Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

ΓΙΑΤΙ :

1)Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ
ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΠΛΗΘΩΡΑΣ ΝΟΜΩΝ ΤΗΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ.

2)ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ.

3)ΤΑΥΤΙΖΟΜΕΝΑ ΕΝΤΕΧΝΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ
ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΣΤΗΝ
ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ.

4)ΕΚΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ ΤΩΝ
ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ
ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ
ΡΗΤΟΥ «ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΤΡΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ».

5)ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΟΥΣ (ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ) ΕΙΝΑΙ ΦΕΝΑΚΗ.


ΚΑΘΕ ΠΡΟΪΟΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΤΟΥ.


Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ.


Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ «ΣΥΝΤΑΓΗ» ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ

…..η πως η Οικολογία γίνεται “κονόμα”

Όταν ο βιολόγος Καρλ Χεκελ ανακάλυπτε τις αλυσίδες των έμβιων οργανισμών και πρωτοδιατύπωσε τον όρο Οικολογία , σαν παρακλάδι της Βιολογίας , η συνάρτηση του νέου κλάδου με τις άλλες επιστήμες και κυρίως σε ότι αφορά την αξιολόγηση των συμπερασμάτων ,ήταν φυσικά αδιανόητη. Η συνεχεία βέβαια ήταν εκπληκτική, ενώ ο όρος Κοινωνική Οικολογία που πρωτοεμφανίστηκε από τον Μάρεϋ Μπούχτσιν, σηματοδοτεί το επόμενο μεγάλο άλμα που αποκάλυψε τη στενή σχέση των ανθρώπινων κοινωνικών συστημάτων με την ίδια την ύπαρξη των έμβιων όντων και την σταθερότητα των “κρίκων” της αλυσίδας της ζωής.Έκτοτε η Οικολογία προβάλει σαν βασικός συντελεστής αξιολόγησης όχι απλά των ανθρώπινων ενεργειών που επιδρούν στο περιβάλλον αλλά κυρίως των κοινωνικών θεωριών και των εφαρμογών τους στην πράξη. Από κει και πέρα το θέμα αποχτάει μεγάλο ενδιαφέρον με βαθύτατες Ιδεολογικές και Φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Και ενώ, λόγω της επάρατης επταετίας, σχεδόν κανείς στον τόπο μας δεν γνώριζε τι είναι τούτο που λέγεται Οικολογία και άλλοι το μπέρδευαν με την Γυναικολογία κι άλλοι με την... Οικοκυρική, έτσι ξαφνικά θα λέγαμε ,γίνανε όλοι Οικολόγοι που συναγωνίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος. Αν όμως ρωτήσεις κάποιον απ αυτούς, που φέρουν τη Μαύρη Ζώνη της Οικολογίας , να σου πει , κάποιες έστω απ΄ τις Αρχές της Οικολογίας, μην περιμένεις απάντηση. Φυσική συνέπεια της άγνοιας η σύγχυση, η παραπλάνηση και το χειρότερο η αφομοίωση, η ενσωμάτωση της Οικολογίας στον χώρο της άγριας εκμετάλλευσης της αγοράς.
Τελευταία πολύς ντόρος γίνεται για τις Βιοκαλλιέργειες, ενώ καταστήματα πώλησης Βιολογικών προϊόντων κάνουν την εμφάνιση τους. Παράλληλα κάποια μελίχλωρα γεροντάκια αστικής ανατροφής, εκτροφής και παιδείας, τα οποία πέρα από σωρούς Κομπόστ για ζαρζαβατικά και τι θα ρίξουν στην παραδαρμένη τους, δεν τους καίγεται καρφί για τίποτα, ούτε αντιδρούν σε τίποτα, παρουσιάζονται και προβάλλονται ως μπροστάρηδες, ειδικοί επί των Βιοκαλλιεργειών, λες και οι παππούδες μας δεν είχαν ιδέα από τέτοια. Γύρω τους πλήθος ονειροπόλων νέων μαθαίνουν να….ζουν οικολογικά (!!!) μελετώντας τις «θαυματουργές» ιδιότητες των Β.Π. ,διαβάζοντας πληθώρα σχετικών εντύπων, τακτικά επισκεπτόμενοι τις σχετικές προθήκες καταστημάτων με τα πανάκριβα Β.Π. κ.λ.π.
Φίλοι μου μην κουράζεστε. Μια ανάγνωση του βιβλίου «Οικολογία για αρχάριους» είναι αρκετή. Βιοκαλλιέργειες είναι οι καλλιέργειες που γίνονται χωρίς χημικά φάρμακα, ορμόνες και λιπάσματα. Αυτό και μόνο. Τώρα τι σχέση έχει αυτό με την Οικολογία και γιατί γίνεται ταύτιση των Οικολογικών με τα Βιοπροϊόντα πιθανόν κάποτε να μας το εξηγήσουν οι συγχυσμένοι Οικολογίζοντες και Βιοκαλλιεργητές. Οι Βιοκαλλιέργειες ούτε αντικαπιταλιστικές είναι, ούτε αντιιμπεριαλιστικές είναι, ούτε αντιεκμεταλευτικές είναι, ούτε βέβαια δίνουν ολιστική απάντηση στα μεγάλα Οικολογικά προβλήματα του πλανήτη η στο επισιτιστικό των υπανάπτυχτων που μια ζωή Βιοκαλλιεργητές ήταν, μα κάποιοι, σαν και αυτούς που περιγράφω, τους κλέβουν τη μπουκιά απ το στόμα. Πιστέψτε με, έχω δει κάθε λογής ανθρώπους που κάνουν Βιοκαλλιέργειες, και δεξιούς και αριστερούς και συντηρητικούς και ριζοσπάστες, ακόμα και φασίστες.
Είναι αλήθεια ότι τα βιοπροϊόντα είναι θρεπτικότερα, νοστιμότερα και υγιεινότερα, όταν πράγματι είναι βιολογικά και όχι όταν απλώς το δηλώνουν. Όπως και τα Οικοπροϊόντα άλλωστε. Μα δυστυχώς αυτά πολύ μικρή σχέση έχουν με όσα αραδιάζονται στα ράφια των καταστημάτων, πιστοποιημένα, πατενταρισμένα και σε φανταχτερές και πανάκριβες συσκευασίες. Και φυσικά όπως σε όλα τα αγοραία προϊόντα δεν κάνουν διακρίσεις στα πορτοφόλια των αγοραστών, ούτε στην ηθική παραγωγών, εμπόρων και καταναλωτών. Ακόμη χειρότερο, τα βιοπροϊόντα , κατά συντριπτικό ποσοστό παράγονται σε χώρες που τυχαίνει να είναι οι μεγαλύτεροι καταστροφείς του περιβάλλοντος. Και ενώ στο παρελθόν όλοι μόνο Οικοκαλλιέργειες γνώριζαν, έρχονται σήμερα κάτι νεόκοποι Οικολογίζοντες, προφανώς απατημένοι απ’ την προπαγάνδα των πολυεθνικών, να παρουσιάζουν τις βιοκαλλιέργειες σαν την πεμπτουσία της Οικολογικής τους συνείδησης, σαν την αιχμή του δόρατος τους κατά του κατεστημένου καταστροφέα . Διαβάζουν η γράφουν σωρό τα βιβλία και κάθε είδους έντυπα (να μια κονόμα ακόμη) σαν να πρόκειται για θέμα άκρως εξειδικευμένο για ειδικούς επιστήμονες και δόστου κέρατα τάραντου για φυσικό λίπασμα και να οι παράπλευρες γνώσεις και η χημεία και η αστρολογία και η μεταφυσική και και ….
Είναι να απορεί κανείς πως τούτος ο λαός της χώρας μας κατάφερε , χωρίς αυτές τις γνώσεις, όχι μόνο να ζήσει μες την κακουχία τόσους αιώνες αλλά να κατέχει και το παγκόσμιο ρεκόρ μακροβιότητας. Χωρίς πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα !!! Και ήτανε και παμφάγοι!!! Θα τρελαθώ. Ανησυχώ πραγματικά γι΄αυτό το περίεργο «Βιοπροϊόν» που κατακλύζει τον χώρο της Οικοευαισθησίας μας, σαν δύσοσμο μείγμα άγνοιας, νεόκοπης επαναστατικής αποκάλυψης, εξεζητημένης επιλεκτικότητας, ναρκισσισμού, εθελοτυφλίας και καταναλωτικής μανίας, σ’ ότι τουλάχιστον αφορά τον γλούπο. Μια δυσοσμία που κάνει την Οικολογία να μην ξεχωρίζει απ’τη…Βιολογική πατάτα. Φαινόμενο παράκρουσης κάποιων αλαφιασμένων αστών, που βέβαια ούτε πρόβλημα μάσησης έχουν, ούτε στις λίστες ανέργων περιμένουν, ούτε σε τσαντίρι γεννήθηκαν, ούτε κάτω από γέφυρες κοιμούνται. Όσο για την υψηλή τιμή των Β.Π. οι φωστήρες μας έχουν εξασφαλισμένο το υψηλότερο εισόδημα τους και έχουν αποκοιμίσει την ταξική τους συνείδηση. Σ’ ότι δε αφορά την επίλυση του Παγκόσμιου διατροφικού προβλήματος η λύση κατ’ αυτούς είναι η ίδια που εφαρμόζεται ( αποτυχημένα και για δεκαετίες ) σε όλα τα άλλα Μη Βιολογικά προϊόντα όπως οι μονοκαλλιέργειες , οι εκτατικές καλλιέργειες, η Υψηλή Τεχνολογία, η Υψηλή εξειδίκευση, οι μηχανοκαλλιέργειες, η Αυτοματοποίηση, οι σπουδές Manangment και Marketing κ.λ.π. Τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με την Οικολογία ; Όση ο Φάντης με το ρετσινόλαδο. Τέτοια είναι η άγνοια, που μοιάζει σαν όλοι οι παροικούντες των Βιοκαλλιεργειών να θέλουν να μας πείσουν πως αν μια μέρα γινότανε ξαφνικά όλα τα τρόφιμα να ήταν πιστοποιημένα Βιολογικά, ούτε πρόβλημα ποιότητας θα είχαμε, ούτε πρόβλημα επάρκειας, ούτε κανένα σημαντικό Οικολογικό πρόβλημα προκαλούμενο απ’ τη γεωργική δραστηριότητα, ενώ θα λύνονταν αυτομάτως και τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Που πας ρε Καραμήτρο;
Στον αντίποδα όλων αυτών είναι βέβαια οι Οικοκαλλιέργειες, οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι χωρίς ( επίσης) φάρμακα και λιπάσματα καλλιέργειες (Βιοκαλλιέργειες) που επί πλέον γίνονται με μέθοδες και αρχές Οικολογικές και όχι καπιταλιστικές, αφού ο καπιταλισμός είναι ο μεγαλύτερος καταστροφέας του Φυσικού περιβάλλοντος, είτε άμεσα, ως ισχύς διαπλοκής και παραβίασης κάθε νομοθέτησης για την προστασία της Φύσης, είτε ως ηθικό πρόταγμα (κερδοφορία) έναντι αυτού της ίδιας της ζωής, είτε έμμεσα δια της καταστροφής των κοινωνικών δομών. Οι μέθοδες δηλαδή παραγωγής Οικολογικών προϊόντων είναι συμβατές με κάποιες αρχές και έννοιες, εντελώς άγνωστες, ως φαίνεται, στους ανακαλύψαντες την Ατλαντίδα φανατικούς των Βιοπροϊόντων, όπως
1)Η αρχή της ανεξαρτησίας ατόμων και λαών , που καταπατείται όχι μόνο από τις Πολυεθνικές των Β,Π. αλλά και από κάθε εργασιακή σχέση Αφέντη-Έμμισθου Δούλου.
2)Η αρχή Μικρό και Ανθρωπομετρικό, που παρότι αρχαιοελληνική ανακάλυψη αντικαταστάθηκε στις μέρες μας απ’το Αμερικάνικο The Bigest in the World, και η οποία αρχή δεν μας επιτρέπει να κάνουμε εκτατικές Οικοκαλλιέργειες.
3)Η αρχή της διάκρισης των συνθηκών εργασίας και δουλείας με αποκλεισμό της δουλείας (ακόμα και συγκαλυμμένης) κατά την παραγωγή Οικοπροϊόντων.
4)Την αρχή της ελάχιστης εξειδίκευσης κατά την παραγωγή Ο.Π. ώστε η γνώση να μεταδίδεται εύκολα , χωρίς καθηγητές και πανεπιστήμια.
5)Την αρχή των ισότιμων και αξιοπρεπών διανθρώπινων σχέσεων παραγωγών και καταναλωτών , αφού κάθε προϊόν εμπεριέχει την ηθική του παραγωγού του και την οποία πρέπει να γνωρίζει ο καταναλωτής (προσωπική σχέση).
6)Την αρχή της εντοπιότητας παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να μην μας πουλάνε
π.χ. κέρατα Φιλανδίας, καρώτα Γερμανίας η φύκια Ιαπωνίας.
7)Η αρχή της μεταβλητότητας της τιμής των προϊόντων ανάλογα με την ανάγκη και την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή.
Οι παραπάνω αρχές είναι αυτές που συνδέουν τους διατυπωμένους νόμους και τα πορίσματα της Βιολογικής επιστήμης με τα αντίστοιχα της σύγχρονης Κοινωνικής Οικολογίας. Τα Βιοπροϊόντα όμως , ούτε σε μια από τις παραπάνω αρχές δεν υπακούουν. Ας μας πουν λοιπόν οι παθιασμένοι με τα Β.Π. με ποια λογική συγχέουν η ταυτίζουν τα προϊόντα αυτά με την Οικολογία; Μην περιμένετε απάντηση. Δεν βολεύει.
Κοντολογίς λοιπόν τα Οικοπροϊόντα γίνονται με προσωπική εργασία του παραγωγού, απαιτούν ελάχιστα εργαλεία και κυρίως ψυχική σύνδεση παραγωγού-γης –προϊόντος-καταναλωτή. Η παραγωγή δεν απαιτεί αυστηρό ωράριο εργασίας. Τα Οικοπροϊόντα χάνουν μέρος της Οικολογικής τους άξιας ανάλογα με την απόσταση παραγωγής- κατανάλωσης, άρα δεν χρειάζονται καμία διαφήμιση, ούτε τυποποίηση, ούτε πιστοποίηση, ούτε εξεζητημένη συσκευασία. Γιαυτό και δεν υπάρχουν στους καταλόγους προϊόντων που διακινούνται από κανένα εθνικό η πολυεθνικό δίκτυο διανομής. και γι’αυτό είναι δυστυχώς... παράνομα!
Απ’ την άλλη , τα Βιολογικά προϊόντα , όσες πιστοποιήσεις κι αν διαθέτουν , δεν υπόκεινται στα παραπάνω κριτήρια. Αντιθέτως οι πιστοποιήσεις (επιχειρηματική κονόμα είναι άλλωστε) ΚΑΙ πιο ύποπτα νοθείας τα καθιστούν, ΚΑΙ την διαφθορά υποθάλπουν (βλ. ισχύς διαφθοράς συγκεντρωμένου κεφαλαίου), ΚΑΙ την Βαβυλωνία των κάθε λογής ειδικών, σπουδαγμένων κ.λ.π. ορθώνουν ΚΑΙ τα Οικολογικά προϊόντα Σπρώχνουν στο περιθώριο και την παρανομία, ΚΑΙ τους πραγματικούς Οικοκαλλιεργητές εξαφανίζουν ή καθιστούν δυσδιάκριτους.
Μήπως αναρωτιέστε τώρα γιατί δεν υπάρχουν Οικοπροϊόντα στις μέρες μας; Πράγματι η εμφάνιση Οικοπροϊόντων γίνεται συνεχώς όλο και πιο προβληματική και πιο σπάνια.
Δεν είναι μόνον η αστικοποίηση που απομάκρυνε τον πληθυσμό απ’την ύπαιθρο που είναι ο τόπος παραγωγής των Οικοπροϊόντων. Τα υβρίδια και τελευταίως τα μεταλλαγμένα , είναι κι’αυτά εμπόδια αφού εξαφανίζουν τις παραδοσιακές ποικιλίες. Ακόμα η γειτνίαση με χημικές καλλιέργειες, η ανάπτυξη των μεταφορών και του εμπορίου, η απώλεια της παραδοσιακής γνώσης λόγω δραματικής συρρίκνωσης του αγροτικού πληθυσμού και τέλος οι απαγορευτικές νομοθεσίες, δεν είναι και λίγα τα εμπόδια. Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, η ταύτιση (αφελής η σκόπιμη) των Βιολογικών με τα Οικολογικά προϊόντα.
Σας ρωτάω τώρα :Ποιο το μέλλον της γης και της ανθρωπότητας ή της ποιότητας ζωής, με τέτοια άγνοια, με τόση διαστρέβλωση και με τέτοιους Οικολόγους;
Πες το μου να στο πω
Πουλί που χάνεσαι
Ψυχή της νιότης
Που ζει και ζένεται
Με τον σκοπό της.
Γιώργος Σ. Βλάσσης
Σημείωση ΄
Το πρωτότυπο του κειμένου αυτού γράφτηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1983
και τροποποιήθηκε ελαφρώς τον Φλεβάρη του 2005 στην Λευκίμμη.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Pourquoi ???

