Αφιέρωμα στον "Τουίτη" που έφυγε νωρίς, το ποίημα του Καρυοτάκη. Θυμάμαι ήμουν έφηβος όταν το προτοδιάβασα και έκτοτε αρκετές φορές το απήγγειλα, κυρίως στις φοιτητικές ποιητικές βραδυές που διοργανώναμε μέσα στην μαύρη διχτατορία με άμεσο κίνδυνο να μπουκάρει η ασφάλεια και να μας συλλάβει ομαδικά, αφού απαγορεύονταν αυστηρά οι συγκεντρώσεις πάνω από δύο άτομα. Κάπως έτσι προσπαθούσαμε να υπερβούμε το μαύρο σύννεφο του θανάτου που απλώνονταν γύρω και παντού. Πώς να καταλάβουν οι νεώτεροι γιατί πράμα μιλάω. Άλλο πράμα το διανοητικό και άλλο το βιωματικό. Σπύρο θα μας λείψεις πολύ μα θα συνεχίσουμε και χωρίς εσένα, όπως η ζωή θα συνεχίζει και χωρίς εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου