tag:blogger.com,1999:blog-62124637064580640992024-03-04T21:52:52.778-08:00ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗΈνα Πανλευκιμμαϊκό Μέτωπο
για αντιστάθμισμα της κεντρομόλας δύναμης της Χώρας
και της Κεντρικής ΔιοίκησηςΛευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-22681278500627703522013-10-02T14:54:00.001-07:002013-10-02T15:01:35.022-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 align="center" style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">Η
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ <o:p></o:p></span></h3>
<h3 align="center" style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">
ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ
ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ <o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">Εμείς οι
Λευκιμμαίοι Δημότες, ως άμεσα ενδιαφερόμενοι και θιγόμενοι από οποιαδήποτε
προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος των απορριμμάτων του τόπου μας, αποφασίσαμε
να προτείνουμε την μόνη αποδεκτή ως άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημα των
σκουπιδιών του Δήμου μας και όλου του νησιού μας η οποία περιληπτικά είναι ή
εξής:<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">1) Η διαχείριση
των σκουπιδιών θα γίνει από πολυμετοχική εταιρεία πλατιάς λαϊκής βάσης με
μοναδικό προνομιούχο μέτοχο τον Δήμο της περιοχής που θα κατέχει το 10% των
μετοχών.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">2) Κάθε πολίτης
θα δικαιούται μόνον μία μετοχή και θα κατέχει μία ψήφο στην Γ. Συνέλευση.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">3) Το κόστος της
μετοχής θα είναι χαμηλό και οι ελάχιστοι που δεν διαθέτουν αυτό το ποσόν θα
έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν μετοχή με χρέωση που θα καλύπτεται από το
μέρισμα των κερδών του πρώτου έτους λειτουργίας του φορέα.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">4) Ο διαχωρισμός
του μεγαλύτερου όγκου των σκουπιδιών θα γίνεται με διαλογή στην πηγή. Το
υπόλοιπο θα διαχωρίζεται σε ειδικό διαλεχτήριο της ίδιας περιοχής.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">5) Η συμμετοχή
των πολιτών στην διαλογή τόσο στην πηγή όσο και στο διαλεχτήριο θα είναι
εθελοντική και θα υποστηρίζεται όχι μόνον στην καλλιέργεια συνείδησης στους πολίτες αλλά και στο οικονομικό συμφέρον τους.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">6) Οι Δημότες
ανάλογα με τον βαθμό συμμετοχής τους θα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:<br />
α- Όσοι είναι ή όχι μέλη του φορέα και επιθυμούν να υπάγονται και να
λειτουργούν στο υπάρχον καθεστώς διαχείρισης και δεν επιθυμούν να διαλέξουν
κατά είδος τα σκουπίδια τους. Αυτοί θα είναι οι μόνοι που θα
πληρώνουν Δημοτικά Τέλη για την διαλογή των σκουπιδιών τους κατά το «Ο ρυπαίνων
πληρώνει».<br />
β- Όσα μέλη ή όχι του φορέα διαλέγουν τα σκουπίδια τους μόνον σε οργανικά και
ανόργανα. Αυτοί ούτε θα πληρώνουν, ούτε θα αμείβονται. Η κατηγορία αυτή μπορεί
να είναι προσωρινή και μόνο για την προσαρμογή των πολιτών και<br />
γ- Όσοι διαχωρίζουν πλήρως τα σκουπίδια τους κατά είδος (χαρτί, γυαλί, μέταλλα,
οργανικά κλπ.). Αυτοί θα μοιράζονται το χρηματικό ποσό από το επιβαλλόμενο
Δημοτικό Τέλος στους πρώτους. <o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">7) Κάθε πολίτης,
μέλος ή όχι του φορέα, θα μπορεί να παραδώσει διαλεγμένα, σύμφωνα με
προδιαγραφές, υλικά στην εταιρία και να παραλάβει πιστωτική απόδειξη ανάλογα το
είδος και την ποσότητα των υλικών.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">8) Τα κέρδη της
εταιρίας κάθε έτος θα μοιράζονται ισόποσα ανά μετοχή σε όλους τους μετόχους.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">9) Όλα τα
διαλεχτά υλικά, οργανικά ή ανόργανα θα δημοπρατούνται και ένα ποσοστό του
κέρδους θα επενδύεται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας για αύξηση της χρησιμότητάς
τους και άλλο εξοπλισμό, ενώ το υπόλοιπο ποσό του κέρδους θα μοιράζεται στους
μετόχους.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"> 10) Από τα υπολείμματα της διαλογής (5-10%) ένα
μέρος θα θάβονται σε μικρό ΧΥΤΥ ανά Δήμο, τα αδρανή θα χρησιμεύουν στην
κατασκευή λιμενικών ή άλλων εγγειοβελτιωτικών έργων, κάποια θα καίγονται σε
ειδικό καυστήρα και κάποια δηλητηριώδη θα επιστρέφονται στους παραγωγούς των.<br />
11) Η μέθοδος απαιτεί ανακυκλώσιμες σακούλες διαφορετικού χρώματος, σύστημα
ταυτοποίησης χρήστη (με scanner), και ειδικό ηλεκτρονικό λογισμικό πρόγραμμα .<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small;">
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ :<span style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">1) Έχει ταχύτατη
εφαρμογή (το πολύ δύο μήνες).<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">2) Κοστίζει
ελάχιστα ενώ τα λειτουργικά έσοδα είναι σαφώς περισσότερα των εξόδων.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">3) Δημιουργεί
θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας ιδιαίτερα στις ευπαθείς ομάδες. Στην πραγματικότητα
καταργεί πλήρως και την ανεργία στην περιοχή, αφού κάθε πολίτης που αναζητεί
εργασία θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εργαστεί με αξιοπρεπείς όρους στην
εταιρία.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">4) Κατανέμει
απολύτως δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα της διαχείρισης απορριμμάτων.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">5) Αποτελεί πάγια
και οριστική λύση στο πρόβλημα διαχείρισης των σκουπιδιών.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">6) Καταργεί
πλήρως την έννοια σκουπίδι και πλέον θα μιλάμε για χρήσιμα προϊόντα και Υλικά.<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">7) Εφαρμόζει όχι
μόνον την αρχή «Ο ρυπαίνων πληρώνει» αλλά και την αρχή «Ο απορρυπαίνων αμείβεται».<o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">8) Στερεί
σημαντικότατους πόρους από εκμεταλλευτές που επενδύουν στον κορυφαίας
κερδοφορίας τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων τον οποίο συνήθως
χρησιμοποιούν ως πλυντήριο βρώμικου χρήματος. <o:p></o:p></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"><br />
Εμείς οι Λευκιμμαίοι Δημότες, δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι, και σε
απόλυτη συνεργασία με κάθε ευαισθητοποιημένο Κερκυραίο, να μην επιτρέψουμε την
συνέχιση των έργων και της λειτουργίας καμιάς χωματερής, κανενός ΧΥΤΑ, καμίας
επιπλέον περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, καμίας επί πλέον ληστρικής εκμετάλλευσης
του νησιού μας και των κατοίκων του.<br />
</span>ΔΕΝ ΘΑΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.<br />
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ <span style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small;">Παρατήρηση: <span style="font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;">α) Αυτή η πρόταση συζητήθηκε εκτενώς ως
μοναδικό θέμα σε ειδική συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ Λευκίμμης
την 5Απρίλη 2008 όπου υπερψηφίστηκε με ελάχιστες αρνητικές ψήφους αλλά δυστυχώς
σαμποταρίστηκε επιμελώς από τα κατεστημένα συμφέροντα. β) Η συλλογή 350
υπογραφών σε ελάχιστο χρόνο 2-3 ημερών αποδεικνύει την τεράστια αποδοχή των
πολιτών.<o:p></o:p></span></span></h3>
<h3>
<span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Για
την Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης (ΛΟΑ)
Γιώργος Σ. Βλάσσης</span><o:p></o:p></span></h3>
<br />
<h3>
<span style="font-size: small; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold;"> </span></h3>
</div>
Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-54480945362209365642012-12-09T12:09:00.001-08:002012-12-09T12:09:08.175-08:00Ενημέρωση 8 Δεκέμβρη 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
Σήμερα το πρωί της Κυριακής 9 Δεκέμβρη 2012 έγινε συνέλευση
στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης Λευκίμμης της Πρωτοβουλίας Πολιτών. Εισηγητής
ήταν ο κ. Πελάης ο οποίος αναφέρθηκε στα κατά την άποψή του σπουδαιότερα
προβλήματα της Λευκίμμης ροκανίζοντας τον χρόνο ως συνήθως με την λογοδιάρροιά
του και κάνοντας πολλούς να αποχωρήσουν. Οι τοποθετήσεις του είχαν τον γνωστό
πια σε όλους διεκδικητικό και αρνητικό χαρακτήρα ενεργειών απέναντι στις
τοπικές και κεντρικές Αρχές τις αδικίες τις ολιγωρίες και ανικανότητες της
εξουσίας. Στο προχωρημένο της ώρας και τον ελάχιστο χρόνο που απέμεινε γίνανε
δύο πρωτότυπες για τα Λευκιμμαϊκά πράγματα τοποθετήσεις: Η μία του κ. Κάντα (Κάγκας)
ο οποίος πρότεινε ανάληψη ευθυνών από όλους τους Λευκιμμιώτες και πρωτοβουλίες
πολιτών για όλες τις ανάγκες και ελλείψεις. Ανέφερε χαρακτηριστικά πρωτοβουλίες
στο πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων, της παιδείας και της υγείας από μη
αμειβόμενους εθελοντές. Η δεύτερη σπουδαία τοποθέτηση έγινε από τον Σ. Κουρή
(Λιόπουλο) ο οποίος αναφερόμενος στο πρόβλημα των απορριμμάτων πρότεινε τον
απεγκλωβισμό από το δίπολο Κράτος ή Ιδιώτης και να αναζητηθεί η λύση στον χώρο
της κοινωνικοποιημένης διαχείρισης. Στην συνέχεια πήρα τον λόγο και πρότεινα
την επανεξέταση των ήδη κατατεθειμένων προτάσεών μου όπως του
Διακοινωνικού-Διαπαραταξιακού Φορέα, την Αποκεντρωμένη Αυτοδιαχείριση
Απορριμμάτων που ήδη υλοποιήθηκε στην Λακωνία με τεράστια επιτυχία, την
δημιουργία φορέα εναλλακτικής αξιοποίησης ολόκληρου του εγκαταλειμμένου
τμήματος του δομημένου ιστού της Λευκίμμης (Εγκαταλειμμένα σπίτια) και την
πρόταση για δημιουργία Κέντρου παραγωγής προϊόντων Ήπιας Τεχνολογίας. Φυσικά ο
γνωστός πια για την συμπεριφορά του Α. Κουρής (Φαρμακοποιός) που μετείχε στο
προεδρείο με διέκοψε παρερμηνεύοντας τα λεγόμενά μου ως αντικομματική
παρέμβαση. Συνέχισα διότι αυτό απαίτησαν αρκετοί συμπολίτες, προς τιμήν τους.
Μία νεαρή γυναίκα που πήρε στην συνέχεια τον λόγο ζήτησε να κατατεθούν στο
προεδρείο όσες προτάσεις υπάρχουν. Δεν μπόρεσα να της απαντήσω λόγω της
δευτερολογίας του κ.Πελάη που εξάντλησε τον ελάχιστο εναπομείναντα χρόνο. Στην
εκδήλωση μαζεύτηκαν υπογραφές για την κατάργηση του τέλους 5 Ευρών για παροχή
ιατρικών υπηρεσιών στο Κέντρο Υγείας Λευκίμμης. Στην συγκέντρωση παραβρέθηκαν
κυρίως Λευκιμμιώτες της παράταξης του κ. Πελάη και ελάχιστοι από άλλες
παρατάξεις. Την Δεξιά παράταξη εκπροσωπούσε ο κ. Μοναστηριώτης (Δημοτικός
Σύμβουλος) ο οποίος πήρε τον λόγο αυθαίρετα ενιστάμενος για όσα ελέχθησαν από
τον κ Πελάη για τις ολιγωρίες και ανεπάρκειες του Δήμου και αποχώρησε
εκνευρισμένος χωρίς να τοποθετηθεί.
<br />
<div class="MsoNormal">
Συμπερασματικά πιστεύω ότι έγινε μία εκδήλωση με κύρια
χαρακτηριστικά παραταξιακής εκπροσώπησης εν όψει των επερχόμενων Δημοτικών
εκλογών. Η αναγκαιότητα του Διακοινωνικού Φορέα ως θεσμοθετημένου οργάνου
συχνών και τακτικών συνελεύσεων φάνηκε για άλλη μία φορά πως είναι θεμελιακή
αναγκαιότητα για την επίλυση των διαρκώς αυξανόμενων προβλημάτων της Λευκίμμης
και του τόπου μας γενικότερα. Οι όποιες προσπάθειες αντιμετώπισής τους με
παραταξιακή λογική θα περιορίζει το αποτέλεσμα στα στενά όρια των δυνατοτήτων
κάθε παράταξης και την πολεμική αντιμετώπιση των υπολοίπων. Ως τότε θα
εμμένουμε στην ανάδειξη και συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας. Μόνο
ενωμένοι θα βγούμε από το τέλμα. Καλούνται οι πολίτες και όλες οι πολιτικές
παρατάξεις να αντιληφθούν αυτήν την αναγκαιότητα αντί να αναζητούν ψήφους στα
αποκαΐδια να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα για την ανόρθωση της Λευκίμμης. </div>
</div>
Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-41306822842336350872012-07-28T03:24:00.002-07:002012-07-28T03:34:04.019-07:00ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ!!!Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού…!!!
Έτσι μεγαλόπρεπα αρχίζει ο Ολυμπιακός Ύμνος που ανοίγει την αυλαία κάθε μεγάλης αθλητικής συνάντησης σ’ Ανατολή και Δύση. Το πώς συνδέεται, ή καλύτερα ταυτίζεται, η ιδέα του Ωραίου, του Μεγάλου και του Αληθινού με τον Αθλητισμό, είναι παλιά ιστορία με πολλά επεισόδια. Ένα σήριαλ δηλαδή, του οποίου κάθε επεισόδιο δημιουργεί ένα έντονο στυφό συναίσθημα και τελικά ξεσπάς σε γέλια μέχρις δακρύων (βλέπε κλαυσίγελος). Ήταν τότε, λέει, που οι σεξουαλικά τσαχπίνηδες και βιτσιόζοι αρχαιοέλληνες μπουρζουάδες, χτίζανε πετραδάκι-πετραδάκι (κυκλοφορεί και σε δίσκο με τον Νίκο Δάκρυ και την Μάρθα Κλάψα) τον περίλαμπρο, πολεμόχαρο και ιμπεριαλιστικό πολιτισμό τους, πάνω στις πλάτες των ακαμάτηδων δούλων τους. Αυτοί πάλι, άθλιοι και κακορίζικοι όπως ήταν, πελέκαγαν και κουβάλαγαν σαν τα γαϊδούρια τις κοτρώνες της Πεντέλης και φτιάχναν τους Παρθενώνες (παγκόσμια σύμβολα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο) ή πολέμαγαν για ν’ αρπάξουν κάνα χρυσόμαλλο δέρας (για λογαριασμό βέβαια των αφεντάδων και υπό την απειλή του νόμου περι στρατιωτικών υποχρεώσεων Π.Δ 3527 κεφάλαιο Ψ παράγραφος Θ της 21/4/450 πχ.
Οι γιοί των αφεντάδων, βέβαια, «δεν τους μπόραγε» η δουλειά. Προτιμούσαν να δουλεύουν οι σκλάβοι γι αυτούς. Είχαν όμως σπουδαία πράγματα να κάνουν: Κάνανε σούζες με άλογα υψηλών επιταχύνσεων ή οργανώνανε ιππο-κροςς με άρματα που είχαν τροχούς με χοντρά τακούνια Good Year, ή κοντράρονταν στις εξάρες, τα πεντόβολα, τα μπιλιάρδα και τα UFO. Ακόμα, την ώρα που οι γονείς τους παίζαν τα ζάρια ομαδικά, μπεκρουλιάζοντας και συσκεπτόμενοι πάνω στο παγκόσμιο πρόβλημα εξασφάλισης φτηνών εργατικών χεριών (βλέπε έκθεση του τότε Υπουργού Εργασίας κ. Αριστείδη του Άνεργου) ετούτοι μαζεύονταν στα γυμνάσια όπου, με την καθοδήγηση καλοπληρωμένων γυμναστών, παίδευαν το…σώμα τους και του νου τους με διάφορα πολύ διασκεδαστικά, χαριτωμένα και έξυπνα παιχνίδια, όπως είναι άλλωστε και όλα τα παιχνίδια της Ανώτερης Τάξης. Με τι παίζαν? Θα σας εξηγήσω: Πρώτ’ απ’ όλα παίζαν με τα λόγια!!! Οι μεγαλύτεροι λογάδες μετά τους νεοέλληνες ήταν οι αρχαίοι. Και τι δεν ξέρανε να πούνε!!! Κάπου διάβασα ότι η κόρη της υπηρέτριας του Ετεοκλή (βουλευτής Επικρατείας το 448 με 444 ΠΧ) όταν άκουσε το αφεντικό της μάνας της να βγάζει λόγο στο κοινοβούλιο, ερωτεύτηκε αμέσως τον γιό του, παρόλο που ο γιός ήταν τραυλός!!! Μετά ήταν κι άλλα παιχνίδια για να παιδεύουν το σώμα: Ασκούνταν καθημερινά με Joking , 8 κατοστάρια κολύμπι, πέταγμα κοτρώνας ή ακοντίου, παράβγαιναν στο ποιος είναι το γρηγορότερο σπαθί του Τέξας, ποιος είναι ο πιο γρήγορος δρομέας, ή πιός έχει το μεγαλύτερο…σάλτο!!! Μια μέρα λοιπόν εκεί που δύο γυμνάσια πιάστηκαν στα χέρια για ψήλου πήδημα, ένας σοφός δάσκαλος είπε την περίφημη φράση: « Τι τσακώνεστε μωρέ? Ιδού το σκάμα, ιδού και το πήδημα! Δεν διοργανώνουμε ένα meeting?» Τότε τα Εγγλέζικα είχαν μεγάλη πέραση, όχι όπως σήμερα. Όποιος τα ανακάτευε με τα Ελληνικά είχε εξασφαλισμένη επιτυχία. Έτσι κι ο δάσκαλος. Τους έπεισε αμέσως. Για να μην τα πολυλογούμε έγινε το meeting και είχε μεγάλη επιτυχία. Πλάκωσε κόσμος πολύς. Ήλθε ο Νομάρχης με την γυναίκα του και ο Δήμαρχος (μπεκιάρης ήτανε), ήλθε ο Δεσπότης και ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Ήλθαν πολλές μαθήτριες να ενθαρρύνουν τους αγαπημένους τους, ήλθε και η «μαρίδα» να κάνει μάτι στις μαθήτριες. Ενθουσιασμός, κραυγές, ουρλιαχτά, σφυρίγματα!!! «Κολώνες-κολώνες» φώναζαν οι μαθήτριες στους αθλητές του Ολυμπιακού Γυμνάσιου. «Ούρα-ούρα-ούρα, θέλετε μαγκούρα» απαντούσαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού Γυμνάσιου, που σε λίγο πιάστηκαν στα χέρια με τους αντίπαλους φανατικούς οπαδούς. Τότε ήταν που έγινε για πρώτη φορά «Της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα». Για δύο μήνες μετά ο κόσμος στις ταβέρνες δεν είχε άλλη κουβέντα. Το meeting έγινε το γεγονός της χρονιάς. Το είδαν αυτό οι σοφοί του γκουβέρνου και συμπέραναν ότι «τέτοια πράγματα πρέπει να γίνονται και όχι διαδηλώσεις και απεργίες». Είπαν μάλιστα να το οργανώσουν καλύτερα του χρόνου. Έφτιαξαν έναν κεντρικό φορέα αθλητικών αγώνων (Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τον λέγανε αν δεν σφάλω) και οργάνωναν αγώνες κατά γυμνάσια και περιφέρειες ενώ τους πανελλήνιους τους είπαν Ολυμπιακούς. Είχαν και πολλά preem, όπως δωρεάν είσοδο στα γήπεδα, είσοδο χωρίς εξετάσεις στις ανώτατες σχολές σωματικής αγωγής, ταξίδια στην Περσία κλπ. Ένας απ’ το γκουβέρνο που ήταν διευθυντής της coca-cola (μετά έγινε ομογενής) πρότεινε να πληρώσει αυτός τις διαφημίσεις των αγώνων. Πράγματι πρόσφερε τσάμπα τις αφίσες, βάζοντας μόνο τον λογότυπο της πολυεθνικής του στο κάτω μέρος του πάπυρου της αφίσας. Τον μιμήθηκαν αμέσως και άλλοι, με εξ’ ίσου εντυπωσιακές και απλόχερες προσφορές, όπως εκείνη του διευθυντή μιας πολυεθνικής ηλιακών ρολογιών που πρόσφερε ένα τεράστιο υπερσύγχρονο ηλιακό ρολόι στο στάδιο! Πόσα δεν έγιναν…
Κάποιος όμως είχε μία απορία: «Θα παίρνουν μέρος και οι σκλάβοι στους αγώνες?» ρώτησε. Άλλος όμως θετικά του απάντησε: « Βεβαίως. Τι Δημοκρατία έχουμε. Στο φαί μας νοιάζει να μην παίρνουν μέρος, όχι στους αγώνες». Ναι μα τα έξοδα για γήπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ ποιος θα τα πληρώνει?» Ο άλλος άρχισε να νευριάζει: « Βρέ βλάκα αυτό είναι το πιο εύκολο: Θα φτιάξουμε ένα Προ-Πο. Οι σκλάβοι θα τα’ αγοράζουν και έτσι θα πληρώνουν τα έξοδα, οπότε και γήπεδα θα έχουν και εμάς θα μας αφήνουν ήσυχους»/ Ήταν πειστικότατος και δια βοής ανακηρύχτηκε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού. Έτσι στο επόμενο meeting έτρεξε και ο Λούης! Γέλαγαν οι μπουρζουάδες γιατί έτρεχε ξυπόλυτος. Ο Λούης όμως, μια ζωή στα τρεχάματα σαν τον Βέγγο, (γαλατάς ήτανε) βγήκε πρώτος! «Σας έσκισα βουτυρόπαιδα» σκέφτηκε, ενώ οι σκλάβοι αποθέωναν το «δικό τους παιδί» όπως οι γύφτοι τον Αγγελόπουλο. Γεγονός όμως είναι ότι η γεμάτη περιεχόμενο σκελέα του Λούη, μπορεί να μην ήταν assics tiger, ωστόσο έγινε θέμα συζήτησης όλων των κυριών στα σαλόνια. Τα βουτυρόπαιδα όμως, παρόλο που δεν ανησύχησαν καθόλου μην πάει και δεν τους φέρει ο Λούης το γάλα το άλλο πρωί, αφού είχαν ένα σωρό είλωτες, δεν πολυχώνεψαν και την ιδέα του Γ. Γραμματέα για κοινούς αγώνες δούλων και αφεντάδων. Δεν το βαλαν κάτω. Παράτησαν αμέσως τα bus-class αγωνίσματα και επιδόθηκαν με πιο ακριβά sport ώστε οι σκλάβοι να μην μπορούν να τα πλησιάσουν. Πείσανε μάλιστα τον ΓΓ να συμπεριλάβει στους Ολυμπιακούς ένα σωρό καινούργια sport όπως το tennis, η ιστιοπλοϊα, το ski στο χιόνι, την ξιφασκία, την ιππασία κλπ. Κι αν δεν τα κατάφεραν να τον πείσουν για μερικά άλλα, έγνοια τους. Ήταν πιο super γι αυτούς να βλέπουν τους αγώνες από ψηλά. Μερικά όμως ανόητα βουτυροπαιδα (αφάν γκατώ) δεν ψυλλιάστηκαν το κόλπο και συνέχιζαν τις κακές συνήθειες και κυρίως τις κακές συναναστροφές στο ποδόσφαιρο, τους δρόμους ταχύτητας και αντοχής, στο βάδην, στο μπάσκετ κλπ. Έτσι ανάγκασαν τους γονείς τους να τους τραβήξουν τα’ αυτιά. «Πες μου με ποιόν πάς να σου πω ποιος είσαι» έλεγαν στα παιδιά τους. «Άμα ανακατεύεσαι με τα πίτουρα θα σε φάνε οι κότες». Κότες βέβαια λέγανε τότε τα φτωχοκόριτσα, ενώ τα πλουσιοκόριτσα τα λέγανε Κοκότες. Όταν όμως η μόλυνση της ταξικής συνείδησης των παιδιών τους παραήταν προχωρημένη, δεν δίσταζαν, απ’ όσα ξέρω, να υποβάλλουν τα παιδιά τους σε ένα τριήμερο δεξιόστροφο αυστηρό…στριφτομάγουλο!!!
Όταν ο Λούης πέθανε στην ψάθα, υπουργός αθλητισμού ήταν ο Ασλανίδης, που αν τον αφήνανε άλλα 7 χρόνια θα έφτιαχνε σε κάθε πόλη και στάδιο, σε κάθε χωριό και γυμναστήριο, γιατί στο μεταξύ οι σκλάβοι άρχισαν να φωνάζουν «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».Δεν πρόλαβε όμως ο κακομοίρης. Ήταν και η ήττα στο Γουέμπλευ που δεν μπορούσε εύκολα να την παρουσιάσει σαν νίκη… Πάντως οι σκλάβοι πείναγαν πολύ, τόσο που κόντεψαν να τον φάνε και τον ίδιο. Και θα το κάνανε αν δεν τους φαινόταν πιο αχώνευτος κι απ’ το Αρχαίο το Πνεύμα το Αθάνατο. Φυσικά προτίμησαν να φάνε το δεύτερο.
Παράλληλα όμως με τα επίσημα αναγνωρισμένα κλασικά αθλήματα αναπτύχθηκε τότε και ο παρααθλητισμός, με πανάρχαια και ευρέως διαδεδομένα αθλήματα. Έτσι πολλοί αντί να μάθουν να πετάνε δίσκο και ακόντιο προτιμούσαν το…καμάκι. Μαθεύτηκε ότι στους πανελλήνιους αγώνες επαγγελματικού καμακιού είχαν και σπουδαία βραβεία: Στον πρώτο νικητή έδιναν μία χρυσή τρίαινα, στον δεύτερο ένα ψαροντούφεκο με δελφινιέρα, στον τρίτο ένα ασημένιο πιρούνι ενώ σε όσους πήραν μέρος έδωσαν, τιμής ένεκεν, μία χρυσή οδοντογλυφίδα. Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον συγκεντρώνουν, τα τελευταία χρόνια, ατομικά και ομαδικά αθλήματα που διεξάγονται σε κλειστά γυμναστήρια κεκλεισμένων των θυρών, οι δε επιδόσεις και τα ρεκόρ, κινηματογραφημένα, προβάλλονται κι αναγνωρίζονται μετά από μήνες σε διάφορες αίθουσες προβολής. Μαθαίνω μάλιστα ότι πρωταθλητής στο άλμα εις βάθος, είναι κάποιο φαλακρό ταλέντο που σαρώνει παγκόσμια ρεκόρ και ακούει στο όνομα Γκουσγκούνης (!!!) ενώ στην ιππασία υπάρχει σωστό φυτώριο νέων αμαζόνων.
Βέβαια είναι και κάποιοι αντιαθλητικοί τύποι που τραγουδάνε: «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει…). Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Αθλητισμός είναι το καλύτερο εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για να βγάζει τα μάτια του Λαού και να μην βλέπει το συμφέρον του. Λένε τον Αθλητισμό Αφιόνι και μάλιστα πιο ισχυρό από πολλά άλλα γνωστά ναρκωτικά. Όμως ΗΤΑΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Γιατί τώρα με την Αλλαγή αλλάξανε τα πράγματα. Γι αυτό και ο συγχωριανός μου υπουργός Αθλητισμού Κίμωνας, για να αποδείξει ότι ο Αθλητισμός είναι για όλους, κατέβηκε κι ο ίδιος με σωβρακάκι Speedo και παπούτσια Strike στον Γύρο της Αθήνας!!! Τον είδε ως και η θειά του στο χωριό και καμάρωνε: «Μπράβο ανιψιέ!!! Σου αξίζει η εξουσία!!! Με τέτοια μούσκουλα όμως κρίμα που δεν ήλθες το καλοκαίρι πού’ κανα τ’ αμπέλι λιόκαμα να με βοηθήσεις να τελέψω ντιλέγκου.» Ο Κίμωνας όμως εκείνη την ώρα μίλαγε στον Ελληνικό λαό και δεν άκουγε την θειά του.
Εσύ κυρ Σπύρο? (τον γέρο μανάβη με το γαϊδουράκι ρωτάω) Τι γνώμη έχεις για όλ’ αυτά? Θα μπορούσες να πεις δυό καλά λόγια για τον Αθλητισμό? Όχι? Δεν σε άγγιξε ποτέ, στ’ αλήθεια, το Αθάνατο Αρχαίο Πνεύμα? Δεν σε συγκινεί του Διακογιάννη η φωνή? Τόση ποικιλία από αθλήματα υπάρχει. Δεν σου αρέσει η πάλη ή το ποδόσφαιρο? Τότε μάθε box η Judo η τοξοβολία ή ιστιοπλοΐα. Ο Αθλητισμός είναι για όλους. Τιιι? Το μόνο άθλημα που ξέρεις και ασκείσαι καθημερινά είναι η βιοπάλη? Άλλο κι’ ετούτο!!! Και μη χειρότερα να λέμε.
Ταπεινή προσφορά του Γιώργου Βλάσση στον Κίμωνα Κουλούρη που ήλθε σήμερα (25-01-1984) να εγκαινιάσει τον χλοοτάπητα του σταδίου της Κέρκυρας και έκλεισε όλα τα σχολεία για να πάνε στο στάδιο όλοι οι μαθητές να τον επευφημήσουν, απαξιώνοντας το έργο των εκπαιδευτικών και νομίζοντας πως όλοι τρώμε κουτόχορτο.
Γιώργος Σ. Βλάσσης (καθηγητής ηλεκτρολογίας Τεχνικών Λυκείων Κέρκυρας)
ΥΓ: το παραπάνω κείμενο μοιρασμένο ιδιοχείρως στην πύλη του σταδίου αποτέλεσε την αιτία την πρώτης ΕΔΕ εναντίον μου. Συγκλήθηκε έκτακτο Νομαρχιακό συμβούλιο παρουσία του Υπουργού Αθλητισμού. Προτάθηκε από τον αστυνομικό διευθυντή να συλληφθώ άμεσα και να «συμμορφωθώ» στην ασφάλεια αλλά ο υπουργός είπε ότι πρέπει να ακολουθηθεί η δημοκρατική διαδικασία και την υπόθεση να αναλάβει ο Νομάρχης. Νομάρχης Κέρκυρας ήταν ο κ. Κόκκινος ο οποίος αποφάνθηκε ότι η ποινή που μου αναλογούσε ήταν υπεράνω των δικαιοδοσιών του και παρέπεμψε το θέμα στον τότε υπουργό παιδείας κ. Κακλαμάνη. Αυτός αποφάνθηκε (ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος) ότι επί του θέματος όφειλε να αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο Τεχνικής Εκπαίδευσης). Αυτό με κάλεσε σε έγγραφη απολογία την οποία αρνήθηκα όπως και τις εκκλήσεις της επικεφαλής του ΨΤΕΕ κ. Ραψομανίκη για να της υποσχεθώ ότι δεν θα το ξανακάνω, πράγμα που κατηγορηματικά αρνήθηκα . Το ΨΤΕΕ με τιμώρησε με επίπληξη.
Τους συγχωρώ όλους και εύχομαι να δικαιωθούν από τα παιδιά τους.Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-35650520779423101842012-06-16T11:27:00.002-07:002012-06-16T11:48:20.039-07:00Πρέπει να κάνουμε μία παληκαριά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
tvxs.gr/node/97393
Άρθρο του Χαίνη (μέλους του γνωστού μουσικού συγροτήματος)
Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα. Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια και να γοητεύει ακόμα και τους πιο δύσπιστους" ο Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης, ένας από τους πιο αυθεντικούς και σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες - δημιουργούς, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τις κρίσιμες επερχόμενες εθνικές εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, θέτοντας απλά και ίσως αστεία ερωτήματα για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, αλλά και προτείνοντας λύσεις, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.
"Πολλά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο διευθετήθηκαν, όταν αναρωτηθήκαμε για το προφανές. Πολλά προβλήματα λύθηκαν, όταν τέθηκαν τα ερωτήματα, απλά και αστεία ή πολλές φορές και ονειρικά…
Για παράδειγμα:
" Οι νόμοι της παγκόσμιας Μηχανικής και της κίνησης των ουρανίων σωμάτων, αποκαλύφθηκαν από την αστεία ερώτηση του Ισαάκ Νιούτον (Νεύτωνα στα ελληνικά), γιατί το μήλο, έπεσε στο κεφάλι του…
" Η αρχή της αμοιβαιότητας, αποκαλύφθηκε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, όταν διερωτήθηκε πολύ απλά, γιατί όταν βρίσκομαι σε ένα τραίνο και ξεκινάει το διπλανό, νομίζω ότι κινούμαι εγώ...
" Ή ακόμη και σε κατάσταση ονειρική, όταν ο Κεκουλέ, βρήκε την απάντηση για την εξαγωνική δομή του βενζολίου, όταν είδε στο όνειρό του ένα φίδι να δαγκώνει την ουρά του!
Γι αυτό, λοιπόν, φλερτάρει κάποιος καλλιτέχνης ή επιστήμονας με την τραγικότητα και την γελοιοποίηση, θέτοντας απλά και αστεία ερωτήματα, εκκινώντας από μια παιγνιδιάρικη διάθεση, από τη δίψα της έρευνας ή από περιέργεια, απλά και μόνο.
Ερώτηση 1η (από τον Σοπενάουερ) : Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να πεθάνεις;
Δύο και μόνο: Ή από βάσανα ή από πλήξη.
Υπάρχει, λέει, μία μόνη διέξοδος από αυτό το πεπρωμένο, κι αυτή είναι ο τρόπος του ηρωισμού μέσα από την τέχνη.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει τέχνη τη ζωή του, αρκεί η κοινότητα των ανθρώπων, να τον βοηθήσει να βρει την ιδιαίτερη - μοναδική κλίση του.
Εδώ, υπεισέρχεται το θέμα της Παιδείας.
Ερώτηση 2η : Ποιο είναι το καλό σχολείο; Το κρατικό της Αριστεράς, ή το επιχειρηματικό της Δεξιάς;
Η ερώτηση είναι άστοχη, αφού βραχυκυκλώνεται στα επίθετα (κρατικός, επιχειρηματικός) και δεν επικεντρώνεται στο ουσιαστικό (σχολείο).
Σύμφωνα με τους πιο φωτισμένους σύγχρονους εκπαιδευτικούς το σχολείο προσφέρει τα ελάχιστα, σχεδόν τίποτα, παρά μόνο, καταπολέμηση της φαντασίας, καλλιέργεια της στείρας αποστήθισης και κατασκευή υπάκουων ομοιόμορφων κοινωνικών πλίνθων(τούβλων, δηλαδή, που λέει ο λαός).
Ενώ, τουναντίον, λένε οι ίδιοι εκπαιδευτικοί, μια κοινωνική εργασία, μια προσωπική έρευνα, μια διεκπεραίωση μιας κοινωνικής αποστολής, μπορεί να διδάξει σε πολύ πιο σύντομο χρόνο, ότι δεν είχαν φανταστεί οι θιασώτες της ιδρυματοποιημένης εκπαίδευσης.
Ούτως ή άλλως, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στή φύση, θηλαστικά, να παραμένουν ακινητοποιημένα τα χρόνια ενηλικίωσης τους(τουναντίον είναι αεικίνητα) και αποξενωμένα από όλες τις δραστηριότητες της αγέλης, της φυλής, της κοινότητας.
Συνεπώς η αποκλειστικά έγκλειστη εκπαίδευση είναι εξ΄ορισμού παρα φύσιν. Το σχολείο προπαρασκευάζει πειθήνιες καταναλωτικές μονάδες.Ο οποιοσδήποτε δύσπιστος, ας αναλογιστεί πόσο μοιάζουν τα ωράρια του σχολείου, του στρατού, της φυλακής και της μισθωτής εργασίας. Ας βρει,κι ο πιο καχύποπτος,κάποιο άλλο παράδειγμα στη φύση, γεγονότος με τόσο ακραίο χωρικό και χρονικό ντετερμινισμό.
Ο πολίτης (σε αντιδιαστολή με τον καταναλωτή) έχει εποπτική εικόνα και άμεση συμμετοχή σ΄όλες τις κοινωνικές διεργασίες (πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές κ.α.). Κι αυτό το μαθαίνει εξαιρετικά δύσκολα ο ενήλικος.
Διερωτώμαι πολλές φορές, μήπως ολαυτά είναι ουτοπίες;
Ανατρέχω στον εαυτό μου:
" Τον τρόπο να μαζεύω τις ελιές, τον έμαθα από τον πατέρα μου. Μου τον ενέπνευσε, γιατί τραγουδούσε στο χωράφι. Πρακτικά, αυτό έγινε, όταν πήραμε το ρίσκο από κοινού, να συνθέσουμε δύο αντιθέσεις: του νέου και του παλιού, αναλαμβάνοντας μαζί την ευθύνη της συλλογής του ελαιοκάρπου.
" Το πολύπλοκο μαθηματικό μοντέλο Standard Model, που εξηγεί τα φαινόμενα του μικρόκοσμου και του μεγάκοσμου, δεν μου το 'μαθε κανένα σχολείο και καμιά ιδρυματοποιημένη εκπαίδευση, αλλά, η προσωπική μου σχέση κι η καθημερινή μου επαφή με τον καθηγητή Πέτρο Δίτσα, και ο τρόπος ήταν η κοινή εργασία, το κοινό τόλμημα, δηλαδή, η δημοσίευση, στο Διεθνή επιστημονικό Τύπο, πρωτότυπης εργασίας για το σωματίδιο Higgs.
" Στην κρητική μουσική, μυήθηκα από τον δάσκαλο Ψαρογιάννη Ξυλούρη, που πήραμε μαζί το ρίσκο να παίξουμε στα πανηγύρια και να συμπράξομε σ΄ στο δίσκο του "Ερωτόκριτος".
" Στην Βυζαντινή μουσική από τον πρωτοψάλτη Γιάννη Δαμαλάκη, συμμετέχοντας στο δίσκο "Της θάλασσας τα κύμματα".
" Στ' αραβοπέρσικα μακάμια, (αρχικά) από τον τούρκο βιρτουόζο Σενίχ Ουντεγέρ, μεταφράζοντας το θεωρητικό του Καραντενίζ και συμμετέχοντας στο δίσκο "Του Λιβικού το πέλαγος".
" Στην αντίστιξη με τον Θοδωρή Ρέλλο, συνεργαζόμενοι σε παραστάσεις και συμμετέχοντας στον δίσκο "Μητροπολιτικά", κλπ.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις, τις αυτο-οργανωμένης μαθητείας, ο δάσκαλος εμπνέει τον μαθητή και εμπνέεται από τον μαθητή.
Ο διαχωρισμός αρχίζει να αμβλύνεται με την παρουσίαση κοινού έργου, ενός τολμήματος με πραγματικά πυρά που επισφραγίζει τη διάχυση της γνώσης, τη συμπόρευση και τη συμμαθητεία των μερών.
Είμαι σίγουρος ότι αν σκαλίσετε με ειλικρίνεια τη μνήμη σας, θα δείτε πως ότι μάθατε το οφείλετε στην προσωπική γοητεία ενός δασκάλου, που η ύπαρξη του,πάντα είναι εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Όμως μη νομίσετε ότι το σύστημα της παιδείας σκλαβώνει μόνο τα παιδιά. Σκλαβώνει διπλά τους γονείς. Μη νομίσετε ότι η "αγία" σας οικογένεια είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα μέλη της.
Αλλά ας δουμε την ιδιότυπη σκλαβιά των ενηλίκων μελών, που συνθλίβονται στο μαγκανοπήγαδο του 'ιερού' θεσμού της οικογένειας και των εκπαιδευτικών επιλογών της.
Στις σημερινές κοινότητες των ανθρώπων (του δυτικού κόσμου κυρίως), έχουμε να κάνουμε με Πυρηνικές και όχι με Φυλετικές οικογένειες(που υπάρχουν σε πολλά μέρη του πλανήτη και στην Ελλάδα ως επί το πλείστον μέχρι το '80). Αν ανατρέχω συχνά σε παλαιότερες κοινωνίες, δεν το κάνω προτείνοντας να τις μιμηθούμε, αλλά να δούμε την άρρητη, συχνά, θέσμισή τους, τη σμιλεμένη από το χρόνο φυσική οικονομία τους κι ίσως πάρουμε στοιχεία, για να οικοδομήσουμε το νέο κόσμο που ονειρευόμαστε.
Στις φυλετικές, λοιπόν, οικογένειες, τα παιδιά είχαν ( τροπον τινά) πολλούς πατεράδες, και πολλές μανάδες. Αυτό σημαίνει, ελεύθερος χρόνος και ελεύθερος χώρος για μικρούς και μεγάλους και πολύ περισσότερες αλληλεπιδράσεις .( Σήμερα δεν υπάρχουν παιδιά, να παίζουν χωρίς επίβλεψη!).
Η χαλαρή αυτή σχέση ήταν πράξη έξοχης φυσικής οικονομίας, ακριβώς όπως κάνει η φύση για να δημιουργήσει οργανική ύλη (δηλαδή ζωή): Φτιάχνει ανθρακικές αλυσίδες που τα ηλεκτρόνια είναι απεντοπισμένα σ΄ όλο το μήκος των πυρήνων.
Στις σύγχρονες πυρηνικές οικογένειες, οι γονείς, εκτός από σκλάβοι των αφεντικών και του μικροαστικού εορτολόγιου, γίνονται σκλάβοι των ίδιων των παιδιών τους. Δηλαδή, η μητέρα κι ο πατέρας δαπανούν όλο το χρόνο τους σε γραφειοκρατικές πράξεις, σε μπέιμπι σίτινγκ, γίνονται ταξιτζήδες φροντιστηρίων, με αποτέλεσμα να χάνουν πολύ γρήγορα, όχι μόνο το δημιουργικό εαυτό τους αλλά και την ταυτότητά τους ως αναπαραστάσεις φύλων.
Παύουν, δηλαδή, να είναι μάχιμα θηλυκά και αρσενικά. Ευνουχίζονται. Το φαινόμενο της παιδεραστίας που γιγαντώνεται στις δυτικές χώρες, είναι η αρρωστημένη αντίδραση σ΄αυτόν τον ευνουχισμό κι η αναζήτηση λύσης μέσα στο κλειστοφοβικό περιβάλλον των οικογενειακών εστιών και των σχολικών κτηρίων(αυτοαναφορά).
Το σχολικό κτήριο (αν είναι καλόγουστο), μπορεί να υπάρξει σε μια μελλοντική κοινωνία μόνο σαν συμπλήρωμα της προσωπικής(άμεση σχέση δασκάλου-μαθητή) και της περιρρέουσας (δημόσιοι χώροι) παιδείας.
Πιο παράλογη από τη σημασία της ιδιοκτησίας των αγαθών, είναι η σημασία της ιδιοκτησίας των παιδιών.
Ερώτηση 3η (Για φυσικούς και όχι μόνο) : Τι σχέση έχει ο Αϊνστάιν με την εγκληματικότητα;
Η μεγάλη συνεισφορά του Αϊνστάιν δεν είναι αυτά που λένε τα εκλαϊκευμένα άρθρα των εφημερίδων.
Μια από τις δύο πιο ανατρεπτικές προτάσεις του 20ού αιώνα, που καθόρισαν τη ζωή μας, ήταν η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, του κυρίου Άλμπερτ…
Το συμπέρασμα αυτής της καταπληκτικής θεωρίας (1917) του Αλβέρτου Αϊνστάιν, συνεπικουρούμενου από τις μελέτες του μαθηματικού Μπέρναρντ Ρίμαν, στις μη Ευκλείδειες Γεωμετρίες, αποτυπώνεται στο εξης αφάνταστο, έξοχο και ανατρεπτικό λήμμα :
Η Γεωμετρία του χωρόχρονου, και τα Φυσικά Χαρακτηριστικά της ύλης, σχετίζονται! Σχετίζονται! Σχετίζονται! Σχετίζονται!
Αυτό τι σημαίνει; Ότι, δηλαδή, η καμπύλωση του χωρόχρονου (η καμπυλότητα είναι γεωμετρικό χαρακτηριστικό), γεννά τη μάζα που είναι ένα φυσικό μετρήσιμο. Συμβαίνει και το ακριβώς αντίστροφο: Η μάζα προκαλεί καμπύλωση του χωροχρόνου.