Είναι πασίγνωστο σ' αυτούς που ξέρουν λίγη ιστορία το “pourquoi” των Γάλλων με Διεθνιστική ταξική συνείδηση στην στρατολόγηση και στις επικλήσεις της Γαλλικής κυβέρνησης για αντίσταση του λαού απέναντι στην Χιτλερική επιθετικότητα. Ανάλογη ήταν και η στάση της Διεθνιστικής ομάδας του μεγάλου αγωνιστή συμπατριώτη μας Σπύρου Πρίφτη (Άγι Στίνα)όταν όλη η αριστερά μπήκε στο δίλημμα της συμμετοχής ή όχι στην δική μας Εθνική Αντίσταση στην οποία τελικά ενέδωσε με τα γνωστά αποτελέσματα που καθένας ανάλογα με τις αξίες του ερμηνεύει και αξιολογεί.
Επειδή τυχαίνει να είμαι απ' αυτούς που εκτιμούν αρνητικά αυτήν την συμμετοχή διατηρώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα να ερμηνεύω και τους σημερινούς αγώνες κάτω από το ίδιο πρίσμα : Το λαϊκό συμφέρον απέναντι στο πάντα ασύδοτο και καταστροφικό συγκεντρωμένο κεφάλαιο, απέναντι στην μισθωτή δουλεία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, απέναντι στην κυρίαρχη φαντασίωση της “Ανάπτυξης” του μπετόν, της ασφάλτου, των θορύβων,των δηλητηρίων και των κάθε λογής αισθητικών ηθικών και ψυχικών ρύπων.
Στην μοναχικότητα της πορείας που οι αξίες μου ορίζουν, οφείλω να επιστήσω την προσοχή στους συμπατριώτες μου για δύο ανησυχητικά χαρακτηριστικά φαινόμενα της σύγχρονης κοινωνικής μας παθογένειας. Το πρώτο είναι η στάση της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για την μη αδειοδότησή του, ενώ στην ουσία αποσυνδέοντας το θέμα από αυτό της συνολικής διαχείρισης των απορριμμάτων στο νησί μας και μη προτείνοντας λύση άμεσης εφαρμογής που να κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελίματα της διαχείρισης σε όλους τους πολίτες, στην ουσία εμμένει στην αρχική στενόμυαλη θέση “Μακρυά από τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι”. Αυτό έχει σαν συνέπεια να θέτει την Λευκίμμη αντιμέτωπη με όλο το υπόλοιπο νησί που στενάζει κάτω από τους όγκους των σκουπιδιών και στην ουσία παροτρύνει τους Λευκιμμιώτες να αγωνιστούν για μία βεβιασμένη “λύση” στο πρόβλημα (όπως πχ. η καύση) που το μόνο που θα πετύχει είναι το ροκάνισμα κάποιων σοβαρών κονδυλίων, το ξεζούμισμα στο διηνεκές των πολιτών και μία ακόμη καταστροφική διέξοδο στο ξέπλυμα του μαύρου συγκεντρωμένου κεφαλαίου για να συνεχίζουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Poyrquoi λοιπόν να συμμετέχει ο απλός πολίτης σε έναν τέτοιο “αγώνα”;;; Ποιος θα κερδίσει τελικά εκτός από μία δράκα επιχειρηματιών της αρπαχτής του κάβου οι οποίοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για οτιδήποτε εκτός από την κονόμα τους και το κόμμα τους;
Το δεύτερο ανησυχητικό γεγονός είναι μία παρέα επονομαζόμενη “ομάδα Καλατράβα” η οποία φέτος για 6η φορά διοργάνωσε ένα πάρτι στην παραλία “Παναγία του Ζέλη” με πολυπληθή συμμετοχή νεαρόκοσμου απ' όσο είδα στην σχετική ιστοσελίδα και το Face Book. Απολαύστε τον δικό τους χαρακτηρισμό όπως τον αντέγραψα από το Face Book και ίσως καταλάβετε γιατί το θεωρώ ένα από τα πιό ανησυχητικά σύγχρονα συμβάντα στον τόπο μας: “KaLaTrAvA 2009, έτσι και φέτο, το μεγαλύτερο beach party του καλοκαιριού! “Άφθονο και free οινόπνευμα, κρέας και άμμος σε συνδυασμό με Live μουσική και αρκετούς Dj στα decks. Στις 8 Αυγούστου στην παραλία της "Παναγίας του Ζέλη".” Σε μία εποχή που οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον καλπάζοντα αλκοολισμό την παχυσαρκία και την κρεοφαγία ιδιαίτερα των νέων, εδώ φαίνεται ότι συνεχίζουμε να αναπαράγουμε τα στερητικά κατοχικά σύνδρομα των παλαιοτέρων, να αναπαράγουμε Καβιώτικα πρότυπα “διασκέδασης” τύπου 18-30, να αναπαράγουμε το πνεύμα του οινοπνεύματος και μάλιστα σε μία ευαίσθητη ηλικία με έντονες τάσεις ταύτισης στον συρμό και μειωμένες αντιστάσεις σε ότι αφορά το φαίνεσθαι έναντι του ΕΙΝΑΙ.
Εδώ είναι ολοφάνερη η αιτία των πανηγυρισμών της Αγγελοπούλου όταν “κερδίσαμε” τους Ολυμπιακούς αγώνες. Κι αυτή και ο Καλατράβα και τα άλλα “παιδιά” ξέραν πολύ καλά να στοχεύουν όχι μόνο στο πρόσκαιρο κέρδος αλλά μέσω της διαμόρφωσης του συλλογικού ασυνείδητου, στο διηνεκές. Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν οι διοργανωτές ότι ο τίτλος της ομάδας τους ήταν τυχαίος και “έτσι για καλαμπούρι”, τους διαψεύδει η ίδια η πρακτική τους.
Προσπάθησα να μετάσχω στην διοργάνωση αυτού του γεγονότος για την αναβάθμισή του σε θεματική συνάθροιση προβληματισμού των νέων στα τόσα κοινωνικά προβλήματα που μας κυκλώσαν, μα δεν είμαι πότης, ενώ αυτοί στην ουσία ενδιαφέρονται να κοινωνικοποιήσουν τα εξαρτησιογόνα τους πάθη. Γνωρίζοντας ότι με την κριτική μου αυτή δεν θα καλοπεράσω, δεν θα κάνω όμως το σφάλμα να θωπεύσω παρειές όπως συνηθίζουν οι παρατάξεις για λόγους πολιτικού κόστους. Καλώ όσους συμπολίτες μου ενδιαφέρονται πραγματικά για την πορεία αυτού του τόπου να σκύψουν πάνω στα θέματα αυτά πριν είναι πολύ αργά.

