Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΙΜΜΑΙΩΝ 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΙΜΜΗ

Εμείς οι Λευκιμμαίοι Δημότες, ως άμεσα ενδιαφερόμενοι και θιγόμενοι από οποιαδήποτε προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος των απορριμμάτων του τόπου μας, αποφασίσαμε να προτείνουμε την μόνη αποδεκτή ως άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών του Δήμου μας και όλου του νησιού μας η οποία περιληπτικά είναι ή εξής:

1) Η διαχείριση των σκουπιδιών θα γίνει από πολυμετοχική εταιρεία πλατιάς λαϊκής βάσης με μοναδικό προνομιούχο μέτοχο τον Δήμο της περιοχής που θα κατέχει το 10% των μετοχών.

2) Κάθε πολίτης θα δικαιούται μόνον μία μετοχή και θα κατέχει μία ψήφο στην Γ. Συνέλευση.

3) Το κόστος της μετοχής θα είναι χαμηλό και οι ελάχιστοι που δεν διαθέτουν αυτό το ποσόν θα έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν μετοχή με χρέωση που θα καλύπτεται από το μέρισμα των κερδών του πρώτου έτους λειτουργίας του φορέα.

4) Ο διαχωρισμός του μεγαλύτερου όγκου των σκουπιδιών θα γίνεται με διαλογή στην πηγή. Το υπόλοιπο θα διαχωρίζεται σε ειδικό διαλεχτήριο της ίδιας περιοχής.

5) Η συμμετοχή των πολιτών στην διαλογή τόσο στην πηγή όσο και στο διαλεχτήριο θα είναι εθελοντική και θα υποστηρίζεται όχι μόνον  στην καλλιέργεια συνείδησης στους πολίτες  αλλά και στο οικονομικό συμφέρον τους.

6) Οι Δημότες ανάλογα με τον βαθμό συμμετοχής τους θα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:
α- Όσοι είναι ή όχι μέλη του φορέα και επιθυμούν να υπάγονται και να λειτουργούν στο υπάρχον καθεστώς διαχείρισης και δεν επιθυμούν να διαλέξουν κατά είδος τα σκουπίδια τους.              Αυτοί θα είναι οι μόνοι που θα πληρώνουν Δημοτικά Τέλη για την διαλογή των σκουπιδιών τους κατά το «Ο ρυπαίνων πληρώνει».
β- Όσα μέλη ή όχι του φορέα διαλέγουν τα σκουπίδια τους μόνον σε οργανικά και ανόργανα. Αυτοί ούτε θα πληρώνουν, ούτε θα αμείβονται. Η κατηγορία αυτή μπορεί να είναι προσωρινή και μόνο για την προσαρμογή των πολιτών και
γ- Όσοι διαχωρίζουν πλήρως τα σκουπίδια τους κατά είδος (χαρτί, γυαλί, μέταλλα, οργανικά κλπ.). Αυτοί θα μοιράζονται το χρηματικό ποσό από το επιβαλλόμενο Δημοτικό Τέλος στους πρώτους.

7) Κάθε πολίτης, μέλος ή όχι του φορέα, θα μπορεί να παραδώσει διαλεγμένα, σύμφωνα με προδιαγραφές, υλικά στην εταιρία και να παραλάβει πιστωτική απόδειξη ανάλογα το είδος και την ποσότητα των υλικών.

8) Τα κέρδη της εταιρίας κάθε έτος θα μοιράζονται ισόποσα ανά μετοχή σε όλους τους μετόχους.

9) Όλα τα διαλεχτά υλικά, οργανικά ή ανόργανα θα δημοπρατούνται και ένα ποσοστό του κέρδους θα επενδύεται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας για αύξηση της χρησιμότητάς τους και άλλο εξοπλισμό, ενώ το υπόλοιπο ποσό του κέρδους θα μοιράζεται στους μετόχους.

 10) Από τα υπολείμματα της διαλογής (5-10%) ένα μέρος θα θάβονται σε μικρό ΧΥΤΥ ανά Δήμο, τα αδρανή θα χρησιμεύουν στην κατασκευή λιμενικών ή άλλων εγγειοβελτιωτικών έργων, κάποια θα καίγονται σε ειδικό καυστήρα και κάποια δηλητηριώδη θα επιστρέφονται στους παραγωγούς των.
11) Η μέθοδος απαιτεί ανακυκλώσιμες σακούλες διαφορετικού χρώματος, σύστημα ταυτοποίησης χρήστη (με scanner), και ειδικό ηλεκτρονικό λογισμικό πρόγραμμα .

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ :

1) Έχει ταχύτατη εφαρμογή (το πολύ δύο μήνες).

2) Κοστίζει ελάχιστα ενώ τα λειτουργικά έσοδα είναι σαφώς περισσότερα των εξόδων.

3) Δημιουργεί θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας ιδιαίτερα στις ευπαθείς ομάδες. Στην πραγματικότητα καταργεί πλήρως και την ανεργία στην περιοχή, αφού κάθε πολίτης που αναζητεί εργασία θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εργαστεί με αξιοπρεπείς όρους στην εταιρία.

4) Κατανέμει απολύτως δίκαια τα βάρη και τα ωφελήματα της διαχείρισης απορριμμάτων.

5) Αποτελεί πάγια και οριστική λύση στο πρόβλημα διαχείρισης των σκουπιδιών.

6) Καταργεί πλήρως την έννοια σκουπίδι και πλέον θα μιλάμε για χρήσιμα προϊόντα και Υλικά.

7) Εφαρμόζει όχι μόνον την αρχή «Ο ρυπαίνων πληρώνει» αλλά και την αρχή «Ο απορρυπαίνων αμείβεται».

8) Στερεί σημαντικότατους πόρους από εκμεταλλευτές που επενδύουν στον κορυφαίας κερδοφορίας τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων τον οποίο συνήθως χρησιμοποιούν ως πλυντήριο βρώμικου χρήματος.

Εμείς οι Λευκιμμαίοι Δημότες, δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι, και σε απόλυτη συνεργασία με κάθε ευαισθητοποιημένο Κερκυραίο, να μην επιτρέψουμε την συνέχιση των έργων και της λειτουργίας καμιάς χωματερής, κανενός ΧΥΤΑ, καμίας επιπλέον περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, καμίας επί πλέον ληστρικής εκμετάλλευσης του νησιού μας και των κατοίκων του.
ΔΕΝ ΘΑΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ 

Παρατήρηση: α) Αυτή η πρόταση συζητήθηκε εκτενώς ως μοναδικό θέμα σε ειδική συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής κατά του ΧΥΤΑ Λευκίμμης την 5Απρίλη 2008 όπου υπερψηφίστηκε με ελάχιστες αρνητικές ψήφους αλλά δυστυχώς σαμποταρίστηκε επιμελώς από τα κατεστημένα συμφέροντα. β) Η συλλογή 350 υπογραφών σε ελάχιστο χρόνο 2-3 ημερών αποδεικνύει την τεράστια αποδοχή των πολιτών.

Για την Λευκιμμιώτικη Ομάδα Ανακύκλωσης (ΛΟΑ)  Γιώργος Σ. Βλάσσης

 

Ενημέρωση 8 Δεκέμβρη 2012

Σήμερα το πρωί της Κυριακής 9 Δεκέμβρη 2012 έγινε συνέλευση στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης Λευκίμμης της Πρωτοβουλίας Πολιτών. Εισηγητής ήταν ο κ. Πελάης ο οποίος αναφέρθηκε στα κατά την άποψή του σπουδαιότερα προβλήματα της Λευκίμμης ροκανίζοντας τον χρόνο ως συνήθως με την λογοδιάρροιά του και κάνοντας πολλούς να αποχωρήσουν. Οι τοποθετήσεις του είχαν τον γνωστό πια σε όλους διεκδικητικό και αρνητικό χαρακτήρα ενεργειών απέναντι στις τοπικές και κεντρικές Αρχές τις αδικίες τις ολιγωρίες και ανικανότητες της εξουσίας. Στο προχωρημένο της ώρας και τον ελάχιστο χρόνο που απέμεινε γίνανε δύο πρωτότυπες για τα Λευκιμμαϊκά πράγματα τοποθετήσεις: Η μία του κ. Κάντα (Κάγκας) ο οποίος πρότεινε ανάληψη ευθυνών από όλους τους Λευκιμμιώτες και πρωτοβουλίες πολιτών για όλες τις ανάγκες και ελλείψεις. Ανέφερε χαρακτηριστικά πρωτοβουλίες στο πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων, της παιδείας και της υγείας από μη αμειβόμενους εθελοντές. Η δεύτερη σπουδαία τοποθέτηση έγινε από τον Σ. Κουρή (Λιόπουλο) ο οποίος αναφερόμενος στο πρόβλημα των απορριμμάτων πρότεινε τον απεγκλωβισμό από το δίπολο Κράτος ή Ιδιώτης και να αναζητηθεί η λύση στον χώρο της κοινωνικοποιημένης διαχείρισης. Στην συνέχεια πήρα τον λόγο και πρότεινα την επανεξέταση των ήδη κατατεθειμένων προτάσεών μου όπως του Διακοινωνικού-Διαπαραταξιακού Φορέα, την Αποκεντρωμένη Αυτοδιαχείριση Απορριμμάτων που ήδη υλοποιήθηκε στην Λακωνία με τεράστια επιτυχία, την δημιουργία φορέα εναλλακτικής αξιοποίησης ολόκληρου του εγκαταλειμμένου τμήματος του δομημένου ιστού της Λευκίμμης (Εγκαταλειμμένα σπίτια) και την πρόταση για δημιουργία Κέντρου παραγωγής προϊόντων Ήπιας Τεχνολογίας. Φυσικά ο γνωστός πια για την συμπεριφορά του Α. Κουρής (Φαρμακοποιός) που μετείχε στο προεδρείο με διέκοψε παρερμηνεύοντας τα λεγόμενά μου ως αντικομματική παρέμβαση. Συνέχισα διότι αυτό απαίτησαν αρκετοί συμπολίτες, προς τιμήν τους. Μία νεαρή γυναίκα που πήρε στην συνέχεια τον λόγο ζήτησε να κατατεθούν στο προεδρείο όσες προτάσεις υπάρχουν. Δεν μπόρεσα να της απαντήσω λόγω της δευτερολογίας του κ.Πελάη που εξάντλησε τον ελάχιστο εναπομείναντα χρόνο. Στην εκδήλωση μαζεύτηκαν υπογραφές για την κατάργηση του τέλους 5 Ευρών για παροχή ιατρικών υπηρεσιών στο Κέντρο Υγείας Λευκίμμης. Στην συγκέντρωση παραβρέθηκαν κυρίως Λευκιμμιώτες της παράταξης του κ. Πελάη και ελάχιστοι από άλλες παρατάξεις. Την Δεξιά παράταξη εκπροσωπούσε ο κ. Μοναστηριώτης (Δημοτικός Σύμβουλος) ο οποίος πήρε τον λόγο αυθαίρετα ενιστάμενος για όσα ελέχθησαν από τον κ Πελάη για τις ολιγωρίες και ανεπάρκειες του Δήμου και αποχώρησε εκνευρισμένος χωρίς να τοποθετηθεί.

Συμπερασματικά πιστεύω ότι έγινε μία εκδήλωση με κύρια χαρακτηριστικά παραταξιακής εκπροσώπησης εν όψει των επερχόμενων Δημοτικών εκλογών. Η αναγκαιότητα του Διακοινωνικού Φορέα ως θεσμοθετημένου οργάνου συχνών και τακτικών συνελεύσεων φάνηκε για άλλη μία φορά πως είναι θεμελιακή αναγκαιότητα για την επίλυση των διαρκώς αυξανόμενων προβλημάτων της Λευκίμμης και του τόπου μας γενικότερα. Οι όποιες προσπάθειες αντιμετώπισής τους με παραταξιακή λογική θα περιορίζει το αποτέλεσμα στα στενά όρια των δυνατοτήτων κάθε παράταξης και την πολεμική αντιμετώπιση των υπολοίπων. Ως τότε θα εμμένουμε στην ανάδειξη και συνειδητοποίηση αυτής της αναγκαιότητας. Μόνο ενωμένοι θα βγούμε από το τέλμα. Καλούνται οι πολίτες και όλες οι πολιτικές παρατάξεις να αντιληφθούν αυτήν την αναγκαιότητα αντί να αναζητούν ψήφους στα αποκαΐδια να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα για την ανόρθωση της Λευκίμμης.

ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ!!!