Με μια αναγωγή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι, η γεωμετρία του χώρου και του χρόνου μας, γεννά τα κοινωνικά φαινόμενα και το αντίστροφο. Παρατηρείστε ότι τα φαινόμενα της βίας και της εγκληματικότητας έχουν εστιακούς πυρήνες όπου υπάρχει αφύσικη, άσχημη δόμηση, παραγκουπόλεις ή πυκνοκατοικημένες περιοχές κι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. (Το ίδιο ισχύει για τον χρόνο που τον καταλαβαίνομε μόνο από τις αλλαγές του χώρου).
Η άσχημη αυτή γεωμετρία δημιουργήθηκε (κατ΄αντιστροφή) από τα κοινωνικά φαινόμενα της βίας παλιότερων γενεών. Η οπτική αναπαράσταση του κόσμου γύρω μας είναι η αμεσότερη στις αισθησεις κι η γεωμετρία της, αντανακλά την κληρονομιά της βίας πολλών γενεών, ενώ είναι γεννήτορας ή εν δυνάμει γεννήτορας καινούργιας βίας.
Ε, λοιπόν θέλω να βγω απ΄αυτόν το φαύλο κύκλο.Η επανάληψη είναι η κόλαση μας. Δεν αποδέχομαι την κληρονομιά αυτή.
Η δόμηση του χώρου μας είναι η πολιτισμική μας ταυτότητα και ο καθρέφτης της ηθικής μας.
Εδώ, θα προτείνω, ότι, μια λύση (και μάλιστα θεαματική), θα ήταν, η σωστή-επιτέλους- χρήση της πολεμικής μας αεροπορίας για ειρηνικούς σκοπούς.
Ερώτηση 4η (για μαθηματικούς και όχι μόνο): Ποία η πιθανότητα εμφάνισης ενός διαρρήκτη.
Στις σύγχρονες κοινωνίες η πιθανότητα εμφάνισης ενός διαρρήκτη, είναι ίση ακριβώς, με την πιθανότητα εμφάνισης ενός τραπεζίτη.
Όταν υπάρχει αφύσικη συσσώρευση αγαθών, νομοτελειακά, κάποιος τα διαχειρίζεται, κάποιος τα φυλάει και κάποιος άλλος τα επιβουλεύεται.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο διαρρήκτης, ή ο αστυνομικός ή ο τραπεζίτης, ή ο… φρονιμίτης. Το πρόβλημα έγκειται στη σχέση τους, δηλαδή στην ιδιοκτησία (= πρωτογενή κλοπή εις βάρος της κοινότητας). Κατάργηση της ιδιοκτησίας σημαίνει αυτόματα κατάργηση της βίας και της καταστολής της.
Σκεπτικιστή αναγνώστη κάνε την εξης απλή παρατήρηση: Ο τραπεζίτης, ο αστυνομικός και ο διαρήκτης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Κι οι τρεις δεν παράγουν και δε δημιουργούν απολύτως τίποτα!(δεν παραβλέπω την ...τεράστια οργανωτική τους συνεισφορά). Σαν κοινότητα όμως ,θα χρειαζόμασταν το παιδιάστικο και δημιουργικό κομμάτι των ανθρώπων που κατέληξαν στα πραναφερθέντα επαγγέλματα.
Οι άνθρωποι, θα 'πρεπε, να ενδιαφέρονται για τη χρήση και όχι την ιδιοκτησία των αγαθών. Για παράδειγμα, το καλό βιβλίο είναι θέμα περιρρέουσας παιδείας, διάχυσης πολιτισμικού κεφαλαίου και ύπαρξης βιβλιοθηκών σε κάθε πόλη ή χωριό, και όχι η αντιμετώπιση του σαν ένα ακόμη εμπορικό προ'ι'όν που θα κοσμίσει τη σαλοτραπεζαρία μας ή θα γίνει επικίνδυνο βλήμα κατά τη διάρκεια συζυγικών καβγάδων.
Συμπερασματικά οι αστικές δημοκρατίες (με το δίπολο ιδιοκτησία-εγκληματικότητα) έχουν σχέση με τον ορθό λόγο(αληθείς μαθηματικές προτάσεις), όση σχέση έχουν οι Βεδου'ί'νοι με το αλπικό σκι.
Ερώτηση 5η (για χριστιανούς και όχι μόνο): Πως εξηγείται λογικά, ο Ιησούς που είχε ένα και μόνο χιτώνα κι επιτέθηκε σφόδρα στην ιδιοκτησία και τον πλούτο, να λατρεύεται σα Θεός από τους χριστιανούς, που υπερασπίζονται με λύσσα την περιουσία τους και με ακόμη μεγαλύτερη λύσσα την αύξηση της;
Το εγχείρημα απάντησης σ΄αυτό το ερώτημα έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας μ΄αυτό της επίλυσης του προβλήματος του τετραγωνισμού τιυ κύκλου. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Ερώτηση 6η : Ένα εργοστάσιο ανήκει σε έναν καπιταλιστή ιδιοκτήτη. Αν η ιδιοκτησία περάσει εξ' ολοκλήρου στους εργαζόμενους, γίνεται αυτομάτως κομμουνιστικό; (Δηλαδή, ελληνιστί, κοινοτικό);
Η απάντηση είναι "όχι".
Ο εργαζόμενος πάλι θα είναι αποξενωμένος από το προϊόν και τη διαδικασία παραγωγής του. Ο εργαζόμενος θα σιχαίνεται αυτό που κάνει, γιατί δεν θα είναι παρά ένας μηχανιστικός κρίκος της αλυσίδας παραγωγής.
Καμιά αλλαγή δεν γίνεται, αν ο πολίτης εργαζόμενος, δεν έχει σαφή και εποπτική άποψη για το τι θέλει να παράξει και με ποιον τρόπο να το παράξει (παρακαλώ, να μην ταυτίσει κανείς την εξειδίκευση με τη μονομέρεια).
Ερώτηση 7η : Ποιά είναι η διαφορά, μεταξύ παραγωγής και δημιουργίας;
Τα παραγόμενα είναι αντίτυπα, ενώ τα δημιουργήματα μοναδικότητες.
Ερώτηση 8η : Ποιος είναι ο πιο καταπιεσμένος σ' αυτόν τον κόσμο;
Η ερώτηση έχει λάθος στο γένος.
Το πιο καταπιεσμένο πλάσμα δεν είναι ο μαύρος αλλά η μαύρη.
Η πιο καταπιεσμένη, διαχρονικά και παγκοσμίως, ονομάζεται γυναίκα.
Και η πιο καταπιεσμένη γυναίκα, η πόρνη.
Και η πιο καταπιεσμένη πόρνη, η τοξικομανής.
Η πιο καταπιεσμένη πόρνη - τοξιμανής; Η οροθετική.
Συνεπώς, το να διαπομπεύεις τον τελευταίο τροχό της αμάξης, τον πιο αδύνατο, χωρίς να γίνεται κοινωνική επανάσταση, είναι σημάδι κανιβαλικής, ανήθικης και υπανάπτυκτης κοινωνίας.
Ο ρατσισμός (κοινωνικός,φυλετικός κ.α.) είναι το κτήνος που έχομε μέσα μας. Ο λα'ι'κισμός πολλών δεκαετιών, γαλούχισε φοβικές και άρα επιθετικές(το φοβισμένο ζώο επιτίθεται) συνειδήσεις απέναντι στο διαφορετικό. Μπροστά στο χρόνιο συγκεκαλυμμένο, ύπουλο ρατσισμό κι εθνικισμό των καθωσπρέπει αστικών κομμάτων πολλοί αναρωτιούνται για την είσοδο της ρατσιστικής ακροδεξιάς στη βουλή(τουλάχιστον είναι ειλικρινέστερη των παραπάνω).
Προσωπικά, ανησυχούσα μήπως δεν μπεί στη βουλή, γιατί αυτό που έχει η ελληνική κοινωνία μέσα της, καλό είναι να το βλέπει στον κοινοβουλευτικό καθρέφτη της με τον καθαρότερο δυνατό τρόπο.
Ερώτηση 9η : Ποιό είναι ένα από τα πιο φρικιαστικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών στον πλανήτη;
Η δολοφονία 800 χιλιάδων Τούτσι και Χούτου στη Ρουάντα, μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά η Ρουάντα δεν έχει πετρέλαια. Δεν υπάρχουν γεγονότα, αλλά μόνο ερμηνείες γεγονότων και σίγουρα τα ΜΜΕ μας αφηγούνται τις...σημαντικότερες και προβάλλουν την ...ευαισθησία των παγκόσμιων ειρηνευτικών δυνάμεων.
Ερώτηση 10η : Ποιό είναι το πιο επικίνδυνο θηλαστικό για τον άνθρωπο;
Ο Ιπποπόταμος (μετά τον άνθρωπο).
Και μόνο αν μπει στην περιοχή του. Με ενδιαφέρει όχι μόνο η ανθρωπότητα, αλλά και η φαλαινότητα, η αρκουδότητα, η πευκότητα και η κεδρότητα.
Ερώτηση 11η :Παλιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη κι ο Θεός κατοικεί στον ουρανό. Υπάρχει σήμερα μια ανάλογη αφελής δοξασία;
Ναι. Πιστεύουν ότι ο εαυτός τους σταματά στην εξωτερική πλευρά του δέρματος τους. Αν υπάρχουν δυο αλήθειες σ΄αυτή τη ζωή, είναι η αδιάσπαστη ενότητα του σύμπαντος και η ακατάπαυστη ροή του.
Ερώτηση 12η : Σε έναν τόπο για πολλά χρόνια υπάρχει ένα γήπεδο και μέσα παίζεται κάποιο άθλημα. Η πληροφορία που έχουμε είναι, ότι
" α) οι θεατές είναι σχεδόν πάντα θεατές-αν και ονειρεύονται να γίνουν παίχτες, φτωχοί, και χτυπιούνται μεταξύ τους.
" β) Οι παίκτες είναι πλούσιοι, προσφέρουν κακό θέαμα και στημένα αποτελέσματα.
Ποιος φταίει;
Αν βάλετε όπου "γήπεδο" τις "ετερόνομες κοινωνίες" (για παράδειγμα στα θεοκρατικά καθεστώτα της Αραβίας ο νόμος έρχεται από τη Σαρία, δηλ. από το Θεό, ενώ στα δυτικά καθεστώτα από τις αγορές), και όπου "άθλημα" το "κυνήγι της εξουσίας", θα βρείτε την απάντηση στην παραπάνω ερώτηση: Φταίει το γήπεδο και το άθλημα.
Ερώτηση 13η : Μπορεί κανείς να πατάξει τη διαφθορά που εμφανίζεται σε όλες τις εξουσίες διαχρονικά και παγκοσμίως;
Όχι. Η διαφθορά είναι η πρώτη θυγατέρα της εξουσίας. Η συσσώρευση, γεννά το φαινόμενο της διαφθοράς, σαν μια πράξη ανακατανομής των συμβόλων εξουσίας ,από τους δεύτερους τη τάξει απέναντι στους πρώτους, στη φαντασιακή ιεραρχία της εξουσίας.
Ερώτηση 14η : Αν πηγαίνεις πέντε βήματα μπρος και δύο πίσω, σε πόσο χρόνο θα πας από την Αθήνα στην Κόρινθο;
Το ερώτημα είναι χαρακτηριστικό των α-νόητων ερωτημάτων και διλημμάτων της αστικής δημοκρατίας.Η απάντηση, πάντως, σε αυτή την ερώτηση είναι, ότι δε θα φτάσεις ποτέ. Θα σε κρατήσουν στο Δαφνί.
Ερώτηση 15η : Είναι καλοί οι μετανάστες και κακοί οι ντόπιοι; Ή είναι καλοί οι ντόπιοι και κακοί οι μετανάστες;
Παιδαριώδες ερώτημα. Αφού υπάρχουν ντόπιοι που εκμεταλλεύονται ντόπιους, και αφού υπάρχουν μετανάστες που εκμεταλλεύονται μετανάστες.
Άρα, το βασικό δεν είμαστε εμείς. Το βασικό είναι οι σχέσεις μας. Ο άνθρωπος είναι απλά το φαινόμενο. Η ύπαρξη είναι η ουσία. Το κοινωνικό φαντασιακό βρίσκεται πίσω από το πρόβλημα και όχι η δαιμονοποίηση κάθε φορά ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας.
Ερώτηση 16η (για κληρικούς και όχι μόνο): Πως εξηγείται ο Ιησούς να λέει ότι ενώπιον μου δεν υπάρχουν άντρες ή γυναίκες, εθνικοί ή ιουδαίοι και σεις να μιλείτε για ευλογημένα και κατηρραμένα έθνη;
Η απάντηση σ΄αυτό είναι πανομοιότυπη μ΄αυτήν του ερωτήματος υπ΄αριθμόν 5.
Ερώτηση 17η : Ποιά χώρα της Ευρώπης, έχει αιώνες τώρα Οθωμανική διοίκηση;
Η Ελλάδα. Η Οθωμανική διοίκηση στηρίχτηκε στους πυλώνες δύο εννοιών. Θα τις πω στα τούρκικα αλλά θα τις καταλάβουν όλοι οι Έλληνες:
Μπαξίς και Ρουσφέτ.
Οι υπήκοοι της Ελλάδος, είναι κοτζαμπάσηδες, κλέφτες και κατσαπλιάδες από τα ανώτερα μέχρι τα κατώτερα στρώματα (στατιστικά).
Σημείωση:Ο γεωγραφικός χώρος που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα, τα τελευταία 1.700 χρόνια ανήκε στις διεφθαρμένες φεουδαρχικές αυτοκρατορίες της Ανατολής κι από το 1828 στις εξ΄ίσου διεφθαρμένες αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες της Δύσης.
Ερώτηση 18η : Γιατί οι Κρητικοί παίζουνε μπαλωθιές;
Για να ξεσκάσουν από την πίεση που τους ασκούν οι Κρητικές! Η κρητική κοινωνία είναι από τις τελευταίες μητρογραμμικές κοινωνίας της Ευρώπης.
Εννοείται, φυσικά, ότι είμαι υπέρ της διαχείρισης των αγαθών της κοινότητας(από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη), από τις γυναίκες. Νομίζω ότι λόγω βιολογικής και κοινωνικής διαφοροποίησης, έχουν ευρύτερη και καθολική αντίληψη των πραγμάτων, της ταξινόμησης και κατανομής τους και είναι πιο κοντά στο συναίσθημα και στο ένστικτο. Τα χαρακτηριστικά τους είναι η κατανόηση, η δεκτικότητα και η έντονη διαίσθηση.
Μην τις συγχέει, παρακαλώ, κανείς, με τις γυναίκες πολιτικούς , που διαμορφώνονται σ' ένα κλίμα ανταγωνισμού των πατριαρχικών δυτικών κοινωνιών, και ουσιαστικά είναι αντρικά κακέκτυπα.
Ερώτηση 19η : Τελικά, που εδράζεται το πολιτικόν;
Μα φυσικά στο κοινωνικό φαντασιακό. Στην κλασσική αρχαιότητα, τα κοινωνικά προτάγματα ήταν η "τιμή", η "ανδρεία" και το "κάλος".
Σήμερα η κοινωνική μονάδα νοηματοδοτείται από τα προτάγματα της "συσσώρευσης" και της "παραγωγής", με καταστροφικά, όπως βλέπουμε, αποτελέσματα.
Χρειαζόμαστε επειγόντως, ριζική κοινωνική αναπλαισίωση και επανανοηματοδότηση της ατομικής οντότητας με άλλα σύγχρονα προτάγματα, όπως "γοητεία" και "δημιουργία".
Μόνο το γοητευμένο υποκείμενο αλλάζει (γοητεία= γητιά=θεραπεία).
Κι ο καθρέφτης της αλλαγής του υποκειμένου είναι η δημιουργία του.
Και αν η αλλαγή είναι η βάση της ζωής (αεικίνητο σύμπαν) της βιοποικιλότητας και του πολιτισμού, καταλαβαίνουμε το ρόλο της γοητείας, από το ζωϊκό και φυτικό βασίλειο, μέχρι τη διαπίστωση, πως, διαμορφωθήκαμε, αποκλειστικά, από ό,τι και όποιον μας γοήτευσε.
Σήμερα, περιγράφομε τον κόσμο με Καταστάσεις χώρου και χρόνου (x,t). Αν αρχίσομε να τον κατανοούμε και να τον περιγράφομε με Αλλαγές Καταστάσεων (p,E) -φασικός χώρος-, ίσως αποτελέσει Μεταβολή Φάσης της ανθρώπινης ιστορίας και συνειδητότητας.
Ερώτηση 20η : Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει δρόμος;
Δρόμος δεν υπάρχει. Το δρόμο τον ανοίγεις περπατώντας. Ο μεταβιομηχανικός άνθρωπος ψάχνει να βρει το νέο Θεό μέσα του.
Οι παλιοί θεοί και οι παλιοί θεσμοί, έχουν σαπίσει. Είναι αβάσταχτο πια να σέρνει τα κουφάρια τους. Η επανανοηματοδότηση της ζωής είναι η πιο επιτακτική ανάγκη.
Αυτές οι σημασιακές αλλαγές, είναι συχνές στην πορεία της ιστορίας, και παρατηρούνται μετά από λοιμούς, γενικευμένες περιβαλλοντικές καταστροφές, ή ευρείας έκτασης πολέμους. Αυτό θα 'θελα να ξορκίζαμε.
Καλώ τους ανθρώπους που κατοικούν στην Ελλάδα, να κάνομε από κοινού ένα κοινωνικό-πολιτικό-ηθικό-αισθητικό πείραμα. (Το εν λόγο πείραμα, μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε, βέβαια, διακρατικό, υποκρατικό ή υπερκρατικό σύνολο).
Η Ελλάδα είναι μια πανσπερμία φυλών (όπως τα περισσότερα κράτη), που όμως, μιλούν -τσάτρα πάτρα- την νεοελληνική, που συγγενεύει με την ελληνιστική και που με τη σειρά της συγγενεύει με την αρχαιοελληνική. Ταυτόχρονα ζούμε στα μέρη στα οποία πριν 2.500 χρόνια ξεπήδησε το σπερματικό φως της Άμεσης Δημοκρατίας από την ανάγκη του ανθρώπου να ορίζει τη μοίρα του.
Οι έλληνες (ή ένα οποιοδήποτε άλλο σύνολο), για να αποκτήσομε τα χαρακτηριστικά του πραγματικού συνόλου, πρέπει να βρουμε ένα σημαίνον χαρακτηριστικό αυτοαναφοράς και συλλογικής ύπαρξης. Αυτό επιτυγχάνεται όταν πάρουμε ένα φαινομενικά παράλογο Ρίσκο.
Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα.
Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια και να γοητεύει ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Να χρειάζεται οργιώδη φαντασία και χαρούμενη, αταλάντευτη αυτοπειθαρχία. Αυτό, δεν μπορεί να είναι μία πράξη αντίδρασης σε κάτι, γιατί μια πράξη αντίδρασης σε κάτι, θα οδηγήσει σε ένα βαλς με αυτό που πολεμάς, με αποτέλεσμα να γίνεις το ίδιο με αυτό (η άλλη όψη του νομίσματος που ετεροκαθορίζεται ες αεί).
Προτείνω λοιπόν να τολμήσουμε καταστάσεις Άμεσης Δημοκρατίας κι έτσι θα σχετιστούμε επιτέλους με το αρχαίο παρελθόν, που τόσο πολύ διαφημίζομε. Αυτό γίνεται με τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής πολιτικής οντότητας που θα αποτελείται από (τοπικές, συντεχνιακές, ομοτεχνικές, κ.α.) κοινότητες, αυτόνομες, αυτοοργανωμένες, αυτοθεσμιζόμενες, με ισχυρή αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
(Δεν έχω κανένα ιδεολογικό δογματισμό. Μπορώ να ακολουθήσω-και μ' αρέσει ν' ακολουθώ, οποιονδήποτε με εμπνεύσει. Μ΄αρέσει να συνθέτω τις ιδέες μου με τις ιδέες των άλλων, ή ακόμα και να τις απορρίπτω παντελώς άν πεισθώ γι΄αυτό).
Θα μου πείτε ότι χρειάζονται πολλές γενιές καλά εκπαιδευμένων πολιτών. Ίσως όχι. Η ιστορία δεν εξελίσεται γραμμικά κι η πορεία της είναι τρελή κι αφάνταστη.
Ίσως, τώρα που μιλούμε, μέσα στη δίνη των καιρών, να υπάρχει μια "κρίσιμη μάζα" ανθρώπων, που θα πυροδοτήσουν μια αλυσιδωτή "πυρηνική" αντίδραση.
Ένα πρώτο, άμεσο μέτρο που θα πρότεινα, θα ήταν η ισότητα μισθών και εισοδημάτων. Θα μου πει κανείς, αυτό το πράγμα δεν είναι δίκαιο.
Όμως, κοιτάξτε ποια είναι η διαφορά:
" α) πρέπει να αποσυνδέσομε την προσφορά από τη χρηματική της αποτίμηση και
" β) τότε, θα προσπαθήσει η κοινότητα, να εκπαιδεύσει και να αξιοποιήσει όλα της τα μέλη, ώστε μέσα σε μια γενιά, να δικαιολογηθεί αυτό το μέτρο. Γιατί καθένας είναι απαραίτητος, μοναδικός και αναντικατάστατος, με ειδικές ανάγκες και ειδικές δεξιότητες. Απλά για να αναδειχθούν χρειάζεται η ειδική παιδεία που προανάφερα.
Δηλαδή θα προπληρώσουμε την αλλαγή.
Η φύση σου δίνει, όχι ότι πληρώσεις, αλλά ότι προπληρώσεις. Αυτό κάνει ένας γεωργός, ένας επιστήμονας,ένας καλλιτέχνης: Προπληρώνει με κόπο και χρήμα, το πάντα αμφιβόλου καταλήξεως πείραμα του. Η ισότητα μισθών και εισοδημάτων είναι μια πράξη μέλλοντος και όχι παρόντος. Το παρόν που έγραψα, είναι ήδη πράξη παρελθόντος.
Φανταστείτε μιαν άλλη Ελλάδα, με επαναστατική χωροταξία και ηθική, με ισόρροπη πληθυσμιακή κατανομή, με ήπιες και συμβατές με το περιβάλλον πηγές ενέργειας, με αποκλειστικά βιοκαλλιέργειες, με μηδέν εγκληματικότητα και καταστολή(αφού καθένας, όπου κι αν βρεθεί, ότι κι αν κάνει θα έχει αξιοπρεπή, στέγη, τροφή, υγεία και παιδεία), με τα ξενοδοχεία - όσα γλιτώσουν (βλ.τέλος 3ης απαντήσεως)- να έχουν μετατραπεί σε σχολές και εργαστήρια όλων των ειδών, όπου θα συναντιούνται δάσκαλοι και μαθητές από τις τρεις ηπείρους που συνορεύομε και θα απολαμβάνουν τη συμμαθητεία,τον ήλιο, τα βουνά, τη θάλασσα και της χαρά της απλής παρέας και συναναστροφής.
Το πείραμα θα ασκήσει τόση γοητεία, πλανητικά, που θα συρρεύσουν τα καλύτερα και πιο κενοτόμα μυαλά της παγκόσμιας πνευματικής και καλλιτεχνικής κοινότητας. Αυτή η χώρα, δε θα είχε ανάγκη κανενός είδους όπλο ή σώματος για τη φύλαξη της. Ακριβώς γιατί δεν μπορεί κανείς να επιτεθεί στο γοητευτικό. Γιατί το αληθινά γοητευτικό είναι μεταφυσικό σημάδι της οικουμενικής αλλαγής μας.
Για αρχή, μπορεί κανείς να προτείνει πολλά όπως:
" α) επικοινωνία με τους συγγενείς μας (αυτοί δεν είναι απαραίτητα οι εξ΄αίματος, αλλά αυτοί που έχουν όμμορες ιδέες, ήθος και αισθητική και είναι έτοιμοι να πάρομε μαζί το ρίσκο της αλλαγής). Όμορφο είναι να υπάρχουν αντιθέσεις, αλλά να συνθέτονται.
" β) καταγραφή των ειδικοτήτων τους και πού μπορούν να προσφέρουν.
" γ) κοινή διαχείρηση των αγαθών( αγροτικά προ'ι'όντα, υπηρεσίες, πνευματικά και καλλιτεχνικά έργα κ.α.).
" δ) αιρετά συμβούλια κοινοτήτων( η πυραμιδωτή εξουσία δίνει τη θέση της στην οριζόντια ευθύνη).
" ε) κλιμάκια που θα δημιουργούν εμπνευσμένα γεγονότα και άλλα που θα μιλήσουν τη γλώσσα της καρδιάς και θα συναλλαχθούν με τους ανθρώπους, πόρτα-πόρτα σε πολιτείες και χωριά.
" στ) χρονοτράπεζες.
" ζ) εναλλακτικά νομίσματα.
" η) κέντρα ανταλλακτικής οικονομίας.
" θ) τοποφαγική γεωργία της εγγύτητας
" ι) αλληλομαθητεία και αλληλοεκπαίδευση
" κ) αιρετά συμβούλια που θα αναλάβουν τομείς όπως η παιδεία, το περιβάλλον κ.λ.π., που αλληλέγγυα, θα σκύβουν στα προβλήματα ανθρώπων και συνόλων και θα δείχνουν ευφάνταστους τρόπους εναλλακτικής επίλυσης. Μ΄αυτόν τον τρόπο θα ερημώσουν οι παλιοί δρόμοι του κέρδους και της υποτέλειας, αφού ο καινούργιος θα έχει την ομορφιά του οράματος,της προσωπικής σχέσης και του λόγου τιμής.
Ζούμε σε μια εποχή ταραγμένων καιρών και παγκοσμιοποιημένης πληροφορίες. Για ότι γίνεται, κανείς δε μπορεί πια να δηλώσει άγνοια. Όλοι αλληλεπιδρούμε με κάποιο τρόπο.
Η τύχη μας είναι κοινή. Όσοι άνθρωποι αλληλεπιδρούν έχουν κοινή τύχη.
Η παγκόσμια κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία για μας, να ζήσομε τις αλλαγές που ονειρεύτηκαν γενιές και γενιές ανθρώπων. Αρκεί να τολμήσομε. Όταν φυσά δυνατός αέρας, άλλοι κρύβονται κι άλλοι χτίζουν ανεμόμυλους.
Δεν έχει σημασία αν τα καταφέρομε. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλοι θα προτιμούσαμε μια ποιητική αυτοκαταστροφή από το γήρας της επανάληψης.
Εξ΄άλλου το μόνο που αφήνεις σ΄αυτόν τον κόσμο, είναι αυτό που έχεις χαρίσει. Και το μόνο πράγμα που μπορείς να χαρίσεις στις επόμενες γενιές, είναι μια Συγκινητική Αφήγηση.-"Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-81171121413107832282012-05-27T05:29:00.002-07:002012-05-27T05:41:27.197-07:00Ντοκουμέντα της αλλαγήςΣτην αρχή της χρονιάς (στα μέσα του Γενάρη) έγινε η πρώτη ΓΣ της οικοκοινότητας «Ανεμούρι». Σ’ αυτήν, με ομοφωνία και ενθουσιασμό, πάρθηκε η απόφαση να φτιάξουμε με συμμετοχή όλων των μελών μία κινητή έκθεση Ήπιας Τεχνολογίας την οποία θα παρουσιάσουμε με την πρώτη ευκαιρία. Η μεγάλη στιγμή δεν άργησε πολύ. Το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι ανακοίνωσε έγκαιρα το 3ο του φεστιβάλ στην πάνω πλατεία 24-25 και 26 Μαϊου. Η συμμετοχή μας σ’ αυτό ήταν μεγάλη χαρά. Κάναμε τα αδύνατα δυνατά και συμμετείχαμε και τις τρείς μέρες. Πολύ μεγάλο το ενδιαφέρον για όλα μας τα εκθέματα. Η ανταλλαγές δ/νσεων έδιναν κι έπαιρναν. Γνωρίσαμε πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα με τα οποία θα μπορούμε στο μέλλον να συνεργαστούμε σε πολλά επίπεδα. Γενικώς το φεστιβάλ του ΕΠΕ είχε σαφώς μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ. Αποτελεί κορυφαία εκδήλωση του Εναλλακτικού Αντισυστημικού, Αντικαπιταλιστικού Κοινωνικού Κινήματος στο νησί μας και παρά τις ολοφάνερες προσπάθειες προσέγγισης και πλαγιοκόπησης από γνωστά κατεστημένα κέντρα που προσπαθούν εν όψει εκλογών να το ελέγξουν, δεν αλλοιώθηκε στο ελάχιστο ο χαρακτήρας του. Όσο κι αν τα ΜΜΕ και οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις αρνούνται την ύπαρξή του και κάνουν πως δεν το βλέπουν, το μεγαλύτερο κίνημα στη χώρα μας και παγκόσμια είναι εδώ δίπλα μας την κάθε στιγμή για να απαντήσει ρεαλιστικά στις ουσιαστικές μας ανάγκες για μία αληθέστερη, ηθικότερη και αξιοπρεπέστερη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού περιβάλλοντος. Οι φωτογραφίες ντοκουμέντα από την επιτυχημένη συμμετοχή μας σ’ αυτό είναι ό,τι προλάβαμε να αποτυπώσουμε ανάμεσα στα ελάχιστα διαλείμματα που μας άφηναν οι ατέλειωτες ερωτήσεις των επισκεπτών της έκθεσής μας. Και του χρόνου να είμαστε καλά κι ακόμα καλύτερα.
27-Μαίου-2012
Γιώργος Σ. Βλάσσης
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-21220012762499759482012-05-27T05:26:00.001-07:002012-05-27T05:50:04.257-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX9wsSrIH6Op6RmRGyCco8yYziUslQ3bFJqZh76odiereITVkV4WLn6fZPn7o-0sYV9rDV1bXOfAjZwrk3n6IP73G0viwpWt_eKCnyKMIFjG8WoOyay0zwU-3uRSE7-kLvSvUF0Z6qrdY/s1600/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+011.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX9wsSrIH6Op6RmRGyCco8yYziUslQ3bFJqZh76odiereITVkV4WLn6fZPn7o-0sYV9rDV1bXOfAjZwrk3n6IP73G0viwpWt_eKCnyKMIFjG8WoOyay0zwU-3uRSE7-kLvSvUF0Z6qrdY/s400/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+011.JPG" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKcapsWvBs7in52pcAI0wF6_GiZxZUT0m6dA8gwSNrHo8Qgrqt0szh-i6vF3QnDVkmp2BIx98SMCnxm5jSEEKKJA8H1rSIi6WU3q9ICtWHoAzIzYJk5ca0PS1WiphzQ81wwysccXsqoUM/s1600/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+009.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKcapsWvBs7in52pcAI0wF6_GiZxZUT0m6dA8gwSNrHo8Qgrqt0szh-i6vF3QnDVkmp2BIx98SMCnxm5jSEEKKJA8H1rSIi6WU3q9ICtWHoAzIzYJk5ca0PS1WiphzQ81wwysccXsqoUM/s400/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+009.JPG" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ad0H-PHfTxiTNKNyhxJkLSTGPHUVeQ5E2dADcUZ_bFLXAEss5bdf1SudIDpOEjiy9vplRNWrUap9yjeOBsgFjha7v8ocmUt4FopE7FQRhpaaxiFkEo3DVhqmfQa_F61g-dignv8v1Sk/s1600/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+002.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ad0H-PHfTxiTNKNyhxJkLSTGPHUVeQ5E2dADcUZ_bFLXAEss5bdf1SudIDpOEjiy9vplRNWrUap9yjeOBsgFjha7v8ocmUt4FopE7FQRhpaaxiFkEo3DVhqmfQa_F61g-dignv8v1Sk/s400/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+002.JPG" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkmVHSsymTe_M68_8jD5r7_T7eZim1LC6F-1sDLq26Gr3i9_yZ8GZfSobITlPsdHa20PpROQaRZHIBrlIAsOobznd8_ywsmV4k-BOscZALBvHImXFIcVV1xSL_vcUImoFF8mvXXZbgx9E/s1600/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+001.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkmVHSsymTe_M68_8jD5r7_T7eZim1LC6F-1sDLq26Gr3i9_yZ8GZfSobITlPsdHa20PpROQaRZHIBrlIAsOobznd8_ywsmV4k-BOscZALBvHImXFIcVV1xSL_vcUImoFF8mvXXZbgx9E/s400/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+001.JPG" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvFej4XWyYJ2uL8lIjP6SYTJJ4Qa4CkM_AHiRd46LEM2oyn52_OZyq6yK1Wy8BF2iZWoHOpidMYMtYfaTh9NRxVE9vGjJicVCh-1md8gz5OpKmBs0ViFvFzG-KwmKx8O2MxanY3Nj9sU/s1600/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+005.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvFej4XWyYJ2uL8lIjP6SYTJJ4Qa4CkM_AHiRd46LEM2oyn52_OZyq6yK1Wy8BF2iZWoHOpidMYMtYfaTh9NRxVE9vGjJicVCh-1md8gz5OpKmBs0ViFvFzG-KwmKx8O2MxanY3Nj9sU/s400/%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25BB+%25CE%2595%25CE%25A0%25CE%2595+2012+005.JPG" /></a></div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-83297218301197226702012-03-11T04:49:00.000-07:002012-03-11T04:49:01.650-07:00ΕΠΕΙΔΗ Η ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣΣτην χτεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Κερκυραίων καταγγέλθηκε επισήμως και μοιράσθηκε ανάλογο κείμενο στους παρευρισκόμενους σύμφωνα με το οποίο ένα μυστηριώδες ελικόπτερο προερχόμενο εξ Αθηνών με τέσσερις επιβάτες πέταξε σε χαμηλό ύψος πάνω από τον Ερημίτη στις 13 Οκτωβρίου.<br />
Ο Αναγνώστης ,θα γνωρίζει φαντάζομαι , ότι ο ερημίτης είναι ένας βιότοπος στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού που είναι πρώτος στην λίστα των προς «αξιοποίηση» εκτάσεων του δημοσίου.<br />
Για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις και να αφήνονται υπονοούμενα εναντίον του δημάρχου μας παραθέτουμε σήμερα τα γεγονότα λεπτό προς λεπτό.<br />
Στις 10 Οκτωβρίου ο Δήμαρχός μας πήγε στην Αθήνα για να δει έναν φίλο του (που ήταν στο κρεβάτι).<br />
Στις 13 Οκτωβρίου το πρωί κατεβαίνει στο μοναστηράκι να φάει ένα κεμπάπ στου «Θανάση».<br />
Εκεί συναντάει τυχαία έναν παλιό του φίλο που έχει εκατό καράβια υπό ξένη σημαία.<br />
Τον κερνάει μια μπύρα και του λέει ότι το μεσημέρι θα γυρίσει στην Κέρκυρα.<br />
Ο εφοπλιστής μην έχοντας πώς να σκοτώσει την ώρα του προτείνει να τον πάει αυτός με το ελικόπτερό του.<br />
Περιμένοντας στην εξέδρα του μετρό συναντούν έναν διευθύνοντα σύμβουλο γνωστής μεγάλης εταιρίας που έτρωγε την τυροπιτά του.<br />
Δεν είχε που να πάει και τους ακολούθησε.<br />
Στην «Δουκίσσης Πλακεντίας» μπαίνει στο βαγόνι ένα πρόσωπο κλειδί στην προμήθεια από την SIEMENS των πανάκριβων (C4I) συστημάτων ασφαλείας των ολυμπιακών αγώνων.<br />
Τον παίρνουν μαζί τους γιατί είναι μούσκεμα από την βροχή , μόλις χώρισε και η γυναίκα του τον έδιωξε από το σπίτι.<br />
Μπαίνουν όλοι στο ελικόπτερο και πριν προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας (12.22 τοπική ώρα) ο Δήμαρχος τους ζητάει να πάνε στον ερημίτη για να τραβήξει μερικές φωτογραφίες.<br />
Το άλλο μήνα θα πάει σε μια διεθνή έκθεση όπου θα γίνει και η τουριστική προβολή της Κέρκυρας και χρειάζεται φωτογραφικό υλικό από τις ομορφιές του νησιού.<br />
Συμφωνούν βαριεστημένα παρόλο που ο μουσκεμένος και χωρισμένος κοντεύει να πουντιάσει.<br />
Πάνω από τον ερημίτη ο Δήμαρχος βγάζει μερικές φωτογραφίες με το κινητό του και επιστρέφουν στο Αεροδρόμιο.<br />
Αυτή η ανθρώπινη ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον κάθε ευαίσθητο δήμαρχο μετατράπηκε σε μια σκοτεινή υπόθεση λάσπης και συκοφαντίας .<br />
ΝΤΡΟΠΗ!<br />
<br />
Σταμάτης Κυριάκης 11/03/2012Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-5608084473636047052012-02-13T10:01:00.000-08:002012-02-13T10:03:24.896-08:00Η πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες(ή γιατί η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική)<br />
<br />
<br />
Του Θανάση Τριαρίδη<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
1. Το περιστατικό είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα κρισιμότερα διανοητικά όρια της Ιστορίας (: της κανοναρχημένης μνήμης που συμφωνήσαμε να λογαριάζουμε για Ιστορία) – και καθώς αποτυπώθηκε και στην ταινία Γκάντι (1982) του Ρίτσαρντ Ατένμπορο είναι πλέον αρκετά γνωστό. Στα 1947, κι ενώ η Μεγάλη Βρετανία έχει αποσυρθεί από την κυριαρχία της στην Ινδία, στην αχανή χώρα έχει ξεσπάσει ο σπαρακτικός εμφύλιος ινδουιστών και μουσουλμάνων. Και οι δύο θρησκευτικές κοινότητες (έχοντας δομήσει την ύπαρξή τους στο θεμελιακό μίσος, την εξαγγελία του φόνου και τη μισαλλοδοξία που κάθε θρησκεία αναγγέλλει για τους πιστούς της) προχωρούν σε γενικευμένες σφαγές αμάχων με στόχο την αμφίπλευρη θρησκειοκάθαρση της Ινδίας (που εντέλει δικαιώθηκε καθώς κατέληξε στη δημιουργία δύο «καθαρών θρησκευτικά» κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν). Ο άνθρωπος που για δεκαετίες πρωτοστάτησε στον αγώνα της ανεξαρτησίας παραμένοντας ανυποχώρητος στο δόγμα τής μη βίαιης ανυπακοής και κάνοντας όλο τον κόσμο να στρέψει την προσοχή του στην Ινδία, ο Μαχάτμα Γκάντι, απελπισμένος, κηρύσσει στις 12 Ιανουαρίου του 1948 μια ακόμη μέχρι θανάτου απεργία πείνας ζητώντας να σταματήσει ο εμφύλιος. Ενώ η αποχή του από την τροφή διαρκεί και ο Γκάντι είναι κατάκοιτος, τον επισκέπτεται ένας ινδουιστής και του ζητάει κάτι σαν εξομολόγηση. «Οι μουσουλμάνοι σκότωσαν την οικογένειά μου, τα τρία παιδιά μου», του λέει κλαίγοντας. «Πήγα κι εγώ σε ένα μουσουλμανικό σπίτι και σκότωσα κι εγώ τρία παιδιά· έλιωσα το κεφάλι τους στον τοίχο». Ο (επίσης πιστός ινδουιστής) Γκάντι τού απαντάει ψιθυρίζοντας με δυσκολία: «Έχω για σένα μια διέξοδο: θα βρεις τρία παιδιά που σκοτώθηκαν οι γονείς τους και θα τα αγαπήσεις σα να ’ναι δικά σου. Και κάτι ακόμη: θα είναι παιδιά μουσουλμάνων και θα τα μεγαλώσεις ως μουσουλμάνους.»<br />
<br />
<br />
<br />
Σκέφτομαι τούτη την πρόταση – ουσιαστικά τη στάση ζωής τού Γκάντι (την οποία, ως γνωστόν, πλήρωσε με τη ζωή του λίγες μέρες αργότερα). Άραγε όταν κανείς λιώνει κεφάλια παιδιών στον τοίχο, ποιο περιθώριο μπορεί να έχει για ζωή – και για τι είδους ζωή; Πώς μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά του άλλου σα να ήταν ο ίδιος άλλος; Κι αν ο κόσμος είναι ανυπόφορος και ακατανόητος, σε ποιον απομένει να μεγαλώσει τα ορφανά παιδιά της Ινδίας τού (άραγε πόσο μακρινού) 1948; Ποια είναι εντέλει εκείνα τα παιδιά; Ποιοι είμαστε εμείς;<br />
<br />
<br />
<br />
Σε πείσμα της Ιστορίας (και της ομοιοκαταληξίας που καμώνεται την Ιστορία) ο Γκάντι επιμένει: Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να αλλάζουμε – και, ναι, ακόμη και κάποιος που έχει λιώσει κεφάλια μωρών στον τοίχο έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί τη βία, τον θάνατο, το στρατόπεδο που ο ίδιος εγκατέστησε μέσα και γύρω από την ύπαρξή του. Σύμφωνα με τη συλλογιστική του Ινδού ανθρωπιστή, όσο υπάρχουμε (: όσο ζούμε) έχουμε κάτι βαθύ ολόδικό μας που παραμένει πάντοτε στα χέρια μας: την πιθανότητα μιας απόφασης, με την οποία τα παιδιά του άλλου μπορούν να γίνουν δικά σου – εφόσον ο άλλος μπορεί να ζήσει μέσα σου. Ένας εβδομηνταεννιάχρονος γέροντας, σχεδόν ανήμπορος καν να μιλήσει, προσπαθεί να απαντήσει στον θάνατο που απλώνει, στον αλληλοτροφοδοτούμενο φόνο, στον κλιμακούμενο όλεθρο της διαλεκτικής – ουσιαστικά, με μόνο του όπλο την ίδια του τη ματαιότητα, αντιπροτείνει τη μικρή, δύσκολη, υπονομευμένη έως ανυπόφορη ζωή κόντρα στην αιώνια εξουσία της βίας. Κάποιος μπορεί να ονομάσει τούτη τη στάση ανιστορική – κάποιος άλλος μπορεί να τη λογαριάσει ως «λυρικό δεκανίκι της εξουσίας». Για μένα, για τη δική μου οπτική, είναι μια σπάνια ανθρώπινη κορυφή: μας υπενθυμίζει πως εντέλει υπάρχει κρατημένο μέσα μας ένα κομμάτι της ζωής που μπορεί να φτάσει μακρύτερα από τη βία.<br />
<br />
<br />
<br />
Μιλούμε γι’ αυτό το κομμάτι ζωής – γι’ αυτή την ανθρώπινη πιθανότητα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
2. Η αλήθεια είναι πως η Ιστορία με τους απαίσιους νόμους της διδάσκει τη βία – τη μοιράζει στους σκυμμένους πιστούς της όπως ο παπάς το αντίδωρο στην εκκλησία. Οι άνθρωποι είναι ίσοι μα δεν ζούνε ως ίσοι (και η ανισότητα είναι φυσικά βία), η φύση βιάζεται (και ο βιασμός της φύσης είναι προφανής βία), το ένα τρίτο του πληθυσμού της γης πεινάει (και σαφώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από την πείνα), το 0,01% του πληθυσμού της γης κατέχει το 70% του παγκόσμιου πλούτου (και η φτώχεια των πολλών είναι καθολική βία), οι λογής εθνικοθρησκευτικοί πόλεμοι μαίνονται, οι απελπισμένοι μετανάστες οδηγούνται στο χαμό ή σε μια αβίωτη σκλαβιά. Οι άνθρωποι από αιώνες γυρεύουν απαντήσεις για την ανισότητα και για τη δυστυχία: πολλές από αυτές τις απαντήσεις μέσα στην ιστορία δομήθηκαν πάνω στη βία. Ωστόσο, η ίδια η ιστορία απέδειξε πως καμιά αντιπρόταση που δομήθηκε πάνω στη βία δεν οδήγησε σε οποιαδήποτε κοινωνική/δικαιωματική κατάκτηση ή πολιτική χειραφέτηση – ίσα-ίσα προσέφερε πρώτης τάξεως άλλοθι στην εξουσία, στην κλιμακούμενη αυθαιρεσία της και τους λογής ολοκληρωτισμούς της. Αυτό δεν είναι τυχαίο: κάθε πολιτική βία (και κάθε πολιτική επίκληση της βίας) είναι μονάχα εξουσία – και όσοι δηλώνουν «αντιεξουσιαστές» ομνύοντας στη βία είναι μοναχά φύλακες του στρατοπέδου, του δικού τους και των άλλων. Η μόνη αληθινή αντι-εξουσία είναι η ίδια η ζωή: ο αγώνας για τη ζωή διά της ζωής, ο αγώνας για αλληλεγγύη, ανθρώπινα δικαιώματα και δημιουργία, ο σεβασμός της ζωής δίχως εκπτώσεις, διαλεκτικές ζυγαριές, αξιώματα λογής -ισμών και το απαίσιο επιχείρημα πως υπάρχει ένας σκοπός που αγιάζει τα μέσα, εκείνο το ανυπόφορο Τιεν-αν-μεν-αλλά…<br />
<br />
<br />
<br />
Για τη δική μου οπτική, η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί, όποιον απάνθρωπο ύμνο κι αν τραγουδά, όποια απάνθρωπη σημαία κι αν ανεμίζει στο φλάμπουρό της (γιατί κάθε σημαία και κάθε ύμνος είναι ομολογίες απανθρωπιάς). Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία – και η λεγόμενη «αντιβία» πάντοτε υπηρέτησε και ενίσχυσε την πρωτεύουσα βία που υποτίθεται πως αντιμαχόταν. Καμιά αληθινά αντισυστημική αντιπρόταση δεν μπορεί να στηρίζεται στη βία, διότι κάθε πολιτική βία είναι μια βαθύτατη συστημική επιβεβαίωση. Ελευθερία εν τρόμω και εν φόνω δεν υφίσταται. Ούτε υπάρχουν »καλοί» και «κακοί» νεκροί: το αίμα είναι πάντοτε κηλίδα και ποτέ λεκές.<br />
<br />
<br />
<br />
Διάφοροι, συνήθως προγραμματικά αγράμματοι, θεωρούν τη μη βία «ανιστορικό» πρόταγμα. Σύμφωνα με τη συλλογιστική τους, εξίσου «ανιστορικό» είναι και το πρόταγμα της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, ο Ερρίκος Ντινάν, ο Λέων Τολστόι, ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αλβέρτος Σβάιτσερ, η Σόφι Σολ, ο Πρίμο Λέβι, η Ζερμέν Τιγιόν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Τζον Λένον, η Ρέιτσελ Κόρι, ο Χραντ Ντικ, οι αντιρρησίες συνείδησης, οι εθελοντές των ανθρωπιστικών οργανώσεων και χιλιάδες άλλοι μάς δίνουν με τη σκέψη τους και με τη ζωή τους μια σαφή αντιπρόταση στην αλληλοτροφοδοτούμενη κτηνωδία της βίας. Ο κόσμος, σε πείσμα των ομοιοκατάληκτων στίχων που μάθαμε να παπαγαλίζουμε, δεν προχωρεί πάντα με φωτιά και με μαχαίρι – προχωράει με την παιδεία, την επιστήμη, τη δημιουργία, την τέχνη, την κοινωνική συμμετοχή και αλληλεγγύη, τον έρωτα… Ο Ρουσό, ο Μότσαρτ, ο Βαν Γκογκ, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ ή ο Γεώργιος Παπανικολάου πάλεψαν για την ανθρωπότητα πολύ περισσότερο από τους λογής μεγαλοφονιάδες που θεώρησαν πως έχουν το δικαίωμα να «ελευθερώσουν» σκοτώνοντας και σφάζοντας. Και ο ήλιος για να γυρίσει δεν θέλει «νεκροί χιλιάδες να είναι στους τροχούς», μήτε «οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους». Κάποτε έρχεται η ώρα που μπορούμε να πούμε το αυτονόητο: πως ο ήλιος γυρίζει από μόνος του – και πως όλα τα υπόλοιπα είναι άλλοτε κούφια ταρατατζούμ εθνικών ποιητών κι άλλοτε λάβαρα εν δυνάμει φονιάδων.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
3. Πολλοί βλέπουν αυτή τη συνολική άρνηση της πολιτικής βίας με σκεπτικισμό: αντιπαραθέτουν το επιχείρημα πως η πορεία του ανθρώπου μέσα στο χρόνο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βία (κάθε είδους βία), πως είναι κυριολεκτικά συνυφασμένη μαζί της. «Εφόσον η βία», λένε, «είναι μια πυρηνική ανθρώπινη συμπεριφορά που όρισε τον ανθρώπινο πολιτισμό, είναι δυνατόν να υπάρξει ζωή και Ιστορία δίχως αυτήν; Μήπως το αίτημα για εξάλειψη της βίας δεν είναι παρά ένας διανοητικός γλωσσοδέτης που δεν μπορεί να βγάλει πουθενά;» Απαντώ: προφανώς η σύνδεση της ανθρώπινης κτηνωδίας με την Ιστορία είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα – μα από πότε κάτι που συνέβη είναι ηθικά δικαιωμένο επειδή συνέβη; Και το Ολοκαύτωμα συνέβη, και η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα συνέβη, και οι θρησκευτικοί πόλεμοι, και γενοκτονίες και σφαγές και κάθε είδους φρίκη συνέβησαν και συμβαίνουν – και, αλίμονο, θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Για ποιο λόγο το γεγονός ότι κάτι συμβαίνει σημαίνει πως οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι καλώς συμβαίνει, ότι πρέπει να συνεχίσει να συμβαίνει, ότι οφείλουμε να ομνύουμε σε αυτό, ότι δεν μπορούμε να προσπαθούμε να αλλάξει; Η ιστορία (με μικρό γιώτα και όχι Ιστορία με κεφαλαίο) είναι η μνήμη του παρελθόντος – δεν είναι ευαγγέλιο, δεν είναι οδηγία χρήσης για το μέλλον: σύμφωνα με αυτήν τη φριχτά ανορθολογική (και ακραία ανιστόρητη) συλλογιστική, εφόσον υπήρξαν οι δούλοι, θα έπρεπε να υπάρχουν για πάντα· εφόσον οι γυναίκες θεωρούνταν υποχείρια (ή και πράγματα), θα έπρεπε να παραμείνουν τέτοια· εφόσον υπήρξε η Ιερά Εξέταση, θα έπρεπε οι άνθρωποι να καίγονται αιωνίως στις φλόγες της.<br />
<br />
<br />
<br />
Συνακόλουθα, ναι, η πολιτική βία είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ιστορία, όπως απόλυτα συνυφασμένες με την ιστορία είναι και η δουλεία, οι σχέσεις εκμετάλλευσης, ο θρησκευτικός φανατισμός, ο πόλεμος, η μειονεκτική θέση της γυναίκας, η φτώχεια, η πείνα και πολλά άλλα. Δεν είναι, άρα, ανθρώπινο στοίχημα (στοίχημα του ανθρώπινου πολιτισμού) να πάψουν η πείνα, η φτώχεια, η δουλεία, οι σχέσεις εκμετάλλευσης, να σταματήσουν οι πόλεμοι, να καμφθεί ο θρησκευτικός φανατισμός – άρα και το να απεμπλακούμε από τη διανοητική και υλική κτηνωδία της πολιτικής βίας; Το έχω γράψει κι άλλοτε (με αφορμή τη σφαγή-εθνοκάθαρση της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821): η λογική της «σοφής Ιστορίας», που δικαιώνεται ηθικά μόνο και μόνο επειδή υπήρξε, είναι η λογική του τυφλού παραλόγου: και το Άουσβιτς υπήρξε, και η βόμβα στη Χιροσίμα επίσης, και ο βομβαρδισμός της Δρέσδης, και οι πυραμίδες του Ταμερλάνου, και οι Σταυροφορίες και η Ιερά Εξέταση… Θα αποδεχτούμε την κανονικοποίηση της ανθρώπινης κτηνωδίας επειδή συνέβη; Και αν ναι, τότε ποιον λόγο έχουμε να μιλούμε για το όποιο ανθρώπινο διακύβευμα που βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής αγωνίας μας – εντέλει του ανθρώπινου πολιτισμού;<br />
<br />
<br />
<br />
Επομένως, εφόσον αποφασίζουμε να συζητήσουμε για την πολιτική βία (και δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε εύκολη μια τέτοια απόφαση), έχουμε να απαντήσουμε ένα αφετηριακό και απροσπέραστο ερώτημα (ο καθένας το απαντά για τον εαυτό του και ανάλογα με τον όποιο κώδικα πολιτικής ηθικής υιοθετεί): Υπάρχει κάποια μορφή πολιτικής βίας που είναι ηθικά αποδεκτή; Μπορούμε να διανοηθούμε κάποια μορφή πολιτικής βίας που ο σκοπός της μπορεί να ακυρώνει την απανθρωπιά της, τη στοχοθεσία της να σκλαβώσει τον άλλονε στην ισχύ και στον τρόμο της; Για τη συντριπτική πλειοψηφία η διαχρονική απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η ακόλουθη: «Ναι, υπάρχει πολιτική βία που είναι (ή μπορεί να γίνει) αποδεκτή από μένα, αρκεί να υπηρετεί το Έθνος μου / τον Θεό μου / τη Φυλή μου / τον Πολιτικό Στόχο μου / το Κράτος μου / την Επανάστασή μου / τον Αγώνα μου / κάποιαν άλλη ηθική τάξη, σπουδαία και μοναδική…» Η προσωπική μου άποψη είναι πως η θέση αυτή, παρά τη μετριοπαθή της διατύπωση (επιγραμματικά λέγεται και «Τιεν-Αν-Μεν αλλά»), ουσιαστικά συνιστά μια καθολική αποδοχή της πολιτικής βίας, καθώς «η σπουδαία και μοναδική ηθική τάξη» είναι προφανώς διαφορετική για κάθε άνθρωπο: όταν είμαστε έτοιμοι να δικαιολογήσουμε έστω και ένα φόνο, χάνουμε το ηθικό επιχείρημα να καταγγείλουμε οποιονδήποτε άλλο φόνο – γιατί ο κάθε φονιάς μπορεί να επικαλεστεί μια δική του «σπουδαία και μοναδική ηθική τάξη» την οποία υπηρετεί διά του φόνου. Έτσι, η μόνη δυνατότητα άρνησης της βίας είναι η καθολική άρνηση του δόγματος που βρίσκεται στον πυρήνα τής (φαινομενικά μερικής) αποδοχής της: καμία ηθική τάξη (ούτε η δική μου ούτε κανενός άλλου), όσο σπουδαία και μοναδική κι αν νιώθω πως είναι, δεν μπορεί να δικαιώσει ή έστω να δικαιολογήσει την πολιτική βία, το φόνο, τον τρόμο, την κτηνωδία – εντέλει: την ήττα μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
4. Κάθε φορά που επαναλαμβάνω τη θέση μου πως η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, πέρα από την (μάλλον φιλοσοφικής διάστασης) ένσταση που περιγράφτηκε παραπάνω, προκύπτουν και δύο (συνήθως καλοπροαίρετα) κριτικά ερωτήματα που τρέφονται από τον ίδιο ομφάλιο λώρο – και τα οποία καταγράφω ευθύς αμέσως μαζί με έναν σύντομο δικό μου σχολιασμό (που φυσικά αποτυπώνει τη δική μου υποκειμενική οπτική). Το πρώτο από αυτά τα ερωτήματα, ενδεχομένως μεθοδολογικό, είναι το ακόλουθο: «Εφόσον ο φασισμός ως πολιτικό κίνημα γεννήθηκε μόλις τον 20ό αιώνα, δεν είναι ανιστόρητος αναχρονισμός να πεις “φασιστική” την πολιτική βία που υπάρχει από την πρώτη ώρα της ανθρώπινης Ιστορίας;» Το δεύτερο ερώτημα μοιάζει πρακτικό: «Ναι, η πολιτική βία είναι αποκρουστική – ωστόσο δεν είναι ορισμένες φορές απαραίτητη; Τι κάνεις με τους Ναζί, με τον Χίτλερ, με την Κου Κλουξ Κλαν ή τους Νότιους του Αμερικάνικου Εμφυλίου; Τι κάνεις με μια νεοναζιστική ομάδα που διακηρυγμένα σκοτώνει μετανάστες; Μήπως ο όρος “πάντοτε φασιστική” αυτοϋπονομεύεται;»<br />
<br />
<br />
<br />
Απαντάω καταρχάς στο πρώτο ερώτημα – αυτό που αφορά τη χρήση του όρου: Ο φασισμός ως πολιτική πρακτική, πολιτικό πρόταγμα και πολιτική στάση φυσικά και δεν γεννήθηκε στον 20ό αιώνα – υπάρχει από την πρώτη ώρα της Ιστορίας, κυριαρχεί μέσα της και κανοναρχεί διαχρονικά την ανθρώπινη ηθική. Απλώς στον 20ό αιώνα ονομάστηκε φασισμός (και εκφράστηκε μέσα από το αντίστοιχο ομώνυμο ιταλικό πολιτικό κόμμα) ετούτη η πανάρχαια και εξακολουθητική συμπεριφορά κάθε εξουσίας: η στοχοθεσία τού να φτιάξουμε διά της βίας, του τρόμου και του παραδειγματικού φόνου έναν άνθρωπο (και δι’ αυτού μια ανθρωπότητα) ολοκληρωτικά υποταγμένον στον δικό μας ηθικοπολιτικό Κανόνα (και όποιον δεν συμμορφώνεται στον Κανόνα να τον ονομάζουμε ζωτικό εχθρό και να θεωρούμε πως το τέλος του είναι προϋπόθεση της ύπαρξής μας). Το να αρνούμαστε αυτή την πραγματικότητα και να επιμένουμε πως ο φασισμός είναι γέννημα του 20ού αιώνα είναι μια ψευτομεθοδολογική υποκρισία, ένα ανορθολογικό και οριακά αντιεπιστημονικό παιχνίδι με τις λέξεις που γεννάει τέρατα. Και η δουλεία ως όρος ανήκει στην ελληνική αρχαιότητα (και η λέξη σκλαβιά από όπου προκύπτει το αγγλικό slavery είναι γέννημα των χρόνων του Βυζαντίου) – μα αυτό τι σημαίνει, πως δεν υπήρχε δουλεία στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Κίνα και στους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, στους Μάγιας, στους Ίνκας, στους Αζτέκους ή όπου (παντού) αλλού;<br />
<br />
<br />
<br />
Το δεύτερο ερώτημα είναι σαφώς πραγματικό – και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πράγματι έρχονται στιγμές που η χρήση βίας δείχνει μονόδρομος – τα παραδείγματα μιας συμμορίας που σκοτώνει μετανάστες ή μιας θρησκευτικής σέκτας που δολοφονεί όσους κατανοεί για «απίστους» είναι χαρακτηριστικά. Μα το κρίσιμο και σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η βία να μην είναι πολιτική (να μην έχει κανένα ιδεολογικό/ερμηνευτικό πρόσημο), να μην ασκείται ποτέ κατά ιδεών και προθέσεων, αλλά κατά συντελούμενων πράξεων που συνιστούν ποινικά εγκλήματα – τα οποία προσπαθεί να αποτρέψει με τη μικρότερη δυνατή χρήση. Ουσιαστικά μιλούμε για μια κατάσταση σκληρών ορίων άμυνας που σε καμία περίπτωση δεν θα στρέφεται κατά των όποιων (αποκρουστικών για μένα, γοητευτικών για κάποιους άλλους) απόψεων (των ρατσιστών, των ναζιστών ή όποιων άλλων), απόψεων που είναι ιερές στο πλαίσιο της δημοκρατικής συνύπαρξης, αλλά ενάντια σε σαφείς εγκληματικές πράξεις που απειλούν τη ζωή και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα… Αυτή η αποτρεπτική βία οφείλει να είναι πάντοτε η λιγότερη δυνατή και εκφράζεται μέσα από κοινωνικά θεσμισμένα και δημοκρατικά ελεγχόμενα όργανα (και τέτοιο θα έπρεπε να είναι η αστυνομία – και όχι ο προφανής βραχίονας της κρατικής καταστολής που είναι σήμερα) και σίγουρα όχι από αυτόκλητους σωτήρες που αυτοδικούν για τη δική τους υποκειμενική αλήθεια, διεκδικώντας να επιβάλουν τη δική τους σωτηρία ή τον δικό τους όλεθρο.<br />
<br />
<br />
<br />
Αυτός είναι και ο λόγος που στο κείμενο αυτό (και σε όλα τα προηγούμενα αντίστοιχα) μιλάω για την πολιτική βία που είναι πάντοτε φασιστική – δηλαδή τη βία που έχει πολιτικό/ιδεολογικό κίνητρο και διαφορίζεται από τη βία ενός ληστή, ενός βιαστή ή ενός ψυχοπαθούς δολοφόνου, και αντίστοιχα διαφορίζεται από την αστυνομική βία που προϋποθέτει η αποτροπή ποινικών εγκλημάτων. Κάποιες φορές στο επίπεδο των αιτίων είναι σαφώς δύσκολη (ενδεχομένως αδύνατη) η διάκριση ανάμεσα στα όρια της βίας (ένας ληστής μπορεί να πεινάει – και η πείνα είναι πολιτική βία), ωστόσο η κρίσιμη διαφορά είναι στο επίπεδο του κινήτρου: ο ληστής κλέβει για να ζήσει (ή για να πλουτίσει) – ο πολιτικός δολοφόνος ή ο συμμετέχων σε ένα τάγμα εφόδου δολοφονεί και τρομοκρατεί αντίστοιχα για να παραδειγματίσει, να φοβίσει και να εξουσιάσει διά του φόβου που σκόρπισε. Η διαφορά (το ανήθικο ιδιωτικό όφελος του εαυτού από τη μια σε αντιδιαστολή με τον ηθικοποιητικό τρόμο τού άλλου) είναι σαφής.<br />
<br />
<br />
<br />
Φυσικά, θεωρώ αυτονόητο το να υπογραμμίσω πως στη δική μου οπτική και αυτή η αποτρεπτική μη πολιτική βία (ακόμη κι αν ασκηθεί με όλες τις δημοκρατικές προϋποθέσεις) εξακολουθεί να παραμένει μια ανθρώπινη ήττα και μια προσχώρηση στην κτηνωδία. Το ότι σε κάποιες περιπτώσεις μοιάζει υποχρεωτική ή απαραίτητη δεν σημαίνει πως είναι ηθικά αποδεκτή ή πως ο αγώνας ενάντια και σε αυτήν τη βία δεν είναι ένα τεράστιο στοίχημα για την ίδια μας την ανθρωπιά. Αλίμονο αν αποδεχτούμε την αποτρεπτική βία ως ηθικό Κανόνα, αλίμονο αν δεν αναζητήσουμε (έστω, στο στήθος των πιο βαθιών ονείρων μας) μια ανθρωπότητα που θα κοιτάζει πέρα από αυτήν. Αλλά ο αγώνας αυτός προφανώς δεν γίνεται με το λοστάρι, με το πιστόλι και τη βόμβα – γίνεται με καθολική ανθρώπινη αλληλεγγύη, με αλληλοσεβασμό και παιδεία…<br />
<br />
<br />
<br />
Κι εδώ θα ήθελα να σημειώσω και κάτι ακόμη, καθώς βλέπω τα ιδιαίτερα (συχνά επιθετικά) αντανακλαστικά που προκαλεί ο όρος φασιστικός/-κή/-κό που χρησιμοποιώ για να χαρακτηρίσουμε στάσεις και πρακτικές της ζωής μας. Νομίζω πως δεν πρέπει να μας τρομάζουν οι λέξεις – ο φόβος των λέξεων είναι χαρακτηριστικό της θεολογίας. Είναι προτιμότερο να μας τρομάζει ο εαυτός μας, οι πράξεις μας και οι σιωπές μας. Όλοι (ή σχεδόν όλοι) υιοθετήσαμε στη ζωή μας φασίζουσες συμπεριφορές πολιτικής βίας, όλοι χαϊδευτήκαμε με τον διαρκώς αναφυόμενο φασισμό. Κι εγώ, φυσικά, έχω ασκήσει στη ζωή μου βία – επιπλέον υπηρέτησα ως δυνάμει δολοφόνος στη φασιστική κτηνωδία του ελληνικού στρατού. Το να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου για να καμωθώ τον άμεμπτο θα έδειχνε πως δεν έχω αντιληφθεί διόλου τη ματαιότητα του χρόνου μου… Ο φασισμός είναι κυρίαρχος στη ζωή μας και στην κουλτούρα μας – συχνά μοιάζει μονόδρομος: αρκεί να σκεφτούμε τους θεσμούς της οικογένειας και του σχολείου, την έννοια της παιδαγωγικής (η οποία από την ίδια της τη φύση είναι μια ανθρωποδιορθωτική διαδικασία διαμόρφωσης του άλλου), τη συναισθηματική βία και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς, τη βία που ασυναίσθητα ή και ασυνείδητα ασκούμε έναντι της φύσης. Δεν έχουμε αρκετές και πειστικές απαντήσεις σε όλες αυτές τις εκφάνσεις τις βίας – αλλά τουλάχιστον μπορούμε να μιλούμε γι’ αυτές και για την απανθρωπιά που κουβαλάν, να τις αρνούμαστε ηθικά και πρακτικά όσο και όπως μπορούμε, να προσπαθούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτές – εντέλει να σταθούμε κριτικά απέναντι στον εαυτό μας και να αντισταθούμε στο φασισμό που κουβαλάμε μέσα μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
5. Η μη βίαιη πολιτική διεκδίκηση είναι, κατά τη γνώμη μου, η μεγαλύτερη πολιτική κατάκτηση της Δύσης και της ανθρωπότητας. Μετά από πολλούς αιώνες όπου οι άνθρωποι υπέτασσαν τους ανθρώπους στην άποψή τους διά του σιδήρου ή διά της πυράς, ήρθε η ώρα που (τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμικής πραγματικότητας) μπορούμε να διαμορφωνόμαστε διά της πειθούς (: της πειθούς με τα λόγια και με το έμπρακτο παράδειγμα) και όχι διά του φόβου – ουσιαστικά ήρθε η ώρα της δημοκρατίας. Μπορεί τούτη η δημοκρατία να διατρέχεται από χίλιες δυο στρεβλώσεις και θεμελιακές ανισότητες, μπορεί να υπάρχουν ισχυρότατοι εξουσιαστικοί μηχανισμοί κατασκευής πειθούς και συναίνεσης, ωστόσο η απάντηση σε όλα τούτα είναι ένας άλλος λόγος (λόγος πολιτικής ανυπακοής, δικαιωματικής αντίστασης, κοινωνικής αλληλεγγύης και έμπρακτης ανθρωπιάς) και όχι η καταφυγή στο νόμο εκείνου που έχει τον μεγαλύτερο πύραυλο, την ισχυρότερη βόμβα, το καλύτερο κανόνι, το πιο επιδέξιο τσεκούρι. Τα πολλά παραδείγματα που αναφέρθηκαν παραπάνω μάς δείχνουν πως άνθρωποι με μοναδικό όπλο το τρεμάμενο σώμα τους και την παλλόμενη καρδιά τους μπόρεσαν να αντισταθούν και να λυγίσουν τις πιο θηριώδεις ολοκληρωτικές τυραννίες των καιρών τους, δίχως να πειράξουν μήτε μια ανθρώπινη τρίχα, δίχως να τρομοκρατήσουν μήτε κουνούπι… Και τούτοι οι άνθρωποι, αγαπώντας και όχι μισώντας, κέρδισαν σημαντικά στοιχήματα ελευθερίας για λογαριασμό όλων μας…<br />
<br />
<br />
<br />
Αντίθετα, όλες οι πολιτικές επαναστάσεις (δηλαδή τα βίαια πραξικοπήματα σεχταρισμένων μειονοτήτων που διαχρονικά έγιναν στο όνομα του «Λαού» και του «Ανθρώπου») είχαν ένα κύριο χαρακτηριστικό τους: την απανθρωπιά και τη σταδιακή προσχώρηση στην κτηνωδία. Έτσι, λογής μεγαλοφονιάδες (από τον Ροβεσπιέρο μέχρι τον Πολ Ποτ) εκμεταλλεύτηκαν μια λέξη με γοητευτικό θάμπος (: Επανάσταση) για να γίνουν εξουσιαστές στη θέση εξουσιαστών, να σφαγιάσουν σώματα και να αφανίσουν ανθρώπους, να σπείρουν τον τρόμο και την απελπισία, να στοιβιάξουν ντούμπες με πτώματα ονοματίζοντάς τες «προϋπόθεση της αγάπης» ή «παράπλευρες απώλειες» ή «αναγκαιότητα», να υπονομεύσουν καταστροφικά τα ζωτικά ανθρώπινα δικαιώματα και όχι να τα αναδείξουν όπως ισχυρίζονται παβλοφικά οι υποστηρικτές τους. Οι θιασώτες του επαναστατικού φαντασιακού λησμονούν με πρόθεση (δεν μπορεί να υπάρχει τόση βλακεία) πως όλα τα επαναστατικά καθεστώτα ήσαν τυραννικοί ολοκληρωτισμοί που καταργούσαν διαμιάς τα ανθρώπινα δικαιώματα, κήρυσσαν εκτός «νόμου» κάθε μορφή εκλογών, κατέπνιγαν διά του φόνου κάθε αντίθετη φωνή και απαγόρευαν ακόμη και την κυκλοφορία των ανθρώπων στους δρόμους. Οι ίδιοι άνθρωποι, με την ανάλογη χαριτωμένη ρητορική του παραλόγου, επίσης ξεχνούνε πως η εργατική νομοθεσία, η κοινωνική ασφάλιση, το δικαίωμα της σύνταξης, η ισότητα ανδρών και γυναικών, η ανεξιθρησκία, η κατάργηση της δουλείας και των φυλετικών διακρίσεων, η δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αντίρρηση συνείδησης είναι γεννήματα του αστικού κόσμου, του αστικού πολιτισμού και της δημοκρατίας και προέκυψαν ως αιτήματα και ως (μερική έστω) εφαρμογή μέσα από τον διόλου άγονο αγώνα της αγάπης, της αλληλεγγύης, της θυσίας, της κοινωνικής συμμετοχής – και όχι με το φόνο, τον τρόμο και την εξαγγελία του θανάτου…<br />
<br />
<br />
<br />
Σε όλα αυτά ακούω τον συνεχή αντίλογο: Με αυτά που λες ακυρώνεις όχι μόνο τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά ακόμη και τον Σπάρτακο και τον Τσε Γκεβάρα και την απόπειρα του Παναγούλη… Φυσικά δεν ακυρώνω τίποτε (εξάλλου τα ιστορικά γεγονότα δεν μπορούν να ακυρωθούν), αλλά σίγουρα κρατώ το δικαίωμα να τα βλέπω κάθε φόρα όσο πιο κριτικά μπορώ. Η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί την παραδειγματική απόδειξη για το πώς η πολιτική βία που θα εναντιωθεί σε μια καταπιεστική και τυραννική εξουσία θα καταλήξει σε μια τυραννία πολύ χειρότερη από την εξουσία που υποτίθεται πως θέλησε να ανατρέψει. Η τρομοκρατία και οι γκιλοτίνες του Ροβεσπιέρου (και των συν αυτώ) ήταν ένα ολοκληρωτικό τέρας ντυμένο με ωραία λόγια και με την πορφύρα του αίματος, που υπονόμευσε ανεπανόρθωτα τις διαφωτιστικές αρχές, πάνω στις οποίες μόνον ρητορικά στηρίχτηκε. Δυστυχώς το επαναστατικό φαντασιακό για πολλές δεκαετίες του 20ού αιώνα αναγνώριζε (και αναγνωρίζει) στη γκιλοτίνα «την καθαρτήρια κόψη που εξαγνίζει το Μέλλον» – και διάφορες αντίστοιχες λυρικές όσο και φρικαλέες μπούρδες… (Και προφανώς είναι περιττό να μιλήσω εδώ για το κομμουνιστικό πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 1917 στη Ρωσία, που ευφημίζεται ως «Οκτωβριανή Επανάσταση» και οδήγησε σε έναν από τους πιο απάνθρωπους ολοκληρωτισμούς της ιστορίας, ούτε για την ακόμη πιο εφιαλτική τυραννία που εγκαθίδρυσε στην Κίνα ο Μάο Τσε Τουνγκ υπό τον ψευδότιτλο «Κινέζικη Επανάσταση» – οι Κινέζοι ουδέποτε επαναστάτησαν, απλώς πέρασαν από τη μια σκλαβιά σε μιαν άλλη πολύ χειρότερη, περίπου απερίγραπτη ακόμη και με όρους επιστημονικής φαντασίας…)<br />
<br />
<br />
<br />
Κάθε ανθρωποδιορθωτισμός έχει ανάγκη από μια μεγάλη αφήγηση τρόμου και από διάφορους παραδειγματικούς μαρτυρικούς «ήρωες» στους οποίους δίνει μεσσιανικές διαστάσεις. Το επαναστατικό φαντασιακό δεν εξαιρείται: έτσι δημιούργησε στον 19ο αιώνα και κυρίως στις αρχές του 20ού για τον Σπάρτακο (ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστορικό πρόσωπο για το οποίο οι ιστορικές πηγές είναι αντιφατικές) την εικόνα ενός «Μεσσία της Επανάστασης»: το κίνημα των Γερμανών Σπαρτακιστών, οι πολυάριθμες μυθιστορηματικές βιογραφίες και, κυρίως, η αριστουργηματική ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ μάς εγκλώβισαν σε μιαν απροσπέλαστη εικόνα (ποιος μπορεί να μη σημαδευτεί από την τελευταία σκηνή της ταινίας, όπου όλοι οι δούλοι, ο ένας μετά τον άλλον, φωνάζουν «Εγώ είμαι ο Σπάρτακος…»;) – μια εικόνα που ωστόσο πολύ λίγη σχέση έχει με την ιστορική πραγματικότητα. Ο Σπάρτακος ήταν ένας δούλος που δραπέτευσε κι έφτιαξε δικό του στρατό ενάντια στους Ρωμαίους: ουδέποτε έθεσε οποιοδήποτε κοινωνικό αίτημα στη διαδρομή του, η οποία εκφράστηκε αποκλειστικά μέσα από μάχες, σφαγές και λαφυραγωγία. Όλα δείχνουν πως υπήρξε πράγματι ένας εξαιρετικός στρατηγός απέναντι στις ρωμαϊκές λεγεώνες, μα είναι προφανές πως ο κεντρικός του προσανατολισμός ήταν να δημιουργήσει αξιόμαχο στρατό (δηλαδή: έναν στρατοπεδικό κόσμο) τον οποίο χρησιμοποίησε για να καταλάβει την εξουσία. Επίσης όλα δείχνουν πως την κρίσιμη ώρα της ισχύος του δεν επέλεξε την ελευθερία των αντρών του (δεν τους επέτρεψε να περάσουν τις Άλπεις και να γυρίσουν ελεύθεροι στις πατρίδες τους, αλλά θέλησε να τους εγκλωβίσει σε έναν συγκροτημένο στρατό και να βαδίσει προς τη Ρώμη), ούτε έθεσε το παραμικρό κοινωνικό αίτημα για την κατάργηση της δουλείας. Το ότι πολέμησε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία των αιώνων και το ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του υπέστησαν την κτηνωδία της παραδειγματικής σταύρωσης αρκούσαν στους θιασώτες της επαναστατικής θεωρίας για να τον τοποθετήσουν στο «Πάνθεον των Μαρτύρων» τους, δίχως να σκεφτούν ότι η αντίθεση σε μια κτηνωδία μπορεί να σημαίνει μιαν αντίστοιχη κτηνωδία (και οι Γαλάτες και οι Οστρογότθοι και πολλοί άλλοι πολέμησαν τους Ρωμαίους), αλλά και το ότι η ίδια η στρατιωτική πρακτική του Σπάρτακου δείχνει πως, εάν νικούσε, προφανώς θα ήταν ένας ακόμη εξουσιαστής, ενδεχομένως απαράλλακτος με τους Ρωμαίους… (Επιπλέον θυμίζω πως η δουλεία καταργήθηκε εξαιτίας του αστικού Διαφωτισμού –εξαιτίας του Ρουσό, ας πούμε– στον αστικό κόσμο του 18ου και του 19ου αιώνα…)<br />
<br />
<br />
<br />
Ο Ερνέστο Γκεβάρα είναι προφανώς το απόλυτο μεσσιανικό πρότυπο του «επαναστάτη-μάρτυρα»· είχε ακόμη και φυσική ομοιότητα με τις απεικονίσεις του Χριστού και μαγματική γοητεία, ενώ η νεκρική φωτογραφία του τραβηγμένη από τους εκτελεστές του μοιάζει απελπιστικά με τον Αποκαθηλωμένο Ιησού του Μαντένια. Έτσι, τέσσερις δεκαετίες μετά τη δολοφονία του, είναι θρύλος και τραγούδι σε όλες τις γωνιές του κόσμου, ενώ στη Λατινική Αμερική –και όχι μόνο– λατρεύεται ως άγιος. Ωστόσο ο Γκεβάρα, σε αντίθεση με τον Σπάρτακο, για μια εξαετία περίπου βρέθηκε στην εξουσία και καταγράφτηκε η διόλου ανθρώπινη εξουσιαστική δράση του. Κι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε το πώς ένας ιδεαλιστής και αναμφίβολα ανθρωπιστής γιατρός, που γυρνούσε ως εθελοντής στα λεπροχώρια της Λατινικής Αμερικής, από την ώρα που αποδέχτηκε την πρακτική της ένοπλης βίας έγινε ένας δυνάμει εξουσιαστής. Η «Κουβανική Επανάσταση», όταν επικράτησε, εγκαθίδρυσε μιαν αδίστακτη ολοκληρωτική τυραννία με εκτελέσεις αντιφρονούντων και αποστέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια τυραννία στην οποία ο Τσε όχι μόνο έστερξε αλλά και συνδιαμόρφωσε (το ότι διαφώνησε στη συνέχεια μάλλον είχε να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του και όχι με πολιτική διαφωνία…). Αναμφίβολα η μυθιστορηματική ζωή του Γκεβάρα, ο εκρηκτικός διονυσιακός του χαρακτήρας, ο έντονος ερωτισμός που εξέπεμπε, ο αδιαμφισβήτητος ηρωισμός του, το σχεδόν αυτοθέλητο τέλος του και το ξαπλωμένο γυμνό κορμί του στα χέρια των δολοφόνων του τον έκαναν έναν από τους μεγαλύτερους μύθος του μεταπολεμικού κόσμου. Μα αν κανείς διαβάσει τα (σταλινικά) πολιτικά του κείμενα και κυρίως αν μελετήσει τα πολιτικά του πεπραγμένα στην Κούβα, θα δει πως ο αφετηριακός ιδεαλισμός και ανθρωπισμός του στην πράξη συνθλίφτηκε από τον επαναστατικό ολοκληρωτισμό, την ιερουργία της βίας και τη θεολογική γοητεία της βέβαιης «Σωτηρίας» που θα έρθει αν την πιστέψεις απόλυτα, αν δοθείς ολοκληρωτικά σε αυτήν.<br />
<br />
<br />
<br />
Ο Αλέκος Παναγούλης δεν αποτελεί πρότυπο για το επαναστατικό φαντασιακό (εξάλλου ο ίδιος υπήρξε αγωνιστής και υπέρμαχος της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και εκλεγμένος βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου)· οι θιασώτες της επαναστατικής βίας τον χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο για να δικαιολογήσουν τις βόμβες «των συντρόφων τους»: «Και ο Παναγούλης έβαλε βόμβα για να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο», λένε, «θεωρείς την πράξη του φασιστική;» Έχω γράψει αναλυτικά τη θέση μου για τον Παναγούλη (στο βιβλίο μου Σημειώσεις για το τρεμάμενο σώμα, 2006, βλ. και http://www.triaridis.gr/keimena/keimC004.htm): και, ναι, φυσικά και θεωρώ την πράξη της πολιτικής δολοφονίας φασιστική, ανήθικη και, επιπλέον, πολιτικά άστοχη – θα έδινε στη Χούντα έναν μάρτυρα και θα άνοιγε το δρόμο σε ακόμη μεγαλύτερη καταστολή. Συνάμα θεωρώ τον Παναγούλη έναν από τους ήρωες της ζωής μου, όχι βέβαια για τη δολοφονική απόπειρα κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον Αύγουστο του 1968, αλλά για τη μετέπειτα στάση του απέναντι στο στρατοδικείο, για τον τρόπο που αντιμετώπισε τη θανατική του καταδίκη, για τον τρόπο που αντιμετώπισε τη φυλάκιση (που στην ουσία ήταν ένας πολύχρονος και κυριολεκτικός ενταφιασμός), τα βασανιστήρια και τον αδιάκοπο πόνο. Ζώντας επί πέντε χρόνια (1968-1973) έναν συνεχή και αδιανόητο εφιάλτη που δεν μπορεί να τον αντέξει άνθρωπος για περισσότερο από μια βδομάδα, ο Παναγούλης κατάφερε να επιστρατεύσει μια εσωτερική ορμή ζωής και ανθρωπιάς, και δι’ αυτής να κατισχύσει έναντι του μηχανισμού που πάσχισε να τον εκμηδενίσει. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Παναγούλης μεταδικτατορικά εναντιώθηκε στην εκτέλεση της θανατικής ποινής των πρωταίτιων της Χούντας (ανάμεσα σε αυτούς ήταν φυσικά και ο ίδιος ο Παπαδόπουλος) και συγχώρεσε τους βασανιστές του στη δίκη τους – ακριβώς γιατί είχε ζήσει το βυθό της βίας στην ίδια του την ύπαρξη. Μα όλη τούτη η ορμή της ζωής που παλεύει σπαρακτικά με τη βία (εσωτερική και εξωτερική) και περιγράφεται τόσο καίρια στο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτσι (Ένας άντρας) είναι ψιλά γράμματα για όσους ψάχνουν στην απόπειρα του Παναγούλη τη δικαίωση του «επαναστατικού» τους τέρατος.<br />
<br />
<br />
<br />
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο απουσιάζει (ή και ενοχοποιείται) η μη βία, η ανθρώπινη αλληλεγγύη και ο κοινωνικός αλληλοσεβασμός από τη συντριπτική πλειοψηφία της αυτοχαρακτηριζόμενης «αντι-συστημικής» και «αντιεξουσιαστικής» σκέψης στην Ελλάδα. Ενώ σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο η αντισυστημική σκέψη εδώ και δεκαετίες γύρεψε (και γυρεύει) μιαν άλλη οπτική για τις ανθρώπινες σχέσεις (την οικογένεια, τη σεξουαλικότητα, την ατομική ελευθερία, το περιβάλλον) κι ενώ αναζήτησε ουσιαστικά τον πασιφισμό, τη σεξουαλική ελευθερία, τον ερωτισμό, τη μη βία σε έναν κόσμο δίχως εξωτερικά και εσωτερικά σύνορα, στην Ελλάδα ο αυτοχαρακτηριζόμενος «αντιεξουσιαστής» λογαριάζει τον εαυτό του ως «στρατιώτη της Επανάστασης»: είναι η εικόνα ενός μπόντι μπίλντερ που αποδέχεται το χαρακτηρισμό «Αγωνιστής Πόλης» (διάβαζε: Τάγμα Εφόδου) κι είναι έτοιμος με το λοστάρι, τη μολότοφ και την κουκούλα να σπάσει, να πυρπολήσει, να φωνάξει «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», να συκοφαντήσει ή και να δείρει όποιον «παλιό σύντροφο» διαταράξει την ενότητα της «επαναστατικής του βεβαιότητας» (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τι υπέστη από τους δήθεν «αναρχικούς» ο Νικόλας Άσιμος επειδή δεν μπορούσε να ενταχτεί στο στρατοπεδικό τους όραμα – για να αναφερθώ μόνο σε έναν από τους αποδιοπομπαίους, που είναι νεκρός εδώ και 22 χρόνια…).<br />
<br />
<br />
<br />
Όλη αυτή η αναντιστοιχία ανάγεται σε δυο ιδιαιτερότητες (: στρεβλώσεις) της ελληνικής κοινωνίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ιστορική και μια πολιτισμική. Η ιστορική ιδιαιτερότητα είναι προφανώς ο Εμφύλιος Πόλεμος της περιόδου 1946-1949 και οι απάνθρωποι μετεμφυλιακοί διωγμοί που εξαπέλυσε η παράταξη των νικητών – διωγμοί οι οποίοι κατέστησαν μέσα μας την ηττημένη Αριστερά ηθικά υπερέχουσα σε ιδεολογικό επίπεδο, αποφεύγοντας αυτιστικά να αναλογιστούμε σε βάθος πόσον ολοκληρωτισμό και πόσην απανθρωπιά καλλιέργησε μέσα της. Έτσι, όσοι δεν ήταν μέσα στον σκληρό πυρήνα των νικητών του Εμφυλίου εγκλωβίστηκαν στη λογική «του όπλου παρά πόδα», βρέθηκαν να πενθούν για τη Συμφωνία της Βάρκιζας και να ονειρεύονται, εκόντες-άκοντες, την ώρα που «θα πάρω το ντουφέκι μου, να κάνω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες…» Ο τρόπος (η ζέση και το πάθος) με τον οποίο τραγουδιότανε και τραγουδιέται αυτό το φρικαλέο τραγούδι (Πότε θα κάνει ξαστεριά) στην πορεία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας είναι ενδεικτικός του ελληνικού «επαναστατικού» ονείρου.<br />
<br />
<br />
<br />
Δίπλα στην πληγή του Εμφυλίου και τα αντανακλαστικά που γέννησε έρχεται να προστεθεί η νεοελληνική πολιτισμική ιδιαιτερότητα της προγραμματικής αγραμματοσύνης που συμπλέκεται μοναδικά με την αυτιστική αυτοκατάφαση. Στην Ελλάδα των δογμάτων του «Έθνους» και της «Ορθοδοξίας» ο κόσμος εκπαιδεύτηκε στο δογματισμό, τον τραμπουκισμό και τον διανοητικό αυτισμό: «Οι Έλληνες έχουμε στα κύτταρά μας την πρωτιά…» δήλωσε μια προφανώς και εντέλει αποδεδειγμένα ντοπαρισμένη Ελληνίδα αθλήτρια, εκφράζοντας όλον τον θρασύδειλο νεοελληνικό αυτισμό της αυτοκατάφασης. Την ώρα που οι νέοι Έλληνες φορούνε περικεφαλαίες στα γήπεδα νιώθοντας πως είναι απόγονοι του Αχιλλέα, εκατοντάδες λογοτεχνικά και φιλοσοφικά έργα αναφοράς του δυτικού κόσμου παρέμειναν και παραμένουν επί αιώνες αμετάφραστα ή απροσπέλαστα στα ελληνικά. Στη νεότερη Ελλάδα δεν υπάρχει καμία σύνδεση με την τεράστια πνευματική παράδοση της Αναγέννησης, που ουσιαστικά γεννά το Διαφωτισμό και φτιάχνει τον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ενώ ολόκληρα λογοτεχνικά/καλλιτεχνικά είδη όπως η ερωτογραφία ή η επιστημονική φαντασία απουσιάζουν σχεδόν πλήρως· έτσι, ο ανορθολογισμός εγκαθίσταται ως πρωταρχικός άξονας της πολιτικής σκέψης. Μοιραία θα αναζητηθούν οι εύκολες λύσεις: και τι ευκολότερο από την κατασκευή ενός «κακού εχθρού» τον οποίο «εμείς οι καλοί» πολεμάμε;<br />
<br />
<br />
<br />
Κάπως έτσι, το κτηνώδες επαναστατικό φαντασιακό της βίας και του τρόμου κυριαρχεί στην Ελλάδα σήμερα. Διάφοροι, που θεωρούν «αντι-εξουσία» να κυκλοφορούν με σιδερογροθιές και να πετάν μολότοφ, να δέρνουν, να τραμπουκίζουν και να τρομοκρατούν, είναι βέβαιοι πως ετοιμάζουν την «Επανάσταση» – κι εάν κάποιος τούς μιλήσει για τη μη βία και για την αξία της καθολικής ανθρώπινης αλληλεγγύης (για την αγάπη;) ονομάζεται «χριστιανός», «καθεστωτικός» ή «δεκανίκι του συστήματος»… Όσο είμαι σε θέση να παρακολουθήσω τις εκδηλώσεις και τις δράσεις από το Διαδίκτυο, εδώ και χρόνια δεν είδα μια εθελοντική αιμοδοσία σε κάποιο από τα «στέκια» και τις «καταλήψεις» – αντιθέτως είδα αμέτρητες πορείες υπό το φασιστικό σύνθημα της συλλογικής ευθύνης («Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι») και αμέτρητες άλλες για υποστήριξη ανθρώπων («συντρόφων») που βάζουν βόμβες (είναι οι λεγόμενοι «δικοί μας φονιάδες» που, σε αντίθεση με τους «φονιάδες των άλλων», είναι «καλοί και ηθικοί» – εξού και η εφιαλτική μούγγα που απλώθηκε όταν μια βόμβα διαμέλισε τον δεκαπεντάχρονο Χαμί Νατζάφι τον Μάρτιο του 2010). Μοιραία σε έναν τέτοιο κόσμο ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, ο Λέων Τολστόι, ο Πολ Γκούντμαν, ο Τζον Λένον αγνοούνται – κι όσοι μιλούν γι’ αυτούς χαρακτηρίζονται «απολογητές του αστικού κράτους» και «αναθεωρητές». Υπό μία έννοια, όλο αυτό έχει (ή βρίσκει) τη λογική του για τους θιασώτες της «ερχόμενης Επανάστασης»: η μη βία, ο πασιφισμός και η καθολική αλληλεγγύη είναι ο αντίποδας της στρατοπεδικής προδιαγραφής τους και του εξίσου στρατοπεδικού ονείρου τους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
6. Δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν υπήρξαν αρκετές φωνές από το χώρο της αντισυστημικής (τουλάχιστον στη στοχοθεσία της) σκέψης στην Ελλάδα που (κυρίως με αφορμή τους τρεις νεκρούς της Μαρφίν της 5.5.2010) έσπασαν την απαίσια «επαναστατική» μούγγα και καταδίκασαν την αποκρουστική δολοφονία, καταγράφοντας ταυτόχρονα τον προβληματισμό τους για το κατά πόσο (δεν) έχουν ξεκαθαρίσει τη σχέση τους με την πολιτική βία. Δυστυχώς όσοι μίλησαν ήσαν πολλοί λίγοι (απελπιστικά λίγοι) σε σχέση με αυτούς που θα περίμενε κανείς – ιδίως εάν λάβει υπόψιν πόσοι είχαν νιώσει την ανάγκη να τοποθετηθούν με λόγια ή πράξεις στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου… Μα, ακόμη και μέσα σε αυτούς τους λίγους, ελάχιστες είναι οι φωνές συνολικής εναντίωσης στην πολιτική βία: το μεγαλύτερο μέρος των κειμένων εναντιώνεται στη μεμονωμένη τρομοκρατική βία (τη λεγόμενη ατομική τρομοκρατία) και τη διείσδυσή της στο χώρο της αντισυστημικής σκέψης – και την ίδια ώρα, με προσήλωση θρησκευτική, εξακολουθούν να ομνύουν στην «Επανάσταση» και τη συνακόλουθη βία που αυτή εξ ορισμού και καταστατικά προβλέπει: λένε πως «όταν ο Λαός εξεγερθεί μαζικά» (ιστορικά ποτέ δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο – πάντοτε οι πολιτικές επαναστάσεις ήταν πραξικοπήματα μιας μικρής ένοπλης μειοψηφίας), «τότε ναι, η βία είναι θεμιτή…» Άραγε γιατί άνθρωποι που γνωρίζουν (ή έστω: μπορούν να μάθουν) σε τι φριχτούς ολοκληρωτισμούς έχει οδηγήσει ιστορικά η κτηνωδία κάθε πολιτικής επανάστασης όποτε αυτή επικράτησε έχουν τέτοια (θρησκευτική) προσκόλληση σε μια, πέραν των άλλων, βαθύτατα εξουσιαστική πολιτική πρακτική (γιατί σε αυτό αποσκοπεί πάντοτε η επανάσταση: στην κατάληψη της εξουσίας διά της βίας);<br />
<br />
<br />
<br />
Πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στους περισσότερους από τους θιασώτες του «επαναστατικού» ρομαντισμού πως στη συντριπτική πλειοψηφία τους εμφορούνται από ανιδιοτέλεια και ειλικρινή ευαισθησία για τις πολυάριθμες και πολυεπίπεδες αδικίες και ανισότητες του κόσμου – και υπό την έννοια αυτή ίσως είναι οι πιο ευαίσθητες εκδοχές μιας (στη συντριπτική της πλειοψηφία) χειραγωγημένης και αφασικής κοινωνίας. Δυστυχώς βλέπω επαναληπτικά σε τούτη την αφετηρία την ίδια συνέχεια: οι άνθρωποι αυτοί, και παρά την εξαιρετικά ιδεαλιστική τους πρόθεση, χειραγωγούνται από το «επαναστατικό» φαντασιακό της βίας και της θεολογικής επίλυσης των ανθρώπινων προβλημάτων (και των ανθρώπινων αινιγμάτων) διά της επερχόμενης «Επανάστασης» (πάντοτε με κεφαλαίο έψιλον). Έτσι, αρνούνται τον δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και της αγάπης (και είναι στ’ αλήθεια δύσκολο πράγμα η αγάπη) και παραδίνονται μονομιάς στην ευκολία της φαντασιακής «οργής», των μανιχαϊστικών όγκων του δικού μας «καλού» και του «κακού» των άλλων. Πολύ σύντομα η ευαισθησία τους έχει εγκλωβιστεί μέσα στην κτηνωδία της βίας και η ανθρωπότητα έχει γίνει στο νου τους ένας στρατοπεδικός κόσμος νοερών «συμμάχων» και νοερών «εχθρών». Μέσα από το παραμορφωτικό αυτό πρίσμα υιοθετούν αβασάνιστα στις πορείες τους φασιστικά συνθήματα συλλογικής ευθύνης («Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι») ή ωμής εξαγγελίας φόνου («Φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες») και αντιλαμβάνονται κάθε είδους κριτική ως «πρακτοριλίκι» ή, το λιγότερο, «υποταγή στο σύστημα»:. Επί της ουσίας, ανεπαισθήτως (ή και όχι τόσο ανεπαισθήτως) προσχωρούν στο φασισμό, δίχως να καταλαβαίνουν πως η εξαιρετική ταινία Το Κύμα αφορά και αυτούς (και όχι μονίμως κάποιους άλλους). Στο φαντασιακό τους, ο θαμπός και ακαταλόγιστος στόχος μιας «Επανάστασης» που θα καθάρει τον κόσμο εξαγνίζοντάς τον από όλα τα δεινά εν είδει Δευτέρας Παρουσίας είναι σημαντικότερος από τα τρεμάμενα ανθρώπινα σώματα· αν αυτά κινδυνεύσουν ή τρομοκρατηθούν από τις μολότοφ τους, τις πέτρες τους, τους λοστούς τους και τις σιδερογροθιές τους, λογαριάζονται ως παράπλευρες απώλειες: έτσι οι νεκροί της Μαρφίν «πεθαίνουν από αναθυμιάσεις» ή «από την ίδια την Ιστορία», «από ένα τρένο στις ράγες του οποίου αλυσοδέθηκαν». Δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος για την κτηνωδία από το να αποκαλείς τον εαυτό σου Ιστορία – η οποία φυσικά υπόκειται, ελέγχεται και κρίνεται μόνο από τον εαυτό της: έτσι δικαιολογούσαν οι ναζί (ο Χίμλερ, για παράδειγμα) το Ολοκαύτωμα – και διόλου συμπτωματικά ακριβώς αυτή ήταν και η επιχειρηματολογία εκείνων που αφάνισαν με δυο βόμβες 240.000 ανθρώπους στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι…<br />
<br />
<br />
<br />
Είναι αναμφίβολα άδικο να ταυτίζουμε όλον τον χαρακτηριζόμενο ως «αναρχικό» ή «αντιεξουσιαστικό» χώρο με τους φονιάδες που σκότωσαν τους τρεις υπαλλήλους της Μαρφίν στις 5.5.2010 ή με τους απάνθρωπους τραμπούκους που εμπόδισαν το ασθενοφόρο να φτάσει στο καμένο κατάστημα. Στο «χώρο» αυτό βρίσκεται (ή περνάει) ένας σημαντικός αριθμός ετερόκλητων ανθρώπων. Κάποιοι εξ αυτών είναι πράγματι έτοιμοι τραμπούκοι ή/και εκκολαπτόμενοι νεοναζί. Κάποιοι άλλοι ωστόσο είναι άνθρωποι με εξαιρετικές ευαισθησίες, πολιτικές διαδρομές αλληλεγγύης, πολλά ταλέντα και ιδιαίτερα αιχμηρή ματιά στην κριτική της υπάρχουσας κατάστασης. Δυστυχώς αυτοί οι δεύτεροι αδικούν τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους όταν, στο όνομα της απαίσιας «Επανάστασης» και του φαντασιακού της, ανέχονται να κάνουν πορείες πλάι-πλάι με τους πρώτους, να αναλαμβάνουν το βάρος της φασιστικής βίας τους (που οι ίδιοι ποτέ δεν άσκησαν και ποτέ δεν ονειρεύτηκαν), να τους θεωρούν «συναγωνιστές» και «συντρόφους» (άραγε πόσην πολιτική αποφορά μυρίζει τούτη η λέξη;) – και στο όνομα ενός κοινού «εχθρού» που «παραμονεύει», «καραδοκεί», «έρχεται», «επίκειται» (ή ό,τι άλλο) να ταυτίζονται μαζί τους. Έτσι, μέσα από τη λογική της σταδιοποιημένης προσχώρησης το επαναστατικό φαντασιακό κυριαρχεί – και η βία γίνεται αποδεκτή, «ένα κέλευσμα της Ιστορίας» όπου κάτι μεγάλο και ασαφές «μας ενώνει»: το «επαναστατικό» διανοητικό Lager έχει σχηματιστεί – και πλέον είμαστε (: πλέουμε) μέσα του. Τότε πιάνουν δουλειά και οι ομοιοκαταληξίες – κάθε λογής ομοιοκαταληξίες, από την Bandiera Rossa μέχρι το δίστιχο του Νίκου Γκάτσου: «Λυπημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί / με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Είναι στ’ αλήθεια γοητευτικές οι ομοιοκαταληξίες – κάποιες φορές απροσπέλαστες· μα θα εκχωρήσουμε την ανθρώπινη πιθανότητά μας σε έναν στρατοπεδικό κόσμο και σε μιαν ομοιοκαταληξία, σε ένα «θέλει νεκροί χιλιάδες / να ’ναι στους τροχούς / θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους»; Φυσικά (και) σε αυτό το ερώτημα ο καθένας απαντάει από μόνος του· είναι προφανές πως εμένα δεν μου αρέσουν οι ομοιοκαταληξίες που μπορούν να απαγγελθούν από πολλούς μαζί – θαρρείς να γυρεύουν να κανονικοποιήσουν τη μνήμη μου: με φωτιά και με μαχαίρι και με ωραίες ομοιοκαταληξίες πάντοτε οι εξουσίες σκλαβώνουν τους ανθρώπους. Ως εκ τούτου, προτιμώ άλλους στίχους, ποιήματα που διαβάζονται κατά μόνας – και στην περίπτωση του Γκάτσου γυρνάω συνεχώς σε εκείνον τον τρομερό σπαραγμό της Αμοργού: «Μη γίνεσαι ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ.»<br />
<br />
<br />
<br />
7. Μέσα σε κάθε κοσμοδιορθωτική ιδεολογία υπάρχει μια σταδιοποιημένη διαδικασία προσχώρησης στην κτηνωδία της βίας που αυτή επαγγέλλεται. Η προσχώρηση αυτή δεν γίνεται πάντοτε μονομιάς: ωραία λόγια, γοητευτικά προτάγματα ζευγαρωμένα με δήθεν εικονοκλαστικές (μα εξαιρετικά φτηνές και δημαγωγικές) εξυπνάδες λειτουργούν ως προπετάσματα και συγκροτούν γοργά το (πάντοτε ηρωικό) φαντασιακό. Κάποτε έρχεται η ώρα για τη βία (στο φαντασιακό ονομάζεται «πράξη» – και συνιστά την «υπέρτατη ώρα» όπου η ιδέα γίνεται «Αλήθεια»)· εκείνη την ώρα υπάρχουν όλων των διαβαθμίσεων τα επιχειρήματα που θα επιτρέψουν στο ήδη διαμορφωμένο φαντασιακό να αυτοδικαιωθεί και να αναπαραχθεί: η επικείμενη «απειλή», η «βία του εχθρού», η «ζωτική ανάγκη επιβίωσης», η «ανάγκη», η «Ιστορία που προχωρά», το βόλεμα μέσα στη δήθεν «νομοτέλειά» της. Αυτό ισχύει για τη βία κάθε ιδεολογίας: εθνικής, θρησκευτικής, ρατσιστικής, κρατικής, επαναστατικής. Οι συμμετέχοντες κάποτε διαπιστώνουν πως το κόψε-κόψε έχει ήδη ξεκινήσει, πως η ντούμπα με τα πτώματα υψώνεται· αλλά το φαντασιακό είναι πολύ ισχυρό για να παραδεχτούν τούτη την πραγματικότητα και να εναντιωθούν σε αυτήν – και το «συντροφικό» λίπος απορροφάει κάθε κραδασμό.<br />
<br />
<br />
<br />
Δεν μιλάω για κάποιους άλλους – μιλώ για όλους μας (και για τον εαυτό μου): υπήρξαν φορές που όλοι μας υπήρξαμε αδρανείς – ή και, ακόμη χειρότερα, αφήσαμε τα αντανακλαστικά μας απέναντι στην πολιτική βία να βυθιστούν στο λίπος του βολέματος, στο λίπος του προαιώνιου «έθνους» και του αλάθητου κράτους ή στο λίπος της «επαναστατικής», «αναρχικής», «αντισυστημικής» ή όποιας άλλης φαντασίωσης… Όταν μετά τη δολοφονία του 15χρονου Χαμί Νατζάφι στα τέλη του Μαρτίου του 2010 έγραψα για την αποκρουστική μούγγα μεγάλου μέρους του αναρχικού χώρου στις επί της ουσίας πάντοτε νεοναζιστικές βόμβες, κατηγορήθηκα ως «Ιεροεξεταστής που καθισμένος στο θρόνο μου δικάζω τους ανθρώπους» – κι όλα αυτά επειδή είπα το αυτονόητο: πως η σιωπή σε ένα έγκλημα είναι συνενοχή. Τώρα, λοιπόν, για να κατέβω από το θρόνο του Ιεροεξεταστή, θα χρησιμοποιήσω ένα προσωπικό παράδειγμα: Ποιο λίπος με σκέπασε τόσο στα χρόνια 1994-1995 ώστε να υπηρετήσω ως δολοφόνος έναν φονικό στρατό, να ανεχτώ να κρατάω όπλα και να εκπαιδεύομαι σ’ αυτά, να βλέπω δεκάδες συστρατιώτες μου να εξεφτελίζονται σε κάθε λογής κτηνώδεις δοκιμασίες κι εγώ να συμμετέχω αδιαμαρτύρητα, να κάνω παρελάσεις σε πολιτείες ανθρώπων χουγιάζοντάς τους με τελετουργία φόνου και τρόμου και σκλαβιάς; Γιατί χρειάστηκα εννιά μετρημένα χρόνια για να καταγγείλω και να εναντιωθώ (εκ του ασφαλούς) στην κτηνωδία του στρατού που υπηρέτησα – και συνακόλουθα κάθε στρατού; Έπρεπε να φτάσω τριάντα τεσσάρων χρόνων για να καταλάβω πως ήμουν συνένοχος και συναυτουργός σε μιαν από τις μεγαλύτερες κτηνωδίες του κόσμου μας;<br />
<br />
<br />
<br />
Από ανθρώπους που τους θεωρώ πολύ κοντινούς μου, πολλαπλά οικείους μου, προέρχεται και το δεύτερο παράδειγμά μου για το πώς σταδιοποιείται η σιωπή: στο εξαιρετικό κείμενό τους της 7.5.2010 «Για τους νεκρούς της Μαρφίν» (http://autonomyorbarbarism.blogspot.com/2010/05/marfin.html – κατά τη γνώμη μου, το βαθύτερο κείμενο που γράφτηκε για τούτη τη δολοφονία) οι Θ. Πολλάτος, Π. Σιαβελής, Κ. Μπακόπουλος και Γ. Κορομηλάς γράφουν: «[…] Όλο αυτό ήταν το χρονικό μερικών προαναγγελθέντων θανάτων, η συνέχεια του Δεκέμβρη του 2008, όπου μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Opel, στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στην Αλεξάνδρας, είχε πυρποληθεί και οι ένοικοι της πολυκατοικίας φώναζαν έντρομοι από τα μπαλκόνια να κάνει κάποιος κάτι. Κανένας δεν έκανε τίποτα όμως. Κανένας από όσους συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις δεν ανέλαβε το βάρος να διαχωρίσει τη θέση του με αυστηρότητα, όλοι πορευόμαστε μαζί με αυτούς τους μικρούς ναζί γιατί θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, πως είναι “παραστρατημένοι σύντροφοι”, πως δεν πρέπει “να κάνουμε δήλωση νομιμοφροσύνης στο κράτος”, πως “το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης”, πως οι ρίζες του Κακού βρίσκονται αλλού, πως “φταίει ο Βγενόπουλος που δεν είχε βάλει ρολά” και άλλες μπούρδες που κρύβουν κάτω από το χαλί τις δικές μας ευθύνες […]».<br />
<br />
<br />
<br />
Διαβάζω ξανά και ξανά το περιγραφόμενο γεγονός της πυρπόλησης της αντιπροσωπείας της Opel και μετρώ τους μήνες: αλίμονο, το γεγονός που οι τέσσερις συντάκτες του κειμένου περιγράφουν έγινε τον Δεκέμβριο του 2008 και η καταγγελία τους γίνεται τον Μάιο του 2010. Ποιο λίπος επαναστατικού και εξεγερσιακού φαντασιακού έκανε αυτούς τους ανθρώπους να σιωπήσουν επί ενάμιση χρόνο για μια κτηνώδη απόπειρα δολοφονίας που είδαν με τα μάτια τους, για ένα ευθύ έγκλημα κατά της ζωής; Ως μέλη μιας ενεργού συλλογικότητας είχαν στη διάθεσή τους έντυπο και ηλεκτρονικό βήμα για να διαμαρτυρηθούν· γιατί παρέδωσαν τον εαυτό τους στη μούγγα; – ποια πολιτική ηθική θεώρησαν πως αυτή υπηρετεί; Έπρεπε να υπάρξουν και οι πραγματικοί νεκροί της Μαρφίν για να αποφασίσουν πως οι μολότοφ φτιάχνονται για να τρομοκρατήσουν ανθρώπινες ψυχές και να σκοτώσουν ανθρώπινα σώματα και πως όσοι τις φτιάχνουν και όσοι τις πετάνε είναι πρώτα από όλα νεοναζί φονιάδες;<br />
<br />
<br />
<br />
Κι αν οι τέσσερις βρήκαν (προς τιμήν τους) κάποτε το θάρρος να μιλήσουν, έστω και ενάμιση χρόνο μετά, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που τον Δεκέμβρη του 2008 είδαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (γιατί όλοι το είδαν) διάφορους δολοφόνους να πυρπολούν πολυκατοικίες αδιαφορώντας αν θα οδηγήσουν στον θάνατο δεκάδες συνανθρώπους τους… Η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών, ακόμη και τώρα, θάβουν το γεγονός μέσα τους, καμώνονται πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν πρόσεξαν, μιλούν για «μπάχαλα» (για να υποβαθμίσουν τις κτηνώδεις επαναληπτικές απόπειρες φόνου), εντέλει εγκαταλείπουν τους εαυτούς τους σε μιαν αποκρουστική συνενοχή. Αξίζει κανείς να σκεφτεί το γιατί όλοι αυτοί, οι τάχα «αυτόνομοι», προσχωρούν έτσι, ως συντεταγμένο κοπάδι, στην κτηνωδία. Διότι στον ανορθολογικό στρατοπεδικό κόσμο τους «ένας είναι ο εχθρός», διότι το αίμα των «εχθρών» είναι φύρα και λεκές σε αντίθεση με το αίμα των «δικών» που είναι ιερή κηλίδα, διότι εντέλει είδαν στον Δεκέμβριο του 2008 τη φαντασιακά πολυπόθητη «εξέγερση», την τόσο απαραίτητη για να εξακολουθήσουν να μηρυκάζουν τα φτηνά τσιτάτα του Γκι Ντεμπόρ ή (εσχάτως) του Σλαβόι Ζίζεκ και διαφόρων άλλων που συνθηματοποιούν τη σαχλαμάρα. Μα κάποτε το καρναβάλι τελειώνει και τα πτώματα μυρίζουν· κι οι εξυπνάδες που μάθαμε να λέμε δεν αρκούν για να κρύψουν τη θλιβερή αλήθεια: πως, αλίμονο, συνηθίσαμε τη μυρωδιά των πτωμάτων – την ονομάσαμε Ιστορία και την εντάξαμε στον Κανόνα μας…<br />
<br />
<br />
<br />
Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των (αυτοχαρακτηριζόμενων) «αντιεξουσιαστών» σιώπησαν για το φόνο του 15χρονου Χαμί Νατζάφι και ξανασιώπησαν για τους νεκρούς της Μαρφίν· και στον επόμενο πολιτικό φόνο θα ψάξουν να δούνε σε ποιο «στρατόπεδο» ανήκε ο φονιάς, για να πράξουν ανάλογα ή για να σιωπήσουν ακόμη αναλογικότερα. Άραγε αναρωτήθηκαν ποιαν ηθική υπηρετούν με τη σιωπή τους, ποιαν «αντιεξουσία», ποιον «αναρχισμό» και ποιαν ανθρωπιά; Καταλαβαίνουν πως η εξακολουθητική μούγγα τους δεν βαραίνει στη μεριά των αθώων θυμάτων (του νεκρού Αλέξη Γρηγορόπουλου για τον οποίο τάχα διαδήλωναν κάποτε) αλλά στη μεριά των ενόχων θυτών; Ποιον «καλύτερο» και «δικαιότερο» και «ανθρωπινότερο» κόσμο ευαγγελίζονται, όταν δίπλα τους δολοφόνοι καίνε ή προσπαθούν να κάψουν ανθρώπους και αυτοί τούς ανέχονται και σιωπούν;<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
8. Λογαριάζω τη χοάνη της αντισυστημικής σκέψης ως έναν εξαιρετικά ζωτικό άξονα του δυτικού πολιτισμού και των δυτικών δημοκρατιών – εξάλλου, από τότε που άρχισα να γράφω πολιτικά κείμενα, σε τούτη την οπτική προσβλέπω (με τα όποια σωστά και με τα όποια λάθη μου). Και είναι αυτονόητο το ότι έχουμε να υπερασπιστούμε την ύπαρξη της σκέψης αυτής ως κόρην οφθαλμού: μας προσφέρει τη διαχρονική, συνεχή, πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κριτική για τις κτηνωδίες της κυρίαρχης ιδεολογίας και της κατεστημένης πολιτικής οντότητας – και σε φιλοσοφικό επίπεδο τον ριζικό σκεπτικισμό συνδυασμένο με το αίτημα για αναθεώρηση όλων των αξιών. Δίχως αυτή την κριτική και δίχως ετούτο το διαχρονικό αίτημα, ο ορίζοντας προσδοκίας μας για το πολιτικό διακύβευμα του μέλλοντος θα είναι κολοβός – και η δημοκρατία (ό,τι λογαριάζουμε και ό,τι περιμένουμε ως δημοκρατία) θα αποκαλυφτεί ως μια εξαρχής ταριχευμένη μούμια – έτοιμη για τα μουσεία του μέλλοντος.<br />
<br />
<br />
<br />
Συνακόλουθα, θα ήταν πέρα για πέρα λανθασμένο να εκλάβει κανείς ετούτο το κείμενο και τη σκληρότατη κριτική που εδώ και χρόνια κάνω στην πολιτική βία ως επίθεση στην αντισυστημική σκέψη. Ας μου συγχωρεθεί η ενδεχόμενη έπαρση, μα θεωρώ το κείμενο αυτό (και τα υπόλοιπα αντίστοιχα κείμενά μου) μιαν απελπισμένη υπεράσπιση τούτης της σκέψης (έτσι όπως την όρισε ο Ιμάνουελ Βαλερστάιν: μιαν οπτική που προσβλέπει σε μεταρρύθμιση των συστημικών δομών εξουσίας και όχι στην αντικατάστασή τους με καινούργιες πανομοιότυπες «επαναστατικές» και συνήθως αφόρητα συστημικές δομές). Ως εκ τούτου, όλη αυτή η συνολική άρνηση της πολιτικής βίας από μέρους μου (με κείμενα και βιβλία μιας πενταετίας) δεν είναι επίθεση στην αντισυστημική σκέψη αλλά υπεράσπισή της. Γιατί βέβαια δεν είναι αντισυστημική σκέψη το να ομνύεις στη βία, να τρομοκρατείς, να προσδοκάς μιαν «επανάσταση» που θα σε κάνει εξουσία στη θέση της εξουσίας: είναι μια βαθιά συστημική επιβεβαίωση. Είναι μια ήττα του ίδιου μας του εαυτού – η μεγάλη μας ήττα.<br />
<br />
<br />
<br />
Πολλές (πάρα πολλές) φορές οι άνθρωποι συνηθίζουν να ντύνουν τις πράξεις τους με ωραίες λέξεις: οι φλόγες της Ιεράς Εξέτασης έκαιγαν ανθρώπους στο όνομα της «αγάπης», τα εγκλήματα του ναζισμού, του φασισμού και του κομμουνισμού γίνονταν στο όνομα του «μέλλοντος» και του «νέου ανθρώπου»… Μπορεί κάποιος να πάρει στο χέρι του ένα πιστόλι ή μια μολότοφ ή ένα λοστάρι και να δηλώνει πως είναι «αναρχικός» και «αντιεξουσιαστής», να πει πως σκοτώνει, καίει, σπάζει στο όνομα της «ζωής»· μα το ότι ο κάθε δήθεν «αντιεξουσιαστής» μπορεί να λέει ό,τι θέλει δεν σημαίνει φυσικά πως αυτό που λέει έχει την οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα. Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: τον Δεκέμβριο του 2008 ένα εύηχο σύνθημα χρησιμοποιήθηκε ευρέως προς όσους διαμαρτυρήθηκαν για τα τάγματα εφόδου που κατέστρεφαν, έκαιγαν και πυρπολούσαν – ένα σύνθημα που, ωστόσο, χρησιμοποιήθηκε ως ακρότατο όριο του ελληνικού πολιτικού ανορθολογισμού: «Εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές…» Πράγματι τα λόγια είναι όμορφα – μα πόση ορθολογική σύνδεση έχουν με την πραγματικότητα; Ποια αιτιακή σχέση υπήρχε ανάμεσα στην τυφλή βία των ταγμάτων εφόδου που παρήλαυναν αυτοδικαιωμένα ως στρατός σε κατακτημένη πόλη και στις «ζωές» για τις οποίες τάχα μιλούσαν; Και για να γίνω σαφέστερος: ποιες «ζωές» υπερασπιζόταν κάποιος που έκαιγε, έσπαζε, πετούσε μολότοφ, κυκλοφορούσε με λοστάρια και τρομοκρατούσε τους συνανθρώπους του; Μήπως θα γυρνούσε πίσω ο δολοφονημένος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος αν έσπαγαν 1.000 ή 10.000 βιτρίνες και άλλοι τόσοι σηματοδότες; Ποιαν «ζωή» υπερασπίστηκαν οι φονιάδες που έκαψαν την αντιπροσωπεία της Opel για την οποία έγινε λόγος παραπάνω; Πόσος παραλογισμός μπορεί να χωρέσει σε οχτώ ωραίες λέξεις – και πόσος εξαγγελμένος θάνατος σέρνεται πίσω από τον συνειδητό ανορθολογισμό… Τη ζωή την υπερασπίζεται κανείς με το να αντιστέκεται στη βία και όχι με το να ομνύει σε αυτήν, να γίνεται τελετουργός της και δούλος της, να ενισχύει με όλη του την ψυχή την απέναντι βία και καταστολή… Και αυτοί που έσπειραν τη νεοναζιστική βία του Δεκεμβρίου του 2008 (προσοχή: δεν μιλάω γι’ αυτούς που απολύτως θεμιτά διαδήλωσαν, μιλάω γι’ αυτούς που έδωσαν στον εαυτό τους το δικαίωμα της πολιτικής βίας) μιλούσαν μεν ρητορικά για «ζωή», μα στην ουσία υπόσχονταν τον θάνατο και τον τρόμο του θανάτου, τον έσπερναν με κάθε πράξη τους… Και, ενάμιση χρόνο μετά, ήδη θέρισαν ανυπολόγιστο τρόμο, κρατική καταστολή, ακύρωση πολιτικών ελευθεριών, εκλογική άνοδο του νεοφασισμού και πέντε θανάτους – έξι, αν υπολογίσει κανείς και το αγέννητο μωρό της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου…<br />
<br />
<br />
<br />
Υπάρχει μια ακόμη συνήθεια (κάτι μεταξύ πρακτικής και ακαριαίου, περίπου θρησκευτικού, αντανακλαστικού) του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού» χώρου. Όταν κάποιος τούς κάνει κριτική για τη σταδιακή προσχώρηση στη βία και υποστηρίζει πως αυτή η προσχώρηση τούς κάνει φασίστες, αυτοί αντιδρούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο: βαφτίζουν αυτόν που ασκεί την κριτική, όποιος κι αν είναι αυτός, «υπηρέτη της εξουσίας», «πράκτορα του κράτους», «παπαγαλάκι της ασφάλειας», «τσιράκι του φιλελευθερισμού», «καθεστωτικό διανοούμενο στην υπηρεσία του συστήματος». Για παράδειγμα, όσοι βρήκαν το θάρρος να εναντιωθούν στην εκτεταμένη χρήση φασιστικής πολιτικής βίας τον Δεκέμβριο του 2008 χαρακτηρίστηκαν συλλήβδην ως «καθεστωτικοί διανοούμενοι» οι οποίοι περίπου «επιστρατεύτηκαν» για να στηρίξουν «το σύστημα». Και πάλι βλέπουμε πως το φαντασιακό λίπος πνίγει κάθε ορθολογισμό και ανταμώνεται με το ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστί… Ανάμεσα σε όλες τις σχετικές τοποθετήσεις αντίθεσης στη βία του Δεκεμβρίου του 2008 υπήρχαν όντως προσεγγίσεις τυφλής επαναφοράς στην «τάξη» (δηλαδή πρόταση για φασιστική καταστολή στη φασιστική βία) – μα υπήρξαν και εξαιρετικές τοποθετήσεις καταδίκης του γενεσιουργού πυρήνα κάθε βίας… Από πότε όποιος αντιτίθεται στα τάγματα εφόδου του Δεκεμβρίου του 2008 είναι «καθεστωτικός υπερασπιστής του Κορκονέα» – και γιατί αυτός που ομνύει σε αυτά είναι «αντικαθεστωτικός»; Κι αν κάποιος διαμαρτυρόταν τότε για τη δολοφονική πυρπόληση της πολυκατοικίας της Opel στην Αλεξάνδρας, θα ήταν «καθεστωτικός διανοούμενος»; Κι όλοι αυτοί που άπλωσαν την υπέροχη επαναστατική μούγγα ήταν «αντικαθεστωτικοί»; – γιατί εγώ (και όχι μόνον εγώ) πιστεύω ακριβώς το αντίθετο…<br />
<br />
<br />
<br />
Προσωπικά μού αρέσει πολύ η οξεία κριτική – μα όποιος την κάνει, καλά θα κάνει να περιμένει αντίλογο… Σε διάφορα δήθεν «αντιεξουσιαστικά» (μα επαναλαμβάνω: βαθύτατα φασιστικά και εξουσιαστικά) φόρουμ του Διαδικτύου (όπου συνηθίζεται το εν χορώ ανώνυμο βρίσιμο) ρωτούνε με το ήθος της ανωνυμογραφίας που τους χαρακτηρίζει: «Γιατί ο πρακτοράκος» (εγώ είμαι αυτός) «δεν μιλά για τη βία του κράτους και της αστυνομίας;» Αλίμονο, δεν φταίω εγώ που εκείνοι είναι λειτουργικά αναλφάβητοι: σε 7 βιβλία μου και σε περισσότερα από 70 άρθρα και δοκίμιά μου καταγγέλλω σε όλους τους τόνους την κρατική βία σε όλες της τις εκφάνσεις· εξάλλου, για να αντιπαρατεθώ θεσμικά σε αυτήν τη βία έγινα και αντιρρησίας συνείδησης – κι επιπλέον, τον καιρό που υπήρξα εθελοντής ακτιβιστής στους τσιγγάνικους μαχαλάδες, έχω κάνει περισσότερες από 30 μηνυτήριες αναφορές σε κρατικούς λειτουργούς. Και όλην αυτή την κρατική βία την καταγγέλλω με το όνομά μου και το επίθετό μου και όχι ως κρυπτόμενος θρασύδειλος – και αποδέχτηκα να χάσω τη δουλειά μου, να αποκλειστώ, να λοιδορηθώ, να βρεθώ κατηγορούμενος στα δικαστήρια και (ελπίζω) και στα στρατοδικεία Οι ανώνυμοι που παριστάνουν τους «επαναστάτες», τι έχουν κάνει στη ζωή τους με το όνομα και το επίθετό τους; – έχουν έστω διανοηθεί το ένα εκατοστό από όλα αυτά; Ή μήπως έχουν τάξει τη ζωή τους κατ’ αποκλειστικότητα στο να ενισχύουν ανωνύμως και ευθέως την κρατική/αστυνομική βία την οποία τάχα πολεμούν; Γιατί πράκτορες και πιστοί υπηρέτες της κρατικής βίας είναι τα δήθεν «αντιεξουσιαστικά» Τάγματα Εφόδου, οι διαφόρων διαβαθμίσεων νεοναζί που υποδύονται τους «αντιεξουσιαστές» και σκοτώνουν ανθρώπους, βάζουν βόμβες, πετούν μολότοφ και πέτρες, δέρνουν, τρομοκρατούν, τραμπουκίζουν. Αυτοί τροφοδοτούν την κρατική καταστολή και αυθαιρεσία, τζογάρουν την ύπαρξή της στο μίσος, πρακτορεύουν την κοινωνία εν τρόμω και ωθούν τους τρομαγμένους ανθρώπους στο φασισμό της καταστολής.<br />
<br />
<br />
<br />
(Κι εδώ έχω ανάγκη από μια παρένθεση: φυσικά και δεν θεωρώ τον εαυτό μου αγωνιστή – ένας δειλός άνθρωπος είμαι… Αγωνιστές του δικού μου κόσμου είναι οι αντιρρησίες συνείδησης που πήγαν στη φυλακή για να υπερασπιστούν την ανθρώπινη τιμή όλων μας, οι εθελοντές γιατροί που διακινδυνεύουν τη ζωή τους στις εμπόλεμες ζώνες και τις εσχατιές του κόσμου, οι συνεπείς ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της οικολογίας… Αλλά, έστω και εκ του ασφαλούς, αφότου βγήκα από τη μέγγενη του στρατού εναντιώνομαι στην κρατική βία και αυθαιρεσία επί δεκαπέντε χρόνια με το όνομα και το επίθετό μου: και αυτά που έχω κάνει και αυτά που έχω γράψει είναι δράσεις συγκεκριμένες, καταμετρήσιμες και σαφείς. Αντίθετα, οι ανώνυμοι δήθεν «αντιεξουσιαστές» που είτε βάζουν βόμβες είτε κυκλοφορούν ως τάγματα εφόδου με τα λοστάρια και τις κουκούλες είναι τυφλοί υπηρέτες της κρατικής καταστολής, φτηνοί δούλοι της… Η κρατική βία και καταστολή τούς έχει τόσην ανάγκη, ώστε αν δεν υπήρχαν θα τους είχε εφεύρει…)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
9. Μια από τις οριακές αξίες του δυτικού κόσμου είναι το ότι εμπεριέχει μέσα του και τις μορφές της άρνησής του. Αυτή την αξία έχουμε να την υπερασπιστούμε πάση θυσία. Ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται φυλετικά, εθνικά ή επαναστατικά ποτάμια αίματος – γιατί ο καθένας έχει το δικαίωμα να μισεί με την ίδια ένταση που θα θέλαμε να αγαπάμε· έχει το δικαίωμα να είναι φασίστας με το ίδιο πάθος που ερωτεύεται. Είναι χρέος μας να ακούγεται ελεύθερα και ανεμπόδιστα ο λόγος τού καθενός που μας εχθρεύεται (με τον ίδιο τρόπο που είναι χρέος μας να ακούγεται ο λόγος των νοσταλγών του Χίτλερ…). Ωστόσο, όσοι πιστεύουμε πως η ανθρωπιά και η βία είναι έννοιες αντιθετικές, ενδεχομένως να έχουμε να γυρέψουμε κι ένα δεύτερο, παράλληλο νήμα: να μιλήσουμε για την ανθρώπινη αξία πέρα από τις ιδέες που υπηρετούμε, για τα τρεμάμενα ανθρώπινα σώματα που απειλούνται, να πάρουμε θέση ενάντια στη βία, να αρθρώσουμε έναν άλλο λόγο και να προτείνουμε μιαν άλλη λογική: ο ανθρώπινος αγώνας είναι εξαρχής πνευματικός… Εξάλλου ο αγώνας ανάμεσα στην εξουσία και την ανθρωπιά ουσιαστικά μετασχηματίζεται σε αγώνα ανάμεσα στη βία (που είναι προϋπόθεση για κάθε εξουσία) και τη ζωή (που είναι προϋπόθεση για κάθε ανθρωπιά).<br />
<br />
<br />
<br />
Κι όχι αυταπάτες προπαντός. Η βία έρχεται – αυτοδικαιώνεται και παρελαύνει… Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πως στον κόσμο των όλο και πιο διακριτών ανισοτήτων ετούτη η βία θα πολλαπλασιαστεί: θα είναι φτώχεια και πείνα, θα είναι οικολογική καταστροφή που θα βρίσκει πρόφαση στη φτώχεια και την πείνα, θα είναι κοινωνική ανισότητα, θα είναι εθνικισμοί και εθνικά κράτη που θα σέρνονται σε πολέμους για να κουκουλώσουν την κοινωνική ανισότητα, θα είναι ανεξέλεγκτος θρησκευτικός φονταμενταλισμός και μισαλλοδοξία που θα υπηρετούν κάθε ισορροπία του τρόμου, θα είναι κάθε λογής ρατσισμός μπολιασμένος με νεοευγονικές βιογενετικές απολήξεις, θα είναι κρατική/αστυνομική βία ζευγαρωμένη με μητροπολιτική βία, πολιτική τρομοκρατία, χουλιγκανισμός, ταξική βία, επαναστατική βία, τυφλό μίσος. Τούτη η βία θα ανατροφοδοτείται με ανεξέλεγκτη ροή γεγονότων, με πολλαπλούς ομφάλιους λώρους, με ακαταλόγιστη Ιστορία, με εξαχρειωμένη ευκολία, με θεριεμένη αυτοκατάφαση… Σε καμία περίπτωση δεν είμαι φιλόσοφος (και δεν θέλω να είμαι) – ωστόσο νομίζω πως η σχέση μας με την πολιτική βία είναι το ένα από τα δύο κρισιμότερα πολιτικά διακυβεύματα του καιρού μας (το δεύτερο –που προφανώς συνδέεται με το πρώτο– νομίζω πως είναι η σχέση μας με αυτό που τρώμε, το ότι σκοτώνουμε για να φάμε – και το εάν έχουμε να γυρέψουμε μια αντιπρόταση σε τούτη τη δήθεν νομοτελειακή σχέση θανάτου).<br />
<br />
<br />
<br />
Η απάντηση σε όλην αυτή την ποικιλώνυμη βία μπορεί να είναι μόνον η καθολική άρνησή της – και όχι η αποδοχή της διά μιας προσχηματικής αντι-βίας που θα είναι η δικαίωση της πρωτεύουσας βίας και η διαρκής ανατροφοδοσία της. Μονάχα μέσα από τούτη την άρνηση μπορεί να προκύψει η αλληλεγγύη, η δημοκρατική εγρήγορση, ο αγώνας για δημοκρατικότερους νόμους, για τα ανθρώπινα δικαιώματα των απελπισμένων, για τη δεύτερη ευκαιρία τού καθενός πάνω στη γη. Η πολιτική ανυπακοή, η αντίρρηση συνείδησης, η ελευθερία του λόγου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η κοινωνική αλληλεγγύη, η αγωνία μιας οικολογικής στάσης απέναντι στο περιβάλλον, η αναγνώριση της έννοιας του δικαιώματος στα ζώα είναι μερικές πτυχές του πολύπλευρου πεδίου ενός αγώνα για δημοκρατία και για ζωή. Και στη δύσκολη αυτή υπόθεση δεν περισσεύει κανένας από την κάθε ημέρα μας: ο αιμοδότης που ξεπερνά τη βαρεμάρα του και το δισταγμό του για να δώσει αίμα, ο χορτοφάγος που προσπαθεί να εμβαθύνει σε μιαν ευαισθησία ζωής επιλέγοντας να αρνηθεί να σκοτώνει για να φάει, ο εθελοντής γιατρός που αφήνει την ασφάλεια της Δύσης για να κάνει ιατρείο στην Καμπότζη ή στο Νταρφούρ, ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που βρίσκεται στον όλεθρο της Γάζας, το μέλος τής μη κυβερνητικής οργάνωσης που πιέζει για τον έλεγχο της θαλάσσιας αλιείας στη Βόρεια Θάλασσα, ο πολιτικός ακτιβιστής που ζητάει δικαιότερη ρύθμιση των χρεών του Τρίτου Κόσμου, ο αντιρρησίας συνείδησης που διεκδικεί σε φυλακές και στρατοδικεία τη συνείδηση του καιρού του, όλοι αυτοί συνδέονται με ένα αόρατο μα ευθύ νήμα με τον Μαχάτμα Γκάντι και τη Σόφι Σολ, με τον Τζον Λένον και τη Ρέιτσελ Κόρι, με τους φοιτητές που στάθηκαν στην πύλη του Πολυτεχνείου το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου του 1973 και με τον Κινέζο φοιτητή που χόρεψε με το σώμα του τα τανκς του μεγαλύτερου στρατού του κόσμου στην Πλατεία Τιεν-Αν-Μεν εκείνον τον Ιούλιο του 1989. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι διέθεσαν κάτι από τον εαυτό τους στον αγώνα ενάντια στη βία: οι πιο ηρωικοί την ίδια τη ζωή τους, οι πιο καθημερινοί ένα τέταρτο της ώρας – ας πούμε έναν ασκό αίμα, δηλαδή ένα μικρό κομμάτι ζωής που μπορεί να σταθεί αρκετό για να σώσει μια ολόκληρη ζωή, που με τη σειρά της μπορεί να σώσει τον κόσμο ολόκληρο…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
10. Ξεκίνησα αυτή την άτακτη περιδιάβαση σε σκέψεις και επιχειρήματα με ένα περιστατικό: τη συνάντηση του Γκάντι με τον ινδουιστή που μόλις είχε σκοτώσει τρία παιδιά μουσουλμάνων. Θα κλείσω με ένα ακόμη περιστατικό που συνέβη πριν δέκα χρόνια και στο κέντρο του βρέθηκε μια γυναίκα· εξάλλου η γυναικεία φύση είναι από μόνη της μια προφανής ζωτική αντίπραξη στη βία: μέσα από το σώμα των γυναικών συνεχίζει η ζωή.<br />
<br />
<br />
<br />
Διάβασα την ιστορία της Δομινικανής Φαουστίνας Μερσέντες στις εφημερίδες, τον Ιανουάριο του 2001 – έναν καιρό που ψάρευα παντού γύρω μου «υλικό για ποιήματα». Είναι μια είδηση περίπου καθημερινή, μια απλή ιστορία· τόσο απλή, που σκέφτηκα πως δεν είναι ποίημα, πως δεν μπορεί να γίνει ποίημα.<br />
<br />
<br />
<br />
Ήταν δεκαεφτά πεινασμένοι σε μια σχεδία – είχανε ξεκινήσει από τον Άγιο Δομίνικο για το Πόρτο Ρίκο. Ήταν μετανάστες. Ανάμεσά τους κι αυτή· τριανταενός χρονών, είχε αφήσει την ενός έτους κόρη της πίσω κι είχε ανεβεί για να βρει δουλειά, να περάσει στη Φλόριντα – να σωθεί. Ανάποδοι άνεμοι εβγάλαν τη σχεδία στον Ατλαντικό· τροφή και νερό σώθηκαν από την τρίτη ημέρα. Τότε έγινε: η Φαουστίνα κατέβασε γάλα. Για δώδεκα μέρες θήλασε με το γάλα της τους δεκάξι απόκληρους της σχεδίας. Κι έπειτα η αδελφή της θήλαζε λίγες ακόμη σταγόνες και της τις έφτυνε στο στόμα για να κρατηθεί κι ίδια στη ζωή. Μετά από δώδεκα μέρες ξεβράστηκαν στη στεριά ζωντανοί. Για δώδεκα μέρες έπιναν το μητρικό γάλα – και έζησαν από αυτό. Μια γυναίκα μπορεί να γίνει ανθρωπότητα.<br />
<br />
<br />
<br />
Τι απέγινε η Φαουστίνα Μερσέντες: πιθανώς σήμερα να κατέληξε εργάτρια στο Μαϊάμι ή να έμεινε στον Δομίνικο να πλέκει καλάθια για τους τουρίστες. Μπορεί να την ξέκανε μια φυματίωση ή μια μαλάρια – ή μια φιλάνθρωπη αμερικάνικη εταιρεία σκυλοτροφών ή φούρνων μικροκυμάτων να της έδωσε δουλειά και μισθό για να συνεχίσει τη ζωή της. Άραγε τι κάνει η κόρη της; – είναι καλά, ζούνε μαζί, έκανε άλλα παιδιά; Δεν θα μάθω ποτέ τη μορφή της – στην εφημερίδα δεν είχε φωτογραφία της. Μα σκέφτομαι πως μπορώ να τη φανταστώ. Κι ακόμη περισσότερο: μπορώ να πιστέψω σε αυτήν, μπορώ να πιστέψω στο σώμα της, μπορώ να πιστέψω στο γάλα της. Ένα τρεμάμενο σώμα είναι γεμάτο με πιθανότητες. Ένα σώμα κατεβάζει γάλα. Ένα σώμα κουβαλάει την πιθανότητα όλης της ανθρωπότητας.<br />
<br />
<br />
<br />
Οι άνθρωποι δεν διαλέγουμε τη ζωή μας – διαλέγουμε ωστόσο την ελπίδα μας, την προσδοκία μας από το μέλλον, την πιθανότητά μας, πάντοτε ο καθένας για τον εαυτό του. Παρόμοια κι εγώ: μιλώντας για τον εαυτό μου μπορώ να πω πως πια δεν πιστεύω σε κανέναν Θεό, σε κανέναν Λαό και σε κανέναν μεγαλοφονιά, σε καμιά θρησκεία φονιάδων, σε κανένα έθνος φονιάδων και σε καμιά επανάσταση φονιάδων, σε κανέναν φονικό -ισμό και σε καμία φονική σημαία. Πιστεύω στην πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες.<br />
<br />
<br />
<br />
* * *<br />
<br />
<br />
<br />
Γι’ αυτό το κομμάτι της ζωής που μπορεί να πάει μακρύτερα από τη βία, για την ανθρώπινη πιθανότητα μιας αντιπρότασης στο φόνο και τον τρόμο δίχως τα Τιεν-αν-μεν-αλλά κάποιου φαντασιακού παραπετάσματος, εντέλει για εκείνα τα ορφανά παιδιά ενός μακρινού μα και τόσο κοντινού καιρού που, κόντρα σε κάθε ιστορία, έχουμε να μεγαλώσουμε σα δικά μας, νομίζω πως αξίζει να μιλούμε, να επιμένουμε, να προσπαθούμε να ψηλαφήσουμε (αυτή είναι η σωστή λέξη: να ψηλαφήσουμε) ένα βιωματικό πολιτικό νόημα μη βίας σε έναν ακατανόητο κόσμο αδιάκοπης βίας… Δεν γυρεύω κανένα πρόταγμα, δεν ονειρεύομαι κανενός είδους πολιτικό ή άλλο μανιφέστο: εδώ και χρόνια αποστρέφομαι τα κάθε λογής ιερά βιβλία και τις αναγγελίες τους. Μα σκέφτομαι πως οι άνθρωποι μπορούμε να συναντηθούμε με τις διαφορετικές (ή και τις παράλληλες) διαδρομές μας, πάντοτε ο καθένας από μόνος του, με αποκλειστικά δική του συνειδητή απόφαση (κατά δαίμονα εαυτού). Σε τούτη τη συνάντηση (εντέλει: συνάντηση των βλεμμάτων) ίσως μπορεί να μας ενώσει και κάτι άλλο πέρα από το φόβο: η υποψία (ή και η αγωνία) της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης (της αγάπης;), μια υποψία που, με τη σειρά της, ίσως να μπορεί να σταθεί απέναντι στην κτηνωδία της βίας (την ολόδική μας κτηνωδία), την προελαύνουσα και αυτιστικά αυτοδικαιωμένη, τη διαρκώς αναπαράγουσα τον εαυτό της ως στρατηγική τρόμου και ως διανοητικό στρατόπεδο υποταγής.<br />
<br />
<br />
<br />