Λευκίμμη 16 Αυγούστου 2009 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Δώρο μία εικόνα ποίημα.


















Το Σάββατο 7 Μαρτίου, 3 μήνες μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τοποθετήθηκε ο πίνακας δώρο των Ζαπατίστας στους/στις εξεγερμένου/ες της Ελλάδας στη γωνία Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια.

Δον Καμίλο στους Αργυράδες
































Με εκπληκτική επιτυχία έγιναν οι παραστάσεις του θεατρικού "Δον Καμίλο" στους Αργυράδες από τον πολιτιστικό σύλλογο Αργυράδων. Από την παράσταση που παρακολουθήσαμε μείναμε κατενθουσιασμένοι και την χειροκροτήσαμε δεόντως. Κάτι πολύ δημιουργικό γίνεται σ' αυτή την γωνιά του Νότου που συνεχίζει μια πλουσιότατη θεατρική παράδοση που μας έχει χαρίσει πολύ ωραίες στιγμές.
Τους ευχόμαστε συνέχεια και κάθε διάκριση που την αξίζουν.
Τους υποδεικνύουμε να συμμετέχουν στον Διαπολιτισμικό Φορέα "Culturepolis".

Culturepolis (φωτορεπόρτο από την τελευταία ανοιχτή συνεδρία)



Χθες Δευτέρα 27 Απρίλη 2009 στην καφετέρια του φρουρίου πραγματοποιήθηκε η τελευταία της πρώτης σειράς συζητήσεων του διαπολιτισμικού δικτύου "coulturepolis". Η παρουσία της ομάδας μας (παρότι απλοί φίλοι και όχι μέλη) εκθειάστηκε από τον πρόεδρο κ. Β.Λαοπόδη ως η πλέον συνεπής!!!
Η συγκεκριμένη συνεδρία ήταν (ως προς το θέμα, την ανάπτυξή του από τον πρόεδρο και την συζήτηση που ακολούθησε) η πιό ουσιαστική και πιό ενδιαφέρουσα. Ενδεικτικά της επιτυχίας τα αυθόρμητα χειροκροτήματα στο τέλος της εισήγησης.
Στην συζήτηση αυτή:
α)Ψηλαφήθηκαν οι αδυναμίες των εκδηλώσεων της culturepolis.
β)Παρουσιάστηκαν τρόποι χρηματοδότησης πολιτιστικών προγραμμάτων, φορέων, συμβάντων
(events) ιδεών, προτάσεων.
γ)Παρουσιάστηκαν οι απαιτήσεις στην σύνταξη των κατατεθειμένων προτάσεων για έγκριση χρηματοδότησης εν όψει του σκληρού ανταγωνισμού.
Η ιδιαίτερη προσωπική γνωριμία μεταξύ των συμμετεχόντων, ως συνήθως, στο τέλος της συνεδρίας ήταν για άλλη μία φορά ιδιαίτερα πλούσια και ενδιαφέρουσα.
Περιμένουμε το νέο πρόγραμμα εκδηλώσεων στο οποίο φιλοδοξούμε να συμμετάσχουμε.
Η συμπατριώτισσά μας Ελένη Κάντα αυθόρμητα προθυμοποιήθηκε να χρησιμοποιήσει την ερασιτεχνική μας κάμερα (γι αυτό και η ελλειπής κάλυψη των συμμετεχόντων και... του εαυτού της) ήταν η δεύτερη Λευκιμμιώτικη παρουσία στην εκδήλωση.

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Πέτρος Πανδής



Ακούστε και θυμηθείτε οι παλιότεροι την πιο αντρίκια, την πιο βελούδινη, την πιο μελωδική φωνή που ανέδειξε ποτέ το ελληνικό πεντάγραμμο: Την φωνή του συμπατριώτη μας Πέτρου Πανδή!!! Το ρεπερτόριό του αυστηρά περιορισμένο στο λεγόμενο επαναστατικό τραγούδι που μονοπωλήθηκε σχεδόν από την Αριστερά, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και να διευρυνθεί με τα χρόνια. Έτσι το αηδόνι τ' Αλευκιού έμεινε εκτός όχι μόνο από τη δισκογραφία αλλά (προφανώς απογοητευμένος) και από τους κοινωνικούς αγώνες.
Πέτρο το Αλεύκι και το ελληνικό πεντάγραμμο σε έχουν μεγάλη ανάγκη.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Υπάρχει πρόταση.

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΦΙΚΤΗ ΛΥΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

ΑΜΕΣΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ
ΔΙΚΑΙΗ
ΠΑΜΦΘΗΝΗ
ΟΡΙΣΤΙΚΗ

ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣ
ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ

ΑΥΤΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ

ΑΥΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ

Το κόμμα είναι Θεός. Πληρώνει το νοίκι, πληρώνει το φώς. Έτσι δεν είναι;

Δεν είναι μόνο ο ΧΥΤΑ Λευκίμμης παράνομος.

Όλοι οι ΧΥΤΑ είναι παράνομοι.
Περισσότερο ευθύνονται για τους ΧΥΤΑ αυτοί που εμμένουν στην λογική :
"Μακρυά απ' τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι",

αυτοί που αρνούνται την πρόταση για Αποκεντρωμένη κατά Δήμο Διαχείριση,
αυτοί που δεν αποδέχονται την πρόταση για άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών,
αυτοί που συντάσσονται με τις συγκεντρωτικές ενεργοβόρες και αντιλαϊκές λύσεις των κομμάτων,
αυτοί που παρασύρονται και παρασύρουν σε βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής

εμμένουντας σε στείρα παραταξιακή αντιπαλότητα
όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με ελάχιστους ηγετίσκους - κομματόσκυλα
της Συντονιστικής επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ Λευκίμμης και όχι μόνο.

Χωρίς την (συνειδητά ή ασυνείδητα) προβοκατόρικη δράση τους
κανένας ΧΥΤΑ δεν θα κατασκευαζόταν - λειτουργούσε.

Κάθε εκδήλωση όπως αυτή που προγραμματίζεται για τη δεύτερη μέρα του Πάσχα,

χωρις πρόταγμα την Άμεση κατα Δήμο Διαχείριση των Απορριμμάτων
μόνο σαν σεχταριστική και αποτυχημένα αντιπολιτευτική φιέστα μπορεί να λειτουργήσει
και (το χειρότερο) ως στήριγμα μίας άθλιας κυβέρνησης
που πείθοντας τον απλό πολίτη ότι οι ΧΥΤΑ είναι η μόνη λύση
"για να γλυτώσουμε άμεσα από τα σκουπίδια",
προβάλει τα ΜΑΤ ως αναγκαία δύναμη επιβολής
του “σωστού” των πολλών "λογικών"
κατα του “λάθους” των ολίγων "άμυαλων" και "καθ' έξιν αντιδραστικών".

Με τόσο ηλίθιους ¨αγωνιστές" το πρόβλημα των σκουπιδιών
και της στυγνής εκμετάλλευσης των πολιτών, δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί.
Με τόσο ηλίθιους "αγωνιστές η Λευκίμμη, η Κέρκυρα και η Ελλάδα
θα όζουν για δεκαετίες κάτω από αμέτρητους τόνους σκουπιδιών.
Χωρίς αυτούς τους φανατικούς οπαδούς και τοπικιστές και η Μαρία θα ζούσε και ο ΧΥΤΑ δεν θα κατασκευάζονταν και κανένα πρόβλημα με τα σκουπίδια δεν θα είχαμε, ενώ στο πορτοφόλι μας ποτέ δεν θα έλειπε το χρήμα.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΤΟΥΣ. ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΗΝ Λ.Ο.Α.
08 Απρίλη 2009 ΛΟΑ (Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης) email: lef_lefkimmi@yahoo.com Κιν.:6974918444

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Δικαιοσύνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη

















Στο βήμα ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας κ. Γιάννης Βραδής

















Στο βήμα η πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNESCO κ.Αικ. Τζιτζικώστα

















Το προεδρείο: Σπύρος Σαββανής και Γιώργος Σκλαβούνος


Η Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης έκανε αισθητή την παρουσία της στην εκδήλωση της 22 Μάρτη στην Δ. Βιβλιοθήκη με θέμα "Δικαιοσύνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη" στην οποία αναμένετο και ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Δένδιας μα λόγω υποχρεώσεων δεν παρέστη .
Εκεί μοιράσαμε το άρθρο της προηγούμενης καταχώρησης με τίτλο "Δικαιοσύνη και Αειφόρος Ανάπτυξη" ως συμβολή στον προβληματισμό κι ακόμα την πρόταση της ομάδας μας για Αποκεντρωμένη Διαχείριση των Απορριμμάτων (Με τίτλο: (Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ) ως μοναδική λύση που εξασφαλίζει την δίκαιη κατανομή βαρών και ωφελημάτων, η μόνη Άμεσης εφαρμογής και η μόνη που εξασφαλίζει υψηλό ποσοστό ανακύκλωσης.
Την πρόταση και την σχετική εισήγηση θα βρείτε στην αρχή των καταχωρήσεων αυτού του blog. Τονίσαμε τους λόγους που μία λαοπρόβλητη πρόταση σαν αυτή δεν την γνωρίζει το ευρύ κοινό και ζητήσαμε από τον διοργανωτή της εκδήλωσης (κ.Σκλαβούνο) να διοργανώσει μία σχετική εκδήλωση, πράγμα το οποίο μας υποσχέθηκε.
Η παρέμβασή μας κρίνεται ως απόλυτα επιτυχημένη αφού αρκετοί παρευρισκόμενοι εκδήλωσαν την συμπάθεια στον αγώνα μας και μας έδωσαν κουράγιο.
Τους ευχαριστούμε όλους και ζητάμε να μην μας ξεχάσουν.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Δικαιοσύνη και Αειφόρος Ανάπτυξη

Ο ιδρυτής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικολογίας στο Βέρμοντ των ΗΠΑ καθηγητής Μάρεϊ Μπούκσιν, που πέρυσι τον χάσαμε, ήταν ο πρώτος ο οποίος παρατήρησε ότι στην μακραίωνη παρουσία του ανθρώπου πάνω στην Γη, η σχέση του με το φυσικό περιβάλλον άρχισε να διαταράσσεται ταυτόχρονα με την ανάπτυξη των άδικων κοινωνικών συστημάτων. Τα σπουδαία συμπεράσματα που προκύπτουν απ' αυτήν την παρατήρηση θεμελίωσαν την επιστήμη της Κοινωνικής Οικολογίας και καθιέρωσαν τον Μ. Μπούκσιν ως κορυφαίο διανοητή που έμελλε να καθοδηγήσει το Παγκόσμιο Οικολογικό κίνημα από την δεκαετία του 60 έως τις μέρες μας.
Απ' αυτόν και μετά η Οικολογία ως έννοια όπως ο Καρλ Χέκελ την προσδιόρισε για πρώτη φορά, δηλαδή ως κλάδος της Βιολογίας που ερευνά την αλυσίδα της Ζωής και την σχέση των κρίκων της, έχει πλέον διευρυνθεί, αφού εντοπίστηκε ότι η αιτία διατάραξης της ισορροπίας των αλληλεξαρτήσεων δεν είναι ούτε καν ο άνθρωπος, αφού αυτός ήταν επί σειράν χιλιετιών σε απόλυτη αρμονία με την Φύση. Η αιτία διατάραξης της ισορροπίας και κατά συνέπειαν η ανάγκη αναζήτησης μιας Αειφόρας Σχέσης των ανθρώπων με την Φύση, εντοπίστηκε στα κοινωνικά συστήματα που αναπτύχθηκαν στις κατά τόπους κοινωνίες. Έτσι το ενδιαφέρον όσων ανησυχούν πραγματικά για την δραματική επιδείνωση τις τελευταίες δεκαετίες αυτής της σχέσης ανθρώπου και φύσης, στρέφεται στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφορούν την Δικαιοσύνη και τα οποία έμμεσα και σχεδόν ανεπαίσθητα ενεργοποιούν τους μηχανισμούς καταστροφής του Φυσικού περιβάλλοντος. Η ραγδαία διευρυνόμενη στις μέρες μας ανισοκατανομή των βασικών αγαθών επιβίωσης, ακόμη και στις ανεπτυγμένες κοινωνίες προστιθέμενη στην τεχνητά καλλιεργούμενη ανάπτυξη των επίπλαστων αναγκών, δημιουργεί συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των κοινωνιών και μεταξύ των μελών κάθε κοινωνίας, σε βαθμό που το αυτονόητο μέλημα των παλαιότερων για την διατήρηση των Φυσικών πόρων, μεταπίπτει σε αμελητέα αξία, όταν βέβαια αυτό δεν έχει εξαφανιστεί τελείως. Πώς να πείσεις π.χ. έναν πολίτη που αγωνιά για την ίδια την ύπαρξή του και του παιδιού του, που δεν έχει εργασία, στέγη, ιατρική περίθαλψη, παιδεία κ.λ.π. να σεβαστεί το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, να χτίσει εκεί που θα βλάψει λιγότερο, να κυκλοφορεί με λιγότερο ρυπογόνο όχημα, να διαχωρίζει τα σκουπίδια του κ.λ.π. όταν ο συμπολίτης του όχι απλά ζει άνετα αλλά και προκλητικά σπάταλα; Κατά συνέπεια κάθε πρόταση για Αειφόρα Ανάπτυξη όχι μόνο οφείλει να τεκμηριώνεται ως προς το περιθώριο ανάπτυξης που υπάρχει (αν υπάρχει) όχι μόνο να απαντά στα βασικά ερωτήματα (που συνήθως θεωρούνται αμελητέα) όπως: “Γιατί Ανάπτυξη” “Σε τι Ανάπτυξη” “Για ποιόν Ανάπτυξη” αλλά και με τον συνυπολογισμό ενός βασικού Συντελεστή Κατανομής Βαρών και Ωφελημάτων.
Δηλαδή ποιος θα πληρώσει την κάθε είδους Ανάπτυξη και πόσοι θα ωφεληθούν απ' αυτήν.
Μόνο έτσι θα μπορούμε να συζητάμε για προστασία του Περιβάλλοντος και για Αειφόρα Ανάπτυξη.
Τι γίνεται όμως σήμερα; Στις μέρες μας όχι μόνο η ψαλίδα φτώχειας-πλούτου διαρκώς διευρύνεται, όχι μόνο η Δικαιοσύνη δεν απονέμεται και όσες φορές απονέμεται είναι δυσανάλογη υπέρ των οικονομικά ισχυρών, αλλά κανένας κοινωνικός φορέας δεν συμπεριλαμβάνει στις Αναπτυξιακές του προτάσεις τον Συντελεστή Κατανομής Βαρών και Ωφελημάτων. Αντιθέτως επιμένουν σε αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, προτείνοντας την διαρκώς Αυξημένη Συγκέντρωση (είτε στον ιδιώτη είτε στο Δημόσιο) ως λύση αντιμετώπισης όλων των προβλημάτων στη σχέση ανθρώπου-περιβάλλοντος, αγνοώντας ότι οι συγκεντρωτικές αναπτυξιακές τους προτάσεις οδηγούν σε αυξημένη συγκέντρωση κεφαλαίου (Κάπιταλ) είτε στην ιδιωτική είτε στην κρατική του μορφή, πράγμα το οποίο συνεπάγεται αδικία στην αφαίμαξη των πολιτών και αδικία στο μοίρασμα των ωφελημάτων, πέραν του ότι και στις δύο περιπτώσεις οι κοινωνίες χάνουν τον έλεγχο της διαχείρισης. Όλοι οι κοινωνικοί φορείς στις μέρες μας καταφεύγουν σε λαϊκίστικους διαξιφισμούς του τύπου Αριστερά ή Δεξιά, Κράτος ή Ιδιώτης και αδυνατούν να δουν την ουσία, που δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη της Δικαιοσύνης ως θεμελιακού παράγοντα ύπαρξης συνειδητά συμπεριφερόμενων πολιτών, κοινωνικοποιημένων πολιτών, ύπαρξης κοινωνίας εν τέλει.
Είναι για μένα μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη η συζήτηση που διοργανώνει στις 22 Μαρτίου στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Κέρκυρας ο Όμιλος UNESCO Κέρκυρας. Έγραψα αυτό το κείμενο ως ταπεινή συμβολή σ' αυτήν την συζήτηση.
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) email: vlassis60@hotmail.com Κιν: 6974918444