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού…!!! Έτσι μεγαλόπρεπα αρχίζει ο Ολυμπιακός Ύμνος που ανοίγει την αυλαία κάθε μεγάλης αθλητικής συνάντησης σ’ Ανατολή και Δύση. Το πώς συνδέεται, ή καλύτερα ταυτίζεται, η ιδέα του Ωραίου, του Μεγάλου και του Αληθινού με τον Αθλητισμό, είναι παλιά ιστορία με πολλά επεισόδια. Ένα σήριαλ δηλαδή, του οποίου κάθε επεισόδιο δημιουργεί ένα έντονο στυφό συναίσθημα και τελικά ξεσπάς σε γέλια μέχρις δακρύων (βλέπε κλαυσίγελος). Ήταν τότε, λέει, που οι σεξουαλικά τσαχπίνηδες και βιτσιόζοι αρχαιοέλληνες μπουρζουάδες, χτίζανε πετραδάκι-πετραδάκι (κυκλοφορεί και σε δίσκο με τον Νίκο Δάκρυ και την Μάρθα Κλάψα) τον περίλαμπρο, πολεμόχαρο και ιμπεριαλιστικό πολιτισμό τους, πάνω στις πλάτες των ακαμάτηδων δούλων τους. Αυτοί πάλι, άθλιοι και κακορίζικοι όπως ήταν, πελέκαγαν και κουβάλαγαν σαν τα γαϊδούρια τις κοτρώνες της Πεντέλης και φτιάχναν τους Παρθενώνες (παγκόσμια σύμβολα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο) ή πολέμαγαν για ν’ αρπάξουν κάνα χρυσόμαλλο δέρας (για λογαριασμό βέβαια των αφεντάδων και υπό την απειλή του νόμου περι στρατιωτικών υποχρεώσεων Π.Δ 3527 κεφάλαιο Ψ παράγραφος Θ της 21/4/450 πχ. Οι γιοί των αφεντάδων, βέβαια, «δεν τους μπόραγε» η δουλειά. Προτιμούσαν να δουλεύουν οι σκλάβοι γι αυτούς. Είχαν όμως σπουδαία πράγματα να κάνουν: Κάνανε σούζες με άλογα υψηλών επιταχύνσεων ή οργανώνανε ιππο-κροςς με άρματα που είχαν τροχούς με χοντρά τακούνια Good Year, ή κοντράρονταν στις εξάρες, τα πεντόβολα, τα μπιλιάρδα και τα UFO. Ακόμα, την ώρα που οι γονείς τους παίζαν τα ζάρια ομαδικά, μπεκρουλιάζοντας και συσκεπτόμενοι πάνω στο παγκόσμιο πρόβλημα εξασφάλισης φτηνών εργατικών χεριών (βλέπε έκθεση του τότε Υπουργού Εργασίας κ. Αριστείδη του Άνεργου) ετούτοι μαζεύονταν στα γυμνάσια όπου, με την καθοδήγηση καλοπληρωμένων γυμναστών, παίδευαν το…σώμα τους και του νου τους με διάφορα πολύ διασκεδαστικά, χαριτωμένα και έξυπνα παιχνίδια, όπως είναι άλλωστε και όλα τα παιχνίδια της Ανώτερης Τάξης. Με τι παίζαν? Θα σας εξηγήσω: Πρώτ’ απ’ όλα παίζαν με τα λόγια!!! Οι μεγαλύτεροι λογάδες μετά τους νεοέλληνες ήταν οι αρχαίοι. Και τι δεν ξέρανε να πούνε!!! Κάπου διάβασα ότι η κόρη της υπηρέτριας του Ετεοκλή (βουλευτής Επικρατείας το 448 με 444 ΠΧ) όταν άκουσε το αφεντικό της μάνας της να βγάζει λόγο στο κοινοβούλιο, ερωτεύτηκε αμέσως τον γιό του, παρόλο που ο γιός ήταν τραυλός!!! Μετά ήταν κι άλλα παιχνίδια για να παιδεύουν το σώμα: Ασκούνταν καθημερινά με Joking , 8 κατοστάρια κολύμπι, πέταγμα κοτρώνας ή ακοντίου, παράβγαιναν στο ποιος είναι το γρηγορότερο σπαθί του Τέξας, ποιος είναι ο πιο γρήγορος δρομέας, ή πιός έχει το μεγαλύτερο…σάλτο!!! Μια μέρα λοιπόν εκεί που δύο γυμνάσια πιάστηκαν στα χέρια για ψήλου πήδημα, ένας σοφός δάσκαλος είπε την περίφημη φράση: « Τι τσακώνεστε μωρέ? Ιδού το σκάμα, ιδού και το πήδημα! Δεν διοργανώνουμε ένα meeting?» Τότε τα Εγγλέζικα είχαν μεγάλη πέραση, όχι όπως σήμερα. Όποιος τα ανακάτευε με τα Ελληνικά είχε εξασφαλισμένη επιτυχία. Έτσι κι ο δάσκαλος. Τους έπεισε αμέσως. Για να μην τα πολυλογούμε έγινε το meeting και είχε μεγάλη επιτυχία. Πλάκωσε κόσμος πολύς. Ήλθε ο Νομάρχης με την γυναίκα του και ο Δήμαρχος (μπεκιάρης ήτανε), ήλθε ο Δεσπότης και ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Ήλθαν πολλές μαθήτριες να ενθαρρύνουν τους αγαπημένους τους, ήλθε και η «μαρίδα» να κάνει μάτι στις μαθήτριες. Ενθουσιασμός, κραυγές, ουρλιαχτά, σφυρίγματα!!! «Κολώνες-κολώνες» φώναζαν οι μαθήτριες στους αθλητές του Ολυμπιακού Γυμνάσιου. «Ούρα-ούρα-ούρα, θέλετε μαγκούρα» απαντούσαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού Γυμνάσιου, που σε λίγο πιάστηκαν στα χέρια με τους αντίπαλους φανατικούς οπαδούς. Τότε ήταν που έγινε για πρώτη φορά «Της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα». Για δύο μήνες μετά ο κόσμος στις ταβέρνες δεν είχε άλλη κουβέντα. Το meeting έγινε το γεγονός της χρονιάς. Το είδαν αυτό οι σοφοί του γκουβέρνου και συμπέραναν ότι «τέτοια πράγματα πρέπει να γίνονται και όχι διαδηλώσεις και απεργίες». Είπαν μάλιστα να το οργανώσουν καλύτερα του χρόνου. Έφτιαξαν έναν κεντρικό φορέα αθλητικών αγώνων (Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τον λέγανε αν δεν σφάλω) και οργάνωναν αγώνες κατά γυμνάσια και περιφέρειες ενώ τους πανελλήνιους τους είπαν Ολυμπιακούς. Είχαν και πολλά preem, όπως δωρεάν είσοδο στα γήπεδα, είσοδο χωρίς εξετάσεις στις ανώτατες σχολές σωματικής αγωγής, ταξίδια στην Περσία κλπ. Ένας απ’ το γκουβέρνο που ήταν διευθυντής της coca-cola (μετά έγινε ομογενής) πρότεινε να πληρώσει αυτός τις διαφημίσεις των αγώνων. Πράγματι πρόσφερε τσάμπα τις αφίσες, βάζοντας μόνο τον λογότυπο της πολυεθνικής του στο κάτω μέρος του πάπυρου της αφίσας. Τον μιμήθηκαν αμέσως και άλλοι, με εξ’ ίσου εντυπωσιακές και απλόχερες προσφορές, όπως εκείνη του διευθυντή μιας πολυεθνικής ηλιακών ρολογιών που πρόσφερε ένα τεράστιο υπερσύγχρονο ηλιακό ρολόι στο στάδιο! Πόσα δεν έγιναν… Κάποιος όμως είχε μία απορία: «Θα παίρνουν μέρος και οι σκλάβοι στους αγώνες?» ρώτησε. Άλλος όμως θετικά του απάντησε: « Βεβαίως. Τι Δημοκρατία έχουμε. Στο φαί μας νοιάζει να μην παίρνουν μέρος, όχι στους αγώνες». Ναι μα τα έξοδα για γήπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ ποιος θα τα πληρώνει?» Ο άλλος άρχισε να νευριάζει: « Βρέ βλάκα αυτό είναι το πιο εύκολο: Θα φτιάξουμε ένα Προ-Πο. Οι σκλάβοι θα τα’ αγοράζουν και έτσι θα πληρώνουν τα έξοδα, οπότε και γήπεδα θα έχουν και εμάς θα μας αφήνουν ήσυχους»/ Ήταν πειστικότατος και δια βοής ανακηρύχτηκε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού. Έτσι στο επόμενο meeting έτρεξε και ο Λούης! Γέλαγαν οι μπουρζουάδες γιατί έτρεχε ξυπόλυτος. Ο Λούης όμως, μια ζωή στα τρεχάματα σαν τον Βέγγο, (γαλατάς ήτανε) βγήκε πρώτος! «Σας έσκισα βουτυρόπαιδα» σκέφτηκε, ενώ οι σκλάβοι αποθέωναν το «δικό τους παιδί» όπως οι γύφτοι τον Αγγελόπουλο. Γεγονός όμως είναι ότι η γεμάτη περιεχόμενο σκελέα του Λούη, μπορεί να μην ήταν assics tiger, ωστόσο έγινε θέμα συζήτησης όλων των κυριών στα σαλόνια. Τα βουτυρόπαιδα όμως, παρόλο που δεν ανησύχησαν καθόλου μην πάει και δεν τους φέρει ο Λούης το γάλα το άλλο πρωί, αφού είχαν ένα σωρό είλωτες, δεν πολυχώνεψαν και την ιδέα του Γ. Γραμματέα για κοινούς αγώνες δούλων και αφεντάδων. Δεν το βαλαν κάτω. Παράτησαν αμέσως τα bus-class αγωνίσματα και επιδόθηκαν με πιο ακριβά sport ώστε οι σκλάβοι να μην μπορούν να τα πλησιάσουν. Πείσανε μάλιστα τον ΓΓ να συμπεριλάβει στους Ολυμπιακούς ένα σωρό καινούργια sport όπως το tennis, η ιστιοπλοϊα, το ski στο χιόνι, την ξιφασκία, την ιππασία κλπ. Κι αν δεν τα κατάφεραν να τον πείσουν για μερικά άλλα, έγνοια τους. Ήταν πιο super γι αυτούς να βλέπουν τους αγώνες από ψηλά. Μερικά όμως ανόητα βουτυροπαιδα (αφάν γκατώ) δεν ψυλλιάστηκαν το κόλπο και συνέχιζαν τις κακές συνήθειες και κυρίως τις κακές συναναστροφές στο ποδόσφαιρο, τους δρόμους ταχύτητας και αντοχής, στο βάδην, στο μπάσκετ κλπ. Έτσι ανάγκασαν τους γονείς τους να τους τραβήξουν τα’ αυτιά. «Πες μου με ποιόν πάς να σου πω ποιος είσαι» έλεγαν στα παιδιά τους. «Άμα ανακατεύεσαι με τα πίτουρα θα σε φάνε οι κότες». Κότες βέβαια λέγανε τότε τα φτωχοκόριτσα, ενώ τα πλουσιοκόριτσα τα λέγανε Κοκότες. Όταν όμως η μόλυνση της ταξικής συνείδησης των παιδιών τους παραήταν προχωρημένη, δεν δίσταζαν, απ’ όσα ξέρω, να υποβάλλουν τα παιδιά τους σε ένα τριήμερο δεξιόστροφο αυστηρό…στριφτομάγουλο!!! Όταν ο Λούης πέθανε στην ψάθα, υπουργός αθλητισμού ήταν ο Ασλανίδης, που αν τον αφήνανε άλλα 7 χρόνια θα έφτιαχνε σε κάθε πόλη και στάδιο, σε κάθε χωριό και γυμναστήριο, γιατί στο μεταξύ οι σκλάβοι άρχισαν να φωνάζουν «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».Δεν πρόλαβε όμως ο κακομοίρης. Ήταν και η ήττα στο Γουέμπλευ που δεν μπορούσε εύκολα να την παρουσιάσει σαν νίκη… Πάντως οι σκλάβοι πείναγαν πολύ, τόσο που κόντεψαν να τον φάνε και τον ίδιο. Και θα το κάνανε αν δεν τους φαινόταν πιο αχώνευτος κι απ’ το Αρχαίο το Πνεύμα το Αθάνατο. Φυσικά προτίμησαν να φάνε το δεύτερο. Παράλληλα όμως με τα επίσημα αναγνωρισμένα κλασικά αθλήματα αναπτύχθηκε τότε και ο παρααθλητισμός, με πανάρχαια και ευρέως διαδεδομένα αθλήματα. Έτσι πολλοί αντί να μάθουν να πετάνε δίσκο και ακόντιο προτιμούσαν το…καμάκι. Μαθεύτηκε ότι στους πανελλήνιους αγώνες επαγγελματικού καμακιού είχαν και σπουδαία βραβεία: Στον πρώτο νικητή έδιναν μία χρυσή τρίαινα, στον δεύτερο ένα ψαροντούφεκο με δελφινιέρα, στον τρίτο ένα ασημένιο πιρούνι ενώ σε όσους πήραν μέρος έδωσαν, τιμής ένεκεν, μία χρυσή οδοντογλυφίδα. Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον συγκεντρώνουν, τα τελευταία χρόνια, ατομικά και ομαδικά αθλήματα που διεξάγονται σε κλειστά γυμναστήρια κεκλεισμένων των θυρών, οι δε επιδόσεις και τα ρεκόρ, κινηματογραφημένα, προβάλλονται κι αναγνωρίζονται μετά από μήνες σε διάφορες αίθουσες προβολής. Μαθαίνω μάλιστα ότι πρωταθλητής στο άλμα εις βάθος, είναι κάποιο φαλακρό ταλέντο που σαρώνει παγκόσμια ρεκόρ και ακούει στο όνομα Γκουσγκούνης (!!!) ενώ στην ιππασία υπάρχει σωστό φυτώριο νέων αμαζόνων. Βέβαια είναι και κάποιοι αντιαθλητικοί τύποι που τραγουδάνε: «Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει…). Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Αθλητισμός είναι το καλύτερο εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για να βγάζει τα μάτια του Λαού και να μην βλέπει το συμφέρον του. Λένε τον Αθλητισμό Αφιόνι και μάλιστα πιο ισχυρό από πολλά άλλα γνωστά ναρκωτικά. Όμως ΗΤΑΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Γιατί τώρα με την Αλλαγή αλλάξανε τα πράγματα. Γι αυτό και ο συγχωριανός μου υπουργός Αθλητισμού Κίμωνας, για να αποδείξει ότι ο Αθλητισμός είναι για όλους, κατέβηκε κι ο ίδιος με σωβρακάκι Speedo και παπούτσια Strike στον Γύρο της Αθήνας!!! Τον είδε ως και η θειά του στο χωριό και καμάρωνε: «Μπράβο ανιψιέ!!! Σου αξίζει η εξουσία!!! Με τέτοια μούσκουλα όμως κρίμα που δεν ήλθες το καλοκαίρι πού’ κανα τ’ αμπέλι λιόκαμα να με βοηθήσεις να τελέψω ντιλέγκου.» Ο Κίμωνας όμως εκείνη την ώρα μίλαγε στον Ελληνικό λαό και δεν άκουγε την θειά του. Εσύ κυρ Σπύρο? (τον γέρο μανάβη με το γαϊδουράκι ρωτάω) Τι γνώμη έχεις για όλ’ αυτά? Θα μπορούσες να πεις δυό καλά λόγια για τον Αθλητισμό? Όχι? Δεν σε άγγιξε ποτέ, στ’ αλήθεια, το Αθάνατο Αρχαίο Πνεύμα? Δεν σε συγκινεί του Διακογιάννη η φωνή? Τόση ποικιλία από αθλήματα υπάρχει. Δεν σου αρέσει η πάλη ή το ποδόσφαιρο? Τότε μάθε box η Judo η τοξοβολία ή ιστιοπλοΐα. Ο Αθλητισμός είναι για όλους. Τιιι? Το μόνο άθλημα που ξέρεις και ασκείσαι καθημερινά είναι η βιοπάλη? Άλλο κι’ ετούτο!!! Και μη χειρότερα να λέμε. Ταπεινή προσφορά του Γιώργου Βλάσση στον Κίμωνα Κουλούρη που ήλθε σήμερα (25-01-1984) να εγκαινιάσει τον χλοοτάπητα του σταδίου της Κέρκυρας και έκλεισε όλα τα σχολεία για να πάνε στο στάδιο όλοι οι μαθητές να τον επευφημήσουν, απαξιώνοντας το έργο των εκπαιδευτικών και νομίζοντας πως όλοι τρώμε κουτόχορτο. Γιώργος Σ. Βλάσσης (καθηγητής ηλεκτρολογίας Τεχνικών Λυκείων Κέρκυρας) ΥΓ: το παραπάνω κείμενο μοιρασμένο ιδιοχείρως στην πύλη του σταδίου αποτέλεσε την αιτία την πρώτης ΕΔΕ εναντίον μου. Συγκλήθηκε έκτακτο Νομαρχιακό συμβούλιο παρουσία του Υπουργού Αθλητισμού. Προτάθηκε από τον αστυνομικό διευθυντή να συλληφθώ άμεσα και να «συμμορφωθώ» στην ασφάλεια αλλά ο υπουργός είπε ότι πρέπει να ακολουθηθεί η δημοκρατική διαδικασία και την υπόθεση να αναλάβει ο Νομάρχης. Νομάρχης Κέρκυρας ήταν ο κ. Κόκκινος ο οποίος αποφάνθηκε ότι η ποινή που μου αναλογούσε ήταν υπεράνω των δικαιοδοσιών του και παρέπεμψε το θέμα στον τότε υπουργό παιδείας κ. Κακλαμάνη. Αυτός αποφάνθηκε (ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος) ότι επί του θέματος όφειλε να αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο Τεχνικής Εκπαίδευσης). Αυτό με κάλεσε σε έγγραφη απολογία την οποία αρνήθηκα όπως και τις εκκλήσεις της επικεφαλής του ΨΤΕΕ κ. Ραψομανίκη για να της υποσχεθώ ότι δεν θα το ξανακάνω, πράγμα που κατηγορηματικά αρνήθηκα . Το ΨΤΕΕ με τιμώρησε με επίπληξη. Τους συγχωρώ όλους και εύχομαι να δικαιωθούν από τα παιδιά τους.

Πρέπει να κάνουμε μία παληκαριά

tvxs.gr/node/97393 Άρθρο του Χαίνη (μέλους του γνωστού μουσικού συγροτήματος) Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα. Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια και να γοητεύει ακόμα και τους πιο δύσπιστους" ο Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης, ένας από τους πιο αυθεντικούς και σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες - δημιουργούς, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τις κρίσιμες επερχόμενες εθνικές εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, θέτοντας απλά και ίσως αστεία ερωτήματα για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, αλλά και προτείνοντας λύσεις, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs. "Πολλά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο διευθετήθηκαν, όταν αναρωτηθήκαμε για το προφανές. Πολλά προβλήματα λύθηκαν, όταν τέθηκαν τα ερωτήματα, απλά και αστεία ή πολλές φορές και ονειρικά… Για παράδειγμα: " Οι νόμοι της παγκόσμιας Μηχανικής και της κίνησης των ουρανίων σωμάτων, αποκαλύφθηκαν από την αστεία ερώτηση του Ισαάκ Νιούτον (Νεύτωνα στα ελληνικά), γιατί το μήλο, έπεσε στο κεφάλι του… " Η αρχή της αμοιβαιότητας, αποκαλύφθηκε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, όταν διερωτήθηκε πολύ απλά, γιατί όταν βρίσκομαι σε ένα τραίνο και ξεκινάει το διπλανό, νομίζω ότι κινούμαι εγώ... " Ή ακόμη και σε κατάσταση ονειρική, όταν ο Κεκουλέ, βρήκε την απάντηση για την εξαγωνική δομή του βενζολίου, όταν είδε στο όνειρό του ένα φίδι να δαγκώνει την ουρά του! Γι αυτό, λοιπόν, φλερτάρει κάποιος καλλιτέχνης ή επιστήμονας με την τραγικότητα και την γελοιοποίηση, θέτοντας απλά και αστεία ερωτήματα, εκκινώντας από μια παιγνιδιάρικη διάθεση, από τη δίψα της έρευνας ή από περιέργεια, απλά και μόνο. Ερώτηση 1η (από τον Σοπενάουερ) : Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να πεθάνεις; Δύο και μόνο: Ή από βάσανα ή από πλήξη. Υπάρχει, λέει, μία μόνη διέξοδος από αυτό το πεπρωμένο, κι αυτή είναι ο τρόπος του ηρωισμού μέσα από την τέχνη. Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει τέχνη τη ζωή του, αρκεί η κοινότητα των ανθρώπων, να τον βοηθήσει να βρει την ιδιαίτερη - μοναδική κλίση του. Εδώ, υπεισέρχεται το θέμα της Παιδείας. Ερώτηση 2η : Ποιο είναι το καλό σχολείο; Το κρατικό της Αριστεράς, ή το επιχειρηματικό της Δεξιάς; Η ερώτηση είναι άστοχη, αφού βραχυκυκλώνεται στα επίθετα (κρατικός, επιχειρηματικός) και δεν επικεντρώνεται στο ουσιαστικό (σχολείο). Σύμφωνα με τους πιο φωτισμένους σύγχρονους εκπαιδευτικούς το σχολείο προσφέρει τα ελάχιστα, σχεδόν τίποτα, παρά μόνο, καταπολέμηση της φαντασίας, καλλιέργεια της στείρας αποστήθισης και κατασκευή υπάκουων ομοιόμορφων κοινωνικών πλίνθων(τούβλων, δηλαδή, που λέει ο λαός). Ενώ, τουναντίον, λένε οι ίδιοι εκπαιδευτικοί, μια κοινωνική εργασία, μια προσωπική έρευνα, μια διεκπεραίωση μιας κοινωνικής αποστολής, μπορεί να διδάξει σε πολύ πιο σύντομο χρόνο, ότι δεν είχαν φανταστεί οι θιασώτες της ιδρυματοποιημένης εκπαίδευσης. Ούτως ή άλλως, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στή φύση, θηλαστικά, να παραμένουν ακινητοποιημένα τα χρόνια ενηλικίωσης τους(τουναντίον είναι αεικίνητα) και αποξενωμένα από όλες τις δραστηριότητες της αγέλης, της φυλής, της κοινότητας. Συνεπώς η αποκλειστικά έγκλειστη εκπαίδευση είναι εξ΄ορισμού παρα φύσιν. Το σχολείο προπαρασκευάζει πειθήνιες καταναλωτικές μονάδες.Ο οποιοσδήποτε δύσπιστος, ας αναλογιστεί πόσο μοιάζουν τα ωράρια του σχολείου, του στρατού, της φυλακής και της μισθωτής εργασίας. Ας βρει,κι ο πιο καχύποπτος,κάποιο άλλο παράδειγμα στη φύση, γεγονότος με τόσο ακραίο χωρικό και χρονικό ντετερμινισμό. Ο πολίτης (σε αντιδιαστολή με τον καταναλωτή) έχει εποπτική εικόνα και άμεση συμμετοχή σ΄όλες τις κοινωνικές διεργασίες (πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές κ.α.). Κι αυτό το μαθαίνει εξαιρετικά δύσκολα ο ενήλικος. Διερωτώμαι πολλές φορές, μήπως ολαυτά είναι ουτοπίες; Ανατρέχω στον εαυτό μου: " Τον τρόπο να μαζεύω τις ελιές, τον έμαθα από τον πατέρα μου. Μου τον ενέπνευσε, γιατί τραγουδούσε στο χωράφι. Πρακτικά, αυτό έγινε, όταν πήραμε το ρίσκο από κοινού, να συνθέσουμε δύο αντιθέσεις: του νέου και του παλιού, αναλαμβάνοντας μαζί την ευθύνη της συλλογής του ελαιοκάρπου. " Το πολύπλοκο μαθηματικό μοντέλο Standard Model, που εξηγεί τα φαινόμενα του μικρόκοσμου και του μεγάκοσμου, δεν μου το 'μαθε κανένα σχολείο και καμιά ιδρυματοποιημένη εκπαίδευση, αλλά, η προσωπική μου σχέση κι η καθημερινή μου επαφή με τον καθηγητή Πέτρο Δίτσα, και ο τρόπος ήταν η κοινή εργασία, το κοινό τόλμημα, δηλαδή, η δημοσίευση, στο Διεθνή επιστημονικό Τύπο, πρωτότυπης εργασίας για το σωματίδιο Higgs. " Στην κρητική μουσική, μυήθηκα από τον δάσκαλο Ψαρογιάννη Ξυλούρη, που πήραμε μαζί το ρίσκο να παίξουμε στα πανηγύρια και να συμπράξομε σ΄ στο δίσκο του "Ερωτόκριτος". " Στην Βυζαντινή μουσική από τον πρωτοψάλτη Γιάννη Δαμαλάκη, συμμετέχοντας στο δίσκο "Της θάλασσας τα κύμματα". " Στ' αραβοπέρσικα μακάμια, (αρχικά) από τον τούρκο βιρτουόζο Σενίχ Ουντεγέρ, μεταφράζοντας το θεωρητικό του Καραντενίζ και συμμετέχοντας στο δίσκο "Του Λιβικού το πέλαγος". " Στην αντίστιξη με τον Θοδωρή Ρέλλο, συνεργαζόμενοι σε παραστάσεις και συμμετέχοντας στον δίσκο "Μητροπολιτικά", κλπ. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, τις αυτο-οργανωμένης μαθητείας, ο δάσκαλος εμπνέει τον μαθητή και εμπνέεται από τον μαθητή. Ο διαχωρισμός αρχίζει να αμβλύνεται με την παρουσίαση κοινού έργου, ενός τολμήματος με πραγματικά πυρά που επισφραγίζει τη διάχυση της γνώσης, τη συμπόρευση και τη συμμαθητεία των μερών. Είμαι σίγουρος ότι αν σκαλίσετε με ειλικρίνεια τη μνήμη σας, θα δείτε πως ότι μάθατε το οφείλετε στην προσωπική γοητεία ενός δασκάλου, που η ύπαρξη του,πάντα είναι εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Όμως μη νομίσετε ότι το σύστημα της παιδείας σκλαβώνει μόνο τα παιδιά. Σκλαβώνει διπλά τους γονείς. Μη νομίσετε ότι η "αγία" σας οικογένεια είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα μέλη της. Αλλά ας δουμε την ιδιότυπη σκλαβιά των ενηλίκων μελών, που συνθλίβονται στο μαγκανοπήγαδο του 'ιερού' θεσμού της οικογένειας και των εκπαιδευτικών επιλογών της. Στις σημερινές κοινότητες των ανθρώπων (του δυτικού κόσμου κυρίως), έχουμε να κάνουμε με Πυρηνικές και όχι με Φυλετικές οικογένειες(που υπάρχουν σε πολλά μέρη του πλανήτη και στην Ελλάδα ως επί το πλείστον μέχρι το '80). Αν ανατρέχω συχνά σε παλαιότερες κοινωνίες, δεν το κάνω προτείνοντας να τις μιμηθούμε, αλλά να δούμε την άρρητη, συχνά, θέσμισή τους, τη σμιλεμένη από το χρόνο φυσική οικονομία τους κι ίσως πάρουμε στοιχεία, για να οικοδομήσουμε το νέο κόσμο που ονειρευόμαστε. Στις φυλετικές, λοιπόν, οικογένειες, τα παιδιά είχαν ( τροπον τινά) πολλούς πατεράδες, και πολλές μανάδες. Αυτό σημαίνει, ελεύθερος χρόνος και ελεύθερος χώρος για μικρούς και μεγάλους και πολύ περισσότερες αλληλεπιδράσεις .