Πολλοί –οι περισσότεροι– θα χλευάσουν, θα ειρωνευτούν, θα πούνε πως οι υποψίες είναι αστικές παλινωδίες, θα ξαναμιλήσουν για «πέμπτες φάλαγγες» και για «δεκανίκια του συστήματος»… Αναμενόμενο και θεμιτό. Μα αν εκείνη η πιθανότητα της Φαουστίνας Μερσέντες αφορά έστω κι έναν αναγνώστη, ίσως τούτες οι γραμμές να μην είναι ανώφελες.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Θ. Τ. – Καλοκαίρι 2010<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
[Βιβλία του Θ. Τ. ενάντια στην πολιτική βία: Σημειώσεις για το τρεμάμενο σώμα (http://www.triaridis.gr/soma/, 2006) * H αληθινή ιστορία της Αΐντας και του Ρανταμές, μια αφήγηση (http://www.triaridis.gr/aida/, 2005) * Τα μελένια λεμόνια – η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων (http://www.triaridis.gr/melenia/, 2005, 2007) * Ich bebe – Όταν οι αμαξάδες μαστιγώνουν τ’ άλογα (http://www.triaridis.gr/ichbebe/, 2007) * Το κόψε-κόψε ή όταν οι γκοτζίλες εξανθρωπίζονται (http://www.triaridis.gr/kopse/, 2008, 2009). Ειδικότερα, κείμενα ενάντια στην «επανάσταση» και την «επαναστατική» βία: Το δικαίωμα του να είσαι φασίστας (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD031.htm, 2005), Εκείνο το λουλούδι που μαραίνεται (http://www.triaridis.gr/keimena/keimC004.htm, 2004), Μικρή σημείωση για το σώμα που πέφτει (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD041.htm, 2005), Ανθρωποδιορθωτισμός: η ντούμπα με τα πτώματα ως προϋπόθεση της αγάπης (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD058.htm, 2007), Αυτοί που βούλιαξαν, εμείς που βουλιάζουμε (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD061.htm, 2009), Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD065.htm, 2010), Θα τους φοβηθούμε επειδή σκοτώνουν; (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD067.htm, 2010). Επίσης τα κεφάλαια 11 (Εμπρός της γης οι κολασμένοι) και 12 (Ιnno della Rivolta) από το βιβλίο Το κόψε-κόψε ή όταν οι γκοτζίλες εξανθρωπίζονται (http://www.triaridis.gr/kopse/, 2008, 2009.]Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-75570385827808487392012-02-12T09:50:00.000-08:002012-02-12T09:50:18.507-08:00Χρήμα και μοναξιά(Μια μεγάλη πατέντα για την αντιμετώπιση της απομονωτικής ιδιότητας του χρήματος)<br />
<br />
Μπορεί να μην είναι άμεσα αντιληπτή από όλους η ιδιότητα του χρήματος να απομονώνει τους ανθρώπους, διασπώντας τις σχέσεις τους, χωρίζοντάς τους με τις ταξικές διαφορές και θωρακίζοντας τον καθένα πίσω απ’ την όποια ισχύ και δυνατότητα του πορτοφολιού του. Τα έχουν πει πολλοί αυτά και αναλυτικά και κατανοητά πολύ περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσα εγώ να κάνω εδώ. Γι αυτό, παίρνοντας ως κεκτημένο αυτήν την γνώση, θα σας δώσω εδώ μία καταπληκτική ιδέα, κλεμμένη δυστυχώς αλλά δοκιμασμένης αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση της απομονωτικής ιδιότητας του χρήματος, αλλά και ισάξιας σημασίας ως αντίδοτου στην μοναξιά όσο ο Έρωτας ενάντια στον Θάνατο. <br />
Καταλαβαίνω την αγωνία σας και φαντάζομαι πως είναι ανάλογη με την αγωνία των μελλοθάνατων που συνωστίζονταν στην πηγή του Καματερού για δύο γουλιές …αθανασίας. Καταλαβαίνω πόσο μοναχικοί νοιώθετε εξ’ αιτίας του χρήματος που κρατάτε στις τσέπες σας. Όχι, δεν θα σας συμβουλέψω να απαλλαγείτε απ’ αυτά. Αντίθετα μάλιστα, θα τα επαυξήσετε. Σε εποχές μάλιστα μίζερες όπως στις μέρες μας, πολύ θα εκτιμήσετε την ιδέα που θα σας αποκαλύψω στην συνέχεια.<br />
Αγωνιάτε ε? Εγώ όμως καθόλου. Όχι γιατί δεν έχω λεφτά όπως εσείς (πάμπλουτος είμαι) κι όμως δεν νοιώθω καθόλου μα καθόλου μοναξιά. Θα μου πείτε, πως γίνεται να έχω λεφτά χωρίς να νοιώθω μοναξιά? Αυτή ακριβώς είναι η μαγκιά και η μεγάλη αξία της ακόμη μεγαλύτερης ιδέας, η ανακάλυψη της οποίας μπορεί να συγκριθεί μόνον με την σπουδαία ανακάλυψη του…καλού κρασιού!!! Πέρα όμως απ’ αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα (δηλαδή την εξαφάνιση του βασανιστικού συναισθήματος της μοναξιάς) η πετυχημένη εφαρμογή στην πράξη της εκπληκτικής ιδέας που θα σας δώσω, έχει ένα δεύτερο αλλά εξ’ ίσου σημαντικό αποτέλεσμα: Αυξάνει την ανταλλακτική αξία των χρημάτων σας. Ένα κοινό κατοστάρικο πχ μπορεί με την εφαρμογή αυτή να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη αξία και να ανταλλαχθεί με δύο ή και περισσότερα κατοστάρικα, εφ’ όσον φυσικά το επεξεργαστούμε κατάλληλα και το εμπλουτίσουμε με την ιδέα μας. Εγώ μάλιστα, βλέποντας την τεράστια επιτυχία με την εφαρμογή αυτής της ιδέας, σκέφτομαι να ανοίξω κατάστημα πώλησης…χρημάτων. Οι προοπτικές είναι τόσο θετικές που αν μια μέρα ακούσετε στην τηλεόραση κάποια διαφήμιση για τράπεζα Κατούνας να ξέρετε ότι δεν είναι του Κοσκωτά αλλά δική μου: «Τράπεζα της Κολλεκτίβας Μαγιάνθεμα. Πέρα από το 2000!!!». Δεν το πιστεύετε ε??? Ομολογώ και σας εκμυστηρεύομαι ότι την ιδέα την έκλεψα από τους Αμερικάνους, αλλά την βελτίωσα αρκετά, σύμφωνα πάντα με τις αρχές του σύγχρονου Οικολογικού, Εναλλακτικού και Επαναστατικού κινήματος. <br />
Μήπως μπορείτε να φαντασθείτε γιατί ένα Αμερικάνικο δολάριο έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από ένα Ελληνικό κατοστάρικο? Αυτό αναρωτήθηκα κι εγώ πριν κάνω την μεγάλη κλεψιά (συγνώμη : ανακάλυψη ήθελα να πω). Παρατηρήστε λοιπόν πολύ καλά το χαρτονόμισμα ενός δολαρίου. Δεν θα αργήσετε πολύ να εντοπίσετε μία μικρή λεπτομέρεια. Στην ουσία μία σύντομη πρόταση–δήλωση η οποία είναι το μυστικό κλειδί της επιτυχίας και της μεγάλης αξίας αυτού του χαρτονομίσματος. Με τρείς μόνο λεξούλες οι παμπόνηροι Αμερικάνοι τραπεζίτες μας πληροφορούν ότι: «IN GOD WE TRUST» που σε ελεύθερη μετάφραση ερμηνεύεται ως: «ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ»!!!! Μάλιστα φίλοι μου. Οι Αμερικάνοι τραπεζίτες πιστεύουν στον Θεό!!!! Έτσι, μ’ αυτήν την απλή αλλά πολύ «δυνατή» δήλωση τυπωμένη πάνω στα χαρτονομίσματά τους, δίνουν στους υπόλοιπους άθεους (όπως εμείς) ένα χαρτονόμισμα και παίρνουν πολύ περισσότερα!!! Μαγκιά ε? Γι αυτό εμείς δεν πάμε καλά, γιατί νομίζουμε ότι οι Αμερικάνοι πιστεύουν στο χρήμα! Τώρα όμως ανακαλύψαμε ότι άλλο είναι το μυστικό. Και μη νομίσετε ότι ανακαλύψαμε πως οι Αμερικάνοι, παρόλα τα χρήματά τους, δεν νοιώθουν μοναξιά. Κάθε άλλο. Η ουσία της ανακάλυψης δεν είναι μόνο ότι το χαρτονόμισμά τους γράφει κάτι αλλά και ότι αυτό που γράφει έχει κάποια ιδιαίτερη δύναμη και αξία. Αυτό δηλαδή που γράφει πάνω του ένα χαρτονόμισμα πρέπει να έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα και να προκαλεί τον αναγνώστη σε δευτερογενείς σκέψεις, όπως προκάλεσε και σ’ εμένα πριν κάνω την μεγάλη ανακάλυψη. Γι αυτό φίλοι μου μην αφήνετε κανένα χαρτονόμισμά σας να φύγει απ’ τα χέρια σας χωρίς προηγουμένως να γράψετε πάνω του κάτι τις. Τι να γράψετε? Μα αυτό που πιστεύετε βαθιά κι αυτό που εσείς εννοείτε και το οποίο θέλετε και οι άλλοι να κατανοήσουν. Ακόμη δεν καταλάβατε? Δικαιολογημένα, αφού μία τόσο σπουδαία ανακάλυψη δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή τόσο εύκολα. Σας κάνω λοιπόν την ιδέα ψιλοκομμένη μπας και καταλάβετε κι απαλλαγείτε τουλάχιστον απ’ την μοναξιά, αν δεν γίνετε και τραπεζίτες. Για πλήρη κατανόηση όμως χρειάζεται ταυτόχρονα να κάνετε και πρακτική εφαρμογή.<br />
Λοιπό, βγάλτε πρώτα από το πορτοφόλι σας όσα χαρτονομίσματα έχετε. Αν δεν έχετε κανένα, να πάτε να βρείτε. Διαφορετικά δεν έχετε καμία ελπίδα να ανοίξετε τράπεζα αλλά τουλάχιστον δεν έχετε και την βασανιστική αίσθηση της μοναξιάς. Ότι πεντοχίλιαρο και χιλιάρικο έχετε στην τσέπη σας ανταλλάξτε το με ίσης αξίας κατοστάρικα. Διαλέξτε απ’ αυτά τα πιο καθαρά και τα υπόλοιπα ανταλλάξτε τα με ίσης αξίας καθαρά κατοστάρικα, άσκιστα και ατσαλάκωτα. Ελπίζω μετά από όλ’ αυτά να έχετε αρκετά και καθαρά χαρτονομίσματα που θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη της συνταγής. Η συνταγή όμως χρειάζεται και την «μαγιά» της για να φουσκώσει. Κλειδωθείτε στην συνέχεια στο δωμάτιό σας, ξαπλώστε στο κρεβάτι σας και αρχίστε να μετράτε τα χαρτονομίσματά σας κατ’ επανάληψιν. Κάποια στιγμή θα νοιώσετε να κορυφώνεται στην ψυχή σας το τρισκατάρατο και βασανιστικό αίσθημα μοναξιάς ανάμεικτο με ανία και αυτοκτονική προδιάθεση. Αυτή είναι και η πιο γόνιμη στιγμή που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα. Είναι η στιγμή που η φαντασία σας αρχίζει να οργιάζει και το μυαλό σας να κατεβάζει αποφθέγματα πετώντας στην σφαίρα της ποίησης και της δημιουργίας. Πάρτε τότε ένα στυλό και αρχίστε να γράφετε με καθαρά κεφαλαία γράμματα ότι σας κατέβει. Μικρές προτάσεις με μεγάλη δύναμη. Τα χαρτονομίσματά σας να είστε σίγουροι ότι θα μεταφέρουν το μήνυμά σας παντού. Ήδη η μοναξιά σας θα έχει αρχίσει να …πάει περίπατο. Τα χρήματά σας πλέον δεν κουβαλούν μόνον την απομονωτική τους ιδιότητα αλλά είναι μπολιασμένα και με το αντίδοτότης: Την επικοινωνία. Για να το καταλάβετε καλύτερα αυτό σκεφθείτε την εξής σκηνή: Ένας υπάλληλος τραπέζης κάθεται στο ταμείο την ώρα της δουλειάς. Επί ώρες ιδρωμένος μετράει χρήματα απέναντι σε μία ουρά ανυπόμονων πελατών. Ξαφνικά, εκεί που μετράει και ξαναμετράει, πέφτει το μάτι του σε ένα κατοστάρικο που προηγουμένως ανήκε σ’ εσάς. Κοντοστέκεται και διαβάζει. Το μαρμαρωμένο του πρόσωπο γαληνεύει και ένα χαμόγελο αρχίζει να διαγράφεται στα χείλη του. Βρε τους πούστηδες, σκέφτεται. Το μυαλό του απ’ τη μία μπήκε αυτόματα σε λειτουργία, απ’ την άλλη… έχασε το μέτρημα. Ξαναρχίζει λοιπόν το μέτρημα ενώ η ουρά γίνεται μεγαλύτερη και πιο ανυπόμονη. Μετά από λίγο όμως το εξασκημένο του μάτι ξαναπέφτει σε άλλο παρόμοιο κατοστάρικο με παρόμοιας δύναμης απόφθεγμα. Ο φουκαράς ο ταμίας έχει χάσει οριστικά τον ρυθμό του αλλά όχι και την ψυχραιμία του. Σκέφτεται πως καλύτερα είναι να πάει για κατούρημα. Κλείνει το τζάμι του ταμείου, βουτάει ένα στυλό και αδιαφορώντας για την ουρά των ανυπόμονων πελατών κλειδώνεται στην τουαλέτα. Εκεί αφού κάνει ότι κάνει, γράφει στα γρήγορα πέντε κολλαριστά κατοστάρικα. Γυρίζοντας στο ταμείο, ο δ/ντής έχει βάλει άλλον στην θέση του. Απαλλάχτηκα, σκέφτεται. Το μεσημέρι που πάει σπίτι του, η γυναίκα του αισθάνεται αμέσως μία περίεργη αλλαγή στην διάθεση και την συμπεριφορά του. Τον ρωτάει αν είναι αδιάθετος αλλά το πονηρό μυαλό της υποπτεύεται τσίμπημα τσούλας. Εκείνος μετά το φαί αρχίζει να κάνει ο,τι κάνατε κι εσείς πριν πάτε για ψώνια. Η σύζυγος προσπαθεί, τάχατες αδιάφορα, να δει τι κάνει ο προκομμένος, αλλά αυτός κρύβει στα σβέλτα τα κατοστάρικα πριν αυτή του πάει τον καφέ, τα κουλουράκια, μετά την πετσετούλα κλπ κλπ. Την άλλη μέρα αυτός δεν σηκώνεται χαράματα να πάει στη δουλειά αλλά πολύ αργότερα παίρνει την απόφαση να πάει για ψώνια. Στις έντονες κι εναγώνιες αντιδράσεις της δεν ξέρει πώς να απαντήσει κι από πού ν’ αρχίσει. Βγάζει και της δείχνει τα δύο κατοστάρικα που βρήκε στο μέτρημα. Η αλαφιασμένη σύζυγος διαβάζει στα γρήγορα: « ΜΕΣ ΤΑ ΚΛΑΞΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΓΚΡΗΤΑ ΠΩΣ Ν’ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΜΟΥ?» και το άλλο: «ΚΑΝΕ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΑΡΧΗ: ΜΗΝ ΠΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΥΡΙΟ». Αρχίζει να καταλαβαίνει αλλά κάνει πως δεν κατάλαβε τίποτα. Επί χρόνια τα είχε όλα γιατί είχε άντρα τραπεζικό, κουβαλητή. Τώρα αυτός, μη θέλοντας να πάει στη δουλειά, κλονίζει συθέμελα τις ισορροπίες τους. Τα γόνατά της λυγίζουν. Καταλαβαίνει αστραπιαία ότι η σχέση τους έχει αρχίσει να παίρνει τον δρόμο της…ισοτιμίας!!!<br />
Αφήνω όμως την συνέχεια στην φαντασία σας και επανέρχομαι στην ιδέα μας. Σενάρια όπως αυτό που περιέγραψα είναι βέβαιο ότι θα γραφτούν πολλά εξ’ αιτίας σας και ανάλογα με την δύναμη και προστιθέμενη αξία των χαρτονομισμάτων σας. Κλείστε λοιπόν δύναμη στα αποφθέγματά σας και αποφύγετε αντιγραφές κι απομιμήσεις. Το σκέφθηκα να σας δώσω ένα κατάλογο με αποφθέγματα που κατά καιρούς έχω γράψει στα κατοστάρικα που πέρασαν απ’ τα χέρια μου. Το θεώρησα όμως διπλά άστοχο: Πρώτα γιατί στερεύει έτσι η φαντασία σας και, το κυριότερο, γιατί έτσι θα ξεπέσει στην διεθνή χρηματαγορά η αξία των νομισμάτων μου. Ελπίζω λοιπόν σύντομα τα κατοστάρικά μου να φτάσουν στα χέρια σας, όπως και τα δικά σας κατοστάρικα στα δικά μου χέρια. Το ελπίζω λέω αφού τα δικά σας είναι πολύ περισσότερα των δικών μου. Γελάτε? Δεν είναι καθόλου αστείο.<br />
<br />
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) <br />
Κατούνα Λευκάδας «Μαγιάνθεμο» Μάης 89Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-51986195921442274332012-01-16T04:48:00.000-08:002012-01-16T04:48:20.472-08:00Εισήγηση στην 1η ΓΣ της ΜΚΟ "ΑΝΕΜΟΥΡΙ" για το νέο έτος.Αγαπητά μέλη και φίλοι μας<br />
Σας καλωσορίζω στην 1η ΓΣ της ΜΚΟ Οικοκοινότητα ΑΝΕΜΟΥΡΙ για το 2012.<br />
Δυστυχώς η παρουσία της αντιπροέδρου μας Αθανασίας δεν κατέστη δυνατή λόγω απουσίας της στην Θ/νίκη. <br />
Η χρονιά που πέρασε ήταν για την παρέα μας πολύ μίζερη. Όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές που μας εμπόδισαν να προχωρήσουμε στους κοινούς μας στόχους. Παρόλ’ αυτά αντέξαμε. Οι μεταξύ μας συναισθηματικοί δεσμοί υπάρχουν ακλόνητοι και ενισχυμένοι. Υπάρχουμε και τα όνειρά μας δεν περιμένουν. Αντιθέτως νοιώθουμε να μας πιέζουν φορτικά για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως παρέα που θέλει να έχει θετική παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα. Οι νέες κοινωνικές εξελίξεις έχουν διαμορφώσει ένα πολύ πιο γόνιμο πεδίο στο οποίο το ΑΝΕΜΟΥΡΙ ως μία από τις πρώτες αχρήματες εναλλακτικές κοινότητες στην πλειάδα των αντίστοιχων πρωτοβουλιών που έχουν εμφανιστεί, καλείται να διεκδικήσει την δική του συμμετοχή στον πολυπόθητο κοινωνικό μετασχηματισμό. Η Ήπια Τεχνολογία ως συνέχεια στο παρόν και το μέλλον της Παραδοσιακής Τεχνολογίας, οφείλει όχι μόνο να διατηρήσει τα βασικά κοινωνικά και ανθρώπινα χαρακτηριστικά της ΠΤ (όπως η απεξάρτηση, το ελάχιστο οικολογικό αποτύπωμα στην αξιοποίηση των ΕΠΕ, το μικρό κόστος, την μικρή εξειδίκευση κλπ) αλλά και να αποτελέσει βασικό μοχλό σ’ αυτόν τον πολυπόθητο κοινωνικό μετασχηματισμό. Για να γίνουν αυτά τα χαρακτηριστικά της αντιληπτά και ευδιάκριτα στο ευρύ κοινό θα πρέπει όχι μόνο να υπάρξει αυστηρή διασαφήνιση από τα χαρακτηριστικά μειονεκτήματα της ΥΤ αλλά θα πρέπει η ΗΤ να έλθει κοντά στο κοινό της, κοντά στους φυσικούς αποδέκτες της που είναι άνθρωποι όπως εμείς, άνθρωποι που όχι μόνον νοιώθουν στο πετσί τους και στην τσέπη τους τις επιπτώσεις της ΥΤ αλλά και των οποίων το συνειδησιακό επίπεδο τους επιτρέπει να εκτιμήσουν τον καίριο ρόλο της ΗΤ στην πορεία για μία κοινωνία σε αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον και αλληλέγγυα μεταξύ της. Είναι ότι πιο παρήγορα θα μπορούσε κανείς να περιμένει μέσα από την δύνη της οικονομική κρίσης, η κάθετη ανάπτυξη του εναλλακτικού κινήματος αχρήματης οικονομίας, αλληλέγγυας και αμεσοδημοκρατικής κοινωνίας.<br />
Η παντοκρατορία της αγοράς και του χρήματος έχει αρχίσει να καταρρέει. Πολλοί νέοι άνθρωποι αναζητούν και ανακαλύπτουν αξίες όπως η αγάπη και η αλληλεγγύη που η επικράτηση του χρήματος είχε θαμμένες βαθιά κάτω από τα μπάζα της οικονομικής ιδιώτευσης και του ατομικού ευδαιμονισμού. Το καταστατικό της οικοκοινότητάς μας είναι απόλυτα προσαρμοσμένο με το νέο αυτό σφύζον εναλλακτικό κίνημα και σε ότι αφορά το καταστατικό του είναι από τα πιο προχωρημένα. Όσοι κι αν άκουσαν για τους σκοπούς μας εκφράστηκαν με θαυμασμό και στάθηκαν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν. Αυτό που πρέπει ίσως να καταλάβουμε καλύτερα είναι το Μη Κερδοσκοπικό του χαρακτήρα της παρέας μας. Εφ’ όσον δεν κάνουμε χρηματικές συναλλαγές και κινούμαστε αποκλειστικά στο επίπεδο της Δωρεάς, δεν υπάρχει καν λόγος να κάνουμε οποιαδήποτε δήλωση στην εφορία. Αυτό μας το ξεκαθάρισαν στην τελευταία μας επίσκεψη στην Β! ΔΟΥ. Το καταστατικό λοιπόν χρειάζεται μόνον ως έκφραση Prestige στον χώρο της συντήρησης αλλά και πρακτικά αν και όταν μας δοθεί η ευκαιρία να μετάσχουμε σε τυχόν μελλοντικό πρόγραμμα χρηματοδότησης. Η ηθική των επίλεκτων μελών μας καθώς και το καταστατικό μας αποκλείουν την διασπάθιση δημόσιου χρήματος όπως συμβαίνει σε άλλες ΜΚΟ οι οποίες ως γνωστόν φτιάχτηκαν γι αυτόν τον σκοπό. <br />
Φυσικά και μόνον η σύνταξη του καταστατικού μας βοήθησε τα μέγιστα να κατανοήσουμε εμείς πρώτοι τις αρχές λειτουργίας ενός συνόλου φίλων πάνω σε ένα κοινό πλάνο δράσης. Θα ήταν νομίζω πολύ πιο ουσιαστική η συμμετοχή όλων μας αν είχαμε λύσει δύο βασικά τεχνικά προβλήματα. Το πρώτο είναι η πρόσβαση όλων μας στο διαδίκτυο για την μεταξύ μας σωστή επικοινωνία και το δεύτερο είναι η ιστοσελίδα μας την οποία ανέλαβε ο Θάνος ο οποίος, όπως όλοι μας, είχε τα δικά του προσωπικά προβλήματα και τον κατανοούμε. Πρόσφατα με κάλεσε στο Skype όπου απολογητικά επανέλαβε την υπόσχεσή του. Προχθές με email του με διαβεβαίωσε ότι σε λίγες μέρες θα μου στείλει επεξηγηματικό βίντεο για τον χειρισμό της ιστοσελίδας. <br />
Τι κάνουμε όμως και πως πορευόμαστε από εδώ κι εμπρός? <br />
Τα πράγματα είναι όντως πολύ «σφιχτά» για όλους μας. Ωστόσο άλλη μία Άνοιξη και ακόμα ένα καλοκαίρι είναι μπροστά μας. Μπορούμε από τώρα να προγραμματίσουμε τον τρόπο που θα τα υποδεχθούμε με συντονισμένες δράσεις. Πάλι κι εφέτος όπως κάθε χρόνο θα γίνουν κάποιες σχετικές εκδηλώσεις στις οποίες το ΑΝΕΜΟΥΡΙ θα είναι απαραίτητο. Σκεφτόμουνα πόσο εφικτό θα ήταν αλλά και πόσο όμορφο αν καταφέρναμε να φτιάξουμε μία έκθεση με εύκολες, φτηνές και απλές κατασκευές ΗΤ. Αυτές σε συνδυασμό με τα ήδη πετυχημένα υπέροχα προϊόντα παρασκευαστήριου των κοριτσιών και ίσως κάποιες άλλες ιδέες, θα φτιάχναμε ένα εκπληκτικό εκθεσιακό σύνολο που θα έδινε την οραματική ατμόσφαιρα στους επισκέπτες. Είναι απολύτως μέσα στις τεχνικές μας δυνατότητες κάποιες κατασκευές όπως πχ μία συσκευή για καπνιστά ψάρια, ένα φίλτρο νερού, ένας αντιδραστήρας αναερόβιας ζύμωσης για μεθάνιο, μία συσκευή παραγωγής υδρογόνου, μία συσκευή παραγωγής ξυλοπνεύματος, μία συσκευή φύτρου, ένας ηλιακός θερμοσίφωνας, μία μηχανή Stirling κλπ. Και πάνω απ’ όλα πόσο χρήσιμη και εντυπωσιακή θα ήταν μία μαγνητική γεννήτρια για τσάμπα ρεύμα!!! Πράγματα δηλαδή που σε κάποια εργονομική κλίμακα θα ήταν και για μας πολύ χρήσιμα. Φαντασθείτε τώρα μία έκθεση με πλήρη ανάπτυξη τέτοιων επιτευγμάτων τι ανατρεπτικό άνεμο μπορεί να προκαλέσει και πόσο ευρύ πεδίο μπορεί να έχει. Αυτό είναι και το ζητούμενο της δημιουργίας της οικοκοινότητάς μας. Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του 80 που μόνος μου είχα κατασκευάσει μία παρόμοια έκθεση και είχα πετύχει προσκλήσεις συμμετοχής σε αρκετές σοβαρές διοργανώσεις. Πόσο μάλλον αν η ιδέα αυτή υλοποιηθεί από πολλούς συνεργαζόμενους. Το όραμα ασφαλώς δεν παραμένει η κινητή έκθεση. Η άμεση χρήση των κατασκευών από τους ίδιους τους κατασκευαστές θα είναι το πρώτο μέγα όφελος. Τυχόν περίσσευμα κατασκευών θα μπορούσε να δωρισθεί σε αντίστοιχης ηθικής ομαδικές πρωτοβουλίες, όπως το Μπουτσούνι, το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι και το Δίκτυο Παραγωγών Καταναλωτών Βιολογικών Προϊόντων, εναλλακτικά πρότυπα τα οποία οφείλουμε να παρακολουθούμε στενότερα και να συνδεθούμε οργανικά. Όρεξη να έχουμε και να κατασκευάζουμε. Τίποτα δεν πάει χαμένο και επι πλέον ασκούμαστε στις κατασκευές, μία ικανότητα που η παιδεία μας άφησε ατροφική αλλά η οποία μπορεί να ανακτηθεί σε αξιοθαύμαστο επίπεδο αρκεί να αρχίζουμε κάποια κατασκευή στα μέτρα μας και να μην την αφήνουμε ποτέ ατελείωτη. Το επίτευγμα της Αθανασίας που κατάφερε και κατασκεύασε 10 κυψέλες τύπου ΑΑ είναι χαρακτηρισικό. Πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχει έντονο ενδιαφέρον σε πολύ κόσμο στο νησί μας για κατασκευές ΗΤ και στο μέλλον θα προκύψουν πολλές συνεργασίες και επιτεύγματα. Ακόμη πιστεύω πως το τεράστιο ηθικό χάσμα που χωρίζει την ΗΤ με την ΥΤ μπορεί κάλλιστα να γεφυρωθεί με την βοήθεια του ελεύθερου λογισμικού, την ιδέα των Hackerspace, τους εκτυπωτές 3D Rep Pap και τις Free magnetic Generators. Οι γνώστες του είδους θα πρέπει να παρακολουθούν τις εξελίξεις στον τόπο μας στους τομείς αυτούς έτσι ώστε το ΑΝΕΜΟΥΡΙ να είναι το πρώτο που θα συμμετέχει και θα συμβάλει εξ’ αρχής σε κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία στον τόπο μας, ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να δώσουμε καίριο πλήγμα στην εξάρτηση στο μεγάλο κεφάλαιο και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στα οποία οδηγεί κατ’ ευθείαν η διάδοση και χρήση της ΥΤ. <br />
Τέλος θα ήθελα να πω πως θα ήταν χαρά μου να βρισκόταν κάποιο από τα μέλη που θα ήθελε να με αντικαταστήσει στον ρόλο του προέδρου στον οποίο δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ με επιτυχία.<br />
Σας ευχαριστώ και εύχομαι το 2012 να είναι για το ΑΝΕΜΟΥΡΙ παραγωγική χρονιά και να φέρει υγεία και χαρά σε όλους.<br />
<br />
Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)<br />
Πρόεδρος ΜΚΟ ΑΝΕΜΟΥΡΙ<br />
Λευκίμμη 15/01/2012Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-147156733766394312011-12-25T10:20:00.000-08:002011-12-25T10:20:58.503-08:00Και επί γης ειρήνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style> <![endif]--> <br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Το σκηνικό κάπου 2000 χρόνια πριν, μέσα στα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Απ’ τη μια μεριά οι νίκες της Ρώμης και η προσάρτηση νέων εδαφών. Οι στρατηγοί, οι τοποτηρητές και οι κυβερνήτες , θεοποιημένα πρότυπα ισχύος και αρετής. Λουκούλλεια γεύματα και αριστοκρατικά βίτσια. Αρματομαχίες, θηριομαχίες, παρελάσεις και αψίδες θριάμβου, χλιδάτες στέψεις, φανταχτερές τελετές συγκάλυψης της καθολικής εξαθλίωσης και κατευνασμού της οργής των πληβείων και των σκλάβων. Το Σύστημα ευημερεί, επεκτείνεται και επιβάλλεται σε νέες περιοχές, σε άλλους λαούς, όλο πιο μακριά απ’ την Ρώμη, σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Οι άρχοντες μες την χλιδή τους, υπόσχονται στον Λαό καλύτερες μέρες ενώ φτιάχνουν αυστηρότερους νόμους και κάνουν απογραφές πληθυσμού για να βελτιώσουν το σύστημα διακυβέρνησης, φορολόγησης κι επιστράτευσης.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Κι απ’ την άλλη ο πολύς Λαός, που δουλεύει και πεινάει, που ξεγελιέται και ξευτελίζεται παρασυρμένος πάντα από τις υποσχέσεις της Άρχουσας Τάξης, που ταυτίζει τα όνειρά του με τα σχέδιά της και θριαμβολογεί στις παρελάσεις και τις φιέστες, που θυσιάζεται στις θηριομαχίες, που πέφτει ηρωικά στα πεδία των μαχών, που ερωτοτροπεί με τα μεγαλεία και την δόξα των αφεντάδων ή, αγανακτισμένος κι επαναστάτης, συλλαμβάνεται και σέρνεται στα βασανιστήρια, στα λιοντάρια ή στα κάτεργα.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Ένοπλες εξεγέρσεις συνέβαιναν και τότε, όπως για παράδειγμα εκείνη του Σπάρτακου. Όπως όμως και σήμερα συμβαίνει με τις διάφορες ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, έτσι και τότε, στάθηκε αδύνατον να επιβάλουν μια νέα αναλογία στην μοιρασιά των άυλων και υλικών αγαθών.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Τότε όμως ήταν που συνέβη και ένα κοσμοϊστορικό γεγονός τεράστιας σημασίας, που έμελλε να επηρεάζει την εξέλιξη της Ιστορίας μέχρι τις μέρες μας. Οι διανοούμενοι της εποχής (Μάγοι, Προφήτες, Αστρολόγοι) δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, σε αντίθεση με την σημερινή αδράνεια των φορέων της διανόησης. Ποιοι, που και πότε συνάχθηκαν και έβαλαν μπροστά ένα μακροχρόνιο σχέδιο δράσης. Προβλέποντας την εμφάνιση κάποιου κομήτη, όρισαν την ημερομηνία γέννησης του…Μεσσία!!! Στην συνέχεια διάλεξαν έναν ταλαντούχο μαθητή τους που τότε γεννήθηκε και τον διαπαιδαγώγησαν με τις αρχές της Αγάπης και Μη-Βίας. Είδαν ότι ήταν αδύνατον να αντιπαραθέσουν Βία στην Βία. Γιατί η Βία είναι μισητή από όλους και αρεστή μόνον στα απολυταρχικά καθεστώτα, γιατί η Βία είναι πάντα μια δύναμη του Κακού.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Οι σοφοί αυτοί άνθρωποι είδαν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι η ισχυρότερη δύναμη, η μοναδική δύναμη στο οπλοστάσιο των δυνάμεων του Καλού είναι η δύναμη της Αγάπης και της Μη-Βίας. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιταχθεί στην πανοπλία των δυνάμεων του Κακού και η μόνη που είναι προσιτή στον Λαό, η μόνη δύναμη που την αποκτάει κανείς χωρίς έξοδα, χωρίς σπουδές σε πανεπιστήμια, και η μόνη δύναμη που μπορεί να επιβάλλει το σωστό και το δίκαιο με το μικρότερο κόστος, τα λιγότερα θύματα, τις μικρότερες απώλειες και κυρίως τα πιο σίγουρα και μόνιμα αποτελέσματα. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Το σχέδιο μπήκε αμέσως σε εφαρμογή. Ο καθένας απ’ τους προδρόμους αυτούς σοφούς, ανέλαβε να προετοιμάζει στον κύκλο επιρροής του, τον ερχομό του Μεσσία. Ενός Μεσσία που δεν θα είχε τον θρόνο του σε παλάτι και στην κορυφή κάποιου εξουσιαστικού συστήματος αλλά θα ήξερε τον τρόπο να θρονιάζεται για καλά στις καρδιές των ανθρώπων.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Μέχρι τα 30 του, όπως ξέρουμε, ο Χριστός εκπαιδεύονταν στην έμπρακτη εφαρμογή αυτών των αρχών. Και τότε, ώριμος πια, ήλθε η ώρα της δράσης. Μιας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δράσης που, παρόλο που διάρκεσε μόνο 3 χρόνια, έμελλε να επηρεάζει ως τις μέρες μας προς το καλύτερο τα γεγονότα, να πετυχαίνει τεράστιες νίκες κατά των δυνάμεων του Κακού και να ιδρύει το πολυπληθέστερο Κίνημα παγκοσμίως που φθάνει πανίσχυρο μέχρι τις μέρες μας. Η σταύρωσή του έγινε το συμβολικό τέλος κάθε μεγάλου ανθρώπου. Ως τα σήμερα ελάχιστοι ηγέτες είχαν την δύναμη να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Κι ακόμα σήμερα κάθε επίδοξος ψευτοεπαναστάτης , αγοράζει ή κλέβει όπλα ή φτιάχνει βόμβες και καταφέρνει να πείσει τους Άρχοντες να…τελειοποιήσουν τα μέσα καταστολής, να νταραβερίζονται και να αιμοδοτούν πλουσιοπάροχα (με το αίμα του Λαού βεβαίως) την παγκόσμια Μαφία παραγωγής και εμπορίας όπλων, στην προσπάθειά τους να αναπληρώσουν τα διανοητικά και ψυχικά τους ελλείμματα και βάζουν όλη την τέχνη τους να μας πείσουν, κάθε τόσο, για τις «αγορές του αιώνα» και τελικά να μην καταφέρνουν καν να καταμετρήσουν τις εκατόμβες των θυμάτων τους. Έγινε δυστυχώς σήμερα αποδεκτός ο νόμος της «Ένοπλης Ειρήνης» και της «Ισορροπίας Εξοπλισμών» είτε μεταξύ των ανθρώπων, είτε μεταξύ των κρατών, είτε μεταξύ των Υπερδυνάμεων. Τι ειρωνεία τώρα που αυτές οι δυνάμεις είναι Χριστιανικές!!!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να γιατί το φάντασμα του ολοκαυτώματος της ανθρωπότητας έγινε πραγματικός εφιάλτης. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα έφτασε για την ανθρωπότητα η ώρα της αλήθειας. Οι διασημότεροι ηγέτες σήμερα υποστηρίζουν ανενδοίαστα την ισορροπία του τρόμου. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το δίκαιο βγαίνει απ’ τις κάνες των όπλων, αυτοπροβαλλόμενοι ως κήρυκες της Ειρήνης και της Παγκόσμιας Ηθικής Τάξης!!! Τι σχέση έχει όμως με αυτούς ο Χριστός? Αυτός ποτέ δεν μίλησε για κράτη και για έθνη, για εξουσίες και αφεντικά, ούτε για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ποτέ δεν μίλησε για όπλα και ποτέ δεν απείλησε την ζωή ή την σωματική ακεραιότητα κανενός. Δεν μίλησε για φυλακές, ούτε για στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε για βασανιστήρια. Δεν μίλησε για χρήματα, ούτε για τράπεζες και χρηματιστήρια. Το αντίθετο μάλιστα: έγινε ο κατ’ εξοχήν αρνητής τους. Η σταύρωσή του αυτό αποδεικνύει. Και αν υπάρχουν σήμερα πάμπολλοι ψευτοσωτήρες που απορρίπτουν την Μη-Βία χρησιμοποιώντας ως αρνητικό παράδειγμα την σταύρωση του Χριστού, καλό θα κάνανε αυτοί να αναμετρήσουν τους νεκρούς τους και τα αρνητικά ή πενιχρά τους αποτελέσματα και ας τα συγκρίνουν με εκείνα του Χριστού, του Μαχάτμα Γκάντι, του Μ.Λ.Κίνγκ, ή των παιδιών του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Jesus</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Revolution</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt;">της γενιάς του 60, η των παιδιών του πολυτεχνείου, ή των φιλειρηνιστών της Ευρώπης κλπ, η δράση των οποίων, λιγότερο η περισσότερο, ήταν πάνω στα χνάρια της Χριστιανικής διδασκαλίας, δηλαδή πάνω στις προδιαγραφές της Αγάπης και Μη-Βίας, εφαρμοσμένες στις ιστορικές αναγκαιότητες της εποχής τους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Όπως όμως συνήθως συμβαίνει με τον θάνατο κάποιου Μεγάλου, ανάξιοι σπεύδουν να παρουσιάσουν εαυτούς ως αποκλειστικούς φορείς της ιδεολογίας του. Έτσι, μετά τον Χριστό οι Χριστιανικές κομμούνες (εκκλησίες), αγνοώντας το «Όστις θέλει πρώτος ελθείν έσχατος γενέσθαι» εξέλεξαν ιερέα και άρχισαν να προσδίδουν σ’ αυτόν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες επικοινωνίας με τον Χριστό και τον Θεό. Παγανιές δηλαδή όπως ήταν συνηθισμένοι από παλιά. Πολλοί ιερείς φτιάξανε το ιερατείο το οποίο εξέλεξε τον αρχιερέα και οι αρχιερείς τους επισκόπους και οι επίσκοποι τον αρχιεπίσκοπο. Κάθε μορφή καταδυνάστευσης των λαών σε μια τέτοια δομή κατανομής εξουσιών και εξειδίκευσης ρόλων βασίζεται. Η πορεία πια του Χριστιανισμού ήταν προδιαγραμμένη. Με την βάφτιση του Μ. Κωνσταντίνου σε χριστιανό, η ηγεσία της εκκλησίας ταυτίζεται με την εξουσία του κράτους. Οι βίοι τους μέχρι σήμερα είναι όχι απλά παράλληλοι αλλά ταυτόσημοι. Είτε ο βασιλιάς είναι αρχηγός του κράτους είτε ο Παπαδόπουλος, δεν έχει σημασία. Ο αρχιεπίσκοπος θα ευλογήσει την στέψη η την ενθρόνισή του. Το κράτος εμπλέκεται σε πόλεμο, η εκκλησία θα ευλογήσει τον στρατό τα όπλα. Το πλήρωμα του βομβαρδιστικού </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Enola</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">Gay</span><span style="font-size: 14.0pt;"> που έριξε την πυρηνική βόμβα στην Χιροσίμα, δεσπότης το ευλόγησε. Κι αν κάποιος παρατηρήσει την καταφανή αυτήν διαστρέβλωση του Χριστιανικού πνεύματος, ο παπάς θα του θυμίζει πάντα πως ο Χριστός ήταν υιός του Θεού (υπονοώντας τον άλλο ως παιδί του διαβόλου) και γι αυτό ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς για να έλθει στην Δεύτερη Παρουσία!!! Μεγάλο κόλπο δηλαδή. Ας είμαστε λοιπόν υπομονετικοί ως τότε κι ας ψάξουμε για καμιά θεσούλα στο Δημόσιο (όπως ελόγου του) ή ας πάμε σε κανένα μοναστήρι να προσευχόμαστε μέχρι τότε για να μην πάμε πουθενά αλλού.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Αν όμως είναι αλήθεια ότι κανένας που φέρει, χρησιμοποιεί ή καθαγιάζει τα όπλα δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστό, τότε είναι σίγουρο πως την μεγαλύτερη ευθύνη για την καθημερινή σταύρωση και ταφή του την έχει πρώτιστα η επίσημη εκκλησία, αφού ποτέ δεν ξεκαθάρισε την θέση της από την εξουσία ενώ πάντα ήταν ο παρασκηνιακός υποβολέας της. Δεν ξεκαθάρισε την θέση της από τις δυνάμεις που χρησιμοποιούν χρήμα, όπλα και βία. Όταν μάλιστα ακούμε εκπροσώπους της να παρουσιάζουν το φραγγέλιο (το μαστίγιο με το οποίο έδιωξε ο Χριστός τους εμπόρους από τον Ναό) ως όπλο και ως απόδειξη χρήσης Βίας, τόσο περισσότερο επιβεβαιωνόμαστε για την μωρία τους και πόσο αυτή συνέβαλε στην εικόνα παρακμής ενός πραγματικά επαναστατικού κινήματος, το οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν. Πώς να δουν την πραγματικότητα τα τόσο ανάξια αυτά εξαρτήματα της μηχανής του χρήματος, της ευμάρειας και της Βίας σε βάρος των φτωχών, την οποία υπηρετούν? Πώς να καταλάβουν πως το μαστίγιο στα χέρια του Χριστού εκείνη την ώρα δεν ήταν άλλο από το μαστίγιο της συνείδησης του κάθε ανθρώπου και (στην συγκεκριμένη περίπτωση) των εμπόρων? <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τίνος την σωματική ακεραιότητα απείλησε ο Χριστός? Το ότι έσκυψαν το κεφάλι και αποχώρησαν αντί να βγάλουν μαχαίρι, δεν είναι αυτό η τρανότερη απόδειξη του υπέρμαχου της Αγάπης? Όχι δεν θα το δουν τα δύστυχα αυτά πλάσματα παρά μόνο τότε όταν το παιδί τους σκοτωθεί σε έναν παρανοϊκό πόλεμο, όπως παρανοϊκοί είναι άλλωστε όλοι οι πόλεμοι. Ίσως το δουν όταν η γη συνταράζεται από αλλεπάλληλες εκρήξεις πυρηνικών όπλων, ή όταν η ρύπανση δεν θα αφήνει περιθώρια ζωής παρά σε όσους έχουν την δυνατότητα να μεταναστεύσουν σε άλλον πλανήτη. Ως τότε όμως μπορούν να απολαμβάνουν από την τηλεόραση, βουλιαγμένοι στους καναπέδες τους, την διαμάχη και τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων που υπόσχονται τον παράδεισο σπέρνοντας τρόμο και δυστυχία, συναγωνιζόμενοι στην καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όσο για μας τους ποπολάρους, μπορούμε ως τότε να ψάχνουμε τον νεογέννητο Χριστό στα παραμύθια, στον ουρανό, στους ναούς (εκκλησιές τους λένε τώρα), στις στολισμένες βιτρίνες ή στα …νυχτερινά κέντρα διασκέδασης που σπάνε ταμείο τα Χριστούγεννα. Μπορούμε να ψάχνουμε το μήνυμά του στα λόγια οποιουδήποτε ηγετίσκου . Το σίγουρο όμως είναι πως ο Χριστός γεννιέται και πεθαίνει πριν να ζήσει καθημερινά μέσα μας και δίπλα μας. Γεννιέται και σταυρώνεται καθημερινά στην Αφρική, στην Ινδονησία στην Κίνα αλλά και στην καρδιά της ευνομούμενης πόλης μας, όπως στην πολυκατοικία τρώγλη της οδού Βελισαρίου αρ. 38 στη Σπηλιά. Όσοι έχουν αυτί ακούν την φωνή του που ζητάει στέγη, φαΐ, φάρμακα, εργασία, αγάπη, δικαιοσύνη. Κι εμείς του στέλνουμε ευχές, άμφια, καντήλια, ναούς και παπάδες. Του στέλνουμε ακόμα όπλα, κοσμήματα, στολίδια και αμέτρητες ανούσιες πολυτέλειες. Αν θέλουμε όμως να είμαστε (και όχι να λέμε ότι είμαστε) Χριστιανοί, αν θέλουμε η βασιλεία του να γίνει πραγματικότητα, δεν έχουμε παρά να κάνουμε ΜΟΝΟ αυτά που εκείνος είπε και έκανε. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα όλα όσα λέγονται γι αυτόν, ας σκύψουμε με προσοχή και χωρίς προκατάληψη πάνω στο έργο του. Είναι απίστευτη μα όχι ανεξήγητη η έλλειψη προβληματισμού πάνω σ’ αυτό, ιδίως στην αντιμετώπιση και στον χειρισμό σε πρακτικό επίπεδο όλων των προβλημάτων, διαπροσωπικών και διακοινωνικών. Για να τιμήσουμε την γέννηση του Χριστού οφείλουμε να δούμε όλα τα προβλήματα , κοινωνικά, πολιτικά, τοπικά ή παγκόσμια, μέσα από το πρίσμα της Αγάπης και Μη-Βίας. Κομμάτι δύσκολο, το παραδέχομαι. Σήμερα όμως εντελώς απαραίτητο.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Δεκέμβρης 1981 Κέρκυρα</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Γιώργος Σ. Βλάσσης</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">(καθηγητής τεχνικών σχολών)</div></div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-57360412000316967492011-10-11T09:06:00.000-07:002011-10-11T09:06:38.374-07:00Περιστρεφόμενο χωνευτήρι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Δείτε εδώ τον νέο μας περιστρεφόμενο κομποστοποιητή που μετατρέπει τα οργανικά απορρίμματα σε λίπασμα compost σε 3 εβδομάδες με αερόβια ζύμωση και την βοήθεια γεωσκώληκων παράγοντας επίσης και υγρό λίπασμα (compost tea).<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbrIwJKFED3VLxr-gcGgxDJxDtUihV1tktSmPs6m02dvVLpvuwOjrauPv9TaHY2ch5KghSPzDiDVMoUiGYJob3hDQBB-qe6K7egqgesu-Q9eJmoR9BQr6tmcnQXLIfZJAh1fLRS8iAE90/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B91.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbrIwJKFED3VLxr-gcGgxDJxDtUihV1tktSmPs6m02dvVLpvuwOjrauPv9TaHY2ch5KghSPzDiDVMoUiGYJob3hDQBB-qe6K7egqgesu-Q9eJmoR9BQr6tmcnQXLIfZJAh1fLRS8iAE90/s320/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B91.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbrtZnBOZHJOUxjMxHqn4H800v5nrgcC1rTT53RkIpHJeoJrZh7AwuwsQkfKphL-WJ5okDvGx7rZpGis7ps1qtj22sdIqyQCVvtnLfF9PKtugWWScrSKMYFVeWHAZzu18AZFonMPL988/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B92.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbrtZnBOZHJOUxjMxHqn4H800v5nrgcC1rTT53RkIpHJeoJrZh7AwuwsQkfKphL-WJ5okDvGx7rZpGis7ps1qtj22sdIqyQCVvtnLfF9PKtugWWScrSKMYFVeWHAZzu18AZFonMPL988/s320/%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B92.JPG" width="320" /></a></div><br />
