Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Η αηδία των ανώνυμων

Πολλές φορές στο ηλεκτρονικό μας γραμματοκιβώτιο καταφθάνουν εκτός των επώνυμων και κάποια ανώνυμα σχόλια για καταχωρήσεις μας στο blog http://lefkimmiwtes.blogspot.com. Ως συνήθως τα πετούσα στο καλάθι, ενοχλημένος από την ανωνυμία τους. Παρατηρώ όμως ότι αυτή η δυνατότητα αποστολής ανώνυμων κειμένων, ευνοεί την εκτροφή, σε έναν σύγχρονο θάλαμο καλλιέργειας, μίας άλλου ήθους υποκουλτούρας, μιας κακιάς συνήθειας που όλο και λιγότερους ενοχλεί και η οποία δεν μας αξίζει και δεν μας ταιριάζει ως ανθρώπους με σωστά δομημένη προσωπικότητα. Κυρίως δεν ταιριάζει σε μία οραματική κοινωνία στο μέλλον, όπως τουλάχιστον την φανταζόμαστε. Στο τελευταίο λοιπόν από αυτά τα σχόλια δεν άντεξα και απάντησα με το παρακάτω κειμενάκι:

«Θα ήθελα πολύ να αναρτήσω το σχόλιό σου παρόλο που το πνεύμα και το περιεχόμενό του δεν τιμά και δεν αναβαθμίζει τον διάλογο, την επικοινωνία και την σκέψη γενικά. Αυτό όμως που είναι ανυπόφορο (και ζητώ συγνώμη για την αναγούλα που μου προκαλεί) είναι η ανωνυμία του. Σε χάμουργες που δεν έχουν το σθένος να υπογράφουν επώνυμα τα κείμενά τους, ένας τρόπος υπάρχει για την αναγνώρισή τους ως άξιους συνομιλητές. Να πάψουν να κρύβονται και να εφοδιασθούν με το θάρρος της ελεύθερης έκφρασης, όπως αξίζει σε ανθρώπους που μάχονται για να υπερασπίσουν αυτό το πανανθρώπινο δικαίωμα, ως μοναδική εγγύηση για έναν καλύτερο κόσμο. Διαφορετικά ας μένουν στο λαγούμι τους. Τους αξίζει άλλωστε.
Ξέρω πως το ύφος μου είναι προσβλητικό και επιθετικό. Γι αυτό σου ζητώ για άλλη μία φορά συγνώμη. Ωστόσο αφού δεν σε γνωρίζω, πρέπει να δεις την επίθεσή μου αυτή σαν φυσική αντίδραση στην προσβολή που δέχομαι κάθε φορά που λαβαίνω ανώνυμες επιστολές. Είναι επίθεση σε συγκεκριμένη δική σου προσβλητική συμπεριφορά που στοχεύει στις δικές μου αξίες και όχι στο σύνολο της προσωπικότητάς σου. Μπορεί να είσαι, κατά τα λοιπά, ένα αξιοσέβαστο άτομο. Μην ψάχνεις για δικαιολογίες γι αυτήν την επιλογή σου. Έχω ακούσει αρκετές. Να ξέρεις πως δεν θέλει δα και πολύ προσπάθεια να κολυμπάς στα νερά της ελευθερίας της έκφρασης. Μην νομίζεις δηλαδή πως στο παίζω παλικάρι. Μόνο το θάρρος της πρώτης βουτιάς χρειάζεσαι οπωσδήποτε. Η συνέχεια είναι πράγματι μία εκπληκτική εμπειρία. Πίστεψέ με υπήρξαν πολύ πιο ανελεύθερες συνθήκες παλιότερα, που όμως κάποιους δεν πτόησαν. Ήταν αυτοί που θεμελίωσαν την δική μας ελευθερία. Τόλμησε λοιπόν και κάνε πως δεν ξέρεις τίποτα στον επόμενο (ελπίζω επώνυμο) σχολιασμό σου. Όσο κι αν ζοριστούμε, στο τέλος τουλάχιστον θα φχαριστηθούμε το παιχνίδι, που σίγουρα περιλαβαίνει και συμφωνίες και διαφωνίες. Διαφορετικά χαμένος κόπος και δικός σου και δικός μου.»