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Στο Στέκι Νέων στη Σπηλιά




Την περασμένη Κυριακή 8 του Μάρτη 09 ευτύχησα να είμαι καλεσμένος νεαρών φίλων μου στην προβολή ενός καλλιτεχνήματος comic Ισπανικής παραγωγής με τίτλο “Αντένες”. Γνωστός σε μένα ο χώρος από τα παλιά, όταν η θεατρική ομάδα Κερκυραίων ερασιτεχνών θεατρόφιλων ανέβαζε ποιοτικές θεατρικές παραστάσεις τις οποίες ποτέ δεν κατάφερα να παρακολουθήσω ολόκληρες, όπως άλλωστε και την προχθεσινή, λόγω των ασφυκτικών συνθηκών του άθλιου χώρου. Κι αυτή τη φορά οι νέοι “πατείς με πατώ σε” να παρακολουθούν με αμείωτο ενδιαφέρον ένα πράγματι φιλόπονο δημιούργημα που, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, έβριθε συμβολισμών περισσότερο ή λιγότερο πετυχημένων και πολλές φορές δυσνόητων. Από εκεί και οι φωτογραφίες που σας παραθέτω. Δύο παρατηρήσεις θα κάνω:
-Η πρώτη απευθύνεται στους “κοινωνικούς μετεωρολόγους”. Πολλών φορέων ασπρίζει το μάτι τους να δουν τόσους νέους να παρακολουθούν τις εκδηλώσεις τους.Έχω την αίσθηση ότι κάτι σιγοβράζει στη νεολαία μας σήμερα. Κάτι που όμως δεν βρίσκει κοινό τόπο να εκραγεί. Μάλλον δεν βρέθηκε ακόμα ο κατάλληλος καταλύτης.
-Η δεύτερη απευθύνεται στους διοργανωτές των εκδηλώσεων του Στεκιού: Στη δομή της, αυτή η εκδήλωση, δυστυχώς δεν διαφέρει σε τίποτα από τις προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης. Ο θεατής υποβαθμίζεται σε παθητικό δέκτη όπως ο τηλεθεατής μπρος στην TV. Τέλεια απουσία διαδραστικότητας. Καμία συλλογική συζήτηση μετά την προβολή. Κρίμα. Υποτιμάται έτσι ο ρόλος του κάθε θεατή και το ίδιο το προβληθέν δημιούργημα και ο δημιουργός του.
-Ας μου επιτραπεί μία ακόμη παρατήρηση στους αξιοσέβαστους υπεύθυνους του Στεκιού: Η καταφανής ακαταλληλότητα του χώρου, στον οποίο λειτουργεί το στέκι, ελπίζω να έχει σχέση με την μειωμένη ικανότητά τους να εξασφαλίσουν ικανούς πόρους που θα μπορούσαν να καλύψουν τα αυξημένα έξοδα μίας καλύτερης αίθουσας. Λέω “ελπίζω” γιατί το χειρότερο θα ήταν η μιζέρια του χώρου να είναι επιλογή τους, πράγμα που δεν αποκλείω κρίνοντας από ανάλογες εμπειρίες μου. Με τέτοια μίζερη λογική, ακόμη και τα έξοδα αυτού του χώρου κάποια στιγμή θα αποδειχθούν δυσβάσταχτα σ' αυτούς που τα επωμίζονται και το αποτέλεσμα θα είναι να σταματήσει το Στέκι την λειτουργία του. Δεν θα είναι κρίμα;

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Μία απάντηση στον γυιό μου στην ερώτηση: "Ανακυκλώνονται όλα τα σκουπίδια;"

Στη Φύση δεν υπάρχει τίποτε μη ανακυκλώσιμο αφού τα πάντα αποδομούνται (τα πάντα ρεί). Υλικά τεχνητώς παραχθέντα (αυτά που λέμε λαθεμένα "μη Φυσικά") απλώς χρειάζονται τεχνητό τρόπο αποδόμησης ώστε αυτή να επιταχυνθεί και να μην διαρκέσει αιώνες. Η τεχνητή αποδόμηση συνδυάζεται με την επαναχρησιμοποίησή τους (ανακύκλωση) για οικονομικούς λόγους Τα ορυχεία και το πετρέλαιο έχουν μεγάλο κόστος). Η επαναχρησιμοποίηση των σκουπιδιών είναι ευκολότερη ή δυσκολότερη ανάλογα με την μέθοδο διαλογής και την εφαρμοζόμενη τεχνολογία. Οι παράγοντες αυτοί εισάγουν στο πρόβλημα ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ τον συντελεστή "Οικονομικό Κόστος" και κατά συνέπεια τον συντελεστή Δίκαιη Κατανομή του Οικ. Κόστους. Κάθε μέθοδος επαναχρησιμοποίησης των απορριμμάτων εκτός από το Οικ. Κόστος έχει και σημαντικό όφελος το οποίο είναι αντιστρόφως ανάλογο με το ποσοστό ανακύκλωσης επί του συνόλου των σκουπιδιών. Αυτό με την σειρά του εισάγει τον Συντελεστή Κατανομής Ωφελημάτων. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό ανακύκλωσης τόσο το κόστος μεγαλώνει και το συνολικό κέρδος μικραίνει τείνοντας να μηδενιστεί ή και να γίνει αρνητικό. Έτσι λοιπόν η επιλογή της μεθόδου διαχείρισης μπορεί να κάνει ανώδυνο ή δυσβάσταχτο το κόστος και να μεγιστοποιήσει το όφελος, να μεγιστοποιήσει ή να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανακύκλωσης.
Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η έννοια της Κοινωνικής Δικαιοσύνης παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Όσο τα βάρη και τα ωφελήματα κατανέμονται δίκαια τόσο το κοινωνικό κόστος ελαχιστοποιείται και το ποσοστό ανακύκλωσης αυξάνει ενώ τα σκουπίδια που κληροδοτούμε στους επόμενους ελαχιστοποιούνται.
Να λοιπόν πως η υπόθεση σωτηρίας του πλανήτη συναντάει την Κοινωνική Οικολογία. Να πως εξηγείται η ρήση του Μ. Μπούκσιν "Δεν είναι ο άνθρωπος που καταστρέφει το Περιβάλλον αλλά τα άδικα κοινωνικά συστήματα. Η Ολλανδία π.χ. παράγει περισσότερο διοξείδιο από τις αγελάδες που εκτρέφει παρά από το πετρέλαιο που καίει, ενώ χρησιμοποιεί 14 φορές μεγαλύτερη έκταση καλλιεργήσιμης γης από την ίδια την Ολλανδία για παραγωγή ζωοτροφών στον 3ο κόσμο. Να γιατί τα πιο ρυπογόνα κράτη είναι αυτά που επαίρονται για την τελειότητα των μεθόδων διαχείρισης απορριμμάτων. Να γιατί ο αγώνας για την σωτηρία της Γης είναι πάνω απ' όλα αγώνας για Δικαιοσύνη. Να γιατί ο πατέρας σου αγωνίζεται κατά της άδικης συγκεντρωτικής διαχείρισης απορριμμάτων που τα τυφλά συμφέροντα βάλθηκαν να μας επιβάλλουν ως την μόνη επιστημονική λύση. Να γιατί η πρόταση της Λευκιμμιώτικης Ομάδας Ανακύκλωσης εξασφαλίζει το μεγαλύτερο ποσοστό ανακύκλωσης. Τέλος να γιατί στην πατρίδα μας πετυχαίνουμε ελάχιστα ποσοστά ανακύκλωσης. Προφανώς γιατί δεν μάθαμε από τους Ευρωπαίους να εξάγουμε τους ρύπους μας σε σημαντικό βαθμό. Αρκούμαστε να καταστρέφουμε τον τόπο μας.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Η Λευκίμμη έχει απάντηση στο πρόβλημα των σκουπιδιών

Είναι πρόταση Νόμιμη αφού δεν αντιβαίνει στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Είναι πρόταση δίκαιη γιατί κατανέμει με σοφία τα βάρη και τα ωφελήματα της όλης διαχείρισης.
Είναι πρόταση ταχύτατης εφαρμογής, αφού δεν απαιτεί νέο σχεδιασμό, νέα έγκριση από την ΕΕ, μεγάλα κονδύλια, νέο διαγωνισμό, διαδικασία ενστάσεων κ.λ.π.
Είναι πρόταση που δεν αδικεί καμία περιοχή και κανέναν Δήμο, αφού κάθε Δήμος θα επεξεργάζεται τα σκουπίδια του.
Είναι πρόταση η οποία όπου εφαρμόστηκε εξασφάλισε το μεγαλύτερο ποσοστό ανακύκλωσης (μέχρι και 100%) και όχι όπως οι συγκεντρωτικές μέθοδες που κατά κόρον προβάλλονται και οι οποίες πετυχαίνουν διαλογή 20-30% του συνόλου των σκουπιδιών.
Είναι πρόταση που εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία στην Συντονιστική κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, ουδέποτε ανετράπη το αποτέλεσμα της συνεδρίας και συστηματικά παραγνωρίζεται από την ηγεσία της Συντονιστικής.
Είναι πρόταση λαοπρόβλητη και αποδεκτή από την μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών όλου του νησιού.
Είναι πρόταση που δεν στηρίζει την επιτυχία της στην συνείδηση των πολιτών θυμάτων της εκμετάλλευσης, αλλά στην ήδη υπάρχουσα αντίληψη του συμφέροντος, όπως αυτό το κρίνει καθένας για τον εαυτό του.
Είναι πρόταση ελεύθερης επιλογής κάθε πολίτη στην συμμετοχή του στην διαδικασία διαλογής.
Είναι πρόταση που βλέπει τα σκουπίδια σαν πηγή πλούτου που πρέπει να μείνει στον τόπο και να κατανέμεται δίκαια. Όχι σαν μίασμα που θα μας λυτρώσει ο από μηχανής επενδυτής.
Είναι πρόταση που σέβεται την αρχή της Οικολογίας “Ο ρυπαίνων πληρώνει”.
Είναι πρόταση που σέβεται την αρχή της κοινωνίας “Ο απορρυπαίνων πληρώνεται”.
Δυστυχώς όμως είναι πρόταση που ξεφεύγει από τους σχεδιασμούς των πολιτικών κομμάτων τα οποία όταν μιλούν για ολοκληρωμένη διαχείριση εννοούν συγκεντρωτική διαχείριση, παρόλο που αυτή ελάχιστη σχέση έχει με την ολοκληρωμένη.
Γι αυτό μην σε παρασύρει η προπαγάνδα τους.
Αν πράγματι ενδιαφέρεσαι για το πρόβλημα των σκουπιδιών...
Αν πράγματι σε ενδιαφέρει η προστασία του περιβάλλοντος...
Αν πράγματι σε ενδιαφέρει η ουσιαστική αξιοποίηση των σκουπιδιών...
Αν θέλεις να γίνουν τα σκουπίδια μοχλός ανάπτυξης του τόπου και όχι καταστροφής...
Αν απαιτείς ένα μέρος της αξίας των σκουπιδιών να επιστρέφει σ' εσένα που τα πλήρωσες και όχι κάθε μήνα να πληρώνεις χαράτσι για την διαχείρισή τους κι επιπλέον να τα διαλέγεις...
Αν πράγματι θέλεις ταχύτατη επίλυση του προβλήματος των σκουπιδιών σε 15 μέρες.
Τότε έλα να υπογράψεις κι εσύ στους καταλόγους συλλογής υπογραφών της Λευκιμμιώτικης Ομάδας Ανακύκλωσης. Με χιλιάδες υπογραφές πολιτών θα πείσουμε και τους πιο εμπαθείς αρνητές. Μόνον έτσι το Τεμπλόνι και η Λευκίμμη δεν θα καταστραφούν.
Μόνον έτσι η Κέρκυρα θα απαλλαγεί από τα σκουπίδια.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Τρία πουλάκια και μία βασιλόπιτα