</div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-6584948238440105122011-08-05T00:30:00.000-07:002011-10-15T10:31:34.553-07:00Ναυπηγείο στα Κρητικά!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_NA7TjiOoFWPC9a7nNhORMK0k9FWizwh5vCzoVx6okU858gtK7GbHmXzIbOen8mSEj4Uf5ZSYr5AzrlokjZ7TCI05QAxw19_w1HNjuj4gCmcKWrYyVJH77pPvQfsscVlXL2v6V4aJ3sE/s1600/%25CE%25A1%25CE%25AC%25CF%2588%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_NA7TjiOoFWPC9a7nNhORMK0k9FWizwh5vCzoVx6okU858gtK7GbHmXzIbOen8mSEj4Uf5ZSYr5AzrlokjZ7TCI05QAxw19_w1HNjuj4gCmcKWrYyVJH77pPvQfsscVlXL2v6V4aJ3sE/s320/%25CE%25A1%25CE%25AC%25CF%2588%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%258D.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi1DEG_bIQeIhwApUrw7ddAapWiyzS2inAeagHwSnDiZEeT6GRH2_8VJv9fPlC4wOgHnUOKaxegK5pZ4AtdO05JosTxKP-T7A5RxoY3ROTsWkUOXcHYYtGjo1c1aNWMURz7TwlpIU6AoU/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi1DEG_bIQeIhwApUrw7ddAapWiyzS2inAeagHwSnDiZEeT6GRH2_8VJv9fPlC4wOgHnUOKaxegK5pZ4AtdO05JosTxKP-T7A5RxoY3ROTsWkUOXcHYYtGjo1c1aNWMURz7TwlpIU6AoU/s320/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582.JPG" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivYxuhSWA6jSmY5vnrDhoyOhmoBuCjqkX82oLHZFixm92qzz9y3xyBYfI7mB-FgVkPJNG5L6pp5OQzhncjMdBfD6C1F7V9qph3dtdgRHdooFu_VHjFRCXI2AM4YsPF_luF2lUgIyNxgSQ/s1600/002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivYxuhSWA6jSmY5vnrDhoyOhmoBuCjqkX82oLHZFixm92qzz9y3xyBYfI7mB-FgVkPJNG5L6pp5OQzhncjMdBfD6C1F7V9qph3dtdgRHdooFu_VHjFRCXI2AM4YsPF_luF2lUgIyNxgSQ/s320/002.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiebS5lRR4AGkCI-wPIzYsqSALwvZaRQ8LHh20lS8dr67i-U7hgMgkxUyUzYLhyD5LZlYkLPMnG4nCWIl9Puq1vckB-4tuz-erlzMclT4CcYkaJlx4oY7IIpYWqgXHcVBDOYWXeu55YSGA/s1600/001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiebS5lRR4AGkCI-wPIzYsqSALwvZaRQ8LHh20lS8dr67i-U7hgMgkxUyUzYLhyD5LZlYkLPMnG4nCWIl9Puq1vckB-4tuz-erlzMclT4CcYkaJlx4oY7IIpYWqgXHcVBDOYWXeu55YSGA/s320/001.JPG" width="320" /></a></div>Ο Νικηφόρος Βλάσσης ετοιμάζει τους φυσιολατρικούς του πλόες με ένα υπέροχο κανό που φτιάχνει ο ίδιος. Τα σχέδια κατέβηκαν απ' το διαδίκτυο. Ο σκελετός έγινε από τα μπαμπού του κήπου του. Ελπίζω να με καλέσει στην καθέλκυση για να σας ενημερώσω. Θα έχει πολύ πλάκα. </div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-64555748103378329172011-08-05T00:17:00.000-07:002011-08-05T00:17:42.035-07:00Μπούκα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQO8SvoSwLNteeHLK06Pu76FKe-KL0Bp-TXswmDoCaDAAWwgweWPZw_HqQlBvd6Bk3-qVmaTDMRBGHXn3uJxn3jYW14qinX_d3pmXAQ4JxrReMJ5bLqdU88fI4227N9NOODRbKw_PJeEA/s1600/009.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQO8SvoSwLNteeHLK06Pu76FKe-KL0Bp-TXswmDoCaDAAWwgweWPZw_HqQlBvd6Bk3-qVmaTDMRBGHXn3uJxn3jYW14qinX_d3pmXAQ4JxrReMJ5bLqdU88fI4227N9NOODRbKw_PJeEA/s320/009.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ttazn92_9Vl6_EpbTgTbukpeYh2PuI_TQtXRV5y1zWMXSFCRFiaWBemZW-hZO3Y405K-ZbrrYlWXrjfMsOQtPiZdc2AuR0cWcF9YJjnJL6nijBa0OvxEqqA2c-Y0NG-Sc3cldP7IDfE/s1600/008.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ttazn92_9Vl6_EpbTgTbukpeYh2PuI_TQtXRV5y1zWMXSFCRFiaWBemZW-hZO3Y405K-ZbrrYlWXrjfMsOQtPiZdc2AuR0cWcF9YJjnJL6nijBa0OvxEqqA2c-Y0NG-Sc3cldP7IDfE/s320/008.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMe91DcRgNY8oTUQUTEZEqPZ3ubmiNIQK-F0Cf_KWosi7fsEWf_6pfUnNuXXo3JXBXXMqVLyaeHlSAMkaL_4fO1ZJn_OPg5lW_PvSIp_nofgDFuWC-QV2vgVYtCFZr5Oq05IRo2IGP40/s1600/005.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMe91DcRgNY8oTUQUTEZEqPZ3ubmiNIQK-F0Cf_KWosi7fsEWf_6pfUnNuXXo3JXBXXMqVLyaeHlSAMkaL_4fO1ZJn_OPg5lW_PvSIp_nofgDFuWC-QV2vgVYtCFZr5Oq05IRo2IGP40/s320/005.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-arC1KFZ5Zwp0jSoMDPP__qo8QcIP6AKXVW31xRMsahmrugL8uoxDCTAYmXv1yTlcZW4N2YDmLRyDwcPcD7-tP0wUYp2wArpbGXbSaRjWJ9H2wnOkNFWMZgerMm0WKcdmSV3ctZ0kRpY/s1600/004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-arC1KFZ5Zwp0jSoMDPP__qo8QcIP6AKXVW31xRMsahmrugL8uoxDCTAYmXv1yTlcZW4N2YDmLRyDwcPcD7-tP0wUYp2wArpbGXbSaRjWJ9H2wnOkNFWMZgerMm0WKcdmSV3ctZ0kRpY/s320/004.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu2Z-41b_h3W1xqKSg3gTNW3yWo5qWWup5vnOoe9BJPEoUJSPEFU__yCg9qWehZfXCUgwwShkGqm6GYusJBjXoJH9XbsiKEr5oveTIw8BIU39ASgSScfFsU3kvMGR2jzF1uh4bfXfNpBI/s1600/003.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu2Z-41b_h3W1xqKSg3gTNW3yWo5qWWup5vnOoe9BJPEoUJSPEFU__yCg9qWehZfXCUgwwShkGqm6GYusJBjXoJH9XbsiKEr5oveTIw8BIU39ASgSScfFsU3kvMGR2jzF1uh4bfXfNpBI/s320/003.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAlKxTDrZrrSaAHJgS60QFJMwmFlT_8D8nFhfpIW8wm1A8K8aerHb3oE-cBCZnjl6OWXwkOuhGFwcbNursxq5qneyvaDG15BfFTcAkFxzl_F7PDxYj85SIgeAW1fQyK40SBD8NwSHaGLU/s1600/002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAlKxTDrZrrSaAHJgS60QFJMwmFlT_8D8nFhfpIW8wm1A8K8aerHb3oE-cBCZnjl6OWXwkOuhGFwcbNursxq5qneyvaDG15BfFTcAkFxzl_F7PDxYj85SIgeAW1fQyK40SBD8NwSHaGLU/s320/002.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFnXsVPbUDl7kvj_ircTFDEVeOyeztURlE1zpKrOlVgvxhOuKy-PqX8tLXLMZmwhbxL1siHJUIKixuEdNIx5LSAd3LO_oJzhI5Bk0J0nNJUAeeLE0OQe0HhGXIoPexY-yDQOV9UtZpmI0/s1600/001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFnXsVPbUDl7kvj_ircTFDEVeOyeztURlE1zpKrOlVgvxhOuKy-PqX8tLXLMZmwhbxL1siHJUIKixuEdNIx5LSAd3LO_oJzhI5Bk0J0nNJUAeeLE0OQe0HhGXIoPexY-yDQOV9UtZpmI0/s320/001.JPG" width="320" /></a></div><br />
Φέτος το αναψυκτήριο του Δήμου στη Μπούκα άργησε πολύ να νοικιαστεί. Είναι και η κρίση... Καμία σχέση με πέρυσι.</div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-6499814322850921962011-07-09T02:29:00.000-07:002011-07-09T02:29:52.088-07:00Μουσική χωρίς σύνορα!!!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxvmjaGNbvO74Od1d8aOD7e32OSFKwOQ7EnYNiyhY7WmfElRSk-c13KBScfWrHW3rJDG8IDGUDRMlGiqUrlzw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-3251482057341355862011-07-08T12:32:00.000-07:002011-07-08T12:32:44.717-07:00Δεντρομολόχες στους Αγ. Δέκα!!!!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjValj6KId1aJwzP45WxiCdWFCFkr_fHLIXH5FQE4daHtSu_a56SpMCxX0liexmmp_oBMXBlinub3VgOva9TcirDh5XUAQZ8eLIrd64L90mKF660oVCZdoewhHyyjJ3FlOzgOz7bxiQOPI/s1600/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjValj6KId1aJwzP45WxiCdWFCFkr_fHLIXH5FQE4daHtSu_a56SpMCxX0liexmmp_oBMXBlinub3VgOva9TcirDh5XUAQZ8eLIrd64L90mKF660oVCZdoewhHyyjJ3FlOzgOz7bxiQOPI/s320/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPLT4OybMHyJnsNxFJoN24FcSBcuYAt3OHGTT-1UWR9p0XxKob27wKSl7hxHXXonIEbkRXBBURc92ZOIVJCFOSy1gh6Hu-yqwjoCHhjXUDqERQlIvE5OoQf9tuV_Xm0O9Q_8j_hr4hvbU/s1600/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPLT4OybMHyJnsNxFJoN24FcSBcuYAt3OHGTT-1UWR9p0XxKob27wKSl7hxHXXonIEbkRXBBURc92ZOIVJCFOSy1gh6Hu-yqwjoCHhjXUDqERQlIvE5OoQf9tuV_Xm0O9Q_8j_hr4hvbU/s320/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2594%25CE%25AD%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" width="320" /></a></div>Στην παλιά διαδρομή από Μεσογγή για την χώρα, στο ύψος των Αγ. Δέκα θα βρεθούμε απέναντι σε συστάδες με ανθισμένες δεντρομολόχες (Μάλβες). Το υπέροχο αυτοφυές με την μεγάλη διάρκεια ανθοφορίας ακόμα και στο κατακαλόκαιρο προσφέρει τα κάλλη του αφιλοκερδώς στους περαστικούς. Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια το χορτοκοπτικό του Δήμου τις σέβεται αρκετά.Απ΄αυτήν την περιοχή συνέλεξα σπόρους και έφτιαξα την δική μου συστάδα δεντρομολόχας στο μελισσουργείο μου.Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-38840618601858058092011-07-08T00:53:00.000-07:002011-07-08T12:17:54.609-07:00Το αναψυκτήριο στου Μελαχροινού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn3KrHB0YJX9Hhf0rABq3IVmQVIwBuT3RVA8-FiizCld57A2tWS6IM7gs4a5m3KS00glJvJukaDOXA4Ix_FARDuN8xeqIeydCyiH0DnZWe_ShwX46Ukq7yylR3LvKaGkMReyfJ8RoxmJA/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn3KrHB0YJX9Hhf0rABq3IVmQVIwBuT3RVA8-FiizCld57A2tWS6IM7gs4a5m3KS00glJvJukaDOXA4Ix_FARDuN8xeqIeydCyiH0DnZWe_ShwX46Ukq7yylR3LvKaGkMReyfJ8RoxmJA/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+002.JPG" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOfWBmQy31mtI2VtfurHUscIx7i21rqqEC__HZ7xysV4e3PGu5QtqaO5jtvtSTPLxir-AV3-NmrVyIMprfh0cOuNI3x6awI8Ryk7HwfONNHRoP3To439gyTWg79LgelHJSlfzucNtRtWo/s1600/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2588%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOfWBmQy31mtI2VtfurHUscIx7i21rqqEC__HZ7xysV4e3PGu5QtqaO5jtvtSTPLxir-AV3-NmrVyIMprfh0cOuNI3x6awI8Ryk7HwfONNHRoP3To439gyTWg79LgelHJSlfzucNtRtWo/s320/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2588%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+2011+001.JPG" width="320" /></a></div>Αυτό το υπέροχο αναψυκτήριο στην μαγευτική παραλία του Μελαχροινού είναι ότι καλύτερο βρήκαμε φέτος να σας συστήσουμε για τα μπάνια σας. Το φτιάξανε με πολύ μεράκι δύο φίλοι ο Νεκτάριος και ο Ηλίας πρώτα για την δική τους διασκέδαση και μετά για τους φίλους τους. Είχα την τιμή πρίν από μέρες να προσκληθώ από έναν κοινό φίλο όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσω και μία υπέροχη βόλτα με το γουινσέρφινκ του. Η βόλτα δωρεάν όπως και η ξάπλα στις ξαπλώστρες. Η παραλία πεντακάθαρη. Τα βράδια η φωτιά με την σχάρα ζεσταίνουν τις καρδιές της ανοιχτής παρέας που συνεχίζει με τραγούδια και καλαμπούρια μέχρι η νύστα να κλείσει τα μάτια.<br />
Καλή συνέχεια φίλοι μου και πάντα τέτοια και καλύτερα.Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-5650582152082550532011-05-30T23:19:00.000-07:002011-05-30T23:19:05.347-07:00Εισήγηση στο b-fest<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style> <![endif]--> <div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Γεια σας φίλοι μου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Με ιδιαίτερη χαρά, μεγάλο ενδιαφέρον και αίσθημα τιμής αλλά και ευθύνης <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δέχθηκα την πρόσκληση συμμετοχής στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">b</span><span style="font-size: 14.0pt;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">fest</span><span style="font-size: 14.0pt;"> και ιδιαίτερα στους προβληματισμούς σας για μία σωστή διαχείριση των σκουπιδιών μας. Η πρωτοβουλία σας για αναζήτηση λύσης είναι όχι μόνο αξιέπαινη αλλά και η πρώτη και η μόνη ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται μετά από χρόνια στο θέμα αυτό. Κατάγομαι και διαμένω στην Λευκίμμη Κέρκυρας που είναι γνωστή στο πανελλήνιο από τις συγκρούσεις για την αποτροπή του ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας. Φέρω βαριά στην ψυχή μου τον θάνατο της Μαρίας που ήταν φίλη και γείτονας και στο σπίτι της έχω μετάσχει σε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ποιητικές και καλλιτεχνικές συνεστιάσεις. Οφείλω να σας πω όμως ότι η Μαρία, τραγικό θύμα των γεγονότων, λάθος παρουσιάζεται ως αγωνίστρια κατά του ΧΥΤΑ αφού ήταν της γραμμής του ΚΚΕ που τότε ήθελε τον ΧΥΤΑ με προϋποθέσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη για τον θάνατό της ευθύνεται όχι μόνο η πολιτική ηγεσία της εποχής αλλά και η ηγεσία της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ η οποία δεν ενδιαφέρθηκε να προωθήσει την Αποκεντρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων την στιγμή που ο τότε Υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Νάκος, απευθυνόμενος στους Λευκιμμιώτες, δήλωνε στα κανάλια (υποκριτικά βεβαίως αλλά πείθοντας τους πολίτες): «Φέρτε μου πρόταση και η πόρτα του γραφείου μου θα είναι ανοιχτή μέχρι την τελευταία στιγμή». Αντ’ αυτού η Συντονιστική απέκρυψε επιμελώς και την πρότασή μου και τα λόγια του Υφυπουργού και συνέχισε την στείρα αντιπαράθεση με την εξουσία και στο «Μακριά απ’ τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι» για να έλθουμε σήμερα αντιμέτωποι όχι μόνο με τους λοιπούς Κερκυραίους αλλά και με τους συναγωνιστές μας στο Τεμπλόνι που και αυτοί αγωνίζονται, πάλι χωρίς αντιπρόταση, να απαλλαγούν από το τερατούργημα του κεντρικού ΧΥΤΑ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τις θέσεις μου αυτές ανέπτυξα σε πλήθος σχετικών άρθρων όπως πχ στο «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» που διένειμα ιδιοχείρως με πρώτο αποδέκτη τον αστυνομικό Δ/ντή στο ΑΤ Λευκίμμης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και δημοσίευσα στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">blog</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt;">ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΊΜΜΗ</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχω την τιμή να είμαι ο πρώτος που άνοιξα το θέμα των ΧΥΤΑ πανελλαδικά όταν την 3<sup>η</sup> Δεκέμβρη 2003 έστησα τραπεζάκι με πληροφοριακό υλικό στην διασταύρωση της χωματερής και 5 μεγάλους πίνακες. Ένας απ’ αυτούς έδινε ταυτόχρονα σχηματοποιημένη και την λύση στο πρόβλημα, αφού αποφεύγω συστηματικά και για λόγους Αρχής την στείρα Αντίθεση. Θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ανήκα σε καμία κομματική οργάνωση ενώ σε όλες τις πολιτικές κινήσεις και κινήματα είμαι το ίδιο παρεμβατικός και ανοιχτός στην καλοπροαίρετη ανταλλαγή σκέψης. Θεωρώ τον εαυτό μου μέλος του ευρύτερου οικολογικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Μετείχα σε όλες τις επιτροπές πρωτοβουλίας, πρώτα για την χωματερή και στην συνέχεια για τον ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας μέχρι την ημέρα των επεισοδίων οπότε και απέχω. Τα σχετικά με τα απορρίμματα άρθρα μου είναι περισσότερα από 40. Μέχρι και σχετικό παραμύθι έγραψα ενώ έχω εγκαταστημένη ντουντούκα στο αυτοκίνητό μου απ’ την οποία γίνανε πολλές σχετικές ιστορικές για την Λευκίμμη εκφωνήσεις. Τον αγώνα μου χρηματοδότησαν αποκλειστικά οι μέλισσές μου, εκτός από μικροποσά που δέχθηκα από φίλους μου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Η συγκεκριμένη πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση των στερεών αποβλήτων (σύνοψη της οποίας μπορείτε να δείτε στο μονοσέλιδο που σας έδωσα με τίτλο «Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ» έγινε με γεωγραφικό όριο εφαρμογής τους παλιούς Καποδιστριακούς Δήμους και μόνον έτσι μπορεί (κατά την άποψή μου ) να γίνει αποδεκτή από την μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών αλλά και να λειτουργήσει αφού κανείς δεν θέλει τα σκουπίδια του άλλου στη γειτονιά του. Νομίζω ότι και στο καθεστώς του Καλλικράτη μπορεί να λειτουργήσει διατηρώντας τα Καποδιστριακά περίπου γεωγραφικά όρια. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Για την εφαρμογή της μεθόδου σε μεγάλα αστικά κέντρα νομίζω πως μόνο με κατάτμηση σε μικρές πολεοδομικές και πληθυσμιακές ενότητες μπορεί να λειτουργήσει αφού η εξεύρεση των αναγκαίων υπαίθριων ή στεγασμένων χώρων εκεί είναι ευκολότερη για μικρές μονάδες.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Στην μεγάλη προσπάθεια να καταστήσω την πρόταση αναγνωρίσιμη από την Συντονιστική, πέτυχα την συζήτησή της, ως μοναδικό θέμα, σε ιδιαίτερη συνεδρία όπου υπερψηφίστηκε με ελάχιστες αρνητικές ψήφους. Η πλειοψηφία της ηγεσίας της Συντονιστικής απείχε από αυτήν την συζήτηση λόγω μετάβασης στην Αθήνα για σύσταση Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου. Από κει και πέρα οι δυνατότητές μου να την προωθήσω όπως καταλαβαίνετε γίνηκαν πολύ μικρότερες. Η ηγεσία της τοπικής συντονιστικής αποτελούμενη από εκπροσώπους αριστερίστικων σεχτών που φέρουν όλη την γνωστή παθογένεια (Αδιαφορία για την γνώμη των πολιτών, ψευτοδημοκρατισμός και καπέλωμα συλλογικών αποφάσεων, κρατισμός, στείρα βίαιη αντιπαράθεση, μετάθεση της ευθύνης στους διαπλεκόμενους ή βολεμένους αιρετούς εκπροσώπους κλπ) και οι οποίοι στηρίζονται και οικονομικά από ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες, χρησιμοποίησε ΟΛΕΣ τις μέθοδες για να με εξοστρακίσει. Το πέτυχε μόνον μετά από την οικονομική και ψυχική μου εξάντληση και όχι κατόπιν απειλών. Από τις παρατάξεις οι Οικολόγοι Κέρκυρας δεν την στήριξαν με το αιτιολογικό ότι «είναι σαφώς Αριστερή ενώ αυτούς δεν τους ενδιαφέρει ποιος και με ποιόν τρόπο θα κάνει την ανακύκλωση». Οφείλω να πω πως σε συζητήσεις μου με κορυφαία στελέχη των ΟΠ πέτυχα την αναγνώρισή της ως την πλέον σωστή λύση αλλά ποτέ οι ΟΠ δεν την προώθησαν επίσημα. Προφανώς λόγω διαφορετικών αντιλήψεων στην σύνθεσή τους. Ακόμη πρέπει να πω ότι είχα προσωπική τηλεφωνική πρόσκληση από τον φίλο και πρώην συναγωνιστή Μιχάλη Τρεμόπουλο να μετάσχω σε σχετική συζήτηση στην Χαλκιδική. Την απέρριψα διότι το θέμα μου υποβαθμίζονταν λόγω του προγράμματος, αφού τοποθετήθηκε χρονικά αμέσως μετά από άλλο άσχετο θέμα. Η Δεξιά κολλημένη στα Δυτικά πρότυπα αρνείται να καταλάβει την απάτη με την ανακύκλωση του «αφρού» των σκουπιδιών</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την δημιουργία χωματερών στην Αφρική κλπ και την απίστευτη και πρωτόγνωρη εκμετάλλευση των πολιτών με την άδικη κατανομή των βαρών και των ωφελημάτων που γίνεται στην καθαρή βιτρίνα των «πολιτισμένων» και φυσικά αρνήθηκε να στηρίξει την πρόταση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από την Αριστερά δεν έτυχε στήριξης αφού το ΚΚΕ και άλλες αριστερές οργανώσεις έχουν συγκεντρωτικές και κρατιστικές μορφές διαχείρισης ενώ εγώ επιμένω να μην ανήκω σε κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μου πρότεινε να γίνω μέλος του για να την στηρίξει λες και θα μου κάνανε προσωπική χάρη, ενώ κάποιοι φίλοι Αναρχικοί βρήκαν σοβαρό λόγο άρνησης το ότι η αποκεντρωμένη Διαχείριση λειτουργεί με χρήμα. Έχω μάθει να σέβομαι ιδιαίτερα την αντιεξουσιαστική κριτική, γι’ αυτό θα σταθώ λίγο σ’ αυτό το σημείο. Έχω κάνει κι ο ίδιος κριτική στο χρήμα και πολύ νωρίς έχω εντοπίσει τις τρείς βασικές του αρνητικές ιδιότητες: την συγκεντρωτική, την πληθωριστική και την αλλοτριωτική. Γι’ αυτές και μόνο το έχω καταδικάσει, το σιχαίνομαι και το χαρακτηρίζω ως το πλέον βρωμερό και καταστροφικό σκουπίδι αλλά δυστυχώς το χρησιμοποιώ όπως κι εσείς επειδή ακριβώς το εναλλακτικό δίκτυο κοινωνικής οικονομίας είναι ακόμη στα σπάργανα. Στην περίπτωση της πρότασής μου όμως μπορούμε να δούμε το βρωμερό αυτό σκουπίδι να λειτουργεί ως απορρυπαντής όλων των άλλων σκουπιδιών. Χωρίς την ενσωμάτωσή του στην αντιμετώπιση των σκουπιδιών δεν νομίζω πως θα έχουμε καμία επιτυχία, ούτε καν αυτή της καθαρής βιτρίνας των «πολιτισμένων». Κι αυτό όχι μόνον γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στον Δημόσιο κορβανά αλλά διότι όταν οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών αποδέχονταν τις άθλιες αυτές μεθόδους διαχείρισης, ήταν σαφώς πιο αθώοι και ευμενώς προσκείμενοι στην Ανάπτυξη και το συγκεντρωμένο κρατικό ή ιδιωτικό κεφάλαιο. Σήμερα όλα είναι αμφισβητούμενα και η πληροφορία μέσω του Διαδικτύου δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους πολίτες της χώρας μας παρά την παραπληροφόρηση που επιχειρούν τα ΜΜΕ. Όσο «τρομπάρισμα οικολογικής συνείδησης» κι αν επιχειρήσουν, το οικονομικό συμφέρον από το κεφάλι του πολίτη δεν θα το βγάλουν ποτέ όσο η κατανομή του πλούτου ευνοεί σκανδαλωδώς τους έχοντες. Το φλέγον θέμα της κατάργησης του χρήματος αποτελεί λοιπόν ιδιαίτερο σοβαρότατο κεφάλαιο και οι αντιεξουσιαστές είναι οι μόνοι που έχουν σε μικροκλίμακα εφαρμόσει λύσεις και οφείλουν να δώσουν κι εδώ την απάντηση σε ευρύτερο φάσμα πολιτών. Ωστόσο και μέχρι τότε λέω να αφήσουμε τα σκουπίδια να φαγωθούν μεταξύ τους. Αφήνω ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου σε κάθε σχέδιο ταυτόχρονης αντιμετώπισής τους. Η δυσκολία οποιουδήποτε ονειρικού σχεδιασμού έγκειται στην αποδοχή και στήριξη από τους πολίτες. Ξέρετε, είναι εύκολο να προτάσσεις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το ιδανικό για να καλύπτεις την αδράνεια και την απροθυμία ανάληψης ευθύνης, μα τότε δεν πετυχαίνεις τίποτα και είτε κουρνιάζεις στο θαλάμι σου κάτω από το ιδεολογικό σου αλεξίσφαιρο, αφήνοντας τους κερδοσκόπους να κάνουν το γνωστό βρομερό τους παιχνίδι, είτε αναλώνεσαι στην κόντρα με την εξουσία. Έτσι η Εξουσία και η Βία <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παγιώνονται με τις γνωστές συνέπειες που πάλι ευνοούν τους κερδοσκόπους. Δεν νομίζω ότι μας πάει αυτός ο ρόλος. Πρέπει επί τέλους να πάρουμε την καυτή πατάτα στα χέρια μας και να δώσουμε λύσεις πρακτικές και εφαρμόσιμες δηλώνοντας με αποφασιστικότητα την συμμετοχή μας στην διαμόρφωση του κόσμου μας αντί να γκρινιάζουμε για τον κόσμο που φτιάχνει το συγκεντρωμένο κεφάλαιο. Έχει παραγίνει το κακό με τα σκουπίδια και τα δηλητήρια και πρέπει να τρέξουμε. Καταστρέφονται πανέμορφες περιοχές. Βρωμίζει ο τόπος μας. Και μόνον ο αισθητικός εθισμός στο σκουπίδι μας κάνει ανήμπορους να δούμε το τέρας. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Το επιχείρημα που άκουσα «λύνοντας το πρόβλημα των σκουπιδιών διευκολύνεις την καπιταλιστική ανάπτυξη» δεν στέκει αφού ο τομέας της απορρύπανσης είναι η πιο αποδοτική νόμιμη επιχείρηση συγκέντρωσης κεφαλαίου. Με τον υψηλότατο βαθμό κατανομής των βαρών και των ωφελημάτων που η αποκεντρωμένη αυτοδιαχείριση εξασφαλίζει, παρόλο που δεν καταργεί το χρήμα, καταργεί στην ουσία την συγκέντρωση κεφαλαίου στον σπουδαιότατο αυτόν τομέα, καταργεί τον Καπιταλισμό!!!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Ειλικρινά περίμενα μια αυστηρότερη κριτική, ιδιαίτερα από τους Οικολόγους. Περίμενα να βρουν ως μειονέκτημα πχ ότι η πρόταση απαιτεί ΧΥΤΥ. Περίμενα να με ρωτήσουν «Τι θα πει Μη Ανακυκλώσιμα Υλικά??? Στην Φύση δεν υπάρχουν τέτοια». Έτσι είναι. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν Μη Ανακυκλώσιμα, ούτε ΧΥΤΥ. Για δείτε όμως τι γίνεται στις «ανεπτυγμένες» χώρες και όχι μόνο τι γίνεται στην Ελλάδα. Ο ιδιώτης επενδυτής, φυσικό είναι να διαλέξει τα σκουπίδια που έχουν σημαντικό κέρδος. Συγκρίνατε μετά τον τρόπο με τον οποίο η πρότασή μου πετυχαίνει τον υψηλότερο βαθμό διαλογής και τα λιγότερα Μη Ανακυκλώσιμα, και κυρίως προσέξτε το άλλοθι που θα μας δώσει η εφαρμογή της μεθόδου στο να αποθέσουμε τα Μη Ανακυκλώσιμα στην αυλή των παραγωγών τους, αν δεν πετύχουμε την οριστική απαγόρευσή τους. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Επανερχόμενος θα έλεγα πως τελικά αποδείχθηκε ότι η πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άρεσε σε πάρα πολύ κόσμο της Λευκίμμης και όχι μόνο, αφού σε μία μόνο εκδήλωση της Συντονιστικής, που βγάλαμε τραπεζάκι συλλογής υπογραφών, την υπόγραψαν σχεδόν όλοι οι μετέχοντες. Μόνο στους περισσότερους από τους ηγέτες της Συντονιστικής δεν άρεσε. Η προσπάθειά μου να φτιαχτεί μία ομάδα με την ονομασία ΛΟΑ (Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης) με σκοπό να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές για την πολιτική στήριξη της πρότασης, απέτυχε. Νομίζω πως μόνο με ενημέρωση στους πολίτες, συλλογή υπογραφών, πίεση στις Αρχές και σε ακραία περίπτωση άρνησής τους (που δεν το πιστεύω) κατάληψη των μέσων εφαρμογής της μεθόδου, θα μπορέσουμε στήσουμε όρθιο το αυγό του Κολόμβου. Οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι (ως εκ της φύσεώς τους) δυστυχώς ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να κοντραριστούν με τα ΜΑΤ από το να ενδιαφερθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Έτσι εγκατέλειψα και κάθισα στ’ αυγά μου έχοντας την βεβαιότητα πως η μονοδιάστατα Νομικίστικη και Συγκρουσιακή τακτική που ακολουθούσε η Συντονιστική όχι μόνο δεν έλυνε το πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά αργά η γρήγορα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα υποχωρούσε στις ορέξεις των Μεγασυμφερόντων. Αυτοί πάλι άμεσα ή έμμεσα προωθούν διάφορα μοντέλα, από την Καύση μέχρι την Διαλογή στην πηγή, πάντα συγκεντρωτικά βεβαίως. Με θλίψη μου βλέπω και πολλούς ευαίσθητους νέους που όντως ενδιαφέρονται να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το δράμα, ενώ αγνοούν ότι τα αντίστοιχα μοντέλα των «πολιτισμένων» χωρών είναι πιο εκμεταλλευτικά, πιο άδικα και σε τελική ανάλυση πιο αναποτελεσματικά και πιο ρυπαρά από μεσαιωνικά μοντέλα εκμετάλλευσης. Ακριβώς αυτά τα μοντέλα (της καθαρής βιτρίνας) ταιριάζουν στην συγκέντρωση κεφαλαίου και όλοι πια γνωρίζουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι ο κυριότερος καταστροφέας του Περιβάλλοντος. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Από πρακτικής πλευράς, την πρόταση αποκεντρωμένης διαχείρισης, την θεωρώ πολύ απλούστερη από όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά, ιδιαίτερα με τις δυνατότητες που η σημερινή τεχνολογία δίνει. Αρκεί ένας φορέας (Δήμος, Άτυπη Ομάδα Προσώπων, Μη κερδοσκοπική Αστική Εταιρία , Α.Ε. Λαϊκής Βάσης) να αναλάβει την εφαρμογή. Από κει και μετά χρειάζεται ένας στεγασμένος χώρος για την ταινία διαλογής, ένας υπαίθριος χώρος για το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">compost</span><span style="font-size: 14.0pt;">, ένας υπαίθριος χώρος αποθήκευσης των διαλεγμένων, ένας στεγασμένος χώρος για την διαλογή και στοιχειώδης μηχανολογικός εξοπλισμός, που κάθε Δήμος διαθέτει. Χρειάζονται ακόμα πλαστικές σακούλες με </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">bar</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">code</span><span style="font-size: 14.0pt;"> για την ταυτοποίηση των χρηστών, δύο η περισσότερα τερματικά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">scanner</span><span style="font-size: 14.0pt;"> και ένα λογισμικό που θα επεξεργάζεται τις παράμετρες της όλης διαδικασίας για να υπολογίζει την πίστωση ή την χρέωση για κάθε πολίτη. Η μέθοδος ΑΔΑ που προτείνω απαιτεί μόνο δύο είδη κάδων, ένα μικρό για τα οργανικά και ένα μεγάλο για όλες τις κατηγορίες ανόργανων. Η αποκομιδή θα γίνεται μαζί με τους κάδους, σε όχημα ανοιχτού τύπου εφοδιασμένο με γερανό. Έτσι αποφεύγεται και η δυσοσμία από την ανατροπή των κάδων. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ιδιαίτερος χρωματισμός των πλαστικών σακουλών καθώς και η απεικόνιση του περιεχομένου για το οποίο προορίζονται νομίζω πως θα διευκολύνει την διανομή τους και την διαδικασία διαλογής. Η διαλογή στην μέθοδο που προτείνω γίνεται εν μέρει στον τόπο παραγωγής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των σκουπιδιών και εν μέρει στο διαλεχτήριο. Η μεγιστοποίηση του ποσοστού διαλογής στον τόπο παραγωγής και το ξεχώρισμα των οργανικών και κάποιων έστω από τα ΜΗ ανακυκλώσιμα, θα βελτιώσει πολύ τις συνθήκες στο διαλεχτήριο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα τα χρειαζούμενα έναρξης της διαδικασίας κοστίζουν ελάχιστα αφού στην πλειονότητά τους χρησιμοποιούνται στο υπάρχον σύστημα διαχείρισης. Μία σημαντική δυσκολία θα εμφανιστεί στην διάθεση των διαλεγμένων υλικών στην βιομηχανία αλλά μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί με πολιτική πίεση και με τον νόμο περί κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων. Η μεγάλη δυσκολία είναι η αντιμετώπιση των διαπλεκόμενων οργανωμένων πολιτικών ομάδων από έναν μόνο άνθρωπο σαν εμένα. Νομίζω πως και μόνον 20 άτομα πρόθυμα να μπουν στην διαδικασία ενημέρωσης και συλλογής υπογραφών είναι αρκετά για άσκηση πολιτικής πίεσης η την δημιουργία φορέα. Έχοντας τις υπογραφές της πλειοψηφίας των πολιτών στο χέρι τα υπόλοιπα γίνονται πανεύκολα μέσα σε 1-3 μήνες.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα και έφερα την πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο έστω και ως συμπληρωματική στο πινάκιο. Δέχθηκα τα συγχαρητήρια από όλες τις παρατάξεις. Ο Δήμαρχος μου υποσχέθηκε να την φέρει στον Σύνδεσμο και θα με όριζε αρμόδιο στην εφαρμογή της μεθόδου. Τελικά δεν την έφερε λέγοντας ότι «…δεν την θέλουν εκείνοι εκεί κάτω»!!!. Υποθέτω ότι εννοούσε τους επιχειρηματίες του Κάβου ή τους κολαούζους τους. Έκτοτε παρακολουθώ το δράμα εκ του μακρόθεν, όχι γιατί δεν αξίζει αλλά γιατί δεν ξέρω τον τρόπο να αντιμετωπίσω μόνος την γενικευμένη αδράνεια και την παραταξιακή πόλωση. Αν τα κατάφερνα θα εξασφάλιζα επιπλέον για τον εαυτό μου και για πολλούς συμπολίτες μου, που πλήττονται από την ανεργία, μία επικουρική θέση αξιοπρεπούς εργασίας. Η έκπληξή μου είναι μεγάλη που ανακαλύψατε την πρόταση έστω και μετά τα γεγονότα της Κερατέας. Ελπίζω ότι οι πολίτες της Κερατέας και κάθε παρόμοιας περιοχής θα καταλάβουν την τεράστια σημασία της σωστής και δίκαιης διαχείρισης των απορριμμάτων και θα προχωρήσουν, πρώτοι αυτοί, σε μία λύση που θα είναι δώρο μεγάλης αξίας στις νεώτερες γενιές αλλά και υποδειγματικό παράδειγμα για όλο τον κόσμο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είμαι εδώ με πολύ αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση σε όλους σας και θα προσπαθήσω να απαντήσω στις όποιες απορίες σας. Μετά την πρόσκλησή σας πιστεύω ότι η ελπίδα δεν χάθηκε. Η ελπίδα είστε εσείς. Σας αγαπώ.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: 14.0pt;">Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: 14.0pt;">Αθήνα 29 Μαϊου 2011</span></div></div>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-85536287023828455782011-05-21T13:04:00.000-07:002011-05-21T13:10:01.981-07:00Η ελπίδα είναι εδώ<span style="font-weight:bold;">Πάνω από 3 χρόνια πέρασαν από την πρώτη δημοσίευση. Τίποτα δυστυχώς δεν άλλαξε.<span style="font-style:italic;"></span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight:bold;">Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ</span><br /><br />Την ώρα που οι μπουλντόζες, με την προστασία των ΜΑΤ, συνεχίζουν την κατασκευή του παράνομου ΧΥΤΑ στα Μισοράχια και ούτε αυτοί που ακόμα αντιδρούν στην κατασκευή του δεν πιστεύουν πως το έργο θα σταματήσει, είναι ίσως η καλύτερη στιγμή όχι μόνον να βαθύνουμε την γνώση μας για το τι θα σημάνει αυτό το τερατούργημα που προβάλλεται ως αναπτυξιακό έργο, αλλά κυρίως να δούμε τον τρόπο που μπορούμε, την ύστατη αυτή ώρα, να το αποτρέψουμε και ότι μέχρι σήμερα έγινε να μείνει ως όφελος για τον τόπο μας. Προηγουμένως όμως θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για χρονολογίες ονόματα και ευθύνες ας καθίσουν οι πολιτικές παρατάξεις να τα βρουν. Όλα άρχισαν όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ συνέταξε σχέδιο διαχείρισης των σκουπιδιών του νησιού μας, προωθώντας ως βέλτιστη λύση τους ΧΥΤΑ Βορά, Μέσης, Νότου και Παξών. Ο ΧΥΤΑ Παξών γρήγορα απορρίφθηκε διότι το νησί είναι προστατευμένη περιοχή στο πρόγραμμα ΝΑΤΟΥΡΑ. Ο ΧΥΤΑ Βορά διαγράφηκε από τον σχεδιασμό για άγνωστους λόγους που καθένας μπορεί να ψυλλιαστεί. Τότε ήταν που περίμενα μάταια να δω να διαγράφεται όχι μόνον ο ΧΥΤΑ Νότου αλλά ολόκληρος ο σχεδιασμός διαχείρισης με ΧΥΤΑ, αφού ήξερα ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν χρησιμοποιείται αυτή η μέθοδος. Καταλόγισα έτσι ευθύνες και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. που ενέκριναν την χρηματοδότησή του από το 3ο πακέτο. Αυτοί μας δώσανε για δώρο τα δικά μας λεφτά και «πέρα βρέχει». Περίμενα μάταια και με αγωνία το Λευκιμμιώτικο στοιχείο να αντιδράσει και βλέποντας την απόλυτη σιωπή και ενώ είχα επιδοθεί ως τότε στην προσπάθεια δημιουργίας του Διακοινωνικού Φορέα «ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ», βάλθηκα επειγόντως να αποκαλύψω, με άρθρα, ταμπλό και ντουντούκα, τον τεράστιο κίνδυνο που διέβλεπα για τον τόπο μας. Η μακρόχρονη διαδρομή μου σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα δεν μου άφηναν καμία αμφιβολία. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει θάψιμο τεράστιων περιουσιών. Ήξερα ότι η συγκέντρωση σκουπιδιών σε μία περιοχή, υπακούει στον (γνωστό σε όλους τους χωροτάκτες) φυσικό νόμο που λέει ότι «ενώνοντας δύο προβλήματα έχεις ένα μεγαλύτερο του διπλάσιου πρόβλημα» πόσο μάλλον αν ενώσεις το πρόβλημα των σκουπιδιών πολλών Δήμων. Ήξερα ότι ένας τεχνικός λόγος που εγκαταλείφθηκε ο ΧΥΤΑ στην Ευρώπη είναι το άλυτο πρόβλημα της στεγανοποίησής του. Ήξερα ότι όπου εγκαταστάθηκε ΧΥΤΑ η ευρύτερη περιοχή υποβαθμίστηκε κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Ήξερα ότι στην ευρύτερη περιοχή δημιουργείται Φαβέλα από ντόπιους ή ξενόφερτους εξαθλιωμένους που ζουν από τα σκουπίδια με ότι αυτό συνεπάγεται. Ήξερα ότι στην γύρω περιοχή εξαφανίζεται κάθε απομεινάρι κοινωνικού ιστού και έτσι πολύ εύκολα χαρακτηρίζεται ως χώρος απόθεσης όλων των οχλουσών χρήσεων της ευρύτερης κοινωνίας. Ήξερα για το σύστημα Ζόνικ ή το σύστημα της «καθαρής βιτρίνας» που εφαρμόστηκε σε Ανατολή και Δύση με τεράστιες συνέπειες και έβλεπα ότι το ίδιο αποτυχημένο σύστημα εφαρμόζεται και στο νησί μας, προδιαγράφοντας τον υποβαθμισμένο Νότο και τον ανεπτυγμένο Βορά. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει ταφή απορριμμάτων, που είναι τελείως αντίθετη στον φυσικό νόμο της Ανακύκλωσης αλλά και σε κάθε έννοια οικονομίας. Αυτές τις γνώσεις βέβαια δεν τις διδάχτηκα στο σχολείο μου. Απλά την ώρα που οι «αρμόδιοι» ασχολούνταν με τα προβλήματα διαχείρισης των άμεσων προβλημάτων του τόπου, εγώ είχα το περιθώριο να το ψάξω λίγο βαθύτερα. Δεν τους κακίζω, παρόλο που μερικοί απ’ αυτούς είναι σπουδαγμένοι του είδους (εννοώ τους Αρχιτέκτονες, Πολεοδόμους Χωροτάκτες κ.λ.π.) και ξεχάσανε κι αυτά που διδάχθηκαν. Δεν χρειάστηκε επίσης να θητέψω στην ΚΝΕ ή στον «Ρήγα» για να μάθω ότι η διαχείριση των σκουπιδιών έρχεται Τρίτη σε βαθμό αποδοτικότητας επένδυση, μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά και συνήθως στην Ανακύκλωση των σκουπιδιών επενδύεται «Μαύρο» χρήμα που προέρχεται από παράνομες δραστηριότητες. Πολύ εύκολα εξήγησα την «ενδοοικογενειακή» σφαγή των φατριών της Μαφίας, που αυτή τη στιγμή μαίνεται στην Ιταλία για την διεκδίκηση της διαχείρισης των σκουπιδιών. Ούτε κουράστηκα πολύ να μάθω πως λειτουργούν οι «μηχανές» Συγκέντρωσης Κεφαλαίου και πως αυτές δημιουργούν άδικες κοινωνίες, που με την σειρά τους καταστρέφουν τον πλανήτη. Κουράστηκα όμως και ακόμα δεν κατάφερα να χωνέψω πώς γίνεται αυτοί που φωνάζουν κατά του Καπιταλισμού να είναι οι πρώτοι που προτείνουν την συγκέντρωση των σκουπιδιών σε μεγάλες μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης, οι οποίες, είτε στο σημερινό, εξωφρενικά άδικο, καθεστώς της αποθέωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είτε με την μορφή ενός συγκεντρωτικού κράτους, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα λειτουργήσουν ως Καπιταλιστικές και ανεξέλεγκτες. Μήπως δεν μάθανε οι «σύντροφοι» ότι εκτός από τον Ιδιωτικό Καπιταλισμό υπάρχει και ο Kρατικός Καπιταλισμός που είναι το ίδιο και χειρότερος; Καιρός είναι να το μάθουν γιατί με σκάσανε. Μήπως ελπίζουν ότι οι μεγάλες μονάδες διαχείρισης σκουπιδιών είναι πιο οικονομικές; Το απλό μυαλό ενός παιδιού μπορεί να καταλάβει ότι μόνον τον διαχειριστή του συστήματος συμφέρουν, αφού τα έξοδα μεταφοράς εμείς θα πληρώνουμε, όπως και την μεταφορά των εργαζόμενων. Μήπως νομίζουν ότι όταν λειτουργούν ως ΔΕΚΟ δεν θα ξεπουληθούν όπως τόσες άλλες κερδοφόρες ΔΕΚΟ; Ή μήπως πιστεύουν ότι χωρίς καλή τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να σταθεί ένα δίκαιο Κράτος που θα υπερασπισθεί αποτελεσματικά τα Λαϊκά συμφέροντα στην κατανομή των ωφελημάτων της Ανακύκλωσης; Αυτό κι αν είναι «κόλλημα»! Μόνο με τις γνώσεις αυτές μπόρεσα με σχετική βεβαιότητα (όπως μπορεί νομίζω να κάνει ο καθένας) να εναντιωθώ στην μεθόδευση κατασκευής ΧΥΤΑ στον τόπο μας που γινόταν μάλιστα στα «μουλωχτά». Δεν μου χρειάστηκε καν να γνωρίζω τις παρανομίες τις οποίες αργότερα αποκάλυψε (και καλά έκανε) ο συμπατριώτης μας Σ. Κουρής. Στον τομέα της τεκμηρίωσης των παρανομιών του ΧΥΤΑ Λευκίμμης πρόσφερε σημαντικό έργο. Η θέση του όμως ότι πρέπει με την ακύρωση του έργου να γίνει νέος σχεδιασμός διαχείρισης από τους ίδιους που έκαναν τον πρώτο άθλιο σχεδιασμό, χωρίς να πέφτει λόγος σ’ εμάς, που είμαστε άμεσα θιγόμενοι, να δώσουμε τουλάχιστον τις αρχές πάνω στις οποίες οφείλει να πατάει, σκοντάφτει όχι μόνο στην άρνηση των αρχόντων που είχαν τα λεφτά στο χέρι και έπρεπε να τα επιστρέψουν στην Ε.Ε. με το παραπάνω (που έτσι συμφέρει να γίνει τελικά) αλλά κυρίως στο ότι δεν δίνει άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά μετά από 4-5 χρόνια, όσο δηλαδή χρειάζεται για να γίνει νέα μελέτη να ενταχθεί στο 4ο πακέτο «στήριξης» της Ε.Ε., να γίνει διαγωνισμός έγκυρος για να βρεθεί εργολάβος. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Μέχρι τότε θα πληρώνουμε αυστηρό πρόστιμο στην Ε.Ε. για τις χωματερές. Να βράσω τα πτυχία και τις γνώσεις μας τότε Σπύρο μου. Θα περιμένουμε πρώτα να κάνουν το στραβοπάτημα και μετά θα παλεύουμε να το διορθώνουμε; Όλα αυτά τα μειονεκτήματα της πρότασης του «Αλεύχιμου» (που διαμορφώθηκε εν αγνοία μου και εν αγνοία όλων των Λευκιμμιωτών) τους τα τόνισα από την πρώτη στιγμή, απαιτώντας να ξαναβάλουν το θέμα της πρότασής τους ξανά στο τραπέζι συζήτησης. Το ίδιο τους λέει ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, ο Περιφεριάρχης και όλος ο πολύς Λαός της Λευκίμμης. Δεν θέλουν να το καταλάβουν, με αποτέλεσμα να μείνουν μειοψηφία της μειοψηφίας στο σύνολο των κατοίκων του νησιού. Προνοώντας και διαβλέποντας τον κίνδυνο από αυτήν την αντίφαση της λαθεμένης θέσης του Αλεύχιμου με την λαθεμένη δικαιολογία και κυρίως καταστροφική για τον τόπο μας λύση των αρχόντων, κάθισα και διαμόρφωσα την αρχική μου πρόταση για ανακύκλωση στην πηγή, ώστε να δοθεί μία άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών και μία αποστομωτική απάντηση στους Άρχοντες και όλους τους κατοίκους του νησιού που φοβούνται πως αν δεν γίνει ο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη, θα πνιγούμε στα σκουπίδια. Η πρόταση αυτή και άμεση λύση δίνει και χωρίς άμεσο κονδύλι μπορεί να εφαρμοστεί και αντί για τεράστια λειτουργικά έξοδα, όπως ο ΧΥΤΑ, έχει μόνο τεράστια έσοδα για τον τόπο και στην εθελοντική συμμετοχή των πολιτών στηρίζεται και καμία αυξημένη περιβαλλοντική συνείδηση δεν απαιτεί και κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα σε όλους και σέβεται το περιβάλλον και ούτε ΧΥΤΥ δεν χρειάζεται και πολλές θέσεις εργασίας δημιουργεί και εύκολα αποδεκτή στους πολίτες αποδείχθηκε ότι είναι, εκτός από τους κολλημένους του «Αλεύχιμου» που πιστεύουν ότι αρμόδιοι για την οποιαδήποτε λύση είναι οι διαχειριστές της εξουσίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι ίδιοι αρμόδιοι που σχεδίασαν τον τάφο της Λευκίμμης είναι ικανοί να μας θάψουν κι εμάς μέσα . Αν δεν τους πούμε εμείς, που έχουμε το πρόβλημα, ποιο είναι το συμφέρον μας και ποια λύση θέλουμε ακόμα και να σταματήσουμε τον ΧΥΤΑ (που έτσι που το παλεύουμε πολύ μικρή πιθανότητα έχουμε) θα χαρίσουν τα σκουπίδια στον Λαυράνο, που ήδη του δώσανε την αποκλειστικότητα διαχείρισης, ο οποίος, με το αιτιολογικό ότι θα μας ξεβρομίζει, θα μας παίρνει την περιουσία μας (τα σκουπίδια) αρκεί εμείς να του τα διαλέγουμε πληρώνοντας κιόλας, ενώ ο Δήμος μας θα γίνει επιστάτης του, που θα μας χαρατσώνει με πρόστιμα όταν δεν έχουμε «περιβαλλοντική συνείδηση» και δεν διαλέγουμε σωστά τα σκουπίδια, για να πετύχουμε στο τέλος μια διαλογή το πολύ 50% και πάλι να θέλουμε ΧΥΤΥ να θάβουμε τα υπόλοιπα. Έτσι λοιπόν πιασμένοι χέρι - χέρι, καθένας με τα κολλήματά του, τραβάμε κατά τον γκρεμό παραδίνοντας στα παιδιά μας πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ αυτές που παραλάβαμε. Το «Διαίρει και βασίλευε» βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, μας έχει μπουκουνιάσει και όχι μόνον δεν μπορούμε να δούμε την Αταξικότητα και την Παγκοσμιότητα της καταστροφής αλλά ούτε τους άμεσους γείτονές μας, όπως οι συνδημότες μας, πόσο μάλλον οι λίγο πιο πέρα Μαραθιώτες, Κορφιάτες και Τεμπλονιώτες. Χαρακτηριστικό της νοητικής μας υστέρησης είναι ότι όσες φορές επιχείρησα να διευρύνω τον δίκαιο αγώνα των Καβιωτών που βρίσκονται κοντύτερα στον ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, αλλάζοντας το σύνθημα «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΑ ΜΙΣΟΡΑΧΙΑ» σε «ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ» όχι μόνον δεν έπεισα αλλά κατηγορήθηκα κι όλας ως ανατροπέας της θέσης του «Αλεύχιμου»!! Συνεπής με την θέση αυτή ο εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, κάλεσε από τηλεοπτικό τοπικό κανάλι τους ντόπιους Άρχοντες να είναι συνεπείς με την υπόσχεσή τους για νέα επέκταση του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου!! Κατά την άποψη λοιπόν της Επιτροπής οι γυναίκες στο Τεμπλόνι γεννάνε γατιά και όχι παιδιά!<br />Τι να πει κανείς; Είναι να μην ανακουφίζονται λοιπόν οι Κορφιάτες και οι Τεμπλονιώτες που κατασκευάζεται ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, όταν ξέρουν αυτά που τους λένε οι «Αρμόδιοι» ότι άλλη λύση δεν υπάρχει για να μην γεμίσει η πόλη σκουπίδια με όλες τις συνέπειες;<br />Έτσι οι δύσμοιροι συντοπίτες μου γίνανε τα αποπαίδια του νησιού και όλος ο Νότος το παλιάμπελο της χώρας. Μία ολόκληρη περιοχή με ιστορία και πολιτισμό που έδωσε στην κοινωνία τους περισσότερους επιστήμονες, μία περιοχή που ήταν η τροφομάνα όλου του νησιού και της ευρύτερης περιοχής, σήμερα εγκαταλειμμένη από τα ίδια της τα παιδιά και σε βαθιά παρακμή, με δεκάδες χρονίζοντα σοβαρά προβλήματα, καλείται να υποστεί τις συνέπειες της Αναπτυξιακής πολιτικής της «καθαρής βιτρίνας» μιας πόλης χαρακτηρισμένης ως διατηρητέο μνημείο της UNESCO ενώ ο Νότος στάχτη να γίνει.<br />Αγαπητοί συμπολίτες. Είχα την τιμή πρώτος να αντιληφθώ και να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να σας ξεσηκώσω μπροστά σ’ αυτόν τον όλεθρο που, χρόνια πριν, κάποιοι συμπολίτες μας δεν ήταν σε θέση (για τους δικούς τους λόγους) να αντιληφθούν. Σήμερα που ο εφιάλτης γίνεται πιο ορατός αλλά πολλοί δεν είναι ακόμη σε θέση να τον εκτιμήσουν, σήμερα που οι μπουλντόζες σκάβουν τον λάκκο μας και οι μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε, θέλω να σας πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι : Παρόλο που τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ από την εποχή που το φώναζα, η δυνατότητα να σταματήσουμε το έργο δεν έπαψε να υπάρχει. Μπροστά μας είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο θεός να βάλει το χέρι του και ο δικαστής να πάρει σωστή απόφαση. Επειδή όμως ο δικαστής θα ζυγιάσει όχι μόνο τις παρανομίες του ΧΥΤΑ, που όντως υπάρχουν, αλλά και το κοινωνικό κόστος από την προοπτική της εικόνας που είδαμε το καλοκαίρι με την πόλη γεμάτη σκουπίδια, και επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρει την ίδια απόφαση με τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, που κι εκείνος είναι παράνομος και λειτουργεί με το ίδιο σκεπτικό, γι αυτό έκανα την πρόταση για άμεση, ταχύτατη ανακύκλωση των σκουπιδιών για όλο το νησί, με τρόπο που να είναι συμφερτός όχι μόνον σε όλους τους πολίτες αλλά και να γίνει ένα σπουδαίο εργαλείο ανάπτυξης για το νησί μας. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει όλοι να κάνουμε, την ύστατη αυτή ώρα, για να σταματήσουμε το κακό που μας ήβρηκε, είναι να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως την Δημοτική μας Αρχή, ώστε να αποδεχθούν την πρόταση άμεσης διαλογής και να εισηγηθούν πιεστικά στον Σύνδεσμο Δ.Κ., την Νομαρχία και την Περιφέρεια για εφαρμογή της πρότασης σε όλο το νησί. Εάν αυτοί δεν την αποδεχθούν (χωρίς επαρκή αιτιολόγηση) να την εφαρμόσει μονομερώς ο Δήμος μας αποκλείοντας σε κάθε περίπτωση την συνέχιση των έργων στα Μισοράχια όταν εξαντληθεί η ρήτρα του 1 εκ. Ευρώ που πήρε ήδη ο εργολάβος. Έτσι θα μας μείνει ένα υπέροχο περιφραγμένο οικόπεδο 60 στρεμμάτων στην καρδιά του Δήμου μας που μπορούμε εύκολα να φτιάξουμε ένα θεματικό πάρκο Πολιτισμού και Άθλησης με βοτανικό κήπο, θέατρο, γυμναστήριο, που τόσο μας λείπουν. Συμπληρωματικά θέλω να πω κυρίως στους νεόκοπους φουριόζους, επαναστάτες, συμπατριώτες, επιχειρηματίες του Κάβου, να δείχνουν το ενδιαφέρον τους με το ίδιο πάθος όχι μόνον όταν το τριβόλι τους τρυπάει την πατούσα και να παρακολουθούν και το Δημοτικό Συμβούλιο κάπου κάπου, αφού εκεί παίρνονται οι αποφάσεις που γέμισαν τον τόπο τριβόλια. Δεν επιτρέπεται ένας μελισσουργός να δίνει το 1/3 της παραγωγής του στον αγώνα για το καλό του τόπου και ένας επιχειρηματίας του κάβου να μη δίνει ούτε 200 Ευρώ να πάρει μια καλή ντουντούκα. Και λίγος σεβασμός χρειάζεται σε έναν 60άρη που πρώτος εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του κόσμου σ’ αυτό το έγκλημα του ΧΥΤΑ. Όχι να τον χρησιμοποιούμε σαν απλό βαστάζο ντουντούκας όταν μας εξυπηρετεί και μετά να του ζητάμε να το βουλώσει όταν φωνάζει «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ». Μόνο έτσι και τον ΧΥΤΑ θα αποτρέψουμε και την ραγδαία υποβάθμιση του τόπου μας θα αποφύγουμε και τα σκουπίδια θα αναδείξουμε σε πηγή πλούτου και ευημερίας και την αφαίμαξη της οικονομίας μας θα περιορίσουμε, και τα σπίτια μας δεν θα πουλήσουμε για να πάρουμε τροχοβίλες για να γυρνάμε ψάχνοντας για ήσυχο και καθαρό περιβάλλον να ζήσουμε τρώγοντας λάχανα και ψάρια χωρίς αυτά να τρώνε εμάς και τα παιδιά μας. To τελευταίο που θέλω να πω είναι σχετικό με τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε. Ποτέ δεν θεώρησα ότι οι ευθύνες περιορίζονται σ’ εκείνους που κυβερνάνε. Λιγότερο ή περισσότερο κάθε Λευκιμμιώτης έχει το μερτικό του. Ακόμα πιστεύω ότι όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε το δικαίωμα να τα αναγνωρίζουμε εκ των υστέρων και να ζητάμε ταπεινά συγνώμη. Τιμή μεγάλη σ’ αυτούς που ήδη το έπραξαν. Πρώτος εγώ αναγνωρίζω πως πολλές φορές έκανα λάθη και αυτήν την αρχή (της αναγνώρισης του δικαιώματος του καθένα να ζητάει συγνώμη για τα λάθη του) πρώτος την παραβίασα, εκστομίζοντας βαριές κατηγορίες στους «υπεύθυνους». Ζητώ ειλικρινά συγνώμη. Το πολύτιμο πολιτισμικό κεκτημένο της πλούσιας παράδοσής μας, που τελικά είναι η μόνη βάση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας, της ανοχής δηλαδή του ενός προς τον άλλο, και εκφράζεται στο ρητό «Ο πρώτος αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω» πρέπει να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού και να το επικυρώσουμε για άλλη μια φορά τούτη την ύστατη στιγμή που μόνο τέτοιες Αξίες μπορούν να μας προστατέψουν και να μας πάνε μπροστά.<br /><br /> Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 01/02/2008Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-68792245496833640512010-10-06T08:57:00.000-07:002010-10-06T09:03:46.329-07:00ΝΑΡΚΩΤΙΚΑΟΡΙΣΜΟΣ<br />Ναρκωτικό είναι οτιδήποτε έχει την ιδιότητα να προκαλεί με την χρήση του αυτοκαταστροφική, άρα μη φυσιολογική συμπεριφορά, κάνοντας τον χρήστη ανίσχυρο στην προσπάθειά του να ευτυχήσει και να δημιουργήσει, ανίκανο να δρέψει τις μικρές ή μεγάλες χαρές της ζωής, αδιάφορο στην ανάπτυξη και βελτίωση της κοινωνικής του ιδιότητας, οδηγούμενο, ταχύτερα ή βραδύτερα, στον πρόωρο πνευματικό, ψυχικό και βιολογικό του θάνατο.<br />ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ<br />α) Δυστυχώς, το πρώτο που βλάπτεται από την χρήση των, κάθε είδους ναρκωτικών, είναι η Συνείδηση του χρήστη, ο οποίος, όλο και περισσότερο αδυνατεί να αξιολογήσει την σημασία των πράξεων, των λόγων του της συμπεριφοράς του γενικώς και τελικά αδυνατεί να συνειδητοποιήσει και να εκτιμήσει την σημασία της ίδιας της ύπαρξης του και τον ρόλο του στο όλο φαινόμενο της Ζωής.<br />β) Σε όλα τα είδη των ναρκωτικών, όταν ο χρήστης, στις αναλαμπές του, αντιλαμβάνεται την εξάρτησή του και την σημασία της, στην επιθυμία του να απεξαρτηθεί, προσκρούει στα στερητικά του φαινόμενα, που είναι ασθενέστερα ή ισχυρότερα, ανάλογα με τον βαθμό εθισμού και το είδος του ναρκωτικού.<br />γ) Ερμηνεύει και εκλογικεύει, πολλές φορές δε Ιδεολογοποιεί έντεχνα την σχέση του με το ναρκωτικό και τη χρήση του. Η τάση αυτή ερμηνεύεται από ψυχολογική άποψη, ως Μηχανισμός Άμυνας απέναντι στην πίεση του περιβάλλοντός του.<br />δ) Ο χρήστης, ανάλογα με το είδος του ναρκωτικού υπό την επήρεια του οποίου βρίσκεται, παρουσιάζει είτε έξαρση, υπερδιέγερση, υπερκινητικότητα, πολυλογία, <br />αυξημένες σωματικές επιδόσεις, είτε αδράνεια, παθητικότητα, αδιαφορία, αυτιστικές τάσεις, κατατονία. Και στις δύο περιπτώσεις είναι λίγο-πολύ ανήμπορος να ελέγξει τόσο τα συμβαίνοντα στο (στενό ή ευρύτερο) Φυσικό ή Κοινωνικό του περιβάλλον όσο και την ίδια την στάση και συμπεριφορά του απέναντι σ’ αυτά.<br />ε) Φυσικό επακόλουθο των παραπάνω είναι να εξασθενεί και η κοινωνική ιδιότητα του χρήστη που σχεδόν ανεπαίσθητα και βαθμιαία μετατρέπεται έτσι σε ένα κατ’ αρχάς Ακοινωνικό και στη συνέχεια Αντικοινωνικό στοιχείο, με την έννοια ότι αδιαφορεί για τα κοινά τείνοντας να καταστρέψει αδιακρίτως οποιοδήποτε κοινωνικό δημιούργημα. Το τελευταίο σύμπτωμα αποτελεί και την ασφαλέστερη ένδειξη χρήσης ενός ή περισσοτέρων ναρκωτικών από ένα συγκεκριμένο άτομο, ή από ένα διακριτό πλήθος ατόμων.<br />ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ <br />Το σύνολο των ναρκωτικών διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα Άϋλα Ναρκωτικά και τα Υλικά Ναρκωτικά.<br />ΥΛΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Είναι Φυσικές ή Τεχνικές ουσίες σε διάφορες μορφές όπως χάπια, σιρόπια, ενέσιμα διαλύματα, εισπνεόμενα σε αέρια μορφή, σε σκόνη ή καπνό κ.λ.π.<br />Στην κατηγορία αυτή υπάγονται όλα τα απαγορευμένα, από την Ελληνική νομοθεσία, ναρκωτικά αλλά και πολλά άλλα που έχουν αντίστοιχα και ανάλογα αποτελέσματα. Μερικά από τα απαγορευμένα ναρκωτικά : Όπιο και τα παράγωγά του όπως μορφίνη, ηρωίνη κ.λ.π. Ακόμα τα l.S.D. ο Μανδραγόρας, το P.S.P. το χασίς κ.λ.π. Μερικά επιτρεπόμενα Υλικά Ναρκωτικά : Το αλκοόλ, ο καφές, ο καπνός κ.λ.π.<br />ΑΎΛΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ <br />Στην κατηγορία αυτή υπάγονται όλα τα ναρκωτικά που δεν έχουν υλική υπόσταση όπως : Τα Ηθικά ναρκωτικά, τα Αισθητικά ναρκωτικά, τα Ψυχικά ναρκωτικά, τα Ιδεολογικά ναρκωτικά. <br />ΗΘΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Είναι αυτά τα οποία επενεργούν και καταστρέφουν το Ήθος, την Ηθική του ανθρώπου, δηλαδή το απόθεμα των Αρχών και των Αξιών του (Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, σεβασμός στη Διαφορά κ.λ.π.) αλλά και την δυνατότητά του να τις προασπίζεται, να ενεργεί με βάση αυτές τις αξίες και να θυσιάζει μέρος ή και το σύνολο των υλικών του κατακτήσεων και απολαβών, πολλές φορές και την ίδια την ζωή του για τον σκοπό αυτό. Τέτοια ναρκωτικά μπορεί να είναι η χαμηλή στάθμη, ή η κακή ποιότητα, ή ακόμη και η απουσία αυτών των Αξιών στο άμεσο ή το ευρύτερο περιβάλλον (οικογένεια, παρέες, κοινωνία) μέσα στο οποίο λειτουργεί το άτομο. <br />ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Σε απόλυτη αντιστοιχία με τα Ηθικά Ναρκωτικά και σε άμεση σχέση με αυτά, τα Αισθητικά Ναρκωτικά προσβάλλουν την Αισθητική του ανθρώπου και δι’ αυτών την Ηθική του, κατά συνέπεια και την συμπεριφορά του. Ένας βασικός μηχανισμός παραγωγής και διακίνησης των Αισθητικών Ναρκωτικών είναι η εμπορευματοποιημένη Τέχνη. Έχουν να κάνουν με τον Λόγο, την Μουσική, το Θέαμα, την Κίνηση, την Ντοπιολαλιά, την Ένδυση, την Κατοικία κ.λ.π. Είναι νομίζω ολοφάνερο πόσο (για παράδειγμα) η Αστικοποίηση του πληθυσμού της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες, ανέδειξε μια άλλη Αισθητική ξενόφερτη, ανταποκρινόμενη στην Αισθητική του νέου τρόπου ζωής, η οποία συγκρούσθηκε και επικράτησε της Αισθητικής της υπαίθρου, με ανυπολόγιστες συνέπειες, όχι μόνον στο Περιβάλλον αλλά και μέσω των, επηρεασμένων Αισθητικά συζεύξεων, και στον ίδιο τον σωματότυπο των Ελλήνων ΨΥΧΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Είναι αυτά των οποίων τα συμπτώματα εξάρτησης , εθισμού, στέρησης, αυτοκαταστροφής κ.λ.π., έχουν ψυχολογική αιτία π.χ. Ζήλια, Οιδιπόδειο, Αυταρέσκεια, Φανατισμός, Αρχομανία, Υποχοντρία, Βουλιμία, Ματαιοδοξία κ.λ.π.Είναι πολύ ισχυρά ναρκωτικά και δυστυχώς ούτε αυτά ξεφεύγουν του ενδιαφέροντος παραγωγών και διακινητών, το Δίκτυο των οποίων είναι ανώτερης οργανωτικής δομής από το αντίστοιχο των Υλικών Ναρκωτικών ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Είναι αυτά των οποίων η αντίστοιχη συμπτωματολογία οφείλεται στην αποδοχή κάποιας Ιδεολογίας π.χ. της Ιδεολογίας του Καπιταλισμού ( όλες οι Αξίες ανάγονται σε χρήμα), Της Ισορροπίας εξοπλισμών (η Ειρήνη διασφαλίζεται όταν ο αντίπαλος σε φοβάται), του Φασισμού (ασέβεια στις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, καταπίεση μειονοτήτων, το δίκιο έχει ο ισχυρός), της Ιδιώτευσης (καθένας για πάρτι του), του Κρατισμού (το κράτος είναι ο καλύτερος εγγυητής του Δημόσιου συμφέροντος), της Ανάπτυξης άνευ όρων και ορίων, της Υπερεξειδίκευσης, της Υπερκατανάλωσης, της Ευμάρειας (να περνάμε εμείς καλά), της Ανδροκρατίας (η γυναίκα να υπακούει στον άντρα), του Αθλητισμού κ.λ.π. <br /><br />ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ<br /><br /> ΚΑΤΑΤΟΝΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Είναι αυτά των οποίων η χρήση κάνει τον χρήστη υποτονικό, απαθές , άβουλο, άτολμο, εσωστρεφές, αποξενωμένο από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αυτό που λέμε «ζωντανό φυτό». Στην κατηγορία αυτή υπάγονται η Ηρωίνη, η Υποχονδρία, η Μοιρολατρία, η Αιτιακή θεωρία, η Ανατολίτικη φιλοσοφία κ.λ.π.<br /> ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br /> Είναι αυτά που κάνουν τον χρήστη σε άτομο υπερκινητικό, υπερδιεγερμένο, αγχώδες, γενικώς <br /> ανίκανο να προλάβει, να αντιληφθεί, να απολαύσει τις όμορφες στιγμές της ζωής, κατά συνέπεια <br /> ανικανοποίητο, βουλημικό, αλαζονικό, και τελικά διαρκώς ζημιωμένο , δύστυχο, αδύναμο να <br /> διακρίνει την ευτυχία από την επιτυχία, γι αυτό και αυτοκαταστροφικό. Σ’ αυτή την κατηγορία <br /> κατατάσσονται η Κοκαΐνη, ο Καφές, τα Αναβολικά, ο Αθλητισμός, ο Τζόγος, ο Καπιταλιστικός <br /> ανταγωνισμός κ.λ.π.<br /> ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ ΕΘΙΣΜΟΥ<br /> Είναι αυτά των οποίων η χρήση προκαλεί οργανικές αλλοιώσεις τέτοιες ώστε το ναρκωτικό γίνεται κυτταρικά αναγκαίο και απαραίτητο για την, κατά κάποιον τρόπο, «εύρυθμη» λειτουργία του οργανισμού του χρήστη. Κατά την περίοδο στέρησης, οι προκαλούμενες εξ’ αυτής αντιδράσεις του χρήστη, εκτός των άλλων, έχουν και οργανική αιτία. Όπως είναι φυσικό σ’ αυτή την κατηγορία υπάγονται μόνον υλικά ναρκωτικά π.χ. το όπιο και τα παράγωγά του, το Ρ.S.P. το αλκοόλ, ο καπνός, οι εμπεριεχόμενες στα τρόφιμα διάφορες τοξίνες κ.λ.π. Αν και αμφισβητούμενη επικρατεί η άποψη ότι το Χασίς και το L.S.D. δεν προκαλούν οργανικό εθισμό. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι ακίνδυνα.<br /> ΕΛΕΥΘΕΡΑ<br /> Είναι τα ναρκωτικά των οποίων την κυκλοφορία και χρήση επιτρέπει, με όρους ή χωρίς όρους η νομοθεσία της χώρας μας. Σαν τέτοια μπορούμε ενδεικτικά να αναφέρουμε το αλκοόλ, τον καπνό, πολλές πρόσθετες ουσίες στα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, όλα τα άϋλα ναρκωτικά, πολλά από τα οποία, περίτεχνα και επιμελώς καλλιεργούνται και διαδίδονται, εμφυτευόμενα βάναυσα από νηπιακής ηλικίας στα μέλη κάθε ταξικά οργανωμένης κοινωνίας, όπως είναι και η δική μας π.χ. η Ιδιώτευση, ο Κρατισμός, το Αστικό Δίκαιο, ο Αθλητισμός, ο Εθνικισμός, ο Καπιταλισμός, ο Μιλιταρισμός, ο Ευρωπαϊσμός κ.λ.π.<br /> ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ<br /> Είναι τα ναρκωτικά των οποίων η παραγωγή ή η εμπορία ή η κατοχή ή η χρήση απαγορεύεται από την νομοθεσία τη χώρας μας.<br />ΣΚΛΗΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Είναι αυτά που προκαλούν έντονα φαινόμενα εθισμού, εξάρτησης, στέρησης κ.λ.π. π.χ. η Ηρωίνη, το Αλκοόλ, ο Φανατισμός, το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα, το Ι.Χ., ο Εθνικισμός, η Βουλιμιά, η Ιδεολογία της Βίας κ.λ.π. Φυσικά εδώ αγνοώ την Ελληνική Νομοθεσία, αλλά προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι αντικειμενικός λαβαίνοντας υπ’ όψιν μου όχι μόνον την δυσκολία απεξάρτησης αλλά και τα συγκριτικώς καταμετρούμενα θύματα π.χ. θανάτους από τη χρήση του Ι.Χ. και της Ηρωίνης κ.λ.π. κι ακόμα το παρατηρούμενο φαινόμενο ακοινωνικότητας και ψυχικής γήρανσης.<br />ΜΑΛΑΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ<br />Είναι αυτά που προκαλούν ήπια φαινόμενα εξάρτησης, στέρησης, βιολογικής βλάβης, ακοινωνησίας κ.λ.π. όπως π.χ. ο Kαπνός (;), to Xασίς, ο Καφές, η Κόκα Κόλα, κ.λ.π. Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στην κατηγορία αυτή των Μαλακών Ναρκωτικών, δεν υπάγονται Άϋλα Ναρκωτικά, προφανώς γιατί τα τελευταία υπάγονται όλα στην κατηγορία των Σκληρών Ναρκωτικών. Ακόμη πρέπει να δεχθούμε την παρατήρηση ότι υπάρχει έντονη αμφισβήτηση στο εάν ορισμένα Ναρκωτικά της κατηγορίας των Μαλακών θα πρέπει να υπαχθούν στην κατηγορία των σκληρών Ναρκωτικών π.χ. ο Καπνός.<br />ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ<br />Γύρω απ’- το σοβαρότατο αυτό θέμα των Ναρκωτικών, υπάρχει νομίζουμε τόση άγνοια και προκατάληψη που, είναι φυσικό, οι πληροφορίες που μπορεί ο ενδιαφερόμενος, να βρει σχετικά με το θέμα αυτό από «επίσημες» πηγές, να είναι, αν όχι του αυτού επιπέδου με αυτό της κοινής γνώμης, οπωσδήποτε πάντως αναλόγου με αυτήν.<br /> -Την εργασία μου αυτή στήριξα τόσο στα πορίσματα έρευνας που έκανα για την διάδοση των Ναρκωτικών στη νεολαία της Κέρκυρας πριν 5 χρόνια, το έτος 1983, όταν ακόμα ήμουν μόνιμος καθηγητής στα Τεχνικά Λύκεια. Το επόμενο έτος εξαναγκάστηκα σε παραίτηση και φυγή από το νησί. Ακόμη η εργασία μου αυτή είναι στηριγμένη στις πληροφορίες και τις εμπειρίες μου από την λειτουργία του Κέντρου Εναλλακτικής Πληροφόρησης που λειτουργούσαμε στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας.Με την εργασία μου αυτή πιστεύω πως « βάζω τον δάκτυλον επί τον τύπο των ήλων» και την σωστή, κατά την γνώμη μας, βάση για μια «εφ’ όλης της ύλης» ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών πάνω στο καυτό αυτό θέμα , αδιαφορώντας για τις οιεσδήποτε αντιδράσεις, τόσο απ’ την πλευρά της Πολιτείας όσο και απ’ την πλευρά των φερομένων ως «ομοϊδεατών» (κυρίως αυτών).-Διευκρινίζω εδώ, για να άρω κάθε παρεξήγηση, ότι η εργασία αυτή απηχεί τις προσωπικές μου απόψεις και δεν έτυχε «επικύρωσης» κανενός επίσημου ή ανεπίσημου φορέα ή ομάδας ή εξειδικευμένου επιστήμονα. Είναι απλά μία άποψη που εκφέρω κάνοντας χρήση του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος κάθε ανθρώπου για ελευθερία σκέψης, λόγου και διάδοσης ιδεών. Φυσικά προσδοκώ την κρητική κάθε αναγνώστη και αισθάνομαι πανέτοιμος να πεισθώ και να αλλάξω απόψεις όταν τυχόν αντίθετη άποψη τεκμηριώνεται με ορθούς συλλογισμούς. Στο κάτω-κάτω οι ειδικοί παραμιλήσανε αλλά το πρόβλημα των Ναρκωτικών διαρκώς διογκώνεται. -Θεωρώ ότι με την εργασία μου αυτή προσφέρω μια πρωτόγνωρη (απ’ όσο γνωρίζω τουλάχιστον) άποψη για τα Ναρκωτικά, συμβάλλοντας με τις ταπεινές μου δυνάμεις στο γκρέμισμα του τοίχους της άγνοιας και της σύγχυσης . Καλώ τον αναγνώστη να εκτιμήσει μόνο την αγνή μου πρόθεση και να βγάλει τα προσωπικά του συμπεράσματα, ανεξάρτητα απ’ όσα προκύπτουν απ’ την παρούσα εργασία.<br />- Θεωρώ την εργασία αυτή σαν ένα χρησιμότατο εργαλείο που όχι μόνο βοηθάει τον αναγνώστη στην εξήγηση βασικών του ερωτημάτων, όπως π.χ. « που οφείλεται η παρατηρούμενη διαφορά από άτομο σε άτομο σε ότι αφορά την άμυνα του καθενός στη χρήση Ναρκωτικών ; » ή « Γιατί είναι τόσο δύσκολη η καταπολέμηση των Ναρκωτικών ; » ή « Γιατί σήμερα αυξάνει ανησυχητικά ο αριθμός των χρηστών ;», αλλά και ένα εργαλείο που θα δίνει την δυνατότητα συγκριτικής (προσεγγιστικής έστω) εκτίμησης του «ντοπαρίσματος» κάθε ατόμου , ιδίως των πιο αγαπημένων του , αλλά και αυτού του ιδίου, όπως επίσης του ντοπαρίσματος κάθε συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας. <br />- Στον ορισμό της έννοιας «Ναρκωτικό» που δώσαμε στην αρχή της εργασίας αυτής , παρ’ όλη την εκπλήσσουσα ίσως γενικότητά του, μια άλλη αντίληψη του αντικειμένου, μια αντίληψη πολύ ευρύτερη, η οποία ταυτόχρονα μετατοπίζει το βάρος της σημασίας των ναρκωτικών άρα και το κέντρο του στόχου όλων όσων επιθυμούν να τα αντιμετωπίσουν. <br />- Στην εργασία αυτή τίθεται σε αμφισβήτηση ακόμη και ο όρος «Ναρκωτικό», αφού σαν έννοια υποδηλώνει κυριολεκτικά καθετί που αδρανοποιεί, κατατονεί, ηρεμεί, κοιμίζει τον χρήστη. Και ναι μεν αυτός ο όρος ανταποκρίνεται στην αντίληψη για την γενικότερη, την μεθύστερη στάση και συμπεριφορά του χρήστη, αλλά κατά το ένα σκέλος των άμεσων συμπτωμάτων ανταποκρίνεται : την νάρκη, την πτώση, την άμβληση των αισθήσεων, όχι όμως όπως θα έπρεπε και την Υπερδιέγερση (σπιντάρισμα) του χρήστη, ο οποίος μπορεί να περάσει (και συνήθως αυτό συμβαίνει) και στις δύο αυτές καταστάσεις ( ΗΙGH – DOWN) , ή στάδια συμπεριφοράς που οφείλεται στη χρήση ενός και του ιδίου ναρκωτικού. <br />- Αντιλαμβανόμενος την ανάγκη εξεύρεσης κάποιας βάσης για την στήριξη του ορισμού, διάλεξα την «Φυσιολογική» συμπεριφορά, για την οποία πάρα πολλά μπορούν να ειπωθούν, αφού ο καθένας έχει την δική του για πρότυπο. Αν επιχειρούσαμε να δώσουμε εδώ έναν «σαφή» ορισμό της «φυσιολογικής» συμπεριφοράς, και μάλιστα για μαζική κατανάλωση, θα υποδήλωνα το δικό μου ιδεολογικό ντοπάρισμα. Δεν κατέφυγα ούτε σε ιατρικές φυλλάδες ούτε καν στην « δια της Ατόπου Απαγωγής » μέθοδο για να προσδιορίσω αυτό που αβασάνιστα λέμε « Φυσιολογική Συμπεριφορά ». Τόλμησα όμως να δώσω σαν δική μου ερμηνεία του όρου την Επιστημονικά (;) ασαφή μεν, αλλά κατά την γνώμη μου ικανή για τον προσδιορισμό του αντικειμένου κατάσταση του ανθρώπου, η οποία περιγράφεται σαν ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ για δημιουργία και ευτυχία, ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να δρέψει και να γευθεί τις χαρές της που του προσφέρονται στη ζωή, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ για βελτίωση του κοινωνικού του ρόλου. <br />- Θεώρησα εντελώς απαραίτητο τον διαχωρισμό σε υλικά και άϋλα ναρκωτικά για τους εξής λόγους : α) Παρατήρησα ότι πολλές συμπεριφορές που έχουν τη ρίζα τους σε ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, αισθητικούς, ηθικούς λόγους, έχουν εντελώς αντίστοιχη και απολύτως συγκρίσιμη συμπτωματολογία με αυτήν που οφείλεται στην χρήση υλικών ναρκωτικών. Για παράδειγμα η ιδεολογία και η αντίστοιχη ψυχολογία της κατάστασης που εκφράζεται με το « Μάμ, Κακά, Κοκό και Νάνι » έχει συγκρίσιμη συμπτωματολογία με μια γερή δόση ( και μάλιστα διαρκείας ) κάποιου από τα υλικά ναρκωτικά με κατατονική δράση. Αντίστοιχα μπορούμε να διακρίνουμε Άϋλα Ναρκωτικά που δημιουργούν υπερδιέγερση, όπως ο Αθλητισμός, ο Ηρωισμός, η Αρχομανία, η Επιχειρηματικότητα κ.λ.π. με παρόμοια συμπτωματολογία αυτής ορισμένων υλικών διεγερτικών ναρκωτικών π.χ. της Κοκαΐνης. Τυχαίο είναι άραγε που πολλοί «Μπίζνεσμεν» κάνουν χρήση Κοκαΐνης, ή πολλοί αθλητές χρησιμοποιούν αναβολικά; Αυτή και μόνον η παρατήρηση αρκεί για να προκαλέσει την υποψία για τη στενή σχέση Υλικών και Άϋλων Ναρκωτικών. β) Παρατηρώ ότι οι βλάβες που προκαλούν κάποια από τα Άϋλα Ναρκωτικά,μετρούμενες σε κόστος θανάτων και μόνο, και εξαιρώντας το κόστος υγείας, αρτημέλειας,το οικονομικό κόστος, το κοινωνικό κόστος κ.λ.π., είναι συγκριτικά πολύ υψηλότερες από αυτές που προκαλούν όλα τα Υλικά ναρκωτικά μαζί. Αρκεί νομίζω να αναφέρω , για παράδειγμα, τα ανθρώπινα θύματα απ’ τη δράση του Ιδεολογικού ναρκωτικού που λέγεται « Ένοπλη Ειρήνη » ή «Ισορροπία Εξοπλισμών » ή « Πολεμική Αρετή » κ.λ.