Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ!!!

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού…!!! Έτσι μεγαλόπρεπα αρχίζει ο Ολυμπιακός Ύμνος που ανοίγει την αυλαία κάθε μεγάλης αθλητικής συνάντησης σ’ Ανατολή και Δύση. Το πώς συνδέεται, ή καλύτερα ταυτίζεται, η ιδέα του Ωραίου, του Μεγάλου και του Αληθινού με τον Αθλητισμό, είναι παλιά ιστορία με πολλά επεισόδια. Ένα σήριαλ δηλαδή, του οποίου κάθε επεισόδιο δημιουργεί ένα έντονο στυφό συναίσθημα και τελικά ξεσπάς σε γέλια μέχρις δακρύων (βλέπε κλαυσίγελος). Ήταν τότε, λέει, που οι σεξουαλικά τσαχπίνηδες και βιτσιόζοι αρχαιοέλληνες μπουρζουάδες, χτίζανε πετραδάκι-πετραδάκι (κυκλοφορεί και σε δίσκο με τον Νίκο Δάκρυ και την Μάρθα Κλάψα) τον περίλαμπρο, πολεμόχαρο και ιμπεριαλιστικό πολιτισμό τους, πάνω στις πλάτες των ακαμάτηδων δούλων τους. Αυτοί πάλι, άθλιοι και κακορίζικοι όπως ήταν, πελέκαγαν και κουβάλαγαν σαν τα γαϊδούρια τις κοτρώνες της Πεντέλης και φτιάχναν τους Παρθενώνες (παγκόσμια σύμβολα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο) ή πολέμαγαν για ν’ αρπάξουν κάνα χρυσόμαλλο δέρας (για λογαριασμό βέβαια των αφεντάδων και υπό την απειλή του νόμου περι στρατιωτικών υποχρεώσεων Π.Δ 3527 κεφάλαιο Ψ παράγραφος Θ της 21/4/450 πχ. Οι γιοί των αφεντάδων, βέβαια, «δεν τους μπόραγε» η δουλειά. Προτιμούσαν να δουλεύουν οι σκλάβοι γι αυτούς. Είχαν όμως σπουδαία πράγματα να κάνουν: Κάνανε σούζες με άλογα υψηλών επιταχύνσεων ή οργανώνανε ιππο-κροςς με άρματα που είχαν τροχούς με χοντρά τακούνια Good Year, ή κοντράρονταν στις εξάρες, τα πεντόβολα, τα μπιλιάρδα και τα UFO. Ακόμα, την ώρα που οι γονείς τους παίζαν τα ζάρια ομαδικά, μπεκρουλιάζοντας και συσκεπτόμενοι πάνω στο παγκόσμιο πρόβλημα εξασφάλισης φτηνών εργατικών χεριών (βλέπε έκθεση του τότε Υπουργού Εργασίας κ. Αριστείδη του Άνεργου) ετούτοι μαζεύονταν στα γυμνάσια όπου, με την καθοδήγηση καλοπληρωμένων γυμναστών, παίδευαν το…σώμα τους και του νου τους με διάφορα πολύ διασκεδαστικά, χαριτωμένα και έξυπνα παιχνίδια, όπως είναι άλλωστε και όλα τα παιχνίδια της Ανώτερης Τάξης. Με τι παίζαν? Θα σας εξηγήσω: Πρώτ’ απ’ όλα παίζαν με τα λόγια!!! Οι μεγαλύτεροι λογάδες μετά τους νεοέλληνες ήταν οι αρχαίοι. Και τι δεν ξέρανε να πούνε!!! Κάπου διάβασα ότι η κόρη της υπηρέτριας του Ετεοκλή (βουλευτής Επικρατείας το 448 με 444 ΠΧ) όταν άκουσε το αφεντικό της μάνας της να βγάζει λόγο στο κοινοβούλιο, ερωτεύτηκε αμέσως τον γιό του, παρόλο που ο γιός ήταν τραυλός!!! Μετά ήταν κι άλλα παιχνίδια για να παιδεύουν το σώμα: Ασκούνταν καθημερινά με Joking , 8 κατοστάρια κολύμπι, πέταγμα κοτρώνας ή ακοντίου, παράβγαιναν στο ποιος είναι το γρηγορότερο σπαθί του Τέξας, ποιος είναι ο πιο γρήγορος δρομέας, ή πιός έχει το μεγαλύτερο…σάλτο!!! Μια μέρα λοιπόν εκεί που δύο γυμνάσια πιάστηκαν στα χέρια για ψήλου πήδημα, ένας σοφός δάσκαλος είπε την περίφημη φράση: « Τι τσακώνεστε μωρέ? Ιδού το σκάμα, ιδού και το πήδημα! Δεν διοργανώνουμε ένα meeting?» Τότε τα Εγγλέζικα είχαν μεγάλη πέραση, όχι όπως σήμερα. Όποιος τα ανακάτευε με τα Ελληνικά είχε εξασφαλισμένη επιτυχία. Έτσι κι ο δάσκαλος. Τους έπεισε αμέσως. Για να μην τα πολυλογούμε έγινε το meeting και είχε μεγάλη επιτυχία. Πλάκωσε κόσμος πολύς. Ήλθε ο Νομάρχης με την γυναίκα του και ο Δήμαρχος (μπεκιάρης ήτανε), ήλθε ο Δεσπότης και ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Ήλθαν πολλές μαθήτριες να ενθαρρύνουν τους αγαπημένους τους, ήλθε και η «μαρίδα» να κάνει μάτι στις μαθήτριες. Ενθουσιασμός, κραυγές, ουρλιαχτά, σφυρίγματα!!! «Κολώνες-κολώνες» φώναζαν οι μαθήτριες στους αθλητές του Ολυμπιακού Γυμνάσιου. «Ούρα-ούρα-ούρα, θέλετε μαγκούρα» απαντούσαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού Γυμνάσιου, που σε λίγο πιάστηκαν στα χέρια με τους αντίπαλους φανατικούς οπαδούς. Τότε ήταν που έγινε για πρώτη φορά «Της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα». Για δύο μήνες μετά ο κόσμος στις ταβέρνες δεν είχε άλλη κουβέντα. Το meeting έγινε το γεγονός της χρονιάς. Το είδαν αυτό οι σοφοί του γκουβέρνου και συμπέραναν ότι «τέτοια πράγματα πρέπει να γίνονται και όχι διαδηλώσεις και απεργίες». Είπαν μάλιστα να το οργανώσουν καλύτερα του χρόνου. Έφτιαξαν έναν κεντρικό φορέα αθλητικών αγώνων (Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τον λέγανε αν δεν σφάλω) και οργάνωναν αγώνες κατά γυμνάσια και περιφέρειες ενώ τους πανελλήνιους τους είπαν Ολυμπιακούς. Είχαν και πολλά preem, όπως δωρεάν είσοδο στα γήπεδα, είσοδο χωρίς εξετάσεις στις ανώτατες σχολές σωματικής αγωγής, ταξίδια στην Περσία κλπ. Ένας απ’ το γκουβέρνο που ήταν διευθυντής της coca-cola (μετά έγινε ομογενής) πρότεινε να πληρώσει αυτός τις διαφημίσεις των αγώνων. Πράγματι πρόσφερε τσάμπα τις αφίσες, βάζοντας μόνο τον λογότυπο της πολυεθνικής του στο κάτω μέρος του πάπυρου της αφίσας. Τον μιμήθηκαν αμέσως και άλλοι, με εξ’ ίσου εντυπωσιακές και απλόχερες προσφορές, όπως εκείνη του διευθυντή μιας πολυεθνικής ηλιακών ρολογιών που πρόσφερε ένα τεράστιο υπερσύγχρονο ηλιακό ρολόι στο στάδιο! Πόσα δεν έγιναν… Κάποιος όμως είχε μία απορία: «Θα παίρνουν μέρος και οι σκλάβοι στους αγώνες?» ρώτησε. Άλλος όμως θετικά του απάντησε: « Βεβαίως. Τι Δημοκρατία έχουμε. Στο φαί μας νοιάζει να μην παίρνουν μέρος, όχι στους αγώνες». Ναι μα τα έξοδα για γήπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ ποιος θα τα πληρώνει?» Ο άλλος άρχισε να νευριάζει: « Βρέ βλάκα αυτό είναι το πιο εύκολο: Θα φτιάξουμε ένα Προ-Πο. Οι σκλάβοι θα τα’ αγοράζουν και έτσι θα πληρώνουν τα έξοδα, οπότε και γήπεδα θα έχουν και εμάς θα μας αφήνουν ήσυχους»/ Ήταν πειστικότατος και δια βοής ανακηρύχτηκε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού. Έτσι στο επόμενο meeting έτρεξε και ο Λούης! Γέλαγαν οι μπουρζουάδες γιατί έτρεχε ξυπόλυτος. Ο Λούης όμως, μια ζωή στα τρεχάματα σαν τον Βέγγο, (γαλατάς ήτανε) βγήκε πρώτος! «Σας έσκισα βουτυρόπαιδα» σκέφτηκε, ενώ οι σκλάβοι αποθέωναν το «δικό τους παιδί» όπως οι γύφτοι τον Αγγελόπουλο. Γεγονός όμως είναι ότι η γεμάτη περιεχόμενο σκελέα του Λούη, μπορεί να μην ήταν assics tiger, ωστόσο