Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

ΓΙΑΤΙ :

1)Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ
ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΠΛΗΘΩΡΑΣ ΝΟΜΩΝ ΤΗΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ.

2)ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ.

3)ΤΑΥΤΙΖΟΜΕΝΑ ΕΝΤΕΧΝΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ
ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΣΤΗΝ
ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ.

4)ΕΚΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ ΤΩΝ
ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ
ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ
ΡΗΤΟΥ «ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΤΡΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ».

5)ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΟΥΣ (ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ) ΕΙΝΑΙ ΦΕΝΑΚΗ.


ΚΑΘΕ ΠΡΟΪΟΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΤΟΥ.


Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ.


Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ «ΣΥΝΤΑΓΗ» ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ

…..η πως η Οικολογία γίνεται “κονόμα”

Όταν ο βιολόγος Καρλ Χεκελ ανακάλυπτε τις αλυσίδες των έμβιων οργανισμών και πρωτοδιατύπωσε τον όρο Οικολογία , σαν παρακλάδι της Βιολογίας , η συνάρτηση του νέου κλάδου με τις άλλες επιστήμες και κυρίως σε ότι αφορά την αξιολόγηση των συμπερασμάτων ,ήταν φυσικά αδιανόητη. Η συνεχεία βέβαια ήταν εκπληκτική, ενώ ο όρος Κοινωνική Οικολογία που πρωτοεμφανίστηκε από τον Μάρεϋ Μπούχτσιν, σηματοδοτεί το επόμενο μεγάλο άλμα που αποκάλυψε τη στενή σχέση των ανθρώπινων κοινωνικών συστημάτων με την ίδια την ύπαρξη των έμβιων όντων και την σταθερότητα των “κρίκων” της αλυσίδας της ζωής.Έκτοτε η Οικολογία προβάλει σαν βασικός συντελεστής αξιολόγησης όχι απλά των ανθρώπινων ενεργειών που επιδρούν στο περιβάλλον αλλά κυρίως των κοινωνικών θεωριών και των εφαρμογών τους στην πράξη. Από κει και πέρα το θέμα αποχτάει μεγάλο ενδιαφέρον με βαθύτατες Ιδεολογικές και Φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Και ενώ, λόγω της επάρατης επταετίας, σχεδόν κανείς στον τόπο μας δεν γνώριζε τι είναι τούτο που λέγεται Οικολογία και άλλοι το μπέρδευαν με την Γυναικολογία κι άλλοι με την... Οικοκυρική, έτσι ξαφνικά θα λέγαμε ,γίνανε όλοι Οικολόγοι που συναγωνίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος. Αν όμως ρωτήσεις κάποιον απ αυτούς, που φέρουν τη Μαύρη Ζώνη της Οικολογίας , να σου πει , κάποιες έστω απ΄ τις Αρχές της Οικολογίας, μην περιμένεις απάντηση. Φυσική συνέπεια της άγνοιας η σύγχυση, η παραπλάνηση και το χειρότερο η αφομοίωση, η ενσωμάτωση της Οικολογίας στον χώρο της άγριας εκμετάλλευσης της αγοράς.