π. για να δούμε ότι είναι πολύ περισσότερα από τα θύματα όλων των Υλικών Ναρκωτικών μαζί. Αναφέρω ακόμα την Ιδεολογία της «Ανάπτυξης χωρίς προσδιορισμό και χωρίς όρια» που αποτελεί το ευαγγέλιο του ΤεχνοΟικονομικού μας πολιτισμού, Ναρκωτικό παρεμφερούς ή συνδυαστικής δράσης με την Μακιαβελική «Ιδεολογία» που εκφράζει η ρήση : « Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό », ή η φράση : « Ο θάνατός σου η ζωή μου », το πρακτικό αποτέλεσμα των οποίων τόσο συχνά συναντάμε σε κάθε βήμα της ζωής μας, κύρια στην προσπάθεια κάλυψης ζωτικών αναγκών, όπως τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λ.π. Πόσα αλήθεια θύματα προκαλεί καθημερινά και ποιος τόλμησε ή διανοήθηκε έστω να τα καταλογίσει ως θύματα των Άϋλων Ναρκωτικών. Θα ήταν η πλέον αξιόπιστη ένδειξη συνειδητοποίησης του προβλήματος των Ναρκωτικών και η αφετηρία μιας ,επί τέλους, αποτελεσματικής προσπάθειας απεξάρτησης. Μόνο τα 90.000 παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο (από πείνα λένε) στην πραγματικότητα εξ αιτίας του δικού μας ντοπαρίσματος στις προαναφερόμενες ναρκωτικές ιδέες. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει αν καταμετρήσουμε τα θύματα που προκαλεί καθημερινά η διάδοση του «αχτύπητου» ιδεολογικού ναρκωτικού που φέρει τον τόσο ελκυστικό τίτλο : « Ι.Χ. αυτοκίνητο ». Χιλιάδες τα θύματα κατ’ έτος. το τροχαίο ατύχημα έχει γίνει μεγαλύτερος εχθρός της ζωής του ανθρώπου κι από τον Καρκίνο. Κι όμως ελάχιστοι τολμούν να το αμφισβητήσουν κι ακόμη λιγότεροι αυτοί που δεν το χρησιμοποιούν. Η λογική απάντηση των χρηστών είναι ότι το Ι.Χ. επιβάλλεται απ’ το εντατικοποιημένο μοντέλο της ζωής που μας επιβλήθηκε. Ποια είναι τότε η προσπάθεια απεξάρτησης απ’ αυτό το μοντέλο της έντασης; Σχεδόν ανύπαρκτη. Αν συγκρίνουμε την παραπάνω απάντηση με αυτήν που δίνουν οι καπνιστές για το κάπνισμα, ή οι αθλητές για τα αναβολικά, θα δούμε ότι ουσιαστικά δεν διαφέρουν σε τίποτα. γ) Σε ότι αφορά τέλος τη σύγκριση των στερητικών φαινομένων που προκαλούν τα Άϋλα Ναρκωτικά, σε σχέση με αυτά που προκαλούν τα Υλικά Ναρκωτικά, πάλι οδηγούμαστε σε συμπεράσματα ανάλογα των παραπάνω. Για παράδειγμα το Άϋλο Ναρκωτικό που απαντά στο όνομα Βουλιμιά (στην υποκατηγορία των Ψυχικών Ναρκωτικών), περιοριζόμενοι κατά την παρατήρησή μας μόνο στον τομέα της διατροφής, πόσα οργανικά προβλήματα προκαλεί και πόσοι θάνατοι οφείλονται στην Βουλιμική διατροφή! Προσπαθήστε στη συνέχεια να πείσετε έναν Βουλιμικό να τρώει λιγότερο και θα διαπιστώσετε το ίδιο αποτέλεσμα με την προσπάθειά σας να πείσετε έναν Ηρωινομανή να σταματήσει την καθημερινή χρήση Ηρωίνης. Και εσείς αλλά κυρίως το θύμα θα σκοντάψετε στο στερητικό σύνδρομο που προκαλεί το ισχυρότατο Άϋλο Ναρκωτικό Βουλιμιά, το οποίο βέβαια δεν περιορίζει τη δράση του μόνο στη διατροφή αλλά σε οτιδήποτε καταναλώνεται, υλικό ή άϋλο, μετατρέποντας τον χρήστη σε έναν ακόρεστο καταναλωτή των πάντων. Τα ίδια, και ίσως πιο έντονα στερητικά παρατηρούμε σε έναν Χούλιγκαν, έναν Στρατιωτικό (υπηρέτη της Ιδεολογίας της Ένοπλης Ειρήνης), έναν Αστυνομικό, έναν Δικαστικό (ως υπηρέτες της Ιδεολογίας του Αστικού Δικαίου), έναν Ιερωμένο οποιασδήποτε θρησκείας κ.ο.κ.<br />- Εύκολα τώρα συνάγεται το συμπέρασμα ότι τα Άϋλα Ναρκωτικά είναι τα πιο επικίνδυνα απ’ όλες τις απόψεις κι αυτό γιατί στοχεύουν κατ’ ευθείαν στο ντοπάρισμα της Συνείδησης. Τα Υλικά Ναρκωτικά δεν μπορούν παρά να ακολουθούν αυτής της Συνειδησιακής άμβλυνσης, αυτού του συνειδησιακού «ντοπαρίσματος». Εξ’ άλλου, τα Υλικά Ναρκωτικά και φαίνονται και πιάνονται, γι’ αυτό γίνεται ευκολότερα αντιληπτή και η παρουσία τους, και η σημασία τους. Για να αντιληφθούμε ευκολότερα την πρωθύστερη δράση των Άϋλων Ναρκωτικών της χρήσης Υλικών Ναρκωτικών, για να αντιληφθούμε την πρωθύστερη διάβρωση της συνείδησης από Ψυχικά, Αισθητικά, Ηθικά και Ιδεολογικά Ναρκωτικά, για να ακολουθήσει η χρήση Υλικών Ναρκωτικών, αρκεί να αναρωτηθούμε το πώς και το γιατί στην εξέλιξη ενός ατόμου, το οποίο στην παιδική του ηλικία σφάδαζε στο κλάμα στη θέα της νοσοκόμας που θα του έκανε ένεση, ως που φτάνοντας σε κάποια ηλικία, να αποκτά ερωτική σχέση με την σύριγγα. Σε όλη τη διάρκεια της ενηλικίωσής του, κανείς δεν παρατήρησε ή δεν ενδιαφέρθηκε για τον βομβαρδισμό αυτού του ατόμου με Άύλα Ναρκωτικά. Σύμφωνα λοιπόν με την νέα αυτήν οπτική την οποία προτείνω, πρέπει να παραδεχθούμε ότι όλα τα παιδιά στις μέρες μας μεγαλώνουν σε ένα περισσότερο ή λιγότερο ρυπαρό περιβάλλον στο οποίο πρώτιστα οφείλει να στραφεί το ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση της λαίλαπας των ναρκωτικών. Εθελοτυφλούμε στηρίζοντας τις ελπίδες μας στις μέθοδες απεξάρτησης των τραγικών θυμάτων των Υλικών Ναρκωτικών, οι οποίες μπορεί να είναι απαραίτητες αλλά αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα, και μάλιστα ένα μικρό μέρος του μόνον, αφήνοντας άθικτη την ρίζα του κακού.<br />- Στο σημείο αυτό, είναι ώρα νομίζω, να αναζητήσουμε όλοι την λύση στο πρόβλημα.<br />Αισθάνομαι μάλιστα το χρέος, απέναντι σε όλη την κοινωνία και ιδιαίτερα στα παιδιά μου, να προτείνω τη δική μου απάντηση στο πρόβλημα των Ναρκωτικών. Πρέπει όμως προηγουμένως να αντιληφθεί ο αναγνώστης και να συνειδητοποιήσει πλήρως αυτό που παραπάνω αποκάλεσα Ρυπαρότητα του κοινωνικού μας περιβάλλοντος και όχι μόνον να την συνειδητοποιήσει αλλά και να την έχει αποφύγει ο ίδιος. Ποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί για τον εαυτό του κάτι τέτοιο; Για τον εαυτό μου πάντως θα ήμουν ο τελευταίος που θα το ισχυρίζονταν. Με αυτή την προϋπόθεση λοιπόν μπορώ τώρα να προτείνω σαν αντίδοτα στην διάδοση πάσης φύσεως ναρκωτικών τα εξής :<br />α) Την οποιαδήποτε μέθοδο κοινωνικοποίησης των νέων.<br />β) Την οποιαδήποτε μέθοδο ανάταξης του κατεστραμμένου Κοινωνικού Ιστού.<br />γ) Την οποιαδήποτε πρωτοβουλία που δεν συμβιβάζεται με τις αρχές και τους νόμους του Καπιταλισμού.<br />δ) Την οποιαδήποτε Ανθρωπιστική δράση που είναι απαλλαγμένη από το σύνδρομο της υποκρισίας (βλέπε Φιλανθρωπία).<br />ε) Το βάθεμα της Δημοκρατίας στο επίπεδο κυρίως της καθημερινότητας.<br />ζ) Τον σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων και δικαιωμάτων κάθε ατόμου και κάθε συνόλου.<br />η) Την οποιαδήποτε προσπάθεια λειτουργίας του ατόμου στα πλαίσια του Ελευθεριακού Κοινοτισμού.<br />- Η μεγαλύτερη δυσκολία διάγνωσης εθισμού στα Άϋλα Ναρκωτικά οφείλεται στην ευρύτατη διάδοση και χρήση τους, στο ότι η χρήση τους είναι κοινωνικά αποδεκτή ως απόλυτα Φυσιολογική και τις περισσότερες φορές επιβραβευόμενη.<br />- Τέλος θα αναφερθώ για λίγο στη διάκριση : Απαγορευμένα και Ελεύθερα Ναρκωτικά. Σε μερικούς μάλιστα , απ’ την αρχή της ανάγνωσης αυτού του κειμένου, δημιουργήθηκε η εύλογη απορία : « Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ελεύθερα ναρκωτικά;» όπως κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται : «Γιατί δεν είναι Ελεύθερα όλα τα Ναρκωτικά ;». Και ναι μεν η λογική του δεύτερου ερωτήματος μπορεί να είναι δυσνόητη στο ευρύ κοινό που τελεί υπό συνθήκες απόλυτης απαξίας σε έννοιες όπως η Ελευθερία, η λογική όμως του πρώτου ερωτήματος και μάλιστα σε καθεστώς απαγόρευσης των πάσης Φύσεως Ναρκωτικών, που βρίσκεται ; Στη συνέχεια βέβαια ο αναγνώστης θα κατάλαβε περίπου ότι εννοώ ως Ελεύθερα κυρίως τα Άϋλα Ναρκωτικά, τα οποία συστηματικά καλλιεργούνται στη χώρα μας, αλλά και αρκετά από τα Υλικά Ναρκωτικά, σπουδαιότερα των οποίων είναι το Αλκοόλ και ο Καπνός. Ακόμα σ’ αυτή την κατηγορία μπορούν να συμπεριληφθούν και άλλα Υλικά Ναρκωτικά που υποτίθεται ότι δίνονται με συνταγή γιατρού, αλλά πολύ εύκολα μπορεί να βρεί κανείς και χωρίς συνταγή, όπως τα διάφορα βαρβιτουρικά (αγχολυτικά, καταπραϋντικά, υπνωτικά κ.λ.π.) τα οποία κυκλοφορούν με ονομασίες όπως : Αρντάν, Ντικοβηξ, Βάλιουμ, Ταβόρ κ.λ.π. κάποια απ’ τα οποία βρίσκονται σε όλα τα σπιτικά φαρμακεία, πολλά δε από αυτά προορίζονται για παιδιά (κυρίως σιρόπια για τον λαιμό). Όλα αυτά τα φάρμακα, που είναι ΚΑΙ οπιούχα, επειδή με την χρήση τους προκαλούν εθισμό, έχουν για ένδειξη στο κουτάκι τους ένα μεγάλο διαγώνιο Χ. Προσοχή λοιπόν σ’ αυτού του είδους τα φάρμακα. Όσο για το Αλκοόλ πρέπει να γνωρίζουμε ότι προκαλεί 40.000 φορές μεγαλύτερο οργανικό εθισμό από το Χασίς. Εννοώ σωματικό, κυτταρικό εθισμό, γιατί ως προς τον Ψυχικό εθισμό, αυτά τα δύο είναι συγκρίσιμα.<br />-Τα στερητικά φαινόμενα κατά την προσπάθεια απεξάρτησης από το αλκοόλ , είναι συγκρίσιμα σε ένταση αλλά τετραπλάσια έως εξαπλάσια σε διάρκεια από τα στερητικά ενός Ηρωινομανούς. Προσοχή μεγάλη λοιπόν στη χρήση Αλκοόλ ιδίως από τους νέους. Δεν χωράει καμία ανοχή σ’ αυτό κι ας είναι ελεύθερο το Αλκοόλ. Το ότι στα Αραβικά κράτη επιτρέπεται το Χασίς ενώ απαγορεύεται αυστηρότατα το Αλκοόλ, δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο από τη διαφορετικότητα στις πολιτικές διαχείρισης των ναρκωτικών από κάθε εξουσιαστικό μηχανισμό. <br />- Λίγα λόγια για το Χασίς. Λόγω της παντελούς έλλειψης οργανικού εθισμού, σίγουρα θα το διέκρινα από τα ονομαζόμενα « Σκληρά » Ναρκωτικά. Η επικινδυνότητά του όμως δεν είναι καθόλου ασήμαντη. Όχι μόνο γιατί η χρήση του προκαλεί Ψυχικό εθισμό, αλλά και γιατί αυτή συνδέεται με εθισμό συνήθως Ιδεολογικών Ναρκωτικών Ανατολίτικου τύπου που καθιστούν τον χρήστη άβουλο, ματαιόδοξο, ακοινώνητο και γενικώς αδιάφορο να αντιπαλέψει την μιζέρια του, απαθή στις κοινωνικές εξελίξεις. Εκτός αυτών είναι το πρώτο απαγορευμένο ναρκωτικό με το οποίο οι χρήστες σκληρών ναρκωτικών έρχονται σε επαφή. Έτσι η παγίδα της απαγόρευσής του είναι τώρα καταφανής, διότι διαπιστώνοντας ο χρήστης ότι δεν προκαλεί οργανική εξάρτηση δημιουργεί την εσφαλμένη άποψη ότι και τα άλλα απαγορευμένα το ίδιο περίπου είναι και προχωρεί ανυποψίαστος στη χρήση τους. Όταν λοιπόν η Μαφία των Ναρκωτικών θέλει να ανοίξει μία αγορά, διανέμει πρώτα το Χασίς . Είναι η σίγουρη ένδειξη ότι στα επόμενα χρόνια θα υπάρξουν τα πρώτα θύματα Ηρωίνης. Πέραν αυτών δεν έχει βέβαια το κύκλωμα διακίνησης κανέναν δισταγμό να νοθέψει με άλλα σκληρά ναρκωτικά και το Χασίς. <br />- Τέλος σε ότι αφορά το δίλημμα : (Eλεύθερα ή Απαγορευμένα Ναρκωτικά) μπορούμε τώρα, με βάση την διευρυμένη θεώρησή τους, να αντιληφθούμε την υποκρισία που προσπαθεί να συγκαλύψει, όχι μόνο όταν κάθε τόσο αποκαλύπτεται η σχέση του κυκλώματος διακίνησής τους με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, αλλά κυρίως γιατί τώρα γνωρίζουμε ότι τα πλέον επικίνδυνα των ναρκωτικών είναι τα Άϋλα, παραγωγοί και διακινητές των οποίων είναι οι ίδιοι εξουσιαστικοί μηχανισμοί που κόπτονται τάχατες για την αντιμετώπισή τους. Τώρα, αν θέλουμε, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το πεδίο των Ναρκωτικών είναι αυτό στο οποίο ασκούν καθημερινά τις ικανότητές τους οι κάθε λογής ηθικολόγοι λαοπλάνοι, οι αυτόκλητοι προστάτες των Λαϊκών συμφερόντων, στην ουσία αγύρτες απατεώνες και εξαρτημένοι σε κάθε είδους Ναρκωτικού σαν αυτά πού προανέφερα, πλην όμως πολύ επικίνδυνοι γνώστες των κανόνων διακίνησης και εμπορίας κάθε είδους Ιδεολογικής, Ψυχικής, Αισθητικής και Ηθικής Νάρκωσης, που πάντα προηγείται των Υλικών Ναρκωτικών. Οι ίδιοι που φτιάχνουν νόμους για την καταπολέμηση των Ναρκωτικών είναι οι ίδιοι που επιμελώς φροντίζουν να κρατούν τον Λαό στην άγνοια, την Νάρκωση και το σκοτάδι.<br /> Γιώργος Βλάσσης (Πρώην Καθηγητής Τ.Σ.) Λευκάδα 1987Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-31722898868891223272010-03-12T13:13:00.000-08:002010-03-12T13:15:09.360-08:00Κάλεσμα σε εκδήλωσηΣας γνωρίζουμε ότι η νεοσύστατη Μη Κερδοσκοπική Οικοκοινότητα "ΑΝΕΜΟΥΡΙ" με έδρα την Λευκίμμη,<br />πραγματοποιεί την Κυριακή 21 Μάρτη 2010 και ώρα 18:00<br />εκδήλωση στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης Λευκίμμης<br />με θέμα το δρομολογούμενο Αιολικό Πάρκο Βόρειας Κέρκυρας.<br />Θεωρούμε απολύτως αναγκαία την ευαισθητοποίηση των πολιτών ολόκληρου του νησιού προκειμένου να αποτρέψουμε το επαπειλούμενο νέο τερατούργημα στο νησί μας.<br />Περιληπτικά : 300 ανεμογεννήτριες επιδοτούμενες κατά 80%, χωρίς<br />φορολόγηση της παραγωγής ενέργειας, 24 φορές περισσότερη από τις ανάγκες του νησιού, την οποία θα αγοράζει η ΔΕΗ σε τριπλάσια τιμή του κόστους που την παράγει η ίδια, με σκοπό την εξαγωγή και πώληση και συνεπώς βαριές οικονομικές επιπτώσεις για τους πολίτες. <br />Το γεγονός αυτό απαιτεί επιπρόσθετα την κατασκευή δικτύου μεταφοράς ενέργειας με τεράστιους πυλώνες, το ίδιο καταστροφικούς όσο οι ανεμογεννήτριες.<br />Πυλώνες ανεμογεννητριών ύψους 178μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και 15μ. κάτω από αυτήν, 4μ. διάμετρο, 18 χιλιάδες τόνοι μπετόν, που μετά το όριο ζωής τους των 25 χρόνων, θα μείνουν νεκρά <br />μνημεία-φαντάσματα θυμίζοντας στις επόμενες γενιές ότι εμείς επιτρέψαμε αυτήν την περιβαλλοντική βεβήλωση. <br />Πέραν της άμεσης οικολογικής καταστροφής, οι προβλεπόμενες ελάχιστες θέσεις εργασίας για την συντήρηση του έργου αφορούν υπερεξειδικευμένο προσωπικό με τεχνογνωσία που μονοπωλείται αυστηρά. <br />Το νησί της Κέρκυρας επομένως θα μετατραπεί σε βιομηχανική ζώνη με όλες τις συνεπαγόμενες τεράστιες επιπτώσεις στην κοινωνική του δομή.<br />Το νησί μας δεν αξίζει τέτοια τύχη.<br />Το έγκλημα αυτό, που εμείς καλούμαστε να αποτρέψουμε, αποκάλυψε η περιβαλλοντική οργάνωση ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ, μέλη της οποίας θα παρευρίσκονται στο χώρο της εκδήλωσης για να μας ενημερώσουν και στη συνέχεια να συζητήσουμε.<br />Η Οικοκοινότητα ΑΝΕΜΟΥΡΙ, σκοπός της οποίας είναι η ανάπτυξη και προώθηση της εκμετάλλευσης των Εναλλακτικών Πηγών Ενέργειας (ΕΠΕ) με Ήπια Τεχνολογία, θα αναλάβει την διαμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων για την επίλυση του ενεργειακού μας προβλήματος.<br />Η εκδήλωση είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους Λευκιμμαίους δημότες και θα κληθούν να παρευρίσκονται και άλλες σχετικές οργανώσεις ή ευαισθητοποιημένα άτομα του νησιού καθώς και η Δημοτική Αρχή Λευκίμμης.<br /><br />Κοινότητα Οικολογικών Εφαρμογών και Μεθόδων Ήπιας Τεχνολογίας<br />"ΑΝΕΜΟΥΡΙ"Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-79675309436107458622010-02-20T22:22:00.000-08:002010-02-20T22:49:59.714-08:00Δουρειος ιππος τα Αιολικά ΠάρκαΤο παρακάτω άρθρο της Σοφίας Σαλβάνου (μέλους της περιβαλλοντικής ΜΚΟ "ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ" έρχεται ως συνέχεια προηγούμενου σχετικού πολύ διαφωτιστικού άρθρου του προέδρου της ίδιας περιβαλλοντικής οργάνωσης Σπύρου Σαλβάνου με αφορμή την σχεδιαζόμενη εγκατάσταση τεράστιου πάρκου 300 ανεμογεννητριών στην θαλάσια περιοχή Βόρειας Κέρκυρας. Η αντίδραση έκτοτε υπήρξε έντονη με συλλογή πάνω από 4000 υπογραφές, αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, προσφυγές στο ΣΕ κλπ. Ωστόσο το πρόβλημα των Αιολικών Πεδίων είναι πανελλαδικό και σχετίζεται όχι μόνο με τον ρυπογόνο λιγνίτη της Πτολεμαϊδας αλλά και με την εμμονή της κ. Μπιρμπίλη ως υπουργού περιβάλλοντος κλπ να μην θέλει να δει (προφανώς λόγω πιέσεων των σχετικών μεγάλων συμφερόντων) τις προτάσεις για πολλές μικρές αποκεντρωμένες μονάδες παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές. Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο για σωστή πληροφόρηση. Εμείς συγχαίρουμε για άλλη μία φορά και την συντάκτρια και τις άοκνες προσπάθειες της ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ για την προστασία του τόπου μας.
<br />
<br /><meta equiv="CONTENT-TYPE" content="text/html; charset=utf-8"><title></title><meta name="GENERATOR" content="OpenOffice.org 3.0 (Win32)"><style type="text/css"> <!-- @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } --> </style> <p style="margin-bottom: 0cm;"><b>Κέρκυρα 15/02/10 </b> </p> <p style="margin-bottom: 0cm;"> <span style="color:#ff0000;"><b>Αιολικά πάρκα :</b></span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"><span style="color:#008000;"> </span><span style="color:#008000;"> </span><span style="color:#ff0000;"><b><<</b></span><span style="color:#ff0000;"><span lang="en-US"><b>COLPO</b></span></span><span style="color:#ff0000;"><b> </b></span><span style="color:#ff0000;"><span lang="en-US"><b>GROSSO</b></span></span><span style="color:#ff0000;"><b>>></b></span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"><span style="color:#ff0000;"> </span>Στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος στις 09 /02/10 συζητήθηκε το νέο χωροταξικό για τις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) που προωθείται από την Κυβέρνηση . Στην παρουσίαση συμμετείχαν πλήθος Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και φορέων. Η Κέρκυρα εκπροσωπήθηκε από την Περιβαλλοντική Παρέμβαση: << Η ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ>>. Ομιλητές ήταν πέραν του Προέδρου του Επιμελητηρίου και πρώην Προέδρου του 5<sup>ου</sup> <span lang="en-US">T</span>μήματος του ΣΤΕ: κου Δεκλερή και άλλοι διακεκριμένοι επιστήμονες και νομικοί εξειδικευμένοι σε θέματα Αιολικής ενέργειας. Ο κος Δεκλερής τόνισε την σημασία του ιδεολογήματος της << πράσινης ανάπτυξης>> προκειμένου να πεισθούν οι τοπικές κοινωνίες να θυσιάσουν ό,τι απέμεινε από την άγρια Καπιταλιστική ανάπτυξη των προηγούμενων δεκαετιών: το Ελληνικό τοπίο των βουνών και των νησιών μας. Δηλαδή την ταυτότητά μας ως Έλληνες.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Το σχετικό νομοσχέδιο όπως το ίδιο αναφέρει στα πρώτα του άρθρα σκοπό έχει να βγάλει από το τέλμα αδειοδοτήσεις ΑΠΕ που έχουν κολλήσει. Δίνει μονοδιάστατα προτεραιότητα στις ανεμογεννήτριες έναντι άλλων μορφών ΑΠΕ , καταστρατηγεί τον Ν998 Περί προστασίας των Δασών, τροποποιεί τον Ν1650 επιτρέποντας να φυτεύονται γιγάντια Αιολικά πάρκα σε περιοχές Απολύτου Προστασίας της Φύσης, στα δάση-δασικές περιοχές και θυσιάζεται γεωργική γη υψηλής προτεραιότητας. Καταστρατηγούνται οι Κοινοτικές Οδηγίες και απειλούνται οι ζώνες <span lang="en-US">NATURA</span>. Είναι αυτονόητο ότι η ζημία θα προκληθεί όχι μόνο από τις ανεμογεννήτριες αλλά και τα συνοδά έργα κλίμακας όπως: διάνοιξη δρόμων σε ορεινούς όγκους, χιλιάδες χιλιόμετρα πυλώνων και καλωδίων υψηλής τάσης και υποσταθμοί με ορατό τον κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιάς.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιάς απειλής ανάλογης με εκείνην της δεκαετίας του 50 όπου θυσιάστηκαν τα πάντα στο βωμό της <<ανάπτυξης>> με τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε σήμερα από την Αντιπαροχή και την άναρχη βιομηχανική και τουριστική ανάπτυξη.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"><<Οι χώρες που παράγουν την τεχνολογία των ανεμογεννητριών και αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πχ Γερμανία θα εξαναγκάσουν την χώρα μας να βάλει παντού ανεμογεννήτριες. Η Ελλάδα καταχρεωμένη και οικονομικά ανίσχυρη θα υποκύψει και το μέλλον είναι ζοφερό αν δεν υπάρξει αντίδραση>> είπε ο κος Δεκλερής.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Δεν είναι τυχαίο ότι η ιδεολογία της <<Πράσινης Ενέργειας>> προωθείται από την Ευρώπη και στηρίζεται στην χώρα μας από συγκεκριμένα ΜΜΕ. Είναι φανερό ότι προσπαθούν να αντικαταστήσουν την έννοια της Βιώσιμης ανάπτυξης με την έννοια της Πράσινης ανάπτυξης. Η πρώτη έχει ως μέτρο τον άνθρωπο ενώ η δεύτερη είναι ο τρόπος που το Κεφάλαιο αντιλαμβάνεται την συνέχεια της ανθρωπότητας. και την αντιμετώπιση της κρίσης του. Δηλαδή την συνεχή του επέκταση σε νέους τομείς (ΑΠΕ) με σταθερή αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και όχι μείωσή της όπως θα απαιτούσε η αρχή της Βιωσιμότητας. Ακόμα και τώρα που ο Πλανήτης δοκιμάζεται, που η οικονομική κρίση δείχνει τα όρια του Καπιταλισμού και του ανθρώπου, το Κεφάλαιο σκυλεύει ό,τι απέμεινε από την Φύση ανίκανο να την διαχειριστεί βιώσιμα.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Ο κος Σουφλιάς είχε πει ότι θα φυτέψει 3800 ανεμογεννήτριες στην Πίνδο. Τώρα πληροφορούμαστε ότι με τις ευλογίες της νέας Υπουργού θα φυτέψουν 10000 και θα κάνουν το Αιγαίο <<Λιβάδι Ανεμογεννητριών>>.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Για τον μη υποψιασμένο πολίτη οι ανεμογεννήτριες είναι η ενεργειακή λύση όπως του παρουσιάζει καθημερινά σχετικός τηλεοπτικός σταθμός.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Όμως άλλα προκύπτουν από τις ίδιες τις χώρες που πρωτοστατούν παγκοσμίως στην παραγωγή Αιολικής Ενέργειας. Στην Γερμανία το περιοδικό: <span lang="en-US">Der</span> <span lang="en-US">Spiegel</span> σε άρθρο του (29/03/04) με τίτλο:<< το μεγάλο κόλπο του αέρα>> (και πρωτοσέλιδο:< Η Μανία του Αέρα>) τίθενται ανησυχητικά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα των Αιολικών Πάρκων. Ιδού μερικά από τα συμπεράσματα: </p> <ul><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Η Γερμανία αν και πρωτοπόρος στην παραγωγή Αιολικής ενέργειας δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να κλείσει ούτε ένα συμβατικό ή πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Το κόστος σταθεροποίησης των δικτύων για να δεχτούν την αυξομειούμενη αιολική ενέργεια είναι τεράστιο και το επωμίζεται ο φορολογούμενος.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Η εγκατάσταση Αιολικών πάρκων έγινε με προνομιακές αδειοδοτήσεις, υψηλές επιδοτήσεις έως και 80% και φοροαπαλαγή 100%. Χωρίς αυτά η ανάπτυξή τους δεν θα επραγματοποιείτο.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Τέλος από όνειρο φιλικής προς το περιβάλλον ενέργειας κατέστη υψηλά επιδοτούμενη καταστροφή του τοπίου.</p> </li></ul> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Η Ελλάδα πλήρως αποβιομηχανοποιημένη, με καταρρέουσα Αγροτική παραγωγή, με εξασθενούσα Τουριστική Οικονομία και κυριότερο πόρο το Τοπίο φαίνεται ότι θα θυσιάσει πολύ περισσότερα από την Γερμανία έναντι πενιχρού αντισταθμίσματος. Η βιαστική και επιπόλαιη απόφασή μας να σπείρουμε χιλιάδες Α/Γ θα έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες στο Ελληνικό τοπίο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον Τουρισμό αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Από το βιβλίο του <span lang="en-US">J</span>.<span lang="en-US">Etherington</span> 2009 <<span lang="en-US">The</span> <span lang="en-US">Wind</span> <span lang="en-US">Farm</span> <span lang="en-US">Scam</span>> προκύπτουν τα κάτωθι:</p> <ul><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Η παραγωγή ρεύματος από Α/Γ είναι ασταθής λόγω αυξομείωσης του ανέμου. Σε περίπτωση που ο άνεμος είναι κάτω από 3<span lang="en-US">m</span>/<span lang="en-US">s</span> ή πάνω από 25<span lang="en-US">m</span>/<span lang="en-US">s</span> οι Α/Γ μένουν ακίνητες και το σύστημα αποσυγχρονίζεται και η παραγωγή ρεύματος σταματάει.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Ο αποσυντονισμός του συστήματος οδηγεί σε <span lang="en-US">Black</span> <span lang="en-US">Out</span> (πχ Ισπανία 2005, Τέξας 1998 )το οποίο για να αποφευχθεί απαιτεί την παράλληλη λειτουργία Θερμοηλεκτρικών σταθμών που θα κρατεί σταθερή την τάση του συστήματος.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Οι εν λόγω σταθμοί για να πετύχουν την αναπλήρωση χρειάζεται να βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία επειδή απαιτούνται πολλές ώρες για να έρθουν σε σημείο να παράγουν ρεύμα. Επομένως ο ισχυρισμός ότι οι Α/Γ θα κλείσουν τους Θερμοηλεκτρικούς σταθμούς δεν ισχύει. Το <span lang="en-US">Der</span> <span lang="en-US">Spiegel</span> (2007) ανεκοίνωσε ότι η Γερμανία με την μεγαλύτερη παγκοσμίως αιολική ισχύ των 16000 <span lang="en-US">MW</span> ετοιμάζει 26 νέους ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς άνθρακα ενώ η Δανία των 6000<span lang="en-US">MW</span> δεν έχει κλείσει τους συμβατικούς σταθμούς.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Οι Α/Γ παράγουν το 25% -30% της ονομαστικής αξίας τους δηλ δεν έχουν απόδοση 100%. Με δεδομένη και την αστάθεια μόνο ένα μικρό μέρος της εγκατεστημένης αιολικής ισχύος είναι διαθέσιμο κάθε στιγμή στο δίκτυο. Πχ στην Βαυαρία από τα 6000<span lang="en-US">MW</span> εγκατεστημένης ισχύος η ωφέλιμη ισχύς κατά μέσο όρο ήταν 1265<span lang="en-US">MW</span>. Από την διεθνή έκθεση Ε.ΟΝ <span lang="en-US">Netz</span> 2005 προκύπτει ότι στην Γερμανία το 2020 με εγκατεστημένη ισχύ 48000<span lang="en-US">MW</span> θα μπορούν να αντικαταστήσουν μόλις 2000 <span lang="en-US">MW</span> από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Ο ισχυρισμός ότι μία μονάδα <span lang="en-US">MW</span>/<span lang="en-US">h</span> από ΑΠΕ αντικαθιστά μία μονάδα <span lang="en-US">MW</span>/<span lang="en-US">h</span> από θερμοηλεκτρική ενέργεια δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, λόγω της παράλληλης λειτουργίας των θερμοηλεκτρικών σταθμών για τους προαναφερθέντες λόγους. Επομένως δεν έχουμε ένα προς ένα αντικατάσταση. Οι Α/Γ δεν παράγουν <span lang="en-US">CO</span>2 όμως ακόμα και αν η διείσδυση της αιολικής ενέργειας στο σύστημα φτάσει το 10% η εξοικονόμηση <span lang="en-US">CO</span>2 θα είναι μικρή και αδικαιολόγητη σε σχέση με το κόστος. Η Βιομηχανία Αιολικής ενέργειας υπολογίζει παραπλανητικά το όφελος σε εκπομπές <span lang="en-US">CO</span>2 με βάση την ονομαστική ισχύ των μονάδων και όχι την πραγματική. Οι τεράστιες επενδύσεις στην εγκατάσταση Α/Γ( το κόστος εγκατάστασης εκάστης στη ξηρά υπολογίζεται σε 1.000.000 Ευρώ) θα μπορούσαν να ριχτούν σε πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του <span lang="en-US">CO</span>2 όπως η μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων με μείωση του σκυροδέματος. Η υπόθεση θυμίζει το ανέκδοτο με τον παχύσαρκο που ενώ ο γιατρός συστήνει δίαιτα αυτός συνεχίζει να τρώει βουλιμικά όλο και περισσότερο και παράλληλα παίρνει και ένα χάπι για την χοληστερίνη( ΑΠΕ).</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Απαιτούνται εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα νέων καλωδίων, (υπέργειων στην χώρα μας), γιγάντιοι πυλώνες για την μεταφορά της ενέργειας που οδηγούν σε περαιτέρω περιβαλλοντική υποβάθμιση.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ κοστίζει πολύ. Στην Βρετανία η παραγωγή ανά <span lang="en-US">MWh</span> υπολογίζεται σε: 50₤ από τον άνθρακα , 72 ₤ από Ανεμογεννήτριες και 38₤ από Πυρηνικό εργοστάσιο .Χωρίς την επιδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η εγκατάσταση Α/Γ θα ήταν αδύνατη. Τρανό παράδειγμα η Δανία που το 2003 μείωσε τις επιδοτήσεις και η εγκατάσταση Α/Γ σταμάτησε τελείως. Είναι φανερό ότι οι Εταιρείες έχουν βρεί ένα νέο ενδιαφέρον επιχειρηματικό πεδίο. (Σήμερα στην χώρα μας οι λογαριασμοί περιλαμβάνουν τέλος 0,3% υπέρ των ΑΠΕ αλλά είναι ανεπαρκές για να καλύψει τις ανάγκες της ΔΕΣΜΗΕ η οποία πρέπει να πληρώσει την διαφορά ανάμεσα στην εγγυημένη τιμή αγοράς της ενέργειας από Ανεμ/τριες που είναι 80Εερώ/ <span lang="en-US">MWh</span> και την τιμή χονδρικής αγοράς ενέργειας προερχόμενης από συμβατικές πηγές που είναι 41 Ευρώ. Έτσι άφησε απλήρωτους τους παραγωγούς αιολικής ενέργειας και ζήτησε τον επταπλασιασμό του τέλους σε 2.45%. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή από το Υπουργείο Ανάπτυξης).</p> </li></ul> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY">Στα ανωτέρω θα προσθέταμε ότι: </p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> <span lang="en-US">H</span> επέλαση των Ανεμογεννητριών και των νέων Υπέργειων δικτύων υψηλής τάσης θα οδηγήσει σε απώλεια φυσικών τοπίων και την μετατροπή τους σε Βιομηχανικές περιοχές με επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα και τον τουρισμό.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Στον Πάρνωνα ήδη το τοπίο έχει σακατευθεί από την κοπή δένδρων και σειρά έχει η Ευρυτανία και τα νησιά.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Όσο για την ηχητική όχληση κανείς δεν μιλάει για τον θόρυβο που είναι αντιληπτός σε απόσταση πέραν του χιλιομέτρου αλλά και για τους ήχους χαμηλών συχνοτήτων που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα.( βλ <span lang="en-US">Nina</span> <span lang="en-US">Piemont</span> <span lang="en-US">Wind</span> <span lang="en-US">Tourbine</span> <span lang="en-US">Syndrome</span> 2009).</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Σε περίπτωση ατυχήματος λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών τα πτερύγια τους , που ζυγίζουν έως 30 τόνους, εκτοξεύονται σε απόσταση 400 έως 800 μέτρων όπως συνέβη στο Μαρμάρι Ευβοίας το 2003. Επίσης συχνά εκδηλώνονται πυρκαγιές τόσο στα δίκτυα μεταφοράς όσο και στο κιβώτιο ταχυτήτων των Α/Γ.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Η Αιολική ενέργεια δεν αποθηκεύεται όπως η προερχόμενη από Φωτοβολταϊκά που πηγαίνει σε μπαταρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι η Δανία εξάγει τα πλεονάσματα. Να σημειωθεί εδώ ότι είναι άλλο πράγμα η εγκατάσταση μικρών οικιακών ανεμογεννητριών σε συνδυασμό με οικιακά φωτοβολταϊκά και προσπάθειες μείωσης της κατανάλωσης των νοικοκυριών.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Στις περιοχές εγκατάστασης Α/Γ μειώθηκε η αξία της Γης λόγω της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και στην Δανία διεκδικούνται ήδη αποζημειώσεις. </p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Είναι περιττό να πούμε τι επιπτώσεις υπάρχουν στην αγορά εργασίας αφού λόγω αυτοματοποίησης δεν ανοίγονται θέσεις εργασίας. Τα πάντα συντονίζονται από ένα <span lang="en-US">Control</span> <span lang="en-US">Panel</span>. </p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Αυτά για εκείνους που κόπτονται περί των ευεργετημάτων των επιχειρούμενων επενδύσεων του θαλασσίου Αιολικού Πάρκου στα Διαπόντια νησιά. Σχετικά με το Αιολικό δυναμικό της περιοχής των Διαποντίων νήσων φημολογείται έντονα ότι έχουν στηριχτεί και σε πλασματικό <span lang="en-US">Wind</span> <span lang="en-US">Component</span> για να δικαιολογήσουν τα αγαθά της επένδυσης. Αυτό που και ο τελευταίος ψαράς γνωρίζει ότι δηλ. στην περιοχή μόνο τον Αύγουστο τις μεσημεριανές προς Απογευματινές ώρες πνέουν Βόρειο-δυτικοί άνεμοι που κοπάζουν μετά τις 19.00 και που σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνονται με τα σταθερά καλοκαιρινά μελτέμια του Αιγαίου, φαίνεται να αγνοούν οι πληρωμένοι Ακαδημαϊκοί κονδυλοφόροι. Το Αιολικό Δυναμικό είναι ισχνό και ασταθές στο Ιόνιο και ως φαίνεται η επένδυση στηριζόταν στην προσδοκία της μη αντίδρασης των λιγοστών κατοίκων των νησιών, στην ενδοτικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στις υψηλές επιδοτήσεις που χορηγεί η Ε.Ε για τα θαλάσσια πάρκα. </p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα που τα πάντα διαστρέφονται έχουμε ήδη τα πρώτα <<νεκροταφεία Ανεμογεννητριών>> που δεν συνδέθηκαν ποτέ με τα δίκτυα, δεν δούλεψαν ποτέ και τα ξεδοντιασμένα κουφάρια τους χάσκουν στις βουνοκορφές της Εύβοιας αφήνοντας ένα τοπίο πληγωμένο μα ορατό σε όσους τουρίστες περνούν με πλοία πλησίον των ακτών. Προφανώς έγιναν μόνο για να απορροφηθούν οι Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Ίδια κατάσταση επικρατεί και στην Θράκη. Όλα αυτά θα μείνουν για να θυμίζουν την <span lang="en-US">Decadance</span> του Πολιτισμού της γενιάς μας. </p> <p style="margin-bottom: 0cm;" align="JUSTIFY"> Είναι πρόδηλο ότι η μικροκλίμακα του Ελληνικού τοπίου ιδιαίτερα των νησιών μας είναι ασυμβίβαστη με τα τερατώδη μεγέθη των Α/Γ. Ίσως στις βόρειες χώρες με τις αχανείς πεδιάδες (πχ Γερμανία, Δανία), με την ομοιομορφία του τοπίου η εγκατάσταση τους να προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Στην περίπτωση όμως του Ελληνικού τοπίου αποτελεί εγκληματική πράξη κατά των επερχόμενων γενεών.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color:#ff0000;"> </span><span style="color:#ff0000;"><b>Σοφία Ηλία- Σαλβάνου Μέλος ΔΣ: Περιβαλλοντικής Παρέμβασης:</b></span></p> <p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="color:#ff0000;"> <b><< Η ΑΝΤΙΝΙΩΤΗ>></b></span></p>
<br />Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-81261147109547847382009-10-07T10:05:00.000-07:002009-10-13T05:05:28.370-07:00Dario Fo - Il genio mimiko No-2-<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxDMI1I0ixgFLtNkFA_m2DYSQANuA9nDmS3yrMMNH1kf_yG8E9oTOW0fY7tcqeL2HsAkKVJfZAkiUSCX3dK6w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-67708597066105604132009-10-04T07:28:00.000-07:002009-10-13T04:56:50.141-07:00Giorgio Gaber<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='466' height='387' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxR_WSvILRZhUZeGqWSiucoaZLDLFDpuMyXesg6D4IFJ1SaCEuuUH_u_r0ISPqAXKi-r04U4ZG02hHueBaVHg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6212463706458064099.post-5541910958714285842009-09-09T05:38:00.000-07:002009-10-13T05:00:18.997-07:00Το δράμα του "ανεπτυγμένου" πολιτισμού μας!!!<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwzoH1grW2I4_-2QTIvQrKBQEzISVa7_Tnq9RL2PIAdn3wshatAYoFDyY1UrnS75Ix0Vym1s1qLtR1OEWMwUQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Λευκιμμιώτες για την Λευκίμμηhttp://www.blogger.com/profile/11374170904277538303noreply@blogger.com1