Η ελπίδα είναι εδώ

Πάνω από 3 χρόνια πέρασαν από την πρώτη δημοσίευση. Τίποτα δυστυχώς δεν άλλαξε.


Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Την ώρα που οι μπουλντόζες, με την προστασία των ΜΑΤ, συνεχίζουν την κατασκευή του παράνομου ΧΥΤΑ στα Μισοράχια και ούτε αυτοί που ακόμα αντιδρούν στην κατασκευή του δεν πιστεύουν πως το έργο θα σταματήσει, είναι ίσως η καλύτερη στιγμή όχι μόνον να βαθύνουμε την γνώση μας για το τι θα σημάνει αυτό το τερατούργημα που προβάλλεται ως αναπτυξιακό έργο, αλλά κυρίως να δούμε τον τρόπο που μπορούμε, την ύστατη αυτή ώρα, να το αποτρέψουμε και ότι μέχρι σήμερα έγινε να μείνει ως όφελος για τον τόπο μας. Προηγουμένως όμως θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για χρονολογίες ονόματα και ευθύνες ας καθίσουν οι πολιτικές παρατάξεις να τα βρουν. Όλα άρχισαν όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ συνέταξε σχέδιο διαχείρισης των σκουπιδιών του νησιού μας, προωθώντας ως βέλτιστη λύση τους ΧΥΤΑ Βορά, Μέσης, Νότου και Παξών. Ο ΧΥΤΑ Παξών γρήγορα απορρίφθηκε διότι το νησί είναι προστατευμένη περιοχή στο πρόγραμμα ΝΑΤΟΥΡΑ. Ο ΧΥΤΑ Βορά διαγράφηκε από τον σχεδιασμό για άγνωστους λόγους που καθένας μπορεί να ψυλλιαστεί. Τότε ήταν που περίμενα μάταια να δω να διαγράφεται όχι μόνον ο ΧΥΤΑ Νότου αλλά ολόκληρος ο σχεδιασμός διαχείρισης με ΧΥΤΑ, αφού ήξερα ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν χρησιμοποιείται αυτή η μέθοδος. Καταλόγισα έτσι ευθύνες και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. που ενέκριναν την χρηματοδότησή του από το 3ο πακέτο. Αυτοί μας δώσανε για δώρο τα δικά μας λεφτά και «πέρα βρέχει». Περίμενα μάταια και με αγωνία το Λευκιμμιώτικο στοιχείο να αντιδράσει και βλέποντας την απόλυτη σιωπή και ενώ είχα επιδοθεί ως τότε στην προσπάθεια δημιουργίας του Διακοινωνικού Φορέα «ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ», βάλθηκα επειγόντως να αποκαλύψω, με άρθρα, ταμπλό και ντουντούκα, τον τεράστιο κίνδυνο που διέβλεπα για τον τόπο μας. Η μακρόχρονη διαδρομή μου σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα δεν μου άφηναν καμία αμφιβολία. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει θάψιμο τεράστιων περιουσιών. Ήξερα ότι η συγκέντρωση σκουπιδιών σε μία περιοχή, υπακούει στον (γνωστό σε όλους τους χωροτάκτες) φυσικό νόμο που λέει ότι «ενώνοντας δύο προβλήματα έχεις ένα μεγαλύτερο του διπλάσιου πρόβλημα» πόσο μάλλον αν ενώσεις το πρόβλημα των σκουπιδιών πολλών Δήμων. Ήξερα ότι ένας τεχνικός λόγος που εγκαταλείφθηκε ο ΧΥΤΑ στην Ευρώπη είναι το άλυτο πρόβλημα της στεγανοποίησής του. Ήξερα ότι όπου εγκαταστάθηκε ΧΥΤΑ η ευρύτερη περιοχή υποβαθμίστηκε κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Ήξερα ότι στην ευρύτερη περιοχή δημιουργείται Φαβέλα από ντόπιους ή ξενόφερτους εξαθλιωμένους που ζουν από τα σκουπίδια με ότι αυτό συνεπάγεται. Ήξερα ότι στην γύρω περιοχή εξαφανίζεται κάθε απομεινάρι κοινωνικού ιστού και έτσι πολύ εύκολα χαρακτηρίζεται ως χώρος απόθεσης όλων των οχλουσών χρήσεων της ευρύτερης κοινωνίας. Ήξερα για το σύστημα Ζόνικ ή το σύστημα της «καθαρής βιτρίνας» που εφαρμόστηκε σε Ανατολή και Δύση με τεράστιες συνέπειες και έβλεπα ότι το ίδιο αποτυχημένο σύστημα εφαρμόζεται και στο νησί μας, προδιαγράφοντας τον υποβαθμισμένο Νότο και τον ανεπτυγμένο Βορά. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει ταφή απορριμμάτων, που είναι τελείως αντίθετη στον φυσικό νόμο της Ανακύκλωσης αλλά και σε κάθε έννοια οικονομίας. Αυτές τις γνώσεις βέβαια δεν τις διδάχτηκα στο σχολείο μου. Απλά την ώρα που οι «αρμόδιοι» ασχολούνταν με τα προβλήματα διαχείρισης των άμεσων προβλημάτων του τόπου, εγώ είχα το περιθώριο να το ψάξω λίγο βαθύτερα. Δεν τους κακίζω, παρόλο που μερικοί απ’ αυτούς είναι σπουδαγμένοι του είδους (εννοώ τους Αρχιτέκτονες, Πολεοδόμους Χωροτάκτες κ.λ.π.) και ξεχάσανε κι αυτά που διδάχθηκαν. Δεν χρειάστηκε επίσης να θητέψω στην ΚΝΕ ή στον «Ρήγα» για να μάθω ότι η διαχείριση των σκουπιδιών έρχεται Τρίτη σε βαθμό αποδοτικότητας επένδυση, μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά και συνήθως στην Ανακύκλωση των σκουπιδιών επενδύεται «Μαύρο» χρήμα που προέρχεται από παράνομες δραστηριότητες. Πολύ εύκολα εξήγησα την «ενδοοικογενειακή» σφαγή των φατριών της Μαφίας, που αυτή τη στιγμή μαίνεται στην Ιταλία για την διεκδίκηση της διαχείρισης των σκουπιδιών. Ούτε κουράστηκα πολύ να μάθω πως λειτουργούν οι «μηχανές» Συγκέντρωσης Κεφαλαίου και πως αυτές δημιουργούν άδικες κοινωνίες, που με την σειρά τους καταστρέφουν τον πλανήτη. Κουράστηκα όμως και ακόμα δεν κατάφερα να χωνέψω πώς γίνεται αυτοί που φωνάζουν κατά του Καπιταλισμού να είναι οι πρώτοι που προτείνουν την συγκέντρωση των σκουπιδιών σε μεγάλες μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης, οι οποίες, είτε στο σημερινό, εξωφρενικά άδικο, καθεστώς της αποθέωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είτε με την μορφή ενός συγκεντρωτικού κράτους, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα λειτουργήσουν ως Καπιταλιστικές και ανεξέλεγκτες. Μήπως δεν μάθανε οι «σύντροφοι» ότι εκτός από τον Ιδιωτικό Καπιταλισμό υπάρχει και ο Kρατικός Καπιταλισμός που είναι το ίδιο και χειρότερος; Καιρός είναι να το μάθουν γιατί με σκάσανε. Μήπως ελπίζουν ότι οι μεγάλες μονάδες διαχείρισης σκουπιδιών είναι πιο οικονομικές; Το απλό μυαλό ενός παιδιού μπορεί να καταλάβει ότι μόνον τον διαχειριστή του συστήματος συμφέρουν, αφού τα έξοδα μεταφοράς εμείς θα πληρώνουμε, όπως και την μεταφορά των εργαζόμενων. Μήπως νομίζουν ότι όταν λειτουργούν ως ΔΕΚΟ δεν θα ξεπουληθούν όπως τόσες άλλες κερδοφόρες ΔΕΚΟ; Ή μήπως πιστεύουν ότι χωρίς καλή τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να σταθεί ένα δίκαιο Κράτος που θα υπερασπισθεί αποτελεσματικά τα Λαϊκά συμφέροντα στην κατανομή των ωφελημάτων της Ανακύκλωσης; Αυτό κι αν είναι «κόλλημα»! Μόνο με τις γνώσεις αυτές μπόρεσα με σχετική βεβαιότητα (όπως μπορεί νομίζω να κάνει ο καθένας) να εναντιωθώ στην μεθόδευση κατασκευής ΧΥΤΑ στον τόπο μας που γινόταν μάλιστα στα «μουλωχτά». Δεν μου χρειάστηκε καν να γνωρίζω τις παρανομίες τις οποίες αργότερα αποκάλυψε (και καλά έκανε) ο συμπατριώτης μας Σ. Κουρής. Στον τομέα της τεκμηρίωσης των παρανομιών του ΧΥΤΑ Λευκίμμης πρόσφερε σημαντικό έργο. Η θέση του όμως ότι πρέπει με την ακύρωση του έργου να γίνει νέος σχεδιασμός διαχείρισης από τους ίδιους που έκαναν τον πρώτο άθλιο σχεδιασμό, χωρίς να πέφτει λόγος σ’ εμάς, που είμαστε άμεσα θιγόμενοι, να δώσουμε τουλάχιστον τις αρχές πάνω στις οποίες οφείλει να πατάει, σκοντάφτει όχι μόνο στην άρνηση των αρχόντων που είχαν τα λεφτά στο χέρι και έπρεπε να τα επιστρέψουν στην Ε.Ε. με το παραπάνω (που έτσι συμφέρει να γίνει τελικά) αλλά κυρίως στο ότι δεν δίνει άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά μετά από 4-5 χρόνια, όσο δηλαδή χρειάζεται για να γίνει νέα μελέτη να ενταχθεί στο 4ο πακέτο «στήριξης» της Ε.Ε., να γίνει διαγωνισμός έγκυρος για να βρεθεί εργολάβος. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Μέχρι τότε θα πληρώνουμε αυστηρό πρόστιμο στην Ε.Ε. για τις χωματερές. Να βράσω τα πτυχία και τις γνώσεις μας τότε Σπύρο μου. Θα περιμένουμε πρώτα να κάνουν το στραβοπάτημα και μετά θα παλεύουμε να το διορθώνουμε; Όλα αυτά τα μειονεκτήματα της πρότασης του «Αλεύχιμου» (που διαμορφώθηκε εν αγνοία μου και εν αγνοία όλων των Λευκιμμιωτών) τους τα τόνισα από την πρώτη στιγμή, απαιτώντας να ξαναβάλουν το θέμα της πρότασής τους ξανά στο τραπέζι συζήτησης. Το ίδιο τους λέει ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, ο Περιφεριάρχης και όλος ο πολύς Λαός της Λευκίμμης. Δεν θέλουν να το καταλάβουν, με αποτέλεσμα να μείνουν μειοψηφία της μειοψηφίας στο σύνολο των κατοίκων του νησιού. Προνοώντας και διαβλέποντας τον κίνδυνο από αυτήν την αντίφαση της λαθεμένης θέσης του Αλεύχιμου με την λαθεμένη δικαιολογία και κυρίως καταστροφική για τον τόπο μας λύση των αρχόντων, κάθισα και διαμόρφωσα την αρχική μου πρόταση για ανακύκλωση στην πηγή, ώστε να δοθεί μία άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών και μία αποστομωτική απάντηση στους Άρχοντες και όλους τους κατοίκους του νησιού που φοβούνται πως αν δεν γίνει ο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη, θα πνιγούμε στα σκουπίδια. Η πρόταση αυτή και άμεση λύση δίνει και χωρίς άμεσο κονδύλι μπορεί να εφαρμοστεί και αντί για τεράστια λειτουργικά έξοδα, όπως ο ΧΥΤΑ, έχει μόνο τεράστια έσοδα για τον τόπο και στην εθελοντική συμμετοχή των πολιτών στηρίζεται και καμία αυξημένη περιβαλλοντική συνείδηση δεν απαιτεί και κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα σε όλους και σέβεται το περιβάλλον και ούτε ΧΥΤΥ δεν χρειάζεται και πολλές θέσεις εργασίας δημιουργεί και εύκολα αποδεκτή στους πολίτες αποδείχθηκε ότι είναι, εκτός από τους κολλημένους του «Αλεύχιμου» που πιστεύουν ότι αρμόδιοι για την οποιαδήποτε λύση είναι οι διαχειριστές της εξουσίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι ίδιοι αρμόδιοι που σχεδίασαν τον τάφο της Λευκίμμης είναι ικανοί να μας θάψουν κι εμάς μέσα . Αν δεν τους πούμε εμείς, που έχουμε το πρόβλημα, ποιο είναι το συμφέρον μας και ποια λύση θέλουμε ακόμα και να σταματήσουμε τον ΧΥΤΑ (που έτσι που το παλεύουμε πολύ μικρή πιθανότητα έχουμε) θα χαρίσουν τα σκουπίδια στον Λαυράνο, που ήδη του δώσανε την αποκλειστικότητα διαχείρισης, ο οποίος, με το αιτιολογικό ότι θα μας ξεβρομίζει, θα μας παίρνει την περιουσία μας (τα σκουπίδια) αρκεί εμείς να του τα διαλέγουμε πληρώνοντας κιόλας, ενώ ο Δήμος μας θα γίνει επιστάτης του, που θα μας χαρατσώνει με πρόστιμα όταν δεν έχουμε «περιβαλλοντική συνείδηση» και δεν διαλέγουμε σωστά τα σκουπίδια, για να πετύχουμε στο τέλος μια διαλογή το πολύ 50% και πάλι να θέλουμε ΧΥΤΥ να θάβουμε τα υπόλοιπα. Έτσι λοιπόν πιασμένοι χέρι - χέρι, καθένας με τα κολλήματά του, τραβάμε κατά τον γκρεμό παραδίνοντας στα παιδιά μας πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ αυτές που παραλάβαμε. Το «Διαίρει και βασίλευε» βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, μας έχει μπουκουνιάσει και όχι μόνον δεν μπορούμε να δούμε την Αταξικότητα και την Παγκοσμιότητα της καταστροφής αλλά ούτε τους άμεσους γείτονές μας, όπως οι συνδημότες μας, πόσο μάλλον οι λίγο πιο πέρα Μαραθιώτες, Κορφιάτες και Τεμπλονιώτες. Χαρακτηριστικό της νοητικής μας υστέρησης είναι ότι όσες φορές επιχείρησα να διευρύνω τον δίκαιο αγώνα των Καβιωτών που βρίσκονται κοντύτερα στον ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, αλλάζοντας το σύνθημα «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΑ ΜΙΣΟΡΑΧΙΑ» σε «ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ» όχι μόνον δεν έπεισα αλλά κατηγορήθηκα κι όλας ως ανατροπέας της θέσης του «Αλεύχιμου»!! Συνεπής με την θέση αυτή ο εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, κάλεσε από τηλεοπτικό τοπικό κανάλι τους ντόπιους Άρχοντες να είναι συνεπείς με την υπόσχεσή τους για νέα επέκταση του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου!! Κατά την άποψη λοιπόν της Επιτροπής οι γυναίκες στο Τεμπλόνι γεννάνε γατιά και όχι παιδιά!
Τι να πει κανείς; Είναι να μην ανακουφίζονται λοιπόν οι Κορφιάτες και οι Τεμπλονιώτες που κατασκευάζεται ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, όταν ξέρουν αυτά που τους λένε οι «Αρμόδιοι» ότι άλλη λύση δεν υπάρχει για να μην γεμίσει η πόλη σκουπίδια με όλες τις συνέπειες;
Έτσι οι δύσμοιροι συντοπίτες μου γίνανε τα αποπαίδια του νησιού και όλος ο Νότος το παλιάμπελο της χώρας. Μία ολόκληρη περιοχή με ιστορία και πολιτισμό που έδωσε στην κοινωνία τους περισσότερους επιστήμονες, μία περιοχή που ήταν η τροφομάνα όλου του νησιού και της ευρύτερης περιοχής, σήμερα εγκαταλειμμένη από τα ίδια της τα παιδιά και σε βαθιά παρακμή, με δεκάδες χρονίζοντα σοβαρά προβλήματα, καλείται να υποστεί τις συνέπειες της Αναπτυξιακής πολιτικής της «καθαρής βιτρίνας» μιας πόλης χαρακτηρισμένης ως διατηρητέο μνημείο της UNESCO ενώ ο Νότος στάχτη να γίνει.
Αγαπητοί συμπολίτες. Είχα την τιμή πρώτος να αντιληφθώ και να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να σας ξεσηκώσω μπροστά σ’ αυτόν τον όλεθρο που, χρόνια πριν, κάποιοι συμπολίτες μας δεν ήταν σε θέση (για τους δικούς τους λόγους) να αντιληφθούν. Σήμερα που ο εφιάλτης γίνεται πιο ορατός αλλά πολλοί δεν είναι ακόμη σε θέση να τον εκτιμήσουν, σήμερα που οι μπουλντόζες σκάβουν τον λάκκο μας και οι μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε, θέλω να σας πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι : Παρόλο που τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ από την εποχή που το φώναζα, η δυνατότητα να σταματήσουμε το έργο δεν έπαψε να υπάρχει. Μπροστά μας είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο θεός να βάλει το χέρι του και ο δικαστής να πάρει σωστή απόφαση. Επειδή όμως ο δικαστής θα ζυγιάσει όχι μόνο τις παρανομίες του ΧΥΤΑ, που όντως υπάρχουν, αλλά και το κοινωνικό κόστος από την προοπτική της εικόνας που είδαμε το καλοκαίρι με την πόλη γεμάτη σκουπίδια, και επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρει την ίδια απόφαση με τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, που κι εκείνος είναι παράνομος και λειτουργεί με το ίδιο σκεπτικό, γι αυτό έκανα την πρόταση για άμεση, ταχύτατη ανακύκλωση των σκουπιδιών για όλο το νησί, με τρόπο που να είναι συμφερτός όχι μόνον σε όλους τους πολίτες αλλά και να γίνει ένα σπουδαίο εργαλείο ανάπτυξης για το νησί μας. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει όλοι να κάνουμε, την ύστατη αυτή ώρα, για να σταματήσουμε το κακό που μας ήβρηκε, είναι να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως την Δημοτική μας Αρχή, ώστε να αποδεχθούν την πρόταση άμεσης διαλογής και να εισηγηθούν πιεστικά στον Σύνδεσμο Δ.Κ., την Νομαρχία και την Περιφέρεια για εφαρμογή της πρότασης σε όλο το νησί. Εάν αυτοί δεν την αποδεχθούν (χωρίς επαρκή αιτιολόγηση) να την εφαρμόσει μονομερώς ο Δήμος μας αποκλείοντας σε κάθε περίπτωση την συνέχιση των έργων στα Μισοράχια όταν εξαντληθεί η ρήτρα του 1 εκ. Ευρώ που πήρε ήδη ο εργολάβος. Έτσι θα μας μείνει ένα υπέροχο περιφραγμένο οικόπεδο 60 στρεμμάτων στην καρδιά του Δήμου μας που μπορούμε εύκολα να φτιάξουμε ένα θεματικό πάρκο Πολιτισμού και Άθλησης με βοτανικό κήπο, θέατρο, γυμναστήριο, που τόσο μας λείπουν. Συμπληρωματικά θέλω να πω κυρίως στους νεόκοπους φουριόζους, επαναστάτες, συμπατριώτες, επιχειρηματίες του Κάβου, να δείχνουν το ενδιαφέρον τους με το ίδιο πάθος όχι μόνον όταν το τριβόλι τους τρυπάει την πατούσα και να παρακολουθούν και το Δημοτικό Συμβούλιο κάπου κάπου, αφού εκεί παίρνονται οι αποφάσεις που γέμισαν τον τόπο τριβόλια. Δεν επιτρέπεται ένας μελισσουργός να δίνει το 1/3 της παραγωγής του στον αγώνα για το καλό του τόπου και ένας επιχειρηματίας του κάβου να μη δίνει ούτε 200 Ευρώ να πάρει μια καλή ντουντούκα. Και λίγος σεβασμός χρειάζεται σε έναν 60άρη που πρώτος εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του κόσμου σ’ αυτό το έγκλημα του ΧΥΤΑ. Όχι να τον χρησιμοποιούμε σαν απλό βαστάζο ντουντούκας όταν μας εξυπηρετεί και μετά να του ζητάμε να το βουλώσει όταν φωνάζει «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ». Μόνο έτσι και τον ΧΥΤΑ θα αποτρέψουμε και την ραγδαία υποβάθμιση του τόπου μας θα αποφύγουμε και τα σκουπίδια θα αναδείξουμε σε πηγή πλούτου και ευημερίας και την αφαίμαξη της οικονομίας μας θα περιορίσουμε, και τα σπίτια μας δεν θα πουλήσουμε για να πάρουμε τροχοβίλες για να γυρνάμε ψάχνοντας για ήσυχο και καθαρό περιβάλλον να ζήσουμε τρώγοντας λάχανα και ψάρια χωρίς αυτά να τρώνε εμάς και τα παιδιά μας. To τελευταίο που θέλω να πω είναι σχετικό με τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε. Ποτέ δεν θεώρησα ότι οι ευθύνες περιορίζονται σ’ εκείνους που κυβερνάνε. Λιγότερο ή περισσότερο κάθε Λευκιμμιώτης έχει το μερτικό του. Ακόμα πιστεύω ότι όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε το δικαίωμα να τα αναγνωρίζουμε εκ των υστέρων και να ζητάμε ταπεινά συγνώμη. Τιμή μεγάλη σ’ αυτούς που ήδη το έπραξαν. Πρώτος εγώ αναγνωρίζω πως πολλές φορές έκανα λάθη και αυτήν την αρχή (της αναγνώρισης του δικαιώματος του καθένα να ζητάει συγνώμη για τα λάθη του) πρώτος την παραβίασα, εκστομίζοντας βαριές κατηγορίες στους «υπεύθυνους». Ζητώ ειλικρινά συγνώμη. Το πολύτιμο πολιτισμικό κεκτημένο της πλούσιας παράδοσής μας, που τελικά είναι η μόνη βάση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας, της ανοχής δηλαδή του ενός προς τον άλλο, και εκφράζεται στο ρητό «Ο πρώτος αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω» πρέπει να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού και να το επικυρώσουμε για άλλη μια φορά τούτη την ύστατη στιγμή που μόνο τέτοιες Αξίες μπορούν να μας προστατέψουν και να μας πάνε μπροστά.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 01/02/2008