( Σήμερα δεν υπάρχουν παιδιά, να παίζουν χωρίς επίβλεψη!). Η χαλαρή αυτή σχέση ήταν πράξη έξοχης φυσικής οικονομίας, ακριβώς όπως κάνει η φύση για να δημιουργήσει οργανική ύλη (δηλαδή ζωή): Φτιάχνει ανθρακικές αλυσίδες που τα ηλεκτρόνια είναι απεντοπισμένα σ΄ όλο το μήκος των πυρήνων. Στις σύγχρονες πυρηνικές οικογένειες, οι γονείς, εκτός από σκλάβοι των αφεντικών και του μικροαστικού εορτολόγιου, γίνονται σκλάβοι των ίδιων των παιδιών τους. Δηλαδή, η μητέρα κι ο πατέρας δαπανούν όλο το χρόνο τους σε γραφειοκρατικές πράξεις, σε μπέιμπι σίτινγκ, γίνονται ταξιτζήδες φροντιστηρίων, με αποτέλεσμα να χάνουν πολύ γρήγορα, όχι μόνο το δημιουργικό εαυτό τους αλλά και την ταυτότητά τους ως αναπαραστάσεις φύλων. Παύουν, δηλαδή, να είναι μάχιμα θηλυκά και αρσενικά. Ευνουχίζονται. Το φαινόμενο της παιδεραστίας που γιγαντώνεται στις δυτικές χώρες, είναι η αρρωστημένη αντίδραση σ΄αυτόν τον ευνουχισμό κι η αναζήτηση λύσης μέσα στο κλειστοφοβικό περιβάλλον των οικογενειακών εστιών και των σχολικών κτηρίων(αυτοαναφορά). Το σχολικό κτήριο (αν είναι καλόγουστο), μπορεί να υπάρξει σε μια μελλοντική κοινωνία μόνο σαν συμπλήρωμα της προσωπικής(άμεση σχέση δασκάλου-μαθητή) και της περιρρέουσας (δημόσιοι χώροι) παιδείας. Πιο παράλογη από τη σημασία της ιδιοκτησίας των αγαθών, είναι η σημασία της ιδιοκτησίας των παιδιών. Ερώτηση 3η (Για φυσικούς και όχι μόνο) : Τι σχέση έχει ο Αϊνστάιν με την εγκληματικότητα; Η μεγάλη συνεισφορά του Αϊνστάιν δεν είναι αυτά που λένε τα εκλαϊκευμένα άρθρα των εφημερίδων. Μια από τις δύο πιο ανατρεπτικές προτάσεις του 20ού αιώνα, που καθόρισαν τη ζωή μας, ήταν η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, του κυρίου Άλμπερτ… Το συμπέρασμα αυτής της καταπληκτικής θεωρίας (1917) του Αλβέρτου Αϊνστάιν, συνεπικουρούμενου από τις μελέτες του μαθηματικού Μπέρναρντ Ρίμαν, στις μη Ευκλείδειες Γεωμετρίες, αποτυπώνεται στο εξης αφάνταστο, έξοχο και ανατρεπτικό λήμμα : Η Γεωμετρία του χωρόχρονου, και τα Φυσικά Χαρακτηριστικά της ύλης, σχετίζονται! Σχετίζονται! Σχετίζονται! Σχετίζονται! Αυτό τι σημαίνει; Ότι, δηλαδή, η καμπύλωση του χωρόχρονου (η καμπυλότητα είναι γεωμετρικό χαρακτηριστικό), γεννά τη μάζα που είναι ένα φυσικό μετρήσιμο. Συμβαίνει και το ακριβώς αντίστροφο: Η μάζα προκαλεί καμπύλωση του χωροχρόνου. Με μια αναγωγή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι, η γεωμετρία του χώρου και του χρόνου μας, γεννά τα κοινωνικά φαινόμενα και το αντίστροφο. Παρατηρείστε ότι τα φαινόμενα της βίας και της εγκληματικότητας έχουν εστιακούς πυρήνες όπου υπάρχει αφύσικη, άσχημη δόμηση, παραγκουπόλεις ή πυκνοκατοικημένες περιοχές κι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. (Το ίδιο ισχύει για τον χρόνο που τον καταλαβαίνομε μόνο από τις αλλαγές του χώρου). Η άσχημη αυτή γεωμετρία δημιουργήθηκε (κατ΄αντιστροφή) από τα κοινωνικά φαινόμενα της βίας παλιότερων γενεών. Η οπτική αναπαράσταση του κόσμου γύρω μας είναι η αμεσότερη στις αισθησεις κι η γεωμετρία της, αντανακλά την κληρονομιά της βίας πολλών γενεών, ενώ είναι γεννήτορας ή εν δυνάμει γεννήτορας καινούργιας βίας. Ε, λοιπόν θέλω να βγω απ΄αυτόν το φαύλο κύκλο.Η επανάληψη είναι η κόλαση μας. Δεν αποδέχομαι την κληρονομιά αυτή. Η δόμηση του χώρου μας είναι η πολιτισμική μας ταυτότητα και ο καθρέφτης της ηθικής μας. Εδώ, θα προτείνω, ότι, μια λύση (και μάλιστα θεαματική), θα ήταν, η σωστή-επιτέλους- χρήση της πολεμικής μας αεροπορίας για ειρηνικούς σκοπούς. Ερώτηση 4η (για μαθηματικούς και όχι μόνο): Ποία η πιθανότητα εμφάνισης ενός διαρρήκτη. Στις σύγχρονες κοινωνίες η πιθανότητα εμφάνισης ενός διαρρήκτη, είναι ίση ακριβώς, με την πιθανότητα εμφάνισης ενός τραπεζίτη. Όταν υπάρχει αφύσικη συσσώρευση αγαθών, νομοτελειακά, κάποιος τα διαχειρίζεται, κάποιος τα φυλάει και κάποιος άλλος τα επιβουλεύεται. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο διαρρήκτης, ή ο αστυνομικός ή ο τραπεζίτης, ή ο… φρονιμίτης. Το πρόβλημα έγκειται στη σχέση τους, δηλαδή στην ιδιοκτησία (= πρωτογενή κλοπή εις βάρος της κοινότητας). Κατάργηση της ιδιοκτησίας σημαίνει αυτόματα κατάργηση της βίας και της καταστολής της. Σκεπτικιστή αναγνώστη κάνε την εξης απλή παρατήρηση: Ο τραπεζίτης, ο αστυνομικός και ο διαρήκτης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Κι οι τρεις δεν παράγουν και δε δημιουργούν απολύτως τίποτα!(δεν παραβλέπω την ...τεράστια οργανωτική τους συνεισφορά). Σαν κοινότητα όμως ,θα χρειαζόμασταν το παιδιάστικο και δημιουργικό κομμάτι των ανθρώπων που κατέληξαν στα πραναφερθέντα επαγγέλματα. Οι άνθρωποι, θα 'πρεπε, να ενδιαφέρονται για τη χρήση και όχι την ιδιοκτησία των αγαθών. Για παράδειγμα, το καλό βιβλίο είναι θέμα περιρρέουσας παιδείας, διάχυσης πολιτισμικού κεφαλαίου και ύπαρξης βιβλιοθηκών σε κάθε πόλη ή χωριό, και όχι η αντιμετώπιση του σαν ένα ακόμη εμπορικό προ'ι'όν που θα κοσμίσει τη σαλοτραπεζαρία μας ή θα γίνει επικίνδυνο βλήμα κατά τη διάρκεια συζυγικών καβγάδων. Συμπερασματικά οι αστικές δημοκρατίες (με το δίπολο ιδιοκτησία-εγκληματικότητα) έχουν σχέση με τον ορθό λόγο(αληθείς μαθηματικές προτάσεις), όση σχέση έχουν οι Βεδου'ί'νοι με το αλπικό σκι. Ερώτηση 5η (για χριστιανούς και όχι μόνο): Πως εξηγείται λογικά, ο Ιησούς που είχε ένα και μόνο χιτώνα κι επιτέθηκε σφόδρα στην ιδιοκτησία και τον πλούτο, να λατρεύεται σα Θεός από τους χριστιανούς, που υπερασπίζονται με λύσσα την περιουσία τους και με ακόμη μεγαλύτερη λύσσα την αύξηση της; Το εγχείρημα απάντησης σ΄αυτό το ερώτημα έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας μ΄αυτό της επίλυσης του προβλήματος του τετραγωνισμού τιυ κύκλου. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ερώτηση 6η : Ένα εργοστάσιο ανήκει σε έναν καπιταλιστή ιδιοκτήτη. Αν η ιδιοκτησία περάσει εξ' ολοκλήρου στους εργαζόμενους, γίνεται αυτομάτως κομμουνιστικό; (Δηλαδή, ελληνιστί, κοινοτικό); Η απάντηση είναι "όχι". Ο εργαζόμενος πάλι θα είναι αποξενωμένος από το προϊόν και τη διαδικασία παραγωγής του. Ο εργαζόμενος θα σιχαίνεται αυτό που κάνει, γιατί δεν θα είναι παρά ένας μηχανιστικός κρίκος της αλυσίδας παραγωγής. Καμιά αλλαγή δεν γίνεται, αν ο πολίτης εργαζόμενος, δεν έχει σαφή και εποπτική άποψη για το τι θέλει να παράξει και με ποιον τρόπο να το παράξει (παρακαλώ, να μην ταυτίσει κανείς την εξειδίκευση με τη μονομέρεια). Ερώτηση 7η : Ποιά είναι η διαφορά, μεταξύ παραγωγής και δημιουργίας; Τα παραγόμενα είναι αντίτυπα, ενώ τα δημιουργήματα μοναδικότητες. Ερώτηση 8η : Ποιος είναι ο πιο καταπιεσμένος σ' αυτόν τον κόσμο; Η ερώτηση έχει λάθος στο γένος. Το πιο καταπιεσμένο πλάσμα δεν είναι ο μαύρος αλλά η μαύρη. Η πιο καταπιεσμένη, διαχρονικά και παγκοσμίως, ονομάζεται γυναίκα. Και η πιο καταπιεσμένη γυναίκα, η πόρνη. Και η πιο καταπιεσμένη πόρνη, η τοξικομανής. Η πιο καταπιεσμένη πόρνη - τοξιμανής; Η οροθετική. Συνεπώς, το να διαπομπεύεις τον τελευταίο τροχό της αμάξης, τον πιο αδύνατο, χωρίς να γίνεται κοινωνική επανάσταση, είναι σημάδι κανιβαλικής, ανήθικης και υπανάπτυκτης κοινωνίας. Ο ρατσισμός (κοινωνικός,φυλετικός κ.