Ο «ΤΟΥΪΤΗΣ» ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ

Σηκώνω το κινητό κι ακούω την τρεμάμενη φωνή του Γιάννη του Φάμπρη να με ρωτάει: «Τά’ μαθες τα δυσάρεστα; Πέθανε ο Σπύρος ο Κουρής.»
Πάγωσα γιατί μόνο για τον Σπύρο δεν θα μπορούσα να φαντασθώ κάτι τέτοιο. Το μυαλό μου πήγε σε τροχαίο ατύχημα αλλά έπεσα έξω. Ύπουλη και ξαφνική η μαχαιριά του Χάρου στο στήθος του. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είπε η νεκροτομή. Μα αυτό δεν εξηγείται με τίποτα για όσους δεν γνωρίζουν ιατρική. Γιατί ο Σπύρος ούτε έπινε ούτε κάπνιζε και ούτε οξύθυμος ήταν. Κάθε άλλο. Ήπιων τόνων με ευγενικό χαρακτήρα και πονόψυχος. Σε κανέναν δεν έδειξε κακία και πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος, χωρίς καν να το καταλάβει. Λίγο πριν έπαιζε ρακέτες στην Μπούκα και ιδρωμένος έκανε κρύο ντους και κάθισε να πιει έναν καφέ για να σωριαστεί αμέσως μετά. Όσο και να προσπάθησαν οι συμπαρακαθήμενοι δεν κατάφεραν τίποτα. Ο «Τουίτης» μας χαιρέτησε οριστικά αφήνοντάς μας να συνεχίσουμε το ταξίδι στον μάταιο τούτο κόσμο χωρίς αυτόν. Όλο τ’ Αλεύκι πόνεσε γιατί ο Σπύρος ήταν πάντα ευχάριστη συντροφιά. Κράταγε τον Γεωργικό Συνεταιρισμό και ήταν και Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη του Τάσου Μοναστηριώτη. Ο λόγος του στο Δημοτικό Συμβούλιο πάντα θετικός. Είχε βαθιά κοινωνική παιδεία και συνείδηση ο Σπύρος. Συμφωνούσες ή διαφωνούσες μαζί του όφειλες να τον πάρεις στα σοβαρά, γιατί ήταν αγνός ο λόγος του και πίστευε αυτά που έλεγε. Δεν ήταν ποτέ «δίχορδος μπαγλαμάς» όπως άλλοι, για να μην πω τώρα. Μου’ λεγε ο Γιάννης πως όταν είχανε μπουκάρει κάτι πιτσιρικάδες στο μαγαζί του για να το ξαφρίσουν και τους έπιασε επ’ αυτοφώρω, ο Σπύρος πέρασε από το μαγαζί να τον παρακαλέσει να μην κάνει μήνυση, γιατί παιδιά είναι και πήγε και τα βρήκε για να τα νουθετήσει. Όλο και σπανίζουν οι Λευκιμμιώτες σαν τον Σπύρο που χωρίς καμία ιδιοτέλεια παίρνουν σήμερα τέτοιες πρωτοβουλίες. Πολλοί στο «Τι με νοιάζει εμένα» και την ιδιοτία το’ χουν ρίξει. Κι όμως αυτό το παράδειγμα δείχνει και είναι η πεμπτουσία της κοινωνικής συνείδησης του Σπύρου. Α ρε Σπύρο. Πώς να το πιστέψουμε. Πολύ θα μας λείψεις ρε γαμώτο.

Γιώργος Σ Βλάσσης Λευκίμμη 01 Ιούλη 2008