Τελευταία πολύς ντόρος γίνεται για τις Βιοκαλλιέργειες, ενώ καταστήματα πώλησης Βιολογικών προϊόντων κάνουν την εμφάνιση τους. Παράλληλα κάποια μελίχλωρα γεροντάκια αστικής ανατροφής, εκτροφής και παιδείας, τα οποία πέρα από σωρούς Κομπόστ για ζαρζαβατικά και τι θα ρίξουν στην παραδαρμένη τους, δεν τους καίγεται καρφί για τίποτα, ούτε αντιδρούν σε τίποτα, παρουσιάζονται και προβάλλονται ως μπροστάρηδες, ειδικοί επί των Βιοκαλλιεργειών, λες και οι παππούδες μας δεν είχαν ιδέα από τέτοια. Γύρω τους πλήθος ονειροπόλων νέων μαθαίνουν να….ζουν οικολογικά (!!!) μελετώντας τις «θαυματουργές» ιδιότητες των Β.Π. ,διαβάζοντας πληθώρα σχετικών εντύπων, τακτικά επισκεπτόμενοι τις σχετικές προθήκες καταστημάτων με τα πανάκριβα Β.Π. κ.λ.π.
Φίλοι μου μην κουράζεστε. Μια ανάγνωση του βιβλίου «Οικολογία για αρχάριους» είναι αρκετή. Βιοκαλλιέργειες είναι οι καλλιέργειες που γίνονται χωρίς χημικά φάρμακα, ορμόνες και λιπάσματα. Αυτό και μόνο. Τώρα τι σχέση έχει αυτό με την Οικολογία και γιατί γίνεται ταύτιση των Οικολογικών με τα Βιοπροϊόντα πιθανόν κάποτε να μας το εξηγήσουν οι συγχυσμένοι Οικολογίζοντες και Βιοκαλλιεργητές. Οι Βιοκαλλιέργειες ούτε αντικαπιταλιστικές είναι, ούτε αντιιμπεριαλιστικές είναι, ούτε αντιεκμεταλευτικές είναι, ούτε βέβαια δίνουν ολιστική απάντηση στα μεγάλα Οικολογικά προβλήματα του πλανήτη η στο επισιτιστικό των υπανάπτυχτων που μια ζωή Βιοκαλλιεργητές ήταν, μα κάποιοι, σαν και αυτούς που περιγράφω, τους κλέβουν τη μπουκιά απ το στόμα. Πιστέψτε με, έχω δει κάθε λογής ανθρώπους που κάνουν Βιοκαλλιέργειες, και δεξιούς και αριστερούς και συντηρητικούς και ριζοσπάστες, ακόμα και φασίστες.
Είναι αλήθεια ότι τα βιοπροϊόντα είναι θρεπτικότερα, νοστιμότερα και υγιεινότερα, όταν πράγματι είναι βιολογικά και όχι όταν απλώς το δηλώνουν. Όπως και τα Οικοπροϊόντα άλλωστε. Μα δυστυχώς αυτά πολύ μικρή σχέση έχουν με όσα αραδιάζονται στα ράφια των καταστημάτων, πιστοποιημένα, πατενταρισμένα και σε φανταχτερές και πανάκριβες συσκευασίες. Και φυσικά όπως σε όλα τα αγοραία προϊόντα δεν κάνουν διακρίσεις στα πορτοφόλια των αγοραστών, ούτε στην ηθική παραγωγών, εμπόρων και καταναλωτών. Ακόμη χειρότερο, τα βιοπροϊόντα , κατά συντριπτικό ποσοστό παράγονται σε χώρες που τυχαίνει να είναι οι μεγαλύτεροι καταστροφείς του περιβάλλοντος. Και ενώ στο παρελθόν όλοι μόνο Οικοκαλλιέργειες γνώριζαν, έρχονται σήμερα κάτι νεόκοποι Οικολογίζοντες, προφανώς απατημένοι απ’ την προπαγάνδα των πολυεθνικών, να παρουσιάζουν τις βιοκαλλιέργειες σαν την πεμπτουσία της Οικολογικής τους συνείδησης, σαν την αιχμή του δόρατος τους κατά του κατεστημένου καταστροφέα . Διαβάζουν η γράφουν σωρό τα βιβλία και κάθε είδους έντυπα (να μια κονόμα ακόμη) σαν να πρόκειται για θέμα άκρως εξειδικευμένο για ειδικούς επιστήμονες και δόστου κέρατα τάραντου για φυσικό λίπασμα και να οι παράπλευρες γνώσεις και η χημεία και η αστρολογία και η μεταφυσική και και ….
Είναι να απορεί κανείς πως τούτος ο λαός της χώρας μας κατάφερε , χωρίς αυτές τις γνώσεις, όχι μόνο να ζήσει μες την κακουχία τόσους αιώνες αλλά να κατέχει και το παγκόσμιο ρεκόρ μακροβιότητας. Χωρίς πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα !!! Και ήτανε και παμφάγοι!!! Θα τρελαθώ. Ανησυχώ πραγματικά γι΄αυτό το περίεργο «Βιοπροϊόν» που κατακλύζει τον χώρο της Οικοευαισθησίας μας, σαν δύσοσμο μείγμα άγνοιας, νεόκοπης επαναστατικής αποκάλυψης, εξεζητημένης επιλεκτικότητας, ναρκισσισμού, εθελοτυφλίας και καταναλωτικής μανίας, σ’ ότι τουλάχιστον αφορά τον γλούπο. Μια δυσοσμία που κάνει την Οικολογία να μην ξεχωρίζει απ’τη…Βιολογική πατάτα. Φαινόμενο παράκρουσης κάποιων αλαφιασμένων αστών, που βέβαια ούτε πρόβλημα μάσησης έχουν, ούτε στις λίστες ανέργων περιμένουν, ούτε σε τσαντίρι γεννήθηκαν, ούτε κάτω από γέφυρες κοιμούνται. Όσο για την υψηλή τιμή των Β.