Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Κτίριο Κοτινά στα Λιάτικα


Έδώ βλέπουμε ένα κλασικό παράδειγμα αναξιοποίητου πανέμορφου κτιρίου το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί σε πρόγραμμα σαν αυτό που προτείνουμε για την σωτηρία και αξιοποίηση του παραδοσιακού μας δομημένου ιστού. Πάρα πολλά κτίρια σαν αυτό μοιάζουν σαν ώριμα μήλα πάνω από το ανοιχτό στόμα της αρκούδας του καπιταλλισμού και των ιδιωτικών ανώνυμων εταιρειών. Το άνοιγμα νέων μεσητικών γραφείων στον Δήμο μας, σε συνδοιασμό με την αναμφισβήτητη υποβάθμιση της κοινωνικής μας οργάνωσης με παράλληλη εξιδανίκευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Η οικονομική αφαίμαξη της Λευκίμμης, η αλοίωση της ταυτότητας και η αποδιάλυση του εναπομείναντος κοινωνικού της ιστού, δεν θα σταματήσουν αν δεν δράσουμε ριζικά με την δημιουργία και στήριξη του Διακοινωνικού μας φορέα που είναι η μόνη οδός για να επιτευχθούν οράματα σαν αυτό της εταιρίας λαϊκής βάσης για τα παλιά σπίτια.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ

( ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟ ΠΑΡΔΑΛΙ, ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ )

Ήταν Μάης όταν, απευθυνόμενος με αίτηση στον Δήμο μας, ζητούσα να φέρει για συζήτηση, ως βασικό θέμα, το πρόβλημα των εγκαταλειμμένων σπιτιών όλων των οικιστικών συγκροτημάτων του τόπου μας. Κατά παράκληση του προέδρου του Δ.Σ. κ. Χ. Γαστεράτου, ανέλαβα να συντάξω και μια εισήγηση για τον εμπλουτισμό της συζήτησης, πράγμα που αμέσως έκανα, καταθέτοντας αντίτυπο και στον Δήμο μας. Αδίκως όμως περίμενα να δω το θέμα στο πινάκιο των υπο συζήτηση θεμάτων κάποιας από τις επόμενες συνεδριάσεις. Σε παρατηρήσεις μου, ο Πρόεδρος απαντούσε ότι το θέμα των σπιτιών υπάρχει στο τέλος του πινακίου ως «Αιτήσεις πολιτών» . Προσλαμβάνοντας την απάντησή του ως αδιαφορία και προσπάθεια υποβάθμισης του θέματος, θεώρησα απαραίτητο να κάνω τις παρακάτω κινήσεις :
α) Φωτοτύπησα, με έξοδα συμπολιτών, σε εκατοντάδες αντίτυπα την 6σέλιδη εισήγηση και την διένειμα παντού στα όρια του Δήμου μας.
β) Επέδωσα από ένα αντίτυπο σε όλους τους βουλευτές μας, όπως και στον Μητροπολίτη μας, προσπαθώντας να έλθω και σε προσωπική επικοινωνία μαζί τους, προσπάθεια που ευδοκίμησε μόνον με τον κ. Δένδια και κ. Γκερέκου. Και οι δύο υποσχέθηκαν ότι θα μελετήσουν την εισήγηση και θα μου απαντήσουν. Ακόμη περιμένω απάντηση, όπως περιμένω και από αρκετές άλλες προσωπικότητες που παρόμοια ενημέρωσα. Χειρότερη απ’ όλες η περίπτωση του κ. Γεωργιάδη, ο οποίος στο τυχαίο συναπάντημά μας στο Λιστόν (που έγινε μετά από πολλές αποτυχημένες επισκέψεις στο γραφείο του, όπου εισέπραττα πάντα την υπόσχεση ότι σύντομα θα κληθώ σε συνάντηση μαζί του ) μου απάντησε ότι: «Δύο περιπτώσεις υπάρχουν που δεν ανταποκρίθηκα : Η μία ότι δεν πρόλαβα να τη μελετήσω και η δεύτερη ότι τη διάβασα αλλά έκρινα ότι δεν άξιζε τον κόπο απάντησης». Τα συμπεράσματα δικά σας. Ο Δήμαρχός μας σε συνάντηση, εκτός υπηρεσίας, που είχα μαζί του , με συνεχάρη για την πρωτοβουλία, αλλά επιφυλάχθηκε, λέγοντας ότι: «Το θέμα είναι σοβαρό και θέλει λίγο συζήτηση». Υπερθεμάτισα, λέγοντας ότι πράγματι θέλει πολύ συζήτηση, η οποία όμως ποτέ δεν έγινε, παρόλο που πλειστάκις έκτοτε την επεδίωξα.
γ) Απευθύνθηκα στους εκπροσώπους των κοινωνικών φορέων του τόπου (Προέδρους συλλόγων, Δημοτικούς συμβούλους, Ιερείς, εκπροσώπους παρατάξεων κ.λ.π.) τους περισσότερους από τους οποίους ενέγραψα ως μέλη. Άδικα όμως ήλπιζα ενεργότερη συμμετοχή απ’ αυτούς, αφού κανείς τους δεν διατέθηκε να αναλάβει, σε πρακτικό επίπεδο, μέρους του φορτίου με αποτέλεσμα να …«απολαμβάνω » σε όλη της την αποτελεσματικότητα τη ρετσινιά του γραφικού, τριγυρνώντας κατάμονος για αφισοκολλήσεις, ενημέρωση, εγγραφή μελών κ.λ.π.. Όλα εδώ θα τα πούμε παιδιά.
δ) Συγκάλεσα συνέλευση Λευκιμμιωτών στο Λύκειο, στην οποία προσήλθαν μόνο 10 (!!) Λευκιμμιώτες, εν πολλοίς απογοητευθέντες από την προσέλευση, αν και πεισθέντες για την αξία της πρωτοβουλίας αλλά και την δυνατότητα υλοποίησής της. Πρακτικό αποτέλεσμα μηδέν.
ε) Έφτιαξα φακέλους πληροφόρησης με όλα τα σχετικά με την υπόθεση των εγκαταλειμμένων σπιτιών έντυπα και προσπάθησα να βρω ανταποκριτές για εγγραφή νέων μελών. Βρέθηκαν πέντε ανταποκριτές, στους οποίους δόθηκαν αντίστοιχοι φάκελοι πληροφόρησης, αλλά χωρίς αξιόλογη επιτυχία. Στόχος μου ήταν αφ’ ενός, συγκεντρώνοντας πάνω από 1000 υπογραφές, να ασκούνταν πίεση στην Δημοτική Αρχή (και όχι μόνο) ώστε να ασχοληθεί με το θέμα και εφ’ εταίρου να προσελκύσω το ενδιαφέρον εξειδικευμένων Λευκιμμιωτών , κυρίως ενός Νομικού , ενός Λογιστή, ενός Γραφίστα και ενός χρήστη διαδικτύου. Ούτε το ένα έγινε ούτε το άλλο.
ζ) Τέλος εξέδωσα αυτοκόλλητα και κονκάρδες με τον λογότυπο της προσπάθειάς μας «ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ» τα οποία ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσαν.
Οφείλω εδώ να αναφέρω ότι μεγάλο μέρος των εξόδων της όλης προσπάθειας καλύφθηκε από μικροσυνδρομές .
Αγαπητοί πατριώτες. Στο ήδη εντοπισμένο φαινόμενο γενικευμένης απαισιοδοξίας και άλλων φαινομένων της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας μας, η παταγώδης, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, αποτυχία της πρωτοβουλίας αυτής, ήταν ήδη προδιαγραμμένη και εν πολλοίς αναμενόμενη, γι’ αυτό κανέναν δεν εξέπληξε, ελάχιστοι έκτοτε ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν τι απέγινε με το θέμα των σπιτιών, αλλά και ούτε κανείς απογοητεύθηκε. Σαν να μην συνέβη τίποτα δηλαδή. Κι όμως κάτι, έστω μικρό αλλά σημαντικό επιτεύχθηκε : Ανεδείχθη, με τον καλύτερο ίσως τρόπο, ένα από τα πολλά προβλήματα του τόπου, που περιέλαβα σε πρόσφατο μονοσέλιδό μου, (26 παρακαλώ, κυρίαρχα προβλήματα. Ποιο να ξεχωρίσεις. Το ένα σπουδαιότερο από το άλλο) για τα οποία ούτε το Δημοτικό μας Συμβούλιο, ούτε κανείς άλλος Φορέας ασχολήθηκε ποτέ, ενώ τα περισσότερα από αυτά δεν τα γνωρίζουν καν οι Δημότες . Γύρω από το κυρίως θέμα ανεδείχθησαν περιφερειακά και άλλα προβλήματα, ή Αξίες, που ήταν παντελώς εκτός συζήτησης και ενδιαφέροντος, όπως η Κοινωνική Συνοχή, η Τοπική μας Ταυτότητα, ο Συντελεστής Ισοκατανομής Ωφελημάτων, η ανάγκη περιορισμού του χάσματος Φτώχειας- Πλούτου, η Κοινωνικοποίηση των Μέσων Παραγωγής, στον αντίποδα του στείρου διλήμματος Ιδιωτικοποίηση ή Κρατικοποίηση κ.λ.π. έστω και αν ο αμυδρός αυτός προβληματισμός αποτελεί ( δυστυχώς ακόμη) το περιθώριο του κυρίως «πιάτου» με περιεχόμενο ανάλογο του καθημερινού «διαιτολόγιου» με υποβαθμισμένα «εδέσματα» του τύπου : «Ποιος είναι τούτος που μιλάει;» ή «Τι ψηφίζει;» ή «Τι κρύβεται πίσω του ; » κ.λ.π. κ.λ.π., με ανάλογης έκλαμψης συμπεράσματα και βεβαιότητες, που ακόμα προσπαθώ να διασκεδάσω για να δείξω την μόνη αλήθεια που είναι το πραγματικό συμφέρον του κάθε Λευκιμμιώτη (φτωχού ή πλούσιου) και του τόπου μας γενικά.
Δεν κατηγορώ κανέναν. Απλά περιγράφω τη δύσκολη πραγματικότητα απ’ την οποία, το όραμα για την σωτηρία και σωστή αξιοποίηση αυτής της τεράστιας και ανεκμετάλλευτης κληρονομιάς (τα σπίτια μας), οφείλει να ξεπεράσει, ως σύγχρονη Αργώ ( Τυχαίο το όνομα άραγε ;) τις επίσης σύγχρονες Συμπληγάδες (Συν-Πληγάδες. Το σύνολο των Πληγών. Των πληγών της ψυχής μας εν προκειμένω και κατ’ επέκταση της κοινωνίας μας). Τι να κάνουμε, θα περιμένουμε όσο χρειαστεί. Τα ωραία πράγματα και απλά είναι και αργούν να γίνουν. Αρκεί να μην λήξουν τα «πακέτα» της Ε.Ε.
Δεν συμμερίζομαι ούτε την αισιοδοξία των υπέρμαχων Ευρωπαϊστών, που μόνο στην αγκαλιά της Ευρώπης αισθάνονται πιότερο υποφερτό το (έντεχνα καλλιεργημένο) αίσθημα ανασφάλειάς τους, ούτε την απαισιοδοξία των ενάντιων στην Ευρωπαϊκή ένταξη, οι οποίοι ταυτίζουν την κάθε αξιοποίηση των πακέτων της Ε.Ε. ως αποδοχή και της ίδιας της Ε.Ε. Αν έχουν την ίδια άποψη και για την επιδότηση στο λάδι να μας το πούνε. Σίγουρα η Ε.Ε. δεν έχει χωράφια που τα σπέρνει Εβρά και θερίζει Πακέτα για να μας τα χαρίσει. Ένα μικρό μόνο μέρος από τα λεφτά που μας παίρνει είναι αυτά που μας δίνει, κι αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες. Και βέβαια δεν είναι κανείς αφελής να πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι πολυσκοτίζονται για το πώς αξιοποιούμε εμείς τα πακέτα. Απλά μοιάζουν να λένε: « Κάντε, παιδιά, μια ψευτομελέτη και απλώστε μετά όλοι μαζί το χέρι να σηκώσετε το πακέτο ». Ακόμα, είναι εύλογο και αυτονόητο, πως δεν θα μας αφήνανε να πάρουμε φράγκο αν ήταν ενάντιο στο συμφέρον τους. Όταν όμως το δικό μας συμφέρον είναι και δικό τους συμφέρον, εμείς θα πούμε ότι δεν τα παίρνουμε επειδή η Ε.Ε. μας είναι αχώνευτη και δείχνει έτσι ότι μας τα κάνει δώρο επειδή μας αγαπάει; Μαγκιά θα ήταν, όχι μόνο να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε, αλλά και να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων μας, με έργα σαν αυτό που προτείναμε για τα εγκαταλειμμένα σπίτια και όχι με έργα όπως το Λυρικό Θέατρο, που θέλουν κάποιοι με ελαφρά κοινωνική συνείδηση, ανάλγητοι στο δράμα του Λαού μας ψωροκομπορήμονες της πολιτισμικής μας βιτρίνας, ή με έργα που προτείνουν οι φωστήρες του Τεχνικού Επιμελητήριου και της Αναγνωστικής Εταιρίας, τα οποία ευνοούν τους λίγους προνομιούχους, αφήνοντας ακόμη πιο πίσω τους πολλούς μη προνομιούχους, όπως το Αεροδρόμιο, ο Χ.Υ.Τ.Α. η Βιομηχανική Ζώνη κ.λ.π. που τείνουν να μετατρέψουν τον Δήμο μας σε περιφερειακό αποδέκτη των οχλουσών και ρυπαρών δραστηριοτήτων της πόλης. Όλ’ αυτά με Αντισταθμιστικά Ανταλλάγματα βέβαια!! Ο Λαός μας αυτά τα περιλούζει με τη σοφία του στη φράση : «Να σε χέσω Αφέντη, να σε αλείψω μέλι».
Mε ποια λογική και κυρίως με ποιο δικαίωμα θα αφήσουμε τη Λευκίμμη να ρημάξει, τη στιγμή μάλιστα που σε άλλους Δήμους η αξιοποίηση αυτών των προγραμμάτων άλλαξε ριζικά την προοπτική τους, με έργα ανάλογα αυτού που προτείνουμε; Εμείς είμαστε οι έξυπνοι προοδευτικοί πατριώτες που δεν γουστάρουμε τα «λεφτά της Ευρώπης» κι αυτοί οι βλάκες απάτριδες και οπισθοδρομικοί που αξιοποιούν τα πακέτα για να κλείσουν κοινωνικές πληγές τους; Δεν είναι έτσι «συντρόφια» μου, αλλά ούτε και το αντίστροφο συμβαίνει. Απλά η Λευκίμμη, με τα δεκάδες μεγάλα προβλήματα, έπαψε προ πολλού να αποτελεί τόπο εναπόθεσης του ονείρου ζωής των νέων της και κυρίως των σπουδαγμένων παιδιών της. Έτσι η μοίρα του Αλευκιού δεν συναντιέται με το ενδιαφέρον τους και ο τόπος που τους ανάθρεψε και τους σπούδαξε με χίλιες στερήσεις, δεν απολαμβάνει της ανάλογης ανταπόδοσης απ’ αυτούς. Την κατανομή των ευθυνών μπορεί και πρέπει να την κάνει ο καθένας, όπως οφείλουν να κάνουν και οι παρατάξεις. Θα αναλάβει όμως καθένας μας, επι τέλους, το δικό του μερτικό, ή μήπως όλοι οι άλλοι φταίνε και καθένας από εμάς είναι ανεύθυνος;
Κάνετε όμως λάθος καμάρια μου (στους νέους μας μιλάω) και εσείς και οι γονείς σας που σας παροτρύνουν να πάρετε των ομματίων σας. Άξιο υποκατάστατο της γενέτειρας γης δεν βρέθηκε ακόμα σε κανένα μέρος του κόσμου και για κανέναν άνθρωπο. Όπου και να πάτε, όσο καλύτερες συνθήκες κι αν εξασφαλίσετε, ισόβιο είναι το άλγος της ξενιτιάς. Κανείς δεν γλίτωσε απ’ το σύνδρομο του Οδυσσέα. Ξεκομμένοι από τις ρίζες σας, τις παιδικές σας μνήμες, τις εικόνες, τα ακούσματα, τις γεύσεις, τις μυρωδιές, τα τόσα συναισθήματα και την μοναδική στον κόσμο πολιτισμική και Ιστορική σας παρακαταθήκη, θα πελαγοδρομείτε με ανεπικύρωτη ταυτότητα, χωρίς αντίκρισμα και με ανούσια παρουσία και συμβολή σαν ασήμαντα συστατικά αυτής της «ταής για χοιρινά» που τη λένε Παγκοσμιοποίηση. Τι να κάνετε; Σας απαντώ : Απλά τα πράγματα, γι’ αυτό και δύσκολα. Αν οι γονείς σας αδυνατούν, μέσα στο άγχος τους για να σας αναθρέψουν, να σας βρουν και τρόπο να στεριώσετε το όραμα της ζωής σας στον τόπο σας, τίποτε το παράξενο. Σ’ αυτό δυστυχώς απέτυχαν άλλοι που είχαν τα φόντα, τη μόρφωση (τρομάρα τους) και την Λαϊκή εντολή να το κάνουν αλλά…. Συγχωρήστε τους και ανοίξτε μόνοι σας τον δρόμο σας. Τα πάντα μπορούν να ξεκινήσουν τώρα, με μια παρέα φίλων, σαν αυτή που τώρα απολαμβάνετε στην δύνη των πρώτων σας ερωτικών σκιρτημάτων αλλά και την πλήξη της καθημερινότητας της καφετέριας και την ξυπνοπνευματύπνωση της μπάλας και άλλων παρόμοιων. Αρκεί αυτή η παρέα, πέρα από τα απαραίτητα στην ηλικία σας ερωτικά θέματα, να αφιερώσει λίγο χρόνο κάθε βδομάδα, για να συζητήσετε και να δώσετε ομαδική λύση στο πρόβλημα του επαπειλούμενου ξενιτεμού και γενικότερου εξανδραποδισμού σας. Ξέρετε πολύ καλά να οργανώνετε εκδηλώσεις, όπως γιορτές, πάρτι, εκδρομές κ.λ.π. Κάντε λοιπόν και μια σειρά εκδηλώσεων <Τέχνης, Χαράς και Σκέψης>. Τόσες ωραίες εξοχές, παραλίες και αίθουσες έχουμε στ’ Αλεύκι. Με ένα ακορντεόν, ένα μπουζούκι, μια κιθάρα και αρκετούς μεζέδες χωρίς αλκοόλ, κάντε μια ανακοίνωση έχοντας έτοιμη και την σχετική εισήγηση και να δείτε που όλοι θα πλακώσουν σαν Κάονες στη Σουπιά, για να πουν στο τέλος και την παρόλα τους. Ξέρω πόσο τρέμετε στην σκέψη ότι σε όποιον προτείνετε οτιδήποτε σχετικό θα σας χλευάσει. Στην αρχή αυτό θα συμβεί. Να είστε σίγουροι όμως πως, με λίγη απ’ την κούρλα της νιότης σας, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχετε. Τότε όλοι θα σας προσκυνήσουν, με πρώτα τα κόμματα, που το μάτι τους έχει ασπρίσει μπας και δουν κανένα νεαρό ή νεαρά στις τάξεις τους. Θα γνωρίσετε τον θρίαμβο. Δεν μιλάω μόνο για την υπόθεση των εγκαταλειμμένων σπιτιών, που αν ευοδωθεί θα λύσει ένα σημαντικό μέρος του γενικότερου προβλήματός σας. Αυτό μπορεί να είναι μια καλή αρχή. Εκατό ιδέες μπορείτε να υλοποιήσετε. Στο χέρι σας είναι. Πολλοί θα προσπαθήσουν να σας μεταδώσουν την μαυρίλα της απαισιοδοξίας τους. Είναι φυσικό, αφού η απαισιοδοξία είναι όχι μόνον χαρακτηριστικό επακόλουθο των επανειλημμένων αποτυχιών, αλλά και των ψυχικά κουρασμένων ανθρώπων. Για το καλό σας, μην ενδώσετε σε απαισιόδοξες επιλογές και στάσεις ζωής. Είναι σαν να αποδέχεστε τον ψυχικό σας γεροντισμό. Τολμήστε τώρα. Η ταπεινότητά μου θα είναι πάντα στη διάθεσή σας να σας δίνω κουράγιο και να παίρνω από σας ζωή.
Η ιδέα ήταν (και θα είναι μέχρι να πραγματωθεί) να σωθούν όλα τα σπίτια των γονιών μας, τα οποία είναι με κλειστά παντζούρια, ακατοίκητα, και εγκαταλειμμένα στο έλεος του χρόνου. Τα σπίτια μας που γίνηκαν με τεράστιες θυσίες και πέτρα που μεταφέρθηκε με καΐκια από την Ήπειρο και με κάρα από το ποτάμι σε φοβερά δύσκολες συνθήκες στις οποίες πολλοί πρόγονοί μας άφησαν την καταξυλή τους. Τα σπίτια που αποτελούν σημαντικό κομμάτι της παράδοσής μας, της ιστορικής και πολιτιστικής μας συνέχειας, της μνήμης και των βιωμάτων των παιδικών μας χρόνων και όλων αυτών των μυστηρίων που διαμόρφωσαν την ψυχή και τον χαραχτήρα μας, την κοινωνική μας συνείδηση και ταυτότητα και τα οποία επίμονα και ισόβια αναπολούμε, οπουδήποτε αλλού κι αν βρεθούμε, στην απεγνωσμένη αναζήτηση για καλύτερες συνθήκες ζωής . Τα σπίτια που κινδυνεύουν όχι μόνο να καταρρεύσουν αλλά και τα «φιλέτα» από αυτά να γίνουν μαγνήτες συγκέντρωσης κεφαλαίου στις τσέπες των ολίγων και σε βάρος των πολλών και κυρίως σε βάρος των ιδιοκτητών τους, που ξεκόβονται έτσι από τις ρίζες τους.
Μα η ιδέα δεν περιορίζεται μόνο στην διάσωση των σπιτιών. Πλουτίστηκε και με το όραμα της δημιουργίας μιας Εταιρίας πραγματικά Λαϊκής Βάσης, ώστε με την ενοικίασή τους σε τουρίστες ποιοτικούς, να ρέει στ’ Αλεύκι κάθε χρόνο πολύ χρήμα, το οποίο με την διανομή μετοχών (ακόμη και υπό μορφή δανείου που θα ξεπληρώνεται από το μέρισμα του κέρδους από την λειτουργία της Εταιρίας Λ.Β. και στον τελευταίο Λευκιμμιώτη) να κατανέμει το όφελος σε όλη την κοινωνία και όχι σ’ αυτούς που έχουν. Ακόμα, με το σύστημα της διεύθυνσης από τους ίδιους τους εργαζόμενους, θα εξασφαλίζονταν ποιοτικές συνθήκες εργασίας, οι οποίες θα παρέσυραν προς το καλύτερο και τις συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού που επικρατούν τώρα στην «μηχανή» του Κάβου. Μα ακόμα και αν η Εταιρία Λ.Β. αποτύγχανε (όπως διαβλέπουν οι ξεψυχισμένοι) το τεράστιο χρηματικό ποσό θα έχει έλθει στ’ Αλεύκι και θα έχουν αναπαλαιωθεί όλα τα εγκαταλειμμένα σπίτια. Ούτε αυτό το απλό δεν μπορούν να δούν οι τυφλίτες μας; Πολλαπλά τα οφέλη λοιπόν και παραλείπω μερικά άλλα. Δυστυχώς όμως δεν έγινε όσο θα έπρεπε αντιληπτή η σημασία της πρωτοβουλίας, με αποτέλεσμα να περιφέρομαι τα Δημοτικά διαμερίσματα, για πληροφόρηση και εγγραφή μελών, εντελώς μόνος μου σαν νέος Διογένης με το φανάρι, λες και εγώ ο εξηντάρης, για ότι λέω και κάνω έχω στόχο την αυτοπροβολή μου (όπως ισχυρίζονται οι κρίνοντες εξ’ ιδίων τα αλλότρια) και όχι γιατί προτιμώ την ρετσινιά του παλαβού (που οι ίδιοι «σοβαροί» εκσφενδονίζουν) από την παραίτηση στη μοναδική φιλοδοξία να καταθέσω στην υπηρεσία του τόπου μου τις όποιες ικανότητές μου. Έτσι, σε πρακτικό επίπεδο, καμία στήριξη. Αντιθέτως συνάντησα πολύ μικροψυχία και ανωριμότητα. Πόσες φορές δεν άκουσα ότι αυτά είναι κόλπα κομμουνιστικά, ή ότι η εποχή μας δεν τα επιτρέπει, ή (το πρώτο που ρωτάνε) αν υπάρχει κάτι παρόμοιο αλλού, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Ακόμα όμως και όταν έδινα παρόμοια παραδείγματα και από τις ΗΠΑ (που είναι η Μέκκα του Καπιταλισμού) και την Κρήτη μας, την Καρδίτσα και τον Δομοκό των Βλάχων και των Καραγκούνηδων (που στην ψωροπερηφάνια μας πολλές φορές τους υποτιμούμε) ακόμη και τότε το όραμα φάνταζε ως όνειρο Ανοιξιάτικης νύχτας. Αμέσως χίλιες δυό δυσκολίες ορθώνονταν σαν αξεπέραστα εμπόδια για να αποδείξουν το ανέφικτο. Και πράγματι, αν οι νέοι μας δεν αντιληφθούν και κυρίως δεν αντιδράσουν έγκαιρα, τα βαθύτερα αίτια της κοινωνικής μας παθογένειας (ένα από τα οποία είναι η ψυχική γήρανση)τότε ο τόπος αυτός πράγματι δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα. Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι η Λευκίμμη είναι πολύ μεγάλη για να πεθάνει. Γι’ αυτό προσδοκώ και εργάζομαι στην κατεύθυνση της συνένωσης όλων των ζωντανών δυνάμεων, που τώρα λειτουργούν αποσπασματικά και ασύνδετες μεταξύ τους (καθένας στην κοσμάρα του, όπως συνηθίζω να λέω) για να δούμε κάποια στιγμή, όχι απλά ένα εκτονωτικό της οργής μας Παλλευκιμμαϊκό συλλαλητήριο, αλλά την ποιο ουσιώδη, αυτονόητη και αναγκαία συνθήκη, θεσμοθετημένη στο διηνεκές, κατά την οποία και ο τελευταίος Λευκιμμιώτης θα έχει και την βούληση και την δυνατότητα (κυρίως αυτή) να αναλάβει το φορτίο της ευθύνης και της προσφοράς που του αναλογεί, ώστε να γίνει ο τόπος μας ένα πραγματικό φυτώριο ανθρωπιάς, ζωής και πολιτισμού. Καθόλου ανέφικτο δεν είναι αυτό. Γιατί όταν ο σκοπός είναι το καλό όλων και όχι των ολίγων και όταν ο λαός και κυρίως οι νέοι μας το απαιτήσουν με πάθος και επιμονή, τότε δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο όλο που να σταθεί εμπόδιο. Αυτό δεν είναι δική μου επινόηση αλλά μια Ιστορικά τεκμηριωμένη αλήθεια. Γι’ αυτό επιμένω πατριώτες ( και ιδιαίτερα εσείς νέοι της Λευκίμμης ) μην κάθεστε άπραγοι. Κουβεντιάστε το θέμα πρώτα στην παρέα σας και βρείτε μόνοι σας τον τρόπο να κινητοποιήσετε όλη την κοινωνία. Μέχρι τότε εγώ θα σας κρατάω το …φανάρι.

