Και επί γης ειρήνη

Το σκηνικό κάπου 2000 χρόνια πριν, μέσα στα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Απ’ τη μια μεριά οι νίκες της Ρώμης και η προσάρτηση νέων εδαφών. Οι στρατηγοί, οι τοποτηρητές και οι κυβερνήτες , θεοποιημένα πρότυπα ισχύος και αρετής. Λουκούλλεια γεύματα και αριστοκρατικά βίτσια. Αρματομαχίες, θηριομαχίες, παρελάσεις και αψίδες θριάμβου, χλιδάτες στέψεις, φανταχτερές τελετές συγκάλυψης της καθολικής εξαθλίωσης και κατευνασμού της οργής των πληβείων και των σκλάβων. Το Σύστημα ευημερεί, επεκτείνεται και επιβάλλεται σε νέες περιοχές, σε άλλους λαούς, όλο πιο μακριά απ’ την Ρώμη, σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Οι άρχοντες μες την χλιδή τους, υπόσχονται στον Λαό καλύτερες μέρες ενώ φτιάχνουν αυστηρότερους νόμους και κάνουν απογραφές πληθυσμού για να βελτιώσουν το σύστημα διακυβέρνησης, φορολόγησης κι επιστράτευσης.

Κι απ’ την άλλη ο πολύς Λαός, που δουλεύει και πεινάει, που ξεγελιέται και ξευτελίζεται παρασυρμένος πάντα από τις υποσχέσεις της Άρχουσας Τάξης, που ταυτίζει τα όνειρά του με τα σχέδιά της και θριαμβολογεί στις παρελάσεις και τις φιέστες, που θυσιάζεται στις θηριομαχίες, που πέφτει ηρωικά στα πεδία των μαχών, που ερωτοτροπεί με τα μεγαλεία και την δόξα των αφεντάδων ή, αγανακτισμένος κι επαναστάτης, συλλαμβάνεται και σέρνεται στα βασανιστήρια, στα λιοντάρια ή στα κάτεργα.

Ένοπλες εξεγέρσεις συνέβαιναν και τότε, όπως για παράδειγμα εκείνη του Σπάρτακου. Όπως όμως και σήμερα συμβαίνει με τις διάφορες ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, έτσι και τότε, στάθηκε αδύνατον να επιβάλουν μια νέα αναλογία στην μοιρασιά των άυλων και υλικών αγαθών.

Τότε όμως ήταν που συνέβη και ένα κοσμοϊστορικό γεγονός τεράστιας σημασίας, που έμελλε να επηρεάζει την εξέλιξη της Ιστορίας μέχρι τις μέρες μας. Οι διανοούμενοι της εποχής (Μάγοι, Προφήτες, Αστρολόγοι) δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, σε αντίθεση με την σημερινή αδράνεια των φορέων της διανόησης. Ποιοι, που και πότε συνάχθηκαν και έβαλαν μπροστά ένα μακροχρόνιο σχέδιο δράσης. Προβλέποντας την εμφάνιση κάποιου κομήτη, όρισαν την ημερομηνία γέννησης του…Μεσσία!!! Στην συνέχεια διάλεξαν έναν ταλαντούχο μαθητή τους που τότε γεννήθηκε και τον διαπαιδαγώγησαν με τις αρχές της Αγάπης και Μη-Βίας. Είδαν ότι ήταν αδύνατον να αντιπαραθέσουν Βία στην Βία. Γιατί η Βία είναι μισητή από όλους και αρεστή μόνον στα απολυταρχικά καθεστώτα, γιατί η Βία είναι πάντα μια δύναμη του Κακού.

Οι σοφοί αυτοί άνθρωποι είδαν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας  ότι η ισχυρότερη δύναμη, η μοναδική δύναμη στο οπλοστάσιο των δυνάμεων του Καλού είναι η δύναμη της Αγάπης και της Μη-Βίας. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιταχθεί στην πανοπλία των δυνάμεων του Κακού και η μόνη που είναι προσιτή στον Λαό, η μόνη δύναμη που την αποκτάει κανείς χωρίς έξοδα, χωρίς σπουδές σε πανεπιστήμια, και η μόνη δύναμη που μπορεί να επιβάλλει το σωστό και το δίκαιο με το μικρότερο κόστος, τα λιγότερα θύματα, τις μικρότερες απώλειες και κυρίως τα πιο σίγουρα και μόνιμα αποτελέσματα.

Το σχέδιο μπήκε αμέσως σε εφαρμογή. Ο καθένας απ’ τους προδρόμους αυτούς σοφούς, ανέλαβε να προετοιμάζει στον κύκλο επιρροής του, τον ερχομό του Μεσσία. Ενός Μεσσία που δεν θα είχε τον θρόνο του σε παλάτι και στην κορυφή κάποιου εξουσιαστικού συστήματος αλλά θα ήξερε τον τρόπο να θρονιάζεται για καλά στις καρδιές των ανθρώπων.

Μέχρι τα 30 του, όπως ξέρουμε, ο Χριστός εκπαιδεύονταν στην έμπρακτη εφαρμογή αυτών των αρχών. Και τότε, ώριμος πια, ήλθε η ώρα της δράσης. Μιας  δράσης που, παρόλο που διάρκεσε μόνο 3 χρόνια, έμελλε να επηρεάζει ως τις μέρες μας προς το καλύτερο τα γεγονότα, να πετυχαίνει τεράστιες νίκες κατά των δυνάμεων του Κακού και να ιδρύει το πολυπληθέστερο Κίνημα παγκοσμίως που φθάνει πανίσχυρο μέχρι τις μέρες μας. Η σταύρωσή του έγινε το συμβολικό τέλος κάθε μεγάλου ανθρώπου. Ως τα σήμερα ελάχιστοι ηγέτες είχαν την δύναμη να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Κι ακόμα σήμερα κάθε επίδοξος ψευτοεπαναστάτης , αγοράζει ή κλέβει όπλα ή φτιάχνει βόμβες και καταφέρνει να πείσει τους Άρχοντες να…τελειοποιήσουν τα μέσα καταστολής, να νταραβερίζονται και να αιμοδοτούν πλουσιοπάροχα (με το αίμα του Λαού βεβαίως) την παγκόσμια Μαφία παραγωγής και εμπορίας όπλων, στην προσπάθειά τους να αναπληρώσουν τα διανοητικά και ψυχικά τους ελλείμματα και βάζουν όλη την τέχνη τους να μας πείσουν, κάθε τόσο, για τις «αγορές του αιώνα» και τελικά να μην καταφέρνουν καν να καταμετρήσουν τις εκατόμβες των θυμάτων τους. Έγινε δυστυχώς σήμερα αποδεκτός ο νόμος της «Ένοπλης Ειρήνης» και της «Ισορροπίας Εξοπλισμών» είτε μεταξύ των ανθρώπων, είτε μεταξύ των κρατών, είτε μεταξύ των Υπερδυνάμεων. Τι ειρωνεία τώρα που αυτές οι δυνάμεις είναι Χριστιανικές!!!  Να γιατί το φάντασμα του ολοκαυτώματος της ανθρωπότητας έγινε πραγματικός εφιάλτης. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα έφτασε για την ανθρωπότητα η ώρα της αλήθειας. Οι διασημότεροι ηγέτες σήμερα υποστηρίζουν ανενδοίαστα την ισορροπία του τρόμου. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το δίκαιο βγαίνει απ’ τις κάνες των όπλων, αυτοπροβαλλόμενοι ως κήρυκες της Ειρήνης και της Παγκόσμιας Ηθικής Τάξης!!! Τι σχέση έχει όμως με αυτούς ο Χριστός? Αυτός ποτέ δεν μίλησε για κράτη και για έθνη, για εξουσίες και αφεντικά, ούτε για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ποτέ δεν μίλησε για όπλα και ποτέ δεν απείλησε την ζωή ή την σωματική ακεραιότητα κανενός. Δεν μίλησε για φυλακές, ούτε για στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε για βασανιστήρια. Δεν μίλησε για χρήματα, ούτε για τράπεζες και χρηματιστήρια. Το αντίθετο μάλιστα: έγινε ο κατ’ εξοχήν αρνητής τους. Η σταύρωσή του αυτό αποδεικνύει. Και αν υπάρχουν σήμερα πάμπολλοι ψευτοσωτήρες που απορρίπτουν την Μη-Βία χρησιμοποιώντας ως αρνητικό παράδειγμα την σταύρωση του Χριστού, καλό θα κάνανε αυτοί να αναμετρήσουν τους νεκρούς τους και τα αρνητικά ή πενιχρά τους αποτελέσματα και ας τα συγκρίνουν με εκείνα του Χριστού, του Μαχάτμα Γκάντι, του Μ.Λ.Κίνγκ, ή των παιδιών του Jesus Revolution της γενιάς του 60, η των παιδιών του πολυτεχνείου, ή των φιλειρηνιστών της Ευρώπης κλπ, η δράση των οποίων, λιγότερο η περισσότερο, ήταν πάνω στα χνάρια της Χριστιανικής διδασκαλίας, δηλαδή πάνω στις προδιαγραφές της Αγάπης και Μη-Βίας, εφαρμοσμένες στις ιστορικές αναγκαιότητες της εποχής τους.

Όπως όμως συνήθως συμβαίνει με τον θάνατο κάποιου Μεγάλου, ανάξιοι σπεύδουν να παρουσιάσουν εαυτούς ως αποκλειστικούς φορείς της ιδεολογίας του. Έτσι, μετά τον Χριστό οι Χριστιανικές κομμούνες (εκκλησίες), αγνοώντας το «Όστις θέλει πρώτος ελθείν έσχατος γενέσθαι» εξέλεξαν ιερέα και άρχισαν να προσδίδουν σ’ αυτόν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες επικοινωνίας με τον Χριστό και τον Θεό. Παγανιές δηλαδή όπως ήταν συνηθισμένοι από παλιά. Πολλοί ιερείς φτιάξανε το ιερατείο το οποίο εξέλεξε τον αρχιερέα και οι αρχιερείς τους επισκόπους και οι επίσκοποι τον αρχιεπίσκοπο. Κάθε μορφή καταδυνάστευσης των λαών σε μια τέτοια δομή κατανομής εξουσιών και εξειδίκευσης ρόλων βασίζεται. Η πορεία πια του Χριστιανισμού ήταν προδιαγραμμένη. Με την βάφτιση του Μ. Κωνσταντίνου σε χριστιανό, η ηγεσία της εκκλησίας ταυτίζεται με την εξουσία του κράτους. Οι βίοι τους μέχρι σήμερα είναι όχι απλά παράλληλοι αλλά ταυτόσημοι. Είτε ο βασιλιάς είναι αρχηγός του κράτους είτε ο Παπαδόπουλος, δεν έχει σημασία. Ο αρχιεπίσκοπος θα ευλογήσει την στέψη η την ενθρόνισή του. Το κράτος εμπλέκεται σε πόλεμο, η εκκλησία θα ευλογήσει τον στρατό τα όπλα. Το πλήρωμα του βομβαρδιστικού Enola Gay που έριξε την πυρηνική βόμβα στην Χιροσίμα, δεσπότης το ευλόγησε. Κι αν κάποιος παρατηρήσει την καταφανή αυτήν διαστρέβλωση του Χριστιανικού πνεύματος, ο παπάς θα του θυμίζει πάντα πως ο Χριστός ήταν υιός του Θεού (υπονοώντας τον άλλο ως παιδί του διαβόλου) και γι αυτό ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς για να έλθει στην Δεύτερη Παρουσία!!! Μεγάλο κόλπο δηλαδή. Ας είμαστε λοιπόν υπομονετικοί ως τότε κι ας ψάξουμε για καμιά θεσούλα στο Δημόσιο (όπως ελόγου του) ή ας πάμε σε κανένα μοναστήρι να προσευχόμαστε μέχρι τότε για να μην πάμε πουθενά αλλού.

Αν όμως είναι αλήθεια ότι κανένας που φέρει, χρησιμοποιεί ή καθαγιάζει τα όπλα δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστό, τότε είναι σίγουρο πως την μεγαλύτερη ευθύνη για την καθημερινή σταύρωση και ταφή του την έχει πρώτιστα η επίσημη εκκλησία, αφού ποτέ δεν ξεκαθάρισε την θέση της από την εξουσία ενώ πάντα ήταν ο παρασκηνιακός υποβολέας της. Δεν ξεκαθάρισε την θέση της από τις δυνάμεις που χρησιμοποιούν χρήμα, όπλα και βία. Όταν μάλιστα ακούμε εκπροσώπους της να παρουσιάζουν το φραγγέλιο (το μαστίγιο με το οποίο έδιωξε ο Χριστός τους εμπόρους από τον Ναό) ως όπλο και ως απόδειξη χρήσης Βίας, τόσο περισσότερο επιβεβαιωνόμαστε για την μωρία τους και πόσο αυτή συνέβαλε στην εικόνα παρακμής ενός πραγματικά επαναστατικού κινήματος, το οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν. Πώς να δουν την πραγματικότητα τα τόσο ανάξια αυτά εξαρτήματα της μηχανής του χρήματος, της ευμάρειας και της Βίας σε βάρος των φτωχών, την οποία υπηρετούν? Πώς να καταλάβουν πως το μαστίγιο στα χέρια του Χριστού εκείνη την ώρα δεν ήταν άλλο από το μαστίγιο της συνείδησης του κάθε ανθρώπου και (στην συγκεκριμένη περίπτωση) των εμπόρων?  Τίνος την σωματική ακεραιότητα απείλησε ο Χριστός? Το ότι έσκυψαν το κεφάλι και αποχώρησαν αντί να βγάλουν μαχαίρι, δεν είναι αυτό η τρανότερη απόδειξη του υπέρμαχου της Αγάπης? Όχι δεν θα το δουν τα δύστυχα αυτά πλάσματα παρά μόνο τότε όταν το παιδί τους σκοτωθεί σε έναν παρανοϊκό πόλεμο, όπως παρανοϊκοί είναι άλλωστε όλοι οι πόλεμοι. Ίσως το δουν όταν η γη συνταράζεται από αλλεπάλληλες εκρήξεις πυρηνικών όπλων, ή όταν η ρύπανση δεν θα αφήνει περιθώρια ζωής παρά σε όσους έχουν την δυνατότητα να μεταναστεύσουν σε άλλον πλανήτη. Ως τότε όμως μπορούν να απολαμβάνουν από την τηλεόραση, βουλιαγμένοι στους καναπέδες τους, την διαμάχη και τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων που υπόσχονται τον παράδεισο σπέρνοντας τρόμο και δυστυχία, συναγωνιζόμενοι στην καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όσο για μας τους ποπολάρους, μπορούμε ως τότε να ψάχνουμε τον νεογέννητο Χριστό στα παραμύθια, στον ουρανό, στους ναούς (εκκλησιές τους λένε τώρα), στις στολισμένες βιτρίνες ή στα …νυχτερινά κέντρα διασκέδασης που σπάνε ταμείο τα Χριστούγεννα. Μπορούμε να ψάχνουμε το μήνυμά του στα λόγια οποιουδήποτε ηγετίσκου . Το σίγουρο όμως είναι πως ο Χριστός γεννιέται και πεθαίνει πριν να ζήσει καθημερινά μέσα μας και δίπλα μας. Γεννιέται και σταυρώνεται καθημερινά στην Αφρική, στην Ινδονησία στην Κίνα αλλά και στην καρδιά της ευνομούμενης πόλης μας, όπως στην πολυκατοικία τρώγλη της οδού Βελισαρίου αρ. 38 στη Σπηλιά. Όσοι έχουν αυτί ακούν την φωνή του που ζητάει στέγη, φαΐ, φάρμακα, εργασία, αγάπη, δικαιοσύνη. Κι εμείς του στέλνουμε ευχές, άμφια, καντήλια, ναούς και παπάδες. Του στέλνουμε ακόμα όπλα, κοσμήματα, στολίδια και αμέτρητες ανούσιες πολυτέλειες. Αν θέλουμε όμως να είμαστε (και όχι να λέμε ότι είμαστε) Χριστιανοί, αν θέλουμε η βασιλεία του να γίνει πραγματικότητα, δεν έχουμε παρά να κάνουμε ΜΟΝΟ αυτά που εκείνος είπε και έκανε. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα όλα όσα λέγονται γι αυτόν, ας σκύψουμε με προσοχή και χωρίς προκατάληψη πάνω στο έργο του. Είναι απίστευτη μα όχι ανεξήγητη η έλλειψη προβληματισμού πάνω σ’ αυτό, ιδίως στην αντιμετώπιση και στον χειρισμό σε πρακτικό επίπεδο όλων των προβλημάτων, διαπροσωπικών και διακοινωνικών. Για να τιμήσουμε την γέννηση του Χριστού οφείλουμε να δούμε όλα τα προβλήματα , κοινωνικά, πολιτικά, τοπικά ή παγκόσμια, μέσα από το πρίσμα της Αγάπης και Μη-Βίας. Κομμάτι δύσκολο, το παραδέχομαι. Σήμερα όμως εντελώς απαραίτητο.

