ΤΣΙΟΚΑ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

Απ’ τη μια ο Δήμαρχος, με την αναμφισβήτητη πρόθεσή του να προσφέρει στον τόπο τα μέγιστα των δυνάμεων και δυνατοτήτων του και να αλλάξει το ριζικό της Λευκίμμης σύμφωνα με το προεκλογικό του σύνθημα «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΕΥΚΙΜΜΗ». Ένας Δήμαρχος στον οποίο οι Λευκιμμιώτες επένδυσαν τις τελευταίες ελπίδες τους, μήπως αλλάξει κάτι μετά τις κατά σειράν προηγούμενες αποτυχημένες Δημαρχίες. Ένας Δήμαρχος όμως που, όχι λόγω έλλειψης ικανοτήτων αλλά κυρίως λόγω εσφαλμένων αντιλήψεων, λες και βάλθηκε να καταφέρει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ο τόπος έχει ανάγκη. Ένας Δήμαρχος που συντηρεί τα παιδικά μας ελαττώματα, χωρίζοντας τους Δημότες του σε πετυχημένους και αποτυχημένους, σε συνειδητοποιημένους και ασυνείδητους σε Δεξιούς και Αριστερούς, σε φίλιους και εχθρούς, σε αυτούς που θέλουν να πάει ο τόπος μπροστά και σ’ αυτούς που επιδιώκουν το ανάποδο. Μόνο που ξεχνάει να προσδιορίσει ποιο είναι το μπροστά και ποιο το ανάποδο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το μπροστά είναι αυτό που έχει στο νού του ο ίδιος και το οποίο φροντίζει με χίλιους τρόπους να κρατάει μυστικό και τους πολίτες (ακόμη και τους Δ. Συμβούλους της παράταξής του) σε πλήρη άγνοια και συσκότιση. Ούτε καν ανακοινώσεις για τη διενέργεια Δημοτικών Συμβουλίων δεν βγάζει, παρά τις διαμαρτυρίες μας! Οι Λαϊκές συνελεύσεις και τα Συνοικιακά Συμβούλια έχουν αντικατασταθεί με τηλεφωνήματα στους «ημετέρους» πιστούς του, ή σε γιορτινά τραπεζώματα ονομαστικών επετείων, γάμων, και βαφτίσεων όπου οι πιστοί του σπεύδουν να συναγωνιστούν σε προσφορές εδεσμάτων για να τον ευχαριστήσουν και να πετύχουν την εύνοιά του στην ικανοποίηση μικροσυμφερόντων και μικροφιλοδοξιών τους. Ένας Δήμαρχος που τρέχει και δεν φτάνει για να καλύψει μικροπροβλήματα της καθημερινότητας, τα οποία είναι αρμοδιότητα των παρακατιανών του και ο οποίος ποτέ δεν έφερε στο Δ.Σ. για συζήτηση ΟΥΤΕ ΕΝΑ από τα 26 θεμελιακά προβλήματα του τόπου μας, παρ’ όλες τις σχετικές παρεμβάσεις μας. Ένας Δήμαρχος απόλυτα συγκεντρωτικός, του τύπου: «..Αφήστε τα όλα επάνω μου » με ολοσχερή απαξίωση της τεράστιας δύναμης του τόπου μας που είναι η Παλλαϊκή Βούληση, Συναίνεση και Συμμετοχή. Ένας Δήμαρχος του οποίου η διαπραγματευτική και διεκδικητική ικανότητα στην προάσπιση των συμφερόντων της Λευκίμμης, περιορίζεται μόνον στην κομματική του ιδιότητα και στήριξη από το κυβερνόν κόμμα, το οποίο, όπως είναι φυσικό, ενδιαφέρεται κυρίαρχα για την υλοποίηση του (…όποιου) κεντρικού σχεδιασμού του, άσχετα αν αυτός βλάπτει σοβαρά τον τόπο μας, μετατρέποντας τον τοπικό μας Άρχοντα στο μακρύ χέρι της κυβέρνησης, για να μην πω την λέξη που μου έρχεται στο στόμα. Άντε τώρα εσύ, να έχεις την απαίτηση από μια τέτοια Δημοτική Αρχή, να προωθήσει τα θεμελιακά προβλήματα του τόπου, όπως για παράδειγμα το αίτημα για έναν Επιτελικό Τοπικό Σχεδιασμό με ορίζοντα δεκαετιών, ώστε να ξέρουμε όλοι τι Λευκίμμη θέλουμε στο μέλλον, να συμφωνήσουμε σ’ αυτό και κυρίως, με την προσωπική συμβολή του καθενός, να συγκλίνουμε στο κοινό μας όραμα. Εδώ μοιάζει να μετατρέπεται το προεκλογικό σύνθημα του Δημάρχου μας «ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΛΕΥΚΙΜΜΗ» στο ακριβώς αντίθετο «ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΛΕΥΚΙΜΜΗ».
Απ’ την άλλη τώρα μεριά, των πολιτών δηλαδή, όλοι και όλα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μοιάζουν να ζουν στην κοσμάρα τους. Ο κάθε Λευκιμμιώτης κρίνει και καταδικάζει τους πάντες και τα πάντα εκτός βέβαια από τον εαυτό του, στον οποίο έχει αναθέσει μόνο το καθήκον της σωστής επιλογής στις εκλογές. Έτσι ο μηχανισμός μετάθεσης της ευθύνης στους άλλους καλά κρατεί:
«Εγώ καλά ψήφισα. Ας βάλουνε μυαλό οι άλλοι. Ποιοι άλλοι; Mα..οι βλάκες ντε. Οι βολεμένοι, οι αντίπαλοι, οι συντηρητικοί, οι ξενοκίνητοι, οι κολλημένοι, οι γλίτσιανες, οι έτσι και οι αλλιώς. Εγώ είμαι εντάξει. Έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου, ξέρω ποιο είναι το πρέπον, έχω την Ιδεολογία μου και την Αλήθεια μου στην τσέπη, για να την απαγγέλλω σαν ποίημα στο καφενείο με δύο τρεις άλλους που περνάω την ώρα μου και να τους αφήσω σύξυλους με το βάθος της σκέψης μου και την πολιτική μου ωριμότητα και, αμέσως μετά, ξανά πίσω στα δικά μου, στο θαλάμι μου, την δουλίτσα μου, την φαμίλια μου, τα συμφέροντά μου, τα χόμπι μου και τις απολαύσεις της καθημερινότητάς μου. Δεν πάει να καεί η πλάση όλη. Για τα κοινά προβλήματα δεν μου πέφτει λόγος. Για το Καναλέτο με τα βοθρόνερα που βρωμάνε έξω απ’ την πόρτα μου; Μήπως μένω και καθόλου στο σπίτι; Για τις διοξίνες της χωματερής που λένε κάποιοι ότι είναι καρκίνος; Χτύπα ξύλο. Εγώ δεν έπαθα απολύτως τίποτα. Για το νερό που δεν πίνεται και κόβεται κάθε τόσο; Εγώ πίνω εμφιαλωμένο και έβαλα ντεπόζιτο. Για το τι μαθαίνουν τα παιδιά μου στο σχολείο; Αν έχουν μυαλό ας μάθουν, αλλιώς ας κόψουν το λαιμό τους. Για τις Μεσαιωνικές συνθήκες δουλείας; Όποιος έχει όρεξη για δουλειά σήμερα δεν μένει άνεργος. Για την αλλοίωση της τοπικής μας ταυτότητας; Αυτά είναι ψιλά γράμματα για κουλτουριάρηδες. Για την εγκατάλειψη της αγροτιάς; Ποιος ασχολείται μ’ αυτά τώρα; Ο Κάβος να είναι καλά. Για τις επιπτώσεις από την επέλαση του ντόπιου και ξένου Κεφάλαιου; Τι μπορώ να κάνω εγώ; Υπεύθυνοι είναι αυτοί που εκλέγονται, ή ακόμα παραπέρα, το Σύστημα, το Κεφάλαιο, η Παγκοσμιοποίηση, ο Μπούς κ.λ.π. Το μόνο που μου απομένει εμένα είναι να κοιτάξω να τη βολέψω όπως- όπως και να μην με νοιάζει για τα κοινά, για να μη χάσω κι αυτά που έχω. Βλέπεις τι παθαίνουνε όσοι σηκώνουν κεφάλι!»
Στην κατάσταση αυτή της γενικευμένης Ιδιωτείας (Υπέρτατος βαθμός ψυχοπνευματικής αναπηρίας, κατά την οποία το άτομο αδυνατεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του) το μόνο που σίγουρα ευδοκιμεί είναι ο Μεσσιανισμός, η αναζήτηση δηλαδή ενός προσώπου με Ηράκλειες και υπερφυσικές ικανότητες, ενός Μεσσία, στον οποίο όλοι οι υπόλοιποι θα φορτώσουμε τις ελπίδες μας, τις ευθύνες μας και τις απαιτήσεις μας, και ενώ αυτός θα δουλεύει για όλους ( Nα είναι και κομμάτι κοροΐδο δηλαδή) εμείς στην κονόμα μας και γενικώς στην κοσμάρα μας.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να παρεκκλίνει απ’ αυτό το μοτίβο και το σύνολο των διάφορων κοινωνικών φορέων του τόπου μας: Η Εκκλησία μας π.χ. στους ψαλμούς της, οι χορευταράδες μας στους χορούς τους, οι χορωδοί και οι τραγουδιστάδες μας στο μέταλλο της φωνής τους, οι μουζικάντηδές μας στα όργανά τους, οι κυνηγοί στα κυνήγια τους, οι ψαράδες στα ψαρέματά τους, οι αγρότες στα αγροτικά τους οι επαγγελματίες στα επαγγελματικά τους, οι εργάτες …στη δουλειά τους.
Το μόνο όργανο έκφρασης των κοινών ενδιαφερόντων, ανησυχιών και προβλημάτων όλων των Λευκιμμιωτών είναι το Δημοτικό μας Συμβούλιο. Επόμενο λοιπόν, όταν το Δημοτικό Συμβούλιο υπολειτουργεί στο βαθμό μάλιστα που συμβαίνει στη δική μας περίπτωση, τότε καλλιεργείται στους πολίτες το πνεύμα της Ιδιώτευσης, της αποχής από τα κοινά, της απογοήτευσης και του Μεσσιανισμού. Φαινόμενα έντονης παρακμής και τέλειας αδυναμίας αντιμετώπισης των σοβαρών προβλημάτων. Ιδανική κατάσταση για ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές.
Η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε όλοι όσοι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν τον τόπο, ώστε να αλλάξει η εικόνα ριζικά, είναι μεγάλη. Μεγαλύτερη ίσως απ’ αυτή που και οι πιο υποψιασμένοι αντιλαμβάνονται. Θα την αλλάξουμε όμως με κάθε θυσία γιατί δεν πάει άλλο. Η Λευκίμμη δεν αξίζει αυτό το χάλι. Οι Λευκιμμιώτες δεν ανέχονται πια αυτήν την κατάσταση. Ο νέος Περιβαλλοντικός – Πολιτιστικός Σύλλογος Λευκίμμης «Το Αλεύκιμον» παρότι δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί τη σημασία του ρόλου του ως φορέα έκφρασης της κοινής βούλησης όλων των Λευκιμμιωτών, παρότι ενδίδει σε προκλήσεις αντιπαλότητας και κόντρες (Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Βλέπε την γνωστή σκουριασμένη θεωρία των συγκρούσεων ως κινητήριος μοχλός της Ιστορίας), παρότι αδιαφορεί τόσο για τη δική του πληροφόρηση όσο και την πληροφόρηση μεγάλης μερίδας πολιτών που εμπιστεύονται στα τυφλά την ενημέρωση των Αρχόντων, αρκούμενη στον ρόλο της φωτισμένης Σέχτας, παρότι μόλις αντίκρισε ένα μόνο από τα δέντρα του δάσους των προβλημάτων (ΧΥΤΑ) και κάνει χαρούλες λες και βρήκε το νόημα της ύπαρξής του, παρ’ όλα αυτά είναι μια αρχή για το μεγάλο πανηγύρι που έρχεται. Αυτό το πανηγύρι θα είναι πολύ μεγαλύτερο από του κάθε Λευκιμμιώτη, του κάθε τοπικού Άρχοντα, της κάθε παράταξης και του κάθε κόμματος. Θα είναι το μεγαλύτερο πανηγύρι που έχει δει ο τόπος, γιατί θα είναι πανηγύρι όλων των Λευκιμμιωτών. Στη διοργάνωσή του καλούνται όλοι να μετάσχουν, προσφέροντας ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους. ΦΟΡΤΩΣΤΕ…

Γιώργος Σ. Βλάσσης ( Μελισσουργός )
Ριγγλάδες 22 Σεπτέμβρη 2005