ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΥΤΑ

Πατριώτες Λευκιμμαίοι.
Στις 15 Μάη 2003 παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος στάθηκα μόνος μου στην διακλάδωση της χωματερής μας εκθέτοντας με ταμπλό απ’ τη μία την αντίθεσή μου στο θάψιμο των σκουπιδιών και απ’ την άλλη την πρότασή μου για σωστή διαχείριση των σκουπιδιών με ανακύκλωση στην πηγή και αποκεντρωμένη διαχείριση κατά Δήμο. Τις 3 Δεκέμβρη 2003 με ειδικό ταμπλό εκδήλωσα για πρώτη φορά πανκερκυραϊκά την αντίθεσή μου στον σχεδιασμό των ΧΥΤΑ στο νησί μας εκθέτοντας τα βασικά μειονεκτήματα αυτού του συγκεντρωτικού τρόπου διαχείρισης προβλέποντας μάλιστα και την εξέλιξη του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια ως μοναδικού αποδέκτη των σκουπιδιών του νησιού μετά τον σύντομα διαγραφόμενο κορεσμό του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου. Η αντίθεσή μου αυτή δεν στηρίζονταν στις παρανομίες του συγκεκριμένου έργου που πρώτος αποκάλυψε ο Νίκος Σαμοϊλης και στη συνέχεια ολοκλήρωσε ο Σπύρος Κουρής. Ακόμα δηλαδή κι αν το έργο ήταν απολύτως νόμιμο, η αντίθεσή μου θα ήταν ίδια διότι αυτή η αντίθεση βασίζεται κυρίως στην απαράδεκτη συγκέντρωση της όποιας διαχείρισης αρχικά σε δύο πόλους πρώτα στο Τεμπλόνι και στη συνέχεια στα Μισοράχια ως τελικός μοναδικός διαφαινόμενος αποδέκτης όταν το Τεμπλόνι θα φισκάριζε.
Όταν αργότερα συνεστήθη ο σύλλογος «Το Αλεύχιμον» εντόπισε την δράση του κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, εστιάζοντας και περιορίζοντας τον αγώνα του αποκλειστικά στις παρανομίες του συγκεκριμένου έργου.: «Δεν είμαστε ενάντιοι σε έναν ΧΥΤΑ που θα δουλεύει σωστά. Αντιδρούμε στην λαθεμένη χωροθέτησή του στην συγκεκριμένη θέση στα Μισοράχια». Αυτό έλεγε το Αλεύχιμο αυτό λέει και η Συντονιστική σήμερα. Αυτή όμως η θέση δεν αποκλείει την δημιουργία ΧΥΤΑ σε οποιοδήποτε «κατάλληλο» σημείο του νησιού, πράγμα που εκμεταλλεύεται η αντίδικη πλευρά για να κάνουν τους υπόλοιπους πολίτες του νησιού να είναι επιφυλακτικοί στην οποιαδήποτε πρόθεση αντίθεσής τους στον ΧΥΤΑ. Παρόλο που είμαι από τα ιδρυτικά μέλη του, παρόλο που όλοι γνώριζαν το ενδιαφέρον μου για το θέμα αυτό που πρώτος ανέδειξα, ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη μου στην διαμόρφωση της πορείας του αγώνα, πολύ δε περισσότερο δεν ζητήθηκε η γνώμη κανενός εκ των μελών του, ενώ και η αντίθεση στον συγκεκριμένο ΧΥΤΑ και η ανύπαρκτη κατ’ ουσία «θέση» του συλλόγου στο ερώτημα: «Τι κάνουμε με τα σκουπίδια όταν ούτε χωματερή θέλουμε ούτε ΧΥΤΑ» που επιχειρεί η απάντηση : « Δεν είναι δουλειά μας να βρούμε την λύση. Ας φρόντιζαν οι αρμόδιοι να κάνουν σωστό σχεδιασμό» τέθηκαν χωρίς πρόθεση επεξεργασίας στο κοινό της Λευκίμμης σε λαϊκές συνελεύσεις όπου αυτό καλούνταν είτε να συμφωνήσει είτε να διαφωνήσει, όχι πάντως να συμπληρώσει, να διορθώσει ή να αμφισβητήσει. Έτσι από την ημέρα διατύπωσης της λαθεμένης αυτής θέσης και αντιμετώπισης του προβλήματος από το Αλεύχιμο έως σήμερα είναι ολοφάνερη η απομόνωση και η περιθωριοποίηση των αντιδρούντων αγωνιστών κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, σε σχέση με το σύνολο των κατοίκων του νησιού. Στη συνθήκη αυτή είναι ερμηνεύσιμη η ολοφάνερη πανωλεθρία μας τόσο στο πολιτικό όσο και στο δικαστικό επίπεδο και είναι πραγματική υπέρβαση η απόφαση της νομαρχιακής οργάνωσης του ΚΚΕ που αντιτίθεται στον ΧΥΤΑ αφού αυτή η απόφαση έρχεται σε αντίθεση όχι μόνον με την θέση της ομογάλακτης ΔΑΚ Λευκίμμης αλλά κυρίως έρχεται σε αντίθεση με την εκλογική του βάση που βλέπει τους ΧΥΤΑ ως αναγκαία και μόνη λύση του προβλήματος των σκουπιδιών. Πρέπει να πούμε όμως ότι η θέση αυτή της ίδια παράταξης έρχεται σε αρμονία με την προτεινόμενη από την Κ.Ε. του ΚΚΕ περιφερειακή διαχείριση σε 7 μεγάλους σταθμούς ολοκληρωμένης διαχείρισης σκουπιδιών, σχεδιασμός στον οποίο συγκλίνουν όλα τα κόμματα. Έστω κι αν αυτή η διαχείριση είναι σωστή (που δεν είναι, όπως αποδεικνύει το παράδειγμα του εργοστάσιου Αττικής) δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα: «Τι θα κάνουμε τα σκουπίδια μας μέχρι τότε;». Κάθε προσπάθειά μου να διευρύνω τον προβληματισμό και να ξαναβάλω στο τραπέζι της συζήτησης την «θέση» του Αλεύχιμου δέχθηκε καταιγισμό αντιδράσεων, κυρίως από πλευράς των μελών του Δ.Σ. του συλλόγου. Η συνέχεια της εμμονής αυτής είναι τραγική τόσο για τον σύλλογο, ο οποίος όχι μόνον δεν αύξησε τον αριθμό των μελών του αλλά στις τελευταίες εκλογές παρουσιάστηκε με το 1/3 των αρχικών του μελών, όσο και για την μαζικότητα του κινήματος των Λευκιμμιωτών κατά της καταφανούς υποβάθμισης ολόκληρης την Νότιας Κέρκυρας από την δημιουργία ΧΥΤΑ στα Μισοράχια. Η άρνηση συμμετοχής στον αγώνα κατοίκων, από περιοχές του Δήμου μας που απέχουν περισσότερο από απόσταση οσμής από τα Μισοράχια, εξηγείται θαυμάσια τόσο από την ανυπαρξία πρότασης από κάποιον αξιόπιστο φορέα για το «τι θα κάνουμε με τα σκουπίδια μας», όσο και από την υποχθόνια καλλιεργημένη ανησυχία τους ότι αν ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια ακυρωθεί πολύ πιθανόν μία νέα χωροθέτησή του να τον φέρει δίπλα τους.
Από την μεριά των υπόλοιπων πολιτών του νησιού όσο η κατασκευή του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια αναστέλλεται, τόσο η αγωνία τους κορυφώνεται για το τι θα γίνει με τα σκουπίδια τους και την οικονομία του νησιού και την υγεία των κατοίκων αφού το Τεμπλόνι γέμισε. Πιέζουν λοιπόν τους πολιτικούς να ξαναρχίσει η κατασκευή του ΧΥΤΑ για να μην καταστραφεί όλο το νησί κι’ ας πάει και το παλιάμπελο η Λευκίμμη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο κάνουνε και στην Ευρώπη: Χαλαλίζουνε μία περιοχή για να αναπτυχθεί η υπόλοιπη. (Μέθοδος ανάπτυξης «καθαρής βιτρίνας»)
Οι Τεμπλονιώτες που βλέπουν με τα μάτια τους καθημερινά τι σημαίνει ΧΥΤΑ και μάλιστα στην χειρότερη εκδοχή του, δεν βλέπουν την ώρα να γίνει ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια για να ξαλαφρώσουν κάπως. Πιέζουν λοιπόν στην κατεύθυνση να μην γίνει νέο κύτταρο στο Τεμπλόνι και πολύ καλά κάνουν. Δεν έχουν όμως κανένα λόγο να χαίρονται με το σταμάτημα των έργων στα Μισοράχια.
Οι κυβερνώντες πολιτικοί ταγμένοι να υλοποιήσουν τον σχετικό κυβερνητικό σχεδιασμό, που παρέλαβαν ατόφιο και στα μέτρα τους από τους προηγούμενους, δεν βρίσκουν καμία εναλλακτική λύση στο πρόβλημα και λένε ψέματα στους πολίτες ότι η μόνη λύση είναι ο ΧΥΤΑ και ειδικά αυτός στα Μισοράχια.