α.) είναι το κτήνος που έχομε μέσα μας. Ο λα'ι'κισμός πολλών δεκαετιών, γαλούχισε φοβικές και άρα επιθετικές(το φοβισμένο ζώο επιτίθεται) συνειδήσεις απέναντι στο διαφορετικό. Μπροστά στο χρόνιο συγκεκαλυμμένο, ύπουλο ρατσισμό κι εθνικισμό των καθωσπρέπει αστικών κομμάτων πολλοί αναρωτιούνται για την είσοδο της ρατσιστικής ακροδεξιάς στη βουλή(τουλάχιστον είναι ειλικρινέστερη των παραπάνω). Προσωπικά, ανησυχούσα μήπως δεν μπεί στη βουλή, γιατί αυτό που έχει η ελληνική κοινωνία μέσα της, καλό είναι να το βλέπει στον κοινοβουλευτικό καθρέφτη της με τον καθαρότερο δυνατό τρόπο. Ερώτηση 9η : Ποιό είναι ένα από τα πιο φρικιαστικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών στον πλανήτη; Η δολοφονία 800 χιλιάδων Τούτσι και Χούτου στη Ρουάντα, μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά η Ρουάντα δεν έχει πετρέλαια. Δεν υπάρχουν γεγονότα, αλλά μόνο ερμηνείες γεγονότων και σίγουρα τα ΜΜΕ μας αφηγούνται τις...σημαντικότερες και προβάλλουν την ...ευαισθησία των παγκόσμιων ειρηνευτικών δυνάμεων. Ερώτηση 10η : Ποιό είναι το πιο επικίνδυνο θηλαστικό για τον άνθρωπο; Ο Ιπποπόταμος (μετά τον άνθρωπο). Και μόνο αν μπει στην περιοχή του. Με ενδιαφέρει όχι μόνο η ανθρωπότητα, αλλά και η φαλαινότητα, η αρκουδότητα, η πευκότητα και η κεδρότητα. Ερώτηση 11η :Παλιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη κι ο Θεός κατοικεί στον ουρανό. Υπάρχει σήμερα μια ανάλογη αφελής δοξασία; Ναι. Πιστεύουν ότι ο εαυτός τους σταματά στην εξωτερική πλευρά του δέρματος τους. Αν υπάρχουν δυο αλήθειες σ΄αυτή τη ζωή, είναι η αδιάσπαστη ενότητα του σύμπαντος και η ακατάπαυστη ροή του. Ερώτηση 12η : Σε έναν τόπο για πολλά χρόνια υπάρχει ένα γήπεδο και μέσα παίζεται κάποιο άθλημα. Η πληροφορία που έχουμε είναι, ότι " α) οι θεατές είναι σχεδόν πάντα θεατές-αν και ονειρεύονται να γίνουν παίχτες, φτωχοί, και χτυπιούνται μεταξύ τους. " β) Οι παίκτες είναι πλούσιοι, προσφέρουν κακό θέαμα και στημένα αποτελέσματα. Ποιος φταίει; Αν βάλετε όπου "γήπεδο" τις "ετερόνομες κοινωνίες" (για παράδειγμα στα θεοκρατικά καθεστώτα της Αραβίας ο νόμος έρχεται από τη Σαρία, δηλ. από το Θεό, ενώ στα δυτικά καθεστώτα από τις αγορές), και όπου "άθλημα" το "κυνήγι της εξουσίας", θα βρείτε την απάντηση στην παραπάνω ερώτηση: Φταίει το γήπεδο και το άθλημα. Ερώτηση 13η : Μπορεί κανείς να πατάξει τη διαφθορά που εμφανίζεται σε όλες τις εξουσίες διαχρονικά και παγκοσμίως; Όχι. Η διαφθορά είναι η πρώτη θυγατέρα της εξουσίας. Η συσσώρευση, γεννά το φαινόμενο της διαφθοράς, σαν μια πράξη ανακατανομής των συμβόλων εξουσίας ,από τους δεύτερους τη τάξει απέναντι στους πρώτους, στη φαντασιακή ιεραρχία της εξουσίας. Ερώτηση 14η : Αν πηγαίνεις πέντε βήματα μπρος και δύο πίσω, σε πόσο χρόνο θα πας από την Αθήνα στην Κόρινθο; Το ερώτημα είναι χαρακτηριστικό των α-νόητων ερωτημάτων και διλημμάτων της αστικής δημοκρατίας.Η απάντηση, πάντως, σε αυτή την ερώτηση είναι, ότι δε θα φτάσεις ποτέ. Θα σε κρατήσουν στο Δαφνί. Ερώτηση 15η : Είναι καλοί οι μετανάστες και κακοί οι ντόπιοι; Ή είναι καλοί οι ντόπιοι και κακοί οι μετανάστες; Παιδαριώδες ερώτημα. Αφού υπάρχουν ντόπιοι που εκμεταλλεύονται ντόπιους, και αφού υπάρχουν μετανάστες που εκμεταλλεύονται μετανάστες. Άρα, το βασικό δεν είμαστε εμείς. Το βασικό είναι οι σχέσεις μας. Ο άνθρωπος είναι απλά το φαινόμενο. Η ύπαρξη είναι η ουσία. Το κοινωνικό φαντασιακό βρίσκεται πίσω από το πρόβλημα και όχι η δαιμονοποίηση κάθε φορά ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας. Ερώτηση 16η (για κληρικούς και όχι μόνο): Πως εξηγείται ο Ιησούς να λέει ότι ενώπιον μου δεν υπάρχουν άντρες ή γυναίκες, εθνικοί ή ιουδαίοι και σεις να μιλείτε για ευλογημένα και κατηρραμένα έθνη; Η απάντηση σ΄αυτό είναι πανομοιότυπη μ΄αυτήν του ερωτήματος υπ΄αριθμόν 5. Ερώτηση 17η : Ποιά χώρα της Ευρώπης, έχει αιώνες τώρα Οθωμανική διοίκηση; Η Ελλάδα. Η Οθωμανική διοίκηση στηρίχτηκε στους πυλώνες δύο εννοιών. Θα τις πω στα τούρκικα αλλά θα τις καταλάβουν όλοι οι Έλληνες: Μπαξίς και Ρουσφέτ. Οι υπήκοοι της Ελλάδος, είναι κοτζαμπάσηδες, κλέφτες και κατσαπλιάδες από τα ανώτερα μέχρι τα κατώτερα στρώματα (στατιστικά). Σημείωση:Ο γεωγραφικός χώρος που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα, τα τελευταία 1.700 χρόνια ανήκε στις διεφθαρμένες φεουδαρχικές αυτοκρατορίες της Ανατολής κι από το 1828 στις εξ΄ίσου διεφθαρμένες αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες της Δύσης. Ερώτηση 18η : Γιατί οι Κρητικοί παίζουνε μπαλωθιές; Για να ξεσκάσουν από την πίεση που τους ασκούν οι Κρητικές! Η κρητική κοινωνία είναι από τις τελευταίες μητρογραμμικές κοινωνίας της Ευρώπης. Εννοείται, φυσικά, ότι είμαι υπέρ της διαχείρισης των αγαθών της κοινότητας(από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη), από τις γυναίκες. Νομίζω ότι λόγω βιολογικής και κοινωνικής διαφοροποίησης, έχουν ευρύτερη και καθολική αντίληψη των πραγμάτων, της ταξινόμησης και κατανομής τους και είναι πιο κοντά στο συναίσθημα και στο ένστικτο. Τα χαρακτηριστικά τους είναι η κατανόηση, η δεκτικότητα και η έντονη διαίσθηση. Μην τις συγχέει, παρακαλώ, κανείς, με τις γυναίκες πολιτικούς , που διαμορφώνονται σ' ένα κλίμα ανταγωνισμού των πατριαρχικών δυτικών κοινωνιών, και ουσιαστικά είναι αντρικά κακέκτυπα. Ερώτηση 19η : Τελικά, που εδράζεται το πολιτικόν; Μα φυσικά στο κοινωνικό φαντασιακό. Στην κλασσική αρχαιότητα, τα κοινωνικά προτάγματα ήταν η "τιμή", η "ανδρεία" και το "κάλος". Σήμερα η κοινωνική μονάδα νοηματοδοτείται από τα προτάγματα της "συσσώρευσης" και της "παραγωγής", με καταστροφικά, όπως βλέπουμε, αποτελέσματα. Χρειαζόμαστε επειγόντως, ριζική κοινωνική αναπλαισίωση και επανανοηματοδότηση της ατομικής οντότητας με άλλα σύγχρονα προτάγματα, όπως "γοητεία" και "δημιουργία". Μόνο το γοητευμένο υποκείμενο αλλάζει (γοητεία= γητιά=θεραπεία). Κι ο καθρέφτης της αλλαγής του υποκειμένου είναι η δημιουργία του. Και αν η αλλαγή είναι η βάση της ζωής (αεικίνητο σύμπαν) της βιοποικιλότητας και του πολιτισμού, καταλαβαίνουμε το ρόλο της γοητείας, από το ζωϊκό και φυτικό βασίλειο, μέχρι τη διαπίστωση, πως, διαμορφωθήκαμε, αποκλειστικά, από ό,τι και όποιον μας γοήτευσε. Σήμερα, περιγράφομε τον κόσμο με Καταστάσεις χώρου και χρόνου (x,t). Αν αρχίσομε να τον κατανοούμε και να τον περιγράφομε με Αλλαγές Καταστάσεων (p,E) -φασικός χώρος-, ίσως αποτελέσει Μεταβολή Φάσης της ανθρώπινης ιστορίας και συνειδητότητας. Ερώτηση 20η : Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει δρόμος; Δρόμος δεν υπάρχει. Το δρόμο τον ανοίγεις περπατώντας. Ο μεταβιομηχανικός άνθρωπος ψάχνει να