Δεκέμβρης 1981 Κέρκυρα

Γιώργος Σ. Βλάσσης

(καθηγητής τεχνικών σχολών)

Περιστρεφόμενο χωνευτήρι.

Δείτε εδώ τον νέο μας περιστρεφόμενο κομποστοποιητή που μετατρέπει τα οργανικά απορρίμματα σε λίπασμα compost  σε 3 εβδομάδες με αερόβια ζύμωση και την βοήθεια γεωσκώληκων παράγοντας επίσης και υγρό λίπασμα (compost tea).

Ναυπηγείο στα Κρητικά!!!

Ο Νικηφόρος Βλάσσης ετοιμάζει τους φυσιολατρικούς του πλόες με ένα υπέροχο κανό που φτιάχνει ο ίδιος. Τα σχέδια κατέβηκαν απ' το διαδίκτυο. Ο σκελετός έγινε από τα μπαμπού του κήπου του. Ελπίζω να με καλέσει στην καθέλκυση για να σας ενημερώσω. Θα έχει πολύ πλάκα.

Μπούκα.

Φέτος το αναψυκτήριο του Δήμου στη Μπούκα άργησε πολύ να νοικιαστεί. Είναι και η κρίση... Καμία σχέση με πέρυσι.

Μουσική χωρίς σύνορα!!!!!

Δεντρομολόχες στους Αγ. Δέκα!!!!!!

Στην παλιά διαδρομή από Μεσογγή για την χώρα, στο ύψος των Αγ. Δέκα θα βρεθούμε απέναντι σε συστάδες με ανθισμένες δεντρομολόχες (Μάλβες). Το υπέροχο αυτοφυές με την μεγάλη διάρκεια ανθοφορίας ακόμα και στο κατακαλόκαιρο προσφέρει τα κάλλη του αφιλοκερδώς στους περαστικούς. Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια το χορτοκοπτικό του Δήμου τις σέβεται αρκετά.Απ΄αυτήν την περιοχή συνέλεξα σπόρους και έφτιαξα την δική μου συστάδα δεντρομολόχας στο μελισσουργείο μου.

Το αναψυκτήριο στου Μελαχροινού

Αυτό το υπέροχο αναψυκτήριο στην μαγευτική παραλία του Μελαχροινού είναι ότι καλύτερο βρήκαμε φέτος να σας συστήσουμε για τα μπάνια σας. Το φτιάξανε με πολύ μεράκι δύο φίλοι ο Νεκτάριος και ο Ηλίας πρώτα για την δική τους διασκέδαση και μετά για τους φίλους τους. Είχα την τιμή πρίν από μέρες να προσκληθώ από έναν κοινό φίλο όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσω και μία υπέροχη βόλτα με το γουινσέρφινκ του. Η βόλτα δωρεάν όπως και η ξάπλα στις ξαπλώστρες. Η παραλία πεντακάθαρη. Τα βράδια η φωτιά με την σχάρα ζεσταίνουν τις καρδιές της ανοιχτής παρέας που συνεχίζει με τραγούδια και καλαμπούρια μέχρι η νύστα να κλείσει τα μάτια.
Καλή συνέχεια φίλοι μου και πάντα τέτοια και καλύτερα.

Εισήγηση στο b-fest

Γεια σας φίλοι μου.

Με ιδιαίτερη χαρά, μεγάλο ενδιαφέρον και αίσθημα τιμής αλλά και ευθύνης  δέχθηκα την πρόσκληση συμμετοχής στο b-fest και ιδιαίτερα στους προβληματισμούς σας για μία σωστή διαχείριση των σκουπιδιών μας. Η πρωτοβουλία σας για αναζήτηση λύσης είναι όχι μόνο αξιέπαινη αλλά και η πρώτη και η μόνη ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται μετά από χρόνια στο θέμα αυτό. Κατάγομαι και διαμένω στην Λευκίμμη Κέρκυρας που είναι γνωστή στο πανελλήνιο από τις συγκρούσεις για την αποτροπή του ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας. Φέρω βαριά στην ψυχή μου τον θάνατο της Μαρίας που ήταν φίλη και γείτονας και στο σπίτι της έχω μετάσχει σε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ποιητικές και καλλιτεχνικές συνεστιάσεις. Οφείλω να σας πω όμως ότι η Μαρία, τραγικό θύμα των γεγονότων, λάθος παρουσιάζεται ως αγωνίστρια κατά του ΧΥΤΑ αφού ήταν της γραμμής του ΚΚΕ που τότε ήθελε τον ΧΥΤΑ με προϋποθέσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη για τον θάνατό της ευθύνεται όχι μόνο η πολιτική ηγεσία της εποχής αλλά και η ηγεσία της Συντονιστικής κατά του ΧΥΤΑ η οποία δεν ενδιαφέρθηκε να προωθήσει την Αποκεντρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων την στιγμή που ο τότε Υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Νάκος, απευθυνόμενος στους Λευκιμμιώτες, δήλωνε στα κανάλια (υποκριτικά βεβαίως αλλά πείθοντας τους πολίτες): «Φέρτε μου πρόταση και η πόρτα του γραφείου μου θα είναι ανοιχτή μέχρι την τελευταία στιγμή». Αντ’ αυτού η Συντονιστική απέκρυψε επιμελώς και την πρότασή μου και τα λόγια του Υφυπουργού και συνέχισε την στείρα αντιπαράθεση με την εξουσία και στο «Μακριά απ’ τον τόπο μου και όπου θέλει ας είναι» για να έλθουμε σήμερα αντιμέτωποι όχι μόνο με τους λοιπούς Κερκυραίους αλλά και με τους συναγωνιστές μας στο Τεμπλόνι που και αυτοί αγωνίζονται, πάλι χωρίς αντιπρόταση, να απαλλαγούν από το τερατούργημα του κεντρικού ΧΥΤΑ.  Τις θέσεις μου αυτές ανέπτυξα σε πλήθος σχετικών άρθρων όπως πχ στο «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» που διένειμα ιδιοχείρως με πρώτο αποδέκτη τον αστυνομικό Δ/ντή στο ΑΤ Λευκίμμης  και δημοσίευσα στο blog ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΊΜΜΗ

 Έχω την τιμή να είμαι ο πρώτος που άνοιξα το θέμα των ΧΥΤΑ πανελλαδικά όταν την 3^η Δεκέμβρη 2003 έστησα τραπεζάκι με πληροφοριακό υλικό στην διασταύρωση της χωματερής και 5 μεγάλους πίνακες. Ένας απ’ αυτούς έδινε ταυτόχρονα σχηματοποιημένη και την λύση στο πρόβλημα, αφού αποφεύγω συστηματικά και για λόγους Αρχής την στείρα Αντίθεση. Θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ανήκα σε καμία κομματική οργάνωση ενώ σε όλες τις πολιτικές κινήσεις και κινήματα είμαι το ίδιο παρεμβατικός και ανοιχτός στην καλοπροαίρετη ανταλλαγή σκέψης. Θεωρώ τον εαυτό μου μέλος του ευρύτερου οικολογικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος.

Μετείχα σε όλες τις επιτροπές πρωτοβουλίας, πρώτα για την χωματερή και στην συνέχεια για τον ΧΥΤΑ Νότιας Κέρκυρας μέχρι την ημέρα των επεισοδίων οπότε και απέχω. Τα σχετικά με τα απορρίμματα άρθρα μου είναι περισσότερα από 40. Μέχρι και σχετικό παραμύθι έγραψα ενώ έχω εγκαταστημένη ντουντούκα στο αυτοκίνητό μου απ’ την οποία γίνανε πολλές σχετικές ιστορικές για την Λευκίμμη εκφωνήσεις. Τον αγώνα μου χρηματοδότησαν αποκλειστικά οι μέλισσές μου, εκτός από μικροποσά που δέχθηκα από φίλους μου.

Η συγκεκριμένη πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση των στερεών αποβλήτων (σύνοψη της οποίας μπορείτε να δείτε στο μονοσέλιδο που σας έδωσα με τίτλο «Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ» έγινε με γεωγραφικό όριο εφαρμογής τους παλιούς Καποδιστριακούς Δήμους και μόνον έτσι μπορεί (κατά την άποψή μου ) να γίνει αποδεκτή από την μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών αλλά και να λειτουργήσει αφού κανείς δεν θέλει τα σκουπίδια του άλλου στη γειτονιά του. Νομίζω ότι και στο καθεστώς του Καλλικράτη μπορεί να λειτουργήσει διατηρώντας τα Καποδιστριακά περίπου γεωγραφικά όρια.

Για την εφαρμογή της μεθόδου σε μεγάλα αστικά κέντρα νομίζω πως μόνο με κατάτμηση σε μικρές πολεοδομικές και πληθυσμιακές ενότητες μπορεί να λειτουργήσει αφού η εξεύρεση των αναγκαίων υπαίθριων ή στεγασμένων χώρων εκεί είναι ευκολότερη για μικρές μονάδες.

Στην μεγάλη προσπάθεια να καταστήσω την πρόταση αναγνωρίσιμη από την Συντονιστική, πέτυχα την συζήτησή της, ως μοναδικό θέμα, σε ιδιαίτερη συνεδρία όπου υπερψηφίστηκε με ελάχιστες αρνητικές ψήφους. Η πλειοψηφία της ηγεσίας της Συντονιστικής απείχε από αυτήν την συζήτηση λόγω μετάβασης στην Αθήνα για σύσταση Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου. Από κει και πέρα οι δυνατότητές μου να την προωθήσω όπως καταλαβαίνετε γίνηκαν πολύ μικρότερες. Η ηγεσία της τοπικής συντονιστικής αποτελούμενη από εκπροσώπους αριστερίστικων σεχτών που φέρουν όλη την γνωστή παθογένεια (Αδιαφορία για την γνώμη των πολιτών, ψευτοδημοκρατισμός και καπέλωμα συλλογικών αποφάσεων, κρατισμός, στείρα βίαιη αντιπαράθεση, μετάθεση της ευθύνης στους διαπλεκόμενους ή βολεμένους αιρετούς εκπροσώπους κλπ) και οι οποίοι στηρίζονται και οικονομικά από ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες, χρησιμοποίησε ΟΛΕΣ τις μέθοδες για να με εξοστρακίσει. Το πέτυχε μόνον μετά από την οικονομική και ψυχική μου εξάντληση και όχι κατόπιν απειλών. Από τις παρατάξεις οι Οικολόγοι Κέρκυρας δεν την στήριξαν με το αιτιολογικό ότι «είναι σαφώς Αριστερή ενώ αυτούς δεν τους ενδιαφέρει ποιος και με ποιόν τρόπο θα κάνει την ανακύκλωση». Οφείλω να πω πως σε συζητήσεις μου με κορυφαία στελέχη των ΟΠ πέτυχα την αναγνώρισή της ως την πλέον σωστή λύση αλλά ποτέ οι ΟΠ δεν την προώθησαν επίσημα. Προφανώς λόγω διαφορετικών αντιλήψεων στην σύνθεσή τους. Ακόμη πρέπει να πω ότι είχα προσωπική τηλεφωνική πρόσκληση από τον φίλο και πρώην συναγωνιστή Μιχάλη Τρεμόπουλο να μετάσχω σε σχετική συζήτηση στην Χαλκιδική. Την απέρριψα διότι το θέμα μου υποβαθμίζονταν λόγω του προγράμματος, αφού τοποθετήθηκε χρονικά αμέσως μετά από άλλο άσχετο θέμα. Η Δεξιά κολλημένη στα Δυτικά πρότυπα αρνείται να καταλάβει την απάτη με την ανακύκλωση του «αφρού» των σκουπιδιών

 την δημιουργία χωματερών στην Αφρική κλπ και την απίστευτη και πρωτόγνωρη εκμετάλλευση των πολιτών με την άδικη κατανομή των βαρών και των ωφελημάτων που γίνεται στην καθαρή βιτρίνα των «πολιτισμένων» και φυσικά αρνήθηκε να στηρίξει την πρόταση.  Από την Αριστερά δεν έτυχε στήριξης αφού το ΚΚΕ και άλλες αριστερές οργανώσεις έχουν συγκεντρωτικές και κρατιστικές μορφές διαχείρισης ενώ εγώ επιμένω να μην ανήκω σε κανέναν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μου πρότεινε να γίνω μέλος του για να την στηρίξει λες και θα μου κάνανε προσωπική χάρη, ενώ κάποιοι φίλοι Αναρχικοί βρήκαν σοβαρό λόγο άρνησης το ότι η αποκεντρωμένη Διαχείριση λειτουργεί με χρήμα. Έχω μάθει να σέβομαι ιδιαίτερα την αντιεξουσιαστική κριτική, γι’ αυτό θα σταθώ λίγο σ’ αυτό το σημείο. Έχω κάνει κι ο ίδιος κριτική στο χρήμα και πολύ νωρίς έχω εντοπίσει τις τρείς βασικές του αρνητικές ιδιότητες: την συγκεντρωτική, την πληθωριστική και την αλλοτριωτική. Γι’ αυτές και μόνο το έχω καταδικάσει, το σιχαίνομαι και το χαρακτηρίζω ως το πλέον βρωμερό και καταστροφικό σκουπίδι αλλά δυστυχώς το χρησιμοποιώ όπως κι εσείς επειδή ακριβώς το εναλλακτικό δίκτυο κοινωνικής οικονομίας είναι ακόμη στα σπάργανα. Στην περίπτωση της πρότασής μου όμως μπορούμε να δούμε το βρωμερό αυτό σκουπίδι να λειτουργεί ως απορρυπαντής όλων των άλλων σκουπιδιών. Χωρίς την ενσωμάτωσή του στην αντιμετώπιση των σκουπιδιών δεν νομίζω πως θα έχουμε καμία επιτυχία, ούτε καν αυτή της καθαρής βιτρίνας των «πολιτισμένων». Κι αυτό όχι μόνον γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στον Δημόσιο κορβανά αλλά διότι όταν οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών αποδέχονταν τις άθλιες αυτές μεθόδους διαχείρισης, ήταν σαφώς πιο αθώοι και ευμενώς προσκείμενοι στην Ανάπτυξη και το συγκεντρωμένο κρατικό ή ιδιωτικό κεφάλαιο. Σήμερα όλα είναι αμφισβητούμενα και η πληροφορία μέσω του Διαδικτύου δεν αφήνει απ’ έξω ούτε τους πολίτες της χώρας μας παρά την παραπληροφόρηση που επιχειρούν τα ΜΜΕ. Όσο «τρομπάρισμα οικολογικής συνείδησης» κι αν επιχειρήσουν, το οικονομικό συμφέρον από το κεφάλι του πολίτη δεν θα το βγάλουν ποτέ όσο η κατανομή του πλούτου ευνοεί σκανδαλωδώς τους έχοντες. Το φλέγον θέμα της κατάργησης του χρήματος αποτελεί λοιπόν ιδιαίτερο σοβαρότατο κεφάλαιο και οι αντιεξουσιαστές είναι οι μόνοι που έχουν σε μικροκλίμακα εφαρμόσει λύσεις και οφείλουν να δώσουν κι εδώ την απάντηση σε ευρύτερο φάσμα πολιτών. Ωστόσο και μέχρι τότε λέω να αφήσουμε τα σκουπίδια να φαγωθούν μεταξύ τους. Αφήνω ανοιχτή την πόρτα του μυαλού μου σε κάθε σχέδιο ταυτόχρονης αντιμετώπισής τους. Η δυσκολία οποιουδήποτε ονειρικού σχεδιασμού έγκειται στην αποδοχή και στήριξη από τους πολίτες. Ξέρετε, είναι εύκολο να προτάσσεις  το ιδανικό για να καλύπτεις την αδράνεια και την απροθυμία ανάληψης ευθύνης, μα τότε δεν πετυχαίνεις τίποτα και είτε κουρνιάζεις στο θαλάμι σου κάτω από το ιδεολογικό σου αλεξίσφαιρο, αφήνοντας τους κερδοσκόπους να κάνουν το γνωστό βρομερό τους παιχνίδι, είτε αναλώνεσαι στην κόντρα με την εξουσία. Έτσι η Εξουσία και η Βία  παγιώνονται με τις γνωστές συνέπειες που πάλι ευνοούν τους κερδοσκόπους. Δεν νομίζω ότι μας πάει αυτός ο ρόλος. Πρέπει επί τέλους να πάρουμε την καυτή πατάτα στα χέρια μας και να δώσουμε λύσεις πρακτικές και εφαρμόσιμες δηλώνοντας με αποφασιστικότητα την συμμετοχή μας στην διαμόρφωση του κόσμου μας αντί να γκρινιάζουμε για τον κόσμο που φτιάχνει το συγκεντρωμένο κεφάλαιο. Έχει παραγίνει το κακό με τα σκουπίδια και τα δηλητήρια και πρέπει να τρέξουμε. Καταστρέφονται πανέμορφες περιοχές. Βρωμίζει ο τόπος μας. Και μόνον ο αισθητικός εθισμός στο σκουπίδι μας κάνει ανήμπορους να δούμε το τέρας.

Το επιχείρημα που άκουσα «λύνοντας το πρόβλημα των σκουπιδιών διευκολύνεις την καπιταλιστική ανάπτυξη» δεν στέκει αφού ο τομέας της απορρύπανσης είναι η πιο αποδοτική νόμιμη επιχείρηση συγκέντρωσης κεφαλαίου. Με τον υψηλότατο βαθμό κατανομής των βαρών και των ωφελημάτων που η αποκεντρωμένη αυτοδιαχείριση εξασφαλίζει, παρόλο που δεν καταργεί το χρήμα, καταργεί στην ουσία την συγκέντρωση κεφαλαίου στον σπουδαιότατο αυτόν τομέα, καταργεί τον Καπιταλισμό!!!   

Ειλικρινά περίμενα μια αυστηρότερη κριτική, ιδιαίτερα από τους Οικολόγους. Περίμενα να βρουν ως μειονέκτημα πχ ότι η πρόταση απαιτεί ΧΥΤΥ. Περίμενα να με ρωτήσουν «Τι θα πει Μη Ανακυκλώσιμα Υλικά??? Στην Φύση δεν υπάρχουν τέτοια». Έτσι είναι. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν Μη Ανακυκλώσιμα, ούτε ΧΥΤΥ. Για δείτε όμως τι γίνεται στις «ανεπτυγμένες» χώρες και όχι μόνο τι γίνεται στην Ελλάδα. Ο ιδιώτης επενδυτής, φυσικό είναι να διαλέξει τα σκουπίδια που έχουν σημαντικό κέρδος. Συγκρίνατε μετά τον τρόπο με τον οποίο η πρότασή μου πετυχαίνει τον υψηλότερο βαθμό διαλογής και τα λιγότερα Μη Ανακυκλώσιμα, και κυρίως προσέξτε το άλλοθι που θα μας δώσει η εφαρμογή της μεθόδου στο να αποθέσουμε τα Μη Ανακυκλώσιμα στην αυλή των παραγωγών τους, αν δεν πετύχουμε την οριστική απαγόρευσή τους.

Επανερχόμενος θα έλεγα πως τελικά αποδείχθηκε ότι η πρόταση για αποκεντρωμένη διαχείριση  άρεσε σε πάρα πολύ κόσμο της Λευκίμμης και όχι μόνο, αφού σε μία μόνο εκδήλωση της Συντονιστικής, που βγάλαμε τραπεζάκι συλλογής υπογραφών, την υπόγραψαν σχεδόν όλοι οι μετέχοντες. Μόνο στους περισσότερους από τους ηγέτες της Συντονιστικής δεν άρεσε. Η προσπάθειά μου να φτιαχτεί μία ομάδα με την ονομασία ΛΟΑ (Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης) με σκοπό να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές για την πολιτική στήριξη της πρότασης, απέτυχε. Νομίζω πως μόνο με ενημέρωση στους πολίτες, συλλογή υπογραφών, πίεση στις Αρχές και σε ακραία περίπτωση άρνησής τους (που δεν το πιστεύω) κατάληψη των μέσων εφαρμογής της μεθόδου, θα μπορέσουμε στήσουμε όρθιο το αυγό του Κολόμβου. Οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι (ως εκ της φύσεώς τους) δυστυχώς ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να κοντραριστούν με τα ΜΑΤ από το να ενδιαφερθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Έτσι εγκατέλειψα και κάθισα στ’ αυγά μου έχοντας την βεβαιότητα πως η μονοδιάστατα Νομικίστικη και Συγκρουσιακή τακτική που ακολουθούσε η Συντονιστική όχι μόνο δεν έλυνε το πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά αργά η γρήγορα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα υποχωρούσε στις ορέξεις των Μεγασυμφερόντων. Αυτοί πάλι άμεσα ή έμμεσα προωθούν διάφορα μοντέλα, από την Καύση μέχρι την Διαλογή στην πηγή, πάντα συγκεντρωτικά βεβαίως. Με θλίψη μου βλέπω και πολλούς ευαίσθητους νέους που όντως ενδιαφέρονται να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτό το δράμα, ενώ αγνοούν ότι τα αντίστοιχα μοντέλα των «πολιτισμένων» χωρών είναι πιο εκμεταλλευτικά, πιο άδικα και σε τελική ανάλυση πιο αναποτελεσματικά και πιο ρυπαρά από μεσαιωνικά μοντέλα εκμετάλλευσης. Ακριβώς αυτά τα μοντέλα (της καθαρής βιτρίνας) ταιριάζουν στην συγκέντρωση κεφαλαίου και όλοι πια γνωρίζουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι ο κυριότερος καταστροφέας του Περιβάλλοντος.

Από πρακτικής πλευράς, την πρόταση αποκεντρωμένης διαχείρισης, την θεωρώ πολύ απλούστερη από όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά, ιδιαίτερα με τις δυνατότητες που η σημερινή τεχνολογία δίνει. Αρκεί ένας φορέας (Δήμος, Άτυπη Ομάδα Προσώπων, Μη κερδοσκοπική Αστική Εταιρία , Α.Ε. Λαϊκής Βάσης) να αναλάβει την εφαρμογή. Από κει και μετά χρειάζεται ένας στεγασμένος χώρος για την ταινία διαλογής, ένας υπαίθριος χώρος για το compost, ένας υπαίθριος χώρος αποθήκευσης των διαλεγμένων, ένας στεγασμένος χώρος για την διαλογή και στοιχειώδης μηχανολογικός εξοπλισμός, που κάθε Δήμος διαθέτει. Χρειάζονται ακόμα πλαστικές σακούλες με bar code για την ταυτοποίηση των χρηστών, δύο η περισσότερα τερματικά scanner και ένα λογισμικό που θα επεξεργάζεται τις παράμετρες της όλης διαδικασίας για να υπολογίζει την πίστωση ή την χρέωση για κάθε πολίτη. Η μέθοδος ΑΔΑ που προτείνω απαιτεί μόνο δύο είδη κάδων, ένα μικρό για τα οργανικά και ένα μεγάλο για όλες τις κατηγορίες ανόργανων. Η αποκομιδή θα γίνεται μαζί με τους κάδους, σε όχημα ανοιχτού τύπου εφοδιασμένο με γερανό. Έτσι αποφεύγεται και η δυσοσμία από την ανατροπή των κάδων.  Ο ιδιαίτερος χρωματισμός των πλαστικών σακουλών καθώς και η απεικόνιση του περιεχομένου για το οποίο προορίζονται νομίζω πως θα διευκολύνει την διανομή τους και την διαδικασία διαλογής. Η διαλογή στην μέθοδο που προτείνω γίνεται εν μέρει στον τόπο παραγωγής  των σκουπιδιών και εν μέρει στο διαλεχτήριο. Η μεγιστοποίηση του ποσοστού διαλογής στον τόπο παραγωγής και το ξεχώρισμα των οργανικών και κάποιων έστω από τα ΜΗ ανακυκλώσιμα, θα βελτιώσει πολύ τις συνθήκες στο διαλεχτήριο.  Όλα τα χρειαζούμενα έναρξης της διαδικασίας κοστίζουν ελάχιστα αφού στην πλειονότητά τους χρησιμοποιούνται στο υπάρχον σύστημα διαχείρισης. Μία σημαντική δυσκολία θα εμφανιστεί στην διάθεση των διαλεγμένων υλικών στην βιομηχανία αλλά μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί με πολιτική πίεση και με τον νόμο περί κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων. Η μεγάλη δυσκολία είναι η αντιμετώπιση των διαπλεκόμενων οργανωμένων πολιτικών ομάδων από έναν μόνο άνθρωπο σαν εμένα. Νομίζω πως και μόνον 20 άτομα πρόθυμα να μπουν στην διαδικασία ενημέρωσης και συλλογής υπογραφών είναι αρκετά για άσκηση πολιτικής πίεσης η την δημιουργία φορέα. Έχοντας τις υπογραφές της πλειοψηφίας των πολιτών στο χέρι τα υπόλοιπα γίνονται πανεύκολα μέσα σε 1-3 μήνες.

Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα και έφερα την πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο έστω και ως συμπληρωματική στο πινάκιο. Δέχθηκα τα συγχαρητήρια από όλες τις παρατάξεις. Ο Δήμαρχος μου υποσχέθηκε να την φέρει στον Σύνδεσμο και θα με όριζε αρμόδιο στην εφαρμογή της μεθόδου. Τελικά δεν την έφερε λέγοντας ότι «…δεν την θέλουν εκείνοι εκεί κάτω»!!!. Υποθέτω ότι εννοούσε τους επιχειρηματίες του Κάβου ή τους κολαούζους τους. Έκτοτε παρακολουθώ το δράμα εκ του μακρόθεν, όχι γιατί δεν αξίζει αλλά γιατί δεν ξέρω τον τρόπο να αντιμετωπίσω μόνος την γενικευμένη αδράνεια και την παραταξιακή πόλωση. Αν τα κατάφερνα θα εξασφάλιζα επιπλέον για τον εαυτό μου και για πολλούς συμπολίτες μου, που πλήττονται από την ανεργία, μία επικουρική θέση αξιοπρεπούς εργασίας. Η έκπληξή μου είναι μεγάλη που ανακαλύψατε την πρόταση έστω και μετά τα γεγονότα της Κερατέας. Ελπίζω ότι οι πολίτες της Κερατέας και κάθε παρόμοιας περιοχής θα καταλάβουν την τεράστια σημασία της σωστής και δίκαιης διαχείρισης των απορριμμάτων και θα προχωρήσουν, πρώτοι αυτοί, σε μία λύση που θα είναι δώρο μεγάλης αξίας στις νεώτερες γενιές αλλά και υποδειγματικό παράδειγμα για όλο τον κόσμο.  Είμαι εδώ με πολύ αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση σε όλους σας και θα προσπαθήσω να απαντήσω στις όποιες απορίες σας. Μετά την πρόσκλησή σας πιστεύω ότι η ελπίδα δεν χάθηκε. Η ελπίδα είστε εσείς. Σας αγαπώ.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός)

Αθήνα 29 Μαϊου 2011

Η ελπίδα είναι εδώ

Πάνω από 3 χρόνια πέρασαν από την πρώτη δημοσίευση. Τίποτα δυστυχώς δεν άλλαξε.


Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Την ώρα που οι μπουλντόζες, με την προστασία των ΜΑΤ, συνεχίζουν την κατασκευή του παράνομου ΧΥΤΑ στα Μισοράχια και ούτε αυτοί που ακόμα αντιδρούν στην κατασκευή του δεν πιστεύουν πως το έργο θα σταματήσει, είναι ίσως η καλύτερη στιγμή όχι μόνον να βαθύνουμε την γνώση μας για το τι θα σημάνει αυτό το τερατούργημα που προβάλλεται ως αναπτυξιακό έργο, αλλά κυρίως να δούμε τον τρόπο που μπορούμε, την ύστατη αυτή ώρα, να το αποτρέψουμε και ότι μέχρι σήμερα έγινε να μείνει ως όφελος για τον τόπο μας. Προηγουμένως όμως θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου ερμηνεία για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για χρονολογίες ονόματα και ευθύνες ας καθίσουν οι πολιτικές παρατάξεις να τα βρουν. Όλα άρχισαν όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ συνέταξε σχέδιο διαχείρισης των σκουπιδιών του νησιού μας, προωθώντας ως βέλτιστη λύση τους ΧΥΤΑ Βορά, Μέσης, Νότου και Παξών. Ο ΧΥΤΑ Παξών γρήγορα απορρίφθηκε διότι το νησί είναι προστατευμένη περιοχή στο πρόγραμμα ΝΑΤΟΥΡΑ. Ο ΧΥΤΑ Βορά διαγράφηκε από τον σχεδιασμό για άγνωστους λόγους που καθένας μπορεί να ψυλλιαστεί. Τότε ήταν που περίμενα μάταια να δω να διαγράφεται όχι μόνον ο ΧΥΤΑ Νότου αλλά ολόκληρος ο σχεδιασμός διαχείρισης με ΧΥΤΑ, αφού ήξερα ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν χρησιμοποιείται αυτή η μέθοδος. Καταλόγισα έτσι ευθύνες και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. που ενέκριναν την χρηματοδότησή του από το 3ο πακέτο. Αυτοί μας δώσανε για δώρο τα δικά μας λεφτά και «πέρα βρέχει». Περίμενα μάταια και με αγωνία το Λευκιμμιώτικο στοιχείο να αντιδράσει και βλέποντας την απόλυτη σιωπή και ενώ είχα επιδοθεί ως τότε στην προσπάθεια δημιουργίας του Διακοινωνικού Φορέα «ΛΕΥΚΙΜΜΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ», βάλθηκα επειγόντως να αποκαλύψω, με άρθρα, ταμπλό και ντουντούκα, τον τεράστιο κίνδυνο που διέβλεπα για τον τόπο μας. Η μακρόχρονη διαδρομή μου σε κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα δεν μου άφηναν καμία αμφιβολία. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει θάψιμο τεράστιων περιουσιών. Ήξερα ότι η συγκέντρωση σκουπιδιών σε μία περιοχή, υπακούει στον (γνωστό σε όλους τους χωροτάκτες) φυσικό νόμο που λέει ότι «ενώνοντας δύο προβλήματα έχεις ένα μεγαλύτερο του διπλάσιου πρόβλημα» πόσο μάλλον αν ενώσεις το πρόβλημα των σκουπιδιών πολλών Δήμων. Ήξερα ότι ένας τεχνικός λόγος που εγκαταλείφθηκε ο ΧΥΤΑ στην Ευρώπη είναι το άλυτο πρόβλημα της στεγανοποίησής του. Ήξερα ότι όπου εγκαταστάθηκε ΧΥΤΑ η ευρύτερη περιοχή υποβαθμίστηκε κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Ήξερα ότι στην ευρύτερη περιοχή δημιουργείται Φαβέλα από ντόπιους ή ξενόφερτους εξαθλιωμένους που ζουν από τα σκουπίδια με ότι αυτό συνεπάγεται. Ήξερα ότι στην γύρω περιοχή εξαφανίζεται κάθε απομεινάρι κοινωνικού ιστού και έτσι πολύ εύκολα χαρακτηρίζεται ως χώρος απόθεσης όλων των οχλουσών χρήσεων της ευρύτερης κοινωνίας. Ήξερα για το σύστημα Ζόνικ ή το σύστημα της «καθαρής βιτρίνας» που εφαρμόστηκε σε Ανατολή και Δύση με τεράστιες συνέπειες και έβλεπα ότι το ίδιο αποτυχημένο σύστημα εφαρμόζεται και στο νησί μας, προδιαγράφοντας τον υποβαθμισμένο Νότο και τον ανεπτυγμένο Βορά. Ήξερα ότι ΧΥΤΑ σημαίνει ταφή απορριμμάτων, που είναι τελείως αντίθετη στον φυσικό νόμο της Ανακύκλωσης αλλά και σε κάθε έννοια οικονομίας. Αυτές τις γνώσεις βέβαια δεν τις διδάχτηκα στο σχολείο μου. Απλά την ώρα που οι «αρμόδιοι» ασχολούνταν με τα προβλήματα διαχείρισης των άμεσων προβλημάτων του τόπου, εγώ είχα το περιθώριο να το ψάξω λίγο βαθύτερα. Δεν τους κακίζω, παρόλο που μερικοί απ’ αυτούς είναι σπουδαγμένοι του είδους (εννοώ τους Αρχιτέκτονες, Πολεοδόμους Χωροτάκτες κ.λ.π.) και ξεχάσανε κι αυτά που διδάχθηκαν. Δεν χρειάστηκε επίσης να θητέψω στην ΚΝΕ ή στον «Ρήγα» για να μάθω ότι η διαχείριση των σκουπιδιών έρχεται Τρίτη σε βαθμό αποδοτικότητας επένδυση, μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά και συνήθως στην Ανακύκλωση των σκουπιδιών επενδύεται «Μαύρο» χρήμα που προέρχεται από παράνομες δραστηριότητες. Πολύ εύκολα εξήγησα την «ενδοοικογενειακή» σφαγή των φατριών της Μαφίας, που αυτή τη στιγμή μαίνεται στην Ιταλία για την διεκδίκηση της διαχείρισης των σκουπιδιών. Ούτε κουράστηκα πολύ να μάθω πως λειτουργούν οι «μηχανές» Συγκέντρωσης Κεφαλαίου και πως αυτές δημιουργούν άδικες κοινωνίες, που με την σειρά τους καταστρέφουν τον πλανήτη. Κουράστηκα όμως και ακόμα δεν κατάφερα να χωνέψω πώς γίνεται αυτοί που φωνάζουν κατά του Καπιταλισμού να είναι οι πρώτοι που προτείνουν την συγκέντρωση των σκουπιδιών σε μεγάλες μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης, οι οποίες, είτε στο σημερινό, εξωφρενικά άδικο, καθεστώς της αποθέωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είτε με την μορφή ενός συγκεντρωτικού κράτους, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα λειτουργήσουν ως Καπιταλιστικές και ανεξέλεγκτες. Μήπως δεν μάθανε οι «σύντροφοι» ότι εκτός από τον Ιδιωτικό Καπιταλισμό υπάρχει και ο Kρατικός Καπιταλισμός που είναι το ίδιο και χειρότερος; Καιρός είναι να το μάθουν γιατί με σκάσανε. Μήπως ελπίζουν ότι οι μεγάλες μονάδες διαχείρισης σκουπιδιών είναι πιο οικονομικές; Το απλό μυαλό ενός παιδιού μπορεί να καταλάβει ότι μόνον τον διαχειριστή του συστήματος συμφέρουν, αφού τα έξοδα μεταφοράς εμείς θα πληρώνουμε, όπως και την μεταφορά των εργαζόμενων. Μήπως νομίζουν ότι όταν λειτουργούν ως ΔΕΚΟ δεν θα ξεπουληθούν όπως τόσες άλλες κερδοφόρες ΔΕΚΟ; Ή μήπως πιστεύουν ότι χωρίς καλή τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να σταθεί ένα δίκαιο Κράτος που θα υπερασπισθεί αποτελεσματικά τα Λαϊκά συμφέροντα στην κατανομή των ωφελημάτων της Ανακύκλωσης; Αυτό κι αν είναι «κόλλημα»! Μόνο με τις γνώσεις αυτές μπόρεσα με σχετική βεβαιότητα (όπως μπορεί νομίζω να κάνει ο καθένας) να εναντιωθώ στην μεθόδευση κατασκευής ΧΥΤΑ στον τόπο μας που γινόταν μάλιστα στα «μουλωχτά». Δεν μου χρειάστηκε καν να γνωρίζω τις παρανομίες τις οποίες αργότερα αποκάλυψε (και καλά έκανε) ο συμπατριώτης μας Σ. Κουρής. Στον τομέα της τεκμηρίωσης των παρανομιών του ΧΥΤΑ Λευκίμμης πρόσφερε σημαντικό έργο. Η θέση του όμως ότι πρέπει με την ακύρωση του έργου να γίνει νέος σχεδιασμός διαχείρισης από τους ίδιους που έκαναν τον πρώτο άθλιο σχεδιασμό, χωρίς να πέφτει λόγος σ’ εμάς, που είμαστε άμεσα θιγόμενοι, να δώσουμε τουλάχιστον τις αρχές πάνω στις οποίες οφείλει να πατάει, σκοντάφτει όχι μόνο στην άρνηση των αρχόντων που είχαν τα λεφτά στο χέρι και έπρεπε να τα επιστρέψουν στην Ε.Ε. με το παραπάνω (που έτσι συμφέρει να γίνει τελικά) αλλά κυρίως στο ότι δεν δίνει άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά μετά από 4-5 χρόνια, όσο δηλαδή χρειάζεται για να γίνει νέα μελέτη να ενταχθεί στο 4ο πακέτο «στήριξης» της Ε.Ε., να γίνει διαγωνισμός έγκυρος για να βρεθεί εργολάβος. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Μέχρι τότε θα πληρώνουμε αυστηρό πρόστιμο στην Ε.Ε. για τις χωματερές. Να βράσω τα πτυχία και τις γνώσεις μας τότε Σπύρο μου. Θα περιμένουμε πρώτα να κάνουν το στραβοπάτημα και μετά θα παλεύουμε να το διορθώνουμε; Όλα αυτά τα μειονεκτήματα της πρότασης του «Αλεύχιμου» (που διαμορφώθηκε εν αγνοία μου και εν αγνοία όλων των Λευκιμμιωτών) τους τα τόνισα από την πρώτη στιγμή, απαιτώντας να ξαναβάλουν το θέμα της πρότασής τους ξανά στο τραπέζι συζήτησης. Το ίδιο τους λέει ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, ο Περιφεριάρχης και όλος ο πολύς Λαός της Λευκίμμης. Δεν θέλουν να το καταλάβουν, με αποτέλεσμα να μείνουν μειοψηφία της μειοψηφίας στο σύνολο των κατοίκων του νησιού. Προνοώντας και διαβλέποντας τον κίνδυνο από αυτήν την αντίφαση της λαθεμένης θέσης του Αλεύχιμου με την λαθεμένη δικαιολογία και κυρίως καταστροφική για τον τόπο μας λύση των αρχόντων, κάθισα και διαμόρφωσα την αρχική μου πρόταση για ανακύκλωση στην πηγή, ώστε να δοθεί μία άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών και μία αποστομωτική απάντηση στους Άρχοντες και όλους τους κατοίκους του νησιού που φοβούνται πως αν δεν γίνει ο ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη, θα πνιγούμε στα σκουπίδια. Η πρόταση αυτή και άμεση λύση δίνει και χωρίς άμεσο κονδύλι μπορεί να εφαρμοστεί και αντί για τεράστια λειτουργικά έξοδα, όπως ο ΧΥΤΑ, έχει μόνο τεράστια έσοδα για τον τόπο και στην εθελοντική συμμετοχή των πολιτών στηρίζεται και καμία αυξημένη περιβαλλοντική συνείδηση δεν απαιτεί και κατανέμει δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα σε όλους και σέβεται το περιβάλλον και ούτε ΧΥΤΥ δεν χρειάζεται και πολλές θέσεις εργασίας δημιουργεί και εύκολα αποδεκτή στους πολίτες αποδείχθηκε ότι είναι, εκτός από τους κολλημένους του «Αλεύχιμου» που πιστεύουν ότι αρμόδιοι για την οποιαδήποτε λύση είναι οι διαχειριστές της εξουσίας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι ίδιοι αρμόδιοι που σχεδίασαν τον τάφο της Λευκίμμης είναι ικανοί να μας θάψουν κι εμάς μέσα . Αν δεν τους πούμε εμείς, που έχουμε το πρόβλημα, ποιο είναι το συμφέρον μας και ποια λύση θέλουμε ακόμα και να σταματήσουμε τον ΧΥΤΑ (που έτσι που το παλεύουμε πολύ μικρή πιθανότητα έχουμε) θα χαρίσουν τα σκουπίδια στον Λαυράνο, που ήδη του δώσανε την αποκλειστικότητα διαχείρισης, ο οποίος, με το αιτιολογικό ότι θα μας ξεβρομίζει, θα μας παίρνει την περιουσία μας (τα σκουπίδια) αρκεί εμείς να του τα διαλέγουμε πληρώνοντας κιόλας, ενώ ο Δήμος μας θα γίνει επιστάτης του, που θα μας χαρατσώνει με πρόστιμα όταν δεν έχουμε «περιβαλλοντική συνείδηση» και δεν διαλέγουμε σωστά τα σκουπίδια, για να πετύχουμε στο τέλος μια διαλογή το πολύ 50% και πάλι να θέλουμε ΧΥΤΥ να θάβουμε τα υπόλοιπα. Έτσι λοιπόν πιασμένοι χέρι - χέρι, καθένας με τα κολλήματά του, τραβάμε κατά τον γκρεμό παραδίνοντας στα παιδιά μας πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ αυτές που παραλάβαμε. Το «Διαίρει και βασίλευε» βασικό εργαλείο του καπιταλισμού, μας έχει μπουκουνιάσει και όχι μόνον δεν μπορούμε να δούμε την Αταξικότητα και την Παγκοσμιότητα της καταστροφής αλλά ούτε τους άμεσους γείτονές μας, όπως οι συνδημότες μας, πόσο μάλλον οι λίγο πιο πέρα Μαραθιώτες, Κορφιάτες και Τεμπλονιώτες. Χαρακτηριστικό της νοητικής μας υστέρησης είναι ότι όσες φορές επιχείρησα να διευρύνω τον δίκαιο αγώνα των Καβιωτών που βρίσκονται κοντύτερα στον ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, αλλάζοντας το σύνθημα «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΑ ΜΙΣΟΡΑΧΙΑ» σε «ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ» όχι μόνον δεν έπεισα αλλά κατηγορήθηκα κι όλας ως ανατροπέας της θέσης του «Αλεύχιμου»!! Συνεπής με την θέση αυτή ο εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, κάλεσε από τηλεοπτικό τοπικό κανάλι τους ντόπιους Άρχοντες να είναι συνεπείς με την υπόσχεσή τους για νέα επέκταση του ΧΥΤΑ Τεμπλονίου!! Κατά την άποψη λοιπόν της Επιτροπής οι γυναίκες στο Τεμπλόνι γεννάνε γατιά και όχι παιδιά!
Τι να πει κανείς; Είναι να μην ανακουφίζονται λοιπόν οι Κορφιάτες και οι Τεμπλονιώτες που κατασκευάζεται ο ΧΥΤΑ στα Μισοράχια, όταν ξέρουν αυτά που τους λένε οι «Αρμόδιοι» ότι άλλη λύση δεν υπάρχει για να μην γεμίσει η πόλη σκουπίδια με όλες τις συνέπειες;
Έτσι οι δύσμοιροι συντοπίτες μου γίνανε τα αποπαίδια του νησιού και όλος ο Νότος το παλιάμπελο της χώρας. Μία ολόκληρη περιοχή με ιστορία και πολιτισμό που έδωσε στην κοινωνία τους περισσότερους επιστήμονες, μία περιοχή που ήταν η τροφομάνα όλου του νησιού και της ευρύτερης περιοχής, σήμερα εγκαταλειμμένη από τα ίδια της τα παιδιά και σε βαθιά παρακμή, με δεκάδες χρονίζοντα σοβαρά προβλήματα, καλείται να υποστεί τις συνέπειες της Αναπτυξιακής πολιτικής της «καθαρής βιτρίνας» μιας πόλης χαρακτηρισμένης ως διατηρητέο μνημείο της UNESCO ενώ ο Νότος στάχτη να γίνει.
Αγαπητοί συμπολίτες. Είχα την τιμή πρώτος να αντιληφθώ και να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να σας ξεσηκώσω μπροστά σ’ αυτόν τον όλεθρο που, χρόνια πριν, κάποιοι συμπολίτες μας δεν ήταν σε θέση (για τους δικούς τους λόγους) να αντιληφθούν. Σήμερα που ο εφιάλτης γίνεται πιο ορατός αλλά πολλοί δεν είναι ακόμη σε θέση να τον εκτιμήσουν, σήμερα που οι μπουλντόζες σκάβουν τον λάκκο μας και οι μέγιστη πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε, θέλω να σας πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι : Παρόλο που τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ από την εποχή που το φώναζα, η δυνατότητα να σταματήσουμε το έργο δεν έπαψε να υπάρχει. Μπροστά μας είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο θεός να βάλει το χέρι του και ο δικαστής να πάρει σωστή απόφαση. Επειδή όμως ο δικαστής θα ζυγιάσει όχι μόνο τις παρανομίες του ΧΥΤΑ, που όντως υπάρχουν, αλλά και το κοινωνικό κόστος από την προοπτική της εικόνας που είδαμε το καλοκαίρι με την πόλη γεμάτη σκουπίδια, και επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρει την ίδια απόφαση με τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, που κι εκείνος είναι παράνομος και λειτουργεί με το ίδιο σκεπτικό, γι αυτό έκανα την πρόταση για άμεση, ταχύτατη ανακύκλωση των σκουπιδιών για όλο το νησί, με τρόπο που να είναι συμφερτός όχι μόνον σε όλους τους πολίτες αλλά και να γίνει ένα σπουδαίο εργαλείο ανάπτυξης για το νησί μας. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει όλοι να κάνουμε, την ύστατη αυτή ώρα, για να σταματήσουμε το κακό που μας ήβρηκε, είναι να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως την Δημοτική μας Αρχή, ώστε να αποδεχθούν την πρόταση άμεσης διαλογής και να εισηγηθούν πιεστικά στον Σύνδεσμο Δ.Κ., την Νομαρχία και την Περιφέρεια για εφαρμογή της πρότασης σε όλο το νησί. Εάν αυτοί δεν την αποδεχθούν (χωρίς επαρκή αιτιολόγηση) να την εφαρμόσει μονομερώς ο Δήμος μας αποκλείοντας σε κάθε περίπτωση την συνέχιση των έργων στα Μισοράχια όταν εξαντληθεί η ρήτρα του 1 εκ. Ευρώ που πήρε ήδη ο εργολάβος. Έτσι θα μας μείνει ένα υπέροχο περιφραγμένο οικόπεδο 60 στρεμμάτων στην καρδιά του Δήμου μας που μπορούμε εύκολα να φτιάξουμε ένα θεματικό πάρκο Πολιτισμού και Άθλησης με βοτανικό κήπο, θέατρο, γυμναστήριο, που τόσο μας λείπουν. Συμπληρωματικά θέλω να πω κυρίως στους νεόκοπους φουριόζους, επαναστάτες, συμπατριώτες, επιχειρηματίες του Κάβου, να δείχνουν το ενδιαφέρον τους με το ίδιο πάθος όχι μόνον όταν το τριβόλι τους τρυπάει την πατούσα και να παρακολουθούν και το Δημοτικό Συμβούλιο κάπου κάπου, αφού εκεί παίρνονται οι αποφάσεις που γέμισαν τον τόπο τριβόλια. Δεν επιτρέπεται ένας μελισσουργός να δίνει το 1/3 της παραγωγής του στον αγώνα για το καλό του τόπου και ένας επιχειρηματίας του κάβου να μη δίνει ούτε 200 Ευρώ να πάρει μια καλή ντουντούκα. Και λίγος σεβασμός χρειάζεται σε έναν 60άρη που πρώτος εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του κόσμου σ’ αυτό το έγκλημα του ΧΥΤΑ. Όχι να τον χρησιμοποιούμε σαν απλό βαστάζο ντουντούκας όταν μας εξυπηρετεί και μετά να του ζητάμε να το βουλώσει όταν φωνάζει «ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ». Μόνο έτσι και τον ΧΥΤΑ θα αποτρέψουμε και την ραγδαία υποβάθμιση του τόπου μας θα αποφύγουμε και τα σκουπίδια θα αναδείξουμε σε πηγή πλούτου και ευημερίας και την αφαίμαξη της οικονομίας μας θα περιορίσουμε, και τα σπίτια μας δεν θα πουλήσουμε για να πάρουμε τροχοβίλες για να γυρνάμε ψάχνοντας για ήσυχο και καθαρό περιβάλλον να ζήσουμε τρώγοντας λάχανα και ψάρια χωρίς αυτά να τρώνε εμάς και τα παιδιά μας. To τελευταίο που θέλω να πω είναι σχετικό με τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε. Ποτέ δεν θεώρησα ότι οι ευθύνες περιορίζονται σ’ εκείνους που κυβερνάνε. Λιγότερο ή περισσότερο κάθε Λευκιμμιώτης έχει το μερτικό του. Ακόμα πιστεύω ότι όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε το δικαίωμα να τα αναγνωρίζουμε εκ των υστέρων και να ζητάμε ταπεινά συγνώμη. Τιμή μεγάλη σ’ αυτούς που ήδη το έπραξαν. Πρώτος εγώ αναγνωρίζω πως πολλές φορές έκανα λάθη και αυτήν την αρχή (της αναγνώρισης του δικαιώματος του καθένα να ζητάει συγνώμη για τα λάθη του) πρώτος την παραβίασα, εκστομίζοντας βαριές κατηγορίες στους «υπεύθυνους». Ζητώ ειλικρινά συγνώμη. Το πολύτιμο πολιτισμικό κεκτημένο της πλούσιας παράδοσής μας, που τελικά είναι η μόνη βάση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας, της ανοχής δηλαδή του ενός προς τον άλλο, και εκφράζεται στο ρητό «Ο πρώτος αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω» πρέπει να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού και να το επικυρώσουμε για άλλη μια φορά τούτη την ύστατη στιγμή που μόνο τέτοιες Αξίες μπορούν να μας προστατέψουν και να μας πάνε μπροστά.

Γιώργος Σ. Βλάσσης (Μελισσουργός) Λευκίμμη 01/02/2008