Οι δικαστές πάλι πολύ σωστά μετράνε σε κάθε δίκη το βάρος των παρανομιών του συγκεκριμένου ΧΥΤΑ με το κοινωνικό κόστος που θα σήμαινε η μη λειτουργία του. Αυτοί θα σηκώσουν το βάρος των λαθεμένων πολιτικών επιλογών; Στην πόλη μένουν άλλωστε και όχι στην Λευκίμμη.
Έτσι οι φουκαράδες οι Καβιώτες που το μόνο που τους ενδιέφερε τόσα χρόνια ήταν η αρπαχτή και οι οποίοι κάθε φορά που προσπαθούσα να τους δείξω τον κίνδυνο μου λέγανε : «Δεν ξέρουν αυτοί ρε Βλάσση και ξέρεις εσύ;» τώρα που βλέπουν σαν φλύκουρα πετούμενα στον αέρα τα εκατομμύρια που έχουν επενδύσει στον Κάβο, τα πήρανε στο κρανίο και ξενυχτάνε στα Μισοράχια ακονίζοντας τα σπαθιά τους σαν τους Σουλιώτες το 21 και, ως ασήμαντη μειοψηφία που απέμειναν, έχουν απέναντί τους πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, πολίτες, θεούς και δαίμονες. Τι να τους πει τώρα ο Δήμαρχος; Ότι έχουν άδικο; Αμηδά τολμάει να τους το πει. Απ’ την άλλη όμως καλλιεργεί την διχόνοια εναντίον τους αναδεικνύοντας τις παρανομίες και τις ολιγωρίες τους. Το γνωστό δηλαδή «διαίρει και βασίλευε» : Οι Ριγγλαδίτες, οι τσιακάληδες, οι Καβιώτες οι Βιταλαδίτες κ.λ.π. και όλοι εναντίον όλων τσιμπάνε σαν τους χάνους. Πού μυαλό να δούνε ότι πάμε στον πάτο σούμπιτοι. Τους πετάει μετά και το ερώτημα : «Πείτε μου τι να κάνω με τα σκουπίδια;» και τους αφήνει σύξυλους βγαίνοντας αυτός ως ο μόνος σοβαρός και υπεύθυνος άρχοντας!
Τι κι αν φωνάζει ο Μελισσουργός ότι υπάρχει λύση όταν ούτε οι άμεσα θιγόμενοι δεν θέλουν να την δουν; Άντε τώρα εσύ να πεις σε μία παρέα να διαλέξει το φαΐ που θα φάει όταν αυτή δεν γουστάρει να φάει!
Το γιατί δεν θέλουν κάποιοι να δώσουν μια λύση είναι μεγάλη ιστορία: Πρώτα σου λένε ότι δεν είναι δική τους δουλειά να δίνουν λύσεις αλλά των κυβερνώντων πολιτικών και των ειδικών επιστημόνων! Όταν τους απαντάς ότι το συμφέρον τους τουλάχιστον είναι υποχρεωμένοι να το ξέρουν και ότι κανείς πολιτικός δεν μπορεί καλύτερα από τους ίδιους να το εγγυηθεί (αλλού έχουν τις βίλες τους) και ότι η επιστήμη δεν είναι ανεξάρτητη από τις πολιτικές επιλογές και ότι οι ειδικοί επιστήμονες έχουν επί του θέματος τεράστιες διαφορές απόψεων και ότι οφείλουμε εμείς να τους δώσουμε πλαίσιο αρχών βάσει του οποίου θα μας δώσουν επιστημονικές μελέτες και ότι με το σκεπτικό αυτό που πορευόμαστε θα είμαστε πάντα ριγμένοι και πάντα διαμαρτυρόμενοι για επιλογές που κάνουν άλλοι για μας χωρίς εμάς, τότε σου γυρνάνε την πλάτη και τέρμα ο διάλογος. Ως εκεί αντέχουν. Γιατί άραγε; Μήπως είναι μειωμένης νοημοσύνης και δεν μπορούν να κατανοήσουν πράγματα που άλλοι απλοί πολίτες εγγράμματοι η αγράμματοι κατανοούν πανεύκολα, ή μήπως ενώ προσπαθούν να πείσουν εμάς και τον εαυτό τους ότι όντας στην Συντονιστική άφησαν σπίτι τους την κομματική τους ταυτότητα, ενώ στην ουσία νοιώθουν βαρύ το ατόπημα να πάρουν θέση διαφορετική του κόμματός τους; Διότι πράγματι το να δίνεις πρόταση άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών, τουλάχιστον για το μεσοδιάστημα μέχρι το 2013 που θα γίνει η νέα διαχείριση, ε αυτό δεν κατάφερε κανένα κόμμα να το κάνει. Τώρα πως τα κατάφερε ο μελισσουργός είναι άλλη ιστορία. Του πετάς λοιπόν ένα αβασάνιστο : «Δεν εφαρμόζεται η πρότασή σου» και καθάρισες μ’ αυτόν. Μόνος κι έρημος είναι εξ’ άλλου. Τον καλείς να δηλώσει δικός σου κι αυτός το παίζει ανένταχτος απλός πολίτης Λευκιμμιώτης. Που πας ρε Καραμήτρο! Όταν τους ρωτάς «γιατί δεν γίνεται;» σου απαντούν με το … πολύ «προοδευτικό»: « Πες μου που αλλού γίνεται αυτό που λες;» υποτιμώντας έτσι τον τόπο τους, ή σου λένε ότι: «αυτό που λες αντίκειται στην νομοθεσία». Όταν τους απαντάς ότι άμα το θέλει ο κόσμος και η νομοθεσία να μην το επιτρέπει (που δεν είναι αλήθεια) μπορούμε να την αλλάξουμε έστω και πιλοτικά στον νομό μας (λόγω ιδιαιτεροτήτων και επείγοντος) όπως κάναμε και π.χ. με τον ΟΑΕΔ , πάλι το βουλώνουν και σου γυρνάνε την πλάτη. Βλέπεις είναι οι μόνοι αγωνιστές αυτοί, που τον μόνο γνήσιο αγώνα που ξέρουν είναι αυτόν της σύγκρουσης με τα ΜΑΤ. Όλοι οι άλλοι που δουλεύουμε στην διεύρυνση του πολιτικού αγώνα είμαστε αδιάβαστοι κουραμπιέδες.
Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι η μόνη πρόταση που θα μπορούσε να δώσει λύση άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών είναι η αποκεντρωμένη κατά Δήμο διαχείριση, που δεν απαιτεί χρονοβόρες μελέτες, ιδιαίτερες χρηματοδοτήσεις, διαγωνισμούς κ.λ.π. και η οποία μπορεί να χρηματοδοτηθεί με απλή διαμόρφωση του Δημοτικού Προϋπολογισμού Τεχνικών Έργων σε μία συνεδρίαση του Δ.Σ. αρκεί να προηγηθεί η Υπουργική απόφαση που εμείς θα επιδιώξουμε. Παράλληλα βέβαια πρέπει να παραγγελθεί επιστημονική μελέτη για την βελτίωση της απόδοσης του συστήματος διαχείρισης. Αυτή την λύση όχι μόνον δεν την απαγορεύει ο νόμος, όπως λένε οι κολλημένοι αλλά και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία την στηρίζει με τις: 1) Οδηγία 75/442/ΕΟΚ, 2) Οδηγία 1999/31/ΕΚ, 3) Απόφαση 2000/738/ΕΚ, 4) Οδηγία 2003/33/ΕΚ αλλά και η Ελληνική νομοθεσία με τις: 1) ΚΥΑΗΠ 29407/2002, 2) ΚΥΑ 69728/96, 3) ΚΥΑΗΠ 50910/2003, 4) ΚΥΑΗΠ 4641/2006 . Τέτοια όμως μορφή διαχείρισης δεν υπάγεται στα προγράμματα κανενός από τα κόμματα της βουλής ως απόρροια της γενικότερης απουσίας εναλλακτικού προτάγματος εξουσίας που τα χαρακτηρίζει. Τι φταίει όμως το Αλεύκι γι αυτό; Πρέπει η Λευκίμμη να πληρώσει για τις αδυναμίες των κομμάτων ή μήπως πρέπει οι οπαδοί τους να βλέπουν το κόμμα τους και όχι το συμφέρον του τόπου μας; Εδώ οι κυβερνώντες μας βάζουν το δίλημμα : «Τι συμφέρει να καταστραφεί, το Αλεύκι ή όλη η Κέρκυρα;». Δεν μπορούμε να δούμε ότι είναι αναγκαίο να αποφύγουμε αυτό το δίλημμα προτιμώντας μία λύση αποκεντρωτικής διαχείρισης έναντι της συγκεντρωτικής που προτάσσει η κυβέρνηση και το κόμμα;
Και να ήτανε σωστή και συμφέρουσα η οποιαδήποτε συγκεντρωτική διαχείριση και δεν ήταν τόσο καταφανή στον απλό νου τα μειονεκτήματά της και να μην μάλλιαζε η γλώσσα μου να εξηγώ στον καθένα τα αυτονόητα, θα έλεγα ότι δεν μπορούν και όχι δεν θέλουν να καταλάβουν, θα έλεγα ότι δεν είναι η κομματική πόλωση που δεν αφήνει τους συμπατριώτες μου να καταλάβουν αλλά ότι εγώ έχω περισσότερο μυαλό απ’ αυτούς. Πως γίνεται όμως αυτά που λέω να τα καταλαβαίνουν συμπολίτες μου που άλλοι έχουν υψηλότατη γνώση και άλλοι δεν έχουν ιδιαίτερη ; Ποιος δεν μπορεί να καταλάβει τον νόμο της Φύσης που λέει ότι όταν ενώνεις δύο προβλήματα το συνολικό πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμά τους, δηλαδή άμα συγκεντρώνουμε τα σκουπίδια 13 Δήμων το πρόβλημα μπορεί να γίνει και 30 φορές μεγαλύτερο από το να τα διαχειριστούμε χωριστά κατά Δήμο; Ποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν χωροθετείς σε μία περιοχή μία γιγάντια άκρως οχλούσα δραστηριότητα, η περιοχή αυτή υποβαθμίζεται και τελικά έλκει γύρω της όλες τις άλλες οχλούσες δραστηριότητες της ευρύτερης περιοχής; Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι είναι φυσικό γύρω σε μία τέτοια οχλούσα δραστηριότητα με απαξιωμένη γης αναπτύσσεται φαβέλα όπως στον Αι Γιάννη με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε θέματα κοινωνικής συνοχής, παραβατικότητας κ.λ.π. ; Ποιος δεν έχει αρκετό μυαλό να καταλάβει ότι το σκουπίδι έχει τεράστια αξία και η διαχείρισή του έρχεται τρίτη σε απόδοση παγκοσμίως μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά και ότι πολλές φορές το διαχειρίζεται η Μαφία που έτσι ξεπλένει το μαύρο χρήμα της που προέρχεται από άλλες παράνομες δραστηριότητές της; Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι τέτοιες μεγάλες επενδύσεις βολεύονται μόνο με μεγάλες συγκεντρώσεις σκουπιδιών που με το νέο σχέδιο αναβαθμίζονται από το σημερινό Νομαρχιακό στο Περιφερειακό επίπεδο; Ποιος δεν έχει το μυαλό να καταλάβει ότι το κόστος συγκέντρωσης είναι τεράστιο και θα το πληρώνει ο κοσμάκης ενώ το ποσοστό διαλογής είναι μικρό (επίσημα 40% και στην πράξη ούτε 20%) δηλαδή ότι ο «αφρός» των σκουπιδιών με την μεγαλύτερη αξία πάει στον διαχειριστή (Κράτος ή Ιδιώτης) ενώ τα περισσότερα σκουπίδια θάβονται; Όταν μάλιστα τους δίνεις να διαβάσουν άρθρο καθηγητού του Πολυτεχνείου για το εργοστάσιο ανακύκλωσης Αττικής που κόστισε τρεις φορές πάνω από το κόστος μελέτης και απ’ τη μία μεριά μπάζει ακατέργαστα σκουπίδια κι από την άλλη βγάζει πάλι σκουπίδια αλλά κατεργασμένα που θάβονται στον ΧΥΤΑ Λιοσίων, γιατί τότε δεν ακούν τι λένε οι ειδικοί επιστήμονες; Και όταν τους δείχνεις το πόρισμα του Παγκόσμιου συμβουλίου ειδικών επιστημόνων για την διαχείριση στερεών αποβλήτων που προτείνει ως βέλτιστη λύση την διαχείριση κατά Δήμο με μικρούς ΧΥΤΥ γιατί τότε αρνούνται να τους ακούσουν και ακούν μόνο ότι τους πλασάρει το κόμμα ως μόνη επιστημονική λύση; Μήπως δεν είναι αλήθεια αλλά απλώς νομίζουνε ότι αφήσανε έξω από την Συντονιστική την κομματική τους ταυτότητα; Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι καμία συγκεντρωτική λύση δεν μπορεί να μοιράσει δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα της διαχείρισης των σκουπιδιών όσο η μέθοδος που προτείνω; Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι η αποκεντρωμένη κατά Δήμο διαχείριση που προτείνω είναι πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενη από τους πολίτες παρά η συγκεντρωμένη διαχείριση που πάνε να μας επιβάλουν; Ε όχι. Σίγουρα δεν είναι θέμα μυαλού. Το πρόβλημα είναι η κομματική παρωπίδα που δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Τι θα απογίνει το Αλεύκι με τους Λευκιμμιώτες σε «κώμα» είτε αυτό είναι πολιτικό είτε είναι εγκεφαλικό;