έγινε θέμα συζήτησης όλων των κυριών στα σαλόνια. Τα βουτυρόπαιδα όμως, παρόλο που δεν ανησύχησαν καθόλου μην πάει και δεν τους φέρει ο Λούης το γάλα το άλλο πρωί, αφού είχαν ένα σωρό είλωτες, δεν πολυχώνεψαν και την ιδέα του Γ. Γραμματέα για κοινούς αγώνες δούλων και αφεντάδων. Δεν το βαλαν κάτω. Παράτησαν αμέσως τα bus-class αγωνίσματα και επιδόθηκαν με πιο ακριβά sport ώστε οι σκλάβοι να μην μπορούν να τα πλησιάσουν. Πείσανε μάλιστα τον ΓΓ να συμπεριλάβει στους Ολυμπιακούς ένα σωρό καινούργια sport όπως το tennis, η ιστιοπλοϊα, το ski στο χιόνι, την ξιφασκία, την ιππασία κλπ. Κι αν δεν τα κατάφεραν να τον πείσουν για μερικά άλλα, έγνοια τους. Ήταν πιο super γι αυτούς να βλέπουν τους αγώνες από ψηλά. Μερικά όμως ανόητα βουτυροπαιδα (αφάν γκατώ) δεν ψυλλιάστηκαν το κόλπο και συνέχιζαν τις κακές συνήθειες και κυρίως τις κακές συναναστροφές στο ποδόσφαιρο, τους δρόμους ταχύτητας και αντοχής, στο βάδην, στο μπάσκετ κλπ. Έτσι ανάγκασαν τους γονείς τους να τους τραβήξουν τα’ αυτιά. «Πες μου με ποιόν πάς να σου πω ποιος είσαι» έλεγαν στα παιδιά τους. «Άμα ανακατεύεσαι με τα πίτουρα θα σε φάνε οι κότες». Κότες βέβαια λέγανε τότε τα φτωχοκόριτσα, ενώ τα πλουσιοκόριτσα τα λέγανε Κοκότες. Όταν όμως η μόλυνση της ταξικής συνείδησης των παιδιών τους παραήταν προχωρημένη, δεν δίσταζαν, απ’ όσα ξέρω, να υποβάλλουν τα παιδιά τους σε ένα τριήμερο δεξιόστροφο αυστηρό…στριφτομάγουλο!!! Όταν ο Λούης πέθανε στην ψάθα, υπουργός αθλητισμού ήταν ο Ασλανίδης, που αν τον αφήνανε άλλα 7 χρόνια θα έφτιαχνε σε κάθε πόλη και στάδιο, σε κάθε χωριό και γυμναστήριο, γιατί στο μεταξύ οι σκλάβοι άρχισαν να φωνάζουν «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».Δεν πρόλαβε όμως ο κακομοίρης. Ήταν και η ήττα στο Γουέμπλευ που δεν μπορούσε εύκολα να την παρουσιάσει σαν νίκη… Πάντως οι σκλάβοι πείναγαν πολύ, τόσο που κόντεψαν να τον φάνε και τον ίδιο. Και θα το κάνανε αν δεν τους φαινόταν πιο αχώνευτος κι απ’ το Αρχαίο το Πνεύμα το Αθάνατο. Φυσικά προτίμησαν να φάνε το δεύτερο. Παράλληλα όμως με τα επίσημα αναγνωρισμένα κλασικά αθλήματα αναπτύχθηκε τότε και ο παρααθλητισμός, με πανάρχαια και ευρέως διαδεδομένα αθλήματα. Έτσι πολλοί αντί να μάθουν να πετάνε δίσκο και ακόντιο προτιμούσαν το…καμάκι. Μαθεύτηκε ότι στους πανελλήνιους αγώνες επαγγελματικού καμακιού είχαν και σπουδαία βραβεία: Στον πρώτο νικητή έδιναν μία χρυσή τρίαινα, στον δεύτερο ένα ψαροντούφεκο με δελφινιέρα, στον τρίτο ένα ασημένιο πιρούνι ενώ σε όσους πήραν μέρος έδωσαν, τιμής ένεκεν, μία χρυσή οδοντογλυφίδα. Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον συγκεντρώνουν, τα τελευταία χρόνια, ατομικά και ομαδικά αθλήματα που διεξάγονται σε κλειστά γυμναστήρια κεκλεισμένων των θυρών, οι δε επιδόσεις και τα ρεκόρ, κινηματογραφημένα, προβάλλονται κι αναγνωρίζονται μετά από μήνες σε διάφορες αίθουσες προβολής. Μαθαίνω μάλιστα ότι πρωταθλητής στο άλμα εις βάθος, είναι κάποιο φαλακρό ταλέντο που σαρώνει παγκόσμια ρεκόρ και ακούει στο όνομα Γκουσγκούνης (!!!) ενώ στην ιππασία υπάρχει σωστό φυτώριο νέων αμαζόνων. Βέβαια είναι και κάποιοι αντιαθλητικοί τύποι που τραγουδάνε: «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει…). Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Αθλητισμός είναι το καλύτερο εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για να βγάζει τα μάτια του Λαού και να μην βλέπει το συμφέρον του. Λένε τον Αθλητισμό Αφιόνι και μάλιστα πιο ισχυρό από πολλά άλλα γνωστά ναρκωτικά. Όμως ΗΤΑΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Γιατί τώρα με την Αλλαγή αλλάξανε τα πράγματα. Γι αυτό και ο συγχωριανός μου υπουργός Αθλητισμού Κίμωνας, για να αποδείξει ότι ο Αθλητισμός είναι για όλους, κατέβηκε κι ο ίδιος με σωβρακάκι Speedo και παπούτσια Strike στον Γύρο της Αθήνας!!! Τον είδε ως και η θειά του στο χωριό και καμάρωνε: «Μπράβο ανιψιέ!!! Σου αξίζει η εξουσία!!! Με τέτοια μούσκουλα όμως κρίμα που δεν ήλθες το καλοκαίρι πού’ κανα τ’ αμπέλι λιόκαμα να με βοηθήσεις να τελέψω ντιλέγκου.» Ο Κίμωνας όμως εκείνη την ώρα μίλαγε στον Ελληνικό λαό και δεν άκουγε την θειά του. Εσύ κυρ Σπύρο? (τον γέρο μανάβη με το γαϊδουράκι ρωτάω) Τι γνώμη έχεις για όλ’ αυτά? Θα μπορούσες να πεις δυό καλά λόγια για τον Αθλητισμό? Όχι? Δεν σε άγγιξε ποτέ, στ’ αλήθεια, το Αθάνατο Αρχαίο Πνεύμα? Δεν σε συγκινεί του Διακογιάννη η φωνή? Τόση ποικιλία από αθλήματα υπάρχει. Δεν σου αρέσει η πάλη ή το ποδόσφαιρο? Τότε μάθε box η Judo η τοξοβολία ή ιστιοπλοΐα. Ο Αθλητισμός είναι για όλους. Τιιι? Το μόνο άθλημα που ξέρεις και ασκείσαι καθημερινά είναι η βιοπάλη? Άλλο κι’ ετούτο!!! Και μη χειρότερα να λέμε. Ταπεινή προσφορά του Γιώργου Βλάσση στον Κίμωνα Κουλούρη που ήλθε σήμερα (25-01-1984) να εγκαινιάσει τον χλοοτάπητα του σταδίου της Κέρκυρας και έκλεισε όλα τα σχολεία για να πάνε στο στάδιο όλοι οι μαθητές να τον επευφημήσουν, απαξιώνοντας το έργο των εκπαιδευτικών και νομίζοντας πως όλοι τρώμε κουτόχορτο. Γιώργος Σ. Βλάσσης (καθηγητής ηλεκτρολογίας Τεχνικών Λυκείων Κέρκυρας) ΥΓ: το παραπάνω κείμενο μοιρασμένο ιδιοχείρως στην πύλη του σταδίου αποτέλεσε την αιτία την πρώτης ΕΔΕ εναντίον μου. Συγκλήθηκε έκτακτο Νομαρχιακό συμβούλιο παρουσία του Υπουργού Αθλητισμού. Προτάθηκε από τον αστυνομικό διευθυντή να συλληφθώ άμεσα και να «συμμορφωθώ» στην ασφάλεια αλλά ο υπουργός είπε ότι πρέπει να ακολουθηθεί η δημοκρατική διαδικασία και την υπόθεση να αναλάβει ο Νομάρχης. Νομάρχης Κέρκυρας ήταν ο κ. Κόκκινος ο οποίος αποφάνθηκε ότι η ποινή που μου αναλογούσε ήταν υπεράνω των δικαιοδοσιών του και παρέπεμψε το θέμα στον τότε υπουργό παιδείας κ. Κακλαμάνη. Αυτός αποφάνθηκε (ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος) ότι επί του θέματος όφειλε να αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο Τεχνικής Εκπαίδευσης). Αυτό με κάλεσε σε έγγραφη απολογία την οποία αρνήθηκα όπως και τις εκκλήσεις της επικεφαλής του ΨΤΕΕ κ. Ραψομανίκη για να της υποσχεθώ ότι δεν θα το ξανακάνω, πράγμα που κατηγορηματικά αρνήθηκα . Το ΨΤΕΕ με τιμώρησε με επίπληξη. Τους συγχωρώ όλους και εύχομαι να δικαιωθούν από τα παιδιά τους.