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Κα(λ)ποδίστριας 2


ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ....
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών όσον αφορά το σχέδιο «Καποδίστριας 1» προκύπτει ο παρακάτω πίνακας:
Μέχρι το έτος 1997 : Αριθμός Δήμων 457 900, Αριθμός Κοινοτήτων 5.138 133
Σύνολο 6775 1033
Από τα προηγούμενα νούμερα βλέπουμε την κατάσταση που επικρατεί στους δήμους και τις κοινότητες της χώρας. Από 6775 έγιναν 1033 και η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να τους μειώσει σε 400 δήμους και οι Νομαρχίες από 52 σκοπεύουν να τις κάνουν 16. Πριν τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία ήταν αντίθετη στο σχέδιο Καποδίστριας 1, πόσο μάλλον στο σχέδιο Καποδίστριας 2. Τι συνέβη και άλλαξε γνώμη; Σίγουρα υπήρξε κάποιο παρασκήνιο που δεν αναφέρεται σε εφημερίδες και στα κατεστημένα ΜΜΕ, παρά μόνο στο Διαδίκτυο και σε ειδικά έντυπα. Το σκεπτικό πίσω από αυτές τις αλλαγές του συγκεκριμένου προγράμματος «Καποδίστριας 2» από αυτούς που το υποστηρίζουν είναι η οικονομική ανάπτυξη των περιοχών και η πιο συγκροτημένη διαχείριση πόρων, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που προκύπτουν. Ποια είναι όμως τα πραγματικά επιχειρήματα και τα πραγματικά γεγονότα πίσω από αυτές τις αλλαγές; Ας δούμε πρώτα τι έγινε με τον «Καποδίστρια 1». Γνωρίζουμε όλοι την χρεοκοπία αρκετών δήμων, αδικαιολόγητη σε σχέση με τις χρηματοδοτήσεις που ελάμβαναν από διάφορες πηγές, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, γνωρίζουμε ακόμα την τεράστια κατασπατάληση και καταλήστευση χρημάτων, ενώ υπάρχουν καταγγελίες εις βάρος σχεδόν όλων των δήμάρχων της Ελλάδος. Γνωρίζετε και τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για το δικό μας δήμο. Υπάρχουν μελέτες του Υπουργείου Εσωτερικών (στο Διαδίκτυο) που δείχνουν σχέση χρηματοδότησης και παραγωγής έργου. Από αυτές τις μελέτες φαίνεται καθαρά ότι παρ’ όλο που είχαν περισσότερα χρήματα η παραγωγή έργου δεν ήταν πραγματικά η αντίστοιχη. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ένας κοινοτάρχης διαχειριζόταν μικρά ποσά και είχε τη δυνατότητα να κάνει μικρορουσφέτια και να «υπεξαιρέσει» μικροποσά. Όταν οι δήμοι τώρα με το «Καποδίστρια 1» διαχειρίζονται εκατομμύρια Ευρώ, τα ρουσφέτια και οι «υπεξαιρέσεις» έλαβαν τεράστιες διαστάσεις. Είναι γνωστό ότι ένας δήμαρχος (δε λέμε ονόματα) μέσα σε μια 8ετία απέκτησε 3-4 βίλες, σπίτι στο Λονδίνο και οικόπεδα και μαγαζί στη πρωτεύουσα από τα «έσοδα» της «επιχείρησής» του. Περιμένουμε και την επόμενη 8ετία με τα έσοδα και πάλι της επιχείρησής του να αποκτήσει αντίστοιχο πλούτο. Και όπως καταλαβαίνετε είναι τόσο «καλομαγειρεμένη» αυτή η απάτη που δεν μπορεί να αποδειχθεί με τιμολόγια και χαρτιά. Συχνά ακούμε δίκες δημάρχων για κακοδιαχείριση των δήμων και οι ορκωτοί λογιστές δεν σταματούν να ελέγχουν τα βιβλία όλων των δήμων τις Ελλάδος. Αν και αυτός ο έλεγχος των ορκωτών λογιστών δεν είναι ο ενδεδειγμένος για να αποκαλύψει τις απάτες.
Θέλουμε να εστιάσουμε όμως τη προσοχή μας, από που προέρχεται ο «Καποδίστριας 1» και «Καποδίστριας 2», που προωθείται σε όλη την Ευρώπη. Στο Διαδίκτυο βρήκαμε συνενώσεις δήμων και στην Λατινική Αμερική και σε άλλες χώρες της Ασίας. Ποιος είναι ο παγκόσμιος αυτός εγκέφαλος που προωθεί αυτό το σχέδιο; Επίσης βλέπουμε μια απαξίωση της πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα παραδοσιακά κόμματα έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, και ταυτόχρονα βλέπουμε προσπάθειες στην ευρωπαϊκή ένωση, που οδηγούν σε ολιγαρχικές διαδικασίες που απαξιώνουν και καταργούν τη δημοκρατία , η ευρωπαϊκή συνθήκη οδηγεί σε άρχοντες οι οποίοι ούτε θα εκλέγονται ούτε θα ελέγχονται από το λαό και ενώ μιλούν για αναβάθμιση του κοινοβουλίου, οι υπάρχοντες ευρωβουλευτές , λένε: «ότι δεν γνωρίζουμε ποιοι νομοθετούν στην ευρωπαϊκή ένωση, απλώς μας φέρνουν προς ψήφιση νομοσχέδια άγνωστης προέλευσης όσες και προσπάθειες να έχουμε κάνει δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε ποιοι είναι οι συντάκτες των νομοσχεδίων, εμείς απλώς λέμε ναι ή όχι και προτείνουμε τροπολογίες οι περισσότερες των οποίων απορρίπτονται». Όλα τα προηγούμενα πρέπει να μας προβληματίσουνε, είναι φανερό ότι πίσω από το μικρό αριθμό δήμων και κοινοτήτων βρίσκεται και η προσπάθεια ελέγχου και των επαρχιών, είναι εύκολο να τοποθετήσεις δικούς σου ανθρώπους σε 400 δήμους παρά σε 6.000. Αποδεικνύεται αυτό; Αυτή την ώρα στην Κέρκυρα υπάρχει προσπάθεια δημιουργίας καινούριων πολιτικών χώρων και στους μικρότερους δήμους από αφανείς δυνάμεις, πλησιάζουν τους οικονομικά εύρωστους σε κάθε δήμο και προσπαθούν να τους εντάξουν σε μυστικές εταιρείες και μη κυβερνητικές οργανώσεις που χρησιμοποιούν το προσωπείο της φιλανθρωπικής οργάνωσης όπως οι ροταριανοί σύλλογοι, τεκτονικοί και άλλοι. Το τελευταίο φρούτο είναι η κίνηση «Ηνωμένες πολιτείες Ιονίων Νήσων». Έχουν φτιάξει και σύμβολο, όνομα και προσπαθούν να στήσουν κομματικό μηχανισμό σε όλο το νησί και ζητάει επαναδιαπραγμάτευση της ένωσης των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα , δηλαδή με άλλα λόγια απόσχιση των Ιονίων νήσων από την Ελλάδα, ταυτόχρονα το State department εμφανίζει την βόρεια Κέρκυρα στους χάρτες του σαν τμήμα της Αλβανίας.
Στην καινούρια Ευρωπαϊκή συνθήκη που υπερψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο (στερώντας στους έλληνες πολίτες το δικαίωμα να εκφράσουν την γνώμη τους για την ευρωπαϊκή συνθήκη, σε αυτό συναίνεσαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ βλέπετε οι πολίτες είναι καλοί μόνο να ψηφίζουν βουλευτές και όχι να κρίνουν την νέα ευρωπαϊκή συνθήκη η οποία είναι και ισχυρότερη του ελληνικού συντάγματος-πραγματικά μας μετέτρεψαν από πολίτες σε καταναλωτές και υπάνθρωπους, γιατί όταν πιστεύουν ότι δεν έχουμε κρίση και ικανότητα να ψηφίσουμε τότε είμαστε υπάνθρωποι και όχι άνθρωποι) υπάρχει πρόβλεψη απόσχισης μιας περιοχής από μία χώρα με απλό δημοψήφισμα.
Όλα τα προηγούμενα είναι απλώς γεγονότα, οι δημότες πρέπει να τα διασταυρώσουν μόνοι τους και να πάψουν να πιστεύουν τα γνωστά ΜΜΕ και τις καθησυχαστικές φωνές κάποιων απληροφόρητων κομματαρχών.
Εμείς ξέρουμε ότι όσους πολίτες ρωτήσαμε: «Πότε υπήρχε καλύτερη εξυπηρέτηση, πότε υπήρχε καλύτερη οικονομική διαχείριση, πότε υπήρχαν λιγότερα ρουσφέτια» οι περισσότεροι απαντούν, όταν ήταν κοινότητα, τώρα η ευρωπαϊκή ένωση μας εκβιάζει. : «αν θέλετε χρηματοδότηση , συνενωθείτε» , εμείς απαντούμε , τα χρήματα αυτά μοιράστε τα δίκαια στους δήμους και στις υπάρχουσες κοινότητες όταν οι δήμοι γίνουν πιο μεγάλοι θα γίνει πιο δύσκολος ο έλεγχος από τους δημότες, οι υπόλοιπες υπηρεσίες ξέρουμε ότι λαδώνονται και η διαφθορά θα είναι ακόμη μεγαλύτερη από ότι στο Καποδίστρια 1. Πιστεύουμε δηλαδή ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αποτελείται από μικρότερες μονάδες και όχι μεγαλύτερες.
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Γιάννης Κουτσούρης
Άρης Ηλίας
Αναρτήθηκε από http://exoorama.blogspot.com/2008/10/2.html

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Το κείμνο της ομιλίας Ομπάμα

Εάν υπάρχει ακόμα κάποιος εκεί έξω που έχει αμφιβολίες αν η Αμερική είναι ο τόπος όπου όλα μπορούν να συμβούν, που αναρωτιέται αν το όνειρο των πατέρων μας είναι ακόμα ζωντανό στις μέρες μας, που εξακολουθεί να αμφισβητεί τη δύναμη της δημοκρατίας μας, απόψε του δίνουμε την απάντηση.Είναι η απάντηση που δίνουν οι ουρές που σχηματίστηκαν μπροστά από σχολεία και εκκλησίες, ένα πλήθος που ουδέποτε είχαμε δει. Η απάντηση των ανθρώπων που περίμεναν τρεις και τέσσερις ώρες, πολλοί για πρώτη φορά στη ζωή τους, γιατί πίστεψαν ότι αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι αλλιώς, ότι οι φωνές τους μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Είναι η απάντηση που δίνουν νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, μαύροι, λευκοί, ισπανόφωνοι, Ασιάτες, γηγενείς Αμερικανοί, ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι, ανάπηροι και μη ανάπηροι - Αμερικανοί που έστειλαν μήνυμα στον κόσμο ότι ουδέποτε υπήρξαμε μια συλλογή ατόμων ή κόκκινων και γαλάζιων Πολιτειών: είμαστε και θα είμαστε πάντα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (...).