Στην προσπάθειά μου να ξεφύγω κάπως από τον πολιτιστικό βάλτο του Δήμου μου, παρακολουθώ τελευταία διάφορες «πολιτιστικές» εκδηλώσεις στη χώρα. Τελευταία από αυτές η χθεσινοβραδινή κοπή της βασιλόπιτας της φωτογραφικής λέσχης Κέρκυρας στο φουαγιέ του Δ. θεάτρου. Από κει και η δική μου άτεχνη φωτογραφία από την ερασιτεχνική μου κάμερα.

Οι συμμετέχοντες φωτογράφοι πολλοί. Κάτω από κάθε εκτιθέμενη φωτογραφία το όνομα του δημιουργού, ενώ κοινά χαρακτηριστικά όλων των εκθεμάτων η απολιτική θεματολογία και η έλλειψη τίτλων στα εκθέματα. Για το πρώτο απ’ αυτά μου δόθηκε η ευκαιρία να ανταλλάξω απόψεις με μερικούς από τους παρευρισκόμενους . Είπα λοιπόν ότι για μένα η Τέχνη, η τεχνική, η αισθητική και η ηθική πάνε πακέτο. Κατά συνέπεια λοιπόν, όπως είναι αδιανόητο να φλέγεται η γειτονιά σου κι εσύ να συνθέτεις στο πιάνο τη μουσική για το «Τρία πουλάκια κάθονταν» και να κάνεις τέχνη, το ίδιο αδιανόητο για μένα είναι να φλέγεται το Τεμπλόνι και η Λευκίμμη υπό το βάρος των σκουπιδιών όλου του νησιού, να είσαι Τεμπλονιώτης η Λευκιμμαίος και να εκθέτεις φωτογραφίες η ζωγραφιές αντίστοιχα, που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με το δράμα της ιδιαίτερης πατρίδας σου αλλά ούτε καμία σχέση έχουν τα έργα σου με οποιοδήποτε από τα γενικότερα σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα, όπως η αδικία η ανισότητα η αλλοτρίωση, η καταστροφή περιβάλλοντος, ο πόλεμος, η βία κ.λ.π.

Για μένα τουλάχιστον είναι αδιανόητο να οργώνει τους δρόμους της πόλης μας το αυτοκίνητο της Ευρωπαίας Επιτρόπου συνοδευόμενο από δύο περιπολικά εμπρός και τέσσερις Ζητάδες πίσω και να περνάει δίπλα από την συναυλία των νεανικών συγκροτημάτων στην πάνω πλατεία πού είτε πιθήκιζαν μιμούμενοι αντίστοιχα Αμερικάνικα πρότυπα, είτε ασφυκτιούσαν περιχαρακωμένα στην θεματολογία του εγωκεκρισμού τους.

Το αντεπιχείρημα που άκουσα «Δεν πάει σε μία κοπή πίτας να εκθέσεις θεματικά» δεν με έπεισε. Γιατί δεν πάει; Το απαγόρεψε κανείς; Όχι βέβαια. Απλά το επέβαλε το life style που ως σύννεφο πανούκλας άμβλυνε τις κεραίες μας και σκέπασε την συνείδηση και τις ψυχές μας μεταδικτατορικά. Λέω μεταδικτατορικά γιατί ενώ τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας θέριεψαν έκτοτε στην κατ’ επίφασιν Δημοκρατία μας, οι αντιστάσεις μας, ως κοινωνία, καταφανώς αμβλήθηκαν την στιγμή που η λογοκρισία και η τρομοκρατία του δημιουργού σχεδόν μηδενίστηκε. Αυτό που γίνεται σήμερα δεν το χωράει ο νους μου. Ποιος νοιάζεται άραγε σήμερα για Δικαιοσύνη και ποιος απαιτεί δίκαιη κατανομή των βαρών και των ωφελημάτων; Το αντίθετο γίνεται. Στραβομάρα έχετε ή μόνο στα αποσαθρωμένα ψάρια της παραλίας αγαλλιάζει το μάτι σας; Την εποχή της χούντας δεν υπήρχε δημιουργός που άμεσα ή έμμεσα δεν προσπαθούσε τουλάχιστον να υψώσει τη φωνούλα του για να καταδείξει την λούμπα μέσα στην οποία είχαμε πέσει. Θέατρο, μουσική εικαστικά, στο απόγειό τους, με αμέτρητες εκδηλώσεις και κάθε μία τους μια κραυγή για ξεσηκωμό. Τότε ακριβώς η τέχνη, που προφανώς δεν ήταν ξεκομμένη από την κοινωνία και την ηθική, βρέθηκε στο απόγειό της, δίνοντας έργα μεγαλειώδη και αθάνατα που δυστυχώς αναμασάμε σήμερα. Τι νόημα και τι καλλιτεχνική αξία έχει μία ατιτλοφόρητη φωτογραφία π.χ. ενός μπριζιολομάγουλου παπά την ώρα που «λειτουργεί» έχοντας δίπλα του ένα αγοράκι με καρφωμένο το βλέμμα πάνω του; Τι θέλει να πεί ο καλλιτέχνης; Μήπως να εκφράσει τη μαγεία της εικόνας; Μήπως να εκφράσει το θρησκευτικό του συναίσθημα; Ή μήπως να εκφράσει το παιδο-ομοφυλο-φιλικό του ταμπεραμέντο;

Τι έγινε παιδιά; Μήπως ακόμα δεν αντιληφθήκατε ότι από την δικτατορία των συνταγματαρχών περάσαμε στην ακόμη χειρότερη δικτατορία των μαφιόζων; Μήπως ακόμη δεν καταλάβατε ότι με μία κιθάρα, ένα χρωστήρα, μία ακριβή φωτοκάμερα στο χέρι και χωρίς τόλμη, σοφία και διάθεση παρέμβασης δεν κάνεις τέχνη; Μήπως δεν καταλάβατε ότι οι apolitic εκδηλώσεις σας λειτουργούν ως άλλοθι και ως βιτρίνα του σαθρού κοινωνικού μας μοντέλου; Ή μήπως βαλθήκατε να επιβεβαιώσετε την ρήση του μεγάλου μας σάτυρου Τζίμη Πανούση ότι «Απώτερος στόχος του καλλιτέχνη είναι να βρει γκόμενα»;

Τι να σας πω. Ως και σ’ αυτό αποτύχατε. Ελάχιστες οι θηλυκές παρουσίες στη χθεσινή κοπή πίτας.!!!

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 05 Μάρτη 2009

http://lefkimmiwtes.b/;ogspot.com/











Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Το νέο "οραμα" Γατσούλη



Μέσα στο "τηγάνι" των Αλυκών Λευκίμμης (προστατευμένος βιότοπος) βάλθηκε να φτιάξει πάρκιν ο πιό άχρηστος και πιό καταστροφικός δήμαρχος που είχε ποτέ η Λευκίμμη. Το "ας πρόσεχαν οι Λευκιμμιώτες όταν ψήφιζαν" εδώ δεν ισχύει. Ποιόν να πάρεις και ποιόν ν' αφήσεις ήταν το δήλημα. Διάλεξαν τον πιό απατεώνα. Κανείς υποψήφιος εκτός του πρωτοεμφανιζόμενου Τάσου (που είχε να ανταγωνιστεί άλλους δύο υποψήφιους της ίδιας παράταξης) δεν διαμένει στην Λευκίμμη. Εποχή του τηλεχειριστήριου βλέπεις. Σίγουρα είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που πάει η Λευκίμμη από το κακό στο χειρότερο. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τον φιλότιμο Οικονομολόγο Τάσο με τις ελέχιστες αντιστάσεις που μέχρι τώρα έδειξε σε θέματα πέραν των οικονομικών, τίποτα δεν κινείται στον πολιτικό ορίζοντα. Όλοι περιμένουν την προεκλογική περίοδο να φτιάξουν κοινωνικό μούτρο πάνω στον βάλτο.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Ο Γίγας της Σάτιρας