Με πολύ αγάπη
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
Ριγγλάδες 25 Αυγούστου 2005

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΣΠΙΤΙΑ
( ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΙΜΜΗ )


Αγαπητοί συνδημότες, Δ. Σύμβουλοι, Δήμαρχε.
Όταν το 1997, με την ομιλία μου στα Κρητικά και στη συνέχεια με σειρά εισηγήσεων και ανοιχτών επιστολών προς το Λευκιμμαϊκό κοινό, άρχισα την προσπάθεια ανάδειξης των προβλημάτων του τόπου μας, πέραν των πασίγνωστων, όπως του Νερού, των Λυμάτων και των Σκουπιδιών, υποστήριξα την άποψη ότι κλειδί για την επίλυση όχι μόνον των παραπάνω προβλημάτων αλλά και άλλων σαφώς σοβαρότερων, κυρίως άϋλων, ήταν όπως και είναι η αξιοποίηση των εγκαταλειμμένων σπιτιών του Δήμου μας σε όλη του την έκταση από μία εταιρία πλατειάς Λαϊκής Βάσης. Έθετα και εξακολουθώ με μεγαλύτερη βεβαιότητα, να θέτω ως κορυφαία προτεραιότητα αυτή την ιδέα διότι η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος θα ευνοήσει την λύση σε όλα τα άλλα προβλήματα που έχουν σχέση με την υγεία των πολιτών και των φιλοξενουμένων, όπως τα ραδιοκύματα, τα λύματα, τα σκουπίδια, το νερό. Θα δώσω εξηγήσεις γι’ αυτό παρακάτω. Η ανάκαμψή μου τελευταία στο ίδιο θέμα με μεγαλύτερη προσπάθεια και με την δημιουργία επιτροπής πρωτοβουλίας, οφείλεται στα άκρως ανησυχητικά σχετικά μηνύματα : Ξέρουμε σήμερα ότι στις Αργυράδες δραστηριοποιείται ιδιωτική εταιρία που αγοράζει παλιά σπίτια, τα αναπαλαιώνει και τα νοικιάζει σε Οικοτουρίστες. Ανάλογα συμβαίνουν και στον Χλωμό και στην Παλιά Περίθεια. Ακόμη γνωρίζουμε ότι σε όλο το νησί της Κέρκυρας δραστηριοποιείται μεσιτική εταιρία που φέρνει σε συναλλαγή μέσω του Διαδικτύου, αγοραστές παλαιών σπιτιών με ντόπιους ιδιοκτήτες. Αν αυτό συμβεί και στην Λευκίμμη, τα σπίτια αυτά που οι πρόγονοί μας έχτισαν μεταφέροντας την πέτρα με καΐκια από την Ήπειρο και στη συνέχεια με κάρα απ’ το ποτάμι, δεν θα φύγουν απ’ εδώ, ούτε θα μεταβληθούν σε ερείπια. Θα αναπαλαιωθούν, θα ομορφύνουν τους οικισμούς μας, θα φέρνουν πολύ χρήμα στον τόπο μας, σαφώς περισσότερο του Κάβου, μόνο που το χρήμα αυτό θα συγκεντρώνεται στις τσέπες ελάχιστων, ενώ όσοι από τους ντόπιους μπορούν, θα γλύφουν το κόκαλο, και οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν τις ίδιες Μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας του Κάβου. Ο κύριος όγκος του πολύτιμου συναλλάγματος θα οδεύει εκτός των ορίων του Δήμου μας, αφού όπως ξέρουμε το χρήμα ούτε πατρίδα έχει ούτε ηθική. Η ανισότητα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους θα μεγαλώνει με όλα τα γνωστά επακόλουθα, όπως αύξηση της παραβατικότητας, ναρκωτικά , διάλυση του κοινωνικού ιστού κ.λ.π. Φαινομενικά λοιπόν, δεν υπάρχει κίνδυνος από την ανάληψη του έργου της αναπαλαίωσης και εκμετάλλευσης των παλιών σπιτιών από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, μόνο που οι Λευκιμμιώτες θα χάσουν την περιουσία τους, κι ακόμα θα χάσουν τον κυριότερο κρίκο που τους κρατάει κοντά στις ρίζες τους, στην ιστορία τους. Η Λευκίμμη θα χάσει την ψυχή της. Τόπος χωρίς Ιστορική συνέχεια, χωρίς ψυχή, χωρίς ρίζες, είναι στα σίγουρα ευάλωτος σε κάθε είδους απειλές. Σήμερα με την παγκόσμια εξάπλωση του Διεθνούς Κεφαλαίου, οι επιπτώσεις του οποίου είναι καταφανείς και στον τόπο μας, όχι μόνον χρειαζόμαστε τα σπίτια των προγόνων μας να είναι καλοδιατηρημένα και να μας ανήκουν, αλλά πάνω απ’ όλα χρειαζόμαστε την αξιοποίησή τους με τέτοιο τρόπο που να μας δένει σαν κοινωνικό σύνολο και να μας εξασφαλίζει τους πόρους επιβίωσης και πολιτισμικής συνέχειας στο μέλλον, ιδιαίτερα σήμερα, σε μια δύσκολη Ιστορική καμπή, με σωρευμένα προβλήματα, με ελαχιστοποιημένη την αγροτική παραγωγή και κυρίαρχο οικονομικό στήριγμα τον άθλιο τουρισμό του Κάβου με όλους τους κινδύνους και τις συνέπειες της μονοδιάστατης αυτής εξάρτησης. Για όλους εμάς λοιπόν που πέρα απ’ την οικονομική αξία των παλιόσπιτών μας, έχουμε και μάτια και νού για να εκτιμούμε και την ανυπολόγιστη αξία της παράδοσής μας, όχι μόνον δεν μας ενδιαφέρουν τρόποι «αξιοποίησης» σαν αυτούς που προανέφερα και δυστυχώς εφαρμόζονται σε άλλες περιοχές του Νομού μας, αλλά είναι αυτές ακριβώς που προσπαθούμε να αποτρέψουμε, αυτές ακριβώς που με όλες μας τις Δυνάμεις θα αντιπαλέψουμε. Διότι με λύσεις σαν αυτές…
Τα μειονεκτήματα και οι κίνδυνοι θα είναι :
1) Ο ήδη σοβαρά προβληματικός Κοινωνικός μας Ιστός, που μας βρίσκει, σαν
σύνολο, μπουκουνιασμένους και σαν άτομα ανίκανους να συνδέουμε το
ατομικό μας ιντερέσο με το κοινωνικό, θα δεχθεί την χαριστική βολή, με
την επικράτηση του πνεύματος: «Ας βολευτώ εγώ τώρα με τα Ευρά που μου
δίνει για το παλιόσπιτο ο Ιδιώτης και στα κομμάτια το μέλλον του τόπου.
2) Με την πώληση των παραδοσιακών σπιτιών σε ξένα χέρια και την εξ’ αυτής
αποκοπή των Λευκιμμιωτών απ’ τις ρίζες τους, πολλοί συμπολίτες μας θα
εγκαταλείψουν τον τόπο τους, επιτείνοντας τα προβλήματα που προκάλεσε η
Αστυφιλία, με συνέπεια την παραπέρα αλλοίωση της Πολιτιστικής
Ταυτότητας του τόπου μας.
3) Με την αξιοποίηση της τεράστιας αυτής παραγωγικής μηχανής από Ιδιώτες, θα επέλθει μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου στους ολίγους οικονομικά ισχυρούς, ενώ θα μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλούσιων.
4) Με το πέρασμα της αξιοποίησης των σπιτιών στους Ιδιώτες, θα χαθεί κάθε ελπίδα βελτίωσης των συνθηκών εργασίας από αυτές που υφίστανται οι εργαζόμενοι στον Κάβο, αφού τίποτε δεν αλλάζει στον συσχετισμό Εργοδοσίας – Εργαζομένων.
Η δική μας πρόταση:
Αντιθέτως εμείς προτείνουμε την αξιοποίηση αυτής της τεράστιας παραγωγικής μηχανής, η οποία σκουριάζει εγκαταλειμμένη απ’ την αδιαφορία μας, από μία εταιρία πραγματικά Λαϊκής Βάσης, στην οποία θα μετέχει και ο τελευταίος Λευκιμμαίος πολίτης, που θέλει να μετέχει και που θα καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια να πεισθεί γι’ αυτό.
Ακόμη και όσοι, λόγω ένδειας, δεν θα έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν μετοχή, θα την αποκτούν υπό μορφή δανείου, το οποίο θα αποπληρώνεται από το μέρισμα.
Η απόκτηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης των σπιτιών από την εταιρία Λ.Β. θα μπορεί να γίνει είτε με συμβόλαια μακροχρόνιας μίσθωσης, είτε με συμβόλαια αγοράς των σπιτιών από τους ιδιοκτήτες. Στην πρώτη περίπτωση ( ενοικίαση) το μίσθωμα, όπως είναι φυσικό, θα είναι χαμηλό, αφού θα συνυπολογισθεί το κόστος αναπαλαίωσης.
Με τον τρόπο αυτό :
1) Αποφεύγουμε το ξεπούλημα των παραδοσιακών σπιτιών μας στους άρπαγες
καιροσκόπους.
2) Διαφυλάττουμε με τον καλύτερο τρόπο την τοπική μας Ταυτότητα.
3) Εμποδίζουμε την συγκέντρωση κεφαλαίων στις τσέπες των εχόντων.
4) Κατανέμουμε το όφελος με τον πιο δίκαιο τρόπο σε όλους.
5) Αποκτάει ο τόπος μας έναν ποιοτικό εργασιακό πόλο, απέναντι στην ασυδοσία και την εκμετάλλευση των εργαζομένων στον Κάβο, που έτσι θα αναγκασθεί να βελτιωθεί.
6) Αρχίζει να αποκτά ο τόπος μας ένα Κοινό Όραμα, στοιχειώδες έστω, το οποίο θα συντείνει, σε σημαντικό βαθμό, στην διαμόρφωση ενός Μακροχρόνιου Επιτελικού Σχεδιασμού που θα χρησιμεύει σαν μπούσουλας όλων των επόμενων Δημοτικών Αρχόντων, ώστε η σύγκλιση ή η απόκλιση του έργου τους από την Λευκίμμη που θέλουμε να έχει πλέον αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης.
7) Πετυχαίνουμε την σύνδεση της Ανάπτυξης και του Κέρδους με το
κοινωνικό όφελος, αφού το προτεινόμενο έργο έχει υψηλότατο συντελεστή
κατανομής των ωφελημάτων.
8) Θα κυκλοφορήσει και κυρίως θα μείνει στον τόπο μας ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, από το οποίο θα ωφεληθούν άμεσα οι ιδιοκτήτες των σπιτιών, οι εργαζόμενοι στην εταιρία, οι κάθε είδους μικροεπαγγελματίες, και οι χιλιάδες των μετόχων.
9) Ο Δήμος μας ως βασικός μέτοχος (όπως προτείνουμε), αλλά και με τα επι πλέον έσοδα από τα τέλη παρεπιδημούντων, θα αυξήσει την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στην κάλυψη των άλλων αναγκών του με ίδιους πόρους.