Νωρίτερα, πήρα ένα γενναιόδωρο τηλεφώνημα από τον γερουσιαστή ΜακΚέιν. Πάλεψε επί μακρόν και σκληρά σε αυτήν την εκστρατεία, αλλά έχει παλέψει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα και ακόμα πιο σκληρά για τη χώρα που αγαπά. Έκανε για την Αμερική θυσίες που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν καν να διανοηθούν. Είμαστε σε καλύτερη κατάσταση χάρη στη γενναιότητα και την αυταπάρνηση αυτού του ηγέτη.
Τον συγχαίρω, συγχαίρω και την κυβερνήτη Πέιλιν για όσα επέτυχαν και προσδοκώ να συνεργαστώ μαζί τους, για να ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας σε αυτό το έθνος στους επόμενους μήνες (...).
Δεν θα ήμουν εδώ απόψε, μπροστά σας, χωρίς την αμέριστη υποστήριξη του καλύτερού μου φίλου τα τελευταία 16 χρόνια, πυλώνα της οικογένειάς μας, έρωτα της ζωής μου, της επόμενης πρώτης κυρίας, Μισέλ Ομπάμα. Σάσα και Μάλια, σας αγαπώ και τις δύο πιο πολύ από όσο μπορείτε να φανταστείτε και σας λέω ότι κερδίσατε το καινούργιο κουταβάκι που θα έρθει μαζί μας στον Λευκό Οίκο.
Μπορεί να μην είναι πια εδώ, αλλά ξέρω ότι η γιαγιά μου παρακολουθεί, μαζί με την οικογένειά μου, που με έκανε ό,τι είμαι (...). Πάνω απ' όλα όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω σε ποιον πραγματικά ανήκει αυτή η νίκη. Ανήκει σε σας.
Ουδέποτε υπήρξα ο πιθανότερος υποψήφιος για το αξίωμα αυτό. Δεν ξεκινήσαμε ούτε με πολλά λεφτά ούτε με μεγάλη υποστήριξη. Η καμπάνια μας δεν εκκολάφθηκε στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον - γεννήθηκε στις αυλές του Ντε Μόιν, στα καθιστικά του Κόνκορντ και τις βεράντες του Τσάρλεστον. Χτίστηκε από εργαζομένους που πήραν από το υστέρημά τους και πρόσφεραν 5, 10, 20 δολάρια για την υπόθεσή μας.
Δυνάμωσε χάρη στους νέους ανθρώπους που απέρριψαν εμπράκτως τον μύθο της απάθειας της γενιάς τους, που άφησαν τα σπιτικά και τις οικογένειές τους για θέσεις εργασίας με ελάχιστη ανταμοιβή και ακόμα λιγότερο ύπνο. Δυνάμωσε χάρη στους λιγότερο νέους που αψήφησαν το δριμύ ψύχος και την αφόρητη ζέστη, για να χτυπήσουν τις πόρτες αγνώστων, και χάρη στα εκατομμύρια των Αμερικανών που έγιναν εθελοντές και συμμετείχαν στην οργάνωση και απέδειξαν ότι δύο αιώνες αργότερα, η κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό δεν εξέλειπε από τη Γη.
Αυτή είναι η δική σας νίκη.
Ξέρω ότι δεν κάνατε ό,τι κάνατε μόνο για να κερδίσουμε τις εκλογές, ξέρω ότι δεν το κάνατε για μένα, αλλά γιατί αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του έργου που βρίσκεται μπροστά μας. Γιατί, ακόμα και την ώρα που γιορτάζουμε απόψε, γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις που θα μας φέρει η αυριανή ημέρα είναι οι σοβαρότερες της ζωής μας - δύο πόλεμοι, ένας πλανήτης σε κίνδυνο, η χειρότερη οικονομική κρίση του αιώνα (...).
Θα είναι μακρύς ο δρόμος. Η ανάβαση, δύσκολη. Μπορεί να μη φτάσουμε ούτε σε ένα χρόνο ούτε ακόμα και στο διάστημα μιας θητείας, αλλά, Αμερική, ουδέποτε υπήρξα περισσότερο αισιόδοξος ότι θα φτάσουμε τον στόχο. Σας υπόσχομαι ότι εμείς, ως λαός, θα φτάσουμε εκεί.