Απολαύστε εδώ φίλοι μου τον πρωταθλητή σατιρικό μας καλλιτέχνη σε ένα... βαθυστόχαστο ποιητικό κρεσέντο. Προηγουμένως φροντίστε να αποφύγετε την παρουσία σεμνότυφων, δυσκοίλιων, υποκριτών, σπασικλών και βασικά και πρώτιστα αφαιρέστε την δική σας μάσκα υποκρισίας. Κι αν ακόμα δεν τολμάτε, ελπίζω η περιέργειά σας να δείτε το βίντεο να βοηθήσει έτσι κι αλλιώς Αν, τέλος, νιώσετε καλύτερα, δηλαδή αν νιώσετε την λυτρωτική επίδραση του άκρατου γέλιου, μπείτε στο You Tube και ανοίξτε όσα βίντεο του παμμέγιστου Τζιμάκου αντέξετε. Και για κερασάκι στην τούρτα είτε ανοίξτε το ραδιόφωνο στις 12 το μεσημέρι καθημερινά στη συχνότητα 99,5 και απολαύστε τα σχόλιά του, είτε μπείτε στην ιστοσελίδα του radio CITY και ανοίξτε το αρχείο των απίστευτων εκπομπών του. Έχω την άποψη ότι ελάχιστος λόγος γίνεται στις μέρες μας γι αυτό το φαινόμενο και την τεράστια απελευθερωτική του προσφορά. Όπως συμβαίνει πάντα μοιάζουν να περιμένουν να πεθάνει πρώτα για να αρχίσουν να τον δοξάζουν. Το κόλπο των σαρκοφάγων. Ο Τζίμης μας όμως δεν τους κάνει την χάρη. Έχει DNA αθάνατου.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Γιά δες τε πως τον λύσανε των σκουπιδιών τον κόμπο!!

Σημ: Στοίχοι Γ.Σ.Βλάσση (Μελισσουργού) σε μουσική παραδοσιακού Κλέφτικου.

Μπράβο παιδιά! Συγχαρητήρια. Τα καταφέρατε πάλι. Αυτή τη φορά με τη διαχείριση των σκουπιδιών σε σχέση με το νέο θαύμα, τον χωροταξικό σχεδιασμό!
Τι να πει κανείς κι από που ν’ αρχίσει. Βρώμα η δουλειά. Βρώμα κι αναγούλα. Το μόνο που ένοιαζε τους αρχόντους ήταν να γίνει ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, παρόλο που ξέρανε ότι είναι παράνομος. Αρκεί που έγινε, για να αποφύγουνε την επιστροφή των χρημάτων στην Ε.Ε. που ήδη τα είχανε βάλει στην τσέπη. Αρκεί που έγινε, για να μην τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι γι αυτήν την απάτη. Αρκεί που έγινε για να έχουν τη Λευκίμμη και το Τεμπλόνι αντίπαλους και εναλλακτική επιλογή. Τώρα όμως τι γίνεται με τα σκουπίδια;
Κι ας πούμε πως οι Τεμπλονιώτες και Πουλαδίτες δεχθούνε την συγκέντρωση, την διαλογή και τον ΧΥΤΑ στην αυλή τους (σύμφωνα με τον νέο σχεδιασμό) ώσπου να γίνει η νέα χωματερή, ή έστω το εργοστάσιο διαλογής, τι θα τα κάνουμε τα σκουπίδια; Στο μεταξύ η χωματερή μας λειτουργεί ασταμάτητα, όπως και οι τράφοι. Το όριο για το πρόστιμο έχει λήξει από την πρώτη Γεννάρη και αρκεί μία προσφυγή και ενός πολίτη για να το... απολαύσουμε, αν δεν το γευθούμε αυτεπάγγελτα. Θα μου πεις: «Τόσα χρόνια τη ζουλάραμε απ’ την Ε.Ε. με τις χωματερές. Τώρα θα κολλήσουμε;» Με άλλα λόγια δηλαδή: «Γαϊδουρινό το πρόσωπο, ζωή χαριτωμένη». Κανείς δεν νοιάστηκε ούτε για την καταστροφή του περιβάλλοντος, ούτε για την υγεία των πολιτών ούτε για το χαράτσι που θα πληρώσουμε στην Ε.Ε., ούτε για τις συνέπειες στον τουρισμό και την οικονομία του τόπου γενικότερα. Οι αρχόντοι μας λένε πως δεν υπάρχει άλλη λύση από την κατασκευή του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια. Ο Νομάρχης όμως δεν έπεισε κανέναν Λευκιμμιώτη για τη λειτουργία του ΧΥΤΑ μόνο για τρείς Δήμους. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή είναι ποιοτική λύση, ή η καλύτερη, όπως μας έλεγε ο Μαχιμάρης. Οι άλλοι της αντιπολίτευσης ζητάνε Ολοκληρωμένη Διαχείριση λες και ο ΧΥΤΑ δεν σχεδιάστηκε για τέτοια! Στην πραγματικότητα εννοούσανε Συγκεντρωτική Διαχείριση. Αν εννοούνε διαλογή και ανακύκλωση γιατί δεν φωνάζανε όταν ξεκινούσε το Τεμπλόνι;Δηλαδή θέλουν κάθε Δήμος να συγκεντρώνει τα σκουπίδια του σε σταθμούς μεταφόρτωσης (άλλη βρώμα και έξοδα) κι από κεί να πηγαίνουν στο Τεμπλόνι (ακόμη κι απ΄ τους Παξούς) και να διαλέγονται ή να καίγονται, ενώ τα υπόλοιπα να θάβονται σε ΧΥΤΥ. Στα μέτρα των κερδοσκόπων δηλαδή. Καμία έγνοια για δίκαιη κατανομή των ωφελημάτων στους δημότες και ανα Δήμο. Καμία έγνοια για τον περιορισμό της σπατάλης χρημάτων και ενέργειας. Καμία έγνοια για τις επιπτώσεις στις άτυχες κατα Δήμο περιοχές συγκέντρωσης, συμπίεσης και μεταφόρτωσης και την ακόμη πιό άτυχη περιοχή συγκέντρωσης και διαλογής. Αρκεί που δεν θα ήταν στην πόρτα μας. Καμία έγνοια για το ποσοστό διαλογής και ταφής. Καμία έγνοια για την ποιότητα (και άρα την αξία) των προϊόντων της διαλογής. Κανείς (άρχοντας ή ηγέτης της Συντονιστικής) δεν ενδιαφέρθηκε να στηρίξει την πρόταση που εξ’ αρχής κατέθεσα. Όλοι με συνοπτικές διαδικασίες και γελοία «επιχειρήματα» βιάστηκαν να κουκουλώσουν την λύση για Αποκεντρωμένη κατά Δήμο Διαχείριση των Απορριμμάτων, λέγοντας διάφορα «επιχειρήματα» εναντίον της, παρά την Ιώβεια υπομονή μου κάθε φορά που επαναλάμβανα τεκμηριωμένα επιχειρήματα σε βουλωμένα αυτιά. Ακόμη και οι νυχτωμένοι «Οικολόγοι» που ...να μην πω πάλι. Μάλλιασε η γλώσσα μου. Δεν βαριέσαι. «Κουφού την πόρτα κι αν λαλείς, στραβού κι αν θυμιατίζεις, τον μεθυσμένο κι αν κερνάς, όλα χαμένα τα’ χεις». Όταν όλα τα κόμματα συμφωνούν στην συγκεντρωτική διαχείριση, που δεν είναι τίποτε άλλο από συγκεντρωτική κονόμα, μπορούν τα κομματόσκυλα να πάνε κόντρα στο κόμμα; Τώρα κάνουν χαρούλες που ανεβλήθη η δίκη(για πολλοστή φορά) στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εμπιστευόμενοι τον ειδικό χωροτάκτη ηγέτη τους που τους έπεισε (στην λογική: μακριά απ’ τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι) ότι η Λευκίμμη δεν θα είναι το κεντρικό σημείο συγκέντρωσης των σκουπιδιών. Αρκεί να απαλλαγεί η ανελέητη κάστα των επιχειρηματιών του Κάβου από την έγνοια της διαχείρισης των σκουπιδιών τους και τον τρισκατάρατο ΧΥΤΑ. Αρκεί γι αυτούς που ξεμπροστιάσανε με τα βίντεό τους στην άθλια ιστοσελίδα τους, τον ακόμα χειρότερο ψεύτη και λαοπλάνο Δήμαρχό μας. Τις δικές τους τζαφανιές δεν τις βλέπουνε και νομίζουν πως όλοι οι λοιποί τρώνε κουτόχορτο. Σοσιαλιστές, υποτίθεται, αλλά το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι ποιός θα πληρώσει το «μαλλί» των προστίμων και της διαχείρισης που προτείνουν. Ακόμη κι ο Χαραλάμπους δεν βλέπει τίποτε στραβό στον χωροταξικό σχεδιασμό του Νομάρχη. Κρίμα ρε Μπάμπη και σε συμπαθώ που να πάρει... Καμία έγνοια κι από κανέναν για αποτελεσματικότητα στον έλεγχο από τους πολίτες της διαδικασίας διαχείρισης των σκουπιδιών. Κανείς τους δεν νοιάστηκε για δίκαιη κατανομή βαρών και ωφελημάτων στη διαχείριση των σκουπιδιών. Κανείς τους δεν είδε το σκουπίδι ως πλούτο που πρέπει να μείνει στον τόπο μας και να κατανεμηθεί δίκαια. Το μόνο που βλέπουνε είναι να το συγκεντρώσουν και είτε να το χαρίσουν σε κάποιον επιχειρηματία (το πιθανότερο) είτε να το διαχειριστούν αυτοί για να μοιράζονται τα "τυχερά". Έτσι βάλανε μπροστά την προπαγάνδα για την υψηλή συνείδηση των Ευρωπαίων και την μειωμένη δική μας!! Τα Ευρωλιγούρια, μας περάσανε για πρόβατα!
Μαγκιά σας λοιπόν πατριώτες. Νικήσατε. Εγώ πια σηκώνω τα χέρια. Ποτέ όμως δεν με πείσατε. Ντρέπομαι για λόγου σας. Σας βλέπω και αναγουλιάζω. Τι άλλο να περιμένω εγώ από εσάς εκτός από την αρπαγή της περιουσίας μου (των σκουπιδιών μου εννοώ) και την διόγκωση του λογαριασμού των Δημοτικών τελών; Μήπως να περιμένω την αναβάθμιση της ποιότητας του μελιού μου και της ζωής μου; Εσείς βέβαια, με την γνωστή συνείδηση Ευρωπαίου γαϊδάρου, χεστήκατε για τα δικά μου ιντερέσα.
Τι χειρότερο να περιμένει ο τόπος και οι επόμενες γενιές από σας;
Ποιά είναι λοιπόν η πιο ήπια βρισιά και κατάρα που μπορώ να σας δώσω;
ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΟΛΟΙ ΣΑΣ καθήκια του κερατά.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) 07 Φλεβάρη2009