βρει το νέο Θεό μέσα του. Οι παλιοί θεοί και οι παλιοί θεσμοί, έχουν σαπίσει. Είναι αβάσταχτο πια να σέρνει τα κουφάρια τους. Η επανανοηματοδότηση της ζωής είναι η πιο επιτακτική ανάγκη. Αυτές οι σημασιακές αλλαγές, είναι συχνές στην πορεία της ιστορίας, και παρατηρούνται μετά από λοιμούς, γενικευμένες περιβαλλοντικές καταστροφές, ή ευρείας έκτασης πολέμους. Αυτό θα 'θελα να ξορκίζαμε. Καλώ τους ανθρώπους που κατοικούν στην Ελλάδα, να κάνομε από κοινού ένα κοινωνικό-πολιτικό-ηθικό-αισθητικό πείραμα. (Το εν λόγο πείραμα, μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε, βέβαια, διακρατικό, υποκρατικό ή υπερκρατικό σύνολο). Η Ελλάδα είναι μια πανσπερμία φυλών (όπως τα περισσότερα κράτη), που όμως, μιλούν -τσάτρα πάτρα- την νεοελληνική, που συγγενεύει με την ελληνιστική και που με τη σειρά της συγγενεύει με την αρχαιοελληνική. Ταυτόχρονα ζούμε στα μέρη στα οποία πριν 2.500 χρόνια ξεπήδησε το σπερματικό φως της Άμεσης Δημοκρατίας από την ανάγκη του ανθρώπου να ορίζει τη μοίρα του. Οι έλληνες (ή ένα οποιοδήποτε άλλο σύνολο), για να αποκτήσομε τα χαρακτηριστικά του πραγματικού συνόλου, πρέπει να βρουμε ένα σημαίνον χαρακτηριστικό αυτοαναφοράς και συλλογικής ύπαρξης. Αυτό επιτυγχάνεται όταν πάρουμε ένα φαινομενικά παράλογο Ρίσκο. Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα. Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια και να γοητεύει ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Να χρειάζεται οργιώδη φαντασία και χαρούμενη, αταλάντευτη αυτοπειθαρχία. Αυτό, δεν μπορεί να είναι μία πράξη αντίδρασης σε κάτι, γιατί μια πράξη αντίδρασης σε κάτι, θα οδηγήσει σε ένα βαλς με αυτό που πολεμάς, με αποτέλεσμα να γίνεις το ίδιο με αυτό (η άλλη όψη του νομίσματος που ετεροκαθορίζεται ες αεί). Προτείνω λοιπόν να τολμήσουμε καταστάσεις Άμεσης Δημοκρατίας κι έτσι θα σχετιστούμε επιτέλους με το αρχαίο παρελθόν, που τόσο πολύ διαφημίζομε. Αυτό γίνεται με τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής πολιτικής οντότητας που θα αποτελείται από (τοπικές, συντεχνιακές, ομοτεχνικές, κ.α.) κοινότητες, αυτόνομες, αυτοοργανωμένες, αυτοθεσμιζόμενες, με ισχυρή αλληλεπίδραση μεταξύ τους. (Δεν έχω κανένα ιδεολογικό δογματισμό. Μπορώ να ακολουθήσω-και μ' αρέσει ν' ακολουθώ, οποιονδήποτε με εμπνεύσει. Μ΄αρέσει να συνθέτω τις ιδέες μου με τις ιδέες των άλλων, ή ακόμα και να τις απορρίπτω παντελώς άν πεισθώ γι΄αυτό). Θα μου πείτε ότι χρειάζονται πολλές γενιές καλά εκπαιδευμένων πολιτών. Ίσως όχι. Η ιστορία δεν εξελίσεται γραμμικά κι η πορεία της είναι τρελή κι αφάνταστη. Ίσως, τώρα που μιλούμε, μέσα στη δίνη των καιρών, να υπάρχει μια "κρίσιμη μάζα" ανθρώπων, που θα πυροδοτήσουν μια αλυσιδωτή "πυρηνική" αντίδραση. Ένα πρώτο, άμεσο μέτρο που θα πρότεινα, θα ήταν η ισότητα μισθών και εισοδημάτων. Θα μου πει κανείς, αυτό το πράγμα δεν είναι δίκαιο. Όμως, κοιτάξτε ποια είναι η διαφορά: " α) πρέπει να αποσυνδέσομε την προσφορά από τη χρηματική της αποτίμηση και " β) τότε, θα προσπαθήσει η κοινότητα, να εκπαιδεύσει και να αξιοποιήσει όλα της τα μέλη, ώστε μέσα σε μια γενιά, να δικαιολογηθεί αυτό το μέτρο. Γιατί καθένας είναι απαραίτητος, μοναδικός και αναντικατάστατος, με ειδικές ανάγκες και ειδικές δεξιότητες. Απλά για να αναδειχθούν χρειάζεται η ειδική παιδεία που προανάφερα. Δηλαδή θα προπληρώσουμε την αλλαγή. Η φύση σου δίνει, όχι ότι πληρώσεις, αλλά ότι προπληρώσεις. Αυτό κάνει ένας γεωργός, ένας επιστήμονας,ένας καλλιτέχνης: Προπληρώνει με κόπο και χρήμα, το πάντα αμφιβόλου καταλήξεως πείραμα του. Η ισότητα μισθών και εισοδημάτων είναι μια πράξη μέλλοντος και όχι παρόντος. Το παρόν που έγραψα, είναι ήδη πράξη παρελθόντος. Φανταστείτε μιαν άλλη Ελλάδα, με επαναστατική χωροταξία και ηθική, με ισόρροπη πληθυσμιακή κατανομή, με ήπιες και συμβατές με το περιβάλλον πηγές ενέργειας, με αποκλειστικά βιοκαλλιέργειες, με μηδέν εγκληματικότητα και καταστολή(αφού καθένας, όπου κι αν βρεθεί, ότι κι αν κάνει θα έχει αξιοπρεπή, στέγη, τροφή, υγεία και παιδεία), με τα ξενοδοχεία - όσα γλιτώσουν (βλ.τέλος 3ης απαντήσεως)- να έχουν μετατραπεί σε σχολές και εργαστήρια όλων των ειδών, όπου θα συναντιούνται δάσκαλοι και μαθητές από τις τρεις ηπείρους που συνορεύομε και θα απολαμβάνουν τη συμμαθητεία,τον ήλιο, τα βουνά, τη θάλασσα και της χαρά της απλής παρέας και συναναστροφής. Το πείραμα θα ασκήσει τόση γοητεία, πλανητικά, που θα συρρεύσουν τα καλύτερα και πιο κενοτόμα μυαλά της παγκόσμιας πνευματικής και καλλιτεχνικής κοινότητας. Αυτή η χώρα, δε θα είχε ανάγκη κανενός είδους όπλο ή σώματος για τη φύλαξη της. Ακριβώς γιατί δεν μπορεί κανείς να επιτεθεί στο γοητευτικό. Γιατί το αληθινά γοητευτικό είναι μεταφυσικό σημάδι της οικουμενικής αλλαγής μας. Για αρχή, μπορεί κανείς να προτείνει πολλά όπως: " α) επικοινωνία με τους συγγενείς μας (αυτοί δεν είναι απαραίτητα οι εξ΄αίματος, αλλά αυτοί που έχουν όμμορες ιδέες, ήθος και αισθητική και είναι έτοιμοι να πάρομε μαζί το ρίσκο της αλλαγής). Όμορφο είναι να υπάρχουν αντιθέσεις, αλλά να συνθέτονται. " β) καταγραφή των ειδικοτήτων τους και πού μπορούν να προσφέρουν. " γ) κοινή διαχείρηση των αγαθών( αγροτικά προ'ι'όντα, υπηρεσίες, πνευματικά και καλλιτεχνικά έργα κ.α.). " δ) αιρετά συμβούλια κοινοτήτων( η πυραμιδωτή εξουσία δίνει τη θέση της στην οριζόντια ευθύνη). " ε) κλιμάκια που θα δημιουργούν εμπνευσμένα γεγονότα και άλλα που θα μιλήσουν τη γλώσσα της καρδιάς και θα συναλλαχθούν με τους ανθρώπους, πόρτα-πόρτα σε πολιτείες και χωριά. " στ) χρονοτράπεζες. " ζ) εναλλακτικά νομίσματα. " η) κέντρα ανταλλακτικής οικονομίας. " θ) τοποφαγική γεωργία της εγγύτητας " ι) αλληλομαθητεία και αλληλοεκπαίδευση " κ) αιρετά συμβούλια που θα αναλάβουν τομείς όπως η παιδεία, το περιβάλλον κ.λ.π., που αλληλέγγυα, θα σκύβουν στα προβλήματα ανθρώπων και συνόλων και θα δείχνουν ευφάνταστους τρόπους εναλλακτικής επίλυσης. Μ΄αυτόν τον τρόπο θα ερημώσουν οι παλιοί δρόμοι του κέρδους και της υποτέλειας, αφού ο καινούργιος θα έχει την ομορφιά του οράματος,της προσωπικής σχέσης και του λόγου τιμής. Ζούμε σε μια εποχή ταραγμένων καιρών και παγκοσμιοποιημένης πληροφορίες. Για ότι γίνεται, κανείς δε μπορεί πια να δηλώσει άγνοια. Όλοι αλληλεπιδρούμε με κάποιο τρόπο. Η τύχη μας είναι κοινή. Όσοι άνθρωποι αλληλεπιδρούν έχουν κοινή τύχη. Η παγκόσμια κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία για μας, να ζήσομε τις αλλαγές που ονειρεύτηκαν γενιές και γενιές ανθρώπων. Αρκεί να τολμήσομε. Όταν φυσά δυνατός αέρας, άλλοι κρύβονται κι άλλοι χτίζουν ανεμόμυλους. Δεν έχει σημασία αν τα καταφέρομε. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλοι θα προτιμούσαμε μια ποιητική αυτοκαταστροφή από το γήρας της επανάληψης. Εξ΄άλλου το μόνο που αφήνεις σ΄αυτόν τον κόσμο, είναι αυτό που έχεις χαρίσει. Και το μόνο πράγμα που μπορείς να χαρίσεις στις επόμενες γενιές, είναι μια Συγκινητική Αφήγηση.-"

Ντοκουμέντα της αλλαγής

Στην αρχή της χρονιάς (στα μέσα του Γενάρη) έγινε η πρώτη ΓΣ της οικοκοινότητας «Ανεμούρι». Σ’ αυτήν, με ομοφωνία και ενθουσιασμό, πάρθηκε η απόφαση να φτιάξουμε με συμμετοχή όλων των μελών μία κινητή έκθεση Ήπιας Τεχνολογίας την οποία θα παρουσιάσουμε με την πρώτη ευκαιρία. Η μεγάλη στιγμή δεν άργησε πολύ. Το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι ανακοίνωσε έγκαιρα το 3ο του φεστιβάλ στην πάνω πλατεία 24-25 και 26 Μαϊου. Η συμμετοχή μας σ’ αυτό ήταν μεγάλη χαρά. Κάναμε τα αδύνατα δυνατά και συμμετείχαμε και τις τρείς μέρες. Πολύ μεγάλο το ενδιαφέρον για όλα μας τα εκθέματα. Η ανταλλαγές δ/νσεων έδιναν κι έπαιρναν. Γνωρίσαμε πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα με τα οποία θα μπορούμε στο μέλλον να συνεργαστούμε σε πολλά επίπεδα. Γενικώς το φεστιβάλ του ΕΠΕ είχε σαφώς μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ. Αποτελεί κορυφαία εκδήλωση του Εναλλακτικού Αντισυστημικού, Αντικαπιταλιστικού Κοινωνικού Κινήματος στο νησί μας και παρά τις ολοφάνερες προσπάθειες προσέγγισης και πλαγιοκόπησης από γνωστά κατεστημένα κέντρα που προσπαθούν εν όψει εκλογών να το ελέγξουν, δεν αλλοιώθηκε στο ελάχιστο ο χαρακτήρας του. Όσο κι αν τα ΜΜΕ και οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις αρνούνται την ύπαρξή του και κάνουν πως δεν το βλέπουν, το μεγαλύτερο κίνημα στη χώρα μας και παγκόσμια είναι εδώ δίπλα μας την κάθε στιγμή για να απαντήσει ρεαλιστικά στις ουσιαστικές μας ανάγκες για μία αληθέστερη, ηθικότερη και αξιοπρεπέστερη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού περιβάλλοντος. Οι φωτογραφίες ντοκουμέντα από την επιτυχημένη συμμετοχή μας σ’ αυτό είναι ό,τι προλάβαμε να αποτυπώσουμε ανάμεσα στα ελάχιστα διαλείμματα που μας άφηναν οι ατέλειωτες ερωτήσεις των επισκεπτών της έκθεσής μας. Και του χρόνου να είμαστε καλά κι ακόμα καλύτερα. 27-Μαίου-2012 Γιώργος Σ. Βλάσσης

ΕΠΕΙΔΗ Η ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Στην χτεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Κερκυραίων καταγγέλθηκε επισήμως και μοιράσθηκε ανάλογο κείμενο στους παρευρισκόμενους σύμφωνα με το οποίο ένα μυστηριώδες ελικόπτερο προερχόμενο εξ Αθηνών με τέσσερις επιβάτες πέταξε σε χαμηλό ύψος πάνω από τον Ερημίτη στις 13 Οκτωβρίου.
Ο Αναγνώστης ,θα γνωρίζει φαντάζομαι , ότι ο ερημίτης είναι ένας βιότοπος στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού που είναι πρώτος στην λίστα των προς «αξιοποίηση» εκτάσεων του δημοσίου.
Για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις και να αφήνονται υπονοούμενα εναντίον του δημάρχου μας παραθέτουμε σήμερα τα γεγονότα λεπτό προς λεπτό.
Στις 10 Οκτωβρίου ο Δήμαρχός μας πήγε στην Αθήνα για να δει έναν φίλο του (που ήταν στο κρεβάτι).
Στις 13 Οκτωβρίου το πρωί κατεβαίνει στο μοναστηράκι να φάει ένα κεμπάπ στου «Θανάση».
Εκεί συναντάει τυχαία έναν παλιό του φίλο που έχει εκατό καράβια υπό ξένη σημαία.
Τον κερνάει μια μπύρα και του λέει ότι το μεσημέρι θα γυρίσει στην Κέρκυρα.
Ο εφοπλιστής μην έχοντας πώς να σκοτώσει την ώρα του προτείνει να τον πάει αυτός με το ελικόπτερό του.
Περιμένοντας στην εξέδρα του μετρό συναντούν έναν διευθύνοντα σύμβουλο γνωστής μεγάλης εταιρίας που έτρωγε την τυροπιτά του.
Δεν είχε που να πάει και τους ακολούθησε.
Στην «Δουκίσσης Πλακεντίας» μπαίνει στο βαγόνι ένα πρόσωπο κλειδί στην προμήθεια από την SIEMENS των πανάκριβων (C4I) συστημάτων ασφαλείας των ολυμπιακών αγώνων.
Τον παίρνουν μαζί τους γιατί είναι μούσκεμα από την βροχή , μόλις χώρισε και η γυναίκα του τον έδιωξε από το σπίτι.
Μπαίνουν όλοι στο ελικόπτερο και πριν προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας (12.22 τοπική ώρα) ο Δήμαρχος τους ζητάει να πάνε στον ερημίτη για να τραβήξει μερικές φωτογραφίες.
Το άλλο μήνα θα πάει σε μια διεθνή έκθεση όπου θα γίνει και η τουριστική προβολή της Κέρκυρας και χρειάζεται φωτογραφικό υλικό από τις ομορφιές του νησιού.
Συμφωνούν βαριεστημένα παρόλο που ο μουσκεμένος και χωρισμένος κοντεύει να πουντιάσει.
Πάνω από τον ερημίτη ο Δήμαρχος βγάζει μερικές φωτογραφίες με το κινητό του και επιστρέφουν στο Αεροδρόμιο.
Αυτή η ανθρώπινη ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον κάθε ευαίσθητο δήμαρχο μετατράπηκε σε μια σκοτεινή υπόθεση λάσπης και συκοφαντίας .
ΝΤΡΟΠΗ!

Σταμάτης Κυριάκης 11/03/2012