Π. οι φωστήρες μας έχουν εξασφαλισμένο το υψηλότερο εισόδημα τους και έχουν αποκοιμίσει την ταξική τους συνείδηση. Σ’ ότι δε αφορά την επίλυση του Παγκόσμιου διατροφικού προβλήματος η λύση κατ’ αυτούς είναι η ίδια που εφαρμόζεται ( αποτυχημένα και για δεκαετίες ) σε όλα τα άλλα Μη Βιολογικά προϊόντα όπως οι μονοκαλλιέργειες , οι εκτατικές καλλιέργειες, η Υψηλή Τεχνολογία, η Υψηλή εξειδίκευση, οι μηχανοκαλλιέργειες, η Αυτοματοποίηση, οι σπουδές Manangment και Marketing κ.λ.π. Τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με την Οικολογία ; Όση ο Φάντης με το ρετσινόλαδο. Τέτοια είναι η άγνοια, που μοιάζει σαν όλοι οι παροικούντες των Βιοκαλλιεργειών να θέλουν να μας πείσουν πως αν μια μέρα γινότανε ξαφνικά όλα τα τρόφιμα να ήταν πιστοποιημένα Βιολογικά, ούτε πρόβλημα ποιότητας θα είχαμε, ούτε πρόβλημα επάρκειας, ούτε κανένα σημαντικό Οικολογικό πρόβλημα προκαλούμενο απ’ τη γεωργική δραστηριότητα, ενώ θα λύνονταν αυτομάτως και τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Που πας ρε Καραμήτρο;
Στον αντίποδα όλων αυτών είναι βέβαια οι Οικοκαλλιέργειες, οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι χωρίς ( επίσης) φάρμακα και λιπάσματα καλλιέργειες (Βιοκαλλιέργειες) που επί πλέον γίνονται με μέθοδες και αρχές Οικολογικές και όχι καπιταλιστικές, αφού ο καπιταλισμός είναι ο μεγαλύτερος καταστροφέας του Φυσικού περιβάλλοντος, είτε άμεσα, ως ισχύς διαπλοκής και παραβίασης κάθε νομοθέτησης για την προστασία της Φύσης, είτε ως ηθικό πρόταγμα (κερδοφορία) έναντι αυτού της ίδιας της ζωής, είτε έμμεσα δια της καταστροφής των κοινωνικών δομών. Οι μέθοδες δηλαδή παραγωγής Οικολογικών προϊόντων είναι συμβατές με κάποιες αρχές και έννοιες, εντελώς άγνωστες, ως φαίνεται, στους ανακαλύψαντες την Ατλαντίδα φανατικούς των Βιοπροϊόντων, όπως
1)Η αρχή της ανεξαρτησίας ατόμων και λαών , που καταπατείται όχι μόνο από τις Πολυεθνικές των Β,Π. αλλά και από κάθε εργασιακή σχέση Αφέντη-Έμμισθου Δούλου.
2)Η αρχή Μικρό και Ανθρωπομετρικό, που παρότι αρχαιοελληνική ανακάλυψη αντικαταστάθηκε στις μέρες μας απ’το Αμερικάνικο The Bigest in the World, και η οποία αρχή δεν μας επιτρέπει να κάνουμε εκτατικές Οικοκαλλιέργειες.
3)Η αρχή της διάκρισης των συνθηκών εργασίας και δουλείας με αποκλεισμό της δουλείας (ακόμα και συγκαλυμμένης) κατά την παραγωγή Οικοπροϊόντων.
4)Την αρχή της ελάχιστης εξειδίκευσης κατά την παραγωγή Ο.Π. ώστε η γνώση να μεταδίδεται εύκολα , χωρίς καθηγητές και πανεπιστήμια.
5)Την αρχή των ισότιμων και αξιοπρεπών διανθρώπινων σχέσεων παραγωγών και καταναλωτών , αφού κάθε προϊόν εμπεριέχει την ηθική του παραγωγού του και την οποία πρέπει να γνωρίζει ο καταναλωτής (προσωπική σχέση).