Κυρίες και κύριοι. Αγαπητοί Συνδημότες.
Από την παράθεση των χαραχτηριστικών αξιοποίησης των έρημων σπιτιών μας, πρώτον με την αδιαφορία και την επέμβαση της Ιδιωτικής ασυδοσίας και δεύτερον με εταιρία πραγματικά Λαϊκής Βάσης, με τους όρους που περιγράψαμε, είναι πανεύκολα αντιληπτό στον καθένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πρότασής μας. Το συμπέρασμα είναι σαφές, όσο και το μήνυμα που διατρανώνουμε αυτή τη στιγμή σε κάθε κατεύθυνση : Οιοσδήποτε έχει την ευγενή φιλοδοξία να προσφέρει ουσιαστικό έργο σ’ ετούτο τον μαραμένο τόπο, οφείλει να σκύψει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα στο κορυφαίο ζήτημα των εγκαταλειμμένων σπιτιών. Αντιθέτως, οποιαδήποτε ολιγωρία ή υποβάθμιση του θέματος δεν θα είναι μόνο προδοσία αλλά θα αποκαλύπτει ότι σ’ ετούτο τον τόπο χάθηκε η λογική, χάθηκε η Αγάπη, χάθηκε ο σεβασμός και η εκτίμηση σε προαιώνιες αξίες, «εμωράνθη το άλας».
Πορεία πραγμάτωσης.
Πολλοί συμπατριώτες, ακούγοντας την πρότασή μας, αισθάνονται δέος: «Σήμερα δυστυχώς δεν γίνονται τέτοια πράγματα» λένε. Αυτή είναι η ηττοπάθειά μας. Κάποιοι άλλοι που περιμένουν να χιονίσει για να δούν άσπρη μέρα λένε : «Στην εποχή του Καπιταλισμού δεν γίνονται αυτοδιευθυνόμενες επιχειρήσεις». Όταν όμως τους πληροφορείς πως υπάρχουν παντού, ακόμη και στην Μέκκα του Καπιταλισμού, τις Η.Π.Α. υποχωρούν σε αναδρομικές μνήμες ένοπλης «Επαναστατικής βίας». Εκεί φτάσαμε πατριώτες. Κι όμως ο αντίπαλος είναι στο κεφάλι και την ψυχή μας. Προσέξτε πόσο απλά λύνεται από τεχνικής απόψεως ένα τόσο σπουδαίο πρόβλημα:
Ψυχωμένοι πατριώτες κάθε ειδικότητας πλαισιώνουν την Επιτροπή μας, η οποία αναλαμβάνει να συλλέξει πληροφορίες από το Διαδίκτυο από αντίστοιχες επιχειρήσεις. Στη συνέχεια συντάσσει το σχέδιο του Καταστατικού της Εταιρίας, επικυρώνει το καταστατικό σε Γενική Συνέλευση και αναθέτει σε Ιδιωτική Εταιρία την καταγραφή των σπιτιών των οποίων οι Ιδιοκτήτες θέλουν να ενοικιάσουν τα σπίτια τους με μακροχρόνιο συμβόλαιο και μικρό ενοίκιο, ή να τα πουλήσουν στην εταιρία. Η εργασία αυτή μπορεί, για μικρό αριθμό σπιτιών σαν ξεκίνημα, να γίνει από την ίδια την Επιτροπή, για αποφυγή εξόδων. Μετά αναθέτουν τη σύνταξη της μελέτης σε ειδικευμένο γραφείο το οποίο θα ενσωματώσει την αμοιβή του στο συνολικό κόστος του έργου. Η μελέτη αυτή, με την αίτηση και τα στοιχεία της έρευνας των τίτλων ιδιοκτησίας, κατατίθεται στην Περιφέρεια για χρηματοδότηση από το πρόγραμμα της Ε.Ε. LEADER +. Tο πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτεί το έργο κατά 70 %. Επειδή όμως η εκτίμηση της δαπάνης γίνεται με βάση τον μέσο όρο του κοστολόγιου όλων των χωρών της Ε.Ε. το οποίο είναι υψηλότερο του δικού μας, το πιθανότερο είναι ότι το έργο δεν θα μας κοστίσει τίποτα, αν δεν έχουμε και κέρδος. Απλά τα πράγματα. Τα χρήματα υπάρχουν και είναι τόσα πολλά που αν έλθουν στην Λευκίμμη και κυρίως αν διατεθούν με τον σωστό τρόπο που η Επιτροπή μας προτείνει, τότε είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η Ιστορία του τόπου μας θα αλλάξει σελίδα.
Εμπόδια και δυσκολίες:
Κατά την άποψή μας τρία είναι τα κυριότερα εμπόδια για την επίτευξη αυτού του στόχου:
α) Η γενικευμένη αδράνεια, Ιδιωτεία και απογοήτευση των Λευκιμμιωτών, ιδιαίτερα των νέων, οι οποίοι μοιάζουν οι περισσότεροι να προπονούνται για γέροντες σωριασμένοι στις καφετέριες, ενώ στο σύνολό τους παρουσιάζουν σαφή εικόνα παντελούς έλλειψης κοινωνικότητας, με την ουσιαστική σημασία του όρου, την ικανότητα δηλαδή σύνδεσης του ατομικού συμφέροντος ή προβλήματος με τα κοινωνικά προβλήματα και συμφέροντα, καθώς και της έλλειψης βαθιάς γνώσης των κοινωνικών προβλημάτων με παράλληλη ένδειξη διάθεσης για την επίλυσή τους. Σ’ αυτό βέβαια όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι, μηδενός εξαιρουμένου, φέρουμε την ευθύνη μας, στον βαθμό που μας αναλογεί. Η αναλογία της ευθύνης του καθενός δεν έχει καμιά σημασία όταν γνωρίζουμε ότι όλοι στο ίδιο σκάφος πλέουμε και όταν αυτό μπάζει νερά ανεξέλεγκτα, μοιάζει ανόητο να ψάχνουμε τον υπεύθυνο αντί να προσπαθούμε να μπαλώσουμε το ρήγμα.
β) Το δεύτερο εμπόδιο είναι η μη λειτουργία του αποχετευτικού δικτύου. Χωρίς αυτό, όπως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε, ούτε για μελέτη δεν μπορούμε να συζητάμε, πόσο μάλλον για ανάπτυξη με τουρισμό ποιότητας. Αυτή όμως η έλλειψη, προφανώς είναι και το ουσιαστικό εμπόδιο που δεν επέτρεψε στις ιδιωτικές εταιρίες μέχρι σήμερα να δραστηριοποιηθούν εκτεταμένα στον τόπο μας. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» λοιπόν. Η δραστηριοποίηση του φορέα μας για τα εγκαταλειμμένα σπίτια είναι αναγκασμένη να στραφεί παράλληλα και προς την αντιμετώπιση του προβλήματος της αποχέτευσης, ενεργώντας έτσι σαν σοβαρός μοχλός προώθησης του ζητήματος. Για σκεφτείτε όμως πόσο άδικο θα ήταν να γίνει το αποχετευτικό με προσπάθειες και δαπάνες των Λευκιμμιωτών και να το χαίρονται άλλοι που θα αγοράσουν τα σπίτια υποχρεώνοντας τους ντόπιους σε διωγμό !!
γ) Τρίτο εμπόδιο θεωρούμε την πιθανη επίσπευση του ενδιαφέροντος των ιδιωτικών συμφερόντων εξ’ αιτίας και μόνον της ύπαρξης και της δράσης του φορέα μας, αλλά και της προβολής του θέματος που εξ’ αυτών προέρχεται. Η μέχρι σήμερα αδρανοποίηση των ιδιωτικών συμφερόντων στον τομέα των εγκαταλειμμένων σπιτιών οφείλεται και στην γενικότερη υποβάθμιση και ρυπαρότητα που συνεπιφέρει η λειτουργία του Κάβου, ως αναχρονιστικής ατμομηχανής της οικονομίας στον Δήμο μας, όπως επίσης της προδιαγραφόμενης παραπέρα υποβάθμισης της περιοχής μας με την δρομολογημένη κατασκευή του Χ.Υ.Τ.Α., θέμα για το οποίο καταθέσαμε στον Δήμο έγκαιρα την αντίθεσή μας καθώς και αίτηση με υπερεκατό υπογραφές για συζήτηση σε Λαϊκή Συνέλευση, η οποία, δυστυχώς, δεν έγινε αποδεκτή. Πιστεύουμε πως και σ’ αυτά τα θέματα (Ιδιωτική παρέμβαση, λειτουργία του Κάβου, κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α.) η δραστηριοποίηση του φορέα μας μπορεί να επιφέρει ουσιαστικές βελτιώσεις.
Το ζητούμενο:
Αγαπητοί πατριώτες. Στην αντιμετώπιση των παραπάνω, όπως και κάθε είδους απρόβλεπτων δυσκολιών, ρόλο και ευθύνη έχει ο κάθε Λευκιμμιώτης που αγαπάει τον τόπο του και πονάει για τις πληγές του. Το κύριο βάρος της ευθύνης όμως το φέρει το κορυφαίο όργανο εξουσίας του τόπου που είναι ο Δήμος μας. Για τον λόγο αυτόν επιδιώκουμε την κατά το δυνατόν ουσιαστικότερη εμπλοκή του Δήμου κατ’ αρχάς για στήριξη της ομάδας πρωτοβουλίας και κυρίως στην συμμετοχή σε σημαντικό ποσοστό στην προτεινόμενη Εταιρία Λαϊκής Βάσης στην οποία θα προσδώσει το κύρος του και θα νέμεται αναλογικά τα εκ της λειτουργίας της ωφελήματα. Το ποσοστό της συμμετοχής του Δήμου στην Ε.Λ.Β. το θέτουμε υπο συζήτηση ώστε να βρούμε όλοι μαζί την Χρυσή Τομή. Οπωσδήποτε θα αντιταχθούμε σε κάθε προσπάθεια λειτουργίας της Ε.Λ.Β. ως Δημοτικής επιχείρησης για να αποφύγουμε το πασίγνωστο πρόβλημα ραστώνης των εργαζομένων. Θέλουμε την Ε.Λ.Β. αυτοδιευθυνόμενη από τους εργαζόμενους σ’ αυτήν.
Ακόμη ως Επιτροπή Πρωτοβουλίας αναζητούμε την στήριξη της προσπάθειάς μας από όλες τις δημοτικές παρατάξεις, όλους τους δημοτικούς συμβούλους ονομαστικά και έμπρακτα, όλους τους κοινωνικούς και πολιτιστικούς φορείς του τόπου και κάθε Λευκιμμιώτη, είτε είναι Δημότης μας, είτε διαβιεί εκτός του Δήμου μας, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, με την πεποίθηση ότι ο επί χρόνια κοιμισμένος γίγαντας της Λευκίμμης θα ξυπνήσει ειρηνικά, για να σταματήσει την παραπέρα υποβάθμιση και να δώσει την αναγκαία ώθηση στην ανελικτική μελλοντική πορεία.
Όλοι μας τότε θα αισθανόμαστε λίγο ψηλότερα και θα έχουμε αφήσει πίσω μας όλες τις κακές εμπειρίες και κυρίως τις κακές συμπεριφορές του παρελθόντος που έφεραν την άλλοτε πρωτοπόρα Λευκίμμη σε φοβερή οπισθοδρόμηση. Με νέα ελπίδα και νέα δύναμη, με κουράγιο, αισιοδοξία και πανλευκιμμαϊκό πνεύμα θα δώσουμε την καλύτερη λύση στο καίριο πρόβλημα των εγκαταλειμμένων σπιτιών, κάνοντας το πιλοτικό πρώτο βήμα για όσα ασύλληπτα στον νού, μέσα στην γενικευμένη σημερινή ματαιοδοξία μας, μπορούμε να φαντασθούμε, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε στο μέλλον. Σας ευχαριστούμε.

