Η υπέρμαχη δύναμη των αδυνάμων

Σ’ αυτό το βιντεάκι επιχειρείται μία σύνοψη της πορείας της ζωής του Μ. Γκάντι που οδήγησε στην απελευθέρωση των Ινδιών από την Βρετανική κυριαρχία. Για πολλούς παρατηρητές των ιστορικών γεγονότων και εξελίξεων το επίτευγμα αυτό θεωρήθηκε κορυφαίο και ανεπανάληπτο και μόνο με τις επιτυχίες του πρωτοχριστιανικού κινήματος μπορεί να συγκριθεί. Από την μία μεριά η Αγγλία, η τότε μεγαλύτερη υπερδύναμη και από την άλλη ένα τεράστιο εξαθλιωμένο και υπόδουλο έθνος με μύριες αντιθέσεις (Θρησκείες, Γλώσσες κ.λ.π.). Άλλη μία παραλλαγή του μύθου του Δαυίδ και του Γολιάθ. Η δική μας απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό με τις εκατόμβες των θυμάτων σε σχέση με την σχεδόν αναίμακτη απελευθέρωση των Ινδιών (μόνο 600 νεκρούς) δεν επιδέχεται σύγκριση.
Για τον λόγο αυτό η μορφή και η πορεία του Γκάντι ανέσυρε από τα συρτάρια της Ιστορίας την παραγκωνισμένη ιδεολογία της Μη Βίας που έμελλε να απαξιωθεί και να καταχωνιαστεί με απίστευτη επιμέλεια από σαφώς υποδεέστερες θεωρήσεις του προβλήματος της πάλης των τάξεων, όπως αυτές κατά καιρούς αναφύονται ως βρικόλακες της Ιστορίας από την εποχή του Σπάρτακου.
Μετά τον Γκάντι ήταν η δική μου γενιά που επανέφερε στο προσκήνιο την Μη Βία, με τον Μ.Λ. Κίνκ, τους Πρόβος, τα Παιδιά των Λουλουδιών κ.λ.π. που είχαν την αντανάκλασή τους φυσικά και στο κίνημα της νεολαίας ενάντια στην δικτατορία της χούντας των συνταγματαρχών. Στα βίντεος που περιγράφουν την εξέγερση του πολυτεχνείου, μπορεί κανείς πολύ εύκολα να διακρίνει την επίμονα επαναλαμβανόμενη δήλωση του εκφωνητή του παράνομου ραδιοσταθμού, με την φωνή του Δημήτρη Παπαχρήστου: «Δεν έχουμε όπλα, δεν έχουμε όπλα, είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, αδέλφια μας φαντάροι μην μας χτυπάτε...». Διακρίνετε μήπως την διαφορά από το σημερινό "Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι";
Η καταχώρηση του βίντεο για τον Γκάντι καθώς και το σχόλιό μου στην συνέχεια δεν έγινε τυχαία και σε άσχετο χρόνο. Έγινε σε μία περίοδο επαναλαμβανόμενων βίαιων συγκρούσεων με τα ΜΑΤ στην Λευκίμμη και τους κατοίκους που αντιδρούν στην δημιουργία του ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας. Παρά τις επίμονες επικλήσεις μου για την επιλεχθείσα από την Συντονιστική Επιτροπή μεθοδολογία του αγώνα, η γνώμη μου δεν βρήκε σοβαρή υποστήριξη, με αποτέλεσμα το κίνημα αυτό να φέρει εν τη γεννέσει του το στίγμα του θνησιγενούς και ηττοπαθούς. Σήμερα το κίνημα αυτό, εντελώς περιθωριοποιημένο και αστήρικτο από τις ευρείες πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο απέτυχε στον βασικό του στόχο που ήταν η αποτροπή της δημιουργίας του ΧΥΤΑ αλλά κινδυνεύει στις αναπόφευκτες αναζωπυρώσεις του με την έναρξη λειτουργίας του ΧΥΤΑ να επαναφέρει στην επικαιρότητα τις στιγμές βαρβαρότητας που ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν και..."για ποιόν χτυπάει η καμπάνα". Στην προοπτική αυτή θεωρώ απόλυτα υπεύθυνους όχι μόνον τους Άρχοντες του τόπου αλλά και τους ελάχιστους επικεφαλής και ανερμάτιστους αμοραλιστές που διαλύοντας κάθε ίχνος δημοκρατίας στον τρόπο λήψης αποφάσεων της Συντονιστικής και αδιαφορώντας για την κοινωνική στήριξη των επιλογών τους, επιμένουν σε μία καταδικασμένη στην αποτυχία Σεχταριστική και Παραταξιακή πολιτική και δράση. Η επιλογή της Λαϊκής βίας έναντι της Κρατικής βαρβαρότητας ήταν μία από αυτές τις αυθαίρετες και αντιδημοκρατικά επιβεβλημένες επιλογές. Απ’ όσο θυμάμαι το κακό άρχισε με την πρώτη κατάληψη του Δημαρχείου με το αυτοκίνητο που ξεφόρτωνε παλούκια διαστάσεων 5Χ5 εκ. ως σημαιοκόνταρο των πλαστικών μαύρων σημαιών. Μην αναρωτηθείτε αν αυτή ήταν απόφαση της Συντονιστικής. Αναρωτηθείτε μόνον πόσες φορές και με ποιο τρόπο επιβλήθηκαν τέτοιες επιλογές για να καταλάβετε την εγγενή παθογένεια και νομοτελειακή θνησιγένεια του κινήματος αυτού. Κάντε μια σύγκριση με τις σκηνές που περιγράφονται στα καταχωρημένα βίντεος της ανεκδιήγητης ιστοσελίδας του ΧΥΤΑ Λευκίμμης. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν αδέλφια.