Και σαν να μην έφτανε αυτό έρχονται κάτι φουριόζοι «οικολόγοι» από την Ευρώπη, που ζήσανε κάποια χρόνια, θαμπωμένοι από το «μεγαλείο» της και θέλουν σώνει και καλά να μας κάνουν κι εδώ τα ίδια, για να μην είμαστε, λέει, απολίτιστοι! Για φαντάσου!! Οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι που σε κάθε μεγαλούπολη της Γαλλίας είναι και ένας πυρηνικός σταθμός. Δεν μας λένε όμως σε ποια χώρα θάβουν τα απόβλητα. Με μια Γερμανία που καίγονται τα δάση της από την όξινη βροχή και παρ όλ’ αυτά μας έχει γεμίσει με «βιολογικά» προϊόντα. Με μία Ολλανδία που καταστρέφει έκταση στις χώρες του τρίτου κόσμου κατά 14 φορές μεγαλύτερη της επιφάνειάς της για να θρέψει τις αγελάδες της που παράγουν μεθάνιο περισσότερο από το διοξείδιο της κ.λ.π. κ.λ.π. Τους βουτάει λοιπόν αυτούς τους «πολιτισμένους» ο πονηρός υποψήφιος Δήμαρχος, τους βάζει στη λίστα και, όταν πάρει την εξουσία, τους βάζει υπεύθυνους στον τομέα καθαριότητας και ξαμολιόνται αυτοί πόρτα-πόρτα να κάνουν τον κόσμο να αποκτήσει Οικολογική συνείδηση. Όπως οι Ευρωπαίοι!! Τι κάνει λοιπόν ο Ευρωπαίος πολίτης τα σκουπίδια του; Τα διαλέγει στο σπίτι κατά είδος βέβαια και πάει και τα αφήνει στους ανάλογους κάδους που ανήκουν σε ιδιώτη. Πληρώνει βέβαια τα Δημοτικά τέλη και τα πρόστιμα για να χαρίζει διαλεγμένα στον ιδιώτη τα σκουπίδια του, την περιουσία του δηλαδή. Ο ιδιώτης πάλι παίρνει τις επιδοτήσεις του, που είναι λεφτά των πολιτών, και μετατρέπει τον Δήμαρχο σε επιστάτη της καλοστημένης κομπίνας του για να τρομπάρει καθημερινά το κεφάλι των δημοτών του με «οικολογική» συνείδηση, ενώ με το σωρευμένο του χρήμα ελέγχει ΜΜΕ και πολιτικούς. Αυτή είναι κομπίνα!! Σε κάθε πολίτη και μία βδέλλα!! Σαν να λέμε δηλαδή ότι σου κάνει χάρη κάποιος που βουτάει το αυτοκίνητό σου αρκεί πρώτα να το απαλλάξεις από τα βάρη, να το περάσεις ΚΤΕΟ, να το βάψεις και να δώσεις και του «ευεργέτη» και κάτι τις!! Ε αυτό είναι φανερό ότι θέλει χοντρή τρόμπα «συνείδησης». Είδες πολιτισμό η Ευρώπη; Ευτυχώς λοιπόν εμείς δεν έχουμε ακόμη τέτοια συνείδηση και ελπίζω να μην αποκτήσουμε ποτέ. Εμείς απλά λέμε ότι όποιος βρομίζει πρέπει να πληρώνει αυτόν που τον ξεβρομίζει. Αν δεν θέλει κανένας να ξεβρομίσει αυτούς που βρωμίζουνε θα πει ότι δεν πληρώνονται καλά ή δεν έχουν καλές συνθήκες εργασίας (ασφάλιση, Βαρέα και ανθυγιεινά, ανθρωπινούς χώρους εργασίας κ.λ.