Θα υπάρξουν αποτυχίες. Είναι πολλοί αυτοί που δεν θα συμφωνήσουν με κάθε απόφαση ή πολιτική που θα ασκήσω ως πρόεδρος και ξέρουμε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Θα είμαι όμως πάντα ειλικρινής μαζί σας ως προς τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε. Θα σας ακούω, ιδίως όταν διαφωνούμε (...).
Ας επικαλεστούμε λοιπόν ένα νέο πνεύμα πατριωτισμού, προσφοράς και ευθύνης και ας αποφασίσει ο καθένας από μας να εμπλακεί, να εργαστεί πιο σκληρά και να φροντίσει όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Ας θυμηθούμε ότι εάν έχει κάτι να μας διδάξει αυτή η οικονομική κρίση, είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια ευημερούσα Γουόλ Στριτ όταν η Μέιν Στριτ υποφέρει - σε αυτή τη χώρα, σηκωνόμαστε και πέφτουμε ως ένα έθνος, ένας λαός.
Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να πέσουμε ξανά στη λογική του κομματισμού και της μικρότητας, της ανωριμότητας που για τόσο καιρό έχει δηλητηριάσει την πολιτική μας (...). Στους Αμερικανούς που δεν έχω ακόμα κερδίσει την υποστήριξή τους θέλω να πω: Μπορεί να μην κέρδισα απόψε την ψήφο σας, αλλά ακούω τη φωνή σας, χρειάζομαι τη βοήθειά σας, θα είμαι και δικός σας πρόεδρος.
Σε όλους όσοι παρακολουθούν από μακριά, από τα κοινοβούλια ή τα ανάκτορά τους, σε εκείνους που βρίσκονται μπροστά στο ραδιόφωνο στις ξεχασμένες γωνιές του κόσμου - οι ιστορίες μας είναι μοναδικές αλλά η μοίρα μας κοινή και η νέα αυγή της αμερικανικής ηγεσίας ξημερώνει.
Σε εκείνους που θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο - θα σας νικήσουμε. Σε όσους επιθυμούν την ειρήνη και την ασφάλεια - θα σας υποστηρίξουμε.
Και σε όσους αναρωτιούνται αν ο πυρσός της Αμερικής εξακολουθεί να καίει θαλερός - σήμερα αποδείξαμε για μία ακόμα φορά ότι η πραγματική ισχύς του έθνους μας δεν έρχεται από την ισχύ των όπλων μας ή την ευημερία μας αλλά από την ανθεκτική δύναμη των ιδανικών μας: τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ευκαιρία και την άσβεστη ελπίδα (...). Αυτές οι εκλογές είχαν πολλές πρωτιές και πολλές ιστορίες που θα λέγονται για γενιές ολόκληρες. Μία όμως είναι αυτή μιας γυναίκας ψηφοφόρου στην Ατλάντα. Είναι μία από τα εκατομμύρια που στήθηκαν στην ουρά για να ακουστεί η φωνή τους. Με μία διαφορά, η Αν Νίξον Κούπερ είναι 106 χρόνων (...). Έχει ζήσει έναν αιώνα στην Αμερική - πόνο καρδιάς και ελπίδα, αγώνα και πρόοδο, την εποχή που μας έλεγαν δεν μπορούμε και τον λαό που συνέχισε να παλεύει για το αμερικανικό πιστεύω: Ναι, μπορούμε (...).
Όταν οι βόμβες έπεφταν στα λιμάνια μας και η τυραννία απειλούσε τον κόσμο, ήταν εκεί για να δει μια νέα γενιά να αναδύεται σπουδαία και τη σωτηρία της δημοκρατίας. Ναι, μπορούμε (...).
Σε αυτές τις εκλογές, άγγιξε με το δάχτυλό της μια οθόνη και ψήφισε, γιατί ύστερα από 106 χρόνια στην Αμερική, μέσα από καλές αλλά και κακές στιγμές, ξέρει πως η Αμερική μπορεί να αλλάξει. Ναι, μπορούμε.
Αμερική, φτάσαμε μέχρις εδώ. Είδαμε τόσα, υπάρχουν όμως ακόμα πολλά. Ας αναρωτηθούμε: αν τα παιδιά μας ζήσουν ώς τον επόμενο αιώνα, αν τα κορίτσιά μου ευτυχήσουν να ζήσουν όσο η Κούπερ, ποια αλλαγή θα δουν; Ποια πρόοδο θα έχουμε επιτελέσει;
Τώρα είναι η ευκαιρία να απαντήσουμε. Είναι η ώρα μας.
Είναι η ώρα να γυρίσουν οι άνθρωποι στις δουλειές τους και να ανοίξουν πόρτες ευκαιρίας για τα παιδιά μας. Να αποκαταστήσουν την ευημερία και να προωθήσουν την ειρήνη, να επαναδιεκδικήσουν το αμερικανικό όνειρο και να επιβεβαιώσουν τη θεμελιώδη αλήθεια: ότι είμαστε ένα, ότι όσο αναπνέουμε ελπίζουμε και όταν μας αντιμετωπίζουν με κυνισμό και σε όσους μας λένε ότι δεν μπορούμε, θα τους απαντήσουμε με το αιώνιο πιστεύω που αποτελεί την επιτομή του πνεύματος ενός λαού: Ναι, μπορούμε».Σικάγο 06/11/2008

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Ο-Μ(Π)ΑΜΑ ΜΙΑ!!!

Αν θέλετε να ξαναδείτε σε βίντεο την συγκλονιστική επινίκια ομιλία του νέου προέδρου των ΗΠΑ με Ελληνική μετάφραση πατήστε εδώ για να συνδεθείτε με την ιστοσελίδα του MEGA TV.
Κατά την ταπεινή μου άποψη το εκπληκτικότερο όλων, σ' αυτήν την 44η διαδοχή της Αμερικανικής προεδρείας, δεν ήταν το χρώμα της επιδερμίδας αλλά η εκπληκτική ικανότητα του λόγου του νέου προέδρου που έκανε όλη την υφήλιο να δακρύσει. Σίγουρα αυτό το βίντεο θα πρέπει να κοσμεί την συλλογή των εποπτικών μέσων διδασκαλίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα κάθε βαθμίδας και κατεύθυνσης. Οπωσδήποτε θα πρέπει επίσης να μελετηθεί αναλυτικά και απο τα δικά μας κομματικά επιτελεία, μπας και γλυτώσουμε τουλάχιστον απ' αυτά τα ξυλάγγουρα που μας προβάλουν. Όσο για την απύθμενη μιζέρια που εξέπεμψαν κάποιοι απ' αυτούς, στην προσπάθειά τους να κάνουν κριτική στο φαινόμενο Ομπάμα, παραβλέποντας το τεράστιο κίνημα που σφίζει εμπρός τους και κυρίως παραβλέποντας την καμπούρα τους, προβλέποντας μόνο τα αδιαμφισβήτητα όριά του, τί να πεί κανείς; Τί άλλο; Μη χειρότερα.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Συμπαράσταση στο Θιβέτ


Το βίντεο τα λέει όλα. Εμείς θα παρατηρήσουμε την συνέχεια του Μη Βίαιου κινήματος στην φιλοσοφία και στάση ζωής αυτής της γιγάντιας προσωπικότητας των ημερών μας που ακούει στο όνομα Δαλάϊ Λάμα.Κρίμα που ο τόπος μας, με τέτοια ιστορική κληρονομιά, δεν αξιώθηκε να αναδείξει ακόμα κάτι ανάλογο.Προσδοκούντες οψόμεθα.