Πολλές φορές στο ηλεκτρονικό μας γραμματοκιβώτιο καταφθάνουν εκτός των επώνυμων και κάποια ανώνυμα σχόλια για καταχωρήσεις μας στο blog http://lefkimmiwtes.blogspot.com. Ως συνήθως τα πετούσα στο καλάθι, ενοχλημένος από την ανωνυμία τους. Παρατηρώ όμως ότι αυτή η δυνατότητα αποστολής ανώνυμων κειμένων, ευνοεί την εκτροφή, σε έναν σύγχρονο θάλαμο καλλιέργειας, μίας άλλου ήθους υποκουλτούρας, μιας κακιάς συνήθειας που όλο και λιγότερους ενοχλεί και η οποία δεν μας αξίζει και δεν μας ταιριάζει ως ανθρώπους με σωστά δομημένη προσωπικότητα. Κυρίως δεν ταιριάζει σε μία οραματική κοινωνία στο μέλλον, όπως τουλάχιστον την φανταζόμαστε. Στο τελευταίο λοιπόν από αυτά τα σχόλια δεν άντεξα και απάντησα με το παρακάτω κειμενάκι:
«Θα ήθελα πολύ να αναρτήσω το σχόλιό σου παρόλο που το πνεύμα και το περιεχόμενό του δεν τιμά και δεν αναβαθμίζει τον διάλογο, την επικοινωνία και την σκέψη γενικά. Αυτό όμως που είναι ανυπόφορο (και ζητώ συγνώμη για την αναγούλα που μου προκαλεί) είναι η ανωνυμία του. Σε χάμουργες που δεν έχουν το σθένος να υπογράφουν επώνυμα τα κείμενά τους, ένας τρόπος υπάρχει για την αναγνώρισή τους ως άξιους συνομιλητές. Να πάψουν να κρύβονται και να εφοδιασθούν με το θάρρος της ελεύθερης έκφρασης, όπως αξίζει σε ανθρώπους που μάχονται για να υπερασπίσουν αυτό το πανανθρώπινο δικαίωμα, ως μοναδική εγγύηση για έναν καλύτερο κόσμο. Διαφορετικά ας μένουν στο λαγούμι τους. Τους αξίζει άλλωστε.
Ξέρω πως το ύφος μου είναι προσβλητικό και επιθετικό. Γι αυτό σου ζητώ για άλλη μία φορά συγνώμη. Ωστόσο αφού δεν σε γνωρίζω, πρέπει να δεις την επίθεσή μου αυτή σαν φυσική αντίδραση στην προσβολή που δέχομαι κάθε φορά που λαβαίνω ανώνυμες επιστολές. Είναι επίθεση σε συγκεκριμένη δική σου προσβλητική συμπεριφορά που στοχεύει στις δικές μου αξίες και όχι στο σύνολο της προσωπικότητάς σου. Μπορεί να είσαι, κατά τα λοιπά, ένα αξιοσέβαστο άτομο. Μην ψάχνεις για δικαιολογίες γι αυτήν την επιλογή σου. Έχω ακούσει αρκετές. Να ξέρεις πως δεν θέλει δα και πολύ προσπάθεια να κολυμπάς στα νερά της ελευθερίας της έκφρασης. Μην νομίζεις δηλαδή πως στο παίζω παλικάρι. Μόνο το θάρρος της πρώτης βουτιάς χρειάζεσαι οπωσδήποτε. Η συνέχεια είναι πράγματι μία εκπληκτική εμπειρία. Πίστεψέ με υπήρξαν πολύ πιο ανελεύθερες συνθήκες παλιότερα, που όμως κάποιους δεν πτόησαν. Ήταν αυτοί που θεμελίωσαν την δική μας ελευθερία. Τόλμησε λοιπόν και κάνε πως δεν ξέρεις τίποτα στον επόμενο (ελπίζω επώνυμο) σχολιασμό σου. Όσο κι αν ζοριστούμε, στο τέλος τουλάχιστον θα φχαριστηθούμε το παιχνίδι, που σίγουρα περιλαβαίνει και συμφωνίες και διαφωνίες. Διαφορετικά χαμένος κόπος και δικός σου και δικός μου.»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Το δικό μου σχόλειο επειδή τυνχάνει να είναι κάπως ελληνοκεντρικό δεν αναβαθμίζει(κατά τη δική σου άποψη) την επικοινωνία το διάλογο και τη σκέψη!κυρίως τη σκέψη που γεννήθηκε σε μια χώρα που ονομάζεταιΕλλαδα.Τι να πω;
Απλά θεωρώ οτι σε ανεξάρτητους διδυκτιακούς χώρους όπως είναι τα μλοκς περισσότερη σημασία έχει το περιεχόμενο του κειμένου παρά η υπογραφή αυτού που το συντάσει,ζωντανη απόδειξη είναι οτι στη πλειοψηφεία τους οι χρήστες των μλοκς χρησημοποιούν ψευδόνυμα.
Οσων αφορά δε τις κοινωνίες του μέλλοντος στις οποίες και αναφέρεσαι,πίστεψε με οτι αυτές δεν στηρίζοντε τόσο στα ονοματοεπώνυμα όσο σε άλλες πανανθρώπινες αξίες όπως τον πλουραλισμό και την ελευθερία του λόγου!
με εκτίμηση Μουζακίτης Αντώνης
Δημοσίευση σχολίου