π.). Αυτό λέει και η πρότασή μου που δεν είναι καθόλου βασισμένη στην «οικολογική» συνείδηση αλλά στην απλή αίσθηση του συμφέροντος που δόξα τω θεώ στους Έλληνες δεν λείπει ακόμα. Παρ όλ’ αυτά όμως η πρόταση και πολύ δίκαιη είναι και βαθιά Οικολογική, αφού και τα μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης πετυχαίνει από κάθε άλλη μέθοδο (μέχρι 95%) και καταπολεμά την ανεργία και την κοινωνική αδικία που είναι η ρίζα της Οικολογικής ανισορροπίας των ημερών μας. Περίμενα όμως μία ορθότερη στάση όλων των παρατάξεων στην προσπάθεια εφαρμογής του Ευρωπαϊκού προτύπου διαχείρισης απορριμμάτων στον τόπο μας. Ακόμα περιμένω να πάρει κάποια παράταξη θέση απέναντι στην κατάφορη υπεξαίρεση της περιουσίας των πολιτών αλλά και της αφαίμαξης του τόπου με την εμφάνιση των μπλε κάδων. Ακόμα περιμένω να διαμαρτυρηθεί κάποιο κόμμα για την άδεια αποκλειστικής διαχείρισης των απορριμμάτων του νησιού σε έναν ιδιώτη (Λαυράνος) σε εποχή μάλιστα ελεύθερου ανταγωνισμού. Ακόμα περιμένω να αντιδράσει κάποιο κόμμα στο προδιαγραμμένα μειωμένης απόδοσης σχεδιασμό κεντρικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Ακόμα περιμένω να αντιδράσει κάποιο κόμμα στην ληστρική συγκέντρωση κρατικού ή ιδιωτικού κεφαλαίου από την αξιοποίηση του «αφρού» των σκουπιδιών και της άγριας εκμετάλλευσης των πολιτών και ιδιαίτερα των κακομοιριασμένων των τσιγγάνων που με ελάχιστη αμοιβή χωρίς ένσημα για την επιβίωσή τους αναγκάζονται να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες υπαίθρια με ήλιο και βροχή σαν τα γουρούνια όλη μέρα για να τα κονομάει κάποιος. Ακόμα περιμένω κάποιο κόμμα να επεξεργαστεί μια άμεση λύση έκτακτης ανάγκης (δεν λέω για την δική μου) τουλάχιστον για το μεσοδιάστημα μέχρι τον νέο σχεδιασμό που… θα ροκανίσει το 4ο πακέτο. Να δεχθώ αυτό που λένε οι κολλημένοι ότι «εμείς ως απλοί πολίτες είμαστε αναρμόδιοι να δώσουμε τη λύση». Οι πολιτικοί όμως; Κι αυτοί αναρμόδιοι είναι; Κι εγώ που έχω το πρόβλημα στην πόρτα μου, στο σπίτι μου, στη δουλειά μου, στην υγεία μου, στην οικονομία μου, στον τόπο που ζω, τι να κάνω; Να πάρω ένα ματσούκι και να αρχίσω να κυνηγάω αρμόδιους, ή να πάρω την ευθύνη πάνω μου και να κόψω τον λαιμό μου για να βρω και να επιβάλω την λύση που εγώ βλέπω σωστή και συμφέρουσα; Μέχρι στιγμής προτιμώ το δεύτερο γιατί αργότερα δεν ξέρω τι θα γίνει κι αν θ’ αλλάξω γνώμη. Κάλεσα λοιπόν επανειλημμένα τους πάντες να καθίσουμε να βρούμε μία λύση σωστή, πρακτικά εφαρμόσιμη, συμφέρουσα, δίκαιη και άμεσης εφαρμογής. Δυστυχώς οι «αρμόδιοι» δεν με άκουσαν δικαιώνοντας έτσι τον πρώην Δήμαρχο Αλ. Γαρδικιώτη που μου έλεγε : «Σε ποιους τα λες ρε Γιώργη;». Παρόλα αυτά και μόνον επειδή έχω σχεδόν ταυτίσει το προσωπικό μου συμφέρον με το συμφέρον του τόπου μου και κυρίως επειδή συνήθισα να διευρύνω τον προβληματισμό μου από το τοπικό στο παγκόσμιο, που δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι φτάσαμε στο παρα πέντε, κάνω αυτό που πάντα έκανα : Αγωνίζομαι κυρίως γι αυτή τη δύσμοιρη νέα γενιά που η δική μας καταδίκασε να αντιμετωπίσει και να λύσει τα τεράστια προβλήματα που η δική μου γενιά τους κληροδότησε, αν θέλει να επιβιώσει. Τα λυπάμαι τα φλιμμένα. Και είναι τόσο αγνά και όμορφα! Σε τι κόσμο θα ζήσουν;
