Pourquoi ???

Είναι πασίγνωστο σ' αυτούς που ξέρουν λίγη ιστορία το “pourquoi” των Γάλλων με Διεθνιστική ταξική συνείδηση στην στρατολόγηση και στις επικλήσεις της Γαλλικής κυβέρνησης για αντίσταση του λαού απέναντι στην Χιτλερική επιθετικότητα. Ανάλογη ήταν και η στάση της Διεθνιστικής ομάδας του μεγάλου αγωνιστή συμπατριώτη μας Σπύρου Πρίφτη (Άγι Στίνα)όταν όλη η αριστερά μπήκε στο δίλημμα της συμμετοχής ή όχι στην δική μας Εθνική Αντίσταση στην οποία τελικά ενέδωσε με τα γνωστά αποτελέσματα που καθένας ανάλογα με τις αξίες του ερμηνεύει και αξιολογεί.
Επειδή τυχαίνει να είμαι απ' αυτούς που εκτιμούν αρνητικά αυτήν την συμμετοχή διατηρώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα να ερμηνεύω και τους σημερινούς αγώνες κάτω από το ίδιο πρίσμα : Το λαϊκό συμφέρον απέναντι στο πάντα ασύδοτο και καταστροφικό συγκεντρωμένο κεφάλαιο, απέναντι στην μισθωτή δουλεία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, απέναντι στην κυρίαρχη φαντασίωση της “Ανάπτυξης” του μπετόν, της ασφάλτου, των θορύβων,των δηλητηρίων και των κάθε λογής αισθητικών ηθικών και ψυχικών ρύπων.
Στην μοναχικότητα της πορείας που οι αξίες μου ορίζουν, οφείλω να επιστήσω την προσοχή στους συμπατριώτες μου για δύο ανησυχητικά χαρακτηριστικά φαινόμενα της σύγχρονης κοινωνικής μας παθογένειας. Το πρώτο είναι η στάση της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για την μη αδειοδότησή του, ενώ στην ουσία αποσυνδέοντας το θέμα από αυτό της συνολικής διαχείρισης των απορριμμάτων στο νησί μας και μη προτείνοντας λύση άμεσης εφαρμογής που να κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελίματα της διαχείρισης σε όλους τους πολίτες, στην ουσία εμμένει στην αρχική στενόμυαλη θέση “Μακρυά από τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι”. Αυτό έχει σαν συνέπεια να θέτει την Λευκίμμη αντιμέτωπη με όλο το υπόλοιπο νησί που στενάζει κάτω από τους όγκους των σκουπιδιών και στην ουσία παροτρύνει τους Λευκιμμιώτες να αγωνιστούν για μία βεβιασμένη “λύση” στο πρόβλημα (όπως πχ. η καύση) που το μόνο που θα πετύχει είναι το ροκάνισμα κάποιων σοβαρών κονδυλίων, το ξεζούμισμα στο διηνεκές των πολιτών και μία ακόμη καταστροφική διέξοδο στο ξέπλυμα του μαύρου συγκεντρωμένου κεφαλαίου για να συνεχίζουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Poyrquoi λοιπόν να συμμετέχει ο απλός πολίτης σε έναν τέτοιο “αγώνα”;;; Ποιος θα κερδίσει τελικά εκτός από μία δράκα επιχειρηματιών της αρπαχτής του κάβου οι οποίοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για οτιδήποτε εκτός από την κονόμα τους και το κόμμα τους;
Το δεύτερο ανησυχητικό γεγονός είναι μία παρέα επονομαζόμενη “ομάδα Καλατράβα” η οποία φέτος για 6η φορά διοργάνωσε ένα πάρτι στην παραλία “Παναγία του Ζέλη” με πολυπληθή συμμετοχή νεαρόκοσμου απ' όσο είδα στην σχετική ιστοσελίδα και το Face Book. Απολαύστε τον δικό τους χαρακτηρισμό όπως τον αντέγραψα από το Face Book και ίσως καταλάβετε γιατί το θεωρώ ένα από τα πιό ανησυχητικά σύγχρονα συμβάντα στον τόπο μας: “KaLaTrAvA 2009, έτσι και φέτο, το μεγαλύτερο beach party του καλοκαιριού! “Άφθονο και free οινόπνευμα, κρέας και άμμος σε συνδυασμό με Live μουσική και αρκετούς Dj στα decks. Στις 8 Αυγούστου στην παραλία της "Παναγίας του Ζέλη".” Σε μία εποχή που οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον καλπάζοντα αλκοολισμό την παχυσαρκία και την κρεοφαγία ιδιαίτερα των νέων, εδώ φαίνεται ότι συνεχίζουμε να αναπαράγουμε τα στερητικά κατοχικά σύνδρομα των παλαιοτέρων, να αναπαράγουμε Καβιώτικα πρότυπα “διασκέδασης” τύπου 18-30, να αναπαράγουμε το πνεύμα του οινοπνεύματος και μάλιστα σε μία ευαίσθητη ηλικία με έντονες τάσεις ταύτισης στον συρμό και μειωμένες αντιστάσεις σε ότι αφορά το φαίνεσθαι έναντι του ΕΙΝΑΙ.
Εδώ είναι ολοφάνερη η αιτία των πανηγυρισμών της Αγγελοπούλου όταν “κερδίσαμε” τους Ολυμπιακούς αγώνες. Κι αυτή και ο Καλατράβα και τα άλλα “παιδιά” ξέραν πολύ καλά να στοχεύουν όχι μόνο στο πρόσκαιρο κέρδος αλλά μέσω της διαμόρφωσης του συλλογικού ασυνείδητου, στο διηνεκές. Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν οι διοργανωτές ότι ο τίτλος της ομάδας τους ήταν τυχαίος και “έτσι για καλαμπούρι”, τους διαψεύδει η ίδια η πρακτική τους.
Προσπάθησα να μετάσχω στην διοργάνωση αυτού του γεγονότος για την αναβάθμισή του σε θεματική συνάθροιση προβληματισμού των νέων στα τόσα κοινωνικά προβλήματα που μας κυκλώσαν, μα δεν είμαι πότης, ενώ αυτοί στην ουσία ενδιαφέρονται να κοινωνικοποιήσουν τα εξαρτησιογόνα τους πάθη. Γνωρίζοντας ότι με την κριτική μου αυτή δεν θα καλοπεράσω, δεν θα κάνω όμως το σφάλμα να θωπεύσω παρειές όπως συνηθίζουν οι παρατάξεις για λόγους πολιτικού κόστους. Καλώ όσους συμπολίτες μου ενδιαφέρονται πραγματικά για την πορεία αυτού του τόπου να σκύψουν πάνω στα θέματα αυτά πριν είναι πολύ αργά.

Λευκίμμη 16 Αυγούστου 2009 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)