Για την Επιτροπή Πρωτοβουλίας : Γιώργος Σ. Βλάσσης ( Μελισσουργός ).
Ριγγλάδες Μάης 2005

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΜΟΝΑΔΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΩΝ

ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ
____________________________________________________________________________________________________

Εισαγωγή:
Κύριε Δήμαρχε, κυρίες και κύριοι Δημοτικοί σύμβουλοι. Αγαπητοί πατριώτες.
Χαιρετίζοντας την ανάληψη των καθηκόντων σας στη νέα δημοτική αρχή, και επιθυμώντας να συμβάλω «το κατά δύναμιν» στην επιτυχία του έργου που αναλάβατε, σας παρουσιάζω εδώ
μία από τις πολλές προτάσεις που θα μπορούσα να κάνω. Στο παρελθόν σας θυμίζω ότι έκανα και άλλες προτάσεις ( Για τα εγκαταλειμμένα σπίτια και για τον Διακοινωνικό Φορέα) οι οποίες δεν έτυχαν της προσοχής των Δημοτικών μας αρχόντων παρόλο που συγκέντρωσαν ευμενέστατα σχόλια από έγκριτους συνδημότες μας. Καθένας έχει βγάλει τα συμπεράσματά του από την αδιαφορία αυτή που ενίσχυσε την εικόνα εγκατάλειψης της Λευκίμμης μας. Παρακολούθησα ως απλός Δημότης τις δύο πλέον βασικές συνεδριάσεις του Δ. Σ. για τον Προϋπολογισμό και τα Τεχνικά έργα και διαπίστωσα με απογοήτευση την καταφανή αδυναμία του Δημοτικού μας Συμβουλίου να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη προβλήματα εκσυγχρονισμού και ανέλιξης αυτού του τόπου που έλαχε να ζούμε, με καταφανή την παντελή έλλειψη προτάσεων εκ μέρους της αντιπολίτευσης που θα βοηθούσε ίσως στην χάραξη μιας άλλης πολιτικής για την πορεία του Δήμου μας στο μέλλον, μιας πολιτικής με ελπίδα και όραμα. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η συρρίκνωση των Ίδιων πόρων του Δήμου όχι μόνο δυσκολεύει την άσκηση οποιασδήποτε οραματικής πολιτικής, όχι μόνο κάνει να φαίνεται απόλυτα λογική η απουσία του παραμικρού κονδυλίου για κοινωνικές δαπάνες, αλλά κυρίως υποβαθμίζει τον ρόλο και την σημασία του Δήμου ως κυρίαρχου μοχλού ανέλιξης για την Λευκίμμη. Οι μέθοδοι αύξησης των Ίδιων πόρων όπως γνωρίζετε είναι τρεις :
α) Με αύξηση της φορολογίας που όσο κι αν είναι ανεπιθύμητη τόσο αναγκαία γίνεται πολλές φορές όπως π.χ. στην επιβολή προστίμου από την Ε.Ε. για κακοδιαχείριση λυμάτων, λειτουργία χωματερής, ασυνέπεια στην συνθήκη του Κιότο για μείωση των ρύπων, αντιμετώπιση της αύξησης των τοκοχρεολυσίων των δανείων κ.λ.π.
β) Με αγωνιστικές διεκδικήσεις για απόδοση των παρακρατήσεων από την κυβέρνηση στους Δήμους, πράγμα που όχι μόνον απαιτεί διαπαραταξιακή συναίνεση αλλά και παλλαϊκή συμμετοχή πράγμα που δεν διαφαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον.
γ) Με ανάληψη από τον Δήμο επιτυχημένων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών όπως η :

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΜΕ ΗΛΙΑΚΟΥΣ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι στόχοι:
1) Η σημαντική βελτίωση των οικονομικών της ΑΝΕΔΗΛ με μία από τις πλέον ασφαλείς, πλέον
κερδοφόρες και συμβατές στο πνεύμα της Αειφόρου Ανάπτυξης επενδύσεις στην χώρα μας σήμερα.
2) Η συμμετοχή του Δήμου μας στην πανεθνική προσπάθεια ανταπόκρισης στην σύμβαση του Κιότο
για περιορισμό των ατμοσφαιρικών ρύπων.
3) Η σημαντική βελτίωση των οικονομικών μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας, ιδιαίτερα
των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων.
4) Η σημαντική σμίκρυνση του ανοίγματος της ψαλίδας Φτώχειας-Πλούτου.
5) Η βελτίωση της συνεκτικότητας του Κοινωνικού Ιστού.
6) Η παραγωγική αξιοποίηση με ήπια μέθοδο (όπως στο παρελθόν συνέβαινε) μιας Ιστορικά
παραγωγικής περιοχής, η οποία σήμερα είναι εντελώς εγκαταλειμμένη και εκτιθέμενη στον κίνδυνο
«αξιοποίησης» με τρόπο που δεν εξυπηρετεί την κοινωνία μας στο σύνολό της και κυρίως θα
υποθηκεύει τους Φυσικούς πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους
Στοιχεία που ενδιαφέρουν:
1) Πρόκειται για την πιο παραγωγική επένδυση αυτή τη στιγμή στην χώρα μας (κατά
ομολογία καθηγητού του Πανεπιστήμιου Πάτρας) με ετήσια απόδοση 25-27% και
απόσβεση σε 4 χρόνια ή λιγότερο.
2) Χρηματοδοτείται από Ευρωπαϊκό πρόγραμμα κατά 60% (Πριμ) και μακροχρόνιο
Δάνειο από το Ελληνικό Δημόσιο κατά 20%.
3) Το ποσό συμμετοχής 20% που απομένει είναι η συμμετοχή του Δήμου.
4) Υποχρεούται η ΔΕΗ να αγοράζει για 10 χρόνια τουλάχιστον την παραγόμενη
ενέργεια .
5) Εφ’ όσον το επιθυμεί ο ιδιοκτήτης (ο Δήμος μας εν προκειμένω) υποχρεούται η ΔΕΗ
σε ανανέωση συμβολαίου για άλλα 10 χρόνια.
6) Την συντήρηση για 25 χρόνια των εγκαταστάσεων την αναλαμβάνει η εταιρεία
εγκατάστασης.
7) Η τιμή πώλησης της ΜW/h είναι πολύ υψηλότερη της πωλούμενης από την ΔΕΗ
ενέργειας και επίσης πολύ υψηλότερη από κάθε άλλη μορφή παραγωγής από ΕΠΕ
και είναι450 Ευρώ η MW/h ανάλογα με την εγκατεστημένη ισχύ.
8) Η οικονομική απόδοση της μονάδας (πληρωμή του Δήμου από την ΔΕΗ) αρχίζει
από τον επόμενο μήνα της εγκατάστασης.
9) Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος από την λειτουργία της μονάδας είναι μηδενική.
10) Η έκδοση της άδειας λειτουργίας της μονάδας απαιτεί ελάχιστο χρόνο (από
ένα έως ενάμισι μήνα) ενώ για μονάδες μέχρι 20 KW δεν απαιτείται καν άδεια.
11) Το μόνο που απαιτείται από τον ενδιαφερόμενο (από τον Δήμο μας εν
προκειμένω) είναι μόνον να διαθέτει μία αναξιοποίητη έκταση με οδική
προσπέλαση και πρόσβαση στο δίκτυο της ΔΕΗ.
Συμπεράσματα:
Από τα παραπάνω χαρακτηριστικά και δεδομένου ότι :
- Ο Δήμος μας έχει στην περιοχή των Αλυκών τεράστια έκταση αναξιοποίητη και η οποία υφίσταται συνεχείς βανδαλισμούς...
- Η ετήσια απόδοση της όποιας επένδυσης σε μονάδα Φωτοβολταϊκών (25-27%) θεωρείται η υψηλότερη στη χώρα μας και ότι…
- Με αυτόν τον τρόπο αξιοποίησης το πρώτο έτος από την εγκατάσταση, το κέρδος είναι 5-7% υψηλότερο από την ποσοστιαία συμμετοχή…
μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι η αξιοποίηση των διαθέσιμων Δημοτικών εκτάσεων με παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με μονάδα ηλιακών συλλεκτών….
αποτελεί την πιο εύκολη, την πιο γρήγορη, την πιο αποδοτική και την πιο καθαρή λύση.
Συμπληρωματικά σας αναφέρω εδώ ότι την αρμοδιότητα στο σχετικό θέμα έχει η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων από όπου μπορείτε να προμηθευθείτε τα περιεχόμενα των σχετικών ΦΕΚ τα οποία σας τα επισυνάπτω στο τέλος.
Παράδειγμα :
Η ΠΑΚΟΕ που είναι μια έγκυρη Ελληνική Οικολογική οργάνωση και χρόνια τώρα ασχολείται με μετρήσεις ρύπων αλλά και εκπαιδευτικά προγράμματα και η οποία πρόσφατα συντάσει και μελέτες εγκατάστασης Φωτοβολταϊκών Σταθμών προτείνοντάς τες στους Δήμους της χώρας μας, δίνει το παρακάτω παράδειγμα :
Σε επίπεδη έκταση 40 στρεμμάτων και ίδια συμμετοχή 1.5 Εκατομμυρίων Ευρών είναι δυνατή η εγκατάσταση σταθμού ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 1.5 ΜW που θα αποδίδει στον επενδυτή 600.000 Ευρά ετησίως.
Παρατήρηση:
Η ΠΑΚΟΕ είναι μία από τις πολλές εταιρίες που ειδικεύονται στην μελέτη και εγκατάσταση σταθμών Φωτοβολταϊκών. Από όσα όμως ισχυρίστηκε σε εμφάνισή του σε τηλεοπτικό σταθμό των Πατρών ένας καθηγητής του εκεί Πανεπιστημίου (Δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά του) υπάρχουν εταιρίες που εγγυώνται ετήσιο καθαρό κέρδος 24-27% και όχι 20,8% που εξασφαλίζει η ΠΑΚΟΕ. Για τον λόγο αυτόν προτείνω να γίνει έρευνα αγοράς σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πάτρας για την ανεύρεση της πλέον συμφέρουσας για τον Δήμο μας επιλογής.
Πως θα βρεθούν τα χρήματα για την επένδυση :
Δεδομένου ότι ο στόχος μιας Δημοτικής Αρχής δεν είναι μόνον η ενίσχυση των οικονομικών της αλλά και όλοι οι άλλοι στόχοι που προανέφερα και δεδομένου ότι το πνεύμα του Νόμου Σιούφα ευνοεί την σύμπραξη Δημοτών και Δήμου θεωρώ ως ιδανικό νομικό σχήμα που θα υποβάλει την αίτηση εγκατάστασης την Εταιρία Λαϊκής Βάσης με την συμμετοχή του Δήμου κατά 20-50% και την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή των Δημοτών στο υπόλοιπο ποσοστό. Καθένας νομίζω μπορεί να αντιληφθεί το τεράστιο κοινωνικό όφελος αυτού του σχήματος ιδιαίτερα μάλιστα όταν δοθεί η δυνατότητα απόκτησης μετοχών και σε όσους έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη οικονομικής στήριξης.
Συμμετοχικό Κεφάλαιο :
Η απαιτούμενη συμμετοχή ως προς το συνολικό κόστος της μονάδας παραγωγής είναι 20%. Από τα υπόλοιπα 80%
-το 60% δίδεται ως πρίμ από την Ε.Ε. και
-το 20% δίδεται ως μακροχρόνιο δάνειο από το Ελληνικό Δημόσιο.
Στην περίπτωση που ο Δήμος μας προχωρήσει με καταστατικό Εταιρίας Λ.Β. τότε η ανεύρεση του συμμετοχικού κεφαλαίου γίνεται πολύ ευκολότερη, αφού η αγορά μετοχών από τους Δημότες μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος του.
Στην περίπτωση που ο Δήμος προχωρήσει ο ίδιος στην χρηματοδότηση του έργου από Ίδιους πόρους ως Δημοτική επιχείρηση (πράγμα που θεωρώ κοντόφθαλμη επιλογή, αφού δεν ικανοποιεί τους λοιπούς όρους που περιέγραψα παραπάνω) τότε οφείλει να προβεί σε αναθεώρηση του προϋπολογισμού (με ειδικό Δ. Συμβούλιο) και να περικόψει μικρό μέρος των ελαστικών δαπανών. Μόνον τα μη επιδοτούμενα έργα (ως μη ενταγμένα σε κανένα πρόγραμμα) εάν περικοπούν, θα μπορούμε να εξοικονομήσουμε 400.000Ε. Νομίζω πως είναι απόλυτα λογικό να ενταχθούν αυτά τα έργα εις διπλούν στον επόμενο προϋπολογισμό του έτους 2008 και κάθε επόμενο έτος μέχρι το 2030 να μπορεί ο Δήμος μας να κατασκευάζει υπερδιπλάσια έργα αυτής της κατηγορίας (Έργα που γίνονται με Αυτοχρηματοδότηση σε ποσοστό 100%).
Ακόμη όμως και μέρος του προγράμματος Τεχνικών έργων του Δήμου μας, για έργα δηλαδή τα οποία είναι ενταγμένα σε χρηματοδοτικά προγράμματα με χαμηλό συντελεστή χρηματοδότησης και τα οποία απαιτούν υψηλό ποσοστό συμμετοχής από τον Δήμο μας και τα οποία επιπλέον επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό με επιπλέον λειτουργικά έξοδα, θα μπορούσανε να μετατεθούν στον επόμενο προϋπολογισμό του έτους 2008, ώστε τα χρήματα που θα διασωθούν να επενδυθούν παραγωγικά στον σταθμό Φωτοβολταϊκών και για 25 χρόνια να δίνουν την δυνατότητα στον Δήμο μας να εντάσσει σε προγράμματα ανάλογα έργα.
Τοποθεσία και επιπτώσεις :
Προτείνω ως πιο κατάλληλη τοποθεσία για την εγκατάσταση της μονάδας Ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο τον χώρο των Αλυκών και ιδιαίτερα την πιο μεσογειακή ζώνη αυτών, ώστε να μην επηρεάζεται ο υγροβιότοπος. Η αισθητική επίπτωση στην περίπτωση αυτή θα είναι η ελάχιστη δυνατή αφού η περιοχή είναι μακριά από τον δομημένο ιστό .
Η λειτουργία της μονάδας είναι εντελώς αθόρυβη και δεν παράγει καθόλου ρύπους.
Με την τοποθέτηση των Φωτοβολταϊκών θα προστατευθεί με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο και ο υδροβιότοπος, ο οποίος σήμερα παραβιάζεται κατάφορα τόσο από λαθροκυνηγούς όσο και από τους αερομοντελιστές και αεροπτεριστές, ενώ ο χώρος τείνει να μετατραπεί σε χώρο ελεύθερης απόθεσης απορριμμάτων και μπαζών.
Φήμες διαδίδονται για την κατασκευή στον χώρο των Αλυκών του νέου αεροδρομίου του νησιού. Δεδομένου ότι ο χώρος αυτός λειτουργεί ως υδροβιότοπος και λόγω του ότι η μετατροπή του σε αεροδρόμιο ούτε τους όρους ασφαλών πτήσεων δεν εξυπηρετεί, ενώ θα υποβάθμιζε σοβαρά το περιβάλλον με θόρυβο, καυσαέρια, ανισοσκελή ανάπτυξη, αλλοίωση της ταυτότητας του τόπου κ.λ.π. θεωρώ ότι η κατασκευή στον χώρο αυτό εργοστασίου ηλιακής ενέργειας θα έδινε τέλος σ’ αυτά τα εφιαλτικά σενάρια και θα σηματοδοτήσει την βούληση όλων των Λευκιμμιωτών για προάσπιση των Φυσικών Παραγωγικών μας Πόρων και ανάδειξή τους στα πλαίσια μιας άλλου τύπου Ανάπτυξης, μιας πραγματικά Αειφόρας και προσφιλούς στο Περιβάλλον Ανάπτυξης για όλους τους Λευκιμμιώτες.
Οι Αλυκές μας που επι αιώνες έδιναν ζωή στον τόπο αξιοποιώντας την ηλιακή ενέργεια παράγοντας το καλύτερο αλάτι της χώρας, στα επόμενα χρόνια θα μπορούν με την τοποθέτηση Φωτοβολταϊκών να αξιοποιούν τον Ήλιο με τις ίδιες προσφιλείς στο περιβάλλον συνθήκες, παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια.
Εξ άλλου η κατασκευή μονάδας ηλιακής ενέργειας στον τόπο μας, που διαθέτει υψηλότατο βαθμό ηλιοφάνειας, είναι εναρμονισμένη ενέργεια με την υπογραφείσα από την χώρα μας συνθήκη του Κιότο για μείωση της παραγωγής ρύπων κατά 20% μέχρι το έτος 2010. Τυχόν ασυνέπεια στην υποχρέωση αυτή θα σημάνει οπισθοδρόμηση, υψηλό πρόστιμο που θα πληρώσουμε όλοι, και καταστροφή των Φυσικών μας Πόρων. Άρα η κατασκευή της μονάδας δεν προδικάζει καμία αρνητική επίπτωση, ενώ μόνον θετικές επιπτώσεις θα έχει και για τους Λευκιμμιώτες και για τον Δήμο μας και για την χώρα μας. Το μόνο ίσως αρνητικό σημείο της κατασκευής Σταθμού Ηλεκτροπαραγωγής με Φωτοβολταϊκά είναι ότι δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας πέραν ίσως από έναν νυχτοφύλακα.
Κύριε Δήμαρχε. Κυρίες και κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Ο Λευκιμμιώτικος Λαός περιμένει από εσάς την έξοδο του τόπου μας από το τέλμα της οπισθοδρόμησης της στασιμότητας και της μιζέριας. Το να λύνουμε ένα βασικό μας πρόβλημα κάθε 30 χρόνια (κι αυτό με πολλές ανεπάρκειες ) δεν αρκεί. Η Λευκίμμη έχει μείνει πολύ πίσω σε σχέση με άλλους Δήμους τόσο του νησιού όσο και της πατρίδας μας. Δεν το ανεχόμαστε πλέον αυτό. Δεν το αξίζουμε. Ο προϋπολογισμός που εγκρίνατε δεν υπόσχεται παρά μόνον την στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση όταν οι άλλοι Δήμοι κάνουν άλματα. Είναι καιρός πια να προχωρήσουμε σε πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν αυτό το σκηνικό και θα δώσουν μια ελπιδοφόρα και οραματική προοπτική στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Λευκίμμη μας.
Εύχομαι και ελπίζω αυτή τη φορά η πρότασή μου να έχει καλύτερη τύχη και τουλάχιστον να συζητηθεί σε ειδική συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ριγγλάδες 25/02/2007 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)


ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ :
1) Επιστολή της ΠΑΚΟΕ στον Δήμαρχο Κορισσίων. (σελ.1)
2) BUSINES PLAN για σταθμό ισχύος 1,5 ΜW. (σελ.1)
3) Φωτοαντίγραφο απόσπασμα της Ιστοσελίδας του Υπ. Ανάπτυξης.(σελ. 10)

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Η φωνή της Λευκίμμης

Εδώ θα ακούσετε την Φωνή της Ματίνας στο κάλεσμα με την ντουντούκα για την πρώτη επίσκεψη στον ΧΥΤΑ μετά τον πρώτο ξυλοδαρμό των Λευκιμμιωτών από τα ΜΑΤ.

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Εδώ θα δείτε το αναψυκτήριο του Δήμου μας στην Μπούκα. Φέτος ανακαινίστηκε σε βαθμό που αποτελεί πραγματικό στολίδι για τον τόπο μας. Οι τιμές προς το παρόν τουλάχιστον φαίνονται λογικές. Απομένει σ' εμάς να το διαφυλάξουμε και να το στηρίξουμε και στον Δήμο μας να μην το ληστέψει. Τέσσερα εκατομύρια το συνολικό χρέος του Δήμου που άφησαν οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές. Κανείς δεν μπήκε φυλακή. Τουλάχιστον να μην ξαναγίνει.

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Στο μικρής διάρκειας αυτό βιντεάκι θα δείτε το Λευκιμμιώτικο χορευτικό συγκρότημα ΦΑΕΘΩΝ σε μία εμφάνισή του στο φολκλορικό φεστιβάλ Κέρκυρας. Είναι κατεβασμένο από το youtub. Αναζητάμε μιά πιό ολοκληρωμένη κόπια. Όχι για να δειχθούμε αλλά για να τιμήσουμε την προσπάθεια, τον μόχθο και την προσφορά τόσων ανθρώπων, κυρίως νέων. Με την παρουσία και δράση των ΜΑΤ όμως στην Λευκίμμη και τα τραγικά συμβάντα που μοιάζουν να μην έχουν τέλος, που όρεξη για χορό και γλέντι. Μαυρίλα και κατήφεια παντού.

Προς κ. Γκερέκου

Κυρία Γκερέκου
Έχετε την αμέριστη εκτίμησή μου στην σπουδαία προσπάθειά σας τόσο στην υπόθεση της προστατευόμενης πόλης από την UNESCO όσο και στην προσέλκυση Ιαπώνων τουριστών.
Με την ευκαιρία αυτή θέλω να σας θυμίσω ότι ως Λευκιμμιώτης και μάλιστα ασχολούμενος στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής παρατηρώ με ανησυχία ότι το ενδιαφέρον σας είναι εντελώς εξοστρακισμένο από τα μεγάλα προβλήματα της περιοχής μου. Το πλέον οξυμένο και επίκαιρο εξ’ αυτών, δηλαδή η προσπάθεια κατασκευής ενός τερατουργήματος που λέγεται ΧΥΤΑ στα Μισοράχια και το οποίο όχι μόνο παράνομο είναι αλλά και νόμιμο να ήταν θα επηρέαζε πολύ αρνητικά την ευρύτερη περιοχή ως άκρως οχλούσα δραστηριότητα, φαίνεται ως τώρα ότι σας αφήνει τελείως αδιάφορη. Ως Αρχιτέκτων που είσαστε θα γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα τις επιπτώσεις ενός τέτοιου έργου ( Κοινωνικές, Οικονομικές, Οικολογικές).
Ο σοβαρότατος κίνδυνος υποβάθμισης της περιοχής μου, με ορατή πλέον την επιλογή προτύπου ανάπτυξης Zonic για το νησί μας, με καθαρή βιτρίνα τον Βορά και περιοχή οχλουσών χρήσεων τον Νότο, δεν θα βλάψει καίρια και ανεπανόρθωτα μόνον τον Κάβο ή μόνον την Λευκίμμη ή μόνον τον Νότο του νησιού αλλά ολόκληρο το νησί μας, όπως ακριβώς βλάπτει καίρια ολόκληρο το νησί μας η μη επίλυση του προβλήματος των απορριμμάτων.
Επειδή πάρα πολλοί είναι οι Λευκιμμιώτες που βλέπουν ευρύτερα και όχι τοπικιστικά τα μεγάλα αυτά προβλήματα, όπως διαφαίνεται και από την υπερψήφιση με συντριπτική πλειοψηφία της πρότασης διαχείρισης των απορριμμάτων κατά Δήμο, την οποία κατέθεσε στην Συντονιστική Επιτροπή Κατά του ΧΥΤΑ η Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης και όπως διαφαίνεται από την μεγάλη προθυμία των πολιτών στην προσπάθεια της Λ.Ο.Α. για συλλογή υπογραφών υπέρ της πρότασης, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δείξετε το ενδιαφέρον σας τόσο στην προσπάθεια του Λευκιμμιώτικου στοιχείου για την ακύρωση του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια όσο και στην πρόταση άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος των απορριμμάτων με διαλογή κατά Δήμο, η οποία είναι πλέον πρόταση της Συντονιστικής και σε λίγο χρόνο θα αποδείξουμε ότι είναι πρόταση όχι μόνον όλων των Λευκιμμιωτών αλλά όλων των πολιτών του νησιού μας.
Συνημμένα σας αποστέλλω την περίληψη της πρότασης καθώς και την εισήγηση στην Συντονιστική στην οποία θα βρείτε απαντήσεις σε όλες τις απορίες που τυχόν έχετε σχετικά με την πρακτική αξία την πρότασης.
Σας ευχαριστώ και είμαι πάντα πρόθυμος για οποιαδήποτε διευκρίνιση.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 17/Απρίλη/2008

Ακούστε εδώ την πιό βελούδινη αντρική φωνή που θυμίζει Engelbert Haberding σε μουσική θοδωράκη. Είναι σίγουρα μία σοβαρή συνεισφορά στο πολιτισμικό μας κεκτημένο και μία χαρακτηριστική ηχητική έκφραση της ευγένειας και του ήθους της Λευκιμμιώτικης Ταυτότητας την οποία οφείλουμε με κάθε θυσία να διαφυλάξουμε.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΚΙ ΕΣΥ

Με συντριπτική πλειοψηφία έγινε αποδεκτή η πρόταση για την οργανωτική δομή και τον ρόλο της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ. Η απόφαση αυτή χαράζει έναν ευρύτατο ορίζοντα συνεργασίας και δράσης των υποσυνόλων και των ατόμων που αντιτίθενται στην κατασκευή του ΧΥΤΑ. Σ’ αυτήν την απόφαση αναγνωρίζεται η αυτονομία και ελευθερία δράσης κάθε ατόμου και υποσυνόλου στα πλαίσια του γενικότερου κινήματος των αγωνιστών κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια. Και μόνον αυτή η ευρύτητα αναγνώρισης και αποδοχής αυτής της αρχής και μάλιστα συμπληρωμένη με την προηγηθείσα απόφαση για ανοιχτές συνεδριάσεις με ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή, αποτελούν ποιοτικά χαρακτηριστικά του Λευκιμμιώτικου κινήματος το οποίο αυτήν την στιγμή παραδίδει μαθήματα Δημοκρατίας και σεβασμού στην προσωπικότητα και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης διαφορετικών απόψεων και δράσεων. Στο εξής λοιπόν η οποιαδήποτε διαφορά οπτικής και δράσης όχι μόνον δεν θεωρείται κίνδυνος για την ενότητα και την δυναμική του κινήματος αλλά, ακριβώς το αντίθετο, θεωρείται πλούτος και δύναμη ευρύτατης συσπείρωσης στον κοινό αγώνα κατά της συγκεκριμένης εξόφθαλμης υποβάθμισης του τόπου μας. Μέχρις στιγμής λοιπόν αυτά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που κάνουνε την διαφορά από κάθε προηγούμενο συλλογικό αγώνα στον τόπο μας, μια διαφορά που ήδη άρχισε να αποδίδει καρπούς με την διαρκώς διευρυνόμενη συμμετοχή αγωνιστών, ιδίως νέων, κάθε ιδεολογικής απόχρωσης, από κάθε παραταξιακό χώρο. Με μεγάλη ικανοποίηση και αισιοδοξία παρατηρώ εδώ ότι η κεντρική ιδέα του αγώνα μου για την δημιουργία ενός Διαπαραταξιακού Φορέα ως προϋπόθεση για ένα δυναμικό Παλλευκιμμαϊκό Μέτωπο κατά της μακρόχρονης μιζέριας, άτυπα μεν και εντελώς αυθόρμητα και απρόσμενα, γίνεται πράξη από την εκπληκτική εμφάνιση και εξέλιξη της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ, έστω κι αν ο σκοπός της είναι η αντιμετώπιση ενός μόνον (του πλέον κρίσιμου και καυτού) από τα δεκάδες σοβαρότατα προβλήματά μας. Η νέα αυτή συλλογικότητα, που η Συντονιστική Επιτροπή αναδεικνύει, είναι στην ουσία η ίδια η καρδιά και η ψυχή της Λευκίμμης, πού μόλις τώρα άρχισε να πάλει, προοιωνίζοντας την δύναμη την ορμή και το μεγαλείο της ίδιας της ζωής για την ζωή στον τόπο μας. Και βέβαια η αναζήτηση και εφαρμογή νέων ιδεών για την επιτάχυνσή της δεν σταματάει εδώ και η συνέχεια προβλέπεται εκπληκτική, αφού γίνεται αντιληπτό στους πάντες ότι δεν θα λυγίσουμε ποτέ και δεν θα μείνουμε στην ανατροπή του ΧΥΤΑ αλλά ενωμένοι θα αγωνιστούμε ώστε η Λευκίμμη να αποτινάξει τον χαρακτήρα του εγκαταλειμμένου τόπου από τα ίδια της τα παιδιά, για να πρωτοπορήσει στον αγώνα για ευημερία και πρόοδο της πατρίδας μας.
Στην πρωτόγνωρη αυτή συλλογικότητα δεν υπάρχει κανένας αποκλεισμός για κανέναν, ούτε κανείς έχει αξιώματα περισσότερα ή λιγότερα απ’ τον άλλον. Γι αυτό δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος να λείπει κανείς. Στην μοναδική αυτή Εκκλησία του Δήμου είναι περισσότερο από βέβαιο ότι κάθε αδυναμία (που δεν λείπει από κανέναν) δεν έχει καμία τύχη μπρος στο μεγαλείο της ψυχής που όλοι μέσα μας κρύβουμε. Έλα κι εσύ και τόλμησε να πεις την γνώμη σου, όσο παράξενη κι αν αυτή μπορεί να ακουστεί.
Στον αγώνα για την Λευκίμμη μας δεν περισσεύει κανείς.

Λευκίμμη 13/03/08 Γιώργος Βλάσσης (Μελισσουργός)
Κιν. 6974918444 email: vlassis60@hotmail.com

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

(Μία εισήγηση της Λ.Ο.Α στην Συντονιστική σχετικά με τον τρόπο αποφάσεων)

1) Υποβολή υποψηφιοτήτων για το προεδρείο (Πρόεδρος, Γραμματέας)
2) Εκλογή προεδρείου με ανάταση χειρός. Την καταμέτρηση ψήφων κάνει ο γραμματέας ο οποίος κρατάει και τα πρακτικά.
3) Υπενθύμιση της διαδικασίας από τον πρόεδρο.
4) Ανάγνωση λίστας θεμάτων ημερήσιας διάταξης και των εισηγητών τους. Συμπλήρωση λίστας με τυχόν νέα θέματα.
5) Αξιολόγηση των θεμάτων με πρόταση του προέδρου και των εισηγητών ως προς το επείγον και την σπουδαιότητα.
6) Ορισμός από τον πρόεδρο του χρόνου διάρκειας των εισηγήσεων συνολικά και ανά θέμα.
7) Εισηγήσεις επί του πρώτου θέματος.
8) Λίστας επιθυμούντων να κάνουν ερωτήσεις επί των εισηγήσεων.
9) Διατύπωση ερωτήσεων.
10) Απαντήσεις εισηγητών.
11) Λίστα προτάσεων και διαλεκτική προσπάθεια σύνθεσης των ομοειδών.
12) Ψηφοφορία επί των προτάσεων.
13) Επαναλαμβάνεται η διαδικασία για το επόμενο θέμα (από 7 έως 12).

Παρατηρήσεις :
Α) Είναι περίπου αυτονόητο ότι η προστασία του προέδρου στην προσπάθειά του να τηρήσει την διαδικασία, επαφίεται στην δημοκρατική παιδεία και ευαισθησία του συνόλου των συνέδρων.
Β) Η χρήση πίνακα καταγραφής των προτάσεων είναι το ελάχιστο εποπτικό μέσο διευκόλυνσης της διαδικασίας.
Γ) Εφ’ όσον η συμμετοχή στην Συντονιστική είναι ελεύθερη, η έγκαιρη κοινοποίηση τόπου και χρόνου σύγκλισης κρίνεται απαραίτητη.
Δ) Οι συνεδρίες ορίζονται ως προγραμματισμένες είτε συγκαλούνται εκτάκτως από τον τελευταίο πρόεδρο ή από ομάδα 20 πολιτών κατ’ ελάχιστον.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 16/03/08

Εδώ θα ακούσετε την φωνή της Ματίνας σε μία από τις πολλές συγκλονιστικές εκφωνήσεις της με το ντουντουκοφόρο μας. Είναι η τελευταία εκφώνηση για την Λαϊκή Συνέλευση της 14/Ιούνη/08. Ταυτόχρονα δείτε και 5 φωτογραφίες από την ειρηνική πρώτη επίσκεψη στον χώρο του ΧΥΤΑ τον Φλεβάρη, όπου φρίξαμε με το θέαμα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε το έγκλημα.

…Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.

Δεν ξέρω πόσοι και πόσο συγκλονίστηκαν με την ανακάλυψη της αρχαίας Φοντάνας, που αναβλύζει πόσιμο νερό στα Μισοράχια, αντιλαμβανόμενοι το γεγονός ως συμβολική αντίδραση της πληγωμένης Μάνας Γής στην απονιά μας, πόσοι απ’ αυτούς το είδαν μόνον σαν οικονομικής αξίας ανακάλυψη για την Λευκίμμη και πόσοι ετοιμάζονται είτε να εξαφανίσουν τα ίχνη της, για να κρύψουν τις ατέλειες της «επιστημονικής» μελέτης τους, είτε ως εμπόδιο στο να εξακολουθήσουμε να ξεδιψάμε από τις υπηρεσίες τους (με το αζημίωτο βέβαια) και πόσοι σκέφτηκαν να βάλουν στο χέρι τον φυσικό αυτόν πλούτο του τόπου μας για να ζουν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα χειρότερα. Εξ άλλου δείγματα γραφής για τον «σεβασμό» των υδάτων έχουμε από χρόνια τώρα με την μόλυνση όλων σχεδόν των πηγαδιών μας, όπως και της πρεμούρας των εταιριών που έσπευσαν να μας «λύσουν» το πρόβλημα πρώτα με τα εμφιαλωμένα και πρόσφατα με τις ευρωβόρες βρύσες που μετέτρεψαν ένα ελεύθερο βασικό αγαθό (το νερό) σε κοφτή βεντούζα οικονομικής αφαίμαξης, ιδίως των πλέον αδύναμων μελών της κοινωνίας μας.
Δεν ξέρω ακόμα πόσοι συγκλονίστηκαν από την τραυματική σύγκρουση των… απρόσεκτων αρχαίων θεμελίων με το μαχαίρι της μπουλντόζας που, παρ’ όλες τις αμέτρητες ενδεικτικές αποκαλύψεις πήλινων θραυσμάτων και τμημάτων καμίνου, εξακολουθούσε να εργάζεται ως ταύρος σε υαλοπωλείο για τον Μέγα Λάκκο του ΧΥΤΑ. Εξ’ άλλου δείγματα γραφής της αναλγησίας μας δεν έχουμε μόνον από την σχεδόν ανύπαρκτη χρηματοδότηση της ανάδειξης των ήδη υπαρχόντων αρχαίων ευρημάτων αλλά κι από την ανεπαρκή μας συνείδηση πως κάθε μέτρο γής που πατούμε κρύβει ίχνη προγόνων, οι οποίοι, όσες αμαρτίες κι αν είχαν, τουλάχιστον δεν κατέστρεψαν τους βασικούς πόρους ζωής (νερά, αέρας, γής) και η οποία «συνείδηση» αποκαλύπτεται σε κάθε νόμιμη ή παράνομη, αναπτυξιακή μας επέμβαση.
Δεν ξέρω πόσοι από μας αντιλαμβανόμαστε ότι το μοντέλο ανάπτυξης που φαντασιονόμαστε και, εκόντες άκοντες, όλοι υπηρετούμε, είναι αυτό πού όχι μόνο δεν σέβεται τα ίχνη των προγόνων μας αλλά κυρίως δεν σέβεται ούτε το διαχρονικό ηθικό φορτίο που αυτά μας μεταφέρουν:
Την ανάγκη προάσπισης, πάση θυσία, του φυσικού και Ιστορικού μας πλούτου, ως απαραίτητου στοιχείου επιβίωσης των επόμενων γενεών.
Δεν γνωρίζω ακόμα πόσοι συμπολίτες μου ένοιωσαν ανατριχίλα στη θέα του κατεστραμμένου προαιώνιου δάσους που ρήμαξε η μπουλντόζα κι ακόμα (γιατί να το κρύψομε άλλωστε) των κομμένων πελώριων κυπαρισσιών και ελαιοδένδρων που κείτονται τώρα ως οδοφράγματα. Αγανακτώ για την «αναγκαιότητα» που δικαιολογεί την σφαγή τους σε κάθε περίπτωση, είτε αυτή υπαγορεύεται από την δημιουργία ενός «αναπτυξιακού» έργου όπως ο ΧΥΤΑ, είτε αυτή επιλέγεται για την κατασκευή
«ξύλινων τειχών» απέναντι σ’ έναν εχθρό που φέρει Ελληνική προβιά και

αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτός βρίσκεται γύρω μας και μέσα μας. Άνισο το μέτρο σύγκρισης θα μου πείτε αλλά δεν κάνω σύγκριση ούτε βλέπω το δέντρο και χάνω το δάσος. Τα δέντρα δεν νοιάζονται αν αυτός που θα τα κόψει έχει δίκιο. Και στις δύο περιπτώσεις όμως μπορούμε και θα επανορθώσουμε. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν η καταστροφή του δάσους πόνεσε λιγότερο αυτούς που το έκαναν από αυτούς που βλέπουν την καταστροφή του μόνον ως νομικό στοιχείο υπέρ τους για την διάσωση της κατοικίας ή της επιχείρησής τους από την τυχόν λειτουργία του ΧΥΤΑ. Εξ’ άλλου τα πλούσια δείγματα τέτοιας στενής αντίληψης υπαγορεύονται, καλλιεργούνται και ευδοκιμούν ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας από την ραγδαία διάσταση της κοινωνικής αδικίας και ανισότητας, τον άγριο ανταγωνισμό και την ιδιωτεία που ο σύγχρονος Καπιταλισμός επιβάλει. Πότε και ποιος αντέδρασε για τόσες και τόσες καταστροφές που γίνανε τα τελευταία χρόνια; Θυμάστε μήπως με τι «Οικολογικό» και «Αναπτυξιακό» περιτύλιγμα μεθοδεύτηκε ο ποδηλατόδρομος και πως αυτό το ανοσιούργημα σταμάτησε; Θυμάστε με τι σκεπτικό η πρόταση για μεγάλο αεροδρόμιο στη Λευκίμμη πέρασε παμψηφεί στο Δημοτικό μας Συμβούλιο; Θυμάστε πως ρουφήχτηκε για πάντα η άμμος του Αι Γόρδη και ποιοι αντέδρασαν τότε μάταια ;
Το κίνημα κατά του ΧΥΤΑ είναι η απαρχή μιας άλλης θεώρησης στην έννοια της «Αγίας Ανάπτυξης». Αρχίσαμε πια να ρωτάμε για ποια Ανάπτυξη, για ποιόν Ανάπτυξη, σε τι Ανάπτυξη, για πόσο Ανάπτυξη κ.λ.π. Αμάν πια. Δεν πάει άλλο ετούτη η Ανάπτυξη. Δεν υπάρχει πραγματική ανάπτυξη όταν θυσιάζεται δια παντός μία περιοχή για να «ευημερήσει» η άλλη. Ούτε κανείς δεν καρπώθηκε κάποιας «Ανάπτυξης» θεμελιωμένης πάνω στην κοινωνική αδικία. Ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνον όταν η καρδιά της χτυπάει στον παλμό της Παγκόσμιας Ηθικής. Όσοι ξέρουν να διαβάζουν τα μελλούμενα, ιδρώνουν από αγωνία στη θέα του ολέθρου.
Ή θα αντιδράσουμε συνολικά, ριζικά και άμεσα, ή θα αφανιστούμε.
Αυτό που βλέπω σίγουρο πια είναι ότι μέρα με τη μέρα βαθαίνει η συνειδητοποίηση των αμαρτιών μας, ότι παγιώνεται η αντίληψη πως ΟΛΟΙ είμαστε ένοχοι για το χάλι μας και ότι ΟΛΟΙ θα συμβάλουμε στην γρήγορη ανάκαμψή μας.
Το σταμάτημα της μπουλντόζας στα Μισοράχια σηματοδοτεί την Ανάσταση της ψυχής μας που νωχελικά και επώδυνα ξεσκίζει το σκοτάδι της κοινωνικής μας παθογένειας, χαράζοντας τον δρόμο της ελπίδας, της πραγματικής δημιουργίας, της ίδιας της Ζωής . Κάποιοι δεν μπορούν ακόμη να διανοηθούν ότι η Λευκίμμη είναι σε θέση να πρωταγωνιστήσει σε μια τέτοια ανέλιξη. Χάνουν …τεύχη.
Πατριώτες αφήστε τους άλλους να μας υποτιμούν και βάλτε ένα χεράκι.
Δεν έχει νόημα εμείς οι ίδιοι να υποτιμούμε τον εαυτό μας.
Κυρίως δεν χρειαζόμαστε πρότυπα από κανέναν. Γιατί……
Εδώ είναι Λευκίμμη, δεν είναι παίξε γέλασε.
Λευκίμη 12/03/08 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Κιν. 6974918444 email : vlassis60@hotmail.com

ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ 2008

Απόψε στις 6 στο καφέ Αλέκος στο Νιοχώρι
Θα γίνει η πρώτη από μία σειρά εισηγήσεων και συζητήσεων
Με όλους όσους ενδιαφερόμαστε να συνδιαμορφώσουμε
Την καλύτερη λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών
Για να την προτείνουμε και να την επιβάλουμε
ως Πρόταση ευρύτατης αποδοχής
σε πείσμα όσων προσπαθούν να μας πείσουν
ότι δεν υπάρχει άλλη λύση
από την τεράστια χωματερή
που πάνε να θάψουν τον τόπο μας.
Η προσέλευση είναι ελεύθερη σε όλους
Και η συμμετοχή στην κουβέντα και τις αποφάσεις ισότιμη.
Μην αμελήσεις.
Απόψε στις 6 στο καφέ Αλέκος στο Νιοχώρι.
Από την Ομάδα πρωτοβουλίας για την Ανακύκλωση.

Εκφώνηση της 28/02/2008

Σήμερα Τσικνοπέμπτη,
με θαυμάσιες καιρικές συνθήκες,
οι αγωνιζόμενοι στα Μισοράχια
σας προσκαλούν να τσικνίσετε μαζί τους.
Επίσης το βραδάκι στις 6
στο Νιοχώρι στο καφέ Αλέκος,
Η Ομάδα Ανακύκλωσης
Οργανώνει
την πρώτη ανοιχτή σε όλους συζήτηση
για την πιο σωστή λύση
στο πρόβλημα των σκουπιδιών.
Γιατί ο αγώνας είναι πολυμέτωπος και παλλαϊκός.

Από την Ομάδα Ανακύκλωσης.

ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ

Η γενικευμένη, σε συντριπτικό ποσοστό, αντίληψη των Λευκιμμιωτών για τις καταστροφικές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Νότια Κέρκυρα από την συνέχιση της κατασκευής του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, ως επιλεγμένης μεθόδου διαχείρισης των απορριμμάτων ολόκληρου του νησιού μας και των Παξών, αλλά και η αναπόφευκτη ανατροπή του σχεδίου αυτού λόγω των τεράστιων προβλημάτων που θα συνεπάγονταν από την υλοποίησή του, μας δημιουργούν την ανάγκη (ως υπεύθυνοι πολίτες και όχι ως ανεύθυνοι, όπως οι καταχθόνια μεθοδέψαντες την λύση ΧΥΤΑ προσπαθούν να μας παρουσιάσουν) να προτάξουμε μία εναλλακτική λύση του προβλήματος των σκουπιδιών η οποία θα είναι άμεσης εφαρμογής, θα τύχει ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής και θα είναι απαλλαγμένη από την σωρεία των αδυναμιών και των προδιαγραμμένων δυσμενών για τον τόπο μας επιπτώσεων.
Για τον σκοπό αυτόν την περασμένη Κυριακή κατά την μαζική επίσκεψή μας στα Μισοράχια δημιουργήσαμε έναν αρχικό κατάλογο τριάντα ενδιαφερόμενων και ορίσαμε την πρώτη μας συνάντηση την Πέμπτη στο καφέ ΑΛΕΚΟΣ στο Νιοχώρι ώρα 6 το βραδάκι.
Στην πρώτη αυτή συζήτηση και σε όσες θα ακολουθήσουν θα γίνουν εισηγήσεις και προτάσεις επί του θέματος της εναλλακτικής διαχείρισης των απορριμμάτων και, με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες, θα διαμορφωθεί το τελικό σχέδιο διαχείρισης.
Τελικώς θα δημιουργήσουμε συνεργεία ενημέρωσης όλων των πολιτών τους οποίους το πρόβλημα αφορά, με ταυτόχρονη δημιουργία καταλόγου χιλιάδων υπογραφών πολιτών και φορέων.
Πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτόν αφ’ ενός θα διασκεδάσουμε την ανησυχία όσων ακόμη αναρωτώνται «Τι θα κάνουμε με τα σκουπίδια αν δεν φτιαχτεί ο ΧΥΤΑ» και αφ’ εταίρου θα δώσουμε την δυνατότητα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να κρίνει αποκλειστικά βάσει των όρων νομιμότητας του συγκεκριμένου ΧΥΤΑ και όχι βάσει των κοινωνικών επιπτώσεων από την μη λειτουργία του.
Οι διεργασίες της Επιτροπής Ανακύκλωσης είναι ανοιχτές προς κάθε ενδιαφερόμενο και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και την προσφορά έργου επαφίεται στην ελεύθερη και οικειοθελή συμμετοχή και συνεισφορά του καθενός.
Μην το ξεχάσετε :
Πέμπτη ώρα 6 στο καφέ ΑΛΕΚΟΣ στο Νιοχώρι.

Για τον συντονισμό της ομάδας ο Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)

ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ 25/02/2008

Πατριώτες
Σήμερα το πρωί μία ψυχωμένη ομάδα συμπολιτών μας αγανακτισμένοι από το θέαμα που αντικρίσαμε όλοι στην επί τόπου επίσκεψή μας χθες στα Μισοράχια, απέκλεισαν τους δρόμους πρόσβασης με αποτέλεσμα, για πρώτη φορά επι τέλους, να ακινητοποιήσουν τα καταραμένα μηχανήματα.
Μέχρις στιγμής δεν συναντούν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα από τα αστυνομικά όργανα.
Ωστόσο οι αγωνιζόμενοι ζητούν συμπαράσταση και μας καλούν όλους να προστρέξουμε ώστε ο στόχος όλων μας που είναι η οριστική ακύρωση του τερατουργήματος του ΧΥΤΑ να γίνει σύντομα και με τις ελάχιστες δυνατές συνέπειες από κάθε πλευρά.
Τρέξτε τώρα αμέσως για συμπαράσταση.
Από την επιτροπή οδοφραγμάτων.

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Η παρακάτω εισήγηση έγινε στην προγραμματισμένη για το Σάββατο 05/04/2008 συνέλευση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, όπου ως μοναδικό θέμα συζήτησης ήταν η πρόταση της Ομάδας Ανακύκλωσης Λευκίμμης για άμεση και οριστική λύση του προβλήματος των σκουπιδιών στο νησί μας. Η πρόταση συζητήθηκε εκτενώς και έτυχε ευρύτατης αποδοχής. Επισημάνθηκε η ανάγκη πλατειάς ενημέρωσης με κάθε πρόσφορο μέσο για παλλαϊκή αποδοχή και στήριξη.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΥΤΑ

Πατριώτες Λευκιμμαίοι.
Στις 15 Μάη 2003 παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος στάθηκα μόνος μου στην διακλάδωση της χωματερής μας εκθέτοντας με ταμπλό απ’ τη μία την αντίθεσή μου στο θάψιμο των σκουπιδιών και απ’ την άλλη την πρότασή μου για σωστή διαχείριση των σκουπιδιών με ανακύκλωση στην πηγή και αποκεντρωμένη διαχείριση κατά Δήμο. Τις 3 Δεκέμβρη 2003 με ειδικό ταμπλό εκδήλωσα για πρώτη φορά πανκερκυραϊκά την αντίθεσή μου στον σχεδιασμό των ΧΥΤΑ στο νησί μας εκθέτοντας τα βασικά μειονεκτήματα αυτού του συγκεντρωτικού τρόπου διαχείρισης προβλέποντας μάλιστα και την εξέλιξη του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια ως μοναδικού αποδέκτη των σκουπιδιών του νησιού μετά τον σύντομα διαγραφόμενο κορεσμό του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου. Η αντίθεσή μου αυτή δεν στηρίζονταν στις παρανομίες του συγκεκριμένου έργου που πρώτος αποκάλυψε ο Νίκος Σαμοϊλης και στη συνέχεια ολοκλήρωσε ο Σπύρος Κουρής. Ακόμα δηλαδή κι αν το έργο ήταν απολύτως νόμιμο, η αντίθεσή μου θα ήταν ίδια διότι αυτή η αντίθεση βασίζεται κυρίως στην απαράδεκτη συγκέντρωση της όποιας διαχείρισης αρχικά σε δύο πόλους πρώτα στο Τεμπλόνι και στη συνέχεια στα Μισοράχια ως τελικός μοναδικός διαφαινόμενος αποδέκτης όταν το Τεμπλόνι θα φισκάριζε.
Όταν αργότερα συνεστήθη ο σύλλογος «Το Αλεύχιμον» εντόπισε την δράση του κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, εστιάζοντας και περιορίζοντας τον αγώνα του αποκλειστικά στις παρανομίες του συγκεκριμένου έργου.: «Δεν είμαστε ενάντιοι σε έναν ΧΥΤΑ που θα δουλεύει σωστά. Αντιδρούμε στην λαθεμένη χωροθέτησή του στην συγκεκριμένη θέση στα Μισοράχια». Αυτό έλεγε το Αλεύχιμο αυτό λέει και η Συντονιστική σήμερα. Αυτή όμως η θέση δεν αποκλείει την δημιουργία ΧΥΤΑ σε οποιοδήποτε «κατάλληλο» σημείο του νησιού, πράγμα που εκμεταλλεύεται η αντίδικη πλευρά για να κάνουν τους υπόλοιπους πολίτες του νησιού να είναι επιφυλακτικοί στην οποιαδήποτε πρόθεση αντίθεσής τους στον ΧΥΤΑ. Παρόλο που είμαι από τα ιδρυτικά μέλη του, παρόλο που όλοι γνώριζαν το ενδιαφέρον μου για το θέμα αυτό που πρώτος ανέδειξα, ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη μου στην διαμόρφωση της πορείας του αγώνα, πολύ δε περισσότερο δεν ζητήθηκε η γνώμη κανενός εκ των μελών του, ενώ και η αντίθεση στον συγκεκριμένο ΧΥΤΑ και η ανύπαρκτη κατ’ ουσία «θέση» του συλλόγου στο ερώτημα: «Τι κάνουμε με τα σκουπίδια όταν ούτε χωματερή θέλουμε ούτε ΧΥΤΑ» που επιχειρεί η απάντηση : « Δεν είναι δουλειά μας να βρούμε την λύση. Ας φρόντιζαν οι αρμόδιοι να κάνουν σωστό σχεδιασμό» τέθηκαν χωρίς πρόθεση επεξεργασίας στο κοινό της Λευκίμμης σε λαϊκές συνελεύσεις όπου αυτό καλούνταν είτε να συμφωνήσει είτε να διαφωνήσει, όχι πάντως να συμπληρώσει, να διορθώσει ή να αμφισβητήσει. Έτσι από την ημέρα διατύπωσης της λαθεμένης αυτής θέσης και αντιμετώπισης του προβλήματος από το Αλεύχιμο έως σήμερα είναι ολοφάνερη η απομόνωση και η περιθωριοποίηση των αντιδρούντων αγωνιστών κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, σε σχέση με το σύνολο των κατοίκων του νησιού. Στη συνθήκη αυτή είναι ερμηνεύσιμη η ολοφάνερη πανωλεθρία μας τόσο στο πολιτικό όσο και στο δικαστικό επίπεδο και είναι πραγματική υπέρβαση η απόφαση της νομαρχιακής οργάνωσης του ΚΚΕ που αντιτίθεται στον ΧΥΤΑ αφού αυτή η απόφαση έρχεται σε αντίθεση όχι μόνον με την θέση της ομογάλακτης ΔΑΚ Λευκίμμης αλλά κυρίως έρχεται σε αντίθεση με την εκλογική του βάση που βλέπει τους ΧΥΤΑ ως αναγκαία και μόνη λύση του προβλήματος των σκουπιδιών. Πρέπει να πούμε όμως ότι η θέση αυτή της ίδια παράταξης έρχεται σε αρμονία με την προτεινόμενη από την Κ.Ε. του ΚΚΕ περιφερειακή διαχείριση σε 7 μεγάλους σταθμούς ολοκληρωμένης διαχείρισης σκουπιδιών, σχεδιασμός στον οποίο συγκλίνουν όλα τα κόμματα. Έστω κι αν αυτή η διαχείριση είναι σωστή (που δεν είναι, όπως αποδεικνύει το παράδειγμα του εργοστάσιου Αττικής) δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα: «Τι θα κάνουμε τα σκουπίδια μας μέχρι τότε;». Κάθε προσπάθειά μου να διευρύνω τον προβληματισμό και να ξαναβάλω στο τραπέζι της συζήτησης την «θέση» του Αλεύχιμου δέχθηκε καταιγισμό αντιδράσεων, κυρίως από πλευράς των μελών του Δ.Σ. του συλλόγου. Η συνέχεια της εμμονής αυτής είναι τραγική τόσο για τον σύλλογο, ο οποίος όχι μόνον δεν αύξησε τον αριθμό των μελών του αλλά στις τελευταίες εκλογές παρουσιάστηκε με το 1/3 των αρχικών του μελών, όσο και για την μαζικότητα του κινήματος των Λευκιμμιωτών κατά της καταφανούς υποβάθμισης ολόκληρης την Νότιας Κέρκυρας από την δημιουργία ΧΥΤΑ στα Μισοράχια. Η άρνηση συμμετοχής στον αγώνα κατοίκων, από περιοχές του Δήμου μας που απέχουν περισσότερο από απόσταση οσμής από τα Μισοράχια, εξηγείται θαυμάσια τόσο από την ανυπαρξία πρότασης από κάποιον αξιόπιστο φορέα για το «τι θα κάνουμε με τα σκουπίδια μας», όσο και από την υποχθόνια καλλιεργημένη ανησυχία τους ότι αν ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια ακυρωθεί πολύ πιθανόν μία νέα χωροθέτησή του να τον φέρει δίπλα τους.
Από την μεριά των υπόλοιπων πολιτών του νησιού όσο η κατασκευή του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια αναστέλλεται, τόσο η αγωνία τους κορυφώνεται για το τι θα γίνει με τα σκουπίδια τους και την οικονομία του νησιού και την υγεία των κατοίκων αφού το Τεμπλόνι γέμισε. Πιέζουν λοιπόν τους πολιτικούς να ξαναρχίσει η κατασκευή του ΧΥΤΑ για να μην καταστραφεί όλο το νησί κι’ ας πάει και το παλιάμπελο η Λευκίμμη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο κάνουνε και στην Ευρώπη: Χαλαλίζουνε μία περιοχή για να αναπτυχθεί η υπόλοιπη. (Μέθοδος ανάπτυξης «καθαρής βιτρίνας»)
Οι Τεμπλονιώτες που βλέπουν με τα μάτια τους καθημερινά τι σημαίνει ΧΥΤΑ και μάλιστα στην χειρότερη εκδοχή του, δεν βλέπουν την ώρα να γίνει ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια για να ξαλαφρώσουν κάπως. Πιέζουν λοιπόν στην κατεύθυνση να μην γίνει νέο κύτταρο στο Τεμπλόνι και πολύ καλά κάνουν. Δεν έχουν όμως κανένα λόγο να χαίρονται με το σταμάτημα των έργων στα Μισοράχια.
Οι κυβερνώντες πολιτικοί ταγμένοι να υλοποιήσουν τον σχετικό κυβερνητικό σχεδιασμό, που παρέλαβαν ατόφιο και στα μέτρα τους από τους προηγούμενους, δεν βρίσκουν καμία εναλλακτική λύση στο πρόβλημα και λένε ψέματα στους πολίτες ότι η μόνη λύση είναι ο ΧΥΤΑ και ειδικά αυτός στα Μισοράχια.
Οι δικαστές πάλι πολύ σωστά μετράνε σε κάθε δίκη το βάρος των παρανομιών του συγκεκριμένου ΧΥΤΑ με το κοινωνικό κόστος που θα σήμαινε η μη λειτουργία του. Αυτοί θα σηκώσουν το βάρος των λαθεμένων πολιτικών επιλογών; Στην πόλη μένουν άλλωστε και όχι στην Λευκίμμη.
Έτσι οι φουκαράδες οι Καβιώτες που το μόνο που τους ενδιέφερε τόσα χρόνια ήταν η αρπαχτή και οι οποίοι κάθε φορά που προσπαθούσα να τους δείξω τον κίνδυνο μου λέγανε : «Δεν ξέρουν αυτοί ρε Βλάσση και ξέρεις εσύ;» τώρα που βλέπουν σαν φλύκουρα πετούμενα στον αέρα τα εκατομμύρια που έχουν επενδύσει στον Κάβο, τα πήρανε στο κρανίο και ξενυχτάνε στα Μισοράχια ακονίζοντας τα σπαθιά τους σαν τους Σουλιώτες το 21 και, ως ασήμαντη μειοψηφία που απέμειναν, έχουν απέναντί τους πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, πολίτες, θεούς και δαίμονες. Τι να τους πει τώρα ο Δήμαρχος; Ότι έχουν άδικο; Αμηδά τολμάει να τους το πει. Απ’ την άλλη όμως καλλιεργεί την διχόνοια εναντίον τους αναδεικνύοντας τις παρανομίες και τις ολιγωρίες τους. Το γνωστό δηλαδή «διαίρει και βασίλευε» : Οι Ριγγλαδίτες, οι τσιακάληδες, οι Καβιώτες οι Βιταλαδίτες κ.λ.π. και όλοι εναντίον όλων τσιμπάνε σαν τους χάνους. Πού μυαλό να δούνε ότι πάμε στον πάτο σούμπιτοι. Τους πετάει μετά και το ερώτημα : «Πείτε μου τι να κάνω με τα σκουπίδια;» και τους αφήνει σύξυλους βγαίνοντας αυτός ως ο μόνος σοβαρός και υπεύθυνος άρχοντας!
Τι κι αν φωνάζει ο Μελισσουργός ότι υπάρχει λύση όταν ούτε οι άμεσα θιγόμενοι δεν θέλουν να την δουν; Άντε τώρα εσύ να πεις σε μία παρέα να διαλέξει το φαΐ που θα φάει όταν αυτή δεν γουστάρει να φάει!
Το γιατί δεν θέλουν κάποιοι να δώσουν μια λύση είναι μεγάλη ιστορία: Πρώτα σου λένε ότι δεν είναι δική τους δουλειά να δίνουν λύσεις αλλά των κυβερνώντων πολιτικών και των ειδικών επιστημόνων! Όταν τους απαντάς ότι το συμφέρον τους τουλάχιστον είναι υποχρεωμένοι να το ξέρουν και ότι κανείς πολιτικός δεν μπορεί καλύτερα από τους ίδιους να το εγγυηθεί (αλλού έχουν τις βίλες τους) και ότι η επιστήμη δεν είναι ανεξάρτητη από τις πολιτικές επιλογές και ότι οι ειδικοί επιστήμονες έχουν επί του θέματος τεράστιες διαφορές απόψεων και ότι οφείλουμε εμείς να τους δώσουμε πλαίσιο αρχών βάσει του οποίου θα μας δώσουν επιστημονικές μελέτες και ότι με το σκεπτικό αυτό που πορευόμαστε θα είμαστε πάντα ριγμένοι και πάντα διαμαρτυρόμενοι για επιλογές που κάνουν άλλοι για μας χωρίς εμάς, τότε σου γυρνάνε την πλάτη και τέρμα ο διάλογος. Ως εκεί αντέχουν. Γιατί άραγε; Μήπως είναι μειωμένης νοημοσύνης και δεν μπορούν να κατανοήσουν πράγματα που άλλοι απλοί πολίτες εγγράμματοι η αγράμματοι κατανοούν πανεύκολα, ή μήπως ενώ προσπαθούν να πείσουν εμάς και τον εαυτό τους ότι όντας στην Συντονιστική άφησαν σπίτι τους την κομματική τους ταυτότητα, ενώ στην ουσία νοιώθουν βαρύ το ατόπημα να πάρουν θέση διαφορετική του κόμματός τους; Διότι πράγματι το να δίνεις πρόταση άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών, τουλάχιστον για το μεσοδιάστημα μέχρι το 2013 που θα γίνει η νέα διαχείριση, ε αυτό δεν κατάφερε κανένα κόμμα να το κάνει. Τώρα πως τα κατάφερε ο μελισσουργός είναι άλλη ιστορία. Του πετάς λοιπόν ένα αβασάνιστο : «Δεν εφαρμόζεται η πρότασή σου» και καθάρισες μ’ αυτόν. Μόνος κι έρημος είναι εξ’ άλλου. Τον καλείς να δηλώσει δικός σου κι αυτός το παίζει ανένταχτος απλός πολίτης Λευκιμμιώτης. Που πας ρε Καραμήτρο! Όταν τους ρωτάς «γιατί δεν γίνεται;» σου απαντούν με το … πολύ «προοδευτικό»: « Πες μου που αλλού γίνεται αυτό που λες;» υποτιμώντας έτσι τον τόπο τους, ή σου λένε ότι: «αυτό που λες αντίκειται στην νομοθεσία». Όταν τους απαντάς ότι άμα το θέλει ο κόσμος και η νομοθεσία να μην το επιτρέπει (που δεν είναι αλήθεια) μπορούμε να την αλλάξουμε έστω και πιλοτικά στον νομό μας (λόγω ιδιαιτεροτήτων και επείγοντος) όπως κάναμε και π.χ. με τον ΟΑΕΔ , πάλι το βουλώνουν και σου γυρνάνε την πλάτη. Βλέπεις είναι οι μόνοι αγωνιστές αυτοί, που τον μόνο γνήσιο αγώνα που ξέρουν είναι αυτόν της σύγκρουσης με τα ΜΑΤ. Όλοι οι άλλοι που δουλεύουμε στην διεύρυνση του πολιτικού αγώνα είμαστε αδιάβαστοι κουραμπιέδες.
Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι η μόνη πρόταση που θα μπορούσε να δώσει λύση άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών είναι η αποκεντρωμένη κατά Δήμο διαχείριση, που δεν απαιτεί χρονοβόρες μελέτες, ιδιαίτερες χρηματοδοτήσεις, διαγωνισμούς κ.λ.π. και η οποία μπορεί να χρηματοδοτηθεί με απλή διαμόρφωση του Δημοτικού Προϋπολογισμού Τεχνικών Έργων σε μία συνεδρίαση του Δ.Σ. αρκεί να προηγηθεί η Υπουργική απόφαση που εμείς θα επιδιώξουμε. Παράλληλα βέβαια πρέπει να παραγγελθεί επιστημονική μελέτη για την βελτίωση της απόδοσης του συστήματος διαχείρισης. Αυτή την λύση όχι μόνον δεν την απαγορεύει ο νόμος, όπως λένε οι κολλημένοι αλλά και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία την στηρίζει με τις: 1) Οδηγία 75/442/ΕΟΚ, 2) Οδηγία 1999/31/ΕΚ, 3) Απόφαση 2000/738/ΕΚ, 4) Οδηγία 2003/33/ΕΚ αλλά και η Ελληνική νομοθεσία με τις: 1) ΚΥΑΗΠ 29407/2002, 2) ΚΥΑ 69728/96, 3) ΚΥΑΗΠ 50910/2003, 4) ΚΥΑΗΠ 4641/2006 . Τέτοια όμως μορφή διαχείρισης δεν υπάγεται στα προγράμματα κανενός από τα κόμματα της βουλής ως απόρροια της γενικότερης απουσίας εναλλακτικού προτάγματος εξουσίας που τα χαρακτηρίζει. Τι φταίει όμως το Αλεύκι γι αυτό; Πρέπει η Λευκίμμη να πληρώσει για τις αδυναμίες των κομμάτων ή μήπως πρέπει οι οπαδοί τους να βλέπουν το κόμμα τους και όχι το συμφέρον του τόπου μας; Εδώ οι κυβερνώντες μας βάζουν το δίλημμα : «Τι συμφέρει να καταστραφεί, το Αλεύκι ή όλη η Κέρκυρα;». Δεν μπορούμε να δούμε ότι είναι αναγκαίο να αποφύγουμε αυτό το δίλημμα προτιμώντας μία λύση αποκεντρωτικής διαχείρισης έναντι της συγκεντρωτικής που προτάσσει η κυβέρνηση και το κόμμα;
Και να ήτανε σωστή και συμφέρουσα η οποιαδήποτε συγκεντρωτική διαχείριση και δεν ήταν τόσο καταφανή στον απλό νου τα μειονεκτήματά της και να μην μάλλιαζε η γλώσσα μου να εξηγώ στον καθένα τα αυτονόητα, θα έλεγα ότι δεν μπορούν και όχι δεν θέλουν να καταλάβουν, θα έλεγα ότι δεν είναι η κομματική πόλωση που δεν αφήνει τους συμπατριώτες μου να καταλάβουν αλλά ότι εγώ έχω περισσότερο μυαλό απ’ αυτούς. Πως γίνεται όμως αυτά που λέω να τα καταλαβαίνουν συμπολίτες μου που άλλοι έχουν υψηλότατη γνώση και άλλοι δεν έχουν ιδιαίτερη ; Ποιος δεν μπορεί να καταλάβει τον νόμο της Φύσης που λέει ότι όταν ενώνεις δύο προβλήματα το συνολικό πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμά τους, δηλαδή άμα συγκεντρώνουμε τα σκουπίδια 13 Δήμων το πρόβλημα μπορεί να γίνει και 30 φορές μεγαλύτερο από το να τα διαχειριστούμε χωριστά κατά Δήμο; Ποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν χωροθετείς σε μία περιοχή μία γιγάντια άκρως οχλούσα δραστηριότητα, η περιοχή αυτή υποβαθμίζεται και τελικά έλκει γύρω της όλες τις άλλες οχλούσες δραστηριότητες της ευρύτερης περιοχής; Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι είναι φυσικό γύρω σε μία τέτοια οχλούσα δραστηριότητα με απαξιωμένη γης αναπτύσσεται φαβέλα όπως στον Αι Γιάννη με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε θέματα κοινωνικής συνοχής, παραβατικότητας κ.λ.π. ; Ποιος δεν έχει αρκετό μυαλό να καταλάβει ότι το σκουπίδι έχει τεράστια αξία και η διαχείρισή του έρχεται τρίτη σε απόδοση παγκοσμίως μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά και ότι πολλές φορές το διαχειρίζεται η Μαφία που έτσι ξεπλένει το μαύρο χρήμα της που προέρχεται από άλλες παράνομες δραστηριότητές της; Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι τέτοιες μεγάλες επενδύσεις βολεύονται μόνο με μεγάλες συγκεντρώσεις σκουπιδιών που με το νέο σχέδιο αναβαθμίζονται από το σημερινό Νομαρχιακό στο Περιφερειακό επίπεδο; Ποιος δεν έχει το μυαλό να καταλάβει ότι το κόστος συγκέντρωσης είναι τεράστιο και θα το πληρώνει ο κοσμάκης ενώ το ποσοστό διαλογής είναι μικρό (επίσημα 40% και στην πράξη ούτε 20%) δηλαδή ότι ο «αφρός» των σκουπιδιών με την μεγαλύτερη αξία πάει στον διαχειριστή (Κράτος ή Ιδιώτης) ενώ τα περισσότερα σκουπίδια θάβονται; Όταν μάλιστα τους δίνεις να διαβάσουν άρθρο καθηγητού του Πολυτεχνείου για το εργοστάσιο ανακύκλωσης Αττικής που κόστισε τρεις φορές πάνω από το κόστος μελέτης και απ’ τη μία μεριά μπάζει ακατέργαστα σκουπίδια κι από την άλλη βγάζει πάλι σκουπίδια αλλά κατεργασμένα που θάβονται στον ΧΥΤΑ Λιοσίων, γιατί τότε δεν ακούν τι λένε οι ειδικοί επιστήμονες; Και όταν τους δείχνεις το πόρισμα του Παγκόσμιου συμβουλίου ειδικών επιστημόνων για την διαχείριση στερεών αποβλήτων που προτείνει ως βέλτιστη λύση την διαχείριση κατά Δήμο με μικρούς ΧΥΤΥ γιατί τότε αρνούνται να τους ακούσουν και ακούν μόνο ότι τους πλασάρει το κόμμα ως μόνη επιστημονική λύση; Μήπως δεν είναι αλήθεια αλλά απλώς νομίζουνε ότι αφήσανε έξω από την Συντονιστική την κομματική τους ταυτότητα; Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι καμία συγκεντρωτική λύση δεν μπορεί να μοιράσει δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα της διαχείρισης των σκουπιδιών όσο η μέθοδος που προτείνω; Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι η αποκεντρωμένη κατά Δήμο διαχείριση που προτείνω είναι πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενη από τους πολίτες παρά η συγκεντρωμένη διαχείριση που πάνε να μας επιβάλουν; Ε όχι. Σίγουρα δεν είναι θέμα μυαλού. Το πρόβλημα είναι η κομματική παρωπίδα που δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Τι θα απογίνει το Αλεύκι με τους Λευκιμμιώτες σε «κώμα» είτε αυτό είναι πολιτικό είτε είναι εγκεφαλικό;
Και σαν να μην έφτανε αυτό έρχονται κάτι φουριόζοι «οικολόγοι» από την Ευρώπη, που ζήσανε κάποια χρόνια, θαμπωμένοι από το «μεγαλείο» της και θέλουν σώνει και καλά να μας κάνουν κι εδώ τα ίδια, για να μην είμαστε, λέει, απολίτιστοι! Για φαντάσου!! Οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι που σε κάθε μεγαλούπολη της Γαλλίας είναι και ένας πυρηνικός σταθμός. Δεν μας λένε όμως σε ποια χώρα θάβουν τα απόβλητα. Με μια Γερμανία που καίγονται τα δάση της από την όξινη βροχή και παρ όλ’ αυτά μας έχει γεμίσει με «βιολογικά» προϊόντα. Με μία Ολλανδία που καταστρέφει έκταση στις χώρες του τρίτου κόσμου κατά 14 φορές μεγαλύτερη της επιφάνειάς της για να θρέψει τις αγελάδες της που παράγουν μεθάνιο περισσότερο από το διοξείδιο της κ.λ.π. κ.λ.π. Τους βουτάει λοιπόν αυτούς τους «πολιτισμένους» ο πονηρός υποψήφιος Δήμαρχος, τους βάζει στη λίστα και, όταν πάρει την εξουσία, τους βάζει υπεύθυνους στον τομέα καθαριότητας και ξαμολιόνται αυτοί πόρτα-πόρτα να κάνουν τον κόσμο να αποκτήσει Οικολογική συνείδηση. Όπως οι Ευρωπαίοι!! Τι κάνει λοιπόν ο Ευρωπαίος πολίτης τα σκουπίδια του; Τα διαλέγει στο σπίτι κατά είδος βέβαια και πάει και τα αφήνει στους ανάλογους κάδους που ανήκουν σε ιδιώτη. Πληρώνει βέβαια τα Δημοτικά τέλη και τα πρόστιμα για να χαρίζει διαλεγμένα στον ιδιώτη τα σκουπίδια του, την περιουσία του δηλαδή. Ο ιδιώτης πάλι παίρνει τις επιδοτήσεις του, που είναι λεφτά των πολιτών, και μετατρέπει τον Δήμαρχο σε επιστάτη της καλοστημένης κομπίνας του για να τρομπάρει καθημερινά το κεφάλι των δημοτών του με «οικολογική» συνείδηση, ενώ με το σωρευμένο του χρήμα ελέγχει ΜΜΕ και πολιτικούς. Αυτή είναι κομπίνα!! Σε κάθε πολίτη και μία βδέλλα!! Σαν να λέμε δηλαδή ότι σου κάνει χάρη κάποιος που βουτάει το αυτοκίνητό σου αρκεί πρώτα να το απαλλάξεις από τα βάρη, να το περάσεις ΚΤΕΟ, να το βάψεις και να δώσεις και του «ευεργέτη» και κάτι τις!! Ε αυτό είναι φανερό ότι θέλει χοντρή τρόμπα «συνείδησης». Είδες πολιτισμό η Ευρώπη; Ευτυχώς λοιπόν εμείς δεν έχουμε ακόμη τέτοια συνείδηση και ελπίζω να μην αποκτήσουμε ποτέ. Εμείς απλά λέμε ότι όποιος βρομίζει πρέπει να πληρώνει αυτόν που τον ξεβρομίζει. Αν δεν θέλει κανένας να ξεβρομίσει αυτούς που βρωμίζουνε θα πει ότι δεν πληρώνονται καλά ή δεν έχουν καλές συνθήκες εργασίας (ασφάλιση, Βαρέα και ανθυγιεινά, ανθρωπινούς χώρους εργασίας κ.λ.π.). Αυτό λέει και η πρότασή μου που δεν είναι καθόλου βασισμένη στην «οικολογική» συνείδηση αλλά στην απλή αίσθηση του συμφέροντος που δόξα τω θεώ στους Έλληνες δεν λείπει ακόμα. Παρ όλ’ αυτά όμως η πρόταση και πολύ δίκαιη είναι και βαθιά Οικολογική, αφού και τα μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης πετυχαίνει από κάθε άλλη μέθοδο (μέχρι 95%) και καταπολεμά την ανεργία και την κοινωνική αδικία που είναι η ρίζα της Οικολογικής ανισορροπίας των ημερών μας. Περίμενα όμως μία ορθότερη στάση όλων των παρατάξεων στην προσπάθεια εφαρμογής του Ευρωπαϊκού προτύπου διαχείρισης απορριμμάτων στον τόπο μας. Ακόμα περιμένω να πάρει κάποια παράταξη θέση απέναντι στην κατάφορη υπεξαίρεση της περιουσίας των πολιτών αλλά και της αφαίμαξης του τόπου με την εμφάνιση των μπλε κάδων. Ακόμα περιμένω να διαμαρτυρηθεί κάποιο κόμμα για την άδεια αποκλειστικής διαχείρισης των απορριμμάτων του νησιού σε έναν ιδιώτη (Λαυράνος) σε εποχή μάλιστα ελεύθερου ανταγωνισμού. Ακόμα περιμένω να αντιδράσει κάποιο κόμμα στο προδιαγραμμένα μειωμένης απόδοσης σχεδιασμό κεντρικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Ακόμα περιμένω να αντιδράσει κάποιο κόμμα στην ληστρική συγκέντρωση κρατικού ή ιδιωτικού κεφαλαίου από την αξιοποίηση του «αφρού» των σκουπιδιών και της άγριας εκμετάλλευσης των πολιτών και ιδιαίτερα των κακομοιριασμένων των τσιγγάνων που με ελάχιστη αμοιβή χωρίς ένσημα για την επιβίωσή τους αναγκάζονται να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες υπαίθρια με ήλιο και βροχή σαν τα γουρούνια όλη μέρα για να τα κονομάει κάποιος. Ακόμα περιμένω κάποιο κόμμα να επεξεργαστεί μια άμεση λύση έκτακτης ανάγκης (δεν λέω για την δική μου) τουλάχιστον για το μεσοδιάστημα μέχρι τον νέο σχεδιασμό που… θα ροκανίσει το 4ο πακέτο. Να δεχθώ αυτό που λένε οι κολλημένοι ότι «εμείς ως απλοί πολίτες είμαστε αναρμόδιοι να δώσουμε τη λύση». Οι πολιτικοί όμως; Κι αυτοί αναρμόδιοι είναι; Κι εγώ που έχω το πρόβλημα στην πόρτα μου, στο σπίτι μου, στη δουλειά μου, στην υγεία μου, στην οικονομία μου, στον τόπο που ζω, τι να κάνω; Να πάρω ένα ματσούκι και να αρχίσω να κυνηγάω αρμόδιους, ή να πάρω την ευθύνη πάνω μου και να κόψω τον λαιμό μου για να βρω και να επιβάλω την λύση που εγώ βλέπω σωστή και συμφέρουσα; Μέχρι στιγμής προτιμώ το δεύτερο γιατί αργότερα δεν ξέρω τι θα γίνει κι αν θ’ αλλάξω γνώμη. Κάλεσα λοιπόν επανειλημμένα τους πάντες να καθίσουμε να βρούμε μία λύση σωστή, πρακτικά εφαρμόσιμη, συμφέρουσα, δίκαιη και άμεσης εφαρμογής. Δυστυχώς οι «αρμόδιοι» δεν με άκουσαν δικαιώνοντας έτσι τον πρώην Δήμαρχο Αλ. Γαρδικιώτη που μου έλεγε : «Σε ποιους τα λες ρε Γιώργη;». Παρόλα αυτά και μόνον επειδή έχω σχεδόν ταυτίσει το προσωπικό μου συμφέρον με το συμφέρον του τόπου μου και κυρίως επειδή συνήθισα να διευρύνω τον προβληματισμό μου από το τοπικό στο παγκόσμιο, που δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι φτάσαμε στο παρα πέντε, κάνω αυτό που πάντα έκανα : Αγωνίζομαι κυρίως γι αυτή τη δύσμοιρη νέα γενιά που η δική μας καταδίκασε να αντιμετωπίσει και να λύσει τα τεράστια προβλήματα που η δική μου γενιά τους κληροδότησε, αν θέλει να επιβιώσει. Τα λυπάμαι τα φλιμμένα. Και είναι τόσο αγνά και όμορφα! Σε τι κόσμο θα ζήσουν;
Ξέρω ότι έγινα κουραστικός, σχεδόν μονομανής στην επιμονή μου να βάλω το θέμα της λύσης στο τραπέζι της συζήτησης κάποιου συλλογικού φορέα από τόσους που έχουμε. Χωρίς να αποκλείσω κανέναν, χωρίς παρωπίδες, φωνάζω σε κάθε κατεύθυνση με κάθε μέσο που διαθέτω για την αναγκαιότητα πρόταξης μιας ευρύτατα αποδεκτής λύσης με τα χαρακτηριστικά που προανάφερα. Καμία ουσιαστική απόκριση. Όλοι σου λένε «Δίκιο έχεις», «Σωστά τα λες», «Θα το συζητήσουμε σύντομα» και σε γράφουνε κανονικά. Ως κι ο Δήμαρχος τα ίδια λέει. Αυτοί βέβαια που τον έχουν διαγράψει και δεν αντιλαμβάνονται ότι θα τον έχουμε δήμαρχο ακόμη 3 χρόνια, λένε ειρωνικά: «Αφού στο είπε αυτός… κοιμήσου ανήσυχος!». Εντάξει, το βλέπω ότι ο Δήμαρχος δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του προβλήματος ή κάνει πως δεν την αντιλαμβάνεται. Ποιος όμως την αντιλαμβάνεται; Μήπως την αντιλαμβάνονται αυτοί που εκατό φορές υποσχέθηκαν να βάλουν το πρόβλημα στο τραπέζι και διαρκώς κοροϊδεύουν; Και ποιόν κοροϊδεύουν; Εμένα κοροϊδεύουν ή τον εαυτό τους και την ιδιαίτερη πατρίδα τους; Κι αν ακόμη λόγω πίεσης το βάλουν το θέμα στο τραπέζι της συζήτησης μήπως δεν καταλαβαίνω ότι πολλοί απ’ αυτούς το κάνουν προσχεδιασμένα για να απαλλαγούν οριστικά από την οποιαδήποτε αμφισβήτηση της «ορθότητας» που ήδη έχουν παγιώσει στην κεφαλή τους; Νομίζετε δεν αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο να οδηγηθώ σε μία καλοστημένη παγίδα ως πρόβατο επί σφαγή, που με την επίφαση μίας ψευτοδημοκρατικής διαδικασίας και μίας πλαστής πλειοψηφίας θα καθαρίσουν από την παρουσία μου, όχι μόνο στο θέμα του ΧΥΤΑ αλλά και γενικότερα στα πολιτικά πράγματα του τόπου μας; Το ξέρω και δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν, γιατί ακόμα κι αν η πρότασή μου μειοδοτήσει έχει ήδη φύγει προ πολλού από μένα, όπως το βέλος που ήδη εκτοξεύθηκε από το τόξο.
Γι αυτό πατριώτες, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον είναι μία ωριμότερη στάση όλων απέναντι σε όλους και στα κοινά μας προβλήματα. Χωρίς ωτασπίδες, χωρίς παρωπίδες, χωρίς προσωπίδες, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς καταχθόνιες μεθοδεύσεις και
όλοι μαζί θα καθίσουμε κάτω να βρούμε μόνοι μας τη λύση και να την εφαρμόσουμε. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η πρόταση που καταθέτω αποτελεί μία ικανή βάση συζήτησης και επεξεργασίας για ένα οριστικό πρόταγμα παλλαϊκής αποδοχής. Είμαι πεπεισμένος ότι η Συντονιστική κατά του ΧΥΤΑ αλλά και το Αλεύχιμο είναι οι πλέον αρμόδιοι και κατάλληλοι συλλογικοί φορείς που μπορούν να την προωθήσουν. Είμαι πεπεισμένος ότι η προώθηση της πρότασης θα διευκολύνει τα μέγιστα και τον αγώνα μας κατά του ΧΥΤΑ και την οριστική επίλυση του προβλήματος των απορριμμάτων. Είμαι, τέλος, πεπεισμένος ότι το σχέδιο άμεσης διαχείρισης απορριμμάτων που καταθέτω μπορεί, με την παλλαϊκή αποδοχή του, όχι μόνο να σηματοδοτήσει το σταμάτημα της καθοδικής πορείας του τόπου μας αλλά και να αποτελέσει το εφαλτήριο για να εκτιναχθούμε, ως κοινωνία και ως τόπος, προς μία ανελικτική πορεία στο μέλλον.
Λευκίμμη 31/03/2008 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια
και μέλος της Ομάδας Ανακύκλωσης Λευκίμμης