Ξέρω ότι έγινα κουραστικός, σχεδόν μονομανής στην επιμονή μου να βάλω το θέμα της λύσης στο τραπέζι της συζήτησης κάποιου συλλογικού φορέα από τόσους που έχουμε. Χωρίς να αποκλείσω κανέναν, χωρίς παρωπίδες, φωνάζω σε κάθε κατεύθυνση με κάθε μέσο που διαθέτω για την αναγκαιότητα πρόταξης μιας ευρύτατα αποδεκτής λύσης με τα χαρακτηριστικά που προανάφερα. Καμία ουσιαστική απόκριση. Όλοι σου λένε «Δίκιο έχεις», «Σωστά τα λες», «Θα το συζητήσουμε σύντομα» και σε γράφουνε κανονικά. Ως κι ο Δήμαρχος τα ίδια λέει. Αυτοί βέβαια που τον έχουν διαγράψει και δεν αντιλαμβάνονται ότι θα τον έχουμε δήμαρχο ακόμη 3 χρόνια, λένε ειρωνικά: «Αφού στο είπε αυτός… κοιμήσου ανήσυχος!». Εντάξει, το βλέπω ότι ο Δήμαρχος δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του προβλήματος ή κάνει πως δεν την αντιλαμβάνεται. Ποιος όμως την αντιλαμβάνεται; Μήπως την αντιλαμβάνονται αυτοί που εκατό φορές υποσχέθηκαν να βάλουν το πρόβλημα στο τραπέζι και διαρκώς κοροϊδεύουν; Και ποιόν κοροϊδεύουν; Εμένα κοροϊδεύουν ή τον εαυτό τους και την ιδιαίτερη πατρίδα τους; Κι αν ακόμη λόγω πίεσης το βάλουν το θέμα στο τραπέζι της συζήτησης μήπως δεν καταλαβαίνω ότι πολλοί απ’ αυτούς το κάνουν προσχεδιασμένα για να απαλλαγούν οριστικά από την οποιαδήποτε αμφισβήτηση της «ορθότητας» που ήδη έχουν παγιώσει στην κεφαλή τους; Νομίζετε δεν αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο να οδηγηθώ σε μία καλοστημένη παγίδα ως πρόβατο επί σφαγή, που με την επίφαση μίας ψευτοδημοκρατικής διαδικασίας και μίας πλαστής πλειοψηφίας θα καθαρίσουν από την παρουσία μου, όχι μόνο στο θέμα του ΧΥΤΑ αλλά και γενικότερα στα πολιτικά πράγματα του τόπου μας; Το ξέρω και δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν, γιατί ακόμα κι αν η πρότασή μου μειοδοτήσει έχει ήδη φύγει προ πολλού από μένα, όπως το βέλος που ήδη εκτοξεύθηκε από το τόξο.
Γι αυτό πατριώτες, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον είναι μία ωριμότερη στάση όλων απέναντι σε όλους και στα κοινά μας προβλήματα. Χωρίς ωτασπίδες, χωρίς παρωπίδες, χωρίς προσωπίδες, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς καταχθόνιες μεθοδεύσεις και
όλοι μαζί θα καθίσουμε κάτω να βρούμε μόνοι μας τη λύση και να την εφαρμόσουμε. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η πρόταση που καταθέτω αποτελεί μία ικανή βάση συζήτησης και επεξεργασίας για ένα οριστικό πρόταγμα παλλαϊκής αποδοχής. Είμαι πεπεισμένος ότι η Συντονιστική κατά του ΧΥΤΑ αλλά και το Αλεύχιμο είναι οι πλέον αρμόδιοι και κατάλληλοι συλλογικοί φορείς που μπορούν να την προωθήσουν. Είμαι πεπεισμένος ότι η προώθηση της πρότασης θα διευκολύνει τα μέγιστα και τον αγώνα μας κατά του ΧΥΤΑ και την οριστική επίλυση του προβλήματος των απορριμμάτων. Είμαι, τέλος, πεπεισμένος ότι το σχέδιο άμεσης διαχείρισης απορριμμάτων που καταθέτω μπορεί, με την παλλαϊκή αποδοχή του, όχι μόνο να σηματοδοτήσει το σταμάτημα της καθοδικής πορείας του τόπου μας αλλά και να αποτελέσει το εφαλτήριο για να εκτιναχθούμε, ως κοινωνία και ως τόπος, προς μία ανελικτική πορεία στο μέλλον.
Λευκίμμη 31/03/2008 Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)
μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια
και μέλος της Ομάδας Ανακύκλωσης Λευκίμμης