6)Την αρχή της εντοπιότητας παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να μην μας πουλάνε
π.χ. κέρατα Φιλανδίας, καρώτα Γερμανίας η φύκια Ιαπωνίας.
7)Η αρχή της μεταβλητότητας της τιμής των προϊόντων ανάλογα με την ανάγκη και την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή.
Οι παραπάνω αρχές είναι αυτές που συνδέουν τους διατυπωμένους νόμους και τα πορίσματα της Βιολογικής επιστήμης με τα αντίστοιχα της σύγχρονης Κοινωνικής Οικολογίας. Τα Βιοπροϊόντα όμως , ούτε σε μια από τις παραπάνω αρχές δεν υπακούουν. Ας μας πουν λοιπόν οι παθιασμένοι με τα Β.Π. με ποια λογική συγχέουν η ταυτίζουν τα προϊόντα αυτά με την Οικολογία; Μην περιμένετε απάντηση. Δεν βολεύει.
Κοντολογίς λοιπόν τα Οικοπροϊόντα γίνονται με προσωπική εργασία του παραγωγού, απαιτούν ελάχιστα εργαλεία και κυρίως ψυχική σύνδεση παραγωγού-γης –προϊόντος-καταναλωτή. Η παραγωγή δεν απαιτεί αυστηρό ωράριο εργασίας. Τα Οικοπροϊόντα χάνουν μέρος της Οικολογικής τους άξιας ανάλογα με την απόσταση παραγωγής- κατανάλωσης, άρα δεν χρειάζονται καμία διαφήμιση, ούτε τυποποίηση, ούτε πιστοποίηση, ούτε εξεζητημένη συσκευασία. Γιαυτό και δεν υπάρχουν στους καταλόγους προϊόντων που διακινούνται από κανένα εθνικό η πολυεθνικό δίκτυο διανομής. και γι’αυτό είναι δυστυχώς... παράνομα!
Απ’ την άλλη , τα Βιολογικά προϊόντα , όσες πιστοποιήσεις κι αν διαθέτουν , δεν υπόκεινται στα παραπάνω κριτήρια. Αντιθέτως οι πιστοποιήσεις (επιχειρηματική κονόμα είναι άλλωστε) ΚΑΙ πιο ύποπτα νοθείας τα καθιστούν, ΚΑΙ την διαφθορά υποθάλπουν (βλ. ισχύς διαφθοράς συγκεντρωμένου κεφαλαίου), ΚΑΙ την Βαβυλωνία των κάθε λογής ειδικών, σπουδαγμένων κ.λ.π. ορθώνουν ΚΑΙ τα Οικολογικά προϊόντα Σπρώχνουν στο περιθώριο και την παρανομία, ΚΑΙ τους πραγματικούς Οικοκαλλιεργητές εξαφανίζουν ή καθιστούν δυσδιάκριτους.
Μήπως αναρωτιέστε τώρα γιατί δεν υπάρχουν Οικοπροϊόντα στις μέρες μας; Πράγματι η εμφάνιση Οικοπροϊόντων γίνεται συνεχώς όλο και πιο προβληματική και πιο σπάνια.
Δεν είναι μόνον η αστικοποίηση που απομάκρυνε τον πληθυσμό απ’την ύπαιθρο που είναι ο τόπος παραγωγής των Οικοπροϊόντων. Τα υβρίδια και τελευταίως τα μεταλλαγμένα , είναι κι’αυτά εμπόδια αφού εξαφανίζουν τις παραδοσιακές ποικιλίες. Ακόμα η γειτνίαση με χημικές καλλιέργειες, η ανάπτυξη των μεταφορών και του εμπορίου, η απώλεια της παραδοσιακής γνώσης λόγω δραματικής συρρίκνωσης του αγροτικού πληθυσμού και τέλος οι απαγορευτικές νομοθεσίες, δεν είναι και λίγα τα εμπόδια. Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, η ταύτιση (αφελής η σκόπιμη) των Βιολογικών με τα Οικολογικά προϊόντα.
Σας ρωτάω τώρα :Ποιο το μέλλον της γης και της ανθρωπότητας ή της ποιότητας ζωής, με τέτοια άγνοια, με τόση διαστρέβλωση και με τέτοιους Οικολόγους;
Πες το μου να στο πω
Πουλί που χάνεσαι
Ψυχή της νιότης
Που ζει και ζένεται
Με τον σκοπό της.
Γιώργος Σ. Βλάσσης
Σημείωση ΄
Το πρωτότυπο του κειμένου αυτού γράφτηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1983
και τροποποιήθηκε ελαφρώς τον Φλεβάρη του 2005 στην Λευκίμμη.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Pourquoi ???