Ιστορικές στιγμές.Διακρίνεται ο Νιοχωρίτης αγωνιστής δημοσιογράφος Γιάννης Σουλάνης, ο "αερόβιος" παπα-Τσίμπιος, η τότε ταμείας του "Αλεύχιμον" Λήδα στο προεδρείο και άλλοι. Στην οθόνη προβλήθηκε βίντεο από το Τεμπλόνι.

ΕΚΦΩΝΗΣΗ 19/02/08

Πατριώτες
Αυριο στο Δικαστήριο στην χώρα, στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, κορυφώνεται ο δικαστικός αγώνας της Λευκίμμης κατά της τεράστιας παράνομης χωματερής που θα φέρει όλα τα σκουπίδια του νησιού και των Παξών στον Δήμο μας.
Με απόλυτη συναίσθηση ότι το σχέδιο αυτό, όσο καλά και να λειτουργήσει θα θάψει για πάντα το μέλλον ολόκληρης της Νότιας Κέρκυρας, θεωρούμε ύψιστο καθήκον κάθε πατριώτη Λευκιμμαίου, ασχέτως και ανεξαρτήτως παραταξιακής προτίμησης, να βρίσκεται από νωρίς έξω από το Δικαστήριο, για να δηλώσουμε σε κάθε κατεύθυνση ότι οι Λευκιμμιώτες σε καμία περίπτωση δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε την συνέχιση του παράνομου έργου στα Μισοράχια.
Το ψευδές αδιέξοδο για το τι θα γίνει με τα σκουπίδια του νησιού χωρίς αναζήτηση άμεσης ορθολογικής λύσης, είναι απαράδεκτη δικαιολογία στην κατάφορη μειοδοσία και προδοσία για την Λευκίμμη μας.
Αύριο το πρωί στις 8 ξεκινάμε όλοι από τον περιφερειακό.

Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ


Εδώ είναι η πρώτη προσπάθεια των Λευκιμμιωτών να σταματήσουν τα μηχανήματα να μπούν στον χώρο του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια. Αριστερά διακρίνοντα τα ΜΑΤ λίγο πριν επιτεθούν, δεξιά οι πολίτες και στο βάθος μία μπουλντόζα πάνω σε ένα φορτηγό. Η συνέχεια γνωστή : Πολύ ξύλο.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

ΕΚΦΩΝΗΣΗ 23/02/08

Πατριώτες και πατριώτισσες
Την κορυφαία και ιστορική στιγμή που η ψυχή της Λευκίμμης ορθώνεται μπροστά στο τερατούργημα που κατασκευάζεται στα Μισοράχια,
Την ώρα που ομόφωνα η επιτροπή αγώνα διατρανώνει σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει σε καμία δύναμη να καταστρέψει τον τόπο μας,
Καλούμαστε όλοι οι Λευκιμμιώτες να μην στερήσουμε από τον εαυτό μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα την χαρά και το μεγαλείο της συμμετοχής στην αναγκαία και σίγουρη ανατροπή αυτού του εφιάλτη που πάει να θάψει κάθε ελπίδα και κάθε όραμα για το μέλλον.
Το κάλεσμα της συντονιστικής επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ την Κυριακή το πρωί στο Νιοχώρι για μια ειρηνική επι τόπου διαπίστωση, χωρίς καμία πρόθεση βανδαλισμών ή βίαιων συγκρούσεων με τα ΜΑΤ, είναι για όλους μια λαμπρή ευκαιρία για συμμετοχή στον αγώνα κατά του εγκλήματος που κατασκευάζεται, κατά του σκοτεινού μέλλοντος που μεθοδεύεται.
Μην αμελήσεις. Δήλωσε κι εσύ παρών στην συλλογική απόφαση για την ανατροπή του.
Η σίγουρη τελική νίκη είναι όλων μας.



Εκφώνηση 22/02/08 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Μετά από επίμονες προσπάθειες μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ, υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά ψήφων η πρόταση για ανοιχτές σε όλους συνεδριάσεις και ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή σε αυτές κάθε ενδιαφερόμενου. Εκτιμήθηκε δηλαδή ότι η ορθότητα και μαζικότητα των αποφάσεων και της συμμετοχής των πολιτών στο συλλογικό μας όργανο, έχει μεγαλύτερη σημασία από την ταχύτητα και αμεσότητα αντίδρασης της επιτροπής στα γεγονότα. Έτσι, με την απόφαση αυτή, καταρρέει κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της εγκυρότητας της συλλογικότητας των αποφάσεων. Από κει και πέρα οι οποιεσδήποτε αδυναμίες τόσο της λειτουργίας της Επιτροπής ή των αποφάσεών της, όσο και των προσώπων που κάθε φορά την απαρτίζουν, υπόκεινται στην ευθύνη όλων των Λευκιμμιωτών, που είτε μετέχουν στις συνεδριάσεις και δεν παρατηρούν τις αδυναμίες, είτε τις παρατηρούν αλλά αδυνατούν να πείσουν την πλειοψηφία, είτε, ακόμη χειρότερα, απέχουν των συνεδριάσεων. Αναγνωρίζοντας αυτές τις αδυναμίες, ένα μειοψηφούν σύνολο συμμετεχόντων, προσπαθούμε, με Ιώβεια υπομονή, να τις διορθώσουμε. Πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε σύντομα μόνον με την συμμετοχή όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού πολιτών. Γι αυτό όχι μόνον δεν αναγνωρίζουμε την λογική της οποιασδήποτε κριτικής, από όσους δεν μετέχουν στις συνελεύσεις, αλλά τις θεωρούμε ύποπτες και εμβόλιμες, που τείνουν να απαλλάξουν τον καθένα από την ευθύνη του, να απαξιώσουν την εγκυρότητα των αποφάσεων, να αποδυναμώσουν και να διαλύσουν το κίνημα των πολιτών κατά του ΧΥΤΑ. Μάταιος κόπος. Επειδή ο κοινός στόχος όλων μας είναι το σταμάτημα των μηχανημάτων στα Μισοράχια, πιστεύουμε η προσέγγιση στον στόχο μας επιτυγχάνεται όσο οι αποφάσεις της Επιτροπής αντιμετωπίζουν με επιτυχία όλα τα προβλήματα, ώστε η συμμετοχή των πολιτών να γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη.
Η σίγουρη πιά παύση των εργασιών στα Μισοράχια δεν θα αργήσει και θα γίνει όχι μόνον γιατί το θέλει το σύνολο των μελών της Επιτροπής Αγώνα, αλλά γιατί το απαιτεί η μέγιστη πλειοψηφία των Λευκιμμιωτών τους οποίους η Επιτροπή εκφράζει με την ελεύθερη συμμετοχή όλων και όχι με τις συνωμοτικές πρακτικές με τις οποίες ο ΧΥΤΑ μεθοδεύτηκε.
Η ταχύτητα αναστολής των έργων εξαρτάται πλέον μόνον από την βελτίωση της λειτουργίας της Επιτροπής και βέβαια αυτό εξαρτάται από την όσο το δυνατόν πλουσιότερη και ελεύθερη έκφραση του καθενός που μετέχει. Φυσικά οι αποφάσεις δεν δεσμεύουν κανέναν (εμείς δεν λειτουργούμε ως Τάγμα) και η υλοποίηση των αποφάσεων επαφίεται στην ελεύθερη βούληση του κάθε πολίτη. Οι οποιεσδήποτε διαφοροποιήσεις οφείλουν να είναι ενυπόγραφες και η ευθύνη γι αυτές βαρύνει τον υπογράφοντα. Όσοι όμως διατείνονται ότι πιστεύουν στην Δημοκρατία και την συλλογικότητα, οφείλουν να το αποδεικνύουν στην πράξη και ιδιαίτερα μέσα από διαδικασίες σαν αυτές της Επιτροπής οι οποίες, ποιοτικά τουλάχιστον συγκρινόμενες, δεν συναπαντώνται σε καμία άλλη συλλογικότητα του τόπο μας. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ και η νίκη μας αυτή δεν θα μείνει ξεκομμένη αλλά θα είναι η αρχή για την κατά μέτωπο αντιμετώπιση του συνόλου των προβλημάτων του τόπου μας.


Λευκίμμη 23/02/2008 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)