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Nessun Dorma

Απολαύστε εδώ φίλοι μου τον μέγιστο Λουτσιάνο Παβαρότι στην τελευταία πριν τον θάνατό του εμφάνιση. Ελπίζω στο μέλλον να ξανα-αναφερθούμε στην περόπτωσή του. Οι πιό βιαστικοί ας γράψουν Pavaroti στην μηχανή του You Tube. Καλή ακρόαση.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Η δική μου απάντηση στο ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία

Σήμερα έλαβα το παρακάτω μήνυμα το οποίο καταχωρώ αυτούσιο μαζί με την απάντησή μου θεωρώντας κάθε αναφορά σ' αυτήν την "καυτή πατάτα" που λέγεται Παιδεία καλό κάνει από κάθε άποψη.

Date: Fri, 23 Jan 2009 19:52:09 +0200From: pasok@pasok.grTo: vasikos-sxoliasmos@list.pasok.grSubject: [Vasikos Sxoliasmos] 23/01/2009 - EKTAKTO DELTIO BASIKOY SXOLIASMOY EPIKAIROTHTAS

Διαβάστε στο Έκτακτο Δελτίο Βασικού Σχολιασμού της Επικαιρότητας απότη σημερινή ομιλία του Προέδρου του Κινήματος στη Βουλή για τηνΠαιδεία:
1. Τα προβλήματα του τόπου μας, τα προβλήματα της παιδείας, δεν μπορείπαρά να λυθούν με δημοκρατικό διάλογο. Δεν θα λυθούν μέσω της βίας.- Η πραγματική έννοια του ασύλου πρέπει να διαφυλαχθεί. Ανάγκη νασυγκροτηθεί εκ νέου η ΕΦΕΕ.
2. Πέντε χρόνια μετά, η αποχωρούσα κυβέρνηση της Ν.Δ. πάλι μιλάει γιαδιάλογο - χωρίς να παρουσιάζει σχέδιο - για μικροκομματικούς καιεπικοινωνιακούς λόγους.
3. Καταθέτουμε τους δικούς μας όρους που διασφαλίζουν τη σοβαρότητατου διαλόγου, όπως κάθε κόμμα να αναλάβει τις ευθύνες του και ναπαρουσιάσει συγκεκριμένη πρόταση. Εμείς έχουμε ξεκάθαρες προτάσεις.
4. Τα τέσσερα βασικά προβλήματα της παιδείας σήμερα και οι προτάσειςμας για την επίλυσή τους.- Πρώτο πρόβλημα. Δωρεάν παιδεία δεν έχουμε. Το κόστος είναι αβάστακτογια τη μέση και φτωχότερη οικογένεια. Εθνικό Απολυτήριο, άτοκα δάνεια,εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα.- Δεύτερο πρόβλημα. Πρόβλημα είναι το ίδιο το σχολείο για τα παιδιά.Λιγότερα και ουσιαστικότερα μαθήματα, ολοήμερο σχολείο.- Τρίτο πρόβλημα, η κατάσταση των εκπαιδευτικών. Επιμόρφωση,αντικειμενική αξιολόγηση, αξιοπρεπείς μισθοί.- Τέταρτο πρόβλημα. Το σχολείο σήμερα είναι ξένο προς τις ανάγκες τηςΕλλάδας, της οικογένειας, του μαθητευόμενου. Ξένο προς τις ανάγκεςμιας νέας παγκόσμιας εποχής. Νέο πρόγραμμα σπουδών, από το σχολείο έωςτο Πανεπιστήμιο, συνδεδεμένο με το νέο αναπτυξιακό μοντέλο τηςΠράσινης Ανάπτυξης. Έμφαση στα ελληνικά και στα μαθηματικά..Πιστοποιητικό επάρκειας γνώσης ξένης γλώσσας και πληροφορικής από τοσχολείο. Δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο και φορητός υπολογιστής γιακάθε μαθητή και φοιτητή.
5. Οι προτάσεις μας κοστίζουν. Αλλά κάθε ευρώ που επενδύουμε στηνΠαιδεία, επιστρέφει στο έθνος μας με τόκο.5% του ΑΕΠ στην Παιδεία και 2% στην έρευνα μέσα στην τετραετία. 1 διςευρώ επιπλέον για την Παιδεία από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησήςμας. Θα κόψουμε, αν χρειάζεται, από παντού για την Παιδεία.6. Ένα παράδειγμα για το πώς εννοούμε την παιδεία των παιδιών μας: τοηλεκτρονικό βιβλίο.

Κι αυτή είναι η δική μου απάντηση:

Από το πρόγραμμα αυτό λείπουν βασικά σημεία ύψιστης (κατά την άποψή μου) σημασίας, όπως:
α) η θεσμοθέτηση της Δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου όχι μόνο ως κανονισμός λειτουργίας αλλά κυρίως ως κριτήριο αξιολόγησης ολόκληρης της μαθητικής κοινότητας.
β) Η θεσμοθέτηση κανόνων Ελευθερίας που εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον και την ψυχική συμμετοχή των μαθητών στις λειτουργίες της μάθησης, όπως η κατάργηση της σύνδεσης του απουσιολόγιου με τις ποινές και την αξιολόγηση της επαρκούς παρακολούθησης των μαθημάτων.
γ) η Αγάπη ως κριτήριο αξιολόγησης μαθητών - καθηγητών.
δ) η θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων μέτρησης της Κοινωνικότητας στην αξιολόγηση μαθητών - καθηγητών.
ε) η θεσμοθέτηση μέτρου αξιολόγησης της ανταποδοτικότητας στην κοινωνία της όποιας επένδυσης στην Παιδεία.
ζ) η κατάργηση της αποβολής μαθητών από το σχολείο.
η) ο συνυπολογισμός της γνώμης των μαθητών και του μέσου όρου βαθμολογίας τους στην αξιολόγηση των καθηγητών.
θ) ο συνυπολογισμός της γνώμης των μαθητών στην διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών.
ι) η απεξάρτηση του μαθήματος των θρησκευτικών από την Χριστιανική θρησκεία.
κ) η διδασκαλία μαθήματος θεωρίας και πράξης της ΜΗ ΒΙΑΣ .

Χωρίς καμία αναφορά (έστω) στα ευαίσθητα αυτά σημεία, χαρακτηρίζω το πρόγραμμα ως ψυχρό, τεχνοκρατικό, ανούσιο, απαίδευτο και αναποτελεσματικό.
Η μεγάλη αδυναμία της παιδείας μας πρέπει να εντοπισθεί στα θεσμικά χαρακτηριστικά της και όχι στις υλικές υποδομές και τις χρηματοδοτήσεις, αφού όταν η Παιδεία δεν είναι ανταποδοτική στην κοινωνία (πράγμα που διασφαλίζεται με θεσμικές τομές όπως οι παραπάνω) η οποιαδήποτε επένδυση σε υλικές υποδομές, όχι απλά πάει "στράφι" αλλά μπορεί και να αποβεί σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας που την χρηματοδοτεί. Μία απόδειξη σ΄αυτό οι καταστροφές στα σχολεία.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
http://lefkimmiwtes.blogspot.com
Σημ.: Πρώην εκπαιδευτικός, διωχθείς το 1984 (επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ)

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

ΔΩΡΟ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΟΥΣ



Αυτήν την εποχή οι πολιτικές μηχανορραφίες στον Δήμο Λευκιμμαίων και σε όλη την Κέρκυρα είναι στην κορύφωσή τους. Όχι βέβαια για την ανάδειξη υποψηφιοτήτων για τις επόμενες εκλογές (πολύ νωρίς άλλωστε) αλλά για το θέμα του χωροταξικού και των οχλουσών χρήσεων σε σχέση κυρίως με την διαχείριση των απορριμμάτων και όχι μόνο.

Γνωρίζουν πολύ καλά οι «αρμόδιοι» την πολύπλοκη «μηχανή» που στήσανε για να εξαφανίσουν την παλλαϊκής αποδοχής πρόταση Αποκεντρωτικής κατά Δήμον Διαχείρισης που έχουμε καταθέσει (και σ’ αυτό το blog) απαρχής της αντίδρασής μας στον τρισκατάρατο ΧΥΤΑ. Αυτοί που δεν το γνωρίζουν ακόμη είναι κυρίως αυτοί οι ταλαίπωροι Λευκιμμιώτες ως θύματα της μηχανής που προανέφερα.

Το παραγόμενο έργο της λειτουργίας της «μηχανής» αυτής, απολύτως καταστροφικό και για τους πολίτες και για το φυσικό περιβάλλον του νησιού, δεν έχει καμία σχέση με το εύηχο αποτέλεσμα της μηχανής που δείχνει το βιντεάκι στο You Tube. Το επιλέξαμε για να το χαρίσουμε στους εντόπιους και απανταχού μηχανορράφους, ως απολύτως χαλαρωτικό για την περίσταση και ως δείγμα γραφής για το είδος των μηχανών με τις οποίες εμείς ασχολούμαστε.

Θα ξέρουν στο εξής ότι κι αν δεν μιλάμε, ούτε βλάκες είμαστε, ούτε κακία τους κρατάμε. Μόνο αρκετό οίκτο μας προκαλούν.Κρίμα τα φλιμένα, μα πως να τα βοηθήσεις.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 19-01-2009