Είναι πασίγνωστο σ' αυτούς που ξέρουν λίγη ιστορία το “pourquoi” των Γάλλων με Διεθνιστική ταξική συνείδηση στην στρατολόγηση και στις επικλήσεις της Γαλλικής κυβέρνησης για αντίσταση του λαού απέναντι στην Χιτλερική επιθετικότητα. Ανάλογη ήταν και η στάση της Διεθνιστικής ομάδας του μεγάλου αγωνιστή συμπατριώτη μας Σπύρου Πρίφτη (Άγι Στίνα)όταν όλη η αριστερά μπήκε στο δίλημμα της συμμετοχής ή όχι στην δική μας Εθνική Αντίσταση στην οποία τελικά ενέδωσε με τα γνωστά αποτελέσματα που καθένας ανάλογα με τις αξίες του ερμηνεύει και αξιολογεί.
Επειδή τυχαίνει να είμαι απ' αυτούς που εκτιμούν αρνητικά αυτήν την συμμετοχή διατηρώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα να ερμηνεύω και τους σημερινούς αγώνες κάτω από το ίδιο πρίσμα : Το λαϊκό συμφέρον απέναντι στο πάντα ασύδοτο και καταστροφικό συγκεντρωμένο κεφάλαιο, απέναντι στην μισθωτή δουλεία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, απέναντι στην κυρίαρχη φαντασίωση της “Ανάπτυξης” του μπετόν, της ασφάλτου, των θορύβων,των δηλητηρίων και των κάθε λογής αισθητικών ηθικών και ψυχικών ρύπων.
Στην μοναχικότητα της πορείας που οι αξίες μου ορίζουν, οφείλω να επιστήσω την προσοχή στους συμπατριώτες μου για δύο ανησυχητικά χαρακτηριστικά φαινόμενα της σύγχρονης κοινωνικής μας παθογένειας. Το πρώτο είναι η στάση της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για την μη αδειοδότησή του, ενώ στην ουσία αποσυνδέοντας το θέμα από αυτό της συνολικής διαχείρισης των απορριμμάτων στο νησί μας και μη προτείνοντας λύση άμεσης εφαρμογής που να κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελίματα της διαχείρισης σε όλους τους πολίτες, στην ουσία εμμένει στην αρχική στενόμυαλη θέση “Μακρυά από τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι”. Αυτό έχει σαν συνέπεια να θέτει την Λευκίμμη αντιμέτωπη με όλο το υπόλοιπο νησί που στενάζει κάτω από τους όγκους των σκουπιδιών και στην ουσία παροτρύνει τους Λευκιμμιώτες να αγωνιστούν για μία βεβιασμένη “λύση” στο πρόβλημα (όπως πχ. η καύση) που το μόνο που θα πετύχει είναι το ροκάνισμα κάποιων σοβαρών κονδυλίων, το ξεζούμισμα στο διηνεκές των πολιτών και μία ακόμη καταστροφική διέξοδο στο ξέπλυμα του μαύρου συγκεντρωμένου κεφαλαίου για να συνεχίζουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Poyrquoi λοιπόν να συμμετέχει ο απλός πολίτης σε έναν τέτοιο “αγώνα”;;; Ποιος θα κερδίσει τελικά εκτός από μία δράκα επιχειρηματιών της αρπαχτής του κάβου οι οποίοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για οτιδήποτε εκτός από την κονόμα τους και το κόμμα τους;
Το δεύτερο ανησυχητικό γεγονός είναι μία παρέα επονομαζόμενη “ομάδα Καλατράβα” η οποία φέτος για 6η φορά διοργάνωσε ένα πάρτι στην παραλία “Παναγία του Ζέλη” με πολυπληθή συμμετοχή νεαρόκοσμου απ' όσο είδα στην σχετική ιστοσελίδα και το Face Book. Απολαύστε τον δικό τους χαρακτηρισμό όπως τον αντέγραψα από το Face Book και ίσως καταλάβετε γιατί το θεωρώ ένα από τα πιό ανησυχητικά σύγχρονα συμβάντα στον τόπο μας: “KaLaTrAvA 2009, έτσι και φέτο, το μεγαλύτερο beach party του καλοκαιριού! “Άφθονο και free οινόπνευμα, κρέας και άμμος σε συνδυασμό με Live μουσική και αρκετούς Dj στα decks. Στις 8 Αυγούστου στην παραλία της "Παναγίας του Ζέλη".” Σε μία εποχή που οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον καλπάζοντα αλκοολισμό την παχυσαρκία και την κρεοφαγία ιδιαίτερα των νέων, εδώ φαίνεται ότι συνεχίζουμε να αναπαράγουμε τα στερητικά κατοχικά σύνδρομα των παλαιοτέρων, να αναπαράγουμε Καβιώτικα πρότυπα “διασκέδασης” τύπου 18-30, να αναπαράγουμε το πνεύμα του οινοπνεύματος και μάλιστα σε μία ευαίσθητη ηλικία με έντονες τάσεις ταύτισης στον συρμό και μειωμένες αντιστάσεις σε ότι αφορά το φαίνεσθαι έναντι του ΕΙΝΑΙ.
Εδώ είναι ολοφάνερη η αιτία των πανηγυρισμών της Αγγελοπούλου όταν “κερδίσαμε” τους Ολυμπιακούς αγώνες. Κι αυτή και ο Καλατράβα και τα άλλα “παιδιά” ξέραν πολύ καλά να στοχεύουν όχι μόνο στο πρόσκαιρο κέρδος αλλά μέσω της διαμόρφωσης του συλλογικού ασυνείδητου, στο διηνεκές. Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν οι διοργανωτές ότι ο τίτλος της ομάδας τους ήταν τυχαίος και “έτσι για καλαμπούρι”, τους διαψεύδει η ίδια η πρακτική τους.
Προσπάθησα να μετάσχω στην διοργάνωση αυτού του γεγονότος για την αναβάθμισή του σε θεματική συνάθροιση προβληματισμού των νέων στα τόσα κοινωνικά προβλήματα που μας κυκλώσαν, μα δεν είμαι πότης, ενώ αυτοί στην ουσία ενδιαφέρονται να κοινωνικοποιήσουν τα εξαρτησιογόνα τους πάθη. Γνωρίζοντας ότι με την κριτική μου αυτή δεν θα καλοπεράσω, δεν θα κάνω όμως το σφάλμα να θωπεύσω παρειές όπως συνηθίζουν οι παρατάξεις για λόγους πολιτικού κόστους. Καλώ όσους συμπολίτες μου ενδιαφέρονται πραγματικά για την πορεία αυτού του τόπου να σκύψουν πάνω στα θέματα αυτά πριν είναι πολύ αργά.

Λευκίμμη 16